Ενώ η Δημόσια Υγεία καταρρέει και  συμπολίτες μας διαρκώς αποκλείονται από τις παροχές της (3.000.000 περίπου υπολογίζεται ο αριθμός τους), το κράτος στοχοποιεί τις δομές αλληλεγγύης που δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν πρωτοβάθμια περίθαλψη και φάρμακα σε ανασφάλιστους,ανέργους,ακόμα και ασφαλισμένους που αδυνατούν να επωμιστούν το κόστος συμμετοχής  στο έξοδο του φαρμάκου.
Στις 24-10-2013 κλιμάκια του ΕΟΦ και της δίωξης ναρκωτικών παρουσία πταισματοδίκη εισέβαλλαν στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο του Ελληνικού και τους “Γιατρούς του Κόσμου” ,μετά από καταγγελίες για διακίνηση ναρκωτικών στις εγκαταστάσεις τους.

Είναι σχεδόν σοκαριστικό το γεγονός, αν αναλογιστεί κανείς πως γιατροί, οδοντίατροι, φαρμακοποιοί, φυσικοθεραπευτές και γενικότερα εθελοντές που συμμετέχουν σε αυτές τις  δομές, εκπορευόμενοι από διάφορες συλλογικότητες , πολλές φορές υπό την αιγίδα ή/και την υποστήριξη  των Δήμων, βοηθούν αφιλοκερδώς, χωρίς  σκοπιμότητα, αυτούς που έχουν ανάγκη.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί το κράτος επιλέγει να επιτεθεί με αφορμή πρωτοφανείς κατηγορίες που αγγίζουν τα όρια της κοινής συκοφάντησης, σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, δεδομένου ότι αυτές προϋπήρχαν και λειτουργούσαν χωρίς πρόβλημα.

Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ειδικά αυτές οι δομές διαφοροποιούνται από την αποκαλούμενη φιλανθρωπία ιδιωτών,τηλεοπτικών καναλιών,επιχειρηματιών,που προφανώς ουδέποτε ανησύχησαν τις αρχές. Στόχος δομών σαν το ΜΚΙΕ δεν υπήρξε ποτέ  η υποκατάσταση της  Δημόσιας Υγείας,άλλωστε κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε εφικτό.Στόχος ήταν και είναι  να διατηρηθεί η αξιοπρέπεια του ατόμου που χάνει πλέον ακόμα και το θεμελιώδες,αυτονόητο δικαίωμα να μπορεί ν’ανακουφιστεί από τον πόνο,να ιαθεί,να ζήσει.

Εκτός από τα ελάχιστα που μπορούν να προσφέρουν σε επίπεδο πρωτοβάθμιων υπηρεσιών ,αναπτύσσουν παράλληλα μία κινηματική δράση ,διεκδικώντας μαζί ,εθελοντές και ασθενείς,όσο οι συνθήκες και τα δεδομένα το επιτρέπουν ,δευτεροβάθμια  παροχή υγείας για όλους ,όπου και υπάρχει το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους ανασφάλιστους,πολλών από τους οποίους κινδυνεύει η ίδια η ζωή. Μακροπρόθεσμα ελπίζουν σε ένα κράτος πρόνοιας που θα καθιστά άχρηστες αυτές τις ίδιες τις δομές. Επιδιώκουν δηλαδή, ιδεατά, την αυτοδιάλυσή τους.

Καθώς όμως η κρίση βαθαίνει ,μία τέτοια εξέλιξη  φαντάζει ουτοπική κι έτσι τα ιατρεία αλληλεγγύης μετατρέπονται σε εστίες αντίστασης ,αναδεικνύοντας  ευρύτερα τις αιτίες που οδήγησαν στην τραγική αυτή πραγματικότητα,αιτίες που  δεν είναι άλλες από τις ανάλγητες πολιτικές σκληρής λιτότητας και συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους.Δημιουργούνται μ ‘αυτό τον τρόπο,μέσα στους χώρους των ιατρείων, “αντιδομές εξουσίας” που φιλοδοξούν να ακολουθήσουν πορεία παράλληλη με αυτή των κινημάτων στους δρόμους,τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες.Κατά συνέπεια ενοχλούν.Μετά την Κερατέα και τις  Σκουριές,τις απεργίες και τις καταλήψεις μπαίνουν στο στόχαστρο και οι  δομές αλληλεγγύης!

