3 στους 4 δεν πληρώνουν το ενοίκιο στο δημόσιο

 Απόψεις  Comments Off on 3 στους 4 δεν πληρώνουν το ενοίκιο στο δημόσιο
Jul 172014
 

Το ότι οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουν σε μεγάλο βαθμό τους φόρους που τους βεβαιώνονται το γνωρίζαμε. Μάθαμε όμως και κάτι ακόμη. Ότι πολύ χαμηλός βαθμός εισπραξιμότητας υπάρχει και στα μισθώματα των ακινήτων που εκμισθώνει το δημόσιο σε ιδιώτες. Έτσι, δεν είναι μόνο οι ιδιοκτήτες που βλέπουν ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολη η είσπραξη των ενοικίων. Είναι και το ίδιο το δημόσιο.

Ας δούμε αναλυτικά τα στοιχεία. Κάθε μήνα βεβαιώνεται στο δημόσιο ταμείο συνολικό ποσό μισθωμάτων από εκμίσθωση ακινήτων ύψους περίπου 2,45 εκατομμυρίων ευρώ. Μάλιστα σε σχέση με πέρυσι το σχετικό ποσό είναι μειωμένο κατά περίπου 7% λόγω μείωσης των μισθωμάτων αλλά και αποχώρησης μισθωτών από τα ακίνητα του δημοσίου. Από εισπράττονται μόνο τα 680.000 ευρώ.

Πιο αναλυτικά, το συνολικό ποσό που βεβαιώθηκε από μισθώματα ακινήτων το τετράμηνο Νοεμβρίου 2013- Φεβρουαρίου 2014 ανέρχεται σε περίπου 9,8 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά έως το τέλος Απριλίου 2014 εισπράχθηκαν μόνο τα 2,7 εκατομμύρια ευρώ και παρέμειναν απλήρωτα συνολικά μισθώματα ύψους 6,5 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια το ποσοστό εισπραξιμότητας των μισθωμάτων διαμορφώθηκε περίπου στο 30%.

Στο υπουργείο Οικονομικών υπάρχει προβληματισμός για αυτό το πολύ χαμηλό ποσοστό εισπραξιμότητας και αναζητούνται τρόποι προκειμένου να αυξηθεί. Οι λόγοι για αυτήν τη χαμηλή εισπραξιμότητας δεν αναζητούνται μόνο στην οικονομική κρίση που έχει συμπιέσει δραματικά τον κύκλο εργασιών και το εισόδημα των μισθωτών ακινήτων.

Αναζητείται και στην αποτελεσματικότητα των μηχανισμών του δημοσίου για την είσπραξη των μισθωμάτων, οικειοθελή ή αναγκαστική. Εχθρός του δημοσίου σε αυτό το μέτωπο είναι και η πεποίθηση (δικαίως ή αδίκως) των μισθωτών ότι επειδή το ακίνητο που μισθώνουν ανήκει στο δημόσιο οι διαδικασίες για την αναγκαστική είσπραξη των μισθωμάτων ή την έξωσή τους από τα ακίνητα κινούνται με πολύ αργές και χρονοβόρες διαδικασίες.

Σε κάθε περίπτωση, σε μια εποχή που το ελληνικό δημόσιο χρειάζεται και το τελευταίο ευρώ προκειμένου να μπορέσει να πείσει τους δανειστές ότι δεν χρειάζονται νέα μέτρα και πρέπει, αντίθετα, να προχωρήσουμε σε στοχευμένες μειώσεις φόρων το δημόσιο ταμείο χάνει κάθε μήνα από ανείσπρακτα ενοίκια σημαντικά ποσά.

Του Σπύρου ΔημητρέληΠηγή: http://www.capital.gr/

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες

 Απόψεις  Comments Off on Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες
Jul 012014
 

 Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.

    Αυτό που αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών. Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους, δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.

    Αυτοί που δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν, εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.

   Στο πλαίσιο αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις». Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε». Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους 500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι υπάλληλοι.

   Ξεχνούν, βέβαια, μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους, οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!

   Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

   1) Λένε ότι το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει με τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες γίνεται για τη διάσωση του δημόσιου ταμείου. Λένε ψέματα. To «όφελος» από τις απολύσεις και την διαθεσιμότητα στο Δημόσιο θα είναι της τάξης των… 100 εκατομμυρίων ευρώ. Και μάλιστα σε βάθος 6ετίας (2013 – 2018). Δεν το λέμε εμείς. Το λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ.Σταικούρας με το έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή για τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου. Περί αυτού του οικονομικού «οφέλους» πρόκειται…

    2)   Μια από πλέον χυδαίες παραστάσεις της προπαγάνδας των κυβερνητικών θιάσων της αθλιότητας, ενταγµένη κι αυτή στο «όλοι µαζί τα φάγαµε», ήταν η θεωρία των «εκατομμυρίων» εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που με κάθε ευκαιρία επανέρχεται. Ποιος δεν θυμάται την περίφηµη «απογραφή», µέσω της οποίας η κυβέρνηση θα «ξετρύπωνε» αυτά τα δήθεν «εκατοµµύρια» των δημοσίων υπαλλήλων, αυτές τις «ορδές εκατομμυρίων κοπριτών» που… ευθύνονται για το δημόσιο χρέος. Κάποια στιγμή, βέβαια, ο καθεστωτικός γκεμπαιλισμός των κυβερνώντων, που προσποιούνταν ότι δε γνώριζαν εκ των προτέρων και µέσα από τους λογαριασµούς του προϋπολογισµού τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων, αποκαλύφθηκε. Τελικά, η ίδια η δική τους «απογραφή» έδειξε ότι τα «εκατοµµύρια» περιορίζονταν σε 636.188 τακτικούς δημόσιους υπάλληλους, 49.546 έκτακτουςκαι 20.242 εργαζόμενους με άλλες μορφές εργασίας (ανακοινώσεις Δ.Ρέππα, 10/4/ 2012). Αυτά είναι τα… εκατομμύρια των υπαλλήλων. Από τους οποίους, μάλιστα, οι 202.000 και οι άλλοι 93.000 υπηρετούν αντίστοιχα στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία. Τοµείς µε τεράστια κενά σε ανθρώπινο δυναµικό. Ήταν η «απογραφή» τους, επίσης, που απέδειξε ότι οι κυβερνώντες, οι ίδιοι που κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε», φρόντισαν το κράτος που κατασκεύασαν να είναι τόσο «βαθύ», ώστε να περιλαµβάνει 84.000 στρατιωτικούς, 65.000 στα σώµατα ασφαλείας και 11.000 κληρικούς…

3)   Και τι δεν ακούστηκε αυτά τα χρόνια για το υπέρογκο και «διαρκώς αυξανόμενο» κονδύλι για την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Το θέμα µετατράπηκε σε καθηµερινό ανάγνωσµα και ακρόαµα. Βλέπετε, όσοι µπουκώνουν µε δηµόσιο χρήµα βιοµηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους κάπου αλλού έπρεπε να αποδώσουν την ευθύνη για το δηµόσιο χρέος. Ετσι, λοιπόν τι έκαναν; Αφού τσουβάλιαζαν τους μισθούς των δικών τους «γκόλντεν μπόις» με τους μισθούς των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, μετά βυσσοδομούσαν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην σαν… «ρετιρέ». Ποια είναι η αλήθεια: Το 1990 οι µισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το ∆ηµόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ µετά το 1994 «κατέβασαν» το ποσοστό αυτό στο 11% και η κυβέρνηση Καραµανλή το σταθεροποίησε στο 9% του ΑΕΠ. Άρα, στους εργαζοµένους στο ∆ηµόσιο και στους συνταξιούχους του ∆ηµοσίου αναλογούσε ήδη από την έναρξη της κρίσης όλο και µικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ. Και µάλιστα πολύ µικρότερο από αυτό που φαίνεται µε την πρώτη µατιά, αφού: Το 1994 το σχετικό κονδύλι µοιράστηκε σε 595.742 εργαζοµένους και συνταξιούχους, ενώ η µοιρασιά του 2008 αφορούσε 896.415 άτοµα. Αυτοί είναι οι «προνοµιούχοι» Έλληνες δηµόσιοι υπάλληλοι (Πηγή: Προυπολογισμοί και «Ριζοσπάστης» 22/11/2009). Επιπλέον: Η δαπάνη µισθοδοσίας των δηµοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ύψους 9% του ΑΕΠ (σσ: των υπαλλήλων που σε ποσοστό 80% είχαν – προ Μνημονίων – καθαρές αποδοχές από 880 έως 1500 ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτουν πτυχίο πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης ή ανώτερο τίτλο σπουδών), ήδη από το 2009 ήταν µικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δηµοσίων υπαλλήλων της Δανίας µε 16,9%, της Γαλλίας µε 12,8%, της Φινλανδίας µε 13%, της Σουηδίας µε 15,1% («Αντίχτυπος» 17/12/2010).

4) Ένα «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι εκείνο περί του «υπερμεγέθους» ποσοστού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Εδώ το παραμύθι συναγωνίζεται εκείνο με την «Κοκκινοσκουφίτσα». Η έρευνα στα πλαίσια της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» που πραγµατοποιήθηκε από τους ερευνητές του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών και των Πανεπιστηµίων του Στρασβούργου και του Μαγδεµβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»), αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των δηµοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζοµένων είναι 11,4%. Αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει, αναλογικά µε το σύνολο των εργαζοµένων, το 1/3 των δηµοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση µε τη Σουηδία και τη ∆ανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση µε τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα, αυτά τα ποσοστά παραµένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.

5) Εξίσου «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι και το άλλο, για τις «υπέρµετρες» δηµόσιες δαπάνες. Αλλά από όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τοµέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Όσο για το «γενναιόδωρο» κράτος πρόνοιας που τάχα απολαµβάνουν οι Έλληνες, αρκεί να σηµειωθεί ότι κατά µέσο όρο την περίοδο 1998-2007 η Ελλάδα διέθετε µόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράµµατα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο µέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ. Τέλος και σχετικά µε τους «κοπρίτες» δηµοσίους υπαλλήλους, το ίδιο το ∆ΝΤ οµολογεί: Στις µεγάλες οικονοµίες ανά τον κόσµο (και όχι µόνο στην Ελλάδα) η αύξηση των ελλειμμάτων οφείλεται κατά 50% στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των µεγαλοσχηµόνων και στην αποπληρωµή τόκων για προηγούµενα δάνεια των κυβερνήσεων που καταλήγουν πάλι στα ταµεία των µεγαλοσχηµόνων. Αντίθετα, η αύξηση των δηµοσίων δαπανών επιβαρύνει τα ελλείμματα κατά λιγότερο από 10% («Ιός – Ελευθεροτυπία», 27/11/2010 και Κώστας Νικολάου, Enet.gr)

 

   Συμπέρασμα:

   Η παγκόσμια οικονοµική κρίση δεν εκδηλώθηκε παρά ως κατάρρευση της περίφημης «ιδιωτικής», της καπιταλιστικής δηλαδή, οικονομίας. Τους ιδιώτες των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και των τραπεζών ήταν που ήρθαν να διασώσουν τα κράτη, «κοινωνικοποιώντας» τα βάρη από τις ζηµιές των τραπεζιτών.

   Το γεγονός αυτό δείχνει από µόνο του πόσο σαθρές είναι οι «αναλύσεις» περί ευθύνης του σπάταλου και αντιπαραγωγικού δηµόσιου χαρακτήρα της οικονομίας έναντι του «υγιούς» ιδιωτικού τοµέα.

Τα παραπάνω φυσικά και δεν αναιρούν ότι πράγματι στην Ελλάδα, ο λεγόμενος «δημόσιος τομέας» και σπάταλος είναι, και αντιπαραγωγικός καιαντικοινωνικός. Όμως, οι υπόλογοι για τη λειτουργία του δηµόσιου τοµέα όπως αυτοί τον κατασκεύασαν έτσι ώστε να υπηρετεί τα συµφέροντα του κεφαλαίου, οι αρχιτέκτονες της ρουσφετοκρατίας και της αναξιοπρεπούς γλίτσας µε την οποία οικοδοµούσαν τους κοµµατικούς στρατούς τους, έχουν το επιπλέον θράσος να υποδεικνύουν ως υπεύθυνους για το δικό τους δηµιούργηµα τους εργαζοµένους. Τους οποίους µάλιστα έφτασαν να αποκαλούν µέχρι και «κοπρίτες» (Θόδωρος Πάγκαλος, «Βήµα» 1/1/2011).

    Και είναι προφανές γιατί το κάνουν:

    Πρώτον, γιατί με πρόσχηµα την «κριτική» ενάντια στο καπιταλιστικό «δηµόσιο», εκείνη που ελεεινολογείται, που επιχειρείται να λοιδορηθεί ως υπόλογη και ως υπεύθυνη (!) για την κρίση είναι η έννοια του πραγµατικά δηµόσιου, του πραγµατικά συλλογικού και του πραγµατικά κοινωνικού.

    Δεύτερον, διότι χτυπώντας τους δημόσιους υπαλλήλους στο όνομα της… «έγνοιας» τους για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, και τους δημόσιους έχουν φτωχοποιήσει και τους ιδιωτικούς τους έχουν στείλει κατά 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία, κατά 1 εκατομμύριο στην απληρωσιά και όλους μαζί στον εργασιακό μεσαίωνα.

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

Αθώωσαν τον πλοίαρχο του Μελισσανίδη για το λαθρεμπόριο καυσίμων – χωρίς δικηγόρο το Δημόσιο

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Αθώωσαν τον πλοίαρχο του Μελισσανίδη για το λαθρεμπόριο καυσίμων – χωρίς δικηγόρο το Δημόσιο
Jun 042014
 

Απαλλάχθηκε τη Δευτέρα κατά πλειοψηφία, από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά, ο πλοίαρχος πλοίου της εταιρείας Αιγαίον Oil, όπως αποκαλύπτει ο Βασίλης Τζήμτσος σε ρεπορτάζ του για το directnews.gr. O πλοίαρχος κατηγορείτο μαζί με τον αδερφό του γνωστού επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη, Ιάκωβο για υπόθεση λαθρεμπορίας υγρών καυσίμων, μεγάλης έκτασης.

Συγκεκριμένα το δικαστήριο με ψήφους 3 υπέρ και 2 κατά έκρινε πως δεν τελέστηκε η πράξη της νόθευσης των βιβλίων του πλοίου για να αποκρυφτεί λαθρεμπορία πετρελαιοειδών. Υπέρ της αθώωσης τάχθηκε ο πρόεδρος του δικαστηρίου Ιωάννης Χατζηγεωργίου και οι Εφέτες Χρονόπουλος και Λιούλη, ενώ την καταδίκη του πλοιάρχου ζήτησαν οι Εφέτες Αθανάσιος Θεοφάνης και Ζωή Καραχάλιου. Νωρίτερα στην πρόταση της υπέρ της ενοχής του κατηγορουμένου είχε ταχθεί και η εισαγγελέας της έδρας Αναστασία Δημητριάδου.

Η υπόθεση αφορούσε νόθευση του ημερολογίου του πλοίου που φερόταν να έκανε ο πλοίαρχος του «Aegean ΙΙΙ», προκειμένου να αποκρύψει ποσότητα περίπου 6.000.000 λίτρων πετρελαίου εσωτερικής καύσης (ναυτιλίας) τα οποία διακινήθηκαν παράνομα μέσα στο 2001, σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Σημειώνεται ότι από τη μη καταβολή των αναλογούντων δασμών και φόρων το Δημόσιο ζημιώθηκε κατά 2.218.721,06 ευρώ.

Για την υπόθεση αυτή ο Μελισσανίδης και οι συγκατηγορούμενοι του (σ.σ. ο πλοίαρχος και ο υπεύθυνος της πλοιοκτήτριας εταιρείας του «Ετζιάν ΙΙΙ») αθωώθηκαν αρχικά και από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά, όπως είχε αποκαλύψει το directnews.gr στις 25 Μαΐου 2013.

Όμως τότε παρενέβη ο Εισαγγελέας της Έδρας, Αντεισαγγελέας Εφετών Παναγιώτης Μπρακουμάτσος, ο οποίος είχε ασκήσει έφεση κατά της αθωωτικής απόφασης του Πρωτόδικου Δικαστηρίου που και αυτή είχε εκδοθεί κατά πλειοψηφία. Η υπόθεση επρόκειτο να εκδικαστεί στις 2 Μαΐου με κατηγορούμενους τον Ιάκωβο Μελισσανίδη, τον πλοίαρχο πλοίου της εταιρείας και τον υπεύθυνο εφοδιαστικής εταιρείας. Όμως δεν χρειάστηκε να υποστεί… τη δικαστική βάσανο ο αδερφός του επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη και νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας πετρελαιοειδών «Αιγαίον Oil», Ιάκωβος Μελισσανίδης.

Με συνοπτικές διαδικασίες και μετά από αίτημα του συνηγόρου υπεράσπισης του κατηγορουμένου Πολυχρόνη Τσιρίδη, οι δικαστές αποφάσισαν ομόφωνα να μην κάνουν δεκτή την έφεση που είχε υποβάλει ο Εισαγγελέας Εφετών Πειραιά, κρίνοντας ότι ήταν τυπικά απαράδεκτη ως προς το πρόσωπό του. Στην ένστασή του, ο δικηγόρος του Ιακ. Μελισσανίδη Π. Τσιρίδης ανέφερε ότι δεν υπήρχε επαρκής αιτιολογία από τον Εισαγγελέα Εφετών Παναγιώτη Μπρακουμάτσο.

Ειδικότερα, όπως προέκυπτε από το κείμενο της έφεσης, η αιτιολογία αφορούσε μόνο το συγκατηγορούμενο πλοίαρχο του πλοίου της Αιγαίον Oil και όχι τους δύο άλλους κατηγορούμενους, Ιάκωβο Μελισσανίδη και τον υπεύθυνο εταιρείας συμφερόντων του.

Αν και οι λόγοι της έφεσης του εισαγγελικού λειτουργού ήταν και για τους τρεις, το γεγονός ότι δεν προσωποποιούνταν για κάθε κατηγορούμενο ξεχωριστά, αποτελεί λόγος απόρριψης της έφεσης, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, όπως υποστήριξε ο συνήγορος του Μελισσανίδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εισαγγελέας της Έδρας Αναστασία Δημητριάδου είχε προτείνει στην αγόρευσή της την απόρριψη της ένστασης του δικηγόρου.

Όμως και οι πέντε δικαστές του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά (Ιωάννης Χατζηγεωργίου πρόεδρος, Αθανάσιος Θεοφάνης, Ζωή Καραχάλιου, Χρονόπουλος και Λιούλη μέλη) είχαν διαφορετική άποψη. Δέχθηκαν, δηλαδή, την ένσταση και έτσι ο κατηγορούμενος Ιάκωβος Μελισσανίδης δεν δικάστηκε εκ νέου για την υπόθεση λαθρεμπορίας. Έτσι ο μόνος που δικάστηκε σε δεύτερο βαθμό ήταν ο πλοίαρχος του πλοίου, καθώς μόνο γι’ αυτόν ο Εισαγγελέας Π. Μπρακουμάτσος είχε συντάξει αιτιολογημένη γνώμη…

Χωρίς δικηγόρο το Δημόσιο

Όπως και στην πρωτοβάθμια δίκη, έτσι και σε αυτήν την ακροαματική διαδικασία, δεν παρέστη δικηγόρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, παρά το γεγονός ότι η βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή είχε καυτηριάσει την στάση του Δημοσίου με ερώτηση της στη Βουλή προς τους υπουργούς Οικονομικών και Δικαιοσύνης. Δεν υπήρχε κανείς δικηγόρος να αντικρούσει την ένσταση του δικηγόρου του Μελισσανίδη και να υποστηριχθούν τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου για την είσπραξη των δασμών και φόρων από την εταιρεία πετρελαιοειδών.

Ο ίδιος ο πρόεδρος του δικαστηρίου Ι. Χατζηγεωργίου παρατήρησε την απουσία δικηγόρου του Δημοσίου κατά την εξέταση του μάρτυρα κ. Κατσά πρώην διευθυντή του Ζ Τελωνείου Πειραιά. «Σε μικρότερες υποθέσεις είναι παρών το Δημόσιο. Δεν είναι δυνατό ο νομικός σύμβουλος να μην έχει έρθει» είχε πει ο πρόεδρος.

Με την αθώωση και του πλοιάρχου πλοίου της εταιρείας Aegean Oil δίνεται τέλος σε μια υπόθεση που κράτησε 13 χρόνια, mέχρι να τελεσιδικήσει στις δικαστικές αίθουσες και ενώ είχε ήδη παραγραφεί σε προγενέστερο χρόνο το βασικό αδίκημα της λαθρεμπορίας και ενώ ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας, τότε διευθυντής του αρμόδιου Τελωνείου είναι ήδη συνταξιούχος.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.koutipandoras.gr/

Ένας διορισμός – πρότυπο

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Ένας διορισμός – πρότυπο
Jan 192014
 

Αφού καταπολέμησαν επιτυχώς την ανεργία, τακτοποίησαν τους εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχους δίχως εργασία, είπαν να ασχοληθούν με μεμονωμένες περιπτώσεις που ξεχάστηκαν και έμειναν αδικημένες. Έτσι φρόντισαν να κάνουν τα στραβά μάτια για τα… μάτια της εκλεκτής, καθώς φαίνεται, Βασιλικής Τζότζολα, η οποία διορίστηκε χωρίς διαγωνισμό, χωρίς μόρια, χωρίς την έγκριση του ΑΣΕΠ, χωρίς καν να προκηρυχθεί η θέση, σχεδόν στα κρυφά, ως νομική σύμβουλος.

Στους δε όρους της περίφημης σύμβασης της Τζότζολα με το ΚΕΠΕ αναφέρεται: «…Ρητώς συμφωνείται ότι οι υπηρεσίες αυτές δεν είναι υποχρεωτικό να παρέχονται με αυτοπρόσωπη παρουσία της δικηγόρου στα γραφεία του ΚΕΠΕ».

Όπερ σημαίνει, φίλοι μου, πως το ΚΕΠΕ υπογράφει ότι η κυρία Τζότζολα από αρχής της σύμβασής της και ώς τη συνταξιοδότησή της μπορεί να μην πατήσει ποτέ στο ΚΕΠΕ!

Μάλιστα, σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του «Βήματος», η κυρία αυτή, κάποια στιγμή που η υπόθεσή της χρόνιζε και αισθάνθηκε αδικημένη και εκνευρισμένη, ανακοίνωσε ότι χάνει τον χρόνο της με τους άχρηστους, προφανώς, που δεν μπορούσαν να ανοίξουν ένα δίφυλλο παράθυρο ώστε να χωρέσει ο… διορισμός της.

Για την ευγενική πράξη υπέρ της αναγκαίας αυτής πρόσληψης για το δημόσιο συμφέρον μεσολάβησαν οι αξιότιμοι κύριοι Νίκος Φίλιππας, πρόεδρος του ΚΕΠΕ και στενότατος φίλος του υφυπουργού Ανάπτυξης Νότη Μηταράκη, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης.

Ο μόνος που δεν μεσολάβησε, καθώς φαίνεται, είναι ο Πάπας της Ρώμης!

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.topontiki.gr/

Συνολικά 25 άτομα σε δίκη για το σκάνδαλο Energa

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Συνολικά 25 άτομα σε δίκη για το σκάνδαλο Energa
Dec 172013
 

Εικοσιπέντε άτομα ζητεί να λογοδοτήσουν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας για την υπόθεση της Energa-Hella Power ο αντεισαγγελέας εφετών Στέλιος Κωσταρέλλος, με εκτιμούμενη ζημιά για το δημόσιο στα 270 εκατ. ευρώ.

Ο εισαγγελικός λειτουργός  προτείνει την παραπομπή των κατηγορουμένων για σειρά σοβαρών κακουργηματικών πράξεων όπως:

Υπεξαίρεση, απιστία στην υπηρεσία  με βάση τις  επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608/1950 περί καταχραστών του δημοσίου και ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Με την ίδια πρότασή του ο εισαγγελέας ζητά να διατηρηθεί η ισχύς των ενταλμάτων προσωρινής κράτησης του ανακριτή  για δύο εκ των κατηγορουμένων, οι οποίοι εξακολουθούν να  παραμένουν προφυλακισμένοι στις φυλακές του Κορυδαλλού. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την κατηγορία το σύνολο της υπεξαίρεσης ξεπερνά τα 270 εκατ. ευρώ.

Το τελευταίο πάντως λόγο τόσο για το ζήτημα της παραπομπής των κατηγορουμένων, όσο και για την αποφυλάκιση με όρους των δύο εμπλεκομένων τον έχουν τα μέλη του δικαστικού Συμβουλίου που θα εκδώσουν το βούλευμά τους.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.capital.gr/

Π.Καρκατσούλης: Δεν γίνονται έτσι οι μεταρρυθμίσεις

 Απόψεις  Comments Off on Π.Καρκατσούλης: Δεν γίνονται έτσι οι μεταρρυθμίσεις
Aug 142013
 

Κινητικότητα όπως πογκρόμ. Σαμαράς όπως Ρήγκαν. Ελλάδα όπως Βουλγαρία. Αποκρατικοποίηση όπως ισοπέδωση. Ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης Παναγιώτης Καρκατσούλης*, βραβευμένος το 2012 ως ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο, εξηγεί γιατί οι επιλογές της τρόικας και της κυβέρνησης στο Δημόσιο δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτό που πολλοί επικαλούνται και ελάχιστοι πράττουν: ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.

Τι είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στο ελληνικό Δημόσιο; Mεταρρύθμιση ή εκκαθάριση;

Δεν είναι μεταρρύθμιση αυτό. Στην ουσία εμφανίζεται ως κινητικότητα ένα άλλοθι για να αποφευχθούν λέξεις όπως για παράδειγμα «πογκρόμ». Για να το πω με όρους μνημονίου, είναι σε εξέλιξη ένα βίαιο «down sizing». Πρόκειται για μία πολιτική κυρίως της περιόδου Ρήγκαν και Θάτσερ.

Στις χώρες όπου εφαρμόστηκε έγινε με τελείως διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, στις σκανδιναβικές χώρες συνδυάστηκε με το λεγόμενο flexicurity, που σημαίνει: επειδή πρέπει να περιορίσω τον δημόσιο τομέα, είτε για λόγους δημοσιονομικούς είτε για λόγους αποδοτικότητας, σχεδιάζω προγράμματα σταδιακής απομάκρυνσης και ελεγχόμενης στελέχωσης. Για παράδειγμα, πριν από 15 χρόνια, σε χώρες όπως οι Αυστρία, Φινλανδία, Σουηδία, εφαρμόστηκαν προγράμματα με κανόνες τύπου: ένας υπάλληλος έρχεται, 4 φεύγουν. Αυτά τα προγράμματα συνδυάζονται με κίνητρα σε ανθρώπους που ήδη ήθελαν να φύγουν, με ένα ηλικιακό κριτήριο άνω των 50 ετών, που όμως δεν έχει σχέση με το γνωστό ελληνικό μοντέλο της πρόωρης συνταξιοδότησης.

Πρακτικά λοιπόν πώς πρέπει να λειτουργεί να αντίστοιχο πρόγραμμα;

Πρέπει να συμβούν τρία πράγματα. Πρώτον, να χρησιμοποιηθούν η εμπειρία και η γνώση αυτών των ανθρώπων. Δηλαδή για 2-3 χρόνια να παραμείνουν στο Δημόσιο και να προσφέρουν. Στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή έχουμε μία κάθετη πτώση του επιπέδου στη δημόσια διοίκηση. Δεν μπορεί να γραφτεί μία υπουργική απόφαση, να γίνει μία απόσπαση, γίνονται όλα λάθος.

Δεύτερον, να εξεταστούν οι δυνατότητες που υπάρχουν για τον υπάλληλο ο οποίος αποχωρεί (πρόσθετες παροχές, ασφαλιστικές, συνταξιοδοτικές κλπ), ώστε να μην τον αφήσουμε να σκάσει κάτω σαν το καρπούζι όπως γίνεται τώρα, να μην εξευτελιστεί το επίπεδο ζωής του.

Τρίτον, να επιτευχθεί βαθμιαία μία αναβάθμιση των υπηρεσιών, με την πρόσληψη στελεχών που είχαν τις ίδιες ικανότητες με τους προηγούμενους και κάτι παραπάνω. Αυτές οι ήπιες μεταρρυθμίσεις  είχαν και μεγαλύτερες κοινωνικές συναινέσεις, καθώς οι απώλειες ήταν ελεγχόμενες και τα κέρδη εμφανή (Αυστραλία, Καναδάς, Ελβετία (!) που ήρε τη μονιμότητα στον δημόσιο τομέα, κ.ο.κ).

Σήμερα λοιπόν, με την κινητικότητα στο ελληνικό Δημόσιο, συμβαίνει το ανάποδο. Γίνεται με βίαιο τρόπο, υπάρχει ασάφεια αν οδηγεί σε απόλυση και είναι αμφίβολο ότι, για παράδειγμα, θα γίνει πιο αποτελεσματική η ελληνική αστυνομία επειδή θα ενισχυθεί με κάποιους δημοτικούς αστυνομικούς. Αυτό που βλέπω εγώ σήμερα είναι ένα σκληρό «down sizing», με όρους πρώην σοσιαλιστικών χώρων, όπου εφαρμόστηκαν μαζικές καταργήσεις θέσεων και οργανισμών.

Δηλαδή, έστω σε θεωρητικό επίπεδο, η εμμονή της τρόικας να περιορίσει το προσωπικό στο Δημόσιο, δεν έχει το παραμικρό ποιοτικό χαρακτηριστικό διαρθρωτικής αλλαγής;

Απολύτως κανένα. Τα κριτήρια της τρόικας είναι αυστηρά δημοσιονομικά. Βλέπει απλώς ότι οι αμοιβές στον ελληνικό δημόσιο τομέα ξεπερνά τον μέσο όρο σε σχέση με το ΑΕΠ, αλλά δεν συνυπολογίζει το γεγονός ότι το ΑΕΠ στην Ελλάδα έχει καταρρεύσει… Βέβαια, από τη στιγμή που έχουμε έναν φαύλο κύκλο ύφεσης, οι μισθοί αναγκαστικά θα μειωθούν.

Να μιλήσω εδώ περισσότερο ως πολίτης παρά ως ειδικός: Πιστεύω ότι πλέον το μόνο που έχει μείνει «παρθένο» για να αντλήσει η τρόικα είναι το Δημόσιο και γι’ αυτό παρακολουθούμε τέτοιου τύπου καταστάσεις, οι οποίες αφορούν ουσιαστικά στην καταστροφή της οργάνωσης. Μία άγρια νεοφιλελεύθερη αντίληψη έλεγε ότι η κρίση έχει ολοκληρωθεί όταν πια μπορούν να αναλάβουν δράση οι μπουλντόζες της αγοράς για να την ξαναχτίσουν. Εδώ δεν αποκρατικοποιούν, καταστρέφουν. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει πια δημόσια τηλεόραση. Έτσι λοιπόν φέρνω εγώ κάποιον και του λέω «δεν έχω δημόσια τηλεόραση, έλα να κάνουμε business, έλα να φτιάξουμε μία».

Από την άλλη πλευρά, ακούγεται το επιχείρημα ότι σε κάποιους τομείς είναι τόσο σαθρό το ελληνικό σύστημα ώστε να μην μπορεί κανείς να το αναγεννήσει χωρίς πρώτα να το καταστρέψει.

Αυτό είναι το ίδιο επιχείρημα που χρησιμοποιήθηκε και στη Βουλγαρία, και στη Μολδαβία, και στα Σκόπια, και στη Βοσνία και στο Κόσοβο κ.ο.κ. Είναι η λογική που λέει ότι επειδή σε μια χώρα είναι τόσο εξασθενημένοι οι θεσμοί, μπορούμε να τους πάμε μέχρι τέρμα.

Πολύς λόγος έχει γίνει για την αξιολόγηση του ελληνικού Δημοσίου. Αυτήν επικαλέστηκε ο τέως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης για να αιτιολογήσει την καθυστέρηση των όποιων παρεμβάσεων. Με τη σειρά της, αυτή η καθυστέρηση συνιστά το επιχείρημα του νυν υπουργού για να αιτιολογήσει τις πρόσφατες οριζόντιες απομακρύνσεις (δημοτική αστυνομία, σχολικοί φύλακες κλπ). Πόσο δύσκολο είναι να γίνει αξιολόγηση στο ελληνικό δημόσιο;

Είναι πανεύκολο να γίνει. Αλλά δεν την ήθελαν μανιωδώς τα ελληνικά κόμματα που κυβέρνησαν, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, και τώρα μαθαίνουμε ουσιαστικά ότι δεν την ήθελε μετά βδελυγμίας και η ΔΗΜΑΡ.

Τα πελατειακά δίκτυα και ο έντονος κομματισμός είναι αυτός που υπονόμευε την ύπαρξη αξιοκρατίας και αξιολόγησης στο Δημόσιο. Σκεφτείτε ότι υπάρχουν νόμοι από την εποχή Ραγκούση που παραμένουν ανενεργοί, οι οποίοι νόμοι δεν ήταν αξιοκρατικοί, αλλά ήταν αντικειμενικοί. Βγήκαν όμως ξαφνικά, προσχηματικά, να πουν: «δεν μπορούσα να αξιολογήσω».

Μα δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο αξιολόγησης του αποτελέσματος της δουλειάς που κάνει ένας υπάλληλος, διότι ποτέ δεν συνδέθηκε η δουλειά με το πρόσωπο. Για να γίνει αξιολόγηση χρειαζόταν το λεγόμενο job description, για να ξέρω εγώ ότι ο εργαζόμενος που είναι εκεί, έχει προσληφθεί για να κάνει αυτήν τη δουλειά, οι εκροές είναι 1, 2, 3, ο δείκτης του είναι αυτός κλπ. Επί θητείας Ραγκούση στο υπουργείο Εσωτερικών, που κατά τη γνώμη μου συνδέθηκε με την τελευταία μεταρρυθμιστική αναλαμπή, έγιναν βήματα για ένα σύστημα περιγραμμάτων θέσεων, το οποίο στη συνέχεια βιαίως καταργεί ο Ρέππας.

Έπειτα, πετάει τη μπάλα στα κεραμίδια και ο Μανιτάκης, ουσιαστικά λέγοντας: «εγώ τώρα θα κάνω περιγράμματα θέσεων εν μια νυκτί». Δηλαδή βγαίνει και λέει: «πες μου τώρα, ποια δουλειά κάνεις». Μα ποια δουλειά να κάνει; Αυτήν που κάνει κάθε μέρα! Το θέμα είναι αν θα μετρήσουμε επιτέλους την παραγωγικότητα αυτού του ανθρώπου σε σχέση με τα καθήκοντά του. Και δεν κάτσαμε ποτέ να δούμε πόσες από αυτές τις δουλειές χρειάζονται κ.ο.κ. Δεν το έκανε κανείς, γιατί θα ήταν σαν να κόβει τα χέρια του το πολιτικό σύστημα.

Διότι τότε θα ανακάλυπτε κανείς ότι ο βαθμός των υφιστάμενων επικαλύψεων και της άχρηστης δουλειάς που γίνεται είναι τόσο μεγάλος, που αμέσως ο επόμενος φόβος – τρόμος θα ήταν: «αν το πούμε τώρα αυτό, ενδεχομένως θα μας ζητήσουν να διώξουμε το 70% του προσωπικού». Αν όμως είχαν την τόλμη να δείξουν δείγματα γραφής (που για παράδειγμα ούτε τον αριθμό των αντιδημάρχων δεν μείωσαν), θα ήταν διαφορετικά.

