Ένα βίντεο-διαμαρτυρία για τη βάρβαρη επίθεση που δέχεται η Δημόσια Δωρεάν Παιδεία στην Ελλάδα, μα πάνω απ’ όλα η ίδια η Δημοκρατία.
Ένα βίντεο-διαμαρτυρία για τη βάρβαρη επίθεση που δέχεται η Δημόσια Δωρεάν Παιδεία στην Ελλάδα, μα πάνω απ’ όλα η ίδια η Δημοκρατία.
Ψήφισμα καταδίκης της πολιτικής της Κυβέρνησης για την επιστράτευση των εκπαιδευτικών που αμφισβητεί το δικαίωμα στην απεργία εξέδωσε η Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Γερμανίας (GEW) και έστειλε ανάλογη επιστολή στον Πρωθυπουργό και τον Υπ. Παιδείας. Διαβάστε την επιστολή παρακάτω.
Προς:
Ελληνική Δημοκρατία
Πρωθυπουργό, κ. Αντώνη Σαμαρά
Υπουργό Παιδείας, κ. Κων/νο Αρβανιτόπουλο
Αθήνα
Ελλάδα
16 Μαΐου 2013
Απεργία των Εκπαιδευτικών στις 17 Μάη του 2013 ενάντια στις περικοπές της εκπαίδευσης στην Ελλάδα
Αξιότιμοι κύριοι,
ως πρόεδρος της γερμανικής Ένωσης Εκπαίδευσης (GEW), που αντιπροσωπεύει 270.000 εκπαιδευτικούς και λοιπούς εργαζομένους στην εκπαίδευση στη Γερμανία, θέλω να εκφράσω την υποστήριξη και την αλληλεγγύη στη διαμαρτυρία των συνδικάτων στην Ελλάδα στις 17 Μαΐου 2013 ενάντια στις περαιτέρω περικοπές στη δημόσια εκπαίδευση, στις απολύσεις και στην επιδείνωση των συνθηκών εργασίας των εκπαιδευτικών.
Η πολιτική της Ελληνικής Κυβέρνησης της Τρόικας και της ΕΚΤ, της ΕΕ και του ΔΝΤ είναι λανθασμένη. Τα τρέχοντα μέτρα λιτότητας καταστρέφουν την κοινωνία και την ποιότητα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Η υποβάθμιση του σχολείου δεν είναι η λύση της κρίσης. Ελλάδα και η Ευρώπη χρειάζονται περισσότερες επενδύσεις στον τομέα της εκπαίδευσης. Η GEW μαζί με τη Γερμανική Ομοσπονδία Συνδικάτων (DGB) απαιτούν ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ για την προώθηση της κατάρτισης, της εκπαίδευσης, τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση των δημόσιων και ιδιωτικών υποδομών στην Ευρώπη.
Θα ήθελα επίσης να σας υπενθυμίσω ότι η Ελλάδα έχει δεσμευτικές διεθνείς υποχρεώσεις να σεβαστεί το δικαίωμα στην ελευθερία του συνδικαλισμού, η οποία περιλαμβάνει το δικαίωμα της απεργίας. Οι υποχρεώσεις που ορίζονται στις διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν υπογραφεί από το ελληνικό κράτος. Οι υποχρεώσεις σας περιγράφονται στη Σύμβαση αριθ. 87 της Διεθνούς Οργάνωση Εργασίας (ΔΟΕ) για την ελευθερία και την προστασία του δικαιώματος του συνδικαλισμού, στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Τα δικαιώματα αυτά μπορεί να περιορίζονται μόνο στο πλαίσιο εξαιρετικών περιστάσεων, εάν είναι αποδεδειγμένα αναγκαία και αναλογική η αντίδραση ώστε να προστατεύσει την εθνική ασφάλεια, τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια υγεία ή ηθική, ή τα δικαιώματα και τις ελευθερίες άλλων. Ο τομέας της εκπαίδευσης δεν αποτελεί βασική υπηρεσία υπό την έννοια αυτή, επομένως η χρήση ειδικών κυβερνητικών μέτρων, που ματαιώνουν μια απεργία των καθηγητών στην Ελλάδα παραβιάζει τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας σας.
Ως εκ τούτου σας καλώ να σεβαστείτε το δικαίωμα στην απεργία των εκπαιδευτικών στις 17 Μαΐου 2013 στην Ελλάδα και να αποσύρετε τα σχέδιά σας για την απόλυση 10.000 αναπληρωτών εκπαιδευτικών, την αύξηση των ωρών διδασκαλίας, περαιτέρω καταργήσεις και συγχωνεύσεις τάξεων και σχολικών μονάδων, καθώς και την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη.
Με εκτίμηση,
Ulrich Thone
Πρόεδρος GEW
Δείτε τις επιστολές στα αγγλικά σε μορφή pdf:
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://olme-attik.att.sch.gr/
Ψήφισμα καταδίκης της πολιτικής της Κυβέρνησης για την επιστράτευση των εκπαιδευτικών που αμφισβητεί το δικαίωμα στην απεργία εξέδωσε η η Education International (ΕΙ) και έστειλε ανάλογη επιστολή στον Πρωθυπουργό και τον Υπ. Παιδείας. Διαβάστε την επιστολή παρακάτω.
