20% αυξήθηκαν τα εμφράγματα τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα

 Απόψεις  Comments Off on 20% αυξήθηκαν τα εμφράγματα τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα
Apr 302015
 

Περίπου 20% έχουν αυξηθεί τον τελευταίο χρόνο τα εμφράγματα για τα οποία οι ασθενείς προσέρχονται στα εξωτερικά ιατρεία των μεγάλων κρατικών νοσοκομείων του Λεκανοπεδίου, δηλώνει σε συνέντευξη του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής καρδιολογίας Χριστόδουλος Στεφανάδης. Ο κ. Στεφανάδης επισημαίνει ότι πλήττονται περισσότεροι οι παραγωγικές ηλικίες και δη οι άντρες από 35-55 ετών.

Όπως αναφέρει ο κ. Στεφανάδης, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, οι γιατροί στα νοσοκομεία έρχονται αντιμέτωποι με τραγικά περιστατικά, όπως για παράδειγμα ασθενείς που καταλήγουν με θρόμβωση, λόγω του ότι έκοψαν την αντιαιμοπεταλειακή αγωγή, επειδή δεν είχαν χρήματα να πάρουν τα φάρμακα τους. Οι υπερτασικοί και οι ασθενείς με στεφανιαία νόσο βάλλονται ιδιαιτέρως από την κρίση λόγω του ότι κάνουν χρήση ακριβών και χρονίων φαρμάκων.

Ωστόσο τα ευχάριστα νέα έρχονται από τη νέα τεχνολογία που φαίνεται να κάνει άλματα στο κομμάτι της επεμβατικής καρδιολογίας. Οι βηματοδότες χωρίς καλώδια, όπως αναφέρει ο κ. Στεφανάδης αναμένεται να κυκλοφορήσουν στην ελληνική αγορά σε ένα χρόνο, ενώ μεγάλη επιτυχία σημειώνει το cryoablation, δηλαδή η κατάλυση με παγωμένο διάλυμα που θεραπεύει, επιτυχώς και με λιγότερες παρενέργειες για τον ασθενή, τις αρρυθμίες.

Η εξέλιξη όμως που αναμένεται να αλλάξει άρδην το τοπίο της στεφανιαίας νόσου και γενικά της αρτηριοσκλήρυνσης είναι το μονοκλωνικό αντίσωμα που μπορεί να ρίξει τη χοληστερίνη στο 50%. «Το φάρμακο αναμένεται να βγει σε τρία χρόνια γιατί έχουν προχωρήσει οι κλινικές μελέτες. Θα γλυτώσει πολύς κόσμος και το έμφραγμα και το θάνατο και τα εγκεφαλικά επεισόδια» υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής καρδιολογίας Χριστόδουλος Στεφανάδης.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

H «ΑGORA» στη γερμανική δημόσια τηλεόραση

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on H «ΑGORA» στη γερμανική δημόσια τηλεόραση
Feb 112015
 

Το ντοκιμαντέρ του Γ. Αυγερόπουλου ΑGORΑ, σε συμπαραγωγή WDR και Αl Jazeera, προβλήθηκε την προηγούμενη Πέμπτη στη γερμανική τηλεόραση. Ένα χρονολόγιο της ελληνικής κρίσης.

«Ίσως ο Βαρουφάκης θα μπορούσε να προσκαλέσει τον Σόιμπλε να παρακολουθήσουν μαζί το ντοκιμαντέρ AGORA του Αυγερόπουλου» σχολίασε ένας χρήστης του twitter τη μέρα της συνάντησης των υπ. Οικονομικών Ελλάδας και Γερμανίας στο Βερολίνο, η οποία συνέπεσε με την πρώτη προβολή του στη Γερμανία. Το ΑGORA, ένα ντοκιμαντέρ διαρκούς παρατήρησης, φωτίζει πολύπλευρα την εξέλιξη της ελληνικής κρίσης την τελευταία τετραετία. Ο δημιουργός του έργου παίρνει σαφή θέση: Η εφαρμογή πολιτικών λιτότητας κατά τη διάρκεια της κρίσης οδηγεί στα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα, στη φτωχοποίηση και τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ Γιώργος Αυγερόπουλος Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ Γιώργος Αυγερόπουλος

Συνοδοιπόροι σε αυτή την προσπάθεια ως συμπαραγωγοί ήταν το αραβικό τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera και η γερμανική δημόσια τηλεόραση, μέσω του WDR. Πώς όμως ένας γερμανικός τηλεοπτικός σταθμός και μάλιστα δημόσιος αποφάσισε να συμπράξει σε αυτό το εγχείρημα, το οποίο δεν ταυτίζεται με την κυρίαρχη άποψη στη Γερμανία;

«Με την προβολή του AGORA ελπίζουμε να συμβάλουμε στη διαφοροποιημένη και πολυδιάστατη κάλυψη του ελληνικού προβλήματος, δηλαδή να μεταφέρουμε μία εσωτερική οπτική, η δυναμική της οποίας έχει μεγάλη ιστορική διάσταση», δήλωσε στη Deutsche Welle η υπεύθυνη του τμήματος ντοκιμαντέρ του WDR, Γιούτα Κρουγκ. «Θέλαμε να δώσουμε μία εναλλακτική διάσταση σε μία ιδιαίτερα σύνθετη θεματική και ανταμειφθήκαμε. Αυτή είναι η δημόσια τηλεόραση σε όλη της τη σημασία. Το πώς φαίνεται αυτό στην κυβερνητική πολιτική είναι δευτερεύον ζήτημα.»

Ενάντια στα στερεότυπα

«Δεν έχουν ολοκληρωμένη εικόνα του ελληνικού προβλήματος οι ευρωπαίοι πολίτες» «Δεν έχουν ολοκληρωμένη εικόνα του ελληνικού προβλήματος οι ευρωπαίοι πολίτες»

Η ελληνική κρίση καλύφθηκε κυρίως από τα λαϊκιστικά μέσα στη Γερμανία με κλισέ και στερεότυπα, σύμφωνα με την Γιούτα Κρουγκ, γεγονός στο οποίο η ίδια θέλησε να αντιταχθεί. «Είναι πολύ απλό να εμμένει κάποιος μόνο στις υπάρχουσες προκαταλήψεις και να επιτίθεται τους Έλληνες με το σύνθημα ‘Όποιος ζει πέρα από τις δυνατότητες του, είναι δική του υπαιτιότητα’. Στη διευρυμένη εικόνα περί ‘τεμπέληδων Ελλήνων’ που δημιουργήθηκε, (σσ: ο Γ. Αυγερόπουλος) έχει να μας παραθέσει αριθμούς: Στην Ελλάδα οι άνθρωποι εργάζονται όσο πουθενά στην Ευρώπη. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2012 οι Έλληνες εργάζονται περίπου 600 εργατοώρες περισσότερο απ’ ό,τι οι Γερμανοί. Αυτοί οι αριθμοί δυστυχώς δεν έχουν θεμελιωθεί στο δημόσιο λόγο.»

Ο Γιώργος Αυγερόπουλος θεωρεί από την πλευρά του ότι οι ευρωπαίοι πολίτες ενημερώνονται συνήθως από τα κυρίαρχα ΜΜΕ των χωρών τους και δεν έχουν ολοκληρωμένη εικόνα του ελληνικού προβλήματος. Σκοπός της προβολής του «AGORA» στη Γερμανία είναι για τον ίδιο ο εμπλουτισμός του δημόσιου διαλόγου στη Γερμανία, θέτοντας ερωτήματα ακόμη και για την κεντρική πολιτική της χώρας. Παρατηρεί όμως μια διαφορά σε σχέση με τα ελληνικά ΜΜΕ: «Στα γερμανικά μέσα υπάρχει ακόμη χώρος για τη στοιχειοθετημένη εναλλακτική άποψη, κάτι που έχει χαθεί στην Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης», ανέφερε ο Γ. Αυγερόπουλος στη Deutsche Welle.

Ο Έλληνας κινηματογραφιστής αναζητεί τις αιτίες για την κρίση στο σύστημα διαφθοράς και στις σπατάλες, χωρίς όμως να αγνοεί και την ευθύνη των πολιτών: «Είχε καλλιεργηθεί η αντίληψη ότι ψηφίζουμε αυτόν που θα διορίσει το παιδί μας στο δημόσιο. Υπήρχαν οι βολεμένοι και αυτοί που ακόμα και τώρα προσπαθούν να τη βολέψουν. Υπάρχει η προσωπική ευθύνη καθενός από εμάς. Αυτός ο κύκλος πρέπει να σπάσει από τους ίδιους τους πολίτες»: Η κατάσταση του θυμίζει έντονα τις εικόνες που είχε συλλέξει γυρίζοντας τα ντοκιμαντέρ για την οικονομική κρίση στην Αργεντινή: «Η κοινωνία περνάει με τον σκληρό τρόπο ένα ‘πολιτικό σχολείο’», εκτιμά ο Γ. Αυγερόπουλος. Ο ίδιος σκέφτεται πολύ σοβαρά να γυρίσει το AGORA 2 και να συνεχίσει την έρευνα καταγράφοντας την πορεία της νέας εποχής, η οποία όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «μπορεί να έχει happy end μπορεί και όχι».

Θετικά σχόλια από το κοινό στη Γερμανία

«Το πιο σημαντικό ντοκιμαντέρ της χρονιά» σύμφωνα με το γερμανικό Haus des Dokumetarfilms της Στουργκάρδης «Το πιο σημαντικό ντοκιμαντέρ της χρονιά» σύμφωνα με το γερμανικό Haus des Dokumetarfilms της Στουργκάρδης

Η ταινία στην πρώτη της δημόσια προβολή στη Γερμανία έτυχε θερμότατης υποδοχής από το κοινό. Αν και προβλήθηκε σε προχωρημένη ώρα, η συντακτική ομάδα ντοκιμαντέρ του WDR και ο Γ. Αυγερόπουλος δέχθηκαν πλήθος επαινετικών μηνυμάτων, ενώ δεν έλειψαν θετικά αναρτήσεις και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Όλοι πλέον στη Γερμανία μπορούν να δουν την αλήθεια», «Μία πολύ σημαντική ταινία για όλους τους πολίτες παγκοσμίως», «Εύχομαι να ανοίξουν περισσότερα μάτια» ήταν μερικά από τα σχόλια, ενώ χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση ενός Γερμανού τηλεθεατή: «Μπορώ να καταλάβω την αγανάκτηση… Είμαι τυχερός που ζω στη Γερμανία, όπου η οικονομία και η κοινωνική ασφάλιση λειτουργούν καλά, αλλά πιστέψτε με, μπορεί κάποιος ήδη να δει τα μαύρα σύννεφα στον ορίζοντα.»

Το Γερμανικό Κέντρο Ντοκιμαντέρ Haus des Dokumetarfilms από τη Στουτγκάρδη δημοσίευσε, από την πλευρά του, μια διθυραμβική κριτική για το ελληνικό πολιτικό ντοκιμαντέρ στην ηλεκτρονική του ιστοσελίδα. «Είναι ίσως το πιο σημαντικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς» σύμφωνα με τον αρθρογράφο Τόμας Σνάιντερ, ο οποίος στιάζει στο μεγάλο αριθμό αυτοκτονιών κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων χρόνων της κρίσης και στην ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τη χώρα: «Η ταινία προσδίδει στους ‘χρεοκοπημένους Έλληνες’, τους ‘μεγαλύτερους οφειλέτες της Ευρώπης’ πρόσωπα. Για παράδειγμα το πρόσωπο ενός πατέρα που κυκλοφορεί άστεγος με την κόρη του ή εκείνο της απελπισμένης χήρας η οποία καταδιώκεται από τους πιστωτές για τα χρέη του άντρα της» καταλήγοντας στον εξής προβληματισμό: «Πρώτα πεθαίνει η ελεύθερη αγορά και μετά η δημοκρατία. Αυτό είχε γραφτεί και για τις αρχές του 20ου αιώνα, τι ακολούθησε;»

Για όσους δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν το AGORA ζωντανά στη γερμανική τηλεόραση, το ντοκιμαντέρ είναι διαθέσιμο και στην ιστοσελίδα του WDR, το οποίο έχει και τα δικαιώματα του ντοκιμαντέρ για τη γερμανική γλώσσα.

Διογένης Δημητρακόπουλος

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.dw.de/

Πέντε πράγματα που έμαθα από τον Μαρξ

 Απόψεις  Comments Off on Πέντε πράγματα που έμαθα από τον Μαρξ
Aug 222014
 

Ενας φίλος που σπουδάζει λογιστική πάντα μου θυμίζει την πρώτη του διάλεξη,
– παιδιά ποιός ο σκοπός μιας εταιρείας?
– να κάνει κέρδη κύριε.
– ΟΧΙ! Να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της.

Για πολλά χρόνια πήγαινα σε ένα καφενείο. Μια μέρα άνοιξε και δεύτερο
κατάστημα και σήμερα έγινε αλυσίδα με τζίρο δεκάδες εκατομμύρια.

Δηλαδή δεν φτάνει στο μαγαζάκι να βγάζεις ένα μισθό εσύ και ένα η γυναίκα
σου, αλλά πρέπει να το μεγαλώνεις, να επεκτείνεσαι για να φας όλη την
πίτα και να μην αφήσεις τίποτα στον άλλο – τον ανταγωνιστή που λένε,
γιατί ως γνωστό θα σε φάει αυτός αν δεν τον φας εσύ. Βέβαια.

Αλλά τα κέρδη που έκανες μείον τα χαβιάρια τις σαμπάνιες και τα κοψίδια
που θα φας, τι θα τα κάνεις? Δεν μπορείς να κολυμπάς μέσα όπως ο Σκρουτζ
γιατί ως γνωστόν το παρκαρισμένο κεφάλαιο λιώνει σαν βούτυρο στον ήλιο,
πρέπει να τα επενδύσεις. Και όχι όπου και όπου έτσι? Μόνο εκεί που θα σου
αποφέρουν μέγιστο κέρδος. Μην τα επενδύσεις σε πρωτοποριακές αντλίες για
την Αφρική αλλά σε κάτι μούρλια στριγκάκια με στρας. Και τι θα γίνει όταν
τα κέρδη στερέψουν, όταν τα κεφάλαια που περιμένουν να επενδυθούν γίνουν
τόσα πολλά που δεν παράγουν κέρδος πλέον? Ε τότε θα πρέπει κάποια να
καταστραφούν για να ξεκινήσει ξανά το παιγνίδι. Μόνο που κανένας λογικός
καπιταλιστής δεν θα βρεθεί για να καταστρέψει τα κεφάλαια του εθελοντικά,
αυτά τα πράγματα ρυθμίζονται με τον νόμο της ζούγκλας, δηλαδή με πόλεμο
όπως έγραψε πριν 2,3 μέρες ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ.

Προς το παρόν το Κεφάλαιο εξασφαλίζει τα κέρδη του με την συμπίεση του
εργατικού κόστους. Σύμμαχος του το Κράτος (και ΕΕ (1)) που μείωσε μισθούς,
απεμπόλησε συλλογικές συμβάσεις που δίνουν διαπραγματευτική δύναμη στον
Εργαζόμενο μα και αυξάνοντας σκόπιμα την Ανεργία (με διάφορες “αθώες”
πολιτικές) για να αυξήσει την προσφορά εργασίας άρα και αυτόματα μείωση
μισθών. Αλλά αυτή η λύση έχει ημερομηνία λήξης.

Τέτοια πράγματα δεν τα καταλαβαίναμε πολλοί (ούτε και το τί σήμαινε
Μάαστριχτ) μέχρι που μας άνοιξε τα μάτια αυτή η κρίση και αρχίσαμε να
διαβάζουμε την θεωρία του Μαρξ. Όπως έκαναν πριν από εμάς και ο Πέτρος και ο Γιόχαν και ο Φραντς (2).