Ο Αντώνης Σαμαράς,κατά την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις της αγοράς του Ρέντη,την ίδια ώρα που περιχαρής ανακάλυπτε τη χαμηλή τιμή της πατάτας επισήμαινε «ότι το πραγματικό κοινωνικό κράτος δεν χτίζεται με λαϊκισμούς, ούτε με παρακομματικούς μηχανισμούς». Περίεργο αυτό βέβαια,καθώς εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο ουδέποτε ενοχλήθηκε από τη διανομή τροφίμων “μόνο για Ελληνες” ,αυτή των  μαυροφορομένων  μισθοφόρων της Χρυσής Αυγής, που, όπως αποδείχθηκε,πληρώνονταν για να μοιράζουν ζαρζαβατικά το πρωί και να μαχαιρώνουν  κόσμο το βράδυ.

Αναρωτιόμαστε δε με ποιο σκεπτικό ο πρωθυπουργός επιχείρησε να τοποθετήσει στο ίδιο επίπεδο  τον απροκάλυπτο λαϊκισμό ενός  ούτε καν παρακομματικού αλλά εξόφθαλμα κομματικού  μηχανισμού μιας εγκληματικής συμμορίας με την αλληλέγγυα δράση ατόμων που δε φέρουν τη σφραγίδα κανενός κόμματος και στέκονται δίπλα σε χιλιάδες συμπολίτες τους.

Λίγο αργότερα,στην επίμαχη συνέντευξή του στο Νίκο Χατζηνικολάου παρουσία κοινού, ο Αδωνις Γεωργιάδης, με περισσή αλαζονεία , απευθύνθηκε στον καρδιολόγο και επικεφαλής του ΜΚΙΕ Γιώργο Βήχα, δηλώνοντας εμμέσως πλην σαφώς πως τα ιατρεία αλληλεγγύης υπάρχουν επειδή αυτός (ο υπουργός) το επιτρέπει- ανέχεται.
Δύο μέρες  μετά, η λαμβάνει χώρα η έφοδος στις  δύο μεγαλύτερες δομές αλληλεγγύης που δραστηριοποιούνται αυτή τη στιγμή, προσφέροντας φροντίδα και ανακούφιση.

Η κίνηση αυτή εκ μέρους του κράτους  δεν είναι τυχαία αλλά συμβολική.Μαρτυρά την  απελπισμένη  προσπάθεια κηλίδωσης και στιγματισμού των δομών αλληλεγγύης ως ένα ακόμη “άλλο άκρο” από αυτούς που με τις ακραίες επιλογές τους οδήγησαν τον Ελληνικό  λαό στην εξαθλίωση. Αποτελεί  μία ακόμα απόδειξη του αυταρχισμού τους   και  ευθεία επίθεση στη βάση της κοινωνίας. Θα αποτύχουν.

* Γιωτα Ιωαννίδου – Οδοντίατρος Αλληλέγγυο Ιατρειο Πειραιά

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) και ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) «κατεδαφίζονται στον βωμό των μνημονιακών δεσμεύσεων», τόνισε σήμερα κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) Δημήτρης Βαρνάβας, περιγράφοντας με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο σύστημα υγείας, εξαιτίας των τραγικών ελλείψεων σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή.

Συνολικά, με βάση τους υπάρχοντες Οργανισμούς των Νοσοκομείων, λείπουν σήμερα περισσότεροι από 6.000 γιατροί, «πρόβλημα που αποτελεί υγειονομική βόμβα», υπογράμμισε ο κ. Βαρνάβας, προσθέτοντας ότι από την άλλη πλευρά παρατηρείται τεράστιο κύμα φυγής των νέων γιατρών στο εξωτερικό. «Η εθνική αυτή αιμορραγία σε νέο επιστημονικό δυναμικό συντελείται την ώρα που τα κενά ιατρικής στελέχωσης είναι εκρηκτικά και στον ΕΟΠΥΥ και στα νοσοκομεία», είπε ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ. Σύμφωνα δε με τα στοιχεία που παρουσίασε υπολογίζονται πάνω από 7.000 οι νέοι γιατροί που ξενιτεύτηκαν, τα τρία τελευταία χρόνια.

Παρουσιάζοντας την κατάσταση στα νοσοκομεία, ο πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι στο νοσοκομείο Βέροιας, λόγω υποστελέχωσης, κλείνουν τα προγράμματα εφημεριών της Χειρουργικής, της Γυναικολογικής και της Ορθοπεδικής Κλινικής, στο νοσοκομείο Κατερίνης η Ορθοπεδική Κλινική διακόπτει το πρόγραμμα εφημεριών, στο νοσοκομείο Μαγνησίας έκλεισαν η Γαστρεντερολογική και Οφθαλμολογική Κλινική και το Ογκολογικό και Αιματολογικό Τμήμα έμειναν με έναν γιατρό, στη Λάρισα κινδυνεύουν να κλείσουν άμεσα η Παιδιατρική και Γυναικολογική Κλινική, ενώ η Αγγειοχειρουργική κλινική δεν μπορεί να καλύψει όλο το πρόγραμμα εφημεριών της, στη Χαλκίδα η Ορθοπεδική κλινική του νοσοκομείου έμεινε με δύο γιατρούς, στους οποίους η διοίκηση της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας έδωσε εντολή να εφημερεύουν από 15 μέρες ο καθένας.

Εκρηκτικά κενά, σύμφωνα με τον κ. Βαρνάβα, υπάρχουν και στα νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας Λάρισας, Τρικάλων, Καρδίτσας, Ρόδου, Κιλκίς, Ρεθύμνου Αγίου Νικολάου, Λήμνου, Νάξου, Σάμου, Μυτιλήνης, Ζακύνθου, Κέρκυρας, Λευκάδας, Καρύστου, Κυθήρων, Χίου, Σύρου, Λέρου, Χανίων, Σερρών, Φλώρινας, Αλεξανδρούπολης, Ξάνθης, Καστοριάς, Χαλκιδικής, Πτολεμαΐδας, Έδεσσας, Δράμας, Θήβας, Πάτμου, Τήνου, Τζια, Πάρου, Κω, Σκοπέλου και Ικαρίας.

Ο κ. Βαρνάβας εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, λέγοντας ότι «ο φυσικός πολιτικός χώρος του κ. Γεωργιάδη είναι η Χρυσή Αυγή, οι πρακτικές του είναι όμοιες με εκείνες του Κασιδιάρη και καθοδηγητής του είναι ο Κώστας Πλεύρης».

Στη συνέντευξη παραβρέθηκε και ο πρόεδρος της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ Κέρκυρας, Αντώνης Γεωργόπουλος, ο οποίος έδωσε μια εντελώς διαφορετική εικόνα σχετικά με τα όσα συνέβησαν την προηγούμενη εβδομάδα στο νοσοκομείο του νησιού, κατά τη διάρκεια ελέγχου από επιθεωρητές του Σώματος Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας-Πρόνοιας (ΣΕΥΥΠ).

«Την αστυνομία την κάλεσε ο υπουργός Υγείας», είπε ο κ. Γεωργόπουλος, σημειώνοντας ότι οι ίδιοι οι επιθεωρητές ζητούσαν να μην έρθει αστυνομία στο νοσοκομείο, ενώ η επιθεωρήτρια του ΣΕΥΥΠ ξέσπασε σε κλάματα όταν ο υπουργός Υγείας της είπε στο τηλέφωνο να συνεχίσει τον έλεγχο για να μην διατάξει την απόλυσή της.

Ο κ. Γεωργόπουλος κατήγγειλε ότι οι δύο επιθεωρητές του ΣΕΥΥΠ αρνήθηκαν να καταγράψουν τα προβλήματα του νοσοκομείου, ακόμη και το γεγονός ότι «στο νοσοκομείο οι φυσιολογικοί τοκετοί πραγματοποιούνται μέσα στον θάλαμο νοσηλείας της μαιευτικής κλινικής», όπως είπε.

«Τα πορίσματα του ΣΕΥΥΠ είναι διάτρητα», είπε ο κ. Βαρνάβας, καθώς «εκδίδονται κατ’ εντολή της πολιτικής ηγεσίας, ενώ οι έλεγχοι τους οποίους διενεργεί το Σώμα δεν είναι αξιόπιστοι, αφού οι επιθεωρητές εκτελούν μόνο διατεταγμένη υπηρεσία».

Εξάλλου, ο κ. Βαρνάβας, απέστειλε σήμερα ανοιχτή επιστολή προς τον υπουργό Υγείας για τις απλήρωτες εφημερίες των νοσοκομειακών γιατρών, ζητώντας από τον κ. Γεωργιάδη «να κάνει ένα μικρό διάλειμμα από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις και να προβεί σε νομική ρύθμιση του καυτού προβλήματος της αποπληρωμής των δεδουλευμένων εφημεριών», προειδοποιώντας ότι «οι γιατροί της χώρας δεν θα συνεχίσουν να εφημερεύουν απλήρωτοι».

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

Μόνο το 1/4 των σημερινών μαθητών έχει ικανοποιητική γνώση των ιστορικών γεγονότων σχετικά με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του ελληνοϊταλικού πολέμου το 1940 (Έρευνα του Χρήστου Κάτσικα)
Όσοι αναπνέουν την κιμωλία μέσα στις σχολικές αίθουσες γνωρίζουν καλά ότι πολλές φορές οι σχολικές γιορτές γι΄αυτή ή την άλλη εθνική επέτειο μόνο χασμουρητά προκαλούν σε όσους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, είναι υποχρεωμένοι να τις παρακολουθήσουν.  Ίσως γιατί η κυρίαρχη πολιτική προωθεί την άγνοια του παρελθόντος καθώς γνωρίζει ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύει κάθε δυνατότητα δράσης στο παρόν.

Ίσως γιατί στο κλίμα της εποχής ευδοκιμεί η υποταγή σ’ ένα παρόν που θεωρείται αυτονόητο και δεδομένο, ενώ συγχρόνως ξεριζώνονται ερωτήματα που μπορούν να υπονομεύσουν αυτή την εικόνα.

Ίσως και γιατί οι περισσότεροι δεν αντέχουν να ακούν σε κάθε επέτειο για πατρίδα, αγώνες, θυσίες και «εθνική υπερηφάνεια», για «εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία», πολλές φορές άλλοτε από εκείνους που εκποιούν κομμάτι κομμάτι την ελληνική γη και φτωχοποιούν τον λαό, άλλοτε από εκείνους που έχουν σκύψει το κεφάλι σε αυτή την κατάσταση.

Σε ποιον ανήκει η Ιστορία

Ισως για κάποιους από αυτούς τους λόγους να κοιτούν, δάσκαλοι, γονείς και μαθητές, συχνά τα ρολόγια τους πότε θα τελειώσει κι αυτή η σχολική γιορτή. Ισως κάποιοι από αυτούς τους λόγους να πριμοδοτούν την αδυναμία μεγάλου τμήματος των μαθητών να διηγηθούν σε γενικές γραμμές το «τι», το «πώς» και το «γιατί» σε σημαντικούς σταθμούς της νεοελληνικής Ιστορίας δίνοντας την ευκαιρία σε κάποιους σχολιαστές των ΜΜΕ να ξεσκονίσουν τα ρεφρέν τους για τις «ευθύνες των εκπαιδευτικών» και την «αμορφωσιά των σημερινών μαθητών» και να πετροβολήσουν γενικώς και αδιακρίτως το σχολείο και τα ζωντανά του στοιχεία ως αστοιχείωτα, κρύβοντας επιμελώς και υποκριτικά την επίδραση που προκαλούν στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών τα δικά τους «τηλεοπτικά σκουπίδια».

Κι όμως, στην πρώτη επέτειο του ΟΧΙ, το 1941, στα πιο μαύρα χρόνια της φασιστικής κατοχής, χιλιάδες απλοί άνθρωποι, με κίνδυνο της ζωής τους ξεχύθηκαν στους δρόμους της σιδηρόφρακτης Αθήνας για να τιμήσουν την ίδια τους την Ιστορία.

Γιατί αυτή η Ιστορία ανήκει στους απλούς ανθρώπους. Ανήκει στον εργαζόμενο λαό, αυτόν που παράγει με τα χέρια του και το μυαλό του τα μύρια αγαθά ενώ την ίδια ώρα γεύεται πείνα και ανασφάλεια. Ανήκει σε αυτούς που αγωνίζονται για την καθημερινή επιβίωση γιατί κάποιοι σαν και αυτούς τόλμησαν πριν από εβδομήντα χρόνια να πούνε «ΟΧΙ» στη σκλαβιά, την ίδια ώρα που το σύνολο της κυρίαρχης τάξης, των πλουσίων, των κομμάτων που εξουσίαζαν, οι πολιτικοί πρόγονοι αυτών που σήμερα μιλάνε στις τηλεοράσεις για ανεξαρτησία και δημοκρατία, είτε έφευγαν στο εξωτερικό, είτε συγκυβερνούσαν με τον κατακτητή στα μαύρα χρόνια 1940-1944.