Κ. Αντώνης Σαμαράς
Πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας
Βρυξέλλες, 16 Μαϊου 2013
Θέμα: Προάσπιση των πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων εκπαιδευτικών
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Η Εκπαιδευτική Διεθνής (ΕΙ), η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία που εκπροσωπεί 30 εκατομμύρια εκπαιδευτικούς και εργαζόμενους στην εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο- περιλαμβανομένων των Ελληνικών συνδικαλιστικών ενώσεων ΟΛΜΕ, ΔΟΕ και ΠΟΣΔΕΠ, παρακινεί την κυβέρνηση να προασπίσει τα πολιτικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών προς το συμφέρον του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Η ΕΙ παρέχει την πλήρη υποστήριξη της στο αίτημα των Ελλήνων εκπαιδευτικών και της Ένωσής τους να διατηρήσουν το δικαίωμά τους στην απεργία. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί μάχονται για τη διατήρηση των δικαιωμάτων τους στο χώρο εργασίας για μια ποιοτική εκπαίδευση.
Οι αλλαγές που επιβλήθηκαν ως μέρος των προϋποθέσεων οικονομικής υποστήριξης από την Τρόικα, υπό τους όρους του Μνημονίου Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών (MEFP) και των επακόλουθων αναθεωρήσεών του, έχουν αλλάξει ουσιαστικά τη διαπραγματευτική δομή, διαλύοντας ένα σύστημα το οποίο εξελισσόταν από το 1990.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο τομέα έως τώρα έχουν ασκήσει το δικαίωμα στην απεργία. Η προσπάθεια της Κυβέρνησής σας να εμποδίσει τις συνδικαλιστικές ενώσεις να ασκήσουν το δικαίωμα αυτό ισοδυναμεί με τη διάβρωση των βασικών πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Η ΕΙ και τα μέλη της πάντοτε πίστευαν ότι οι συστάσεις από τους διεθνείς οργανισμούς όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ή οι τράπεζες ανάπτυξης θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις υποχρεώσεις των κρατών αναφορικά με τις Συνθήκες του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας.
Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι σεβαστές και οποιαδήποτε μέτρα οικονομικής σταθερότητας, ειδικά σε σχέση με τις προδιαγραφές εργασίας και τους μισθούς, είναι επιτρεπτά με την προϋπόθεση ότι υπόκεινται σε πρότερες διαβουλεύσεις με τις ενώσεις των εργοδοτών και εφαρμόζονται ως ένα εξαιρετικό μέτρο και σε περιορισμένο χρόνο.
Οι περικοπές λιτότητας που επιβάλλονται στην Ελλάδα καταστρέφουν κατά συνέπεια το κοινωνικό κράτος με τραγικές επιπτώσεις στην εκπαίδευση και στο σύνολο της κοινωνίας. Η ΕΙ και η Ευρωπαϊκή οργάνωσή της η ETUCE, έχουν ήδη καταδικάσει τις επαχθείς μισθολογικές και συνταξιοδοτικές περικοπές, τις αναμενόμενες απολύσεις των εκπαιδευτικών , τις περικοπές στον εκπαιδευτικό προϋπολογισμό και άλλα μέτρα τα οποία θέτουν σε κίνδυνο το μέλλον των Ελλήνων. Η λιτότητα έχει υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στην από κοινού εξεύρεση λύσεων σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Έχει έρθει η στιγμή για την αποκατάσταση της δημόσιας εμπιστοσύνης με την ανατροπή της λιτότητας και την ενίσχυση της δημόσιας επένδυσης, περιλαμβανομένης της επένδυσης στην εκπαίδευση.
Η ΕΙ καλεί την Κυβέρνηση της Ελλάδας να ενισχύσει τη δημοκρατία ακούγοντας τους κοινωνικούς εταίρους μέσω ενός βελτιωμένου θεσμικού, κοινωνικού διαλόγου.
Με εκτίμηση,
Fred van Leeuwen
Γενικός Γραμματέας
Αντίγραφο: Κ. Κονσταντίνος Αρβανιτόπουλος, Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού – minister@minedu.gov.gr
Κατεβάστε την Επιστολή της Εκπαιδευτικής Διεθνούς στα αγγλικά … εδώ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://olme-attik.att.sch.gr/
ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ – ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΤΩΝ
ΤΟΥ 32ου ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Την 22/5/2013 και ώρα περίπου 14.40, οι υπεύθυνοι του 32ου βαθμολογικού κέντρου της Ηλιούπολης μας ανακοίνωσαν οδηγία του Κ.Ε.Ε. σχετική με τη βαθμολόγηση του Γ2 θέματος στα Μαθηματικά Γενικής Παιδείας.