Εκεί έμαθα ότι η ταξική πάλη είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια στην
κοινωνία, από την οποία πηγάζει κάθε αλλαγή. Στο μυαλό μου την βλέπω σαν
ένα mexican stand-off (3) όπου κάθε τάξη περιμένει ένα μικρό λάθος από τις άλλες, ένα παραπάτημα, ένα κλείσιμο των ματιών ώστε να κερδίσει ένα πόντο σε αυτή την πάλη.

mexican stand-off

Ο μη-ταξικά συνειδητοποιημένος εργαζόμενος αυτό το αγνοεί. Όταν
νιώθει τα δόντια του καπιταλιστή (που δεν τον φτάνει το κέρδος μα θέλει την
μεγιστοποίηση του κέρδους) στα καπούλια του, το αποδίδει σε 1,002 άλλους
λόγους (διαφθορά, ανίκανοι υπουργοί, πλεονέκτες τραπεζίτες, μετανάστες,
επιδόματα και συντάξεις) εκτός από την νομοτέλεια της ταξικής πάλης.
Κάποτε μάλιστα νιώθει και ένοχος, “τεμπέλιαζα τον τελευταίο καιρό”, “πήρα
πολλά επιδόματα”, κτλ. Ενώ ούτε του περνά από το μυαλό η σκέψη να
αντιδράσει γιατί ο εν λόγω καπιταλιστής προστατεύεται και νομιμοποιείται
από το κράτος, όπως διάβασα σε αυτή την γλαφυρή διάλεξη του Λένιν:

Στο ζήτημα αυτό πριν απ’ όλα πρέπει να προσέξουμε ότι κράτος δεν υπήρξε
πάντα. Υπήρξε καιρός που δεν υπήρχε κράτος. Αυτό εμφανίζεται εκεί και
τότε, όπου και όταν εμφανίζεται ο χωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις, όταν
εμφανίζονται εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Και ενώ οι καπιταλιστές είναι ταξικά συνειδητοποιημένοι 100 τα 100, δεν θα
παραξενευόμουνα αν η τάξη με τους λιγότερους συνειδητοποιημένους να είναι
η Εργατική. Και τώρα το πληρώνει.

Έμαθα επίσης ότι η καλοπέραση του Α αποτελείται από την
καλοπέραση του καπιταλιστή Β συν την εξαθλίωση του εργαζόμενου Γ. Καλά το
λέει ο Τσε Γκεβάρα σε αυτή την συνέντευξη:

Όταν όμως μιλάτε για τον αμερικανικό τρόπο ζωής, και αυτόν του ελεύθερου
κόσμου, πρέπει να λάβετε υπ’ όψη τα 200 εκατομμύρια ανθρώπων στη Λατινική
Αμερική που πεθαίνουν της πείνας, που πεθαίνουν από αρρώστιες, που η ζωή
τους δεν περνάει τα 18 χρόνια, που πεθαίνουν σε παιδική ηλικία. Όλοι αυτοί
οι άνθρωποι συμβάλλουν στο οικονομικό μεγαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών οι
οποίες τους εκμεταλλεύονται με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει
στην Αφρική και συνέβη επίσης στην Ασία. Ο μαρξισμός δίνει ένα τέλος σε
όλα αυτά.

Τώρα κάθε φορά που βλέπω κάποιον να χαϊδεύει το αιφόνο του βλέπω από πίσω ένα ροδαλό καπιταλιστή να μετρά τα λεφτά του γελώντας και ένα φτωχαδάκι να βγάζει τα μάτια του να το συναρμολογήσει σε κάποια Ειδική Οικονομική Ζώνη της Ασίας (σύντομα και στην Ελλάδα) για πενταροδεκάρες και 12ωρο.

Τέλος έμαθα ότι είναι ανώφελο να περιμένουμε από κάποιον να εξημερώσει τον
καπιταλισμό, ή να τον θέσει στην υπηρεσία των εργαζομένων (σχήμα οξύμωρο
έτσι και αλλιώς αφού ο καπιταλισμός βασίζεται στην εκμετάλλευση των
εργαζομένων) μου άρεσε αυτή η συνομιλία του Στάλιν με τον συγγραφέα Η.G.Wells:

Αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν μπορείς να φθάσεις σταδιακά στον σοσιαλισμό,
με την αγγλοσαξονική έννοια του όρου, υπό συνθήκες καπιταλισμού. Τι είδους
σοσιαλισμός είναι αυτός; Στην καλύτερη περίπτωση θα βρεθεί μέσα στον
ασφυκτικό κλοιό των πιο σκληρών εκπροσώπων του καπιταλισμού, του
συστήματος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου, ενώ αντίθετα προϋποθέτει την
εφαρμογή της αρχής του ελέγχου της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα. Και
αμέσως μόλις ο Ρούζβελτ προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει μέσα που θα
μπορούσαν να κλονίσουν τα θεμέλια του καπιταλισμού θα υποστεί συντριπτική,
εξευτελιστική ήττα. Γιατί οι τράπεζες, η βιομηχανία, οι μεγάλες
επιχειρήσεις και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις δεν είναι στα χέρια του, δεν
θα μπορεί να τις ελέγξει. Οι σιδηρόδρομοι και ο εμπορικός στόλος, τα
πάντα, είναι ατομική ιδιοκτησία. Στρατιές ολόκληρες ειδικευμένων εργατών,
μηχανικών και τεχνοκρατών δουλεύουν για λογαριασμό ιδιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, στον καπιταλιστικό κόσμο το κράτος είναι ένας θεσμός
συνυφασμένος με την άμυνα της χώρας, τη διατήρηση της τάξης. Είναι δηλαδή
απλώς μια φοροεισπρακτική μηχανή. Υπό μιαν αυστηρή έννοια λοιπόν η
οικονομία δεν βρίσκεται στα χέρια του κράτους. Αντίθετα, το κράτος
βρίσκεται στα χέρια της καπιταλιστικής οικονομίας, τελεί υπό τον έλεγχό
της. Γι’ αυτόν τον λόγο πολύ φοβάμαι ότι ο Ρούζβελτ δεν θα καταφέρει να
κάνει αυτό που λέτε – αν βεβαίως υποθέσουμε ότι θα ήθελε.

Στο ίδιο κείμενο λέει ότι η ανεργία εξυπηρετεί ένα πολύ απλό σκοπό, την
ρύθμιση της προσφοράς στην αγορά εργασίας δηλαδή την χειραγώγηση των
μισθών από τους εργοδότες, άρα η υψηλή ανεργία είναι εν πολλοίς
προ-σχεδιασμένη και τονώνει τις επιχειρήσεις. Ελεμένταρυ Γουάτσον,
Ελεμένταρυ.

Έχουμε και λέμε, ταξική πάλη, ταξική συνειδητοποίηση ή διολίσθιση,
εκμετάλλευση ανθρώπων από ανθρώπους, μεγιστοποίηση κέρδους, επένδυση
κερδών, ο καπιταλισμός δεν εξημερώνεται, δεν διαχειρίζεται προς όφελος της
Εργατικής τάξης.

ΑΧΠ

——

  1. Τελικά η ΕΕ το άξιζε το Νόμπελ Ειρήνης. Με τις αντι-εργατικές ρήτρες του Μάαστριχτ που πίεσε τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν τα τελευταία χρόνια συμπίεσε το εργατικό κόστος και έδωσε λίγα χρόνια ακόμα κερδοφορίας του Κεφαλαίου. Η καταστροφή του συσσωρευμένου Κεφαλαίου με κάποιο πόλεμο θα αργήσει 5,6 χρόνια ακόμα.
  2. Μεταξύ μαθημάτων μπαλέτου ή Μαρξιστικό Φροντιστήριο, θα διάλεγα το δεύτερο για το παιδί μου.
  3. Το mexican stand-off της ταξικής πάλης το συνέλαβε, κατά την γνώμη μου, και ο Σέρτζιο Λεόνε στην ταινία του, Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος. Όπου βέβαια, ο Καλός και ο Άσχημος συμμαχούν εναντίον του Κακού για να μοιραστούν το παραδάκι.

Ο καλός, ο κακός και ο Ασχημος.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://topronomiotouftwxou.wordpress.com/

Γκέρτνερ (καθηγητής Οικονομικών): Αδικαιολόγητες οι συνεχείς υποβαθμίσεις της Ελλάδας

 Απόψεις  Comments Off on Γκέρτνερ (καθηγητής Οικονομικών): Αδικαιολόγητες οι συνεχείς υποβαθμίσεις της Ελλάδας
Aug 212014
 

Πυρά κατά των οίκων αξιολόγησης εξαπολύει ο καθηγητής Οικονομικών Μάνφρεντ Γκέρτνερ. Υποστηρίζει μάλιστα ότι οι εταιρείες αξιολόγησης είναι συνυπεύθυνες για την παρ΄ολίγον χρεοκοπία χωρών της ευρωζώνης.

Πρόκειται για έναν «δημόσιο διαξιφισμό» με προϊστορία: το 2012 ο καθηγητής Γκέρτνερ και ο συνάδελφός του Μπιορν Γκρίσμπαχ δημοσίευσαν μία κοινή μελέτη, στην οποία κατηγορούν τους τρεις μεγαλύτερους οίκους αξιολόγησης (Standard & Poor΄s, Moody΄s, Fitch) για λανθασμένους χειρισμούς στην περίοδο της κρίσης, οι οποίοι επιτάχυναν την πορεία των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης προς την οικονομική καταστροφή, γιατί, όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, τροφοδοτούσαν συνεχώς την ανασφάλεια των επενδυτών και τελικά προκάλεσαν έναν φαύλο κύκλο υποβαθμίσεων και ανόδου των επιτοκίων δανεισμού.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής Γκέρτνερ «ο κίνδυνος έγκειται στο ότι μία γνωμοδότηση μπορεί να γίνει μία αυτό-εκπληρούμενη προφητεία. Η αδικαιολόγητη και λανθασμένη υποβάθμιση μίας χώρας μπορεί να υπονομεύσει σε τέτοιο βαθμό την εμπιστοσύνη των αγορών στην αξιοπιστία της, ώστε τα επιτόκια δανεισμού να φτάσουν στα επίπεδα εκείνα που θα δικαιολογούσαν την αδικαιολόγητη υποβάθμιση ή ακόμα και να τα ξεπεράσουν. Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και μία οικονομικά εύρωστη χώρα στη χρεοκοπία».

Έσυραν οι οίκοι την Ελλάδα στο κούρεμα;

Ο καθηγητής Γκέρτνερ αναφέρει ως παράδειγμα αυτό-εκπληρούμενης προφητείας την περίπτωση της Γαλλίας, η οποία τον Νοέμβριο του 2011 υποβαθμίστηκε «κατά λάθος» από την Standard & Poor΄s με αποτέλεσμα τα επιτόκια δανεισμού για τα γαλλικά κρατικά ομόλογα να εκτοξευθούν στα υψηλότερα επίπεδα από την καθιέρωση του ευρώ. Οι ερευνητές του φημισμένου ελβετικού πανεπιστημίου δεν αμφισβητούν βέβαια ότι οι υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης παρουσίασαν σημαντική επιδείνωση στους οικονομικούς δείκτες στην περίοδο 2009-2012, η οποία θα δικαιολογούσε κάποια υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας από τους οίκους αξιολόγησης. Υποστηρίζουν ωστόσο ότι οι συνεχείς υποβαθμίσεις πήγαιναν πολύ πιο πέρα από ότι θα δικαιολογούσαν τα οικονομικά προβλήματα των χωρών αυτών.

Αλλά όταν υποβάλει στους οίκους αξιολόγησης το ερώτημα, μήπως έχουν γίνει λανθασμένοι χειρισμοί και μήπως οι οίκοι επιφυλάσσουν ιδιαιτέρως ευμενή μεταχείριση στις αγγλοσαξονικές χώρες, από τις οποίες και οι ίδιοι προέρχονται, τότε η απάντηση είναι ένα κοφτό «όχι, δεν κάνουμε κάτι τέτοιο» χωρίς περαιτέρω συζήτηση. «Το ερώτημα που θέσαμε ήταν το εξής: μήπως οι αδικαιολόγητες υποβαθμίσεις ανάγκασαν την Ελλάδα να συρθεί στο κούρεμα του χρέους; Αντί να λάβουμε συγκεκριμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό, μας λένε όλο αυταρέσκεια ότι ουσιαστικά κατάφεραν να προβλέψουν το ελληνικό κούρεμα. Αυτό σημαίνει ότι μάλλον δεν έχουν καταλάβει ούτε το ερώτημά μας, αλλά ούτε και την ουσία του προβλήματος» τονίζει ο ελβετός ερευνητής.

«Και η Γερμανία θα κατέρρεε με τέτοια επιτόκια»

Η «εν δήμω» αντιπαράθεση συνεχίζεται, καθώς ο καθηγητής Γκέρτνερ έχει κατηγορήσει δημοσίως τον Μόριτς Κρέμερ, επικεφαλής του τμήματος Ευρώπης, Μ. Ανατολής και Αφρικής στην Standard & Poor΄s, ότι «ψεύδεται» και «δεν αντιλαμβάνεται στοιχειώδεις συσχετισμούς της οικονομίας». Σε ερώτηση της Deutsche Welle, η Standard & Poor΄s δεν θέλησε να σχολιάσει τις σχετικές αιτιάσεις. Πάντως σε πρόσφατο άρθρο του στη γερμανική οικονομική επιθεώρηση Wirtschaftswoche, ο Μόριτς Κρέμερ απορρίπτει τις αιτιάσεις περί «αυτό-εκπληρούμενης προφητείας» και κατηγορεί τον Μάνφρεντ Γκέρτνερ ότι ουσιαστικά συγχέει τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος.

Ωστόσο ο ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Ζανκτ Γκάλεν επιμένει και παραθέτει μάλιστα ως παράδειγμα την περίπτωση της Ελλάδας: «Πολλοί επισημαίνουν ότι στην περίπτωση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας θα ήταν δικαιολογημένη μία υποβάθμιση κατά μία ή δύο βαθμίδες. Αντί γι αυτό, οι χώρες αυτές κατρακύλησαν οκτώ, εννέα, έντεκα βαθμίδες. Αποτέλεσμα: επιτόκια δανεισμού, στα οποία ούτε καν η Γερμανία και η Ελβετία δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν. Είναι βέβαιο ότι αν η Γερμανία είχε να αντιμετωπίσει επιτόκια δανεισμού γύρω στο 23-25% θα πήγαινε για κούρεμα χρέους» δηλώνει ο καθηγητής Γκέρτνερ.

Hilke Fischer / Γιάννης Παπαδημητρίου

Πηγή: Deutsche Welle

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.capital.gr/

“Είναι άδικο μια γυναίκα 56 χρόνων να φύγει σαν να την έχουν πνίξει”

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on “Είναι άδικο μια γυναίκα 56 χρόνων να φύγει σαν να την έχουν πνίξει”
Jul 242014
 

Πυρ και μανία με τη ΔΕΗ είναι ο γιος της 56χρονης τετραπληγικής που “έσβησε” το μεσημέρι της Τετάρτης στα Χανιά της Κρήτης, μετά από διακοπή ρεύματος στο σπίτι της για οφειλή 800 ευρώ. “Είναι άδικο μια γυναίκα 56 χρόνων να φύγει σαν να την έχουν πνίξει” ανέφερε κλαίγοντας στο Mega ο γιος της γυναίκας που ζούσε με μηχανική υποστήριξη και ξεκαθάρισε ότι θα προχωρήσει σε καταγγελία μετά την έκδοση του ιατροδικαστικού πορίσματος.

Στο μεταξύ ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Σταθάκης δήλωσε πως είχε παρέμβει προσωπικά στη ΔΕΗ και στον ΟΓΑ για την 56χρονη καθώς γνώριζε την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, αλλά κυρίως το βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό της γυναίκας. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες για την οφειλή της οικογένειας στη ΔΕΗ, είχε πραγματοποιηθεί διακανωνισμός, ενώ η Επιχείρηση φαίνεται να ήταν ενήμερη για την κατάστασή της παρότι η ίδια το διαψεύδει.

Η ΔΕΗ σε ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το τραγικό συμβάν αναφέρει ότι η γυναίκα δεν είχε δηλωθεί στο Μητρώο Ευάλωτων Πελατών και δεν ήταν γνωστό ότι για να ζήσει χρειαζόταν μηχανική υποστήριξη, ώστε να συμπεριληφθεί στους πελάτες εκείνους στους οποίους δεν κόβεται το ρεύμα λόγω οφειλών. Παράλληλα πηγές που πάντως δεν κατονομάζονται φέρονται να δήλωσαν χθες Τετάρτη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ότι ο μετρητής κατανάλωσης ήταν δηλωμένος σε διαφορετικό όνομα.