Ηταν αυτοί που έγραφαν το 1941 για τη νύχτα που κατέβηκε η σβάστικα από τον Μανώλη Γλέζο και τον Απόστολο Σάντα τα παρακάτω: «Δεν είναι δυνατόν να ήσαν άνθρωποι με σώας τας φρένας αυτοί που υπεξαίρεσαν εν ώρα νυκτός την Γερμανικήν σημαίαν, η οποία εκυμάτιζεν, επί της Ακροπόλεως, παραπλεύρως της Εθνικής μας Σημαίας. Διότι μόνον παράφρονες ή όργανα ξένης προπαγάνδας ημπορούσαν να διαπράξουν μιαν τόσο επαίσχυντο πράξιν. Και είναι βέβαιον ότι, αν οι δράσται του εγκλήματός της περιήρχοντο εις χείρας του ελληνικού λαού, θα λυντσάροντο από αυτόν τον ίδιον ως εχθροί της πατρίδος μας» (Eφημερίδα «Βραδυνή», 2/6/1941).

Να ανεμίσει η σημαία της αλήθειας!

Χρόνια τώρα την Ιστορία μας τη φόρτωσαν με ψέματα ή μαλάματα και έκρυψαν το πρόσωπό της. Και είναι καιρός να αποκαλυφθεί το αληθινό της πρόσωπο. Οι δάσκαλοι πρώτοι από όλους οφείλουν να αφήσουν τα παραμύθια και να δώσουν στον δράκο το πραγματικό του όνομα, να δείξουν με το χέρι τους κακούς, να αποκαταστήσουν την αλήθεια, να ξεσαβανώσουν τους νεκρούς και να τους βάλουν μπροστά οδηγούς στη δράση.

Να ανεμίσει η αλήθεια:

• Οτι ο φασισμός είναι γέννημα-θρέμμα του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.

• Οτι τα πραγματικά αίτια του πολέμου ήταν το μοίρασμα του κόσμου απ΄ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε σφαίρες επιρροής, αλλά και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος.

• Οτι οι κύριοι αιμοδότες και πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης ήταν το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ – ότι αυτοί ξεσήκωσαν τον κόσμο και αυτοί σήκωσαν το βάρος της αντίστασης.

• Οτι το μεγαλύτερο τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου της εποχής ανήκει στους «απόντες» του αγώνα, καθώς η πλειονότητα από τους πολιτικούς που κυβερνούσαν τη χώρα έφυγαν στην Αίγυπτο ενώ δεν έλειψαν και αυτοί που στελέχωσαν τις τρεις «ελληνικές» κατοχικές κυβερνήσεις των κουίσλιγκ χτυπώντας, μαζί με τους κατακτητές, τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, φορώντας ακόμη και την αποκρουστική κουκούλα του προδότη.

Εξάλλου, από τη Νίκαια της Γαλλίας, όπου είχε μετεγκατασταθεί, ο αστός πολιτικός Ν. Πλαστήρας καλούσε τον λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)» Να σημειωθεί ότι αυτό το γράμμα στάλθηκε την 21 Απρίλη 1941, κι ενώ οι Γερμανοί είχαν περάσει τη Λάρισα και κατέβαιναν προς την Αθήνα.

Λίγους μήνες πριν, στις 31 Οκτωβρίου 1940 μέσα από τις φυλακές της Κέρκυρας ο Νίκος Ζαχαριάδης, γ.γ. του ΚΚΕ, με το γράμμα του προς τον ελληνικό λαό τόνιζε: «Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικό–απελευθερωτικού αγώνα…»

73 χρόνια μετά – σήμερα

Από τον καιρό εκείνο, την εποχή των παππούδων και των πατεράδων μας, πέρασαν 73 χρόνια. Σήμερα, δεν κατεβάζουν πια την ελληνική σημαία από την Ακρόπολη, μόνο κάτι απλήρωτους συμβασιούχους του υπουργείου Πολιτισμού ψεκάζουν σαν τα κουνούπια οι δυνάμεις καταστολής, χτυπώντας και σέρνοντάς τους σαν τα σκυλιά. Σήμερα, δεν πουλά κανείς το σπίτι του για ένα τσουβάλι σιτάρι στους μαυραγορίτες, αλλά του το κατάσχει η τράπεζα για λίγα ευρώ. Σήμερα, δεν μας πολεμάν οι Γερμανοί με τανκς και Στούκας, απλώς μας πουλάν τα παλιοσιδερικά τους, έτσι που καταχρεωμένοι δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Σήμερα, δεν κλέβουν τη σοδειά μας, αλλά μας επιβάλλουν πρόστιμα, αν παράγουμε έστω κι ένα κιλό παραπάνω απ΄ το πλαφόν που έχει καθοριστεί στις Βρυξέλλες.

Αλήθεια δεν θα έπρεπε να υπάρχει τίποτε πιο λυτρωτικό στη σημερινή βαρβαρότητα από μια σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.efsyn.gr/