Το εν λόγω θέμα βαθμολογείται με 8 μόρια και αναφέρεται στη συμπλήρωση ενός στατιστικού πίνακα. Η οδηγία – εντολή της Κ.Ε.Ε. (της οποίας φωτοτυπία επισυνάπτουμε) απαιτεί να δοθούν τα 6 από τα 8 μόρια στην συμπλήρωση του πίνακα και μόλις 2 μόρια στην αιτιολόγηση της συμπλήρωσης. Κατ’ αυτό τον τρόπο ανατρέπει την προηγούμενη γραμμή βαθμολόγησης (τόσο στα βαθμολογικά κέντρα, όσο και στα κέντρα εξέτασης των φυσικώς αδυνάτων), που ήταν ακριβώς το ανάποδο: 0 ως 2 μόρια στη συμπλήρωση του πίνακα και 6 ως 8 μόρια στην αιτιολόγηση.
Το πρώτο τεράστιο θέμα που προκύπτει, είναι φανερό σε όλους:
Η ανισοτιμία στη βαθμολόγηση των παιδιών που βαθμολογήθηκαν πριν την οδηγία – εντολή και των παιδιών που βαθμολογήθηκαν μετά, με βάση αυτήν.
Η αδικία και η ανισοτιμία όμως επεκτείνονται και ανάμεσα στα παιδιά που βαθμολογούνται με βάση αυτή την οδηγία – εντολή και θίγουν κατά βάση τους πολύ καλούς και άριστους μαθητές. Οι μαθητές αυτοί έχασαν τουλάχιστον 20 – 25 λεπτά για να καταρτίσουν και να λύσουν τις απαιτούμενες εξισώσεις, για να πάρουν τελικά σχεδόν τα ίδια μόρια με αυτούς που απλά αντέγραψαν τα αποτελέσματα (τα οποία καν δεν έκαναν τον κόπο να αναζητήσουν, αφού δίνονται έτοιμα στο επόμενο θέμα, το Γ3). Ο χρόνος αυτός, στέρησε σε κάποιους τη δυνατότητα να απαντήσουν επαρκώς σε επόμενα θέματα, και αυτό είναι εμφανές σε αρκετά πολύ καλά γραπτά, που με λίγο χρόνο ακόμα θα ήταν άριστα.
Γενικά, οι καλά καταρτισμένοι μαθητές ξέρουν ότι η απλή παράθεση αποτελεσμάτων χωρίς αιτιολόγηση δεν βαθμολογείται, οπότε δεν προχωρούν σε κάτι τέτοιο. Αντίθετα, οι μαθητές που είναι πιο μακριά από τη φύση του μαθήματος, συχνά καταφεύγουν σε αυτή τη μέθοδο, για να φανεί ότι κάτι κάνουν. Έτσι, σε όλα σχεδόν τα γραπτά που έχουμε διορθώσει μέχρι στιγμής, οι πιο αδύνατοι μαθητές έχουν συμπληρώσει (χωρίς αιτιολόγηση) τον πίνακα και παίρνουν 6 μόρια. Αντίθετα, οι πιο καταρτισμένοι, που δεν μπόρεσαν να αιτιολογήσουν τις λύσεις, δεν τον έχουν συμπληρώσει, με αποτέλεσμα να χάνουν τα μόρια αυτά. Η οδηγία – εντολή λοιπόν της Κ.Ε.Ε. πριμοδοτεί την άγνοια.
Ενδεχόμενα η Κ.Ε.Ε. επικαλεστεί «ασάφεια» στην εκφώνηση του Γ2, που ζητά μεν σωστή συμπλήρωση του πίνακα, αλλά δεν ζητά ρητά την αιτιολόγηση.
Κατ’ αρχάς και οι ενδεχόμενες ασάφειες είναι δική της ευθύνη. Δεν δικαιολογείται ο εντοπισμός τους με τέτοια καθυστέρηση, χωρίς την ομολογία της ανεπάρκειας.
Κανείς όμως υπεύθυνος φορέας ή ιδιώτης (τουλάχιστον φανερά, δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν κρυφοί «συμβουλάτορες») δεν κατηγόρησε την επιτροπή για κάτι τέτοιο. Γιατί είναι κοινός τόπος σε όσους έχουν στοιχειώδη επαφή με τα Μαθηματικά, ότι η αιτιολόγηση των αποτελεσμάτων είναι εκ των ων ουκ άνευ και οι υποψήφιοι, που δεν αγνοούν τη φύση του μαθήματος, ήταν υποχρεωμένοι να προχωρήσουν σε αυτήν.
Μαζί λοιπόν με το θέμα της αδικίας και της ανισοτιμίας, εγείρεται και ένα δεύτερο, πολύ σοβαρό ζήτημα: Η παραβίαση οποιασδήποτε δεοντολογίας ακολουθείται πάγια στη μάθηση και στην αξιολόγηση των μαθηματικών, σύμφωνα με τη φύση αυτής της επιστήμης και τους σκοπούς της διδασκαλίας της. Εξηγούμαστε:
Από τα πιο συνηθισμένα που ακούμε από τους νεαρούς, πρωτόλειους μαθητές μας, όταν τους ζητάμε να εξηγήσουν τις απαντήσεις τους είναι: «Μα γιατί δάσκαλε; Είναι φανερό.» Χρειάζεται μεγάλος κόπος, φαντασία και προσπάθεια για να τους μυήσουμε στα μυστικά και στη μαγεία της επαγωγικής σκέψης, του λογικού συμπερασμού. Αυτή είναι η φύση της επιστήμης μας και ο σκοπός (και ταυτόχρονα: ο καρπός) της δουλειάς μας. Η «έμπνευση» – εντολή της Κ.Ε.Ε. ακυρώνει όλη αυτή τη στόχευση και ανοίγει «νέα πεδία» στη μαθηματική Επιστήμη και Διδακτική, που αλλάζουν τη φύση τους, δυναμιτίζοντας τα θεμέλιά τους και, τελικά, καταργώντας τις!
