Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

 Απόψεις  Comments Off on Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Mar 192015
 
Παρουσίαση της ατζέντας του 2015 από το ταμείο αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές, στο φεστιβάλ βιβλίου ανατρεπτικών εκδόσεων Μαύρες-Κόκκινες Σελίδες. Δημοσιεύθηκε στην τρέχουσα έκδοση της εφημερίδας δρόμου Άπατρις.
Η ύπαρξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης έχει ταυτιστεί στη συλλογική μνήμη με τα ναζιστικά εγκλήματα κατά τη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πόλεμου ή και κάποια χρόνια πριν απ’ αυτόν. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η «σύγχρονη καινοτόμα εφεύρεση» (όπως έχει χαρακτηριστεί), είναι αρκετά προγενέστερη. Η αποσιώπηση της πραγματικής ιστορίας των στρατοπέδων συγκέντρωσης και η πλήρης ταύτισή τους με το ναζισμό ή με μερικούς «τρελούς δικτάτορες», εντάσσεται σε μια ψυχολογικοποιημένη και μεταφυσική ανάγνωση της ιστορίας, που διχοτομεί τον ιστορικό χρόνο και εμφανίζει την κοινωνική πραγματικότητα όχι σαν υλική ταξική πάλη, αλλά σαν μια δυιστική μάχη του Καλού με το Κακό, του Φωτός με το Σκοτάδι. Το μοντέλο, όμως, των στρατοπέδων συγκέντρωσης είτε ως μέθοδος διαχείρισης της περισσευούμενης εργασιακής δύναμης, είτε ως μέθοδος εξόντωσης πολιτικών ή εθνοτικών αντιπάλων, είναι προγενέστερο του ναζιστικού και φασιστικού φαινομένου και συνδέεται άμεσα με τις επιδιώξεις εκμεταλλευτικών/ ταξικών συμφερόντων και όχι με τα καπρίτσια μερικών νοσηρών εγκεφάλων.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξεκίνησαν ήδη από το 1885 ως μέθοδος συσσώρευσης πλούτου από τον βασιλιά του Βελγίου και ιδρυτή του «Ελεύθερου Κράτους του Κονγκό» Λεοπόλδο Β. Η βάναυση εκμετάλλευση των ιθαγενών πληθυσμών με στόχο τη δημιουργία μιας ελεύθερης ζώνης εμπορίου, όπου θα αλώνιζαν επιχειρηματίες απ όλη την Ευρώπη, είχε σαν τελικό αποτέλεσμα μέχρι το 1908 να ακρωτηριαστούν χιλιάδες άνθρωποι επειδή δεν έφταναν τις νόρμες παραγωγής που έθεταν οι αποικιοκράτες και να χάσουν τη ζωή τους μέχρι και 10 εκ. άνθρωποι. Δυστυχώς, ο ιταλός αναρχικός Ρουμπινό στις 15 Νοεμβρίου του 1902 αστοχώντας στην απόπειρα εκτέλεσης του Λεοπόλδου, απέτυχε να απαλλάξει την ανθρωπότητα απ’ αυτό το κάθαρμα…
Το 1898, κατά τη διάρκεια του πολέμου των ΗΠΑ με την Ισπανία, οι αμερικάνοι προχώρησαν στη στρατιωτική κατάληψη των Φιλιππίνων, που βρίσκονταν υπό ισπανική κατοχή, και προχώρησαν σε μια βίαιη γενοκτονία που συμπυκνώνεται στα λόγια του στρατηγού JacobSmith προς τους στρατιώτες του: «Δεν θέλω αιχμαλώτους. Σας καλώ να σκοτώσετε και να κάψετε. Όσο περισσότερο σκοτώσετε και κάψετε, τόσο καλύτερα θα με ικανοποιήσετε». Κομμάτι της γενοκτονίας εναντίον των φιλιππινέζων ήταν και ο εγκλεισμός χιλιάδων άμαχων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου 200.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από πανδημία χολέρας και από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
Ο όρος ConcentrationCamp ακούστηκε πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του δεύτερου “πόλεμου των μπόερς” (1899-1902), μέσα στα πλαίσια των ενδο-αποικιοκρατικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πηγών της Νότιας Αφρικής. Οι βρετανοί αποικιοκράτες ακολουθώντας την τακτική της «καμένης γης» εναντίον των απόγονων των πρώτων ολλανδών γερμανόφωνων αποίκων στη Νότια Αφρική, προχώρησαν στη συστηματική καταστροφή των καλλιεργειών, την πυρπόληση των σπιτιών, τη σφαγή των ζώων και τη δηλητηρίαση των υδάτινων πόρων των μπόερς. Με πρόσχημα τη διάσωση των γυναικών και των παιδιών,  οι βρετανοί έκτισαν 45 προσφυγικά στρατόπεδα για να “φιλοξενήσουν” τους αιχμάλωτους μπόερς. Τελικά, πάνω από 26.000 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτά τα πρώτα «κέντρα φιλοξενίας». Η πολιτική της καμένης γης, φυσικά, επεκτάθηκε και στους αφρικανούς. Δεκάδες χιλιάδες νοτιοαφρικανοί που ζούσαν στις περιοχές των μπόερς σκοτώθηκαν σε 64 στρατόπεδα συγκέντρωσης, που δημιουργήθηκαν ειδικά γι αυτούς.
Οι υποστηριχτές των ηττημένων μπόερς βρήκαν άκρως ενδιαφέρουσα και αξιοποίησαν την «καινοτόμο ιδέα» των βρετανών. Κάπως έτσι, οι γερμανοί χρησιμοποίησαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Konzentrationslager) στην προσπάθειά τους να αποικίσουν την ΝΔ Αφρική, εξοντώνοντας πάνω από 100.000 ανθρώπους από το 1904 ως το 1907, στην πρώτη γενοκτονία του αιώνα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.
Οι γερμανοί μετέφεραν την τεχνογνωσία τους και στους Οθωμανούς συμμάχους τους, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ιμπεριαλιστικής τους διείσδυσης στην υπό κατάρρευση Αυτοκρατορία. Υπό την καθοδήγηση του συμβούλου του σουλτάνου Γερμανού αξιωματικού Λίμαν φον Σάντερς, δημιουργήθηκαν τα περίφημα Αμελέ Ταμπουρού (τάγματα καταναγκαστικής εργασίας), που χρησιμοποιήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολίας αρχικά από τους Οθωμανούς, αλλά αργότερα και από τους Νεότουρκους, ως μια μέθοδος εθνοκάθαρσης εναντίον κυρίως των εβραίων, των ελλήνων και των αρμενίων.
Στα χέρια των εθνικοσοσιαλιστών και των φασιστών στη Γερμανία η “καινοτόμος ιδέα” μετατράπηκε σε πραγματική επιστήμη βιομηχανικής κλίμακας εξόντωσης των εβραίων, των Ρομά, των ομοφυλόφιλων, των ανάπηρων, των κομμουνιστών, των αναρχικών κι άλλων κοινωνικών και πολιτικών αντιπάλων του ναζισμού.  Σε πρώτη φάση, τα στρατόπεδα χρησιμοποιήθηκαν για την εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων του ναζισμού. Λίγες μόλις μέρες μετά την αναρρίχηση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην εξουσία, τον Φλεβάρη του 1933, η αστυνομία εισέβαλε στην έδρα του ΚΚ Γερμανίας, στο «Σπίτι του Καρλ Λίμπκνεχτ» και έθεσε το κόμμα εκτός νόμου. Μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, στις 28 Φλεβάρη, ο Χίτλερ εξέδωσε το Διάταγμα για την προστασία του Λαού και του Κράτους, εκμεταλλευόμενος την ήδη διαμορφωθείσα κατάσταση εξαίρεσης που είχε επιβάλει ο συντηρητικός πρόεδρος Χίντενμπουργκ στη Δημοκρατία της Βαϊμάρης, ως «φρουρός του Συντάγματος». Με βάση το διάταγμα του Χίτλερ ξεκίνησε το κατασταλτικό πογκρόμ, αρχικά εναντίον των κομμουνιστών. Μέσα σε λίγες μέρες οι δυνάμεις καταστολής συνέλαβαν 20 χιλιάδες κομμουνιστές που τους διασκόρπισαν σε δεκάδες στρατόπεδα, ειδικά τμήματα στις κρατικές φυλακές, κέντρα κράτησης και σε διάσπαρτα «ιδιωτικά κέντρα ατομικών βασανιστηρίων», που έδρευαν σε υπόγεια ή εγκαταλειμμένα εργοστάσια.
Το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης που ίδρυσε η ναζιστική κυβέρνηση υπό τη δικαιοδοσία της Γκεστάπο, ήταν στην πόλη Νταχάου. Ο Χίμλερ το περιέγραψε ως «το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατουμένους», ενώ δεν άργησαν να δημιουργηθούν νέα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Μέσα στα επόμενα χρόνια ξεπήδησε πλήθος παρόμοιων στρατοπέδων ως κορύφωση του πογκρόμ που εξαπολύθηκε εναντίον κυρίως των εβραίων, των Ρομά και των ομοφυλόφιλων.
Από το 1941 σαν μέρος της «Τελικής Λύσης» οι εθνικοσοσιαλιστές κατασκευάζουν σε κατεχόμενες χώρες στρατόπεδα εξόντωσης, όπως αυτά του Μπέλζεκ, του Σομπιμπόρ, της Τρεμπλίνκα και του Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Τρία εκατομμύρια περίπου εβραίοι δολοφονήθηκαν σε αυτά τα στρατόπεδα, κυρίως μετά την επιτάχυνση της «Τελικής Λύσης» με τη διάσκεψη της Βάνζεε στις 20 Γενάρη του 1942.
Πέρα, όμως, από την κυρίαρχη μυθολογία περί «εβραϊκής απάθειας», αναπτύχθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης πολλές στιγμές αγώνα ενάντια στη ναζιστική θηριωδία. Από το πλήθος των εξεγέρσεων και αποδράσεων, θα δούμε εδώ ενδεικτικά και εν συντομία την εξέγερση στο ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης στο Σόμπιμπορ της Πολωνίας, στις 14 Οκτωβρίου του 1943.
Ηγέτες της εξέγερσης ήταν ο σοβιετικός αιχμάλωτος Αλεξάντρ Πετσέρσκι  και ο πολωνοεβραίος Λεόν Φελντχέντλερ. Όλα ξεκίνησαν όταν ο υποδιοικητής Γιόχαν Νήμαν επισκέφθηκε το ραφείο για να δοκιμάσει τη νέα του στολή. Εκεί εκτελέστηκε με τσεκούρι από τον εβραίο ράφτη Γιεχούντα Λέρνερ. Ακολούθησε η εκτέλεση δέκα Γερμανών, οκτώ Ουκρανών και δύο μελών της Εθνοφουράς (Volksdeutsche), ενώ τραυματίστηκε σοβαρά ο υποδιοικητής Βέρνερ Ντουμπόις (WernerDubois). Το σχέδιο ήταν η ολοσχερής εξόντωση της φρουράς και η διαφυγή των κρατουμένων από την κεντρική πύλη. Μέλη της φρουράς του στρατοπέδου, όμως, αντιλήφθηκαν το σχέδιο απόδρασης. Στις συμπλοκές που ακολούθησαν  οι περισσότεροι εξεγερμένοι σκοτώθηκαν από πυρά της φρουράς και από τις νάρκες του περιβάλλοντος ναρκοπεδίου. 360 κρατούμενοι κατάφεραν τελικά να διαφύγουν από το στρατόπεδο, αλλά μετά από εξοντωτικό κυνηγητό από τα SS οι περισσότεροι συνελλήφθησαν ξανά και μόνο 50 κατάφεραν να απελευθερωθούν. Μετά την εξέγερση ο Χίμλερ διέταξε το κλείσιμο του στρατοπέδου, την κατεδάφιση των κτισμάτων του και την δενδροφύτευση της περιοχής, ώστε να καλύψει τα ίχνη της σφαγής.
Βεβαίως, δεν ήταν μονάχα οι ναζί που χρησιμοποίησαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και οι σύμμαχοι του αντιφασιστικού μπλοκ χρησιμοποίησαν την «καινοτόμο ιδέα», με διαφορετικές βέβαια επιδιώξεις και σε διαφορετικό πλαίσιο. Στις ΗΠΑ, με αφορμή την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, με διάταγμα του προέδρου Ρούσβελτ στις 19 Φλεβάρη του 1942, ιδρύθηκαν στρατόπεδα συγκέντρωσης που “φιλοξένησαν” στα επόμενα χρόνια 120.000 ιάπωνες πολίτες των ΗΠΑ, με μοναδικό κριτήριο την εθνική τους καταγωγή. Ταυτόχρονα στην ΕΣΣΔ ακόμα λειτουργούσαν τα γνωστά Γκούλαγκ («Γενική Διεύθυνση Αναμορφωτικών Στρατοπέδων Εργασίας»), που ίδρυσαν από το 1919 οι μπολσεβίκοι. Τα γκούλαγκ, πέρα από «χώρος αναμόρφωσης» πραγματικών ή μη εχθρών του επαναστατικού καθεστώτος, χρησιμοποιήθηκαν και ως μοχλός για την εκβιομηχάνιση και την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της ΕΣΣΔ. Έτσι, οι κρατούμενοι χρησιμοποιήθηκαν σε σκληρές εργασίες, όπως εξόρυξη χρυσού, ασημιού, χαλκού, πετρελαίου, ξυλείας και άνθρακα.
Φυσικά και η Ελλάδα δεν έμεινε έξω από το χορό. Δεκάδες στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν για να αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό εχθρό. Το πιο θρυλικό από αυτά ήταν η Μακρόνησος, το «αναρρωτήριο ψυχών», η «συνέχιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού», η «εθνική κολυμβήθρα, η «νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής Ιστορίας», ο «Νέος Παρθενών», κατά τους «πεφωτισμένους» πολιτικούς της ελληνικής Δεξιάς Κωνσταντίνο Τσάτσο και Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Ο τελευταίος έλεγε: «στο ξερονήσι αυτό εβλάστησε η Ελλάς ωραιοτέρα από κάθε φορά. Η ιστορία θα γράψει πως η στροφή της παγκοσμίου καταστάσεως εδώ άρχισε, στη Μακρόνησο» και: «Το φαινόμενον της Μακρονήσου είναι μοναδικόν εις τον κόσμον ολόκληρον. Πρόκειται περί θαυμαστού συνδυασμού της παιδείας με τον στρατόν. Οι εμπνευσθέντες οργανώσαντες και διαχειριζόμενοι με τόσον επιτυχίαν το έξοχον αυτό έργον είναι άξιοι ΒΑΘΕΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ».
Η λειτουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης στη Μακρόνησο ξεκίνησε με εισήγηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού προς το υπουργείο Στρατιωτικών στις 19 Φεβρουαρίου 1947. Ο σκοπός της λειτουργίας του στρατοπέδου περιγράφονταν στο αρχικό εισηγητικό σημείωμα που εκδόθηκε την πρωταπριλιά του 1946: «Αποφασίζεται ο περιορισμός των αριστερών στρατευσίμων εις ορισμένα στρατόπεδα δια να υποστούν αποτοξίνωσιν. Όλες οι στρατιωτικές μονάδες δέον όπως εκκαθαρισθούν από αριστερίζοντες ή υπόπτους αριστερισμού». Μέχρι το 1958, οπότε κι έκλεισε το στρατόπεδο, χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί, αλλά και απλοί δημοκρατικοί φαντάροι βασανίστηκαν σωματικά και ψυχολογικά ή εξοντώθηκαν βιολογικά, για τον ιερό σκοπό της «εθνικής αναβάπτισης». Το διήμερο 29 Φλεβάρη – 1 Μάρτη του 1948 συμπύκνωσε αυτήν την υπερδεκαετή βαρβαρότητα των νικητών του εμφύλιου ταξικού πολέμου, με το λυσσασμένο πογκρόμ και τη σφαγή 100 και πλέον φαντάρων. Η επίσημη εκδοχή, σύμφωνα με το στρατιωτικό ανακοινωθέν, ήταν: «Την 29ην Φεβρουαρίου άνδρες του Στρατοπέδου Μακρονήσου, εις το οποίο υπηρετούν οι επικίνδυνοι κομμουνισταί, κατά τη διάρκειαν της θρησκευτικής τελετής επετέθησαν κατά της φρουράς του Στρατοπέδου προς αφοπλισμόν της. Η τελευταία αμυνομένη έκαμε χρήσιν των όπλων και η τάξις απεκαταστάθη. Απώλειαι στασιαστών 17 νεκροί και 61 τραυματίαι. Εκ των ημετέρων τέσσερις τραυματίαι διά λιθοβολισμού. Οι τραυματίαι μεταφέρονται εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον». Τότε, η δημοκρατική εφημερίδα Τα Νέα, έγραφαν: «Οι κομμουνισταί επροκάλεσαν ταραχάς εις την Μακρόνησον»…
Η επιστήμη και η τεχνική των σωματικών και ψυχοπνευματικών βασανιστηρίων, όμως, άγγιξε την τελειότητα σε ένα στρατόπεδο υπό την κατοχή του κέντρου της σύγχρονης παγκόσμιας δημοκρατίας. Στη ναυτική βάση των Η.Π.Α. στην Κούβα, το Γκουαντάναμο, σε έναν τόπο που παλιότερα προοριζόταν για στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων φορέων του AIDS, οι αμερικανοί με πρόσχημα την “αντι”τρομοκρατική σταυροφορία έχουν εγκαθιδρύσει ένα ειδικό καθεστώς για τους “εχθρικούς μαχητές”. Μέσω της στρατιωτικής διαταγής που εξέδωσε ο πρόεδρος Μπους στις 13 Νοεμβρίου του 2001, οι κρατούμενοι δεν καλύπτονται από τη συνθήκη της Γενεύης και το πολεμικό Δίκαιο, γι αυτό και δικάζονται (όταν δικάζονται) από στρατιωτικές επιτροπές, ενώ παραμένουν για αόριστο χρόνο φυλακισμένοι. Μια αόριστη κράτηση που ξεφεύγει από τα όρια της χρονικής απροσδιοριστίας και επεκτείνεται και στην έλλειψη στοιχειώδους κατηγορητηρίου, απογυμνώνοντας το άτομο από κάθε νομική υπόσταση, «δημιουργώντας μια οντότητα που δεν μπορεί ούτε να κατονομαστεί ούτε να κατηγοριοποιηθεί νομικά» (Αγκάμπεν). Όπως αποκαλύπτει ο  επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βόρειου Ιλινόις MarkFalkoff, εν τέλλει: «μόνο το οκτώ τοις εκατό των κρατουμένων κατηγορείται ότι ήταν πολεμιστές της Αλ Κάιντα, μόνο το πέντε τοις εκατό συνελήφθη από δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών στα πεδία μάχης στο Αφγανιστάν, και συνολικά λιγότεροι από τους μισούς κατηγορήθηκαν για ενέργειες εχθρικές προς τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Στο Γκουαντάναμο, γράφει ο Αγκάμπεν, η γυμνή ζωή αγγίζει τη μέγιστη απροσδιοριστία της. Οι κρατούμενοι έχουν εκπέσει πλέον από την ανθρώπινη κατάσταση, βρίσκονται στο μεταίχμιο ανθρώπου και ζώου: «Μετά από λίγο σταματήσαμε να διεκδικούμε ανθρώπινα δικαιώματα- θέλαμε τα δικαιώματα των ζώων. Το κλουβί μου βρισκόταν δίπλα σε ένα σκυλόσπιτο, όπου ζούσε ένα λυκόσκυλο. Ο σκύλος είχε ένα κλιματιζόμενο ξύλινο σπιτάκι, με γρασίδι για να τρέχει. Είπα στους φρουρούς: “Θέλω τα δικαιώματα που έχει ο σκύλος”. Μου απάντησαν: “Ο σκύλος είναι μέλος του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών”» (JamalAl-Harish, πρώην κρατούμενος στο Γκουαντάναμο). Οι βασανιστές έχουν απεριοριστη φαντασία, ανακαλύπτουν μια ευρεία γκάμα βασανιστηρίων, από την κλασική σωματική βία, μέχρι το υποχρεωτικό άκουσμα μέταλ μουσικής ή του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ. Ούτε μπροστά στον ίδιο το θάνατο δεν είναι ελεύθερος ο κρατούμενος, η διαρκής πανοπτική επιτήρηση του απαγορεύει να πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία που θα φέρει δυσφορία στην κυβέρνηση, είναι υποχρεωμένος να πεθάνει μόνο όταν το αποφασίσουν οι δυνάστες του: «Είχαμε πετσέτες για παράδειγμα. Υπήρχε ένα παράθυρο, όπου κάποιοι αποπειράθηκαν να κρεμαστούν. Ή έβρισκαν κάτι μυτερό και προσπαθούσαν να κόψουν τις φλέβες τους. Έγιναν πολλές απόπειρες, αλλά οι φύλακες ήταν άγρυπνοι όλη την ώρα για να μη γίνει τίποτα τέτοιο. Άμα κανείς έκανε τίποτα, κατάφταναν αμέσως. Κάθε μέρα είχαμε κι από κάτι, αλλά κανείς δεν πέθανε» (Αμπντουσαλάμ Νταγέφ, για ένα διάστημα εκπρόσωπος των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο).
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειώσουμε ότιη παράθεση των γεγονότων που γίνεται μέσα στο ημερολόγιο είναι σαφώς περιορισμένη και δειγματοληπτική. Όμως η ουσία παραμένει ίδια και συμπυκνώνεται στην προειδοποίηση του Πρίμο Λέβι: συνέβη, επομένως μπορεί να ξανασυμβεί. Και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών η βαρβαρότητα επαναλαμβάνεται…
2
Τα λεγόμενα «κέντρα κράτησης» (ή για τους πιο εθισμένους στην οργουελιανή νεογλώσσα «κέντρα φιλοξενίας»), υπάρχουν διάσπαρτα εδώ και κάποιες δεκαετίες σε μεταβατικές χώρες και χώρες-προορισμούς των ανθρώπων που προσπαθούν να αποφύγουν πολεμικές συγκρούσεις ή αναζητούν δουλειά και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους ίδιους και για τις οικογένειές τους. Η ύπαρξή τους είναι η υλική αποτύπωση της μαθηματικά υπολογισμένης διαχείρισης της εργατικής δύναμης. Είναι ακόμη ένα εργαλείο που, μαζί με την παρανομοποίηση της ύπαρξης, τις εκτελέσεις στα σύνορα, τους φράχτες, τις βυθίσεις σκαφών, τα βασανιστήρια στα τμήματα, συμβάλλουν στη ρύθμιση των μεταναστευτικών ροών, σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου.
Η τεχνητή παρανομοποίηση των μεταναστών, ως κυρίαρχη στρατηγική του κεφαλαίου για τη ρύθμιση του μεταναστευτικού ζητήματος, έχει έναν σαφή στόχο: την υποτίμηση της αξίας της εργασιακής δύναμης ενός μεγάλου κομματιού της εργατικής τάξης (αλλά εμμέσως και της εργ. τάξης συνολικά), ώστε ένα τεράστιο μερίδιο της παραγωγικής διαδικασίας να διεξάγεται σε συνθήκες σύγχρονου εργασιακού κάτεργου. Η παρανομοποίηση στοχεύει ευθέως στην παραγωγή μιας ακραία υποτιμημένης κοινωνικής τάξης, ενός «περιθωρίου» που θα αποτελεί φθηνό εργατικό δυναμικό για το νόμιμο ή παράνομο κεφάλαιο (και όλες τις ενδεχόμενες μείξεις αυτών των δυο μορφών καπιταλιστικής συσσώρευσης). Επιπλέον, γύρω από την παρανομοποίηση περιστρέφεται μια δυναμικά αναπτυσσόμενη αγορά αλληλοεπικαλυπτόμενης λευκής ή μαύρης συσσώρευσης κεφαλαίου, που ξεκινά από το τράφικινγκ, το δουλεμπόριο,την εξαναγκαστική πορνεία, τη στελέχωση της μαφίας κλπ και καταλήγει στις καθ’ όλα νόμιμες δραστηριότητες ενός ευρύτατου πεδίου συνενοχής και δικτύου συνεργασίας, που αφορούν κυρίως νόμιμες εργασίες που εξαρτιούνται μερικά ή καθ’ ολοκληρίαν από τις παράνομες δραστηριότητες.
Με ή χωρίς κρίση, το κεφάλαιο (νόμιμο ή παράνομο) έχει ανάγκη την εκμετάλλευση της εργασιακής δύναμης(νόμιμης ή παράνομης) τόσο των μεταναστών όσο και των ντόπιων. Αυτό που αλλάζει και διαμορφώνει τις εκάστοτε συνθήκες νομιμότητας/παρανομίας είναι οι όροι κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η γνωμοδότηση του νομικού συμβουλίου του ελληνικού κράτους το Φλεβάρη του 2014, σχετικά με την επ’ αόριστον κράτηση των μεταναστών μέσα στα στρατόπεδα, ακολουθεί σαφώς το παραπάνω στρατηγικό σχεδιασμό, καθώς ουσιαστικά ποινικοποιεί τη φτώχεια χαρακτηρίζοντας τους μετανάστες ως «επικίνδυνους για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια… γιατί στερούνται πόρων για τη διαβίωσή τους».
Ο μετανάστης, ως σύγχρονος δούλος στο εργασιακό κάτεργο της δύσης, δεