Η δράση του Κ.Ι.Φ.Α. Δράμας στις 30 Ιανουαρίου 2014 στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας. Από το 03:26
Αθήνα, 28 Ιανουαρίου 2014
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΙΣ: ΑΓΝΟΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΠΛΑΦΟΝ. ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΠΩΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
Με απόφαση Διοικητικού Συμβουλίου, προστασία στους ιατρούς που ασκούν ευσυνείδητα το έργο τους.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Π.Ι.Σ. κατά τη Συνεδρίασή του της 24-1-2014 αναφορικά με το απαράδεκτο μέτρο της επιβολής πλαφόν, αποφάσισε τη συνέχιση της ιατρικής λειτουργίας όπως αυτή επιβάλλεται από τις αρχές της ιατρικής, της ηθικής και της δεοντολογίας.
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος ενημερώνει όλους τους Συλλόγους και ιατρούς της χώρας να αδιαφορήσουν για το αστυνομικό μέτρο του πλαφόν συνταγογράφησης – διαγνωστικών εξετάσεων και να συνεχίσουν την άσκηση του λειτουργήματός τους. Κάθε ιατρός που ευσυνείδητα ασκεί το έργο του θα προστατευθεί από οποιαδήποτε κύρωση τυχόν επιβληθεί.
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος έχει ζητήσει την απόσυρσή του μέτρου και παρακολουθεί τις εξελίξεις σχετικά με τις προτάσεις πιθανών τροποποιήσεων.
Μέχρι την εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης όμως, ενημερώνουμε τα Μέλη μας ότι θα προστατεύσουμε κάθε ιατρό ο οποίος ευσυνείδητα ασκεί το έργο του.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ Π.Ι.Σ.
«Ας είμαστε προετοιμασμένοι για τέτοιες εκρήξεις στο σχολικό περιβάλλον στο άμεσο μέλλον», δηλώνει ο επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών του Ιονίου Πανεπιστήμιου και τέως πάρεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Κώστας Αγγελάκος, σχετικά με το περαστικό βίας που σημειώθηκε σε σχολείο της Άρτας, όπου εκπαιδευτικός προέτρεψε τους μαθητές να χαστουκίσουν συμμαθητή τους. «Γι’ αυτό, ας ληφθεί υπόψη ως καμπανάκι κινδύνου», υπογραμμίζει, καθώς το σχολείο σήμερα, εν μέσω της κρίσης, είναι «ένα σχολείο υπό αφόρητη πίεση» και στο μέλλον «δεν θα είναι τόσο μεμονωμένα τα περιστατικά»
«Θα έχουμε φαινόμενα τυφλής βίας ή ακραίων συμπεριφορών, αν δεν υπάρξει μια συνολική προσπάθεια», τόσο «από την εκπαιδευτική κοινότητα» όσο και από «το υπουργείο Παιδείας», το οποίο δεν γίνεται «να τα βλέπει εκ των υστέρων» αλλά πρέπει «να ενισχύσει τους θεσμούς της ψυχολογικής και παιδαγωγικής υποστήριξης της σχολικής μονάδας», τονίζει ο Κώστας Αγγελάκος.
Με την κρίση, «τέτοια φαινόμενα θα μας απασχολήσουν πολύ περισσότερο», προειδοποιεί ο επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Η κρίση φέρνει συγκρουσιακό κλίμα στα σχολεία
«Το κλίμα στα σχολεία σήμερα, λόγω της επαγγελματικής ανασφάλειας και της γενικότερης οικονομικής κρίσης, είναι ιδιαίτερα συγκρουσιακό», αναφέρει ο Κ. Αγγελάκος, καθώς «και στους συλλόγους διδασκόντων το κλίμα είναι τεταμένο αλλά και η σχέση τους ευρύτερα με το περιβάλλον των γονέων, των σχολικών συμβούλων και συνεργατών είναι στα όρια της».
Οι λόγοι αυτού του συγκρουσιακού κλίματος είναι προφανείς: «Όταν κάποιος έχει οικονομικές δυσκολίες, όταν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της οργανικής του θέσης, όταν δεν ξέρει τι θα γίνει με την επαγγελματική του πορεία, αυτό είναι ζήτημα», παρατηρεί ο καθηγητής Παιδαγωγικών. «Αυτό αφορά και τις οικογένειες αντίστοιχα. Οι γονείς είναι πιο πιεστικοί, γιατί έχουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα, ενώ τα παιδιά, που βλέπουν τις δυσκολίες στο σπίτι, στο σχολείο παρουσιάζουν ορισμένες φορές μια συμπεριφορά αρκετά ιδιότυπη, καθώς στενοχωριούνται και μερικά δεν τρώνε σωστά. Αντιμετωπίζουν προβλήματα βιολογικής αλλά κυρίως ψυχολογικής πίεσης», αναφέρει.
Λύση η πρόληψη
Από την άλλη, «δεν μπορεί η σχολική μονάδα να είναι μόνη της με έναν διευθυντή. Εάν το σχολείο είναι εγκαταλελειμμένο και τοποθετούμε μόνον έναν εκπαιδευτικό – αν τον τοποθετήσουμε- δεν λύνεται το πρόβλημα», επισημαίνει.
Όπως εξηγεί, πρόκειται για «σύνθετο φαινόμενο που αφορά τη συνολική λειτουργία του σχολείου». Διότι, όπως προσθέτει, «δεν μπορούμε να τα αφήνουμε όλα στη λογική οποιουδήποτε τυχαίου δασκάλου μπορεί να μπει σε μία τάξη, δεν θα πρέπει να το δούμε ως μια μεμονωμένη περίπτωση».
Το περιστατικό κακοποίησης που σημειώθηκε στην Άρτα «θα έπρεπε να προληφθεί», υπογραμμίζει ο επίκουρος καθηγητής Παιδαγωγικών του Ιονίου Πανεπιστημίου. «Δηλαδή, δεν μπορεί το σχολείο να μην διαθέτει έναν ειδικό, ο οποίος θα παρακολουθεί τις δυσκολίες που έχουν οι δάσκαλοι με τα παιδιά, τις ιδιαιτερότητες του κάθε μαθητή και τη βοήθεια που χρειάζεται καθώς και το πώς λειτουργεί ένας δάσκαλος – θέματα που θα συζητά με τη διεύθυνση του σχολείου», προσθέτει.
Από εδώ και πέρα είναι θέμα πρόληψης, σημειώνει. Αλλιώς «πού θα φτάσουμε; Θα φτάσουμε σε ένα σχολείο, στο οποίο όταν ξεσπούν τέτοια εκρηκτικά γεγονότα, θα ερχόμαστε εκ των υστέρων και θα απορούμε;», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Επίσης τονίζει ότι δεν αρκεί η υπάρχουσα επιμόρφωση των δασκάλων, οι οποίοι «έχουν σπουδάσει και έχουν κάνει παιδαγωγικά και μαθήματα ψυχολογίας, αλλά αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. Εδώ φαίνεται και η ελλειμματική βασική τους κατάρτιση στο Πανεπιστήμιο, δηλαδή μια κατάρτιση που στηρίζεται κυρίως στο διάβασμα βιβλιών και τις εξετάσεις».
Για να γίνουν οι απόφοιτοι Παιδαγωγικών δάσκαλοι θα πρέπει πρώτα, όπως γίνεται σε σκανδιναβικές αλλά και ευρωπαϊκές ώρες, «για δύο χρόνια μετά το πτυχίο να μπαίνουν σε ένα πλαίσιο παιδαγωγικής κατάρτισης και επιμόρφωσης, όπου παρακολουθούνται όλες τους οι συμπεριφορές και αντιδράσεις. Έτσι θα αποφεύγονται τέτοια περιστατικά», επισημαίνει ο Κώστας Αγγελάκος.
«Από την άλλη, θα πρέπει και το σχολείο να έχει και το ίδιο μια υπηρεσία ψυχολογικής στήριξης. Την τελευταία δεκαετία είχαν δημιουργηθεί ψυχολογικοί σταθμοί νέων, αλλά θα έλεγα ότι το σχολείο χρειάζεται, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, ψυχολογική στήριξη όλων. Γιατί στην εποχή που ζούμε χρειάζονται ψυχολογική στήριξη όλοι οι παράγοντες της σχολικής ζωής, γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικοί», τονίζει.