Ταυτόχρονα, δυναμιτίζει τη φύση της αξιολογικής διαδικασίας στα Μαθηματικά, και στις ίδιες τις (περί πολλού στα λόγια) Πανελλαδικές εξετάσεις.
Υπάρχουν αρκετοί μαθητές, που απάντησαν με την ίδια «μέθοδο» που αμείβει η Κ.Ε.Ε. και σε άλλα θέματα: Στα θέματα Β1, Γ1, Γ3, Δ1 κάποιοι με αυθαίρετους συλλογισμούς, είτε χωρίς κανένα συλλογισμό, αναγράφουν απλά τα (εκ των προτέρων ζητούμενα) νούμερα. Τι θα συμβεί αν και αυτοί ζητήσουν αντίστοιχη βαθμολογική συμπεριφορά;
Τι θα συμβεί κατ’ επέκταση αν όποτε ζητούμε από τους μαθητές μας μια απόδειξη από εδώ και στο εξής, μας κολλάν στα μούτρα την απάντηση: «το αποτέλεσμα μετράει, όχι το πώς φτάνεις σ’ αυτό;»
Μήπως αυτή την κυνική, «βάρβαρη» αντιμετώπιση των πραγμάτων (τόσο συγγενική με τα τεκταινόμενα στη χώρα μας) θέλει να αναδείξει η Κ.Ε.Ε. μέσα από την πρωτοφανή παρέμβασή της; Μήπως γι’ αυτό χρησιμοποιεί και το συγκεκριμένο ύφος (όχι «προτείνεται», αλλά «θα τηρηθούν τα εξής»), άγνωστο στους νέους συναδέλφους, αλλά αλήστου μνήμης στους παλαιότερους;
Αν όχι, πρέπει να εξηγήσει πολύ πειστικά τους λόγους για την συγκεκριμένη βαθμολογική εντολή, τη συγκεκριμένη στιγμή.
Όποια κι αν είναι η εξήγηση (αν ποτέ δοθεί), οι συντάκτες της δήλωσης αυτής θεωρούμε ότι τα όσα έχουν ήδη συμβεί στις πρώτες ακόμα μέρες των φετινών Πανελλαδικών, είναι αποφασιστικοί δείκτες της επάρκειας και των στοχεύσεων των αρμοδίων της Εκπαίδευσης.
Αλλά κανείς από τους λαλίστατους δεν μιλάει. Κανείς από τους στρατιωτικά επαγρυπνούντες δεν παρεμβαίνει.
Η συνωμοσία της σιωπής και της αδράνειας γύρω από τα όσα ζούμε αυτές τις μέρες όσοι ξημεροβραδιαζόμαστε στα σχολεία και στα εξεταστικά και βαθμολογικά κέντρα είναι πιο εκκωφαντική από τον ορυμαγδό της υποκρισίας, της συκοφαντίας και της εκστρατείας εκφοβισμού και εξαπάτησης που προηγήθηκε.
Ίσως αγαπητοί συνάδελφοι, γονείς και μαθητές μας είναι ώρα να φωνάξουμε και εμείς. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας σε μια επιστράτευση ελπίδας και δημιουργίας και όχι τρόμου και διάλυσης.
Αι ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΑΙ στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 06:00 ώρας της σήμερον 17ης Μαϊου 2013 τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως των ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ.
Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους.
Το πρωθυπουργικόν επιτελείον –εξ ονόματος της ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΑΤΗΣ- καλεί εις ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΙΝ ΑΠΑΝΤΑΣ τους εκπαιδευτικούς της επικρατείας !!!
Ο «εκ των συγκυβερνητών» αναλύει τας μεθόδους…
ΕΠΙΣΤΡΑΤΟΙ επιτηρούντες τας εξετάσεις
ΕΠΙΣΤΡΑΤΟΙ συλλαβόντες μαθητάς αντιγράφοντας ΚΟΛΑΖΟΥΣΙΝ αρμοδίως !!!
Aν θα ξεκινήσουν οι Πανελλαδικές εξετάσεις την Παρασκευή δεν το ξέρω, εφόσον οι τοπικές ΕΛΜΕ ψήφισαν μεν με μεγάλη πλειοψηφία την πρόταση για απεργία, αλλά την ίδια ώρα ολοκληρώθηκε η επίδοση των ατομικών φύλλων επίταξης, με τα οποία οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης καλούνται, από τις 12 το μεσημέρι σήμερα, να προσφέρουν τις προσωπικές υπηρεσίες τους στους συνήθεις τόπους εργασίας τους. Ή, όπως το λέει το φύλλο επίταξης που φωτογραφία του κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο, και που φαίνεται για αυθεντικό: Επιτάσσεται από 12η μεσημβρινή ώρα της Τετάρτης 15 Μαίου 2013 και μέχρι νεωτέρας ο/η … προκειμένου να προσφέρει τις προσωπικές υπηρεσίες του/της ως εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης τον τόπο εργασίας του/της σύμφωνα με το ωράριο του προγράμματος εκπλήρωσης των υπηρεσιακών του/της καθηκόντων. Σημειώνεται ότι η άρνηση παραλαβής και η παράλειψη εκτέλεσης των ως άνω υποχρεώσεων τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών.
