Οι εθελοντές του ΚΙΦΑ συμπαραστέκονται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο παλαιστινιακός λαός και συμμετέχουν στην προσπάθεια συγκέντρωσης φαρμακευτικού υλικού του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (ΦΣΑ). Υπενθυμίζουμε ότι ο ΦΣΑ αποφάσισε να συγκεντρώσει φάρμακα για την κάλυψη των αναγκών τους και έκανε έκκληση για αντιβιοτικά και παυσίπονα (http://topontiki.gr/article/44798/Sugkentronontai-farmaka). Σήμερα στείλαμε μια κούτα με φάρμακα, παυσίπονα και αντιβιωτικά για την αποστολή στη Γάζα.
Στις 15 Ιανουαρίου 1943 ο Walt Disney κυκλοφόρησε το 10λεπτο φιλμάκι κινουμένων σχεδίων του: “Η εκπαίδευση θανάτου: Πώς δημιουργείται ένας Ναζί” (“Education for Death: The Making of the Nazi”).
Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Γκρέγκορ Ζίμερ και παρουσιάζει την ιστορία του μικρού Χανς. Ενός αγοριού, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη ναζιστική Γερμανία και ανατρέφεται για να γίνει ένας ανελέητος στρατιώτης.
Στην αρχή της ταινίας, ένα ζευγάρι Γερμανών πρέπει να αποδείξει σε έναν δικαστή Ναζί, ότι έχει καθαρό αίμα Αρείας φυλής και συμφωνεί να αφιερώσει το γιο του, στην υπηρεσία του Αδόλφου Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα. Τους δίνεται ένα αντίγραφο του “Ο Αγών μου” από το δικαστή ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες τους προς τον Χίτλερ κι ένα βιβλιάριο, που περιέχει χώρο για 12 παιδιά (ένας υπαινιγμός ότι το ζευγάρι αναμένεται να δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια για την Πατρίδα).
Καθώς ο Hans μεγαλώνει, μαθαίνει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της Ωραίας Κοιμωμένης, όπου απεικονίζεται ο Χίτλερ ως ιππότης με την αστραφτερή του πανοπλία και σώζει την Ωραία Κοιμωμένη, μια παχύσαρκη Βαλκυρία, που εκπροσωπεί τη Γερμανία, από την κακιά μάγισσα, που εκπροσωπεί τη δημοκρατία (Ο αφηγητής σαρκαστικά σχολιάζει ότι “το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας φαίνεται να είναι ότι ο Χίτλερ σήκωσε τη Γερμανία στα πόδια της, την ανέβασε πάνω στη σέλα, και την πήρε για μια βόλτα”). Χάρη σε αυτό το είδος της διαστρεβλωμένης ιστορίας, ο Χανς και όλα τα νεαρά μέλη της χιτλερικής νεολαίας γοητεύονται με τον Φύρερ, στο πορτραίτο του οποίου αποδίδουν και το γνωστό χαιτετισμό.
Κατόπιν, το κοινό βλέπει τον πρωταγωνιστή άρρωστο και κλινήρη. Η μητέρα του προσεύχεται γι αυτόν, γνωρίζοντας ότι είναι μόνο θέμα χρόνου, πριν οι αρχές έρθουν να τον πάρουν για να υπηρετήσει τον Χίτλερ. Ένας Ναζί αξιωματικός κτυπά την πόρτα για να πάρει τον Hans μακριά, αλλά η μητέρα του λέει ότι είναι άρρωστος και έχει ανάγκη φροντίδας. Ο αξιωματικός της λέει να θεραπεύσει το γιο της γρήγορα και να τον ετοιμάσει να φύγουν, πράγμα που σημαίνει ότι αν ο Χανς δεν γίνει καλά, θα υποβληθεί σε ευθανασία. Ο αξιωματικός τη διατάζει να μην τον κανακεύει, γιατί ένας στρατιώτης δεν πρέπει να έχει συναισθήματα, ούτε να δείχνει κανένα απολύτως έλεος. Τελικά, ο γιος αναρρώνει και συνεχίζει την “εκπαίδευση” του σε μια σχολική τάξη, όπου όλα τα παιδιά φορούν τις στολές της χιτλερικής νεολαίας.
Στους τοίχους κρέμονται τα πορτραίτα του Χίτλερ, του Γκαίριγκ και του Γκαίμπελς. Ο δάσκαλος ζωγραφίζει στον πίνακα σε κινούμενα σχέδια ένα κουνέλι και μια αλεπού. Η αλεπού τρώει το κουνέλι και ο Χανς λυπάται. Ο δάσκαλος γίνεται έξαλλος και τον βάζει να καθίσει στη γωνία φορώντας καπέλο. Όπως κάθεται τιμωρία, ακούει τους υπόλοιπους συμμαθητές να ερμηνεύουν “σωστά” το σκίτσο, λέγοντας πως η “αδυναμία δεν ταιριάζει ποτέ σε ένα στρατιώτη” και “ο ισχυρός αποφασίζει για τον αδύναμο”. Αυτό πυροδοτεί τον ήρωα του καρτούν, να αποκηρύξει την άποψή του και να συμφωνήσει με τους υπόλοιπους ότι ο ασθενής πρέπει να καταστρέφεται. “Η Γερμανία είναι η “υπέρ-φυλή” και θα υποτάξει όλα τα αδύναμα έθνη”.