Δείτε τα βίντεο από το enikos.gr

 

Στην Ελλάδα της κρίσης δυστυχώς το παράδειγμα της 56χρονης γυναίκας δεν είναι μοναδικό. Η ΔΕΗ έχει κόψει το ρεύμα τα τελευταία χρόνια σε χιλιάδες νοικοκυριά, αρνείται όμως πεισματικά να το κάνει για τη ΝΔ που της χρωστάει ακόμη περισσότερες από 400.000 ευρώ. Το ποσό αυτό ήταν μεγαλύτερο μέχρι το τέλος του 2013 όταν το Hot Doc αποκάλυψε ότι το κυβερνών κόμμα χρωστούμε μισό εκατομμύριο.

Η ΔΕΗ έχει προχωρήσει σε τρεις διακανονισμούς με τη ΝΔ, δύο των 24 δόσεων και μία των 40 και αποδέχεται το επιχείρημα της ΝΔ περί οικονομικής κρίσης εξαιτίας της οποίας όπως το κόμμα ισχυρίζεται αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της. Φαίνεται πως αυτό το επιχείρημα δεν μπορούσε να γίνει δεκτό για την 56χρονη τετραπληγική που χάθηκε μία ώρα αφότου κόπηκε το ρεύμα στο σπίτι της. Το αν η ΔΕΗ γνώριζε για το πρόβλημα της, έχει τελικά μικρή σημασία.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.koutipandoras.gr/

Λαπαβίτσας: «Για να πάρει την εξουσία η Αριστερά, πρέπει να έχει όραμα κοινωνικής αλλαγής»

 Απόψεις  Comments Off on Λαπαβίτσας: «Για να πάρει την εξουσία η Αριστερά, πρέπει να έχει όραμα κοινωνικής αλλαγής»
May 012014
 
Ο Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, συζητήθηκε πολύ τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την πρόταση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος.

Η πρόταση δεν πέρασε, καθώς στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκαν ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι θα χρησιμοποιούσαν την υποψηφιότητα του για να τους ταυτίσουν με την πρότασή του για έξοδο από την ευρωζώνη. Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι οι εκφραστές του πιο συντηρητικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ πολέμησαν εξαρχής την υποψηφιότητα του.

Ο ριζοσπάστης οικονομολόγος ωστόσο, ξάφνιασε το κοινό του δυο φορές. Τη μία όταν δέχθηκε την πρόταση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έχει στηρίξει μεν, αλλά πάντα ασκώντας παράλληλα κριτική και την άλλη, όταν μετά το κόψιμο της υποψηφιότητας του από την ηγεσία, προέβη σε μία δήλωση υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι σε αυτόν ακουμπάνε οι ελπίδες του ελληνικού λαού.

Το TPP τον ρώτησε για όλα κι εκείνος απάντησε, ξεκαθαρίζοντας ,μεταξύ άλλων, ότι για εκείνον «η απλή αντι-μνημονιακή κατεύθυνση και ρητορική δε φτάνει», αλλά και ότι «το ευρώ είναι ταμπού για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι για την κοινωνία».

– Στην Ελλάδα η άποψή σας για έξοδο από την Ευρωζώνη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όταν πρωτοακούστηκε το 2010, και εξακολουθεί να προκαλεί. Συνεχίζετε να υποστηρίζετε ότι εντός της Ευρωζώνης δεν υπάρχει σωτηρία για την Ελλάδα;

«Η κατάσταση σήμερα δεν είναι η ίδια με το 2010. Θα μπορούσε τότε η Ελλάδα να είχε κάνει μονομερή παύση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ με την προοπτική να αποφύγει την καταστροφή. Η πολιτική ηγεσία της χώρας διάλεξε την εσωτερική υποτίμηση, τις Δανειακές Συμβάσεις και την παραμονή στην Ευρωζώνη με οποιοδήποτε κόστος. Σήμερα η κατάσταση έχει κάπως σταθεροποιηθεί, αλλά μέσω οικονομικής καταστροφής, με τεράστια συρρίκνωση της παραγωγής και ανεργία. Το θέμα της Ευρωζώνης μπαίνει πλέον ως πρόβλημα ανάπτυξης. Πώς θα βγούμε από την καταστροφή που προκλήθηκε την τελευταία τετραετία; Αν το δούμε έτσι θα καταλάβουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα μέσα στο σκληρό πλαίσιο της Ευρωζώνης. Η έξοδος τίθεται από τα πράγματα ως ζήτημα ανάπτυξης. Προκύπτει από την ανάγκη να μπει η κοινωνία και η οικονομία σε άλλη βάση, να ξεφύγουμε από την καταστροφή».

– Η κυβέρνηση ωστόσο ισχυρίζεται ότι έσωσε τη χώρα από την καταστροφή και υποστηρίζει ότι οι συνέπειες της εξόδου από το ευρώ θα ήταν πολύ καταστροφικότερες από αυτές που ζει τώρα η ελληνική κοινωνία.

«Πρόκειται περί γελοιότητας. Αυτό που συνέβη στη χώρα, είναι μία καταστροφή χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της. Προκλήθηκε απίστευτη εξασθένιση του παραγωγικού ιστού και κατασπατάληση των διαθέσιμων πόρων της χώρας, ο κυριότερος εκ των οποίων είναι ο κόσμος της εργασίας. Οι νέοι άνθρωποι συντρίβονται σήμερα. Να παρουσιάζεται αυτό ως επιτυχία δείχνει ότι οι κυβερνώντες είναι εκτός τόπου και χρόνου».

– Οι συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ δηλαδή θα ήταν μικρότερες;

«Η ιστορική εμπειρία και η επιστημονική ανάλυση δείχνουν ότι θα ήταν πιο περιορισμένες και η Ελλάδα θα είχε μπει στην ανάπτυξη από καιρό. Ως θέμα οικονομικής ανάλυσης και οικονομικής ιστορίας δεν υφίσταται καν: Η Ελλάδα έκανε τη λάθος επιλογή το 2010, συντρίβοντας την οικονομία της και διαλύοντας την κοινωνία της, για να παραμείνει σε ένα νομισματικό σύστημα το οποίο είναι άκρως προβληματικό. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είχε προταθεί στους Έλληνες κυβερνώντες, καθ’ ομολογία των ιδίων, να γίνει έξοδος από την νομισματική ένωση με τη συναίνεση της ΕΕ και δεν το δέχθηκαν. Προτίμησαν να συνεχίσουν την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, της οικονομικής καταστροφής, στην ουσία».

– Σήμερα όμως η χώρα είναι δεμένη χειροπόδαρα και το χρέος υπάγεται στο αγγλικό δίκαιο. Δεν είναι πολύ πιο δύσκολο τώρα;

«Όντως, σήμερα το χρέος παραμένει τεράστιο, οφείλεται σε δημόσιους δανειστές και υπόκειται στο βρετανικό δίκαιο. Είναι σχεδόν αδύνατον αν υπάρξει συναινετική διαγραφή του, γιατί απαιτείται η συγκατάθεση σειράς κοινοβουλίων, άρα το χρέος θα παραμείνει βρόχος για δεκαετίες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, είναι ότι η ελληνική οικονομία είναι γονατισμένη και το χρέος δεν επιτρέπει τη γρήγορη και σταθερή ανάκαμψη. Ο παραγωγικός ιστός δέχθηκε ένα τεράστιο πλήγμα και οι απώλειες τις οποίες έχει υποστεί πολύ δύσκολα θα ανατραπούν. Έχουμε μιαιστορική συρρίκνωση για την Ελλάδα, που θα πάρει πολλά χρόνια για να αντιστραφεί. Η διαγραφή του χρέους με μονομερείς ενέργειες και η ανάπτυξη με όρους εκτός Ευρωζώνης, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, είναι επιτακτική ανάγκη».

– Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις περίπου το ένα τρίτο των Ελλήνων δεν θέλει την Ευρωζώνη, αλλά κανένα κόμμα δεν έχει ως αίτημα την άμεση αποχώρηση. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;

«Κατά την άποψή μου είναι ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της τετραετίας που πέρασε. Υπάρχει μια διάχυτη διάθεση στον ελληνικό λαό να αντιμετωπιστεί η κατάσταση με ριζοσπαστικά διαφορετικό τρόπο, πράγμα που διαπιστώνουμε όλοι, αλλά δε βρίσκει πολιτική έκφραση. Τα λαϊκά στρώματα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα και με συλλογικότητα το πρόβλημα, αν υπήρχε ένα αξιόπιστο πολιτικό κόμμα το οποίο θα έλεγε, μαζί θα περάσουμε απέναντι, μαζί θα βγάλουμε τη χώρα από την άλλη πλευρά του χειμάρρου. Αυτή είναι η πραγματική αποτυχία του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας και όχι οι κοινοτοπίες που συχνά αναφέρονται στον τύπο για διαφωνίες, καβγάδες και τα παρόμοια».

– Η έξοδος από την Ευρωζώνη αρκεί από μόνη της, για να δοθεί λύση στο πρόβλημα της χώρας;

«Ξέρετε, ποτέ δεν είπα ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι από μόνη της η λύση για τα προβλήματά μας. Είναι όμως προϋπόθεση. Το ζήτημα για την Ελλάδα δεν είναι να φύγει από το ευρώ και να πάει σε εθνικό νόμισμα. Η χώρα χρειάζεται βαθύτατη αλλαγή στους κρατικούς μηχανισμούς, στην οικονομία, βαθύτατες τομές σε όλα τα επίπεδα. Γνωρίζουμε όλοι τις ανισότητες, την κοινωνική σκληρότητα, τη φτώχια, τη γενικότερη δυστοκία στην οικονομία. Σκεφτείτε ακόμη ότι η ίδια η μνημονιακή πλευρά έχει κάνει σημαία της τις «μεταρρυθμίσεις». Έγιναν μεγάλες κοινωνικές αλλαγές και τομές στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι τομές που κάνουν τα πράγματα χειρότερα για την κοινωνία και τον κόσμο της εργασίας. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Το ευρώ είναι ένα πλαίσιο θεσμικό, ένα πλαίσιο εξουσίας, το οποίο ευνοεί τις συντηρητικές αλλαγές, δηλαδή την αλλαγή των κοινωνικών δομών υπέρ του κεφαλαίου. Η Ελλάδα έχει ζήσει πλήρη κοινωνική ανατροπή την τελευταία τετραετία, αλλά προς το χειρότερο, ακριβώς γιατί ανήκει στους μηχανισμούς της ΟΝΕ και της ΕΕ. Για να το θέσω όσο πιο απλά μπορώ, η σημασία της εξόδου από το ευρώ είναι ακριβώς ότι, από ένα πλαίσιο το οποίο φτιάχτηκε για να μην επιτρέπει να γίνουν τομές υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων (Ευρωζώνη), μπαίνουμε σε ένα άλλο πλαίσιο (εθνικό νόμισμα) όπου οι τομές αυτές μπορούν να γίνουν».

– Άρα, κ. Λαπαβίτσα, για σας έχει σημασία και ποια κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης, σε περίπτωση που επιχειρηθεί κάτι τέτοιο.

«Έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιες δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές θα πραγματοποιήσουν την έξοδο. Από το 2010 οι συνεργάτες μου κι εγώ είχαμε πει ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι μία πιθανή εκδοχή της κρίσης, η οποία όμως μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε προοδευτική. Η συντηρητική έξοδος βρίσκεται ακόμη στο τραπέζι και μπορεί να γίνει με όρους σκληρούς, που να προστατεύουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Μπορεί όμως να γίνει και ριζοσπαστική έξοδος με όρους που θα είναι υπέρ των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας και για αυτήν τη λύση προσπαθούμε, αυτήν τη λύση μελετάμε».

– Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό ότι η δυναμική που υπήρχε στον ΣΥΡΙΖΑ έχει “καθίσει”. Οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν περίπου στα ίσα με τη Νέα Δημοκρατία. Πως το ερμηνεύετε;

«Η εκλογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την άποψή μου, είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων. Ο πρώτος είναι η τεράστια λαϊκή αντίσταση το 2010-11 που εκφράστηκε κυρίως στα κινήματα των πλατειών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηγήθηκε αυτής της αντίστασης, αλλά συμμετείχε, στήριζε, έδινε το παρών. Ο δεύτερος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνο κόμμα της Αριστεράς που είχε το θάρρος το 2012 να πει ανοιχτά “θα σχηματίσω κυβέρνηση” και “το ευρώ δεν είναι ταμπού”. Ο ελληνικός λαός σε τέτοιες κρίσιμες ώρες δε θέλει τοποθετήσεις του τύπου “τα πράγματα θα αλλάξουν όταν το λαϊκό κίνημα θα είναι έτοιμο να πάρει την εξουσία”, οι οποίες ακόμη λέγονται σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η ευθύνη του εδώ και τώρα. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων, πιστεύω, επέτρεψε στο ΣΥΡΙΖΑ να απογειωθεί εκλογικά.

Αλλά αν δούμε τις συγκεκριμένες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει ως αξιωματική αντιπολίτευση τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώνει να ηγηθεί στην κοινωνία και αποτυγχάνει συνεχώς να διαμορφώσει την πολιτική ατζέντα. Δεν υπάρχει συνεκτικότητα, η απλή αντι-μνημονιακή κατεύθυνση και ρητορική δε φτάνει, το πρόγραμμα δεν πείθει, δεν έχουν καν δημιουργηθεί οργανωτικές ρίζες στην κοινωνία. Για να πάρει την εξουσία και να αλλάξει τα πράγματα η Αριστερά πρέπει να έχει δυναμική, να διαμορφώνει την ατζέντα, να γεννάει όραμα. Ε, αυτό το πράγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχει καταφέρει και ο λόγος είναι ότι δεν έχει κυριαρχήσει η ριζοσπαστική πλευρά στη διαμόρφωση των θέσεων του».

-Τα τελευταία χρόνια στηρίζετε τον ΣΥΡΙΖΑ, του ασκείτε ωστόσο και κριτική. Πριν από λίγο καιρό, κάποιοι σας πρότειναν να συμπεριληφθείτε στο ευρωψηφοδέλτιό του, μια πρόταση που τελικά δεν πέρασε. Εσείς γιατί μπήκατε σε αυτή τη συζήτηση, παρά τις επιφυλάξεις σας για το ΣΥΡΙΖΑ; 

«Δεν ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν έχω τις ίδιες πολιτικές καταβολές. Αλλά και ποτέ δεν του έκανα εύκολη κριτική, παρ’ όλο που δέχτηκα πυρά από πολλούς μέσα του. Πιστεύω ότι όσοι του προσάπτουν ότι έχει ήδη γίνει ένα κόμμα εξουσίας, ότι είναι ήδη μια νέα μορφή σοσιαλδημοκρατίας, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε μας αρέσει, είτε όχι, ακουμπάνε οι ελπίδες των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων. Ο χαρακτήρας του δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντεπεξέρχεται στις ανάγκες του λαού και της εποχής, εγώ αυτό το λέω με αγωνία. Πιστεύω ότι οι ευρύτερες αριστερές δυνάμεις πρέπει να συμβάλουν ώστε να εδραιωθούν τα ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά που είναι πολύ σημαντικά. Η επιθυμητή πολιτική λύση για τη χώρα πάντα ήταν να υπάρξει συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς, ο κύριος όγκος των οποίων είναι στο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και δέχτηκα την πρόταση».

-Είδα ότι κάνατε μία πολύ γενναιόδωρη δήλωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά το κόψιμο της υποψηφιότητάς σας, λέγοντας ότι διαθέτει τα ριζοσπαστικά στοιχεία που χρειάζεται ο τόπος Αρκετοί ωστόσο, μετά το κόψιμο της υποψηφιότητας σας, έβγαλαν το αντίθετο συμπέρασμα, δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται τα ριζοσπαστικά στοιχεία και προτιμά να συνεχίσει τη στροφή προς το κέντρο. 

«Ο κύριος λόγος που δεν έγινε αποδεκτή η υποψηφιότητά μου πιστεύω ότι ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια να αποφευχθεί προεκλογικά το θέμα του ευρώ και των μονομερών δράσεων για διαγραφή του χρέους. Κατά την άποψή μου πρόκειται για μεγάλο σφάλμα. Φτάσαμε να έχει γίνει το ευρώ και οι μονομερείς ενέργειες στο χρέος ταμπού για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι για την κοινωνία. Η άποψη ότι οι πολιτικές μάχες κερδίζονται με μετατόπιση προς το κέντρο, ιδίως σε περιόδους κρίσης, είναι κακή πολιτική θεωρία κι ακόμη χειρότερη πολιτική πρακτική. Στην πράξη θα επιτρέψει στο συντηρητικό στρατόπεδο να θέσει την πολιτική ατζέντα και άρα να έχει μεγάλο πλεονέκτημα. Για τις δυνάμεις της Αριστεράς η απάντηση είναι ο θαρραλέος και σίγουρος ριζοσπαστισμός που θα δώσει όραμα στα λαϊκά στρώματα. Ανησυχώ πολύ για την κατεύθυνση που φαίνεται να παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δε βλέπω άλλη ρεαλιστική ελπίδα για ανατροπή της σημερινής τραγικής κατάστασης στη χώρα».

