«Πρόσεξε μη σου αρπάξουν το παιδί!»

 Απόψεις  Comments Off on «Πρόσεξε μη σου αρπάξουν το παιδί!»
Nov 012013
 

Η ιστορία της μικρής Μαρίας, εκτός από τον αδιαφιλονίκητο ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των αρχών απέναντι στους Ρομά, αναδεικνύει και ένα άλλο σοβαρό ζήτημα: τον ηθικό πανικό και την υστερία που επικρατεί σε σχέση με τις εξαφανίσεις/αρπαγές παιδιών. Είναι αρκετά διαδεδομένος μεταξύ των γονέων ο παράλογος φόβος ότι η παρουσία των παιδιών στο δημόσιο χώρο γίνεται διαρκώς στόχος διαφόρων απαγωγέων, παιδεραστών και λοιπών “ανώμαλων”. Την ίδια στιγμή στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλοί σχετικοί αστικοί μύθοι, πολλές φορές μεταφρασμένοι από τα αγγλικά, για αρπαγές παιδιών που διέλαθαν για δευτερόλεπτα της προσοχής των γονιών τους στο πάρκο, το λούνα παρκ ή την παιδική χαρά.

Κεντρικό ρόλο στην αναπαραγωγή αυτού του κλίματος έχει η γνωστή ΜΚΟ “Το Χαμόγελο του Παιδιού”, η οποία έχει αναλάβει εργολαβικά και σε συνεργασία με το επίσημο κράτος κάθετί που έχει σχέση με το θέμα “εξαφανίσεις παιδιών”. Για να μας πείσει για τη σοβαρότητα του θέματος χρησιμοποιεί την υπερβολή, την επιλεκτική αποσιώπηση και τη διαστρέβλωση έτσι ώστε να περάσει ο εκφοβισμός της κοινωνίας. Στο σάιτ του “Χαμόγελου του Παιδιού, στο μέρος με τα στατιστικά στοιχεία αναφέρεται ότι στην Ελλάδα “εξαφανίστηκαν” το 2012 132 παιδιά! Το γεγονός βέβαια ότι δεν πρόκειται αναγκαστικά για πραγματικές εξαφανίσεις, αλλά για μη διασταυρωμένες δηλώσεις εξαφάνισης στον αντίστοιχο τηλεφωνικό αριθμό που διαχειρίζεται “το Χαμόγελο του Παιδιού”, το προσπερνάν με μια υποσημείωση. Ακολούθως, πρέπει κάποιος να φτάσει στον πάτο της σελίδας για να μάθει πόσα από αυτά τα παιδιά τελικά βρέθηκαν (επειδή π.χ. είχαν απλώς χαθεί στο εμπορικό κέντρο), χωρίς βέβαια να μας πουν σε ποια κατηγορία ανήκουν αυτά που δεν βρέθηκαν (π.χ. εκούσιες φυγές εφήβων, αρπαγή από γονείς). Επίσης, δεν νιώθουν την ανάγκη να εξηγήσουν γιατί στους σχετικούς πίνακες περιλαμβάνονται και ενήλικες.

Χαρακτηριστικό της προσπάθειας αποπροσανατολισμού και διάδοσης του φόβου είναι ότι στη σχετική σελίδα επεξήγησης του όρου εξαφάνιση παιδιού, η “αρπαγή από τρίτο πρόσωπο” φιγουράρει πρώτη στη σχετική λίστα, ενώ στατιστικά είναι σχεδόν αμελητέα. Στη δε ανάλυση των στατιστικών, στην κατηγορία “αρπαγή” (12 περιπτώσεις, 9% για το 2012) δεν γίνεται διαχωρισμός μεταξύ της αρπαγής από τρίτα πρόσωπα και την αρπαγή από γονείς, που είναι σπάνια αλλά υπαρκτή συνθήκη σε αντιδικούντες για την επιμέλεια των παιδιών συζύγους.