Το αγόρι, στη συνέχεια, λαμβάνει μέρος σε μια σταυροφορία για το κάψιμο των βιβλίων. Καίγεται οποιοδήποτε βιβλίο αντιτίθενται στον Χίτλερ, ενώ αντικαθίσταται η Αγία Γραφή με το “Ο Αγών μου”, ο σταυρός με ένα ναζιστικό ξίφος και καίγεται μια Καθολική Εκκλησία. Ο Χανς περνά τα επόμενα χρόνια “Παρελαύνοντας και χαιρετώντας” μέχρι να γίνει ένας ενήλικας “καλός Ναζί” της Βέρμαχτ και να αρχίσει να εμπλέκεται με μίσος απέναντι σε οποιονδήποτε εναντιώνεται στον Χίτλερ, “μη βλέποντας τίποτα άλλο απ’ αυτό που το κόμμα θέλει να δει, μη λέγοντας τίποτε άλλο απ’ αυτό που το κόμμα θέλει να πει και μη κάνοντας τίποτα περισσότερο από ό, τι το κόμμα θέλει να κάνει.” (Εξαιρετικά, οι παρωπίδες, το φίμωτρο και οι αλυσίδες!). Στο τέλος, ο Χάνς και οι υπόλοιποι Ναζί στρατιώτες παρελαύνουν στον πόλεμο μόνο για να καταλήξουν σε σειρές πανομοιότυπων τάφων, που δεν έχουν τίποτα πάνω τους, εκτός από μια σβάστικα και ένα κράνος στερεωμένο στην κορυφή.
Έτσι λοιπόν η εκπαίδευση του Χανς… ολοκληρώθηκε.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.radar.gr/
Την Τετάρτη 28/11/2012 και ώρα 7.30μ.μ. στην αίθουσα συνεδριάσεων του Εργατικού Κέντρου θα γίνει συνέλευση των εθελοντών του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Αλληλεγγύης. Τα κυριότερα θέματα που θα συζητηθούν είναι:
1. Θέματα σχετικά με το εργαστήρι κατασκευών και τρόποι με τους οποίους θα διατεθούν τα χρήματα
2. Ενημέρωση και σχόλια για το πρόγραμμα μηχανογράφησης του Φαρμακείου
3. Συζήτηση για το κείμενο του Κοινωνικού Ιατρείου Ρεθύμνου
4. Ιδέες για μελλοντικές δράσεις
Καλουμε όλους τους εθελοντές και τους ενδιαφερόμενους για το ΚΙΦΑ να παραβρεθούν.
Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των εθελοντών του ΚΙΦΑ γίνετε μέλος του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/
To ντοκιμαντέρ “Human Grid” εστιάζει στις μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, τις εθελοντικές οργανώσεις και δράσεις αλληλεγγύης που ξεπηδούν μέσα από τον ιστό της πόλης και οι οποίες αναδεικνύουν ένα καλύτερο και πιο αισιόδοξο πρόσωπο μίας Αθήνας που μετρά απώλειες από τη κρίση, αλλά συνεχίζει να αγωνίζεται. Το ίδιο το Human Grid, είναι μια πρωτοβουλία του TEDxAthens για τη ‘χαρτογράφηση’ των εθελοντικών οργανώσεων και των συλλογικών πρωτοβουλιών. Ο φακός πέφτει πάνω στη δράση εθελοντικών εγχειρημάτων, που γίνονται πράξη χάρη στη συμμετοχή απλών πολιτών. Προσφέρουν χρόνο, χρήμα, αντικείμενα, διάθεση για να στηρίξουν ευπαθείς ομάδες, τη γειτονιά τους, το περιβάλλον. Στο τέλος, μας μένει η φράση του αποφασισμένου γιατρού, που εργαζεται στο Κοινωνικό Ιατρείο και μας λέει πως αυτοί οι χώροι μπορεί να μην υποκαθιστούν το κράτος, αλλά προσφέρουν αυτή τη στιγμή 3 αξίες που είναι χαμένες αλλά είναι πάρα πολύ σημαντικές στον κόσμο: Ελπίδα, Αισιοδοξία και Αξιοπρέπεια.
http://humangrid.gr
http://facebook.com/humangrid
http://tedxathens.com
Σκηνοθεσία – σενάριο: Αντρέας Λουκάκος
Κάμερα: Φάνης Καραγιώργος – Λεωνίδας Παπαφωτίου
Μοντάζ: Αντρέας Λουκάκος
Μιξάζ: Βαγγέλης Κατσίνας
Επεξεργασία Συνεντεύξεων: Αριάδνη Λουκάκου – Βανέσσα Διβάνη
Τίτλοι αρχής: Monologue (www.monologue.gr)
Γραφικά: Άγγελος Έλληνας.
Παραγωγή: dotmov (www.dotmov.gr)
Καλούμε όλους τους πολίτες της Δράμας να στηρίξουν και να στελεχώσουν την προσπάθεια του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης γιατί πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη είναι μια αμφίδρομη πράξη που αποδεικνύεται από το βαθμό συμμετοχής όλων μας.
Οι πολίτες που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση μπορούν να προσέρχονται στην Γραμματεία του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης καθημερινά (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. και 6-8μ.μ.) ή να τηλεφωνούν για να κλείνουν ραντεβού.
Πρόγραμμα εβδομάδας 26/11/2012 έως 30/11/2012 στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης
Δευτέρα 26/11: 6-8μ.μ. Γενικής Ιατρικής
Τρίτη 27/11: 10-11π.μ. Παιδίατρος, 6-8μ.μ. Γενικής Ιατρικής
Τετάρτη 28/11: 6-8μ.μ. Παθολόγος
Πέμπτη 29/11: 11-12π.μ. Παιδίατρος, 6-8μ.μ. Παθολογος, Φαρμακοποιός
Παράλληλα, το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης συνεργάζεται με εξωτερικούς ιατρούς και εργαστήρια (π.χ. καρδιολόγους, ακτινολόγους, πυρηνικούς, οφθαλμίατρους, οδοντίατρους, μικροβιολόγους) για τη δωρεάν, και πάλι, πρόσβαση από τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Οι ενδιαφερόμενοι για τους γιατρούς αυτούς θα πρέπει να επικοινωνούν με το ΚΙΦΑ για να μπορούν να εξυπηρετούνται με ραντεβού.
Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης στεγάζεται στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, Ηπείρου 2
Τηλέφωνα επικοινωνίας με τη Γραμματεία (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. & 6-8μ.μ.):
σταθερό: 2521.777.038 κινητό: 6984.286.106 και 6971.893.208
http://www.politesdramas.gr/
«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
H αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει.
Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί.
Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.
Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους.
11 Φεβρουαρίου 1917»
*Ο Αντόνιο Γκράμσι (Antonio Gramsci, 23 Ιανουαρίου 1891 — Ρώμη, 27 Απριλίου 1937) ήταν Ιταλός συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας.
Καταναγκαστική εργασία σε κτήματα της Αργολίδας αποκάλυψε η αστυνομία μετά την εξάρθρωση διεθνούς κυκλώματος δουλεμπορίας που έφερνε στην χώρα μας αλλοδαπούς εργάτες που απέδιδαν τα μεροκάματά τους στους δουλέμπορους και διέμεναν σε στάβλους.
Οργανωμένο κύκλωμα εμπορίας ανθρώπων, τους οποίους χρησιμοποιούσε ως πραγματικούς δούλους για εργασιακή εκμετάλλευση, εξαρθρώθηκε μετά από έρευνες, από το Τμήμα Καταπολέμησης Εμπορίας Ανθρώπων της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής, σε συνεργασία με τα Τμήματα Ασφάλειας Ναυπλίου και ‘Αργους.
Μετά από συντονισμένη επιχείρηση, συνελήφθησαν χθες το πρωί, στην Αργολίδα και στην Αθήνα τέσσερα μέλη του κυκλώματος, όλοι αλλοδαποί ρουμανικής καταγωγής (δύο άνδρες και δύο γυναίκες ηλικίας 33, 41, 33 και 40 ετών), ενώ αναζητούνται τρεις ακόμα αλλοδαποί, δύο ρουμανικής και ένας τουρκικής καταγωγής.
Από την αστυνομική έρευνα, που ξεκίνησε μετά από καταγγελία έξι Ρουμάνων, προέκυψε ότι τα μέλη του κυκλώματος έφερναν με ειδικά ναυλωμένα λεωφορεία μέσω τουριστικού πρακτορείου που ανήκει στον Τούρκο ο οποίος αναζητείται, άτομα που
βρίσκονταν σε δεινή οικονομική κατάσταση από την Ρουμανία, με το πρόσχημα ότι θα εργάζονταν σε αγροτικές καλλιέργειες , με 25 ευρώ την ημέρα και δωρεάν διαμονή σε δωμάτια που θα τους παραχωρούσαν οι εργοδότες τους.
Οι αστυνομικοί εξακρίβωσαν ότι πριν από ένα μήνα μετέφεραν με αυτό τον τρόπο 41 εργάτες από την Ρουμανία σε αγροτική περιοχή της Αργολίδας και τους παρέδωσαν σε μέλη του κυκλώματος.
Η σπείρα παρακράτησε τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα και τους εγκατέστησε σε εγκαταλελειμμένο στάβλο, με παντελή έλλειψη υγειονομικών εγκαταστάσεων και στον οποίο διαβιούσαν σε άθλιες συνθήκες.
Από την επομένη ημέρα τους ανάγκασαν να εργάζονται επί 12ωρο καθημερινά στη συγκομιδή πορτοκαλιών, χωρίς να τους αποδίδουν τη χρηματική αμοιβή που εισέπρατταν τα μέλη του κυκλώματος από τους εργοδότες τους. Επιπλέον τους υποχρέωναν να εφοδιάζονται από τους ίδιους τρόφιμα χρεώνοντας τους με μεγάλα ποσά, ενώ δεν τους επέτρεπαν να απομακρυνθούν από τον χώρο του στάβλου, για τον οποίο τους χρέωναν με ενοίκιο 50 ευρώ το μήνα κατ’ άτομο.
Αφού εντοπίσθηκε το σημείο διέμεναν οι αλλοδαποί εργάτες, οργανώθηκε αστυνομική επιχείρηση κατά την οποία συνελήφθησαν τρία μέλη του κυκλώματος και απελευθερώθηκαν 10 ακόμη υπήκοοι Ρουμανίας, μεταξύ των οποίων και δύο ανήλικοι, που όπως διαπιστώθηκε διαβιούσαν και εργάζονταν κάτω από τις ίδιες συνθήκες.
Την ίδια ώρα στην Αθήνα συνελήφθη η 40χρονη Ρουμάνα, νόμιμη εκπρόσωπος υποκαταστήματος στην Ελλάδα του τουριστικού γραφείου ιδιοκτησίας του αναζητούμενου Τούρκου, που είχε οργανώσει τη μεταφορά.
Βρέθηκαν και κατασχέθηκαν :
– Το χρηματικό ποσό των 10.125 ευρώ.
– 31 ταυτότητες Ρουμανικών Αρχών.
– Πέντε διαβατήρια.
– Ένα κυνηγετικό όπλο.
– Έξι κινητά τηλέφωνα.
– Πλήθος σημειώσεων με ημερομηνίες, ονόματα και αντίστοιχα ποσά για την είσπραξη αμοιβών του κάθε εργάτη.
– Εισιτήρια τουριστικού γραφείου.
Στα θύματα τα οποία βρίσκονταν σε άσχημη σωματική και ψυχολογική κατάσταση παρασχέθηκε ιατρική βοήθεια, αρωγή και προστασία από την Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος και Εμπορίας Ανθρώπων σε συνεργασία με τη
Αστυνομική Διεύθυνση Αργολίδας.
Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν σήμερα στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ναυπλίου.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.tanea.gr/
Αφού τελειώσανε με τον υπ αριθμ. 1 εχθρό του λαού τους δημοσίους υπαλλήλους, είναι αλήθεια ότι το παλεύανε για κάμποσα χρόνια μέχρι να τους ξεπαστρέψουν, τα όπλα στράφηκαν και στον υπ αριθμ. 2 εχθρό, τους μικροεπαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες. Η υψηλή φορολογία που θα τους επιβληθεί με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, είναι σίγουρο ότι θα σβήσει και τα τελευταία υπολείμματα από δαύτους, με ταχύτητα τέτοια, που οι εισαγωγείς λουκέτων δεν θα μπορούν να προλάβουν τη ζήτηση.