Για το αν είναι σωστός ο όρος επίταξη ή αν, αντίθετα, πρέπει να μιλάμε για “επιστράτευση” των εργαζομένων είχαμε ήδη συζητήσει στα τέλη Ιανουαρίου, όταν είχε γίνει η επίταξη των απεργών του Μετρό, οπότε σας παραπέμπω σε εκείνο το παλιότερο άρθρο για τυχόν απορίες ορολογίας. Αν και δεν νομίζω να υπάρχουν τέτοιας υφής απορίες, αφού μεσολάβησε και η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών των απεργών ναυτεργατών της ΠΝΟ, και είχαμε την ευκαιρία να φρεσκάρουμε τις γνώσεις μας.
Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών είναι μέτρο οριακό, αφού παραβιάζει την αρχή της απαγόρευσης της αναγκαστικής εργασίας, είναι δηλαδή μέτρο ακραία περιοριστικό, το οποίο, σύμφωνα με το Σύνταγμα επιτρέπεται, σε καιρό ειρήνης, μόνο σε περιπτώσεις επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο, μέχρι πρότινος το οριακό αυτό μέτρο εφαρμοζόταν μάλλον σπάνια: αν δεν με γελάει η μνήμη μου, όχι πάνω από 5-6 φορές την τελευταία δεκαπενταετία. Κι όμως, το ακραίο αυτό μέτρο, που ως τώρα εφαρμοζόταν μια φορά στα τρία χρόνια περίπου, έχει ήδη εφαρμοστεί τρεις φορές μέσα στο 2013, και ακόμα δεν έχουμε φτάσει ούτε στα μισά του χρόνου. Ολοφάνερα η συνταγματικότητα αυτών των αποφάσεων είναι πολύ συζητήσιμη, διότι δεν μπορεί ένα μέτρο έκτακτης ανάγκης να χρησιμοποιείται σε μόνιμη βάση. Μήπως όμως δεν είναι εξίσου οριακής και αμφισβητήσιμης συνταγματικότητας και η λειτουργία της Βουλής με συνεχείς πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που σχεδόν αποτελούν τον κανόνα τον τελευταίο χρόνο;
Το πρωτοφανές, βέβαια, σε τούτην εδώ την επίταξη είναι ότι γίνεται προληπτικά: οι καθηγητές επιτάχθηκαν απλώς με την προαναγγελία της απεργίας, ή, για να ακριβολογούμε, μόλις το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποφάσισε να εισηγηθεί απεργία στις τοπικές ΕΛΜΕ. Να εισηγηθεί, όχι να επιβάλει -και παρόλο που οι εισηγήσεις της ΟΛΜΕ συνήθως γίνονται δεκτές από τις κατά τόπους ΕΛΜΕ, η προληπτική επίταξη με την επίκληση ανάγκης που ακόμη δεν έχει παρουσιαστεί ανοίγει καινούργιους δρόμους κρατικού αυταρχισμού, αφού έτσι θα μπορεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση να απαγορεύει προληπτικά οποιαδήποτε κινητοποίηση εργαζομένων, επικαλούμενη “επείγουσα κοινωνική ανάγκη” που θα παρουσιαστεί κάποτε στο μέλλον.
Εδώ βέβαια υπάρχει ένα περίεργο φαινόμενο. Η κυβέρνηση επαίρεται ότι ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι βαδίζουμε σε σωστό δρόμο και ότι καρτερικά υπομένει τις θυσίες. Και την ίδια στιγμή, επιστρατεύει σωρηδόν, προχτές τους απεργούς του Μετρό, χτες τους ναυτεργάτες και σήμερα τους καθηγητές. Αν όμως η κοινωνία έχει κατανοήσει την ανάγκη για θυσίες, γιατί γίνονται οι επιτάξεις; Δεν ανήκουν στην κοινωνία οι ναυτεργάτες, οι εργαζόμενοι του μετρό, οι εκπαιδευτικοί της μέσης εκπαίδευσης; Ποια είναι η κοινωνία; Οι παρουσιαστές των κεντρικών δελτίων ειδήσεων; Βέβαια, ο πρωθυπουργός φρόντισε να διευκρινίσει ότι επιτίθεται στις «συντεχνίες» -αλλά έτσι έχουν χαρακτηριστεί τον τελευταίο καιρό όλοι οι εργαζόμενοι που αμύνονται στη βάναυση επιδείνωση των όρων εργασίας τους.
Θα συμφωνήσω ότι η κήρυξη απεργίας μέσα στις εξετάσεις είναι δύσκολη και βαριά απόφαση -μία μόνο φορά έχει συμβεί στο παρελθόν, το 1988, όταν οι εξετάσεις έγιναν τελικά τον Ιούλιο. Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτό δείχνει την υπευθυνότητα των καθηγητών, αφού δεν αποφασίζουν για ψύλλου πήδημα την σημαντική αυτή κινητοποίηση, αλλά και την οξύτητα των προβλημάτων που τους έσπρωξαν σε αυτή την απόφαση. Εκχυδαΐζοντας την κινητοποίηση των καθηγητών, ο πρωθυπουργός είπε χτες ότι όλη η φασαρία γίνεται επειδή ζητήθηκε να εργάζονται δυο ώρες παραπάνω οι καθηγητές. Παραβλέπει όμως, ή μάλλον αποσιωπά, ότι αυτό το δίωρο, που τόσο ανώδυνο φαίνεται, έχει πολύ σοβαρές συνέπειες.
Όχι επειδή οι καθηγητές θα δουλεύουν π.χ. 23 ώρες αντί 21 την εβδομάδα (ο αριθμός μειώνεται όσο αυξάνονται τα χρόνια υπηρεσίας: ξεκινούν από 21 ώρες και σταδιακά μειώνονται έως τις 16), ούτε επειδή κάθε διδακτική ώρα κρύβει πίσω της άλλες ώρες προετοιμασίας που δεν προσμετρώνται στον υπολογισμό. Το κακό με το επιπλέον δίωρο είναι ότι θα δημιουργήσει χιλιάδες υπεράριθμους, με αποτέλεσμα να μην προσληφθούν φέτος περίπου 10.000 αναπληρωτές. Όσοι εξανίστανται που οι καθηγητές “αρνούνται”, δήθεν, “να δουλέψουν δυο ώρες παραπάνω, ενώ υπάρχουν ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι”, καλά θα κάνουν να σκεφτούν πως με το παραπάνω δίωρο θααυξηθούν κατά δέκα χιλιάδες οι άνεργοι. Επίσης, επειδή οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης δεν είναι δάσκαλοι, που έχουν μία μόνο ειδικότητα (ή ίσως λίγες) αλλά χωρίζονται σε 140 ειδικότητες, το δίωρο σημαίνει ότι οι καθηγητές των μικρών ιδίως ειδικοτήτων θα πρέπει να γίνουν δέκα κομμάτια για να πάνε και σε άλλα σχολεία ώστε να συμπληρώσουν τις ώρες τους. Κοντά σ’ αυτό έρχεται και η δαμόκλεια σπάθη των υποχρεωτικών μεταθέσεων, που θα αναγκάσει χιλιάδες ίσως κακοπληρωμένους καθηγητές να κάνουν μεγάλες διαδρομές καθημερινά ή να συντηρούν δύο σπίτια με τις αγρίως πετσοκομμένες αποδοχές τους.
Ναι, αλλά η παιδεία νοσεί, θα πει ο καλοπροαίρετος σχολιαστής. Και είναι αυτός λόγος για να τη μεταφέρουμε από την εντατική στο απόσπασμα; Ή νομίζει κανείς ότι αν πραγματοποιηθούν σύμφωνα με το πρόγραμμα οι εξετάσεις, η επόμενη σχολική χρονιά θα αρχίσει χωρίς προβλήματα; Ναι, αλλά οι Έλληνες καθηγητές εργάζονται λιγότερες ώρες από τους συναδέλφους τους στον ΟΟΣΑ και η αναλογία καθηγητών προς μαθητές είναι η χαμηλότερη στον κόσμο. Το αναφέρει αυτό κοτζάμ διδάκτωρ της London School of Economics. Ωστόσο, δεν ξέρω αν τα στοιχεία αυτά αποτυπώνουν την πραγματικότητα, και τούτο για τρεις λόγους: α) όπως επισημαίνεται στα σχόλια του άρθρου, σε πολλές χώρες (όχι όμως στην Ελλάδα) υπάρχουν και εκπαιδευτικοί που αμείβονται από την τοπική αυτοδιοίκηση, οι οποίοι δεν μπαίνουν στον λογαριασμό, ενώ αν συνυπολογιστούν η εικόνα αλλάζει, β) η ΟΛΜΕ υποστηρίζει ότι το υπουργείο έχει δηλώσει στον ΟΟΣΑ τεχνητά μειωμένες τις ώρες εργασίας των καθηγητών (σαν να δούλευαν όλοι με το χαμηλό ωράριο των παλαιοτέρων), γ) υπάρχουν χιλιάδες (4.500;) εκπαιδευτικοί αποσπασμένοι σε άλλες θέσεις, στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου, στα κόμματα κτλ. Επί δεκαετίες, οι εκπαιδευτικοί είναι ο προνομιακός χώρος από τον οποίο αποσπούν τα κόμματα υπαλλήλους -ακόμη και ο κ. Κωτούλας, για τον οποίο γράφαμε τις προάλλες, εκπαιδευτικός είναι, αποσπασμένος στο Υπουργείο Εσωτερικών είτε ως σύμβουλος είτε για… γραμματειακή υποστήριξη. Η ΟΛΜΕ ισχυρίζεται ότι οι ώρες εργασίας των εκπαιδευτικών και η αναλογία εκπαιδευτικών προς μαθητές βρίσκονται περίπου στον μέσο όρο της ΕΕ.
Θα με ενδιέφερε να δω αξιόπιστα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν ή να διαψεύδουν τις αιτιάσεις της ΟΛΜΕ. Αλλά το ζήτημα δεν είναι μόνο ή κυρίως εκεί. Είναι στο ρόλο που καλείται να παίξει ο εκπαιδευτικός του δημόσιου σχολείου στην προσπάθεια για ανάκαμψη της χώρας, και στην απόλυτη απαξίωση που βιώνει, τόσο με την άγρια περικοπή των αποδοχών του και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας του, όσο και με την υποβάθμιση των συνθηκών υπό τις οποίες γίνεται η διδασκαλία στο δημόσιο σχολείο, αλλά και με τις συνεχείς λοιδορίες και επιθέσεις εναντίον των εκπαιδευτικών από τα κανάλια και τις εφημερίδες, που, αδιαφορώντας για το άγχος των υποψηφίων, έχουν αναγάγει σε εθνική καταστροφή το ενδεχόμενο να μετατεθεί η έναρξη των εξετάσεων. Και δεν μιλάω έξω απ’ το χορό. Στο δικό μου παιδί, που επίσης δίνει εξετάσεις, είπα ότι δεν χάθηκε κι ο κόσμος αν αρχίσουν οι εξετάσεις δέκα μέρες αργότερα· θα βρει καιρό για μια τελευταία επανάληψη, και άλλωστε το 1988 δώσανε εξετάσεις τον Ιούλιο, ενώ στην εποχή μου δίναμε τον Σεπτέμβριο. Όποιος σκέφτεται αληθινά και όχι υποκριτικά τα παιδιά, δεν καταφεύγει σε υστερικές κορώνες ότι θα έρθει το τέλος του κόσμου, ούτε δραματοποιεί την κατάσταση.
Δεν είναι άγιοι οι καθηγητές, όχι, ούτε αθροίσματα αγγέλων. Υπάρχουν ανάμεσά τους ευσυνείδητοι, υπάρχουν και διεφθαρμένοι, όπως και σε κάθε επαγγελματική ομάδα. Πολλοί είναι αδιάφοροι, πολλοί βγάζουν πάνω στα παιδιά τα απωθημένα τους. Πολλοί (αν και όχι από όλες τις ειδικότητες) κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα, πράγμα που αποτελεί σοβαρό δεοντολογικό πρόβλημα, ιδίως με μαθητές της ίδιας τάξης και του ίδιου σχολείου. Ακόμα χειρότερα, οι καθηγητές είναι συνυπεύθυνοι (αν και δεν φέρουν την πρώτη ευθύνη) για τη δημιουργία ενός παράλογου εξεταστικού συστήματος, το οποίο, για να φέρω ένα μόνο παράδειγμα, σε μια σειρά μαθήματα (Ιστορία, ΑΟΔΕ κτλ.) απαιτεί την αυτολεξεί απομνημόνευση λίγων σχετικά σελίδων, δηλαδή επιβραβεύει την παπαγαλία, και το οποίο γενικά είναι κομμένο και ραμμένο έτσι που να συντηρεί τα φροντιστήρια. Και τέλος, οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου θα ξέρουν ότι επανειλημμένα έχω κατακρίνει εκπαιδευτικούς, ιδίως φιλολόγους, για την προώθηση αντιεπιστημονικών και σκοταδιστικών ή εθνικιστικών θέσεων σχετικά με τη γλώσσα και την ιστορία. Όχι ότι το ποσοστό των ελληνοβαρεμένων εκπαιδευτικών είναι μεγαλύτερο απ’ ό,τι του ευρύτερου κοινού, αλλά αυτοί μπορούν να κάνουν περισσότερη ζημιά από τον ελληνοβαρεμένο τραπεζικό υπάλληλο ή χημικό μηχανικό.