– Εδώ και λίγο καιρό δουλεύετε μαζί με την ερευνητική σας ομάδα στη δημιουργία ενός εναλλακτικού σχεδίου για την Κύπρο. Τι ακριβώς κάνετε;

«Στην Κύπρο άνοιξε μία μεγάλη συζήτηση αμέσως μετά τα γεγονότα του 2013, με τον εκβιασμό του νησιού και τη υιοθέτηση του καταστροφικού προγράμματος της Τρόικας. Το ΑΚΕΛ είχε το ίδιο μεγάλα προβλήματα γιατί είχε τη διακυβέρνηση της χώρας για πέντε χρόνια, ακριβώς την περίοδο που διαμορφώθηκαν οι συνθήκες της κρίσης. Θέλησε λοιπόν, με ευθύνη και σοβαρότητα, να εξετάσει νέες ιδέες, να σχηματίσει μιαν άλλη πρόταση, η οποία θα ήταν ριζοσπαστική και δε θα δίσταζε να θέσει προς ανάλυση και το θέμα της εξόδου από την ΟΝΕ. Οι συνεργάτες μου κι εγώ εξετάζουμε ορισμένες πλευρές της κυπριακής οικονομίας, ώστε να διαμορφώσουμε σταδιακά μία εναλλακτική πρόταση. Αν αυτή η πολιτική σημαίνει ότι θα χρειαστεί σύγκρουση με τους μηχανισμούς της ΟΝΕ, τότε θα αναλύσουμε και τους όρους με τους οποίους αυτό μπορεί να γίνει με επιτυχία.

Πρόκειται για ένα διεθνές υψηλού επιστημονικού επιπέδου οικονομικό δίκτυο, το οποίο δουλεύει πάνω στη δημιουργία μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρόταση, με τους όρους που σας εξήγησα παραπάνω. Ο κύριος κορμός είναι οι ερευνητές του RMF στο Λονδίνο, ερευνητές από την Ισπανία, όπου θέλουν να σκεφτούν με σοβαρό τρόπο τι θα σημάνει μία έξοδος από την νομισματική ένωση, από την Κύπρο και την Ελλάδα. Στην ομάδα συμμετέχει επίσης ο Χάινερ Φλάσμπεκ από τη Γερμανία, ένας οικονομολόγος μεγάλου διαμετρήματος.

Όλο αυτό σημαίνει ότι η εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση εξόδου δεν είναι η αφηρημένη ιδέα που σκορπά τρόμο, μπορεί να εφαρμοστεί και υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν τον τρόπο να το κάνουν».

– Θα σας ενδιέφερε να κάνετε την ίδια μελέτη και για την Ελλάδα;

Κατ’ αρχήν, μου φαίνεται απίστευτο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ήδη παράγει προχωρημένες επεξεργασίες γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Το θεωρώ λόγο για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή. Υπάρχει γενικότερο ενδιαφέρον από πλευράς πνευματικών κύκλων, οικονομολόγων και άλλων, να δουν τι θα σήμαινε η υιοθέτηση μιας άλλης οικονομικής πολιτικής. Οι μελέτες αυτές όμως θέλουν πολιτική βούληση, στήριξη και πόρους για να διαμορφωθεί το πρόγραμμα με σοβαρότητα.

-Και μία τελευταία ερώτηση κ. Λαπαβίτσα. Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα σας δημιουργεί αισιοδοξία ή απαισιοδοξία;

«Δυστυχώς δε μου δημιουργεί αισιοδοξία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώνει να διαμορφώσει την πολιτική ατζέντα και δεν υπάρχει ορμή και κατεύθυνση της πολιτικής κίνησης προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά βλέπουμε να εμφανίζεται σταδιακά ένας μανιασμένος σεκταρισμός, ο οποίος κατά την άποψή μου είναι τελείως λάθος και στηρίζει στην ουσία το κυβερνητικό στρατόπεδο. Η μνημονιακή πλευρά έχει την εμπειρία της εξουσίας, γνωρίζει πολύ καλά πώς να ελέγχει το επικοινωνιακό παιχνίδι και παρουσιάζει ότι συμβαίνει με τον καλύτερο τρόπο. Ήδη δημιουργείται η παραπλανητική εικόνα ότι η κρίση πέρασε και πλέον περνάμε στην ανάπτυξη. Ανησυχώ πολύ για το τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα.Εάν δεν υπάρξει πολιτική αλλαγή, τότε φοβάμαι ότι η Ελλάδα θα πάρει δρόμο ιστορική παρακμής. Θα γίνει μία χώρα ασήμαντη, γερασμένη, φτωχή και τελείως περιθωριακή στην Ευρώπη. Θέλω να πιστεύω ότι η κοινωνία θα βρει τις δυνάμεις για να κάνει αυτό που πρέπει».

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.thepressproject.gr/

Η “ευρωκρίση” πέρα από τις ωραιοποιήσεις των αριθμών

 Απόψεις  Comments Off on Η “ευρωκρίση” πέρα από τις ωραιοποιήσεις των αριθμών
Apr 012014
 
Ζοφερή είναι η εικόνα της Ευρώπης που παρουσιάζει μετά από 5 χρόνια κρίσης η Κέρστιν Γκάμελιν, κάνοντας λόγο για ωραιοποιήσεις και αριθμούς που ευημερούν, ενώ οι χώρες της κρίσης βουλιάζουν.

Ξεκινώντας με τη διαπίστωση ότι η προσαρμογή των αριθμών στις επιθυμίες μας είναι εφικτή, αλλά όχι οι πραγματικές συνθήκες διαβίωσης, η Κέρστιν Γκάμελιν επιχειρεί στις σελίδες της Suddeutsche Zeitung, μια «άλλη» ανάγνωση της ευρωκρίσης και της εξέλιξής της. Μια ανάγνωση που διαφέρει αισθητά από εκείνη που προβάλλουν οι υπουργοί του eurogroup και οι κυβερνήσεις των χωρών της ευρωζώνης.

Η Γκάμελιν κάνει λόγο για δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια ευρώ που έγιναν πακέτα για «να διασωθούν οι τράπεζες». Σύμφωνα με την ανάλυση, «οι θεσμοί της ΕΕ στις Βρυξέλλες προκαθορίζουν πόσο χρέος είναι επιτρεπτό». Η Ευρώπη και ιδιαίτερα η ευρωζώνη, «δεν είναι πλέον μια κοινότητα πολιτών, αλλά μια επιχείρηση, η οποία θα πρέπει να είναι πάνω από όλα αποτελεσματική, ανταγωνιστική και οικονομική», επισημαίνει η Γκάμελιν.

«Σε μια χώρα με 11 εκατ. κατοίκους μόνο 2 εκατ. έχουν κανονική δουλειά»

Η γερμανίδα δημοσιογράφος αναφέρεται στις επιδόσεις των χωρών της κρίσης στα πεδία της μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους και σημειώνει ότι «για πρώτη φορά μετά από καιρό, η Ελλάδα καταγράφει πλεόνασμα εσόδων και η Πορτογαλία πλησιάζει το στόχο του 3% στο δημοσιονομικό έλλειμμα». Η γερμανική κυβέρνηση και άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης απονέμουν εύσημα στις δύο χώρες, ωστόσο, «μια ματιά στην εσωτερική ζωή των δύο χωρών γεννά αμφιβολίες» αναφέρεται στο δημοσίευμα: «Η ελληνική κυβέρνηση έχει εκκρεμείς λογαριασμούς που υπολογίζονται στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Σε μια χώρα με 11 εκατομμύρια κατοίκους μόνο δύο εκατομμύρια έχουν μια κανονική δουλειά, για την οποία πληρώνονται. Δεν αναμένεται να αυξηθεί προσεχώς ο αριθμός των απασχολουμένων που αμείβονται. Επίσης δεν αναμένεται να αλλάξουν οι συνθήκες υπέρ των εργαζομένων. Καθημερινά εγκαταλείπουν την Ελλάδα κατά μέσο όρο 100 καλά εκπαιδευμένοι Έλληνες προκειμένου να εργασθούν κάπου στην Ευρώπη. Ακόμη και επιχειρήσεις μεταναστεύουν, καθώς είτε δεν τους δίνονται πλέον δάνεια είτε αυτά χορηγούνται με υψηλά επιτόκια, με αποτέλεσμα (σ.σ. Deutsche Welle: οι ελληνικές επιχειρήσεις) να μην έχουν καμία ελπίδα να αντέξουν στον ανταγωνισμό από άλλες χώρες της ευρωζώνης».

«Κάποια μέρα θα τελειώσει η νομισματική ένωση»

Η Γκάμελιν επικαλείται το παράδειγμα της θυγατρικής της Deutsche Telekom στην Αθήνα (σ.σ: ΟΤΕ), η οποία παίρνει δάνεια προσαρμοσμένα στην φερεγγυότητα της μητρικής εταιρείας, σε αντίθεση με τις άλλες ελληνικές επιχειρήσεις που καλούνται να πληρώσουν το πολλαπλάσιο.

Η Κέρστιν Γκάμελιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πραγματικότητα στις χώρες της κρίσης καταδεικνύει ότι η επωδός πολλών βορειοευρωπαϊκών χωρών, που θέλει την νομισματική ένωση να λειτουργεί ως αποτελεσματική επιχείρηση δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. «Διευρύνεται από μέρα σε μέρα το χάσμα μεταξύ των χωρών που θεωρείται ότι διοικούνται καλά, όπως η Γερμανία και των χωρών εκείνων που χαρακτηρίζονται μη ανταγωνιστικές. Η Γερμανία αντλεί οφέλη από την μετανάστευση εξειδικευμένων εργαζομένων, ενώ στις χώρες προέλευσης των μεταναστών μαζί με τους νέους εξαφανίζεται και το μέλλον», επισημαίνει η Γκάμελιν για να καταλήξει: «Εάν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι, οι ωραιοποιήσεις των υπολογισμών (σ.σ: των αριθμών) θα τελειώσουν κάποια μέρα και μαζί τους και η νομισματική ένωση».

Επιμέλεια: Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: Deutsche Welle

Michael Metcalfe: Χρειαζόμαστε χρήματα – ας τα τυπώσουμε!

 Video  Comments Off on Michael Metcalfe: Χρειαζόμαστε χρήματα – ας τα τυπώσουμε!
Mar 312014
 

Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, Ιαπωνία και Αγγλίας δημιούργησαν 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια  για να αγοράσουν ομόλογα ώστε να ενθαρρύνουν τους επενδυτές να κάνουν το ίδιο. Ο οικονομολόγος Michael Metcalfe προτείνει μια ιδέα που μπορεί να σοκάρει: θα μπορούσαν αυτές οι ίδιες τράπεζες να τυπώσουν χρήματα ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι για παγκόσμια βοήθεια χωρίς ταυτόχρονα να υπάρξει κίνδυνος για πληθωρισμό;

Ο κλειστός ΕΟΠΥΥ μπλοκάρει επέμβαση σε 3χρονο

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Ο κλειστός ΕΟΠΥΥ μπλοκάρει επέμβαση σε 3χρονο
Feb 232014
 

Τρίχρονο παιδάκι από το Ηράκλειο πρέπει να μεταφερθεί στο Λονδίνο για ένα επείγον χειρουργείο στα μάτια κι όμως δεν μπορεί επειδή τα χαρτιά που απαιτούνται βρίσκονται στον…  κλειστό  ΕΟΠΥΥ.

Το τριών ετών παιδί, πάσχει από το σύνδρομο Wagr, ένα σπάνιο σύνδρομο στην Ελλάδα, που δημιουργεί προβλήματα στα μάτια και τα νεφρά. “Πριν από δύο χρόνια είχε χειρουργηθεί και πάλι στο Λονδίνο ωστόσο χρειάζεται νέο χειρουργείο καθώς επέστρεψε η έντονη πίεση στο ματάκι του η οποία δεν μπορεί να ελεγχθεί με κολλύρια”, λέει στο cretalive, η μητέρα του παιδιού.

Το νέο ραντεβού ορίστηκε σε νοσοκομείο του Λονδίνου στις 5 Μαρτίου όπου – όπως εξηγεί η μητέρα – θα τοποθετηθεί βαλβίδα στον οφθαλμό “για να σώσουμε την μειωμένη όρασή του”. Μεγάλο πρόβλημα σε αυτό το ταξίδι όμως είναι ο ΕΟΠΥΥ.

“Εμείς έχουμε όλα τα χαρτιά, όπως ακριβώς μας τα ζήτησαν από τον ΕΟΠΥΥ πριν κάποιο καιρό. Είχαμε ρωτήσει την διαδικασία και μας είπαν ότι πρέπει να πάμε όλα τα έγγραφα επικυρωμένα αλλά και τα χαρτιά που μας έστειλε ο γιατρός από το Λονδίνο, μεταφρασμένα – με δικά μας έξοδα. Τα ετοιμάσαμε όλα και τα στείλαμε στον ΕΟΠΥΥ. Αυτό που θέλουμε είναι να περάσουν από την αρμόδια επιτροπή και μετά είμαστε έτοιμοι για να φύγουμε”, επεσήμανε η μητέρα του παιδιού.

Το γεγονός ότι ο ΕΟΠΥΥ έκλεισε “μπλόκαρε” και όλη την διαδικασία με τους γονείς να παίρνουν αόριστες απαντήσεις από τους αρμόδιους.

“Ο ΕΟΠΥΥ έκλεισε και Επιτροπή πλέον δεν υπάρχει. Το μόνο που μας λένε είναι στείλτε τα χαρτιά σας και θα δούμε τι θα γίνει. Έχουμε καταθέσει τα χαρτιά μας από τον Δεκέμβριο. Πρέπει να εγκριθούν από τους γιατρούς για να φύγουμε αλλιώς δεν μπορούμε”, υπογραμμίζει η μητέρα του παιδιού.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ…! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ…! ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;
Dec 222013
 

Επιτέλους ας δοθεί η δυνατότητα διαλόγου με τους κατοίκους στη βάση της οικονομικής κρίσης που περνάμε και δεν φαίνεται να ξεπερνάμε στο ορατό μέλλον. Θυμίζουμε στη δημοτική αρχή ότι δεν είμαστε κάτοικοι Ελβετικού καντονιού αλλά ταλαιπωρημένοι Έλληνες πολίτες και ως τέτοιοι αντιδρούμε στα χαράτσια και τις απειλές, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Τι άραγε δεν καταλαβαίνει από όλα αυτά;

Επανέρχεται ο Δήμαρχος στην υπόθεση της σύνδεσης με το αποχετευτικό δίκτυο, στη δημοτική ενότητα Πορταριάς -Μακρινίτσας και απειλεί με το πρόστιμο των 700 Ευρώ, παραμονές Χριστουγέννων! Τον τελευταίο καιρό ξεκίνησε μια εκστρατεία είσπραξης, στην πόλη και τα χωριά, με την απειλή της διακοπής του νερού και την επιβολή προστίμων σε όλους όσους χρωστάνε στη ΔΕΥΑΜΒ. Σε όλους δηλαδή που δεν μπορούν να ξοφλήσουν λογαριασμούς γιατί, απλά, δεν έχουν.
 Στην ανακοίνωση της ΔΕΥΑΜΒ που αναρτήθηκε σε ταμπλώ και στήλους της ΔΕΗ στα χωριά, γίνεται λόγος για ύστατη έκκληση στους κατοίκους να προχωρήσουν στη σύνδεση, διαφορετικά θα μπει το πρόστιμο. Υπενθυμίζεται, στην ίδια ανακοίνωση, ότι η ΔΕΥΑΜΒ έχει εξαντλήσει την κοινωνική της πολιτική με τις 7 δόσεις σε ότι αφοράτα τέλη σύνδεσης και την προσφορά ενός φρεατίου σύνδεσης.
Ως εκ τούτου, θεωρούμε  απαραίτητο να πούμε για μια ακόμη  φορά μερικά πράγματα για την πολυσυζητημένη σύνδεση με την αποχέτευση, όπου αυτή υπάρχει.
  • Οι κάτοικοι, αποκαλούμενοι υπόχρεοι, καλούνται να συνδεθούν αφού πληρώσουν 150 Ευρώ για την προμήθεια υδρομέτρου, το οποίο στην αγορά κοστίζει περίπου 25 Ευρώ!
  • Καλούνται επίσης να υποβάλλουν αίτηση στην ΔΕΥΑΜΒ και να πληρώσουν τέλη σύνδεσης για ένα έργο το οποίο έγινε επί Καποδίστρια, δηλαδή χωρίς συμμετοχή της ΔΕΥΑΜΒ, τα οποία ανέρχονται σε 400-600 Ευρώ ανάλογα με τα τετραγωνικά της κατοικίας.
  • Η αίτηση συνοδεύεται από σχέδια μηχανικού του οποίου η αμοιβή είναι 200 Ευρώ.
Μέχρι εδώ, το κόστος ανέρχεται στα 700-800 Ευρώ και είμαστε ακόμη στην αίτηση. Το ουσιαστικό όμως έργο της σύνδεσης  τώρα αρχίζει και περιλαμβάνει:

 

  • Σκάψιμο της αυλής του σπιτιού για να βρεθεί ο βόθρος
  • Σκάψιμο για να εγκατασταθούν οι πλαστικοί σωλήνες του δικτύου και τα φρεάτια
  • Αποκατάσταση της πλακόστρωσης της αυλής
  • Προμήθεια των απαραίτητων υλικών
Ανάλογα με την περίπτωση, δηλαδή την έκταση, την γεωλογία και την τοπογραφία της αυλής, τη θέση του βόθρου και γενικά την έκταση της δουλειάς, το κόστος ξεκινά από 300-400 Ευρώ και μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 2-2500 Ευρώ. Αν σε αυτά που θα εισπράξει ο εργολάβος, προσθέσουμε και αυτά που μπαίνουν στα ταμεία της ΔΕΥΑΜΒ, φτάνουμε στο συνολικό ποσό που κυμαίνεται από 1100 ως πάνω από 3000 Ευρώ
Παρά το γεγονός ότι ο κόσμος θεωρεί ωφέλιμο το δίκτυο της αποχέτευσης από όλες τις πλευρές, τα χρήματα είναι πολλά και η συντριπτική πλειοψηφία αδυνατεί να τα διαθέσει.
Σε ότι αφορά το υποχρεωτικό της σύνδεσης, έχουμε τις σοβαρές ενστάσεις μας. Εφόσον κάποιος υιοθετήσει  μια επιστημονικά αποδεκτή μέθοδο διαχείρισης των ακαθάρτων του σπιτιού του, ποιος ο λόγος που του επιβάλλεται η σύνδεση με το δίκτυο της ΔΕΥΑΜΒ και η πληρωμή τελών αποχέτευσης; Τέτοιες μέθοδοι υπάρχουν, κοστίζουν λιγότερο και βοηθούν αποφασιστικά στην εξοικονόμηση νερού αφού με το τελικό προϊόν-καθαρό νερό-ποτίζεται  ο κήπος ή το χωράφι .

Από την πλευρά μας, έχουμε προτείνει τη συμπίεση των τελών σύνδεσης τα οποία θεωρούμε υπερβολικά και την ανάληψη του έργου της σύνδεσης με τους βόθρους από εργολάβο που θα προσφέρει τη χαμηλότερη οικονομική προσφορά και μάλιστα με δόσεις, τον οποίο θα μπορούσε να επιλέξει η ΔΕΥΑΜΒ μετά από σχετική πρόσκληση για εκδήλωση ενδιαφέροντος. Με αυτό τον τρόπο ένας αριθμός κατοίκων θα μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά, ενώ στις περιπτώσεις υπόχρεων που αντικειμενικά αδυνατούν να ανταποκριθούν, ας επιστρατεύσει η ΔΕΥΑΜΒ το κοινωνικό της πρόσωπο που τελευταία σπάνια το βλέπουμε, για να κάνει δωρεάν το έργο. Επίσης πρέπει να δοθεί η δυνατότητα της επιλογής του τρόπου διαχείρισης των ακαθάρτων με αποδεκτές μεθόδους.

Επιτέλους ας δοθεί η δυνατότητα διαλόγου με τους κατοίκους στη βάση της οικονομικής κρίσης που περνάμε και δεν φαίνεται να ξεπερνάμε στο ορατό μέλλον. Θυμίζουμε στη δημοτική αρχή ότι δεν είμαστε κάτοικοι Ελβετικού καντονιού αλλά ταλαιπωρημένοι Έλληνες πολίτες και ως τέτοιοι αντιδρούμε στα χαράτσια και τις απειλές, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Τι άραγε δεν καταλαβαίνει από όλα αυτά;

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://watervolo.blogspot.gr/

ΠΟΙΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ;

 Απόψεις  Comments Off on ΠΟΙΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ;
Dec 182013
 

Καθώς η θεατρική παράσταση “Διαπραγμάτευση με την Τρόικα” διανύει τον τέταρτο κύκλο της όντας πολύ πετυχημένη, αφού και σασπένς και αίμα και μελόδραμα διαθέτει, κάποιοι ακόμα προσδοκούν σε “ανάπτυξη” και ελαφρύνσεις.

Με αγκάθια τους πλειστηριασμούς, τις νέες περικοπές και του που θα βρεθούν εκ νέου θύματα για θυσία στον βωμό του Μολώχ, την δημόσια Υγεία να τρέμει υπό το βάρος απολύσεων, ελλείψεων φαρμάκων και πιθανού “ξαφνικού θανάτου” του ΕΟΠΠΥ, με την Παιδεία να βγάζει ρόγχους και ξαφνικά πολλούς να ενδιαφέρονται αν τα παιδιά θα χάσουν το εξάμηνό τους (sic).

Με οικογένειες να βιώνουν εφιάλτες και την απαισιοδοξία να μεταφράζεται και σε δείκτες που συνεχώς πληθαίνουν. Θύματα του κρύου με μαγκάλια και σόμπες, περιστατικά που θυμίζουν την Ελλάδα 2 αιώνες πίσω ή μετά από πόλεμο. Και που αν δεν υπήρχαν κάποιες πρωτοβουλίες και δομές, το πιθανότερο τα κανάλια να είχαν αναφορά καθημερινή σε θύματα. Είναι ντροπή για μια κοινωνία να ανέχεται σπίτια που δεν έχουν ηλεκτρικό ρεύμα.

Ωστόσο ακόμα υπάρχει ένα κομμάτι που περιμένει ξαφνικά οι τύραννοι ν’ αλλάξουν πρόσωπο. Η μόνη εκτόνωση του Έλληνα πλέον περιορίζεται στο να βρεθεί σε πλατό τηλεοπτικής εκπομπής για να ξεσπάσει σε καλεσμένο υπουργό ή να είναι στο σαλόνι του και να χαίρεται, “καλά του τα ‘πε“, “έτσι θα του τα’ λεγα κι εγώ“. Βέβαια όταν ο άλλος είναι εκλεγμένος ποσώς έρχεται σε δύσκολη θέση, ειδικά όταν απολαμβάνει τόσα προνόμια.

Δεν μπορείς να απαιτείς αξιοπρέπεια από κανέναν υπουργό για να παραιτηθεί. Oύτε από στον Άδωνι για την Υγεία, ούτε από τον Αρβανιτόπουλο για την Παιδεία κ.ο.κ. Το παιχνίδι παίζεται αλλού. Είναι στον τρόπο που επικοινωνούν την φτώχεια. Προετοιμάζουν το έδαφος για να αποδεχόμαστε ως την πλέον φυσιολογική την ύπαρξη αστέγων. Ως φυσικό φαινόμενο τα παιδιά που υποσιτίζονται. Ως σταθερά την μη κάλυψη αναγκών που ήταν αυτονόητες. Όλα τα παραπάνω που κανονικά θα προκαλούσαν οργή και θλίψη, απογυμνώνονται από κάθε έννοια ηθικής.

Ο στόχος είναι η σχετικοποίηση της αξιοπρέπειας. Το να συνηθίζουμε την ανημποριά ως παρενέργεια μιας συνταγής που δίνεται δια της βίας, μόνο και μόνο για να επιβιώσει μια συγκεκριμένη κοινωνική\οικονομική τάξη, που πλέον δεν κρατά ούτε τα προσχήματα.

Ένα γενικευμένο κοινωνικό πένθος, χρειάζεται μια κοινή μαρτυρία. Ωστόσο καθώς ο “συνομιλητής” απουσιάζει και τα υποστηρικτικά δίκτυα δεν επαρκούν για την ανακούφιση των πάντων, αυτό το συναίσθημα καταπιέζεται. Η απώθησή του οδηγεί σε περαιτέρω αποξένωση.

kartesios221113

Η κυβέρνηση μιλά με όρους ελεημοσύνης και ποντάρει στην φιλανθρωπία. Πλέον δεν “λαϊκίζει” με κοινωνικό κράτος πρόνοιας, αφού οι μεταρρυθμίσεις και τα εύσημα από την άρχουσα τάξη της Γερμανίας, αρκούν για να βγάλει τον χειμώνα. Επιπλέον, οτιδήποτε έχει δημόσιο χαρακτήρα θεωρείται σατανικό που πρέπει να εξορκιστεί, ενώ όπως δήλωσε και ο βουλευτής-Τραμπάκουλας της ΝΔ, “δεν είμαστε κομμουνιστικό καθεστώς για να είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε δουλειά και ένα πιάτο φαΐ στον κόσμο“.

Το νεοφιλελεύθερο λόμπι προσπαθεί να αποτινάξει ευθύνες και να μας παρουσιάσει την κρίση ως κατάσταση ανάγκης όμοιας μ’ αυτής που ακολουθεί μια φυσική καταστροφή. Κατά την λογική του, δεν μπορούν να έχουν όλοι φαγητό και δουλειά, πιθανώς ούτε και σπίτι. Αλλά δεν φταίει κανένας γι’ αυτό. Απλά πρέπει να είσαι πιο ισχυρός, αν δεν έχεις να πληρώσεις τότε είσαι άξιος της μοίρας σου και δεν άξιζες καλύτερη αντιμετώπιση από το κράτος. Η θεσμοθέτηση της ζούγκλας.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://strangejournal.wordpress.com/

«Όχι» λένε οι γονείς στο πετρέλαιο του Σόρος για τα σχολεία της Νάουσας

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on «Όχι» λένε οι γονείς στο πετρέλαιο του Σόρος για τα σχολεία της Νάουσας
Dec 132013
 

Την απόφαση να μην δεχτεί πετρέλαιο θέρμανσης, που προέρχεται από δωρεά του ιδρύματος του μεγιστάνα Τζορτζ Σόρος, έλαβε η γενική συνέλευση των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της Νάουσας.

Όπως τονίζουν η λειτουργία και συντήρηση των σχολείων είναι υποχρέωση του κράτους.

«Καταρχήν μας προκάλεσαν εύλογες υποψίες οι λόγοι για τους οποίος ο φιλάνθρωπος αυτός μεγιστάνας σκέφτηκε ξαφνικά το πρόβλημα των σχολείων της Νάουσας. Δεν μας πείθει ότι η προσφορά του είναι ανιδιοτελής.

Είμαστε βέβαιοι ότι από αυτή την ‘ευεργεσία’ ο κ. Σόρος αναμένει ανταλλάγματα και δεν θέλουμε τα σχολεία των παιδιών μας να μπουν σ’ αυτό το παιχνίδι» δήλωσε ο πρόεδρος των συλλόγων, Μανώλης Γαλίτης στην εφημερίδα Μακεδονία.

«Πετρέλαιο θα μπορούσαμε να αγοράσουμε και μόνοι μας, με χρήματα των γονέων. Αλλά δεν είναι αυτός ο ρόλος των συλλόγων μας. Η λειτουργία των σχολείων είναι υποχρέωση του κράτους. Τι κοινωνία είμαστε αν δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε τα σχολεία μας; Γι’ αυτό εξηγούμε ότι δεν ζητήσαμε και δεν ζητάμε από κανέναν ελεημοσύνη. Απαιτούμε από το κράτος να διασφαλίζει τα δικαιώματα και τη μόρφωση των παιδιών μας και όλων των παιδιών» υποστήριξε ο κ. Γαλίτης.

Τέλος, από την πλευρά του πάντως ο δήμος ξεκαθάρισε ότι η όποια απόφαση των συλλόγων γονέων δεν δεσμεύει κανέναν και ότι τις επόμενες μέρες που θα καταφθάσει το βυτιοφόρο το πετρέλαιο θα παραληφθεί κανονικά και θα διανεμηθεί στα σχολεία.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alterthess.gr/content/ohi-lene-oi-goneis-sto-petrelaio-toy-soros-gia-ta-sholeia-tis-naoysas

Δεν έχω γάλα για το μωρό μου και του δίνω νερό με ζάχαρη

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Δεν έχω γάλα για το μωρό μου και του δίνω νερό με ζάχαρη
Dec 122013
 

Η δήλωση που έκανε τους Γιατρούς του Κόσμου να παγώσουν: «Δεν έχω γάλα για το μωρό μου και του δίνω νερό με ζάχαρη»

Οικογενειάρχες, ανύπαντρες μητέρες και άλλοι άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα είχαν καλή οικονομική κατάσταση, καταφεύγουν πλέον στους «Γιατρούς του Κόσμου», οργάνωση που κατά πλειοψηφία βοηθούσε κόσμο που είχε ανάγκη, ερχόμενους από άλλες χώρες.

Η δράση των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας, ξεκίνησε το 1990 όταν προσέφερε ιατροφαρμακευτική βοήθεια σε ευάλωτους ανθρώπους που έρχονταν από ξένες χώρες.

Η κατάσταση έχει πια ανατραπεί με την οικονομική κρίση και πολλοί Ελληνες είναι αυτοί που καταφεύγουν στα ιατρεία των Γιατρών του Κόσμου έστω και για να ζητήσουν λίγο γάλα για το παιδί τους.

«Δεν έχω γάλα και του δίνω νερό με ζάχαρη», τους είπε μια μητέρα.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία των Γιατρών του Κόσμου, το τελευταίο εξάμηνο, περισσότεροι από 1726 ήταν οι λήπτες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ πάνω από 1458 ήταν τα αιτήματα πολιτών που απευθύνθηκαν στην κοινωνική υπηρεσία του Ανοικτού Πολυϊατρείου της Πάτρας.

«Ερχονται πλέον άνθρωποι που είχαν δουλειά, που είναι πτυχιούχοι και πλέον δεν έχουν ούτε τα αυτονόητα. Η κατάσταση είναι δύσκολη. Έχουμε πλέον και αρκετούς άστεγους κι ας μην είναι εμφανές πάντα», δηλώσε στο thebest.gr η κ. Κυριακοπούλου, υπεύθυνη του Ιατρείου της Πάτρας και κοινωνική λειτουργός.

Όλο το προσωπικό των Γιατρών του Κόσμου της Πάτρας, έχει έρθει αντιμέτωπη με πολύ δύσκολες καταστάσεις και ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, ολοένα και αυξάνεται αφού αυξάνεται και ο αριθμός των κατοίκων της Πάτρας, που είναι αποκλεισμένοι από το Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Η κ. Κυριακοπούλου, αναφέρει πως οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδος, προσπαθούν να δώσουν την μέγιστη δυνατή βοήθεια προσφέροντας παιδιατρείο, υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με εθελοντικό προσωπικό πολλών ειδικοτήτων.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.prismanews.gr/

Financial Times: Στα επόμενα 4 χρόνια η Ελλάδα ή θα χρεωκοπήσει, ή θα βγει από το ευρώ

 Χωρίς κατηγορία  Comments Off on Financial Times: Στα επόμενα 4 χρόνια η Ελλάδα ή θα χρεωκοπήσει, ή θα βγει από το ευρώ
Dec 042013
 

Ο σχολιαστής της εφημερίδας Βόλφγκανγ Μίνχαου καταλήγει σε αυτό το συμπέρασμα υποστηρίζοντας η στρατηγική της ΕΕ να επιμηκύνει τη διάρκεια των δανείων και να μειώνει τα επιτόκιά τους πλησιάζει στο φυσικό της όριο

Η μεγάλη απειλή για τη Γερμανία και τη νέα κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού την επόμενη τετραετία θα προέλθει από την εξελισσόμενη κρίση χρέους της Ευρωζώνης, αναφέρει ο σχολιαστής της εφημερίδας Financial Times Βόλφγκανγ Μίνχαου σε άρθρο του με τίτλο: «Η κυβέρνηση συνασπισμού της Γερμανίας θα χρειαστεί να αθετήσει υποσχέσεις της».

Ανεξάρτητα από το ποιο σενάριο αντιμετώπισης επικρατήσει, σημειώνει ο αρθρογράφος, «κάποιες υποσχέσεις που δόθηκαν στον εκλογικό σώμα θα παραβιασθούν».

Ο κ. Μίνχαου αναφέρει παραδείγματα από την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του, με πρώτο την πρόβλεψη του ΟΟΣΑ (Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) ότι το ελληνικό χρέος θα σταθεροποιηθεί στο 160% του ΑΕΠ το 2020, ενώ η ΕΕ και το ΔΝΤ στηρίζουν όλη την αριθμητική τους για το ελληνικό πρόγραμμα σε ένα στόχο για χρέος 124% του ΑΕΠ. «Στην επόμενη τετραετία, η Ελλάδα είτε θα χρεοκοπήσει είτε θα βγει από το ευρώ – ή και τα δύο», αναφέρει ο αρθρογράφος, προσθέτοντας ότι «η στρατηγική της ΕΕ να επιμηκύνει τη διάρκεια των δανείων και να μειώνει τα επιτόκιά τους πλησιάζει στο φυσικό της όριο».

Υπήρξαν, προσθέτει ο Μινχάου, και ειδήσεις για την ύπαρξη αποπληθωριστικών πιέσεων στην Ευρωζώνη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ανακοίνωσε ότι η προσφορά χρήματος με την ευρεία έννοια επιβραδύνθηκε και πάλι τον Οκτώβριο και ότι ο τραπεζικός δανεισμός προς τον ιδιωτικό τομέα μειώνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Αυτό που οι Γερμανοί πολιτικοί γενικά δεν αντιλαμβάνονται, σημειώνει ο αρθρογράφος, είναι ότι η πολιτική τους σε σχέση με την προταθείσα τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης συμβάλλει στην πιστωτική ασφυξία και τη διατήρησή της.

Η ΕΚΤ πρόκειται να αρχίσει έναν έλεγχο ποιότητας ενεργητικού των τραπεζών (asset quality review) και μία σε βάθος έρευνα των τραπεζικών ισολογισμών, την οποία θα ακολουθήσουν οι ασκήσεις αντοχής (των τραπεζών) το επόμενο έτος. Στο τέλος αυτής της άσκησης, σημειώνει ο Μινχάου, οι μεγαλύτερες 130 τράπεζες της Ευρωζώνης μπορεί να χρειασθούν νέα κεφάλαια έως και 100 δις. ευρώ, προσθέτοντας ότι «η γερμανική πολιτική ελίτ είναι ρητά αντίθετη στο να γίνουν κεφαλαιακές ενέσεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, εκτός από ακραίες συνθήκες». Δεν προκαλεί έκπληξη, σημειώνει ο Μινχάου, ότι οι τράπεζες προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν το ύψος των κεφαλαίων που θα χρειασθούν να συγκεντρώσουν με τη μείωση της επικίνδυνης έκθεσής τους σε ιδιώτες πιστωτές. Είναι εύλογο να αναμένεται, προσθέτει, ότι η πιστωτική κρίση θα συνεχισθεί για όσο διάστημα λαμβάνει χώρα η προσαρμογή στον τραπεζικό – στη διάρκεια του 2014.

Η ΕΚΤ, εν τω μεταξύ, έχει σχεδόν εξαντλήσει τα συμβατικά μέτρα νομισματικής πολιτικής, σημειώνει ο Μινχάου, προσθέτοντας ότι η χορήγηση επιπλέον μακροπρόθεσμων δανείων ή μία ακόμη μικρή μείωση του επιτοκίου δεν θα είναι αρκετά για να αντιμετωπισθεί η αποπληθωριστική πίεση που προκαλούν η πιστωτική ασφυξία και η προσαρμογή των τιμών και των μισθών στον Νότο χωρίς αντισταθμιστική προσαρμογή στον Βορρά. Η Ευρωζώνη θα διακινδύνευε, σημειώνει ο Μινχάου, το σενάριο που περιέγραψε ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Λόρενς Σάμερς – μίας μακροχρόνιας στασιμότητας με μόνιμα αρνητικά πραγματικά επιτόκια.

Ο Μινχάου αναφέρει ότι η ΕΚΤ έχει έναν εναλλακτικό τρόπο δράσης. Θα μπορούσε να αγοράσει μεγάλα ποσά χρέους της Ευρωζώνης και να συμπληρώσει το πρόγραμμα αυτό με μία πιστωτική χαλάρωση ή ποσοτική χαλάρωση (quantitative easing), ώστε να μειώσει τα μακροπρόθεσμα επιτόκια. Το μεγάλο πολιτικό ερώτημα είναι πόσο καλά θα προσαρμοσθεί η γερμανική πολιτική τάξη και το συνταγματικό δικαστήριο της χώρας σε αυτή την πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς δεν θα είναι συνεπές με την τρέχουσα πολιτική ή νομική συναίνεση. «Για την ώρα, και τα δύο κόμματα του συνασπισμού αισθάνονται άνετα συμφωνώντας σε κόκκινες γραμμές για την κρίση στην Ευρωζώνη: Όχι σε κοινό ταμείο εκκαθάρισης των τραπεζών, όχι στα ευρωομόλογα, όχι σε έξωθεν έλεγχο στις γερμανικές αποταμιευτικές τράπεζες, όχι αυτό, όχι εκείνο. Το πιο δύσκολο για τα δύο κόμματα θα είναι το να βρουν έναν τρόπο να πουν “ναι”, σημειώνει ο Μινχάου.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://news247.gr/

Η Ιρλανδία κινεί έρευνα για την τρόικα

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Η Ιρλανδία κινεί έρευνα για την τρόικα
Nov 292013
 

Στερνή μου γνώση… Η έρευνα που κίνησε το Ευρωκοινοβούλιο για να αξιολογήσει τις ενέργειας της τρόικας στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που τέθηκαν υπό τις υπηρεσίες της προχωρά.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, οι επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της τρόικας, ήτοι ο πρόεδρος του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem, o πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Hermann van Rompuy και ο αρμόδιος για θέματα ΟΝΕ επίτροπος της Κομισιόν Olli Rehn δέχθηκαν την περασμένη Παρασκευή έναν κατάλογο 29 ερωτημάτων στα οποία θα πρέπει να απαντήσουν εντός τριών εβδομάδων, ώστε στις 17 Δεκεμβρίου να υποβληθεί, όπως προβλέπεται, μία έκθεση βασισμένη στις απαντήσεις των αποδεκτών.

Επιπλέον, οι πρωθυπουργοί, υπουργοί Οικονομικών και κεντρικών τραπεζών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου, δέχθηκαν έναν κατάλογο εννέα ερωτημάτων, ενώ μετά το πέρας της περιόδου των τριών εβδομάδων οι ευρωβουλευτές σκοπεύουν να απευθυνθούν στους πρώην ηγέτες των εμπλεκόμενων χωρών, οι οποίοι είχαν κληθεί να λάβουν τις κρίσιμες αποφάσεις.

Η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία ηγείται της έρευνας, προτίθεται, επίσης, να πραγματοποιήσει και δημόσιες ακροάσεις, αλλά λόγω χρονικών περιορισμών δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον θα πραγματοποιήσει αποστολές στις εν λόγω χώρες.

Κατά το δελτίο του Agence Europe, ο κατάλογος των 29 ερωτήσεων προς την τρόικα, αφορά κατ΄ αρχήν το σχεδιασμό και τη διαδικασία υιοθέτησης των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής, και δεύτερον το πώς λειτουργούν αυτά τα προγράμματα. Επίσης περιλαμβάνονται ερωτήσεις όπως ποιός ήταν ο ρόλος του καθενός από τα θεσμικά όργανα, ποιά μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για τις προβλέψεις για το χρέος, ποιός ήταν υπεύθυνος για την τελική απόφαση, ποιά ήταν η συμμετοχή του Eurogroup, εάν υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες ορισμένα μέτρα που λαμβάνονταν δεν ανταποκρίνονταν σε νόμους που ίσχυαν κ.λπ. Από τις εθνικές αρχές έχει ζητηθεί επίσης να περιγράψουν την ποιότητα της συνεργασίας με την τρόικα.

Την ανάλυση της διεθνούς διάστασης των προγραμμάτων στήριξης θα κληθούν να δώσουν ο πρόεδρος της ΕΚΒ Mario Draghi, ο πρόεδρος της Κομισιόν Jose Barroso και η διευθύντρια του ΔΝΤ Christine Lagarde.

Δεν πρόκειται όμως για τη μόνη διαδικασία αυτού του είδους, καθώς σε εθνικό επίπεδο δική του έρευνα αποφάσισε να κινήσει το κοινοβούλιο της Ιρλανδίας, της μόνης έως τώρα χώρας που επαίρεται ότι ολοκλήρωσε επιτυχώς το πρόγραμμά της. Και εδώ ο απολογισμός αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με το Euobserver.com οι οικονομολόγοι, συνδικαλιστές και πολιτικοί της ιρλανδικής αντιπολίτευσης οι οποίοι συνεργάσθηκαν με την τρόικα έχουν τα χειρότερα να πουν (“μιλούσαμε σε κλειστά αυτιά”) για τους εκπροσώπους της ΕΚΤ Klaus Masuch (γνωστό μας από το προηγούμενο πέρασμά του από την Ελλάδα) και της Κομισιόν, Istvan Szekely, ενώ αντίθετα τονίζουν ότι είχαν μια λειτουργική συνεργασία με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ κατά την πρώτη διετία του ιρλανδικού προγράμματος Ashoka Mody, ο οποίος μάλιστα φέτος παραδέχθηκε ότι η έμφαση στη λιτότητα ήταν λανθασμένη και ότι μέρος του ιρλανδικού χρέους θα όφειλε να διαγραφεί.

Άλλωστε η Ιρλανδία χρειάσθηκε να προσφύγει στο πρόγραμμα των 85 δισ. ευρώ μόνο και μόνο διότι μετά από πίεση των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης επωμίσθηκε τα βάρη των τραπεζών μετά το σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας, με αποτέλεσμα το ιρλανδικό δημόσιο χρέος να έχει τετραπλασιασθεί σήμερα στο 123% του ΑΕΠ.

Όσο για την απρόσμενη μείωση των ποσοστών της ανεργίας στο 13,5%, που ήρθε να αποτελέσει το “επιστέγασμα” της εξόδου της Ιρλανδίας από το μνημόνιο (αλλά όχι και από τη διηνεκή επιτήρηση), αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι κατά τα χρόνια εφαρμογής του προγράμματος στήριξης από την τρόικα, η χώρα υπέστη δραματική δημογραφική μεταβολή. Από χώρα με τον υψηλότερο βαθμό εισροής μεταναστών προ εξαετίας, η Ιρλανδία μετατράπηκε στη χώρα με την μεγαλύτερη καθαρή εκροή πληθυσμού (35.000 άτομα), ξεπερνώντας τις Βαλτικές Δημοκρατίες και το Κόσσοβο, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε στις 21 Νοεμβρίου η Eurostat.

Ήδη φοιτητές στο Δουβλίνο ίδρυσαν την πρωτοβουλία “Δεν πάμε πουθενά”, σε απάντηση προς την κυβέρνηση η οποία ενθαρρύνει τη μετανάστευση προκειμένου να “ανακουφίσει” την αγορά εργασίας…

Πηγή: http://www.capital.gr/

Με υποθήκη την Yγεία

 Απόψεις  Comments Off on Με υποθήκη την Yγεία
Nov 272013
 

Στον έκτο χρόνο της ύφεσης η χώρα έχει μόνο να μετρά πληγές, όχι μόνο από την μονόπλευρη πολιτική λιτότητας αλλά και από την απουσία υποδομών να υποστηρίξουν τα θύματα της ύφεσης και να αμβλύνουν τις κοινωνικές αντιθέσεις που γιγαντώνονται. Ωστόσο, η πολιτική που ακολουθείται, δεν έχει στόχο ούτε τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης ούτε την προστασία του πολίτη.

Η πολιτική για την υγεία είναι η καλύτερη απόδειξη. Αυξήσεις και μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων με μοναδικό στόχο την αύξηση των κερδών των επιχειρήσεων και τη μετακύληση της διαφοράς στις τσέπες του ασθενούς, είναι η μία οπτική. Οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων με την παράλληλη μείωση κλινών είναι η άλλη οπτική. Μόνο που η πολιτική αυτή δεν είναι διεδρική.

Στην οικονομική εξίσωση που ακολουθείται, παραβλέπεται συνεχώς ο ασθενής και η κοστολόγηση της υγείας και του θανάτου. Το προσδόκιμο και η μέση ηλικία στη χώρα δημιουργούν ένα δημογραφικό εκρηκτικό μείγμα. Την ίδια στιγμή η αδυναμία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών να ασφαλιστούν και ακόμα περισσότερων να έχουν πρόσβαση σε προληπτικές εξετάσεις, δημιουργούν μία βραδυφλεγή υγειονομική βόμβα, η οποία δε γνωρίζουμε πότε θα εκραγεί και με τι διαστάσεις.

Η πρόληψη, που κατάντησε να είναι πολυτέλεια, έχει αποδειχθεί ότι είναι μία μεσο-βραχυπρόθεσμη επένδυση με πολλαπλά οικονομικά και δημοσιονομικά οφέλη στην κοινωνία. Ο ασθενής που δε συμμετέχει σε προγράμματα προληπτικής ιατρικής (ή ατομικά δεν κάνει προληπτικές εξετάσεις) όχι μόνο έχει αυξημένες πιθανότητες να νοσήσει σοβαρά, αλλά και όταν τούτο συμβεί είναι ακριβότερο για την κοινωνία (από το κόστος της ατομικής πρόληψης).

Ένας άνθρωπος που κάνει τακτικά όλες τις προληπτικές εξετάσεις που απαιτεί η ηλικία και η φυσική του κατάσταση, είναι ενεργός περισσότερο καιρό, τεκνοποιεί (ανανέωση πληθυσμού), συμμετέχει στην παραγωγική διαδικασία για μεγαλύτερο διάστημα συμβάλλοντας στην εθνική και οικογενειακή οικονομία.

Αντίθετα, σήμερα, που η πρόληψη κείτεται σε μονάδα εντατικής θεραπείας και η απουσία προγραμμάτων κοινωνικής πολιτικής στην υγεία, είναι λογικό να μη γίνονται οι αναγκαίες εξετάσεις. Η ατομική οικονομική αδυναμία κάνει τους πολίτες να μην προστρέχουν έγκαιρα στο γιατρό και να αμελούν την υγεία τους. Έτσι, όμως όταν καλούνται να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση, η νόσος είναι σε προχωρημένο στάδιο επιβαρύνοντας οικονομικά τόσο των ασθενή όσο και το σύστημα υγείας.

Ουσιαστικά αντί να γίνεται οικονομία μέσω των περικοπών, μεσοπρόθεσμα ξοδεύονται περισσότεροι πόροι για τη θεραπεία. Και αυτό επιβαρύνει όχι μόνο την οικογενειακή οικονομική κατάσταση, αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία. Έχεις, επίσης μεσοπρόθεσμα, συνέπειες στην παραγωγική διαδικασία, τη δημογραφία της χώρας, την ατομική ψυχολογία.

Σε μία κοινωνία ανασφάλιστων πολιτών χωρίς πρόσβαση στη δημόσια υγεία, η οποία που συνεχώς υποβαθμίζεται, οι επιδημίες αποτελούν μόνιμη απειλή. Αν μάλιστα σε αυτή την απειλή προστεθεί και ο παράγοντας των ανεμβολίαστων παιδιών, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η χώρα θα κληθεί να πληρώσει υπερβολικά ακριβότερα τις σημερινές περικοπές ή κάποιοι άνθρωποι θα εγκαταλειφτούν στη μοίρα τους. Και ήδη σύμφωνα με μελέτες το προσδόκιμο ακολουθεί πτωτική πορεία (δεδομένης την μείωσης γεννήσεων).

Και σε τούτη τη βραδυφλεγή βόμβα έρχονται να προστεθούν και οι ολοένα αυξανόμενες επιβαρύνσεις των ασθενών στην αγορά φαρμάκου. Η πρόσφατη μείωση της τιμής των φαρμάκων ουσιαστικά συνεπάγεται αύξηση της συμμετοχής του ασθενούς στην αγορά φαρμάκου, αφού τη διαφορά φτηνότερου γενοσήμου και συνταγογραφούμενου φαρμάκου, την πληρώνει αποκλειστικά ο ασθενής.

Ενώ κάποιοι πέρυσι κινδυνολογούσαν και τρομοκρατούσαν ότι μία ενδεχόμενη αριστερή κυβέρνηση θα έφερνε έλλειψη φαρμάκων (και πετρελαίου), σήμερα βλέπουμε ότι το φάρμακο κατάντησε για πολλές οικογένειες είδος πολυτελείας. Κι όμως η πολιτική της σημερινής νεοδεξιάς κυβέρνησης είναι αυτή που έκανε περίπου έναν στους τρεις πολίτες να διακόψει την αγωγή φαρμάκων.

Η σχεδιαζόμενη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στο 1% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους όρους του Μνημόνιου, όχι μόνο εντείνει την κοινωνική αδικία αλλά οδηγεί αναπόφευκτα σε ανθρωπιστική καταστροφή. Ακόμα μία φορά καλούνται οι αδύναμοι να πληρώνουν τα σπασμένα παρά την απειλή για αύξηση των χρόνιων νοσημάτων από τη μειωμένη πρόσβαση σε φάρμακα και προγράμματα προληπτικών εξετάσεων. Η πρόληψη -που τόσα χρόνια στην Ελλάδα φυτοζωούσε- πλέον εξαφανίζεται και γίνεται αντικείμενο φιλανθρωπίας των ΜΚΟ και εμπορικό αγαθό.

Και η ιδιωτικοποίηση δεν περιλαμβάνει μόνο τη μετακίνηση δημόσιων πόρων σε ιδιωτικές εταιρείες που θέλουν απλώς να συσσωρεύσουν πλούτη, αλλά απειλεί όλη την κοινωνία. Η ιδιωτικοποίηση πέρα από τη μεταφορά κεφαλαίων που αντί να λειτουργούν σε επίπεδο αναδιανομής του κέρδους στην κοινωνία, ουσιαστικά σωρεύονται σε ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, συμπεριλαμβάνει την εγκατάλειψη των αδύναμων οικονομικά ασθενών στη μοίρα τους ή στη ευγενική χορηγία ενός μη κυβερνητικού σχήματος.

του Δήμου Χλωπτσιούδη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/

Μεγαλώνει απειλητικά η “φούσκα” των παραγώγων

 Απόψεις  Comments Off on Μεγαλώνει απειλητικά η “φούσκα” των παραγώγων
Nov 172013
 

Το “πάθημα” από την κατάρρευση της Lehman Brothers και την χρηματοπιστωτική κρίση που ακολούθησε, απειλώντας να τινάξει το παγκόσμια οικονομικό σύστημα στον αέρα, μάλλον δεν… έγινε μάθημα. Πέντε χρόνια και δύο μήνες μετά την πτώχευση της τέταρτης μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας στις ΗΠΑ, οι παγκόσμιες προσπάθειες μεταρρύθμισης της αγοράς παραγώγων δείχνουν να πέφτουν στο κενό και η «φούσκα» συνεχίζει να μεγαλώνει.

Οι εξωχρηματιστηριακές (OTC) συναλλαγές της παγκόσμιας αγοράς παραγώγων όχι μόνο δεν περιορίστηκαν υπό το φόβο μίας νέας κρίσης και υπό την ασφυκτική (;) πίεση των νέων ρυθμιστικών πλαισίων, αλλά βρέθηκαν στο δεύτερο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών (BIS), της κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών, οι συναλλαγές παραγώγων διαμορφώθηκαν στα 693 δισ. δολάρια τον Ιούνιο του 2013, έναντι 583 δισ. δολαρίων τον Ιούνιο του 2010 και 508 δισ. δολαρίων τον Ιούνιο του 2007.

Πρόκειται για το δεύτερο υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί στα μέσα του έτους. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2013 οι συναλλαγές παραγώγων αυξήθηκαν κατά 9% καθώς τον Δεκέμβριο του 2012 διαμορφώθηκαν στα 633 τρισ. δολάρια, ενώ ιστορικό ρεκόρ σημειώθηκε τον Ιούνιο του 2011, στα 706 τρισ. δολάρια.

Η μερίδα του λέοντος ανήκει στα παράγωγα επιτοκίων (interest rate derivatives) και ειδικότερα στις συμφωνίες ανταλλαγής επιτοκίων (interest rate swaps). Τα ονομαστικά υπόλοιπα των interest rate swaps διαμορφώθηκαν στα 437 τρισ. δολάρια, έναντι 299 τρισ. δολαρίων τον Ιούνιο του 2007. Τα πονταρίσματα, δηλαδή, που κάνουν τράπεζες, επενδυτές και κερδοσκόποι στις μεταβολές των επιτοκίων ξεπερνούν σε όγκο το χρέος των ΗΠΑ κατά περίπου 25 φορές.

Τα ποσά από μόνα τους προκαλούν ίλιγγο, ενώ αναγκάζουν τους αναλυτές να αναζητούν τρόπους αναχαίτισης του φαινομένου, πριν η “φούσκα” των παραγώγων διογκωθεί περαιτέρω. Αρκεί μία σύγκριση με το παγκόσμιο ΑΕΠ, το οποίο διαμορφώνεται περί τα 69,97 τρισ. δολάρια. Με άλλα λόγια, η αγορά παραγώγων, στο σύνολό της, είναι τουλάχιστον 10 φορές μεγαλύτερη από την παγκόσμια οικονομική παραγωγή!

Στον απόηχο της κρίσης που ξέσπασε το 2008, οι πολιτικοί δεσμεύτηκαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το φαινόμενο γιγάντωσης της εν λόγω αγοράς και να κλείσουν τα όποια παραθυράκια. Γι΄ αυτό το λόγο κινήθηκαν προς της εφαρμογή μέτρων για την ενίσχυση της διαφάνειας και παράλληλα την αύξηση των χρεώσεων που συνοδεύουν τις εξωχρηματιστηριακές συμφωνίες ανταλλαγής, τα γνωστά swaps.

Παρ΄ όλα αυτά, σήμερα, πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι βασικός υπαίτιος για την τεράστια διόγκωση της συγκεκριμένης αγοράς είναι ο ίδιος ο βασικός πυλώνας των εν λόγω μέτρων, ήτοι ο κεντρικός συμψηφισμός. Και αυτό γιατί ο κεντρικός συμψηφισμός των τυποποιημένων παραγώγων επιτοκίων και των CDS επί δεικτών (index CDS) πρόσθεσε δισεκατομμύρια δολάρια στα υφιστάμενα υπόλοιπα λόγω του φαινομένου του “double-counting” (διπλή καταμέτρηση).

Όπως αναφέρει η BIS, η αύξηση οφείλεται εν μέρει στην ενίσχυση της τάσης για συμψηφισμό μέσω οργανισμών συμψηφισμού κεντρικού αντισυμβαλλόμενου (CCP). Όταν τα παράγωγα συμβόλαια εκκαθαρίζονται μέσω τέτοιων φορέων, τα ονομαστικά ποσά που καταγράφονται για τις μελέτες της BIS αυξάνονται καθώς το κάθε συμβόλαιο γίνεται διπλό.

Οι CCP είναι φορείς που λειτουργούν ως ενδιάμεσοι μεταξύ αντισυμβαλλόμενων για συμβόλαια που διαπραγματεύονται σε μία ή περισσότερες αγορές και γίνονται αγοραστές για κάθε πωλητή και πωλητές για κάθε αγοραστή. Όταν ένα παράγωγο συμβόλαιο συμψηφίζεται μέσω CCP, τότε το συμβόλαιο αυτό αντικαθίσταται, σε μία διαδικασία που ονομάζεται «ανανέωση», από δύο συμβόλαια: ένα μεταξύ του αντισυμβαλλόμενου Α και του CCP και ένα μεταξύ του CCP και του αντισυμβαλλόμενου Β. Κατά συνέπεια, από τη στιγμή που η BIS καταγράφει όλες τις υφιστάμενες θέσεις, λαμβάνει υπόψη και τα δύο συμβόλαια.

Και μπορεί με αυτό το είδος μέτρησης να υπερεκτιμάται το «φυσικό» μέγεθος της αγοράς, ωστόσο είναι κατάλληλο για να μετρηθεί ο κίνδυνος αντισυμβαλλόμενου, δεδομένου ότι κάθε συμβόλαιο εμπεριέχει ρίσκο αθέτησης.

Αγορά

Πρόκειται για μία αγορά οι “συντεταγμένες” της οποίας είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν, ενώ το ρυθμιστικό της πλαίσιο συνεχώς αυστηροποιείται για να γίνει… πιο χαλαρό. Παρά το γεγονός ότι ο κανόνας του Volcker περιορίζει τις κερδοσκοπικές συναλλαγές στις οποίες μπορούν να προβούν εμπορικές τράπεζες, αναλυτές εκτιμούν ότι σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με το κανονιστικό πλαίσιο Glass-Steagall με το οποίο οι εμπορικές και οι επενδυτικές εργασίες των τραπεζών ήταν πλήρως διαχωρισμένες στη μεγαλύτερη διάρκεια του περασμένου αιώνα.

Τα παράγωγα είναι χρηματοοικονομικά προϊόντα των οποίων η αξία καθορίζεται βάσει της «συμπεριφοράς» ενός άλλου στοιχείου, το οποίο μπορεί να είναι από πετρέλαιο, χρηματιστηριακός δείκτης και επιτόκια μέχρι και ο ίδιος ο καιρός. Τα Συμβόλαια Μελλοντικής Εκπλήρωσης (futures), τα δικαιώματα αγοράς ή πώλησης (options/put/calls), τα ασφάλιστρα έναντι ρίσκου αθέτησης χρέους (τα περίφημα Credit Default Swaps ή CDS), τα δομημένα ομόλογα, τα στεγαστικά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης και δεκάδες άλλα σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα και υποπροϊόντα στο όνομα της κερδοσκοπίας “τζογάρουν” τρισ. δολάρια.

Επίσης, ένα παράγωγο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αντιστάθμιση κινδύνου ή την εγγύηση ενός άλλου παραγώγου. Έτσι δημιουργείται μία αγορά που προσφέρει αναρίθμητες επιλογές και διογκώνεται, λόγω μόχλευσης, εύκολα και γρήγορα, καθιστώντας έως και αδύνατη την επιτήρησή της.

Του Κωνσταντίνου Μαριόλη

Πηγή: http://www.capital.gr/

Ψυχικά ασθενείς και ναρκομανείς στέλνονται βορά στον ιδιωτικό τομέα

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Ψυχικά ασθενείς και ναρκομανείς στέλνονται βορά στον ιδιωτικό τομέα
Oct 202013
 

Σε μια εποχή που η κατάθλιψη πλήττει το 13,5% του πληθυσμού στην Ελλάδα κι ενώ το ποσοστό αυτοκτονιών έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 13 χρόνια, η κυβέρνηση επιλέγει να κλείσει οριστικά στο τέλος του 2015 τα τρία Ψυχιατρικά Νοσοκομεία της χώρας, πριμοδοτώντας τον ιδιωτικό τομέα στην ψυχική υγεία και στους φορείς πρόληψης κατά των ναρκωτικών.

Αυτό είναι το ζοφερό τοπίο που αναδύθηκε κατά τη διάρκεια της σημερινής συνέντευξης Τύπου των εργαζομένων του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης (ΨΝΘ).

Ο ψυχίατρος-συντονιστής διευθυντής του τμήματος οξέων περιστατικών του ΨΝΘ, Θανάσης Βαξεβάνης, ανέφερε ότι, ενώ η κατάθλιψη αφορούσε το 3,3% του ελληνικού πληθυσμού το 2008, το 2009 το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 6,8%, το 2011 έφτασε στο 8,2% και το 2013 εκτινάχθηκε στο 13,5%. Εξάλλου ο δείκτης αυτοκτονιών που το 2000 ήταν 2,5 ανά 100.000 πληθυσμού, το 2009 ανήλθε σε 3,5/100.000 και σήμερα έχει φτάσει σε 5/100.000.

Παράλληλα επισήμανε ότι στο πλαίσιο της αποασυλοποίησης μειώθηκε ο αριθμός των δημόσιων Ψυχιατρικών Νοσοκομείων αλλά αυξήθηκε ο αριθμός των ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών. “Αποασυλοποιήθηκαν τα δημόσια Ψυχιατρικά Νοσοκομεία και ασυλοποιήθηκαν οι ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές” τόνισε ο κ Βαξεβάνης.

Αποψίλωση του τμήματος οξέων περιστατικών του ΨΝΘ

“Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν 185 κλίνες οξέων περιστατικών, εκ των οποίων οι 125 στο ΨΝΘ και οι 60 στο Παπανικολάου, στο ΑΧΕΠΑ και στο Παπαγεωργίου. Οι κλίνες του ΨΝΘ εξυπηρετούν ασθενείς από τη Θεσσαλία, τη Δυτική και την Ανατολική Μακεδονία.

Από τις δύο κλινικές οξέων περιστατικών του ΨΝΘ, η μία θα μεταφερθεί στον Άγιο Δημήτριο και η Β΄ Πανεπιστημιακή στο Ιπποκράτειο.

Στον Άγιο Δημήτριο δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε υποδομές για τα οξέα περιστατικά και οι 12-15 κλίνες που θα λειτουργούν εκεί δεν θα επαρκούν για την εξυπηρέτηση των ασθενών από τη Θεσσαλία και όλη τη Μακεδονία” πρόσθεσε ο κ. Βαξεβάνης.

Κλείνουν τα Κέντρα Πρόληψης Ναρκωτικών και ιδρύονται ιδιωτικά χωρίς έλεγχο

Ο υπεύθυνος δομών απεξάρτησης του ΨΝΘ Παναγιώτης Γεωργάκας -επικαλούμενος στοιχεία του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα Ναρκωτικά- ανέφερε ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των νεοεισερχομένων στην ενέσιμη χρήση ουσιών, ενώ παράλληλα έχει αυξηθεί η “μετανάστευση” από τη μια ουσία στην άλλη κι έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα των χρηστών. Επισήμανε επίσης ότι, ενώ τα Κέντρα Πρόληψης οδηγούνται σε συρρίκνωση και κλείσιμο, ο νέος νόμος δίνει δικαίωμα ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών εταιρειών απεξάρτησης χωρίς έλεγχο.

“Η υπογραφή του συμφώνου Λυκουρέντζου-Andor και ο άκαμπτος χρονικός ορίζοντας κλεισίματος των τριών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων θέτει σε κίνδυνο την ψυχιατρική μεταρρύθμιση και τις ζωές χιλιάδων ψυχικά ασθενών που θα βρεθούν στους δρόμους” επισήμαναν οι εργαζόμενοι.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enet.gr/

Εργασιακά θέματα στην εκπαίδευση

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Εργασιακά θέματα στην εκπαίδευση
Oct 142013
 

Τα εργασιακά ζητήματα είναι ένα θέμα που αφορά όλη την κοινωνία. Ανεξάρτητά από την ειδικότητα που έχουμε, τον κλάδο στον οποίο ανήκουμε, τον τομέα στον οποίο εργαζόμαστε, αν είμαστε υπάλληλοι ή αν έχουμε προσωπική επιχείρηση, όλοι είμαστε εργαζόμενοι. Ή τουλάχιστον είμαστε δυνητικά εργαζόμενοι διότι ας μην ξεχνάμε ότι η ανεργία αγγίζει το 30% στη χώρα μας. Επιπλέον, η εργασία είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής του κάθε ανθρώπου. Από αυτήν εξασφαλίζει τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, αλλά κυρίως μέσα από την εργασία επιτυγχάνεται η αυτοπραγμάτωσή του, η διατήρηση της ψυχικής του ισορροπίας και η κοινωνικοποίησή του. Η εργασία μας αφορά, λοιπόν, όλους ατομικά, αλλά και συλλογικά ως κοινωνία. Συλλογικά, διότι (α) μέσω της εργασίας τα μέλη της κοινωνίας δημιουργούν δεσμούς μεταξύ τους, οπότε η εργασία συμβάλλει στη διατήρηση και ανάπτυξη του κοινωνικού ιστού, (β) η εργασία ως πράξη είναι ενταγμένη μέσα στην κοινωνική ζωή, οπότε ο τρόπος με τον οποίο εκτελείται καθώς και οι κανόνες/νόμοι που τη διέπουν χαρακτηρίζουν την κοινωνία και καθορίζουν τις εργασιακές συνήθειες αυτής, και (γ) το αποτέλεσμα της εργασίας (υπηρεσία/προϊόν) κατευθύνεται προς την κοινωνία και παραμένει στην κοινωνία.

Το αποτέλεσμα των παραπάνω είναι αυτό που διατυπώθηκε αρχικά: ότι τα εργασιακά ζητήματα μας αφορούν όλους. Μας αφορούν όλους γιατί όλοι είμαστε εργαζόμενοι. Μας αφορούν γιατί η εργασία είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας ως άτομα. Μας αφορούν, όμως, και γιατί ο τρόπος και το αποτέλεσμα της εργασίας του καθενός από εμάς επηρεάζει, έστω και αν δεν το βλέπουμε πάντοτε άμεσα, την κοινωνία ως σύνολο αλλά και την εργασία του κάθε εργαζόμενου.

Ας εξετάσουμε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στους εργαζόμενους στην εκπαίδευση. Τους τελευταίους μήνες οι εκπαιδευτικοί δέχτηκαν μια σφοδρή επίθεση από τα ΜΜΕ της χώρας με στόχο τη μείωση του κύρους και του έργου τους. Η επίθεση αυτή είχε στόχο να εφαρμοστούν μνημονιακά μέτρα χωρίς να υπάρχει αντίδραση από την κοινωνία και χωρίς να μπορούν να αντισταθούν σε αυτά οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί. Η τακτική αυτή έχει εφαρμοστεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια: η κυβέρνηση επιλέγει τον κλάδο εργαζομένων τον οποίο θα πλήξει και εξαπολύει τα κανάλια για να διχάσουν την κοινή γνώμη και να προπαγανδίσουν τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις της τρόικα. Έτσι, σε λίγους μόλις μήνες, η κυβέρνηση κατάφερε να επιβάλει υποχρεωτικές μετατάξεις στους εκπαιδευτικούς, υποχρεωτικές αποσπάσεις, και υποχρεωτικές μεταθέσεις. Με την αύξηση του διδακτικού ωραρίου πέτυχε την παύση των διορισμών και την, σχεδόν ολοκληρωτική, παύση προσλήψεων των αναπληρωτών καθηγητών. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες μαζικές απολύσεις εκπαιδευτικών και εργαζομένων διοικητικών στην εκπαίδευση, ενώ τα τελευταία χρόνια οι εκπαιδευτικοί έχουν υποστεί, όπως άλλωστε όλοι οι εργαζόμενοι, σφοδρές μειώσεις μισθών. Επομένως οι εκπαιδευτικοί δέχτηκαν πολλαπλά – και από ότι φαίνεται στοχευμένα – χτυπήματα σε μία προσπάθεια μείωσης των κονδυλίων για την παιδεία.

Ποιες όμως είναι οι ευρύτερες επιπτώσεις αυτών των μέτρων στους μαθητές, στους γονείς, στην κοινωνία και στους εκπαιδευτικούς; Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τρεις βασικούς άξονες: (α) λιγότερα σχολεία, (β) περισσότεροι μαθητές ανά σχολείο, (γ) εργασιακή ανασφάλεια. Ξεχωρίζουμε αυτούς τους άξονες διότι όπως θα δούμε στη συνέχεια τα προβλήματα που δημιουργούν δεν στρέφονται μόνο εναντίων των εκπαιδευτικών ή της παιδείας, αλλά αποτελούν γενεσιουργές αιτίες για μια σειρά από προβλήματα στους μαθητές, στους γονείς και στην τοπική κοινωνία.

Λιγότερα Σχολεία. Η ύπαρξη λιγότερων σχολείων σημαίνει αυτόματα περισσότερες μετακινήσεις μαθητών εις βάρος πάντα των πιο αδύναμων και απομακρυσμένων περιοχών. Οι μαθητές αναγκάζονται να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο καθημερινά για να μεταβούν στο σχολείο, ενώ το χειμώνα η μετακίνηση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη και συχνά αδύνατη. Το σημαντικότερο, ίσως, πρόβλημα είναι ότι χάνεται το σχολείο ως σημείο αναφοράς και πολιτισμού για την τοπική κοινωνία. Αυτό σταδιακά οδηγεί σε ερήμωση της τοπικής κοινωνίας, μετακίνηση των ανθρώπων στις πόλεις/κέντρα, στην περιθωριοποίηση των ανθρώπων που ζουν στην επαρχία και τέλος στην αυξανόμενη κοινωνική ανισότητα.

Περισσότεροι μαθητές ανά σχολείο. Καταρχάς αλλοιώνεται ο παιδαγωγικός ρόλος του σχολείου, καθώς οι σχέσεις μεταξύ των μαθητών, αλλά και μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών, γίνονται πιο απρόσωπες. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στην αποξένωση του παιδιού από το σχολείο με αρνητικές επιπτώσεις στη μάθηση, ενώ γίνεται και πιο εύκολη η εγκατάλειψη του σχολείου από τους μαθητές. Επιπλέον, η αύξηση του πληθυσμού των μαθητών ανά σχολική μονάδα είναι βασική αιτία για την ανάπτυξη και επέκταση φαινομένων όπως η σχολική βία και ο ρατσισμός. Οι μαθητές συνωστίζονται στην αυλή, φαινόμενο που παρατηρείται ήδη σε συγκροτήματα σχολείων, ενώ τόσο οι εφημερεύοντες όσο και οι διευθύνσεις των σχολείων δεν έχουν ουσιαστικό έλεγχο των μαθητών.

Εργασιακή ανασφάλεια. Το τελευταίο πρόβλημα, αυτό της εργασιακής ανασφάλειας, είναι ίσως και το πιο ακανθώδες για όλους μας, για το σήμερα που βιώνουμε και για το μέλλον μας ως κοινωνία. Παρατηρούμε ότι γίνονται συντονισμένες προσπάθειες για διάλυση του δημόσιου τομέα (εκπαίδευση, υγεία, μεταφορές, τοπική αυτοδιοίκηση, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κτλ.), ενώ παράλληλα πλήγματα δέχεται και ο ιδιωτικός τομέας (παύση/καθυστέρηση πληρωμών από δημόσια έργα, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών και φορολογίας χωρίς αντίστοιχα ανταποδοτικά οφέλη, κτλ.). Σε κάθε χτύπημα αναρωτιόμαστε πλέον ποιος είναι ο επόμενος που θα χτυπηθεί από τα μέτρα.  Στην εκπαίδευση γίνεται μια συνεχής υποτίμηση και υποβάθμιση της εργασίας των εκπαιδευτικών: αυξάνεται το διδακτικό ωράριο, αυξάνονται οι υποχρεώσεις και αρμοδιότητες, οι εκπαιδευτικοί μετακινούνται σε 3 και 4 σχολεία για να συμπληρώσουν το ωράριό τους, ενώ ταυτόχρονα ο μισθός μειώνεται. Καθώς οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις επιδρούν σαν ντόμινο σε όλη την κοινωνία περιμένουμε με αγωνία να δούμε τα μέτρα που ετοιμάζουν για τους υπόλοιπους κλάδους. Παρατηρούμε, επίσης, ότι σχεδιάζεται και εφαρμόζεται απελευθέρωση των απολύσεων προς όφελος φυσικά πάντα του εργοδότη, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Και αναρωτιόμαστε για το ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που γίνονται απολύσεις. Αν είναι όντως ο «εξορθολογισμός» του δημόσιου τομέα όπως διατείνονται στην κυβέρνηση, τότε γιατί δεν πατάσσουν τη διαφθορά, τότε γιατί δεν ξεκινάνε από τα ανώτερα ιεραρχικά στρώματα όπου υπάρχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα αλλά χτυπάνε στη βάση; Μήπως γιατί ο στόχος τους δεν είναι ο «εξορθολογισμός» αλλά η «εξαθλίωση»; Το σύνθημα «σήμερα άνεργος εγώ αύριο εσύ» δεν είναι μία θεωρία που ίπταται, αλλά η μόνη πραγματικότητα. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι στη σημερινή κοινωνία είναι τυχερός όποιος εργάζεται και θα έπρεπε να είναι ευγνώμων γι αυτό. Θέλουν να μας οδηγήσουν στον κανιβαλισμό όπου οι μεν εργαζόμενοι θα βλέπουν ως ανταγωνιστές τους άνεργους οι δε άνεργοι θα εποφθαλμιούν τις θέσεις εργασίας! Και τέλος, ας αναλογιστούμε το εξής: προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα προβλήματα της χώρας, ή τουλάχιστον για τα περισσότερα από αυτά, ευθύνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι. Και ότι με τις απολύσεις θα μπορέσει να ορθοποδήσει η χώρα. Ας εξηγήσουν, όμως, και το κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τη ραγδαία μείωση του τζίρου αυτών που ακόμα δεν έχουν κλείσει. Μήπως δεν έχουν καταλάβει ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007 ήταν δεδομένο ότι θα πλήξει τη χώρα μας, ασχέτως του πλήθους ή της αποδοτικότητας των δημοσίων υπαλλήλων και ασχέτως του πόσο ισχυρός ή παραγωγικός είναι ο ιδιωτικός τομέας; Τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση αντί να μας βγάζουν από την κρίση μας βυθίζουν ολοένα και περισσότερο σε αυτή, ώστε να γίνεται ουσιαστική πραγματικότητα το ρητό: «κάθε πέρσι και καλύτερα». Μήπως, αντιθέτως, το έχουν καταλάβει αλλά όλα τα μέτρα που λαμβάνουν έχουν απώτερο στόχο την εξαθλίωση και αδρανοποίηση του κόσμου; Ας αντισταθούμε τώρα που μπορούμε για να μπορούμε να οραματιστούμε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά και τους μαθητές μας.

Επιτροπή Αγώνα Καθηγητών Ν. Δράμας

Επιμελητήριο Δράμας: ομόφωνη απόφαση κατά των πολιτικών της κυβέρνησης

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Επιμελητήριο Δράμας: ομόφωνη απόφαση κατά των πολιτικών της κυβέρνησης
Sep 252013
 

Σιγά σιγά όλοι οι φορείς ανακαλύπτουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης. Τη Δευτέρα 23/9 το Επιμελητήριο Δράμας με ομόφωνη απόφαση καταδίκασε το σχέδιο νόμου και καλεί την κυβέρνηση να σεβαστεί “τα κελεύσματα της κοινωνίας”. Ακολουθεί η απόφαση.

 

Το Επιμελητήριο Δράμας με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού του Συμβουλίου ζητά την έμπρακτη στήριξη των Βουλευτών με την καταψήφιση συγκεκριμένων σχεδίων νόμου που καταστρέφουν χιλιάδες επιχειρήσεις.

Το Επιμελητήριο Δράμας ενημερώνει τα μέλη του ότι την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013 πραγματοποιήθηκε η συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου στην οποία συζητήθηκαν τα κάτωθι:
1. Το νέο σχέδιο που ετοιμάζει το Υπουργείο Οικονομικών προβλέπεται απώλεια φορολογικής ταυτότητας, δηλαδή ΑΦΜ, για εκείνες τις εταιρείες που χρωστούν στο Δημόσιο. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις των οποίων το ΑΦΜ θα απενεργοποιηθεί δεν θα μπορούν να έχουν καμία συναλλαγή με άλλες επιχειρήσεις ή ιδιώτες ή με χώρες της ΕΕ, ούτε θα μπορούν να λαμβάνουν χρήματα ή δάνειο από τράπεζες, ούτε να πληρώνονται για συναλλαγές τους από το Δημόσιο, ούτε να εισπράττουν επιστροφές φόρων, ούτε καν να υποβάλουν φορολογικές δηλώσεις, να μεταβιβάζουν ακίνητα και να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς. Το Ακραίο και Επαχθές αυτό μέτρο το οποίο στην ουσία καταδικάζει το δικαίωμα στην εργασία, ακόμη και αυτών που προσπαθούν εντός κρίσης να πληρώσουν τις οφειλές τους, θα ολοκληρώσει την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, θα εκτινάξει ακόμη περισσότερο την ανεργία και μοιραία θα προκαλέσει την κοινωνική έκρηξη.
2. Το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις Θεμάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και άλλες διατάξεις» του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής το οποίο κατατέθηκε προς ψήφιση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων. Ειδικότερα στο άρθρο 7 το οποίο προβλέπει την πλήρη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στον Υπουργό ΠΕΚΑ, ώστε να μπορεί με υπουργικές αποφάσεις να τροποποιεί τις συμβασιοποιημένες τιμές πώλησης ηλεκτρικού ρεύματος από παραγωγή φωτοβολταϊκών πάρκων και την εκφρασμένη δημόσια θέση του Υπουργείου για την μονομερή μείωση των τιμών πώλησης σε ποσοστό τουλάχιστον 35%, το Επιμελητήριο Δράμας και το σύνολο των Επιμελητηρίων της χώρας με επικεφαλής την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας δηλώνουν την πλήρη αντίθεση τους στην καταστροφική ενέργεια του Υπουργείου που πλήττει χιλιάδες παραγωγούς, ηλεκτρολόγους, εγκαταστάτες πάρκων και συντηρητές παραβιάζοντας κατάφωρα τις βασικές αρχές ανταγωνισμού, τον κώδικα περί συμβάσεων, την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις Συνταγματικές επιταγές.
3. Η εφαρμογή των μέτρων για την αναγκαστική είσπραξη οφειλών από οφειλέτες στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, όπως αυτά ψηφίσθηκαν και την ομόφωνη αντίδραση των συνδικαλιστικών επαγγελματικών οργανώσεων και των Επιμελητηρίων της χώρας. Οι προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος που κατέθεσαν οι εμπλεκόμενοι επαγγελματικοί φορείς (ΕΣΕΕ, ΓΣΒΕΕ, ΚΕΕΕ) αποτελούν μονόδρομο ώστε να διασφαλισθούν τόσο οι ασφαλισμένοι όσο και το ταμείο.
Αποφασίσθηκε ομόφωνα και ζητήθηκε από του Βουλευτές Δράμας

Να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την απόσυρση ή αν αυτό δεν επιτευχθεί να ζητήσουν ονομαστική ψηφοφορία και να καταψηφίσουν τα επαχθή σχέδια νόμου που αφορούν
1) την απώλεια του ΑΦΜ

2) την αλλοίωση των συμβασιοποιημένων τιμών πώλησης ηλεκτρικού ρεύματος από παραγωγούς φωτοβολταϊκών (άρθρο 7)

καθώς επίσης και
3) Να στηρίξουν έμπρακτα την τροποποίηση -κατάργηση του επαχθούς νόμου για την αναγκαστική είσπραξη οφειλών στα ασφαλιστικά ταμεία, με ταυτόχρονη υιοθέτηση και ψήφιση των προτάσεων που κατέθεσαν οι επαγγελματικές οργανώσεις στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Έχουν κατά πολύ ξεπερασθεί τα όρια αντοχής των μελών μας και καλούμε τους Βουλευτές μας να σεβαστούν τα κελεύσματα της κοινωνίας και ειδικότερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που μέχρι σήμερα έχουν καταβάλλει βαρύ φόρο «αίματος» και ευελπιστούμε ότι την ύστατη ώρα θα το πράξουν.

Τέλος αποφασίσθηκε ομόφωνα και για τα τρία θέματα (μεμονωμένα όσο και συνολικά), σε περίπτωση που όποιοι Βουλευτές τα ψηφίσουν, αποδεικνύουν με την στάση τους ότι είναι δέσμιοι καταστροφικών πολιτικών, δεν σέβονται τα δίκαια καθ’ όλα αιτήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και γενικότερα της κοινωνίας και ως εκ τούτου τους θέτουμε μετά λύπης μας, αλλά με δική τους ευθύνη, σε απομόνωση από τον φορέα μας

Για το Επιμελητήριο Δράμας
Ο Πρόεδρος
Στέφανος Α. Γεωργιάδης

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.dramini.gr/