Μια απαγγελία από την Παλαιστινιακής καταγωγής Rafeef Ziadah που διδάσκει περηφάνια!
Το ποίημα το έγραψε η ίδια σαν απάντηση σε ερώτηση δημοσιογράφου όταν τα τύμπανα του πολέμου είχαν ηχήσει ξανά πάνω από την ηρωική Γάζα. Η Rafeef Ziadah ήταν τότε εκπρόσωπος τύπου της μεγάλης αντιπολεμικής καμπάνιας. Ο δημοσιογράφος λοιπόν τη ρώτησε:
“Δεν πιστεύετε ότι όλα θα είχαν επιλυθεί αν σταματούσατε να διδάσκετε στα παιδιά σας το μίσος;”
Τί είναι ο πόνος μιας Παλαιστίνιας τη στιγμή που βομβαρδίζουν την πατρίδα της μπροστά στην απύθμενη ηλιθιότητα και το βάρβαρο κυνισμό όσων επιλέγουν να λειτουργούν σαν εντολοδόχοι του ιμπεριαλισμού και των γερακιών του πολέμου;
Η νεαρή ακτιβίστρια συγκράτησε μπροστά του το θυμό της κι αμέσως μετά του αφιέρωσε το ποίημα, που αποτελεί δείγμα του ηρωισμού της Παλαιστινιακής Ιντιφάντας:
“Today, my body was a TV’d massacre.
Today, my body was a TV’d massacre that had to fit into sound-bites and word limits.
Today, my body was a TV’d massacre that had to fit into sound-bites and word limits filled enough with statistics to counter measured response.
And I perfected my English and I learned my UN resolutions.
But still, he asked me, Ms. Ziadah, don’t you think that everything would be resolved if you would just stop teaching so much hatred to your children?
Pause.
I look inside of me for strength to be patient but patience is not at the tip of my tongue as the bombs drop over Gaza.
Patience has just escaped me.
Pause. Smile.
We teach life, sir.
Rafeef, remember to smile.
Pause.
We teach life, sir.
We Palestinians teach life after they have occupied the last sky.
We teach life after they have built their settlements and apartheid walls, after the last skies.
We teach life, sir.
But today, my body was a TV’d massacre made to fit into sound-bites and word limits.
And just give us a story, a human story.
You see, this is not political.
We just want to tell people about you and your people so give us a human story.
Don’t mention that word “apartheid” and “occupation”.
This is not political.
You have to help me as a journalist to help you tell your story which is not a political story.
Today, my body was a TV’d massacre.
How about you give us a story of a woman in Gaza who needs medication?
How about you?
Do you have enough bone-broken limbs to cover the sun?
Hand me over your dead and give me the list of their names in 1200 word limits.
Today, my body was a TV’d massacre that had to fit into sound-bites and word limits and move those that are desensitized to terrorist blood.
But they felt sorry.
They felt sorry for the cattle over Gaza.
So, I give them UN resolutions and statistics and we condemn and we deplore and we reject.
And these are not two equal sides: occupier and occupied.
And a hundred dead, two hundred dead, and a thousand dead.
And between that, war crime and massacre, I vent out words and smile “not exotic”, smile “not terrorist”.
And I recount, I recount a hundred dead, a thousand dead.
Is anyone out there?
Will anyone listen?
I wish I could wail over their bodies.
I wish I could just run barefoot in every refugee camp and hold every child, cover their ears so they wouldn’t have to hear the sound of bombing for the rest of their life the way I do.
Today, my body was a TV’d massacre
And let me just tell you, there’s nothing your UN resolutions have ever done about this.
And no sound-bite, no sound-bite I come up with, no matter how good my English gets, no sound-bite, no sound-bite, no sound-bite, no sound-bite will bring them back to life.
No sound-bite will fix this.
We teach life, sir.
We teach life, sir.
We Palestinians wake up every morning to teach the rest of the world life, sir”
Ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά Jaquou Utopie
Σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή
Σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή που έπρεπε να χωρέσει στο ηχητικό και το όριο λέξεων
Σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή που έπρεπε να χωρέσει στο ηχητικό και στο όριο λέξεων που ήδη είχε ξεπεραστεί με στατιστικούς υπολογισμούς του μέτρου ανταπόκρισης
Τελειοποίησα τα αγγλικά μου και έμαθα όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ
Αλλά και πάλι, με ρώτησε, δεσποινίς Ziadah, δεν νομίζετε ότι όλα θα είχαν λυθεί αν απλά σταματούσατε να διδάσκετε τόσο μίσος στα παιδιά σας;
Παύση
Ψάχνω μέσα μου για τη δύναμη να δείξω υπομονή, αλλά η υπομονή δεν βρίσκεται στην άκρη της γλώσσας μου τη στιγμή που οι βόμβες πέφτουν στη Γάζα
Η υπομονή μόλις μου ξέφυγε
Παύση. Χαμόγελο.
Διδάσκουμε ζωή, κύριε.
Rafeef, μην ξεχνάς να χαμογελάς.
Παύση
Διδάσκουμε ζωή, κύριε
Εμείς, οι Παλαιστίνιοι, διδάσκουμε ζωή όταν αυτοί έχουν καταλάβει και τον τελευταίο ουρανό
Διδάσκουμε ζωή, αφού μετά τον τελευταίο ουρανό, έχτισαν τους εποικισμούς τους και τα τείχη του Απαρτχάιντ
Διδάσκουμε ζωή, κύριε
Αλλά σήμερα το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή, στριμωγμένο ώστε να χωράει στο ηχητικό και στο όριο λέξεων
Και απλά πέστε μας μια ιστορία, μια ανθρώπινη ιστορία
Βλέπετε, δεν είναι πολιτικό το θέμα
Θέλουμε απλά να πούμε στους ανθρώπους για σας και τον λαό σας, οπότε πείτε μας μια ανθρώπινη ιστορία
Μην πείτε τις λέξεις “απαρτχάιντ” και “κατοχή”
Το θέμα δεν είναι πολιτικό
Πρέπει να με βοηθήσετε, ως δημοσιογράφο, να σας βοηθήσω να πείτε την ιστορία σας που δεν είναι πολιτική
Σήμερα, το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή
Μήπως να μας πείτε την ιστορία για τη γυναίκα από τη Γάζα που χρειάζεται φάρμακα;
Μήπως εσείς;
Έχετε αρκετά σπασμένα κόκκαλα για να καλύψετε τον ήλιο;
Παραδώστε μου τους νεκρούς σας και δώστε μου τη λίστα με τα ονόματα τους με όριο τις 1200 λέξεις
Σήμερα, το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή που έπρεπε να χωρέσει στο ηχητικό και στο όριο λέξεων και να συγκινήσει όσους έχουν αναισθητοποιηθεί απέναντι στο αίμα των τρομοκρατών
Αλλά λυπήθηκαν
Λυπήθηκαν για τις αγελάδες πάνω από τη Γάζα
Κι έτσι, τους δίνω ψηφίσματα του ΟΗΕ και στατιστικές και καταδικάζουμε και θρηνούμε και απορρίπτουμε
Κι αυτές οι δύο πλευρές δεν είναι ισότιμες: κατακτητής και κατακτημένος
Και εκατό νεκροί και διακόσιοι νεκροί και χίλιοι νεκροί
Και ανάμεσα έγκλημα πολέμου και σφαγή, και εξαπολύω λέξεις και χαμογελάω “όχι εξωτική”, χαμογελάω “όχι τρομοκράτης”
Και ξαναμετράω, ξαναμετράω, εκατό νεκροί, χίλιοι νεκροί
Υπάρχει εκεί έξω κανείς;
Θα ακούσει κανείς;
Μακάρι να μπορούσα να θρηνήσω εκεί τα σωματά τους
Μακάρι να μπορούσα να τρέξω ξυπόλυτη σε κάθε καταυλισμό προσφύγων και να αγκαλιάσω κάθε παιδί, να του κλείσω τ΄αυτιά ώστε να μην αναγκάζεται να ακούει τους ήχους από τις βόμβες για το υπόλοιπο της ζωής του, σαν κι εμένα
Σήμερα, το σώμα μου ήταν μια τηλεοπτική σφαγή
Και ακούστε να σας πω,
Τίποτε δεν έκαναν ποτέ τα ψηφίσματα του ΟΗΕ γι’αυτό
Και κανένα ηχητικό, κανένα ηχητικό, κανένα ηχητικό δε θα τους φέρει πίσω
Κανένα ηχητικό δεν μπορεί να διορθώσει την κατάσταση
Διδάσκουμε ζωή, κύριε
Διδάσκουμε ζωή, κύριε
Εμείς, οι Παλαιστίνιοι, ξυπνάμε κάθε πρωί για να διδάξουμε όλο τον υπόλοιπο κόσμο ζωή.
*Η Rafeef Ziadah σήμερα ζει στον Καναδά με ιδιαίτερη συμμετοχή στο αντιπολεμικό κίνημα αλλά και στα καλλιτεχνικά – ακαδημαϊκά δρώμενα της νέας ριζοσπαστικής διανόησης.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://ilesxi.wordpress.com/
Συμπληρώθηκε κιόλας ένα χρόνος από τη μέρα που ξεκίνησε να λειτουργεί το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη. Συμπληρώθηκε ένας χρόνος λειτουργίας ενός εγχειρήματος, που γεννήθηκε από τους αλληλέγγυους υγειονομικούς, που ανέλαβαν την υποστήριξη της υγείας των 50 απεργών πείνας μεταναστών (Ιανουάριος 2011). Στο χρόνο που διανύσαμε προσπαθήσαμε να παρέχουμε όσο το δυνατόν ποιοτική πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη σε μεγάλο αριθμό ανασφάλιστων μεταναστών και ελλήνων με τη βοήθεια υγειονομικών μέσα κι έξω από το ιατρείο (σημαντική προσφορά δεχτήκαμε και από εξωτερικούς συνεργάτες), αλλά και αλληλέγγυων που αφιέρωσαν και αφιερώνουν χρόνο και κόπο στη γραμματεία, στο φαρμακείο και στα διάφορα ιατρικά τμήματα.
Παρόλο που ευχή όλων, από την αφετηρία αυτής της προσπάθειας αλληλεγγύης, ήταν να ολοκληρωθεί σύντομα ο κύκλος της και να μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι ανασφάλιστοι το δικαίωμα στην υγεία σήμερα η ύπαρξη του, δυστυχώς, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική. Κρίνεται λοιπόν ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη για υλική, οικονομική αλλά και ηθική υποστήριξη και ταυτόχρονα για έναν αγώνα μέσα στην κοινωνία για να διεκδικήσουμε δημόσια και δωρεάν περίθαλψη για όλους.
Στα πλαίσια των γενεθλίων του ΚΙΑ και της ευρύτερης απεύθυνσης του στους κατοίκους της πόλης, σας προσκαλούμε 23-25/11 στο Λιμάνι σε μία σειρά εκδηλώσεων:
23/11 – 25/11 Έκθεση Φωτογραφίας στο Καφενείο των Συνταξιούχων – Εγκαίνια Έκθεσης: 23/11 στις 8μ.μ.
23/11, 9μ.μ., αποθήκη 7 – Συναυλία με τους Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ματούλα Ζαμάνη, Δημήτρη Μυστακίδη και Φώτη Σιώτα
24/11, 8μ.μ. αποθήκη Δ – Παρουσίαση του Ημερολογίου 2013 του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης
Τιμή εισιτηρίου συναυλίας: 7 ευρώ
Προπώληση Εισιτηρίων για τη συναυλία:
STEREODISC, Αριστοτέλους 4, τηλ. 2310262912
Βιβλιοπωλείο ΡΕΝΤΖΗΣ, Βογατσικού 14-έναντι μητρόπολης, τηλ. 2310236175
Βιβλιοπωλείο ΚΕΝΤΡΙ, Δ.Γούναρη 22, τηλ. 2310275349
Βιβλιοπωλείο ΠΥΞΙΔΑ, Π.Ιωακείμ 2 τηλ. 2310282776
Οι ξεφτίλες… άλλα λένε πριν τις εκλογές και άλλα μετά. Αλλά πόσο ακόμα θα τους ανεχόμαστε;
Οι εθελοντές του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Αλληλεγγύης (ΚΙΦΑ) Δράμας διοργανώνουν εργαστηριακά μαθήματα δημιουργικών κατασκευών. Τα μαθήματα θα πραγματοποιηθούν στην οικολογική κίνηση Δράμας και οι κατασκευές που θα δημιουργηθούν θα πωληθούν σε χριστουγεννιάτικο παζάρι για την ενίσχυση του ΚΙΦΑ Δράμας.
Η δράση αυτή πραγματοποιείται για να ασχοληθούν οι πολίτες με κάτι δημιουργικό, χρήσιμο και ευχάριστο και να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους. Παράλληλα, κύριος στόχος της δράσης είναι να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για το ΚΙΦΑ, να αναπτύξουν δεσμούς αλληλεγγύης , να ξεφύγουν από την πολιτική απομόνωση και αποξένωση που προωθείται από τα ΜΜΕ και να δραστηριοποιηθούν πολιτικά.
Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη (4-6 μ.μ.) μέχρι τα Χριστούγεννα στην οικολογική κίνηση Δράμας. Το πρόγραμμα των μαθημάτων έχει ως εξής:
Πέμπτη 22/11: γούρια
Πέμπτη 29/11: κοσμήματα
Πέμπτη 6/12: χριστουγεννιάτικες κατασκευές με ρεσό κ φαναράκια
Πέμπτη 13/12: ημερολόγια
Πέμπτη 20/12: κοσμήματα & σελιδοδείκτες
Για συμμετοχή στα εργαστηριακά μαθήματα δημιουργικών κατασκευών δηλώστε συμμετοχή στο politesdramas@gmail.com ή μέσω του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/
Κάποιος άνθρωπος με στοιχειώδη μαρξιστική, διαλεκτική ωριμότητα γελάει με τις ιστορικές αναλύσεις των φορέων της κυρίαρχης αστικής τάξης. Αυτοί όμως έχουν το καρπούζι και το μαχαίρι. Έχουν κατορθώσει, όχι μόνο να γράψουν την ιστορία όπως θέλουν, αλλά μαζί της να γράψουν και την υποτιθέμενη απάντηση στην κυρίαρχη ιστορική αφήγηση. Η ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού του προβλήματος.Η κυρίαρχη αφήγηση επί χούντας, (αυτή που δεν αναβιώνει σήμερα με την Χρυσή Αυγή διότι είχε αναβιώσει νωρίτερα επί Καρατζαφέρη), ήταν ότι δεν υπήρχαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο. Στο μυαλό ενός φασίστα αυτό αρκεί ως απόδειξη ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έγινε ποτέ. Ιδιαίτερα όταν διανθίζεται με τις απαραίτητες συνομωσιολογικές ιστορίες για τους πράκτορες που έστησαν τα γεγονότα και γαρνίρεται με την αντίληψη ότι η γενιά του Πολυτεχνείου βολεύτηκε, έφαγε και τελικά κατέστρεψε τη χώρα, η προσπάθεια να αποκτήσει η εξέγερση του Πολυτεχνείου αρνητική χροιά δείχνει να είναι αποτελεσματική σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Από την άλλη εμφανίζεται η «δημοκρατική» απάντηση στην ιστορία της εξέγερσης του πολυτεχνείου. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για μια άλλης μορφής αστική απάντηση στο ζήτημα. Το Πολυτεχνείο γίνεται το σύμβολο της δημοκρατίας, συγκεκριμένα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Έτσι, νομιμοποιούνται να μιλούν για την δημοκρατική, αντιστασιακοί τους δράση νεοδημοκράτες, πασόκοι και λοιποί αστοί πολιτικοί, οι οποίοι είτε έχτισαν την πολιτική τους καριέρα με αναφορές στους αγώνες της «γενιάς του Πολυτεχνείου», είτε πολύ αργότερα, όταν πια είχαν καταλάβει αξιώματα, θυμήθηκαν να μας ενημερώσουν για την αντιστασιακή τους δράση. Τέτοιες φωνές βρήκαν τα τελευταία χρόνια χώρο σε εκπομπές σαν αυτή του Κούλογλου. (Μιλάει για το Πολυτεχνείο ο Ζαγορίτης και ο Μπίστης!)
Κάπως έτσι μπαίνει το αντίπαλο όριο στην χουντική προπαγάνδα. Κάπως έτσι η ιστορία ευτελίζεται είτε μπαίνοντας στη διαδικασία να απαντήσει για το αν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο (θαρρείς και αν κάποιος σκοτώθηκε στην 3ης Σεπτεμβρίου δεν είναι νεκρός στο Πολυτεχνείο) αλλά κυρίως θέτοντας τους τίτλους τέλους της εξέγερσης: είχαμε χούντα, κάναμε το Πολυτεχνείο (σιγά σιγά η λέξη εξέγερση εξαφανίζεται από το λεξιλόγιο των άλλοτε εξεγερμένων), έπεσε η χούντα ήρθε η Δημοκρατία και end of story.
Η δημοκρατία νίκησε λοιπόν. Οπότε ας θάψουμε εκείνα τα αιτήματα για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία στις πίσω σελίδες ενός σχολικού βιβλίου της ιστορίας, ας κάνουμε μια γιορτή με Μίκη και Μάνο και ας κοιτάξουμε μπροστά.
Έτσι έγινε κυρίαρχη μια αντίληψη της ιστορίας του Πολυτεχνείου η οποία βασίστηκε σε δύο μύθους:
Ο πρώτος μύθος ήταν ότι το Πολυτεχνείο ήταν μια μοναδική στιγμή στην ιστορία που ενώθηκε ΟΛΟΣ ο λαός μπροστά στην χούντα. Προφανώς όμως δεν ήταν όλος ο λαός μπροστά στις πύλες του πολυτεχνείου την ώρα που έμπαινε το τανκ. Υπήρχαν και τότε οι φοβισμένοι νυκοκυραίοι που κλείστηκαν στα σπίτια τους περιμένοντας να ηρεμήσουν τα πνεύματα, υπήρχαν επίσης οι βολεμένοι χουντικοί που έδιναν τους «δημοκράτες» συναδέλφους τους στον χωροφύλακα της γειτονιάς, υπήρχαν και οι αδιάφοροι για τα γεγονότα των ημερών. Όμως ακόμα και μέσα στο πολυτεχνείο δεν υπήρχε η περιβόητη ενότητα που θέλουμε σήμερα να επαναφέρουμε για να δικαιολογήσουμε κάποια προγραμματική σύγκλιση κομμάτων στις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» ή την ανάγκη να πάψουν οι αγώνες των καταπιεσμένων μπροστά στο κοινό όραμα της εξόδου από την κρίση. Στις συνελεύσεις εντός του Πολυτεχνείου οι διαφωνίες ήταν πολλές και σημαντικές. Εντός του Πολυτεχνείου δρούσαν οργανώσεις, κόμματα, σύλλογοι, δηλαδή όλα αυτά που ήθελαν οι αγανακτισμένοι να αφήσουν έξω από το κίνημά τους, προσφέροντάς μας ένα πολύ ωραίο παράδειγμα σύνδεσης του αυθόρμητου με το συνειδητό.
Ο δεύτερος μύθος είναι η κυρίαρχη αντίληψη ότι το πολυτεχνείο έγινε από μια γενιά. Μιλάμε και σήμερα για τη γενιά του Πολυτεχνείου και δίνουμε σε αυτή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Από πότε την ιστορία την γράφουν οι «γενιές»; Πόσο ενιαία μπορεί να είναι μια γενιά; Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια ιστορική ανάλυση που εστιάζει σε γεγονότα τα οποία έγιναν από μια γενιά;
Αν αντιληφθούμε ένα ιστορικό φαινόμενο και την παρέμβαση του λαού ως κάτι που γίνεται από μια γενιά, αμέσως χάνουμε τον ταξικό διαχωρισμό που υπάρχει εντός αυτής της ομάδας ανθρώπων που έχουν πάνω-κάτω την ίδια ηλικία. Και ο Αλαφούζος για παράδειγμα ηλικιακά ταιριάζει στην γενιά του Πολυτεχνείου. Το ίδιο και ο άνεργος ναυτεργάτης του Περάματος. Γενιά του Πολυτεχνείου (χρονικά) ήταν και ο Μιχαλολιάκος. Και η Δαμανάκη και ο Λαλιώτης. Και η Παπαρήγα. Μπορούμε να τα ομαδοποιήσουμε;
Αν κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά δεν θα βρούμε στους αγώνες του Πολυτεχνείου να συμμετέχουν νέοι επιχειρηματίες της εποχής. Αντίθετα θα βρούμε το Συνδικάτο Οικοδόμων. Θα βρούμε απλούς λαϊκούς ανθρώπους να συμμετέχουν και να ενισχύουν τον αγώνα των «καταληψιών» του Πολυτεχνείου. Δεν θα βρούμε ούτε γιάπηδες, ούτε τα τσιράκια τους. Κι ας έχουν την ίδια ηλικία.
Όσο για το μετά, αυτό φρόντισαν να το εξαργυρώσουν καλά κάποιοι. Δεν θα χρεώσουμε σε αυτούς ούτε μια γενιά ολόκληρη, ούτε μια εξέγερση του λαού. Σήμερα με την ευκαιρία της οργής και της εξαθλίωσης του λαού, επιχειρείται το ξαναγράψιμο της ιστορίας από τους φασίστες. Ας απαντήσουμε με μια σοβαρή μελέτη της ιστορίας. Ας μιλήσουμε περισσότερο για τις ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν στην χούντα και στην πάλη για την ανατροπή της και ας αποφύγουμε τις παγίδες που μας βάζουν αυτοί που θέλουν να βάλουν τα Πολυτεχνεία στα δικά τους καλούπια.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://2310net.wordpress.com/
Ως δεύτερη γλώσσα και όχι ως διδασκόμενη μόνο σε μαθητές και μαθήτριες ελληνικής καταγωγής, όπως αρχικά είχε αποφασιστεί, αναπτύσσονται τα ελληνικά στα αυστραλιανά σχολεία.
Το Πολυτεχνείο φοβίζει αυτούς, οδηγεί εμάς!
ΤΟΤΕ στη Χούντα του 1967
Ξένοι και ντόπιοι “μπίζνεσμεν” έτρωγαν με δέκα μασέλες. Βουτηγμένοι στα σκάνδαλα της Esso, της Εγνατίας, της Litton, των διυλιστηρίων, οι Πάππας, Λάτσης, Ωνάσης, Βαρδινογιάννης, McDonald κ.α.
Ενώ το μηνιάτικο ήταν 4000 δρχ (90€ σημερινά)!
Αυτούς εξυπηρετούσαν τα φασιστοειδή της Χούντας!
ΣΗΜΕΡΑ το 2012
Σχεδόν οι ίδιοι μεγιστάνες πλουτίζουν από τη δυστυχία μας. Με τα σκάνδαλα της ΑΤΕ, των Σκουριών, της Εθνικής, της IBC, οι Σάλλας, Βαρδινογιάννης, Μπόμπολας, Λάτσης, Siemens κ.α.
Ενώ ο βασικός μισθός έχει κατρακυλήσει στα 450€!
Αυτούς εξυπηρετούν οι κυβερνήσεις-ληστές & οι Ναζί της Χ.Α.!
Για να περνούν αυτά τα σχέδιά τους ήθελαν τον κόσμο στο «γύψο», τρομοκρατημένο από τα βασανιστήρια, τις εξορίες, τις δολοφονίες. Γι’αυτό οι τοτινοί τραπεζίτες και εφοπλιστές στήριζαν τη Χούντα. Κι αυτή «φρόντιζε» και τον εαυτό της: ο αρχι-δικτάτορας Παπαδόπουλος ζούσε σε βίλα-δώρο του Ωνάση, ο υπο-δικτάτορας Μακαρέζος είχε διορίσει τον κουνιάδο του υπουργό Γεωργίας, όλοι μαζί διπλασίασαν τους “μισθούς” τους και “δανείζονταν” από το Δημόσιο, κλέβοντας 1,5 δις δραχμές!
17/11/1973, κατά της Δικτατορίας του Φόβου και της Φτώχειας
Η μεγάλη εξέγερση ξεκίνησε μια Τετάρτη, 14 Νοέμβρη 1973, από 500 φοιτητές. Σε μια μέρα έγιναν 20.000 φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι που συζητούσαν και φώναζαν συνθήματα. “ΛΑΕ ΠΕΙΝΑΣ-ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΡΕΜΑΣ”, “ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ”, “ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”! Μέχρι την Παρασκευή είχαν γίνει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες λαού, συγκεντρωμένου σε έναν κοινό αγώνα. Τράνταξαν τη Χούντα, κατέστρεψαν τους επικοινωνιακούς ελιγμούς της που θα τη γλίτωναν από τις συνέπειες των εγκλημάτων της, έδιωξαν τον Παπαδόπουλο, άνοιξαν το δρόμο για την τελική πτώση των δικτατόρων και τις νίκες του λαού τα επόμενα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Οι αγώνες της Μεταπολίτευσης, με προμετωπίδα το Πολυτεχνείο, έστειλαν αρκετούς από τους κλέφτες και βασανιστές στη φυλακή και στρίμωξαν τους μεγιστάνες του πλούτου για χρόνια. Αυξήσεις, ωράρια, ασφαλιστικό, δικαιώματα, τέλος στην αστυνομοκρατία. Χωρίς το Πολυτεχνείο δεν θα είχαμε κερδίσει τίποτα από αυτά.
17/11/2012, κατά της Εξαθλίωσης και του Φασισμού
Σήμερα όλα μας τα παίρνουν πίσω. Για να κρατήσουν τα κέρδη τους σαρώνουν μισθούς, σχολεία, νοσοκομεία, απολύουν από παντού, χτυπάνε με γκλομπ, χημικά και Αύρες, συλλαμβάνουν, τρομοκρατούν. Οι παλιοί υποστηρικτές της Χούντας, εφοπλιστές και φασίστες, ξαναεπιτίθενται. ΜΜΕ, αστυνομία και δικαστήρια προβάλουν και προστατεύουν τους οπαδούς της Χούντας και του Χίτλερ.
Έχουν βαλθεί να μας πείσουνε ότι για την κρίση και τα χρέη δε φταίνε οι τραπεζίτες, αλλά οι φτωχοί μετανάστες κι οι απεργοί! Ότι πρέπει να ξεχάσουμε το Πολυτεχνείο, τους 54 βεβαιωμένους νεκρούς του, τη βαρβαρότητα του συστήματός τους και το πώς μπορούμε να το νικήσουμε! Γι’αυτό η Χ.Α. απειλεί μαθητές και καθηγητές που υπερασπίζονται το Πολυτεχνείο στα σχολεία! ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ! Για την τραγική κατάσταση που ζούμε ευθύνονται τα μεγάλα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους! Και αυτούς θα ανατρέψουμε και σήμερα όπως στο Πολυτεχνείο!
Η νεολαία μαζί με όλο το λαό φωνάζουμε:
ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ & ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΔΩ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 17/11,
Στην Αθήνα προσυγκέντρωση 15:00 στην πλ. Κλαυθμώνος
Στη Θεσσαλονίκη 17:00 στο Πολυτεχνείο
Κίνηση ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.kar.org.gr/
Καλούμε όλους τους πολίτες της Δράμας να στηρίξουν και να στελεχώσουν την προσπάθεια του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης γιατί πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη είναι μια αμφίδρομη πράξη που αποδεικνύεται από το βαθμό συμμετοχής όλων μας.
Οι πολίτες που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση μπορούν να προσέρχονται στην Γραμματεία του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης καθημερινά (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. και 6-8μ.μ.) ή να τηλεφωνούν για να κλείνουν ραντεβού.
Πρόγραμμα εβδομάδας 19/11/2012 έως 23/11/2012 στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης
Δευτέρα 19/11: 6-8μ.μ. Γενικής Ιατρικής
Τρίτη 20/11: 10-11π.μ. Παιδίατρος
Τετάρτη 21/11: 6-8μ.μ. Παθολόγος, Φαρμακοποιός
Πέμπτη 22/11: 11-12π.μ. Παιδίατρος
Παρασκευή 23/11: 6-8μ.μ. Γενικής Ιατρικής
Παράλληλα, το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης συνεργάζεται με εξωτερικούς ιατρούς και εργαστήρια (π.χ. καρδιολόγους, ακτινολόγους, πυρηνικούς, οφθαλμίατρους, οδοντίατρους, μικροβιολόγους) για τη δωρεάν, και πάλι, πρόσβαση από τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Οι ενδιαφερόμενοι για τους γιατρούς αυτούς θα πρέπει να επικοινωνούν με το ΚΙΦΑ για να μπορούν να εξυπηρετούνται με ραντεβού.
Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης στεγάζεται στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, Ηπείρου 2
Τηλέφωνα επικοινωνίας με τη Γραμματεία (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. & 6-8μ.μ.):
σταθερό: 2521.777.038 κινητό: 6984.286.106 και 6971.893.208
http://www.politesdramas.gr/