Πιστεύω όμως ότι οι καθηγητές αξίζουν τη συμπαράσταση στον αγώνα που δίνουν σήμερα. Και νομίζω ότι μεγάλα τμήματα της κοινωνίας έβλεπαν θετικά ή ουδέτερα την απεργία μέσα στις εξετάσεις, μια απόφαση που άλλες χρονιές είχε ελάχιστη κοινωνική αποδοχή, γι’ αυτό άλλωστε και ποτέ άλλοτε δεν επιχειρήθηκε μετά το 1988. Διότι βέβαια δεν αντιπροσωπεύουν την κοινωνία οι λιγοστοί ακραίοι φιλελεύθεροι χρυσαβγίτικης νοοτροπίας που ίδρυσαν… ομάδα εθελοντών επιτηρητών (και λυπάμαι που παλιός συμφοιτητής μου, κάποτε λαμπρό μυαλό, είναι ένας από τους εμπνευστές της γελοίας αλλά ευτυχώς θνησιγενούς αυτής πρωτοβουλίας). Μπορεί να πέφτω έξω, και θέλω να ακούσω και τη δική σας γνώμη, αλλά νομίζω πως η κοινωνία βλέπει με αγωνία, αμηχανία αλλά και ελπίδα τον αγώνα των καθηγητών. Γιατί όποιος γονιός αγαπάει τα παιδιά του και τα σκέφτεται, δεν κουρελιάζει την αξιοπρέπεια των ανθρώπων στους οποίους έχει εμπιστευτεί τη μόρφωσή τους.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://sarantakos.wordpress.com/
ΕΞΟΥΘΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΟΜΩΣ ΟΧΙ Ή ΓΙΑΤΙ
ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Είναι γνωστή η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της Ελλάδας.. Ανεργία, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, ξεπούλημα του δημοσίου συνθέτουν το μνημονιακό μωσαϊκό . Οι εκπαιδευτικοί όπως όλοι οι εργαζόμενοι δέχονται τα τελευταία χρόνια μια ανελέητη επίθεση στα εργασιακά τους δικαιώματα με αποκορύφωμα τις μεταρρυθμίσεις που ύπουλα θέλησε το υπουργείο να περάσει πριν τις πανελλήνιες που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει μείωση των μισθών τους(σημειωτέον ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί παίρνουν τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη), συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων, μείωση των κονδυλίων για την παιδεία, αύξηση διδακτικού ωραρίου, υποχρεωτικές μεταθέσεις. Οι καθηγητές μας δώσαν σε εμάς τους μαθητές μα και σε ολόκληρη την κοινωνία το καλύτερο παράδειγμα προκηρύσσοντας απεργία, δείχνοντας τον δρόμο του συλλογικού αγώνα και όχι της ηττοπάθειας απέναντι στην βαρβαρότητα του μνημονίου και της “ανάπτυξης”.
Καλά όλα αυτά μα μές στις πανελλαδικές ρε παιδιά;
Πράγματι η παράταση του μαρτυρίου των πανελλαδικών είναι επώδυνη για όλους τους υποψηφίους. Μα δεν είναι επιλογή των καθηγητών. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις όταν ήθελαν να περάσουν δυσμενές μεταρρυθμίσεις για τους καθηγητές το καναν πούστικα πριν τις πανελλαδικές..τυχαίο; Πόνταραν ακριβώς στις αντιδράσεις των “αγανακτισμένων” γονέων(αυτών που φωνασκούν σε κάθε κατάληψη), των πρόθυμων απεργοσπαστών και μερίδας μαθητών. Έτσι και η σημερινή κυβέρνηση ανταγωνιζόμενη σε αυταρχισμό αυτήν των στρατιωτικών προκήρυξε επιστράτευση των καθηγητών( τρίτη επιστράτευση μέσα σε λίγους μήνες!!) επικαλούμενη την ψυχική υγεία των μαθητών(!!). Συμπαραστάτες στην προσπάθεια καταστολής του αγώνα των καθηγητών τα καναλία που από την πρώτη στιγμή πέσαν να τους φάνε προσποιούμενοι ενδιαφέρον για εμάς.
μα για πόσο χάπατα μας περνάνε;
Αυτοί που μας μπούκωσαν από το δημοτικό με φροντιστήρια, έφτασαν στον πάτο την ποιότητα της δημοσίας παιδείας, μας ανάγκασαν να αποστηθίσουμε ένα κάρο μπαρμπούτσαλα για να ανταγωνιστούμε τους συμμαθητές μας μπάς και μπούμε σε καμιά σχολή οπού πλέον και οι στοιχειώδεις παροχές καταργήθηκαν(σίτιση, στέγαση, συγγράμματα)και να βγούμε εν τέλει άνεργοι πτυχιούχοι (65% η ανεργία στους νέους..) ή στην καλύτερη δούλοι για 350 ευρώ είναι δυνατόν να έχουν μούτρα να υποστηρίξουν πως νοιάζονται για την ψυχική μας υγεία;; Είναι δυνατόν να λένε πως βάζουν πάνω από όλα το κοινωνικό σύνολο αυτοί που πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις, που κατήργησαν κάθε κοινωνική παροχή και που διέλυσαν κάθε διαμαρτυρία με χημικά και ξύλο;;Και αν δεν σέβονται την νοημοσύνη μας δεν σέβονται τα τρια εκατομμύρια συμπολιτών μας που βρίσκονται στα πρόθυρα της εξαθλίωσης ή τουλάχιστον την μνήμη όσων αυτοκτόνησαν για οικονομικούς λόγους;
Είναι χρεός μας να συμπαρασταθούμε στους καθηγητές όπως και σε κάθε κλάδο που αγωνίζεται. Δεν πρόκειται απλά για έναν συντεχνιακό αγώνα, αλλά για αγώνα υπεράσπισης της δημόσιας παιδείας. Η νίκη τους θα είναι νίκη για όλη την κοινωνία μιας θα δείξει πως η μνημονιακή πολιτική δεν είναι ανίκητη. Η Ισπανία δείχνει τον δρόμο όπου η ισπανική κυβέρνηση πήρε πίσω την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση μπροστά στο μέτωπο καθηγητών-μαθητων-γονέων..
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ 4ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://mathitestetartou.blogspot.gr/