Το ψυχολογικό και κοινωνικό τραύμα
Ερωτηθείς τι πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίσει ένα παιδί που δέχεται μια τέτοια κακοποίηση, όπως το να το χαστουκίζουν οι συμμαθητές του, ο Κ. Αγγελάκος απαντά πως «υπάρχει μια διπλή διάσταση».
Ειδικότερα, «για το παιδί που δέχεται αυτή την πράξη, είναι τραυματικό με την έννοια ότι δημιουργείται εικόνα κοινωνικού στιγματισμού. Διότι, δεν το τιμωρεί μόνο ο δάσκαλος πλέον, αλλά μια κοινωνία ανηλίκων, που για τα παιδιά είναι σημαντική. Είναι οι συμμαθητές του, οι φίλοι του και τα παιδιά με τα οποία καθημερινά συναναστρέφεται». Δημιουργεί λοιπόν «ένα φοβερό στίγμα και ψυχολογικό πέρα από το σωματικό –που και αυτό είναι φοβερό- αλλά και κοινωνικό, καθώς προκαλεί ζητήματα στην κοινωνική του παρουσία στο μέλλον».
«Όμως δημιουργεί ζητήματα και στα παιδιά που αναγκάζονται να κάνουν μια τέτοιου είδους πράξη», τονίζει ο καθηγητής Παιδαγωγικών του Ιονίου Πανεπιστημίου. Πιο συγκεκριμένα, «δημιουργείται μια αίσθηση ότι ο μαθητής γίνεται τιμωρός του ίδιου του συμμαθητή του, άρα αποκτά μια θέση εξουσίας που από τη θέση του και τον ρόλο του, δεν του ανήκει. Έτσι, ουσιαστικά υποκαθιστά τον δάσκαλο και το σχολείο. Υποκαθιστά δηλαδή την εξουσία την εκπαιδευτική και την κρατική. Και αυτό οδηγεί ουσιαστικά σε μια μορφή αυτοδικίας».
Τέλος, ο Κώστας Αγγελάκος θυμίζει «το πείραμα του Μίγλκραμ στην Αμερική, όπου υπό την εποπτεία κάποιας αυθεντίας και με την εντολή αυτής, κάποιοι άνθρωποι, επειδή τους το είπαν, οδηγήθηκαν στο να διοχετεύουν ηλεκτρικό ρεύμα σε άλλους ανθρώπους και να τους οδηγούν στην εξόντωση».
«Πολύ εύκολα», λέει ο Κ. Αγγελάκος «υπό την επιβολή και υπό την επίνευση μιας αυθεντίας, είτε παιδαγωγικής, είτε κρατικής είτε οποιασδήποτε άλλης, ο άνθρωπος μπορεί να ξυπνήσει μέσα του το κτήνος της απανθρωπιάς».
Της Κατρίν Αλαμάνου
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Άλλο ένα εμπόδιο για τους ανασφάλιστους και οικονομικά αδύναμους πολίτες
Προσπαθούμε να κάνουμε κάτι θετικό και τελικά δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από την ιδεολογία να κάνουμε δύσκολη τη ζωή του πολίτη. Αυτό προκύπτει από την νέα απόφαση της Πολιτείας που αποφάσισε να θέσει άλλο ένα εμπόδιο, σε σειρά μεγάλου αριθμού εμποδίων, σε όλους τους ανασφάλιστους και οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας.
Ορίζουν υποχρεωτική σε όλους, ακόμα και στους έχοντες μηδενικό εισόδημα, η υποβολή φορολογικής δήλωσης και δεν είναι πια δεκτή η απλή υπεύθυνη δήλωση για μη υποχρέωση υποβολής δήλωσης, την οποία επικύρωνε η εφορία.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας, άποροι, ανάπηροι με σοβαρά προβλήματα κλπ. πρέπει να βρουν τρόπο να αποκτήσουν τον πολυπόθητο κλειδάριθμο, πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν ηλεκτρικό στα σπίτια τους, πόσο μάλλον ίντερνετ και φυσικά δεν γίνεται καν λόγος για χρήματα που θα πρέπει να δοθούν σε λογιστή για να κάνει όλα τα παραπάνω αφού αυτοί αδυνατούν. Επιπρόσθετα όσοι δεν γνώριζαν όλη αυτή την διαδικασία και βρίσκονται εκπρόθεσμοι, θα πρέπει να πληρώσουν και πρόστιμο!
Ποιά είναι τα επακόλουθα αυτής της ρύθμισης; Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να βγάλουν κάρτα ανεργία, δεν μπορούν να ανανεώσουν βιβλιάριο απορίας και δεν μπορούν να κάνουν αίτηση για σύνταξη στο ΟΓΑ. Δηλαδή βρίσκονται σε ακόμα δυσχερέστερη θέση από ότι βρισκόντουσαν το 2013 που είχαν έστω κάποιες ελάχιστες παροχές.
Ήδη στο ιατρείο μας έχουμε περιπτώσεις ασθενών που ενώ είχαν βιβλιάριο απορίας δεν το έχουν ανανεώσει γιατί πέρσι δεν έκαναν φορολογική δήλωση, γιατί δεν είχαν εισόδημα να δηλώσουν. Και ενώ έχουν τις προϋποθέσεις να ανανεώσουν την ισχύ του βιβλιαρίου απορίας δεν μπορεί να το κάνουν. Πολύ σύντομα πιστεύουμε ότι θα κατακλυστούμε από αυτές τις περιπτώσεις.
«Αναρωτιόμαστε» εύλογα, γιατί η κυβέρνηση παίρνει τέτοιου είδους απάνθρωπα μέτρα; Γιατί ορθώνουν ανυπέρβλητα και γραφειοκρατικά εμπόδια προκειμένου να ανακουφιστεί ο πολίτης που είναι ΠΛΗΡΩΣ εξαθλιωμένος και έστω με το βιβλιάριο της πρόνοιας είχε μια υποτυπώδη ανακούφιση και μπορούσε να έχει πρόσβαση στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και στα φάρμακα του;
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: http://www.mkiellinikou.org/
Καλούμε όλους τους πολίτες της Δράμας να στηρίξουν και να στελεχώσουν την προσπάθεια του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης γιατί πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη είναι μια αμφίδρομη πράξη που αποδεικνύεται από το βαθμό συμμετοχής όλων μας.
Οι πολίτες που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση μπορούν να προσέρχονται στη Γραμματεία του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης καθημερινά (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. και 6-8μ.μ.) ή να τηλεφωνούν για να κλείνουν ραντεβού.
Πρόγραμμα εβδομάδας 27-31 Ιανουαρίου 2014 στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης
Δευτέρα 27/01: 6-8μ.μ. Παθολόγος, Φαρμακοποιός
Τρίτη 28/01: 6-8μ.μ. Παθολόγος, Φαρμακοποιός
Τετάρτη 29/01: 6-8μ.μ. Γεν.Ιατρικής και Φαρμακοποιός
Πέμπτη 30/01: 11-12π.μ. Παιδίατρος, 6-8μ.μ. Φαρμακοποιός
Παρασκευή 31/01: 6-8μ.μ. Φαρμακοποιός
Παράλληλα, το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης συνεργάζεται με εξωτερικούς ιατρούς και εργαστήρια (π.χ. καρδιολόγους, ακτινολόγους, πυρηνικούς, οφθαλμίατρους, οδοντίατρους, μικροβιολόγους) για τη δωρεάν, και πάλι, πρόσβαση από τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Οι ενδιαφερόμενοι για τους γιατρούς αυτούς θα πρέπει να επικοινωνούν με το ΚΙΦΑ για να μπορούν να εξυπηρετούνται με ραντεβού.
Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης στεγάζεται στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, Ηπείρου 2
Τηλέφωνο επικοινωνίας με τη Γραμματεία (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. & 6-8μ.μ.): 2521.777.038
email: kifadramas@gmail.com
Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των εθελοντών του ΚΙΦΑ γίνετε μέλος του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/
Σε μία περίοδο όπου βάλλονται τα εισοδήματα όλων, σε μία περίοδο όπου η υγεία των ανθρώπων επηρεάζεται άμεσα από την κρίση (κι αυτό θα φανεί σε λίγα χρόνια, όταν το προσδόκιμο ζωής για τον Έλληνα θα έχει μειωθεί δραματικά), σε αυτήν ακριβώς την περίοδο το κράτος επιλέγει να δώσει τη χαριστική βολή και να αποκλείσει τους πολίτες από την πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία.
Τι ισχύει για τους ασφαλισμένους:
Τι ισχύει για τους ανασφάλιστους:
Για τους ανασφάλιστους οι πόρτες των νοσοκομείων είναι κλειστές, καθώς πλέον επωμίζονται το συνολικό κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής τους. Και δεν είναι ένας, ούτε δύο. Τα επίσημα στοιχεία μιλούν για 3.000.000 ενώ τα ανεπίσημα αποκαλύπτουν τον αριθμό των 6.000.000 ανθρώπων. Ο αριθμός δε μας κάνει εντύπωση αν αναλογιστούμε ότι η ανεργία έχει ξεπεράσει το 28%, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε ποσοστό πάνω από 70% δεν μπορούν να πληρώσουν την ασφάλισή τους και ότι η μαύρη / αδήλωτη εργασία είναι καθεστώς.
Κι αν αυτό δε λέει κάτι σε όσους ήταν τυχεροί μέχρι σήμερα και δε χρειάστηκε να διαβούν το κατώφλι του νοσοκομείου, ας ρωτήσουν τον ανασφάλιστο καρδιοπαθή που νοσηλεύτηκε με έμφραγμα για 3 ημέρες σε δημόσιο νοσοκομείο και μαζί με το εξιτήριο του παραδόθηκε λογαριασμός 780 ευρώ!!! Τι κι αν δεν είχε να τα πληρώσει κι έφυγε… Ο λογαριασμός διαβιβάστηκε ως χρέος στο δημόσιο ταμείο και θα τον βρει μπροστά του στο επόμενο εκκαθαριστικό της εφορίας. Ας ρωτήσουν την ανασφάλιστη καρκινοπαθή που κάθε μήνα πρέπει να πληρώνει πάνω από 700 ευρώ για την αγωγή της.
Κι όσο για τα πολυδιαφημιζόμενα προγράμματα για ανασφάλιστους (Health Voucher) είναι μια στάλα στον ωκεανό και αποτελούν πραγματικό εμπαιγμό, καθώς καλύπτουν ελάχιστο αριθμό ανασφάλιστων (3,3%) και προσφέρουν τις λιγότερες δυνατές παροχές (3 επισκέψεις σε γιατρούς, 7 διαγνωστικές πράξεις, καθόλου νοσηλεία).
Η κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας
Οι περικοπές δαπανών στην υγεία χτυπούν με το χειρότερο δυνατό τρόπο και το Νοσοκομείο της Δράμας. Ήδη η Α’ Παθολογική Κλινική συγχωνεύθηκε με τη Β’, ενώ υπολειτουργούν η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, η Οφθαλμολογική και η ΩΡΛ, σε σημείο να κλείνουν κάποια σαββατοκύριακα του μήνα γιατί δεν μπορούν να εφημερεύουν λόγω ανεπαρκούς στελέχωσης. Την εικόνα έρχεται να συμπληρώσει η έλλειψη σε συγκεκριμένες ειδικότητες (όπως του Δερματολόγου, Νευρολόγου, Ενδοκρινολόγου και Ρευματολόγου), με αποτέλεσμα οι ασθενείς να παραπέμπονται στα νοσοκομεία γειτονικών νομών ή να εξωθούνται σε ιδιώτες γιατρούς. Επίσης, κατά διαστήματα λήγει η σύμβαση του φαρμακοποιού και προκύπτουν σοβαρά προβλήματα δυσλειτουργίας στο φαρμακείο του Νοσοκομείου, το οποίο έχει και σοβαρές ελλείψεις σε φάρμακα και αναλώσιμα. Είναι πλέον καθημερινό το φαινόμενο οι ασθενείς να πληρώνουν οι ίδιοι τα αναλώσιμα που χρειάζονται αλλά και τη φαρμακευτική αγωγή τους. Άλλωστε, ανάγκες του έχει κληθεί να καλύψει το ΚΙΦΑ Δράμας εξυπηρετώντας τόσο τους ασφαλισμένους της Πρόνοιας όσο και τις γενικότερες ελλείψεις του. Παράλληλα, προωθείται με ταχείες διαδικασίες η ιδιωτικοποίηση όλο και περισσότερων υπηρεσιών του Νοσοκομείου. Η καθαριότητα, η σίτιση, τα πλυντήρια και τα σιδερωτήρια έχουν ήδη δοθεί σε ιδιωτικά συνεργεία. Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η ιδιωτικοποίηση όλων των βοηθητικών και διοικητικών υπηρεσιών των Δημοσίων Νοσκομείων.
ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Το δικαίωμα στην υγεία είναι πανανθρώπινο και ανεξάρτητο από έθνη, φυλές και θρησκείες. Ωστόσο, το κράτος καταβάλει μία συστηματική προσπάθεια εκφυλισμού του δημόσιου χαρακτήρα της υγείας με τη μετακύλιση του κόστους στον ασθενή, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι αυτός έχει πληρώσει ήδη τις εισφορές του αλλά και υπονομεύοντας την έννοια της υγείας ως καθολικού δικαιώματος. Η απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας οδηγεί στη διάλυση της δημόσιας υγείας και στην υιοθέτηση της ιδιωτικής ασφάλισης γι’ αυτούς που έχουν χρήματα ή στον αργό ή σύντομο θάνατο για όσους δεν έχουν. Αυτή τη στιγμή συντελείται μία υγειονομική γενοκτονία κι αυτό οφείλουμε να το σταματήσουμε.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΔΡΑΜΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 30/1 ΚΑΙ ΩΡΑ 9:00
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Σκέφτομαι εδώ και ώρα ότι δεν μπορώ να γράψω σήμερα για κάτι άλλο εκτός από τον εγκληματικό χαμό των τριών γυναικών και των εννέα μικρών παιδιών στο Φαρμακονήσι. Κι ύστερα σκέφτομαι ότι κανονικά δεν έχει κανείς τίποτα παραπάνω να γράψει πέρα από την περιγραφή των γεγονότων, που μάλλον είναι ήδη γνωστά. Θα έπρεπε αυτό να αρκεί, να τα λέει όλα, να σοκάρει, να αλλάζει συνειδήσεις. Το ίδιο θα έπρεπε να συμβαίνει, βέβαια, και με το προηγούμενο αντίστοιχο περιστατικό, και με το προηγούμενο αυτού και το ακόμα παλιότερο.
Παρ’ ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε σε ποιον βαθμό είναι υπεύθυνοι οι λιμενικοί για την ανατροπή του πλοιαρίου και για τη μη έγκαιρη διάσωση των θυμάτων (πνίγηκαν 12 άτομα ενώ το σκάφος βρισκόταν υπό ρυμούλκηση από το Λιμενικό), γίνεται σαφές ότι για την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την ηγεσία της αστυνομίας και του Λιμενικού και για πολλούς ένστολους, η ανθρώπινη ζωή έχει ελάχιστη σημασία.
Το ότι αφήνονται ή εξωθούνται να πνιγούν άνθρωποι που έχουν αναγκαστεί να πάρουν τα παιδιά τους αγκαλιά και να διασχίσουν με άγνωστες βάρκες άγνωστες θάλασσες δείχνει με εμβληματικό τρόπο τον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ εναντίον της ανθρωπότητας. Το ότι αυτός ο πόλεμος περιλαμβάνει στα θύματά του, υπό το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, τα παιδιά που δεν έχουν πρόσβαση σε σχολείο και νοσοκομείο, σε σωστή διατροφή, στέγη και θέρμανση είναι αυτονόητο. Το ότι τα κυρίαρχα ΜΜΕ βλέπουν «λαθρομετανάστες» όταν τους κυνηγάει το Λιμενικό και «ξανθά αγγελούδια» όταν θέλει να δαιμονοποιήσει κατηγορίες του πληθυσμού, είναι αναμενόμενο. Το ότι οι χιλιάδες Έλληνες γονείς -πολλοί εκ των οποίων εκφράζονται και δημόσια στο Διαδίκτυο και αλλού εξαίροντας την ιερότητα της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας- δεν θεωρούν ότι το ζήτημα τους αφορά, δεν είναι καθόλου αυτονόητο και θα έπρεπε να μην είναι και αναμενόμενο.
Κύριο όπλο σε αυτή την επίθεση είναι η ιδεολογική κυριαρχία των “από πάνω”, που φαίνεται ακόμα να κρατάει γερά. Κυριαρχία που παίρνει πολλές μορφές και επιβιώνει, ακόμα κι όταν η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει θεωρητικά πάρει χαμπάρι ότι ο κάθε Πρετεντέρης την κοροϊδεύει, καθώς είναι πολύ βαθιά ριζωμένη. Σε αυτή την περίπτωση η κυρίαρχη ιδεολογία εκφράζεται μέσα από τον ατομισμό που διαχωρίζει την αγάπη και την έγνοια για το δικό μας παιδί (που φτάνει χαλαρά μέχρι το οργανικό βαμβάκι στο μπλουζάκι του κι ακόμα παραπέρα) και επιτρέπει την πλήρη αδιαφορία για τα παιδιά όλων των άλλων. Πρόκειται για μια σκέψη ανθρώπινη, αλλά ταυτόχρονα βαθιά απάνθρωπη, που αποτελεί και ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή στην κοινωνία.
Με λίγα λόγια, όσο η πλειοψηφία του λαού, που σε κάτι τέτοιες στιγμές έρχεται πιο φυσικά να αποκαλέσει κανείς «κοινό», αδιαφορεί ή αντιμετωπίζει ως «φυσικό φαινόμενο» τέτοιες κρατικές εγκληματικές ενέργειες, αυτές θα συνεχίζονται και θα εντείνονται. Μαζί τους εντείνεται και η συλλογική ενοχή, η βαθμιαία απώλεια της αξιοπρέπειας και η αδυναμία διεκδίκησης. Ο πόλεμος εναντίον της ανθρωπότητας πάει καλά. Θα βρει έγκαιρα την ανθρωπότητα όρθια μπροστά του;
Φιλιώ Τσουκαλά
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.avgi.gr/article/1725701/gia-ta-paidia-pou-xathikan
Πριν από 60 και κάτι χρόνια, πολλοί ταγματασφαλίτες, πολιτικοί πρόγονοι της Χρυσής Αυγής, ήταν μάρτυρες κατηγορίες ή δικαστές στα Έκτακτα Στρατοδικεία που στην διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και αμέσως μετά τη λήξη του δίκαζαν αριστερούς και κομουνιστές. Από τους κατηγορούμενους δεν ζητούσαν τότε να απολογηθούν για τις πράξεις τους. Τους ζητούσαν μια δήλωση αποκήρυξης του κομουνισμού. Χθες και προχθές, οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής κλήθηκαν να εξηγήσουν τις πράξεις και τις ιδέες τους. Οι ίδιοι άνθρωποι που λίγο καιρό πριν καμάρωναν μπροστά στις κάμερες για τις επιθέσεις κατά μεταναστών και αριστερών, κι ύστερα τις αναρτούσαν οι ίδιοι στο youtube, δήλωσαν απολογούμενοι στις ανακρίτριες.
«Τις καταδικάζω απερίφραστα (τις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής) Και μόνο που το ακούω είναι αποκρουστικό», είπε ο Γερμενής ή Καιάδας. «Είμαι αθώος και ο μέχρι σήμερα προηγούμενος βίος μου στην κοινωνία είναι τύπος και υπογραμμός». (Υπογραμμός, κάτι σαν το εγέρθητος δηλαδή).
«Καταδικάζω απερίφραστα το γεγονός αυτό της δολοφονίας», (του Παύλου Φύσσα) πρόσθεσε ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου καταρχάς ηγετικό μέλος του κόμματος. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ βία, δεν την αποδέχομαι για κανένα λόγο στη ζωή μου».
Μαθαίνει ουρντού (γλώσσα που μιλούν στο Πακιστάν) για να συνεννοείται με τους υπαλλήλους του, μας πληροφόρησε ο Στάθης Μπούκουρας ενώ για δολοφονικές ενέργειες σε βάρος μεταναστών, απάντησε: «Ανατριχιάζω με όσα ακούω, δεν με εκφράζουν όλα αυτά, δεν μου το επιτρέπει η θρησκεία μου». Επικαλέστηκε μάλιστα και τον μπαμπά του, τον οποίο σε μια συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής είχε ρωτήσει από το μικρόφωνο: «μπαμπά στο ΠΑΣΟΚ δεν είμαστε;» μιας και όπως είπε ήταν και οι δύο θαυμαστές του Ανδρέα Παπανδρέου. Μάλιστα, «αν η Χρυσή Αυγή αποδειχτεί εγκληματική οργάνωση, εγώ δεν έχω θέση σε αυτή».
Εξήντα και κάτι χρόνια πριν, στην ίδια χώρα, χιλιάδες νέοι άνθρωποι εκτελέστηκαν επειδή δεν δέχονταν να κάνουν μια δήλωση αποκήρυξης του κομουνισμού. Μάλιστα από ένα σημείο και μετά οι στρατοδίκες, που κάπως και οι ίδιοι είχαν τρομάξει με την άκαμπτη στάση των εικοσάχρονων που έστελναν στο τάφο για ψύλλου πήδημα, δεν τους ζητούσαν καν να αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας τον κομουνισμό. Θυμάμαι μια μεγάλη συζήτηση που είχαμε για αυτό με τον αείμνηστο Γρηγόρη Φαράκο, γενικό γραμματέα του ΚΚΕ:
Όταν το 1949 έγινε εκείνη η περίφημη 5η Ολομέλεια, στην οποία ο Ζαχαριάδης ξαναθυμήθηκε το Μακεδονικό και έβαλε ξανά την υπόθεση της απόσπασης της Μακεδονίας, όχι ακριβώς απόσπασης αλλά της αυτονόμησής της, στην Ελλάδα γίνονταν δίκες. Τα στρατοδικεία λειτουργούσαν επί μονίμου βάσεως στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας και με δεκάδες αγωνιστές.
Η ερώτηση που έμπαινε τελικά για να κριθούν την τελευταία στιγμή ήταν: «Είσαι υπέρ της Ολομέλειας ή εναντίον;» Δεν έλεγαν γενικά να απαρνηθείς τον κομμουνισμό. Και πολλοί λέγανε: «Ναι, είμαι υπέρ», ενώ δεν την πίστευαν. Και πραγματικά, οι περισσότεροι τότε δεν την πίστευαν.(1)
Δεν την πίστευαν αλλά ήθελαν να διατηρήσουν την αξιοπρέπεια τους. Να μπορέσουν να κοιτάξουν τους διώκτες τους στα μάτια, χωρίς να τα χαμηλώσουν. Και δεν τους πήγαιναν στον Κορυδαλλό, αλλά στους τόπους εκτέλεσης. Ούτε ήταν βουλευτές. Αμόρφωτα παιδιά ήταν πολλοί, προστάτες οικογένειας σε μια ρημαγμένη χώρα. Χρειάζεται κι άλλο παράδειγμα για το ηθικό χάσμα που χώριζε και χωρίζει τους φασίστες νεοναζί από την αριστερά;
(1)Από το “Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την ελληνική αριστερά”, του Σ. Κούλογλου, εκδόσεις “Εστία”
Του Στέλιου Κούλογλου
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/
Συγκλονιστικά στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ένας στους δύο στερείται τροφή για να αγοράσει φάρμακα
Το 40% των Ελλήνων, δηλαδή σχεδόν 1 στους 2 πολίτες τρώει λιγότερο φαγητό προκειμένου να έχει τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράσει τα φάρμακά του. Αυτό αποκαλύπτει έρευνα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) που δημοσιεύει η εφημερίδα Ελευθεροτυπία.
Επίσης, πολλοί (το 64%) δεν επισκέπτονται καν τους γιατρούς, παρ’ ότι το έχουν ανάγκη, εξαιτίας της δραματικής μείωσης των εισοδημάτων τους. Και αυτό τη στιγμή που τα προβλήματα υγείας αυξάνονται, κυρίως λόγω του χρόνιου άγχους, της κατάθλιψης και της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής.
Συγκεκριμένα, από το 2011 έως και το 2013 τα νοικοκυριά μείωσαν στο μισό τα χρήματα που έδιναν στις πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας. Παράλληλα, πολλοί Ελληνες αναγκάστηκαν να ψαλιδίσουν τα ήδη περιορισμένα έξοδα για τα απαραίτητα, προκειμένου να συνεχίσουν τη φαρμακευτική αγωγή τους. Οι 8 στους 10 ασθενείς μείωσαν τις δαπάνες για στέγαση, μετακινήσεις και τηλεπικοινωνίες για να αγοράζουν φάρμακα, ενώ 4 στους 10 έφτασαν στο σημείο να κάνουν οικονομία ακόμη και στη διατροφή για τον ίδιο σκοπό. Μάλιστα, οι 2 στους 10 έκοψαν εντελώς τις επισκέψεις στους γιατρούς.
Και αυτό τη στιγμή που:
– 2,5 εκατ. Έλληνες πάσχουν από υπέρταση
– το μέσο μηνιαίο κόστος για έναν ασθενή που πάσχει από Αλτσχάιμερ αγγίζει τα 314 ευρώ
– κάθε διαβητικός χρειάζεται περίπου 1.500 ευρώ το χρόνο για τα φάρμακά τουλάχιστον
– κάθε Έλληνας που πάσχει από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια χρειάζεται το χρόνο 1.711 ευρώ για την αγωγή του.
Τα συγκλονιστικά στοιχεία δείχνουν ότι σχεδόν η μισή ελληνική κοινωνία είναι αποκλεισμένη από το δημόσιο σύστημα υγείας: καρκινοπαθείς που πεθαίνουν στα σπίτια τους αβοήθητοι και χιλιάδες βρέφη μένουν ανεμβολίαστα.
Ενδεικτικό είναι ότι 3.000.000 Έλληνες είναι ανασφάλιστοι.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.newsbeast.gr/
Το δικαστήριο καταδίκασε σε δέκα μήνες φυλάκιση τον εικοσιεφτάχρονο Φίλιππο Λοΐζο, τον δημιουργό του “Γέροντος Παστίτσιου” για “κατ’ εξακολούθηση καθύβριση θρησκεύματος”. Ο εισαγγελέας πρότεινε μικρότερη καταδίκη, ενώ ο Φίλιππος Λοΐζος άσκησε έφεση.
Η έφεση έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, αλλιώς o “Παστίτσιος” θα οδηγούνταν στη φυλακή.
Πρόκειται για μια υπόθεση η οποία είχε ξεκινήσει κατόπιν καταγγελιών της Χρυσής Αυγής, στα οποία η Δικαιοσύνη όπως αποδεικνύεται επέδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία. Πρόκειται για ξεκάθαρη ποινικοποίηση της ελευθερίας του λόγου.
Δείτε την αποκλειστική συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο koutipandoras.gr και τον Κώστα Βαξεβάνη εδώ
Πώς την πάτησαν με τη φάρσα του γέροντα Παστίτσιου
Η επιτυχία της φάρσας που πραγματοποίησε ο νεαρός δημιουργός της σατιρικής ιστοσελίδας «Γέροντας Παστίτσιος» πριν από δύο καλοκαίρια εκνεύρισε αρκετά αυτούς που την πάτησαν και είναι ίσως ένας από τους λόγους που οδήγησαν στη σύλληψη του.
Πολλά θρησκευτικά blogs και sites ακόμη και εφημερίδες δημοσίευσαν την ψεύτικη είδηση που επινόησε ο «Γέροντας Παστίτσιος» και αφορούσε ένα υποτιθέμενο θαύμα του Γέροντα Παΐσιου στις Σέρρες. Όταν ο «Γέροντας Παστίτσιος» ανέλαβε την ευθύνη της φάρσας και αποκάλυψε την επινόηση του «θαύματος» ξεκίνησε επίθεση με τελική κατάληξη τη σύλληψη του 27χρονου.
Η ανύπαρκτη είδηση αφορούσε 18χρονο χρήστη ναρκωτικών ο οποίος μετά από ατύχημα με το μηχανάκι έπαθε διάσειση και αφού έπεσε σε κώμα οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Η μητέρα όμως του 18χρονου (σύμφωνα πάντα με την φανταστική αφήγηση του «Παστίτσιου») μετέβη στον τάφο του γέροντος Παϊσίου, όπου προσκύνησε και πήρε λίγο χώμα, το οποίο αφού το μετέτρεψε σε φυλαχτό το έκρυψε κάτω από το μαξιλάρι του γιου της. .Το βράδυ είδε στον ύπνο της τον γέροντα να της λέει ότι ο γιος της θα γίνει καλά. Όπερ και εγένετο, με τον 18χρονο να σηκώνεται από το κρεβάτι και το μαξιλάρι του να έχει μία έντονη ευωδία.
Όπως ανέφερε στο μέιλ που έστειλε ο «Παστίτσιος» σε διάφορα σάιτ και μπλογκς το κείμενο της είδησης ήταν μια προδημοσίευση κειμένου που θα δημοσιευόταν στο ορθόδοξο αντιαιρετικό περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ αλλά λόγω της βαρύτητας του θαύματος κρίθηκε σωστό να μαθευτεί νωρίτερα και από άλλα μέσα. Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να τη δημοσιεύσουν με αποτέλεσμα να την πατήσουν
Δείτε το θαύμα-Τρολιά του γέροντα στις Σέρρες και τους πιστούς που πίστεψαν στο “θαύμα” εδώ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.koutipandoras.gr/article/104291/skotadismos-deka-mines-fylakisi-ston-geronta-pastitsio
Χρειάστηκε να περάσουν δυόμισι χρόνια από την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων του Μεσοπροθέσμου τον Ιούνιο του 2011, να μεσολαβήσουν αλλεπάλληλες μηνυτήριες αναφορές και να κινητοποιηθούν τα θύματα της απροκάλυπτης αστυνομικής βίας, για να παραπεμφθούν τελικά σε δίκη 18 αστυνομικοί των ΜΑΤ και της ομάδας ΔΕΛΤΑ που είχαν συμμετάσχει ενεργά στα επεισόδια.
Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που δικάζονται αστυνομικοί για άσκηση υπερβολικής βίας κατά διαδηλωτών. Είναι όμως από τις σπάνιες. Ειδικά όταν η δίωξη στρέφεται κατά του πυρήνα των δυνάμεων καταστολής, των «ηρωικών» ΜΑΤ, τα οποία εγκαλούνται για μια σειρά από έκνομες ενέργειες.
Η αυριανή δίκη αποτελεί δικαίωση για όλους αυτούς που από την πρώτη στιγμή είχαν καταγγείλει τον υπέρμετρο ζήλο των οργάνων της τάξης. Οσοι είχαν κατεβεί στο κέντρο της πόλης για να πάρουν μέρος στη μεγαλειώδη συγκέντρωση και διαδήλωση, ήρθαν αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή επίδειξη κρατικής βίας και αυθαιρεσίας, η οποία περιελάμβανε, εκτός του ξυλοδαρμού, και αλόγιστη ρίψη χημικών ουσιών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ολόκληρο το κέντρο της πόλης θύμιζε εκείνη την ημέρα Νταχάου, ενώ η «Ελευθεροτυπία» στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της έκανε λόγο για «Οργιο κρατικής τρομοκρατίας» από τις δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ.
Αυτό που προξενεί αλγεινή εντύπωση στο βαρύ κατηγορητήριο είναι η διαπίστωση ότι οι φύλακες της τάξης τραυμάτισαν σοβαρά πολίτες, όπως ο πρόεδρος των εργαζομένων του νοσοκομείου «Ελπίς», με τις μεγάλες πέτρες και τα μάρμαρα που πέταγαν στους διαδηλωτές!
Οι δικαστικές αρχές, αφού έλαβαν υπόψη τα πιστοποιητικά που προσκόμισαν από τα δημόσια νοσοκομεία τα θύματα των αστυνομικών, καθώς και δεκάδες άλλες μαρτυρίες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι λεγόμενες δυνάμεις της τάξης όχι μόνο έθεσαν σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των διαδηλωτών, αλλά εγκατέλειψαν αβοήθητους τους τραυματισμένους πολίτες, παρεμποδίζοντας για πολλή ώρα τα ασθενοφόρα να φτάσουν στην περιοχή για να τους δώσουν τις πρώτες βοήθειες.
Ανάμεσα στους τραυματισμένους ήταν και ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών, Κ. Λουράντος, ο οποίος έπαθε, όπως και εκατοντάδες άλλοι, λιποθυμικό σοκ και δύσπνοια από τα χημικά.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τη δικαστική κατάληξη της υπόθεσης. Αυτό όμως που γνωρίζουμε πολύ καλά είναι ότι η δίκη αυτή, όταν διεξαχθεί, θα πρέπει να αποτελέσει σημείο αναφοράς και καταδίκης της υπερβολικής, απρόκλητης αστυνομικής βίας. Οι καταγγελίες των πολιτών για τα φαινόμενα κρατικής αυθαιρεσίας πρέπει να δικαιωθούν. Είναι ζήτημα δημοκρατίας.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.ertopen.com/
Αφού καταπολέμησαν επιτυχώς την ανεργία, τακτοποίησαν τους εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχους δίχως εργασία, είπαν να ασχοληθούν με μεμονωμένες περιπτώσεις που ξεχάστηκαν και έμειναν αδικημένες. Έτσι φρόντισαν να κάνουν τα στραβά μάτια για τα… μάτια της εκλεκτής, καθώς φαίνεται, Βασιλικής Τζότζολα, η οποία διορίστηκε χωρίς διαγωνισμό, χωρίς μόρια, χωρίς την έγκριση του ΑΣΕΠ, χωρίς καν να προκηρυχθεί η θέση, σχεδόν στα κρυφά, ως νομική σύμβουλος.
Στους δε όρους της περίφημης σύμβασης της Τζότζολα με το ΚΕΠΕ αναφέρεται: «…Ρητώς συμφωνείται ότι οι υπηρεσίες αυτές δεν είναι υποχρεωτικό να παρέχονται με αυτοπρόσωπη παρουσία της δικηγόρου στα γραφεία του ΚΕΠΕ».
Όπερ σημαίνει, φίλοι μου, πως το ΚΕΠΕ υπογράφει ότι η κυρία Τζότζολα από αρχής της σύμβασής της και ώς τη συνταξιοδότησή της μπορεί να μην πατήσει ποτέ στο ΚΕΠΕ!
Μάλιστα, σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του «Βήματος», η κυρία αυτή, κάποια στιγμή που η υπόθεσή της χρόνιζε και αισθάνθηκε αδικημένη και εκνευρισμένη, ανακοίνωσε ότι χάνει τον χρόνο της με τους άχρηστους, προφανώς, που δεν μπορούσαν να ανοίξουν ένα δίφυλλο παράθυρο ώστε να χωρέσει ο… διορισμός της.
Για την ευγενική πράξη υπέρ της αναγκαίας αυτής πρόσληψης για το δημόσιο συμφέρον μεσολάβησαν οι αξιότιμοι κύριοι Νίκος Φίλιππας, πρόεδρος του ΚΕΠΕ και στενότατος φίλος του υφυπουργού Ανάπτυξης Νότη Μηταράκη, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης.
Ο μόνος που δεν μεσολάβησε, καθώς φαίνεται, είναι ο Πάπας της Ρώμης!
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.topontiki.gr/
Καλούμε όλους τους πολίτες της Δράμας να στηρίξουν και να στελεχώσουν την προσπάθεια του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης γιατί πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη είναι μια αμφίδρομη πράξη που αποδεικνύεται από το βαθμό συμμετοχής όλων μας.
Οι πολίτες που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική ασφάλιση μπορούν να προσέρχονται στη Γραμματεία του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Αλληλεγγύης καθημερινά (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. και 6-8μ.μ.) ή να τηλεφωνούν για να κλείνουν ραντεβού.
Πρόγραμμα εβδομάδας 20-24 Ιανουαρίου 2014 στο Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης
Δευτέρα 20/1: 6-8μ.μ. Παθολόγος, Φαρμακοποιός
Τρίτη 21/1: 10-11π.μ. Παιδίατρος, 6-7μ.μ. Παθολόγος, 6-8μ.μ. Φαρμακοποιός
Τετάρτη 22/1: 6-8μ.μ. Φαρμακοποιός
Πέμπτη 23/1: 11-12π.μ. Παιδίατρος, 6-8μ.μ. Παθολόγος, Φαρμακοποιός
Παρασκευή 24/1: 6-8μ.μ. Φαρμακοποιός
Παράλληλα, το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης συνεργάζεται με εξωτερικούς ιατρούς και εργαστήρια (π.χ. καρδιολόγους, ακτινολόγους, πυρηνικούς, οφθαλμίατρους, οδοντίατρους, μικροβιολόγους) για τη δωρεάν, και πάλι, πρόσβαση από τους ανασφάλιστους συμπολίτες μας. Οι ενδιαφερόμενοι για τους γιατρούς αυτούς θα πρέπει να επικοινωνούν με το ΚΙΦΑ για να μπορούν να εξυπηρετούνται με ραντεβού.
Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης στεγάζεται στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, Ηπείρου 2
Τηλέφωνο επικοινωνίας με τη Γραμματεία (Δευτέρα-Παρασκευή, 10-12π.μ. & 6-8μ.μ.): 2521.777.038
email: kifadramas@gmail.com
Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των εθελοντών του ΚΙΦΑ γίνετε μέλος του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι η ΟΝΝΕΔ διοργανώνει εκδήλωση στις 18-1-2014 στην οποία προσφέρονται δωρεάν υπηρεσίες υγείας.
Την ίδια στιγμή που στο νοσοκομείο της Δράμας δεν υπάρχει δερματολόγος και νευρολόγος, όταν η Μονάδα Εντατικής Θεραπείας τη μία μέρα λειτουργεί και την επόμενη όχι, όταν ο ασθενής πρέπει να πάρει μαζί του σεντόνια, μαξιλάρι και καθετήρα και σε ορισμένες περιπτώσεις να αναζητήσει μόνος του τα φάρμακά του· η κομματική νεολαία της οποίας ο πολιτικός φορέας έφερε τη δημόσια υγεία στα σημερινά χάλια, υποκρίνεται την κοινωνικά ευαίσθητη, μετατρέποντας σε κομματική εξυπηρέτηση αυτό που έπρεπε να είναι δημόσιο αγαθό (με αντάλλαγμα βέβαια μερικά ψηφαλάκια). Αφού διέλυσαν τη δημόσια υγεία, δείχνουν το δρόμο και με έμμεσο τρόπο ενημερώνουν ότι δωρεάν παροχές υγείας μπορούν να υπάρξουν, αρκεί να απευθυνθούμε στην ΟΝΝΕΔ
Η πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας είναι ανθρώπινο δικαίωμα και πρέπει να προσφέρεται ως δημόσιο αγαθό σε όλους, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. Η κρίση, η σταδιακή απόσυρση του κράτους από την παροχή αξιοπρεπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και η ανάγκη χιλιάδων ανασφάλιστων για παροχές υγείας, δεν μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για φτηνή κομματική εκμετάλλευση.
Καλούμε τον Ιατρικό Σύλλογο Δράμας να πάρει θέση απέναντι στο πρωτοφανές αυτό φαινόμενο.
Παραίτηση από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου, Επιστολή του συναδέλφου Βαγγέλη Καπαρού
Προς τους φίλους Διευθυντές και όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς
Παραίτηση από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου
Πάντα πίστευα σε μια διευθυντική θητεία με δημοκρατικότητα, που θα δίνει λόγο στα οράματα και τις πρωτοβουλίες των συναδέλφων, στις ιδιαιτερότητες και τις κλίσεις των μαθητών. Πάντα πίστευα στον Διευθυντή που θα ξεπερνά τις τυπικότητες στοχεύοντας πέρα από παγερές γραφειοκρατίες, στη δημιουργία ενεργών πολιτών. Πάντα πίστευα ότι διοίκηση σημαίνει διορατικότητα, πρωτοπορία, συμμετοχή, συναδελφικότητα. Όταν ανέλαβα τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι θα κατέληγα να γίνω ελεγκτής παρουσίας, συντάκτης προγραμμάτων με επιφύλαξη, τιμητής των συναδέλφων, αποδέκτης υποβιβασμών. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μου ζητηθεί να συμπεριφέρομαι σαν ένας στυγνός γραφειοκράτης με προσκόλληση στην απόλυτη τυπικότητα, αδιάφορος για την δημιουργία κλίματος εκπαιδευτικής προσφοράς και καινοτομίας. Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα μου ζητηθεί να βάλω απέναντί μου τον σύλλογο, τον συνάδελφο, τον ίδιο μου τον «εαυτό», για να τον κατατάξω, ώστε να τον καταστήσω εύκολη λεία όσων επιδιώκουν να έχουν διαθέσιμους «αριθμούς», διαθέσιμα «νούμερα» για καρατόμηση. Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα επιβάλουν εξωτερικούς κριτές των αποφάσεων Διευθυντή και συλλόγου οι οποίοι θα αρνούνται να αποδεχθούν τις προτάσεις του. Ποτέ δεν θεώρησα ότι η επιλογή μου σε κάποια θέση, ως Διευθυντής, Σχολικός Σύμβουλος ή Διευθυντής Διεύθυνσης θα με διαφοροποιήσει από τους συναδέλφους μου.
Φτάνει πια συνάδελφοι Διευθυντές, εμείς έχουμε τώρα τον λόγο, δεν μπορούμε να γίνουμε οι τιμητές του «εαυτού» μας, οι κριτές των συναδέλφων μας, οι εμπρηστές των συλλόγων. Γιατί όσο κι αν το πιστεύουμε, δεν θα γλυτώσουμε, θα μας πετάξουν και εμάς, αφού πρώτα μας χρησιμοποιήσουν και μας αποξενώσουν από τους δίπλα μας. Τώρα είναι η δική μας ευθύνη. Ας γίνουμε ένα με τους συναδέλφους μας. Ας σκεφτούμε ότι είμαστε σπλάγχνα από τα σπλάγχνα τους. Είμαστε και εμείς εκπαιδευτικοί.
Πως μπορούμε να γίνουμε τιμητές και αίτιοι της μισθολογικής καθήλωσης και της πιθανής αποπομπής των συναδέλφων μας; Πως μπορούμε να κρίνουμε τον συνάδελφο που αγωνίζεται, σε εποχές δύσκολες, με πάθος αλλά και πόνο, για τους μαθητές του και τα παιδιά μας; Η παιδεία θέλει όραμα, θέλει πάθος, θέλει αγάπη, θέλει θυσία, θέλει δημιουργικότητα. Η παιδεία είναι πάντα δημοκρατική. Δεν μπορεί να αποδώσει σε καθεστώς φόβου, έντονης υποκριτικότητας, προσωπικής κατάθλιψης, καθημερινού καταναγκασμού.
Άλλωστε ποιος είναι ο ρόλος μας; Διευθύνω εκπαιδευτικούς, διευθύνω σχολείο, σημαίνει οραματίζομαι, δημιουργώ συνθήκες, διευκολύνω, συν-εργάζομαι, διευρύνω τους ορίζοντες, διαλέγομαι. Διευθύνω σχολείο δεν σημαίνει διατάζω, διαιρώ, υποτάσσω, αναγκάζω, απειλώ, φοβίζω.
Σήμερα μου στερούν τη δυνατότητα να συνδιοικώ με το σύλλογο, μου στερούν τη δυνατότητα να δημιουργώ, μου στερούν τη δυνατότητα να έχω οράματα, μου στερούν τη δυνατότητα να αποφασίζω, μου στερούν τη δυνατότητα να αισθάνομαι συνάδελφος. Δεν διαφέρω από τους καθημερινούς μου συντρόφους. Αυτούς που καθημερινά δίπλα μου αγωνίζονται και προσφέρουν. Δεν μπορώ να ανεχτώ ένα σχολείο κομμάτι της γραφειοκρατίας, όπου ελέγχουν την παραμικρή μας κίνηση, όπου πρωτοβουλία σημαίνει παράπτωμα, όπου κάθε τι πρέπει να καταγράφεται.
Διοικώ (τι λέξη κι αυτή) ένα σχολείο όπου οι καθηγητές έρχονται για μάθημα και μέρες που έχουν άδεια. Διοικώ ένα σχολείο όπου οι συνάδελφοι προετοιμάζουν εκδηλώσεις απογεύματα και Σαββατοκύριακα. Διοικώ ένα σχολείο όπου οι καθηγητές κάθονται παραπάνω χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς. Διοικώ ένα σχολείο όπου οι συνάδελφοι διδάσκουν επιπλέον ώρες από αυτές που φαίνονται στα προγράμματα. Διοικώ ένα σχολείο όπου αισθάνομαι ότι αναπνέω, ότι χαίρομαι, ότι μπορώ να ζω.
Σ’ αυτό λοιπόν το σχολείο δεν μπορώ να ανεχθώ να επιβληθούν τυπικότητες, γραφειοκρατικές αστειότητες, καταπιεστικές διαταγές, ανελεύθερες επιβολές. Δεν μπορώ να γίνω μέρος της διάλυσης. Γιατί η διάλυση θα αρχίσει μέσα στο σύλλογο, από τη διχόνοια, την αντιπαλότητα, τον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό.
Πέρα από όλα αυτά υπάρχει ένα επιπλέον προσωπικό μου δίλημμα, τώρα που αρχίζει η αξιολόγηση. Μπορώ να είμαι ταυτόχρονα συνήγορος και εισαγγελέας; Συνήγορος των συναδέλφων ως αιρετός στο ΠΥΣΔΕ και δικαστής τους στο σχολείο ως Διευθυντής- αξιολογητής; Η έναρξη λοιπόν της αξιολόγησης το 2014 (μια αξιολόγηση που σκοπό δεν έχει τη βελτίωση αλλά την κατάταξη και τον εξοστρακισμό) δεν μου επιτρέπει να συνεχίσω την παρουσία μου στη Διεύθυνση του Γυμνασίου Αμμοχωρίου. Είναι η ώρα της επιλογής. Μέλημα και αγώνας μου είναι οι συνάδελφοι. Από αυτούς εκλέχτηκα, αυτούς υπερασπίζομαι και σε αυτούς απολογούμαι.
Για όλα τα προαναφερθέντα, με λύπη, έντονη στενοχώρια, μεγάλη συναισθηματική φόρτιση αλλά και αίσθημα ευθύνης σας ενημερώνω ότι υπέβαλα αίτηση- παραίτησης από τη θέση του Διευθυντή του Γυμνασίου Αμμοχωρίου, παραμένοντας ως αιρετός στο ΠΥΣΔΕ Φλώρινας για να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των συναδέλφων μου.
Το σχολείο των αγέλαστων «προσώπων», των μαυροντυμένων «εισαγγελέων», των απόμακρων «δικαστών», των ποταπών κολάκων, που επιχειρείται σήμερα να επιβληθεί, δεν μου ταιριάζει. Γι αυτό και δεν μπορώ να το διευθύνω. Δεν αισθάνομαι «ικανός» να διευθύνω ένα τέτοιο σχολείο. Δεν μπορώ να διευθύνω παραβλέποντας τα οράματά μου, τη συνείδησή μου, τον λόγο μου, μόνο και μόνο για να διατηρήσω τη θέση μου.
Ξέρω ότι στενοχωρώ τους καθημερινούς μου, στο Γυμνάσιο Αμμοχωρίου, συντρόφους. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να ξαναζήσω ότι έζησα μαζί τους. Ας με συγχωρέσουν, δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν μπορώ να αισθάνομαι ότι δεν είμαι τίποτε άλλο παρά ένα γρανάζι της κρατικής μηχανής. Μιας μηχανής αν-αίσθητης, αυστηρά αριθμολάγνας, αδιάφορης για το άλλο «πρόσωπο», το ανθρώπινο «πρόσωπο», που υποφέρει και αγωνιά. Άλλα ήταν τα οράματά μου, άλλες οι ελπίδες μου, άλλη η «αγάπη» μου, για ένα σχολείο δημιουργίας, συναδελφικότητας, ελπίδας. Αυτό το σχολείο έζησα μαζί τους, στη ζεστασιά τους, στο καθημερινό αγώνα τους, στην ακούραστη αγάπη τους, στις αμέτρητες ώρες προσφοράς τους, στη κατανόηση των λαθών μου και γι αυτό από τα βάθη της καρδιάς μου τους ευχαριστώ.
Καπαρός Βαγγέλης
Αιρετός ΠΥΣΔΕ Φλώρινας,
Διευθυντής Γυμνασίου Αμμοχωρίου
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/
Όταν ξεκίνησε πριν λίγες μέρες η συζήτηση σχετικά με τις «λευκές διακοπές» που πρότειναν οι επαγγελματίες του τουρισμού, και πριν αρχίσει να το προωθεί ως σοβαρό ενδεχόμενο η κυβέρνηση, νόμιζα ότι ήταν αστείο. Από αυτά δηλαδή που λέει κανείς καμιά μ@*#κια για να περνάει η ώρα. Ούτε που θα μπορούσα να φανταστώ ότι σοβαρολογούσαν και ότι θα αποτελούσε κάτι τέτοιο αληθινό θέμα της επικαιρότητας.
Τώρα έχω αρχίσει και θυμώνω όμως, με την αλόγιστη και επιπόλαιη αντιμετώπιση, όπως φαίνεται, της κυβέρνησης σχετικά με τα πολλά και σοβαρά προβλήματα των περισσότερων ανθρώπων σε αυτή τη χώρα. Και δεν θυμώνω με τους επαγγελματίες ξενοδόχους ή με τους επιχειρηματίες του χειμερινού τουρισμού στα χιονοδρομικά κέντρα και ορεινά χωριά της Ελλάδας, ούτε με τους εστιάτορες, τους καθηγητές του σκι, τους ανθρώπους που έχουν κάποιο μαγαζί και θέλουν να το δουν να κινείται λίγο επιτέλους. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν και έχουν ως στόχο να βρουν τρόπους να αυξήσουν τη δουλειά τους.
Θυμώνω όμως όταν βλέπω να το συζητάει σοβαρά το θέμα αυτό η κ. Κεφαλογιάννη ή όταν βλέπω κάποιους άκριτους δημοσιογράφους να ξεστομίζουν το τρομερό επιχείρημα ότι οι διακοπές για χειμερινά σπορ είναι πάγια πρακτική που συνηθίζεται σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Προσθέτουν μάλιστα και ολίγη δήθεν οικολογική ευαισθησία λέγοντας ότι τα παιδιά πρέπει να μάθουν να αγαπάνε την ορεινή φύση της Ελλάδας και τον αθλητισμό.
Σε μια χώρα που χειμάζεται και υποφέρει τα πάνδεινα η πρόταση αυτή, και έτσι όπως τίθεται κυρίως, αποτελεί προσβολή στο κοινό αίσθημα. Με τι χρήματα ακριβώς θα πάνε όλα αυτά τα παιδιά που δεν θα είναι στα σχολεία, και που οι γονείς τους που εργάζονται δεν θα έχουν που να τα αφήσουν, χειμερινές διακοπές; Οι οικογένειες τους που με το ζόρι καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα με τα καθημερινά, και όχι πάντα, πως ακριβώς θα κανονίσουν να πάνε για «λευκές» διακοπές στα χιονοδρομικά κέντρα και άλλα κουραφέξαλα; Μήπως θα τα στέλνουν με τους συνταξιούχους γονείς τους που τους περισσεύουν τα λεφτά…
Θα χρηματοδοτεί το Υπουργείο Τουρισμού τα sports d’ hivers – ας το πω και ξενικά αφού εν μια νυκτί γίναμε κεντροευρωπαίοι – για να πηγαίνουν οι οικογένειες να τα απολαμβάνουν αραγμένοι με ένα ωραίο ζεστό ρόφημα στις χιονισμένες πλαγιές; Θα τους νοικιάζει τζάμπα και τον εξοπλισμό, που στην περίπτωση των χειμερινών σπορ είναι πανάκριβος, τα σκι, τις στολές, τις μπότες, τα ειδικά γυαλιά; Θα τους πληρώνει και τα μεταφορικά μέσα και τα ξενοδοχεία με πλήρη διατροφή; Μα, σας παρακαλώ, είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πράγματι αυτές τις διακοπές στο πρόγραμμά τους είναι χώρες όπως η Αυστρία, η Γερμανία ή η Ελβετία για παράδειγμα που δεν ξεκίνησαν τον χειμερινό τουρισμό πρόσφατα, ούτε αποτελεί είδος πολυτελείας για τους πολίτες τους, οι οποίοι εκτός των άλλων δεν βιώνουν κάποια ακραία ανθρωπιστική κρίση – το αντίθετο μάλιστα. Έχουν δε δύο εβδομάδες καλοκαιρινές διακοπές. Είναι μέρος της ζωής τους με τον ίδιο τρόπο που είναι για μας η θάλασσα το καλοκαίρι. Και ενώ αναμφισβήτητα ο ορεινός τουριστικός πλούτος της Ελλάδας είναι σημαντικός και άξιος στήριξης και ανάπτυξης τα θέματα πρέπει πάντα να μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση και σε ρεαλιστικά πλαίσια. Προτάσεις σαν αυτές είναι εκτός ελληνικής πραγματικότητας και θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και ως άκρως προσβλητικές και κακόγουστες σε μια εποχή που τα παιδιά στα σχολεία λιποθυμάνε από την πείνα και η παιδεία μοιάζει να είναι πολύ χαμηλά στην μνημονιακή ατζέντα. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι εκείνοι που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία των «λευκών διακοπών» για να πάνε στα χιονοδρομικά κέντρα είναι αυτοί που ήδη πάνε και δεν χρειάζονται κανένα επιπλέον κίνητρο για να το πράξουν. Αν υπάρχει πρόγραμμα να πηγαίνουν τα σχολεία, τουλάχιστον των ορεινών περιοχών, για χειμερινά σπορ και να τα χρηματοδοτεί το κράτος, αν αυτό αποτελεί επιλεγμένη εκπαιδευτική και αθλητική προτεραιότητα, τότε ας το συζητήσουμε.
Σε κάθε άλλη περίπτωση νιώθω ότι προσβάλλεται η νοημοσύνη μου και ότι, επιπλέον, με εμπαίζουν ανερυθρίαστα.
Είναι πράγματι να απορεί κανείς…. Με τόσα σοβαρά και τραγικά που συμβαίνουν γύρω μας που τον βρίσκει η κυβέρνηση και οι προστατευόμενοι της «ημέτεροι» τον χρόνο αλλά και τη διάθεση να ασχολούνται με τέτοιες αστόχαστες βλακείες. Όπως λέει και ο σοφός λαός «τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι»…
«Μα δεν ντρεπόμαστε πια;», λέω εγώ.
Μαρία Τριαντοπούλου
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/xeimerines-diakopes-gia-panta-tis-marias-triantopoyloy