Ο παραλογισμός και η ανοησία φτάνουν στο απόγειό τους όταν ο λόγος της οργάνωσης φιλοξενείται στους κατ΄ επάγγελμα τρομολάγνους, τα ιδιωτικά κανάλια. Σε μεσημεριανή εκπομπή για το θέμα της αρπαγής παιδιών και της παιδεραστίας (όροι που συχνά αναφέρονται μαζί), εκπρόσωπος του “Χαμόγελου του Παιδιού” έφτανε προ ετών στο σημείο να συμβουλεύει τους γονείς να μη φιλάνε τα παιδιά τους “και πολύ”, διότι αυτή την οικειότητα εκμεταλλεύονται οι παιδεραστές που τα απάγουν!

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται φαιδρά, δεν είναι όμως άσχετα με την γενικότερη αλλαγή της θέσης των παιδιών σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο που συντελέστηκε σε όλη την Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική μεταπολεμικά. Από φτηνή εργατική δύναμη και απόλυτα ιδιωτικό θέμα, τα παιδιά σιγά-σιγά άρχισαν να αποκτούν ορατότητα στο δημόσιο χώρο και να θεωρούνται φορείς ειδικών δικαιωμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, διάφορα θέματα που παλιότερα ήταν ταμπού, και που ο χειρισμός τους περιορίζονταν στην οικογένεια, άρχισαν να γίνονται αντικείμενο δημόσιας διαπραγμάτευσης. Δεν είναι λοιπόν ακατανόητο ότι μέρος αυτής της διαδικασίας επενδύθηκε με το τεράστιο άγχος που πλέον προκαλεί σε πολλούς η ανατροφή των παιδιών.

Υπάρχει και κάτι ακόμα όμως, πιο σημαντικό. Είναι η λογική της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών. Όταν ένα πολύ σοβαρό θέμα όπως οι εξαφανίσεις παιδιών ανατίθεται σε μια ΜΚΟ, που κατά κανόνα χρηματοδοτείται από δωρεές, είναι λογικό αυτή να καταφεύγει σε λογικές “επιθετικού μάρκετινγκ” προκειμένου να “πουλήσει” την πραμάτειά της. Ενεργοποιώντας τα πιο φοβικά αντανακλαστικά, το “Χαμόγελο του Παιδιού” εξασφαλίζει την ύπαρξή του.

Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα: ο κίνδυνος αρπαγής παιδιού από τρίτο πρόσωπο είναι στατιστικά αντίστοιχος του αεροπορικού δυστυχήματος. Η καθημερινή επικέντρωση σε αυτόν εκτός των άλλων μας απομακρύνει από τους πραγματικούς κινδύνους ασφάλειας των παιδιών, οι κυριότεροι των οποίων είναι τα τροχαία και τα οικιακά ατυχήματα.

Του Πάνου Παπαδόπουλου

* Ο Πάνος Παπαδόπουλος σπούδασε νομικά και κοινωνική ανθρωπολογία και είναι γονιός ενός οκτάχρονου.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.rednotebook.gr/

Αυτόκλητοι πολιτοφύλακες: Φασισμός ενδεδυμένος χακί

 Απόψεις  Comments Off on Αυτόκλητοι πολιτοφύλακες: Φασισμός ενδεδυμένος χακί
May 072012
 

«Ορισμένοι δεν κατάλαβαν ότι χτίζουμε συνοικιακές ομάδες γειτόνων που θα φροντίσουν για τη γειτονιά τους»
Αυτόκλητοι πολιτοφύλακες, «θερμοί πατριώτες»

Από τη στελέχωση ταγμάτων εθνοφυλακής σε μη παραμεθόριες περιοχές μέχρι την δημιουργία αυτόκλητων πολιτοφυλακών, η στρατιωτικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Η ακυβέρνητη Πολιτεία μοιάζει να κλείνει το μάτι στο παρακράτος, όμως η μπότα που διάλεξε βγήκε μεγάλο νούμερο.

Σε απόχρωση… αντιμνημονιακή!

Λέγεται ότι στην Κίνα, όταν πραγματικά μισούν κάποιον, η κατάρα που του επιρρίπτουν είναι: «Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς»! «Καταραμένοι» κι εμείς στην Ελλάδα, την ψηφίδα μιας παγκόσμιας κρίσης, παρακολουθούμε εδώ και πολύ καιρό πώς το πολιτικό-οικονομικό σύστημα επενδύει στον φόβο των πολιτών για να παγώσει τις αντιδράσεις τους, παρουσιάζοντας τη διάλυση του κοινωνικού ιστού ως τη μόνη επιλογή σωτηρίας της χώρας… Όπου όμως η προπαγάνδα του φόβου δεν λειτουργεί και η αντίδραση της κοινωνίας γίνεται «επικίνδυνη», επιστρατεύονται, -κατά κυριολεξία το ρήμα-, άλλοι τρόποι: Ομάδες πολιτοφυλάκων, που με ακραία εθνικιστικό λόγο, δηλώνουν πρόθυμοι να αναλάβουν δράση στο πλευρό των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων. Σε κάθε περίπτωση η καταστολή των αντιδράσεων, από εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που αντιτίθεται στη συρρίκνωση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, φαίνεται ότι δεν θα αποτελεί εφεξής «έργο» μόνο της αστυνομίας…

Παπούτσι από τον τόπο σου

Το καλοκαίρι του 2011, περίπου 400 πολίτες της Καβάλας έλαβαν προσκλήσεις από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, για τη συγκρότηση τοπικής εθνοφυλακής, ενώ μέχρι σήμερα τέτοια σώματα λειτουργούσαν μόνο σε παραμεθόριες περιοχές. Την ίδια περίοδο, ομάδες αγανακτισμένων πολιτών κατέκλυζαν τις πλατείες και οι συγκεντρώσεις τους διαλύονταν βιαία με ξύλο και τόνους χημικών από τα ΜΑΤ. Για το ζήτημα της στελέχωσης ταγμάτων εθνοφυλακής, έγιναν το τελευταίο διάστημα τρεις ερωτήσεις στη Βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, και συγκεκριμένα από τον βουλευτή Καβάλας Δ. Παπουτσή, ο οποίος διαβεβαίωνε μάλιστα στα τοπικά μέσα ότι «τα τάγματα εθνοφυλακής δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την καταστολή λαϊκών εξεγέρσεων». Τι συμβαίνει λοιπόν; Δέκα βουλευτές συνολικά (6 ΣΥΡΙΖΑ και 4 ΔΗΜΑΡ) είναι επιρρεπείς σε συνωμοσιολογικά σενάρια; Μάλλον όχι.

Στις συγκεκριμένες ερωτήσεις γίνεται αναφορά σε αδιαβάθμητο έγγραφο της γεν. γραμμ. Πολιτικής Προστασίας, με ημερομηνία 12 Ιουλίου 2011, το οποίο και τιτλοφορείται: «Ειδικό Σχέδιο Διαχείρισης Ανθρώπινων Απωλειών». Το έγγραφο αυτό ήρθε στη δημοσιότητα από την τοπική εφημερίδα της Καβάλας Η Εβδόμη και είχε τη μορφή του κατεπείγοντος, προκειμένου να συμπληρωθεί το Γενικό Πλαίσιο Προστασίας «Ξενοκράτης». Ωστόσο, στην υποπαράγραφο όπου ορίζονται οι προϋποθέσεις ενεργοποίησης του σχεδίου αυτού, πέρα από τις μέχρι πρότινος τυπικές προϋποθέσεις (φυσικές, τεχνολογικές και άλλες καταστροφές, εγκληματική-τρομοκρατική ενέργεια), έχει προστεθεί ότι: «και άλλα συμβάντα, που μπορεί να οφείλονται στο πλήθος ή τη διασάλευση της τάξης και στην υπερσυγκέντρωση πλήθους»…

Η απάντηση του αρμόδιου υπουργού, Δ. Αβραμόπουλου όπως ήταν αναμενόμενο απορρίπτει τον συσχετισμό, ωστόσο, αποτελεί μία καλή πηγή συμπερασμάτων για την καινούργια παράμετρο στις κατασταλτικές πρακτικές… Αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το «το νομικό και κανονιστικό πλαίσιο των ΤΕ, όπως και η πρόσκληση των Εθνοφυλάκων γίνεται με βάση τα κριτήρια που τίθενται στο ν. 1295/1982 και το Γενικό Κανονισμό Οργάνωσης και Λειτουργίας Εθνοφυλακής (ΣΚ 92-1) και όχι με βάση την επιλεκτική πρόσκληση εθελοντών οπλοφόρων».

Ξεκαθαρίζει ότι «δεν υπάρχει κάποια συσχέτιση της κλήτευσης των εθνοφυλάκων με το ΕΣΔΑΑ, με οποιοδήποτε άλλο σχέδιο αντιμετώπισης διαδηλώσεων ή λαϊκών κινητοποιήσεων στο εσωτερικό της χώρας». Στην απάντηση αναφέρεται επίσης ότι «ο σκοπός της συγκρότησης των ΤΕ στο εσωτερικό της χώρας είναι η συμβολή στην άμυνα της χώρας, η ενίσχυση και η υποβοήθηση των Ενόπλων Δυνάμεων στην εκπλήρωση της αποστολής τους. Η συμβολή στην αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών (θεομηνιών, πυρκαγιών, σεισμών κ.λπ). Η υποβοήθηση του έργου του στρατού σε περίπτωση μερικής ή γενικής επιστράτευσης. Η συμμετοχή στην εξασφάλιση έργων κοινής ωφελείας ζωτικής σημασίας.

Ιδιαίτερα για την περιοχή της Καβάλας αναφέρονται σημαντικά έργα κοινής ωφέλειας στρατηγικής σημασίας, όπως είναι τα Αεροδρόμια Καβάλας και Αμυγδαλεώνα, οι Λιμένες Καβάλας και Νέας Καρβάλης, καθώς και οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, οι λοιπές βιομηχανίες και τα έργα υποδομής της περιοχής». Όλα αυτά τα έργα βέβαια υπάρχουν στην περιοχή, χρόνια τώρα, απλώς
το ΥΠΕΘΑ, ανακάλυψε τη στρατηγική τους σημασία, φέτος το καλοκαίρι…

Οι νέοι πολιτοφύλακες διακηρύττουν μία νέα εθνικοφροσύνη και αυτοπροσδιορίζονται ως ένας νέος πόλος αντίστασης του αντιμνημονιακού κινήματος, δηλώνοντας ότι θα επέμβουν την κρίσιμη στιγμή και θα αναλάβουν δράση στο πλευρό της αστυνομίας και των ενόπλων δυνάμεων! Εναντίον τίνος όμως; Με έναν ακραίο εθνικιστικό λόγο που παραπέμπει στη ρητορική της ακροδεξιάς, είναι φανερό ότι επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τη γενικευμένη ανασφάλεια, τη λαϊκή οργή και τη δυσαρέσκεια, που είναι διάχυτη σήμερα σχεδόν σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ταυτόχρονα, έλκονται και παραθέτουν θεωρίες περί ασύμμετρων απειλών, αόρατων εχθρών και διεθνών κέντρων που επιβουλεύονται το κακό της χώρας και του έθνους, το οποίο θέλουν να… αλώσουν λόγω της ένδοξης ιστορία του…

Εννοείται βέβαια ότι τάσσονται συλλήβδην κατά των ξένων και των μεταναστών: «Δεν μπορούν να είναι Έλληνες πολίτες, παρά μόνο όσοι αποτελούν μέρος του Ελληνικού γένους». Οι ιστοσελίδες της «Πατριωτικής Πολιτοφυλακής» βρίθουν από αντιμνημονιακό οίστρο και αναφορές στη μοναδικότητα της «φυλής»:

«Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Δεν είναι υπερβολή – όπως σπεύδουν να χαρακτηρίσουν όσοι αρνούνται την παρούσα κατάσταση από δειλία, αλλά είναι η πραγματικότητα. Για να έχουμε πόλεμο δεν χρειάζεται αναγκαστικά να μας βομβαρδίζουν αεροπλάνα… Αν η οικονομική εξαθλίωση του λαού που οδήγησε ήδη μεγάλη μερίδα του να κοιμάται στους δρόμους και να ψάχνει τροφή στα σκουπίδια δεν αναβιώνει μνήμες της κατοχής του ‘40, αν οι μέθοδοι υποταγής και η έμπρακτη βία που χρησιμοποιούν οι 300 δεν είναι φασισμός, αν οι ορδές μουσουλμάνων που σφάζουν ανελέητα επί καθημερινής βάσης τους Έλληνες μέσα στο ίδιο τους το σπίτι δεν παραπέμπουν σε Τουρκοκρατία, αν όλα αυτά δεν είναι πόλεμος τότε τι μπορεί να είναι; Ζούμε άλλη μια επέλαση βαρβάρων διαφόρων φυλών στη χώρα μας, ανατολικών και δυτικών, ταυτόχρονα αυτή τη φορά, με τον καθένα να έχει αναλάβει το ρόλο του, ώστε να εξοντωθούν επιτέλους οι ‘’καταραμένοι Έλληνες’’».

Πέρα από το «ιδεολογικό» κεφάλαιο, οι αυτόκλητοι πολιτοφύλακες, έχοντας ως μότο το «πολίτης – οπλίτης», επιδίδονται συχνά σε καραβανάδικου τύπου εκπαίδευση, ενώ έχουν ιδρύσει «παραρτήματα» σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας. Το ΜΟΝΟ, παρόλο που έθεσε σειρά ερωτήσεων προς τη συγκεκριμένη οργάνωση, παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις, ουδέποτε πήρε απαντήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι από την αρχική κουβέντα που έγινε με τους επικεφαλής της οργάνωσης, μάθαμε ότι η υλοποίηση της «ιδέας» του «πολίτη-οπλίτη» πραγματοποιήθηκε μέσα στον χρόνο που διανύουμε…

Η «Αθηνά» και τα όπλα της…

Σε μία άλλη εκδοχή -πιο soft- όσοι αισιοδοξούν να συγκροτήσουν ομάδες πολιτοφυλακής, εμφανίζονται ως ειρηνικές, υπερ-κομματικές κινήσεις οι οποίες επιθυμούν να δημιουργήσουν πρωτοβουλίες επικουρικής αστυνόμευσης με στόχο (τι άλλο;) την καταπολέμηση της υψηλής εγκληματικότητας. Σκοπός που ηχεί ως μελωδία στα αυτιά, όχι πια μόνο των συντηρητικών νοικοκυραίων, αλλά κι ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας, που βρίσκεται σε οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο και ψάχνει απεγνωσμένα να βρει ενόχους.

Με ερώτησή του στη Βουλή, στα μέσα του περασμένου μήνα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κουράκης στηλιτεύει το Ελληνικό Κέντρο Ελέγχου Όπλων (ΕΚΕΟ) «Αθηνά». Αναφέρει χαρακτηριστικά, ότι «η παρουσία του μέσω της ιστοσελίδας του, το καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνο, καθώς προτρέπει σε δημιουργία μορφωμάτων παράνομων και επικίνδυνων για το δημοκρατικό πολίτευμα, όπως αυτό της ελληνικής πολιτοφυλακής, το οποίο είναι παράρτημα του ΕΚΕΟ». Μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε, η δημιουργία του Hellenic Neighborhood Watch, όπως ονόμασε το κέντρο «Αθηνά» τη σύσταση ομάδων πολιτοφυλακής, διακόπηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας, όπως μας εξήγησε ο επικεφαλής του ΕΚΕΟ, αναπληρωτής καθηγητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, δρ. Θ.Λιόλιος, λόγω της τεράστιας δυσφήμησης που υπέστη, τόσο το κέντρο όσο και το πρόγραμμα της ελληνικής πολιτοφυλακής. Για τα περαιτέρω μας παραπέμπει στο σάιτ του ΕΚΕΟ και στις σχετικές αναρτήσεις. Αναφέρουμε σχετικά:

«Στο διαδίκτυο υπάρχουν εγχειρίδια και πληροφορίες όσον αφορά τις οργανώσεις Neighborhood Watch στις ΗΠΑ που αντιστοιχούν στην Hellenic Neighborhood Watch (που ονομάσαμε Ελληνική Πολιτοφυλακή ώστε να γίνει αντιληπτή στην Ελλάδα). Ορισμένοι δεν κατάλαβαν ότι χτίζουμε συνοικιακές ομάδες γειτόνων που θα φροντίσουν για τη γειτονιά τους. Άλλοι ψάχνουν να βρουν πολιτικά ελατήρια πίσω από την προσπάθεια και άλλοι διαβάζουν εξονυχιστικά τις αναρτήσεις μας μήπως κάνουμε κάποιο λάθος για να μας δυσφημίσουν. Η προσπάθεια αυτή στις ΗΠΑ τίθεται πάντα υπό την αιγίδα της Αστυνομίας και συνεργάζονται οι τοπικές ομάδες με τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα. Προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε τις οικογένειες ώστε να δημιουργήσουν το δικό τους ασφαλές περιβάλλον δεν έχουμε κανένα κέρδος και ζητάμε την συμμετοχή όλων των πολιτών».

Άραγε τι έχουν να μας πουν οι δυνάμει επίδοξοι Έλληνες πολιτοφύλακες για τις τελευταίες εξελίξεις στη Φλόριδα της Αμερικής; Ο 17χρονος Τρέιβον Μάρτιν ήταν ένας αφροαμερικανός έφηβος που έφευγε από το σπίτι του πατέρα του, άοπλος, κρατώντας μόνο το σακίδιό του. Στις 27 Φεβρουαρίου, έπεσε νεκρός από το όπλο του 28χρονου Τζορτζ Ζίμερμαν, πολιτοφύλακα της γειτονιάς, ο οποίος ισχυρίζεται ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Το περιστατικό με τη δολοφονία του 17χρονου θα έπρεπε να προβληματίσει σοβαρά την ελληνική κοινή γνώμη, καθώς οι φωνές υποστήριξης της οπλοφορίας πληθαίνουν επικίνδυνα, με τον Γ. Καρατζαφέρη να σέρνει το χορό αυτού τα παραλογισμού.

Και δεύτερον, είναι μία ευκαιρία, για όλους αυτούς που νοιάζονται για «την ασφάλεια της οικογενειακής εστίας από εγκληματικά στοιχεία», να επαναπροσδιορίσουν τις απόψεις τους περί πολιτοφυλάκων. Τα προβλήματα–ερωτήματα που δημιουργούνται από τη δράση τους είναι μάλλον περισσότερα από αυτά που μπορούν να επιλύσουν. Με ποια κριτήρια και βάσει ποιών εντολών θα αποφασίζουν ότι πρέπει να δράσουν; Πώς θα ελέγχονται σε περίπτωση παραβατικής συμπεριφοράς; Ποιος θα θέσει τα όρια που δεν πρέπει ξεπεραστούν; Ποιος θα αποφασίζει για το αν κάποιος είναι αθώος ή ένοχος;

Ρεπορτάζ της Ντίνας Καράτζιου, http://monopressgr.wordpress.com/2012/05/04/politofylakes/