Όμως ούτε η τρόικα είχε σχέδιο. Δεν μπορείς να λες ότι θα καταπολεμήσεις τη διαφθορά στην Ελλάδα και να βάζεις απλώς σε ένα γραφείο τον Τέντε με έναν γραμματέα και «τελειώσαμε». Δεν υπήρξε ποτέ σχέδιο για τις αλλαγές. Ούτε από την ελληνική πλευρά, ούτε από την τρόικα.

*Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης έχει βραβευτεί με το Διεθνές Βραβείο για τη Δημόσια Διοίκηση, της Αμερικανικής Εταιρείας Διοικητικής Επιστήμης (ASPA). Έχει σπουδάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με διδακτορική διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld, της Γερμανίας. Η πρώτη επαγγελματική ενασχόλησή του αφορούσε στο διοικητικό/ρυθμιστικό φαινόμενο, στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Έχει εργαστεί για δύο δεκαετίες ως ειδικός επιστήμονας στο υπουργείο Προεδρίας. Τα ΚΕΠ αποτελούν την πιο γνωστή διοικητική μεταρρύθμιση με την οποία ο ίδιος έχει συνδεθεί.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/news/

Μία ημέρα, ένας διορισμός…

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Μία ημέρα, ένας διορισμός…
Aug 082012
 

Μόνο μία μέρα έμεινε ο Βύρων Πολύδωρας Πρόεδρος της Βουλής και όμως του έφτανε για να διορίσει την κόρη του. Σε οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου, στο γραφείο του τέως προέδρου της Βουλής, δηλαδή του πατέρα της διορίστηκε η κόρη του Βύρων Πολύδωρα. Ο διορισμός έγινε όταν ο Βύρων Πολύδωρας ήταν πρόεδρος για μια μέρα. Η απόφαση δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, με αριθμό 344, 23/7/2012.

Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Με την υπ’ αριθμ. 8581/6107/11-7-2012 απόφαση του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων διορίζεται στο Γραφείο του πρώην Προέδρου της Βουλής Βύρωνα Πολύδωρα, στη Βουλή, μετά την κατά νόμο πρόταση του, σε υπάρχουσα κενή οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου, που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 41 παρ. 1Ε του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Β΄, ΦΕΚ 51/Α/97), όπως ισχύει, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 41 και 42 του προαναφερόμενου Κανονισμού, η Μαργαρίτα Πολύδωρα του Βύρωνα (Α.Δ.Τ. Χ565658) με Γ’ βαθμό και το 2ο Μ.Κ. του βαθμού αυτού, όπως τούτο ισχύει για τους υπαλλήλους της Βουλής, της ΠΕ κατηγορίας του Ν. 4024/2011 (ΦΕΚ 226/Α/2011), όπως ισχύει, θεωρούμενης, σύμφωνα με το άρθρο 42 παρ. 2 του προαναφερόμενου Κανονισμού, της διακοπείσης την 18η Μαΐου 2012 θητείας της ως μετακλητής υπαλλήλου κατά την ΙΓ΄Βουλευτική Περίοδο, συνεχιζόμενης. (Αριθμ. εγκρίσεως δαπάνης Διευθύνσεως Οικονομικών Υπηρεσιών της Βουλής 8586/6112/11−7−2012)».

Υπενθυμίζεται ότι ο Β.Πολύδωρας εξελέγη πρόεδρος της Βουλής για μία ημέρα, μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων της 6ης Μαΐου και 17ης Ιουνίου. Μετά τον πρώτο γύρο των εκλογών, η Βουλή συνεκλήθη κανονικά και εξέλεξε πρόεδρο. Την επομένη η Βουλή διαλύθηκε εκ νέου, καθώς προκηρύχθηκαν νέες εκλογές.

Παράλληλα, τονίζεται ότι ο Β. Πολύδωρας είχε αποσπάσει τις δύο κόρες του στο υπουργικό του γραφείο όταν ήταν υπουργός Δημόσιας Τάξης στην κυβέρνηση Καραμανλή. Όπως σημειώνεται, ο κ. Πολύδωρας είχε υπερασπιστεί την απόφασή του να προσλάβει και τις δύο κόρες του στο υπουργείο και είχε αρνηθεί ότι πρόκειται περί ευνοιοκρατίας σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Ταχυδρόμος: “Τις έχω εδώ για να εκπαιδεύονται στη σύγχρονη διοικητική γραφειοκρατία. Κυρίως τις θέλω εγώ κοντά μου και μάλιστα η αμοιβή τους είναι, εν παρενθέσει, ένας μισθός και για τις δύο. Οχι δύο, αλλά ένας ταπεινός μισθός”.

Ο Βύρων Πολύδωρας έμεινε μόνο μία μέρα πρόεδρος-στην προηγούμενη Βουλή, ίσαμε να προκηρυχθούν οι επόμενες εκλογές. Αν είχε μείνει άλλη μία, θα προσλαμβανόταν και η άλλη κόρη του;

ΠΗΓΗ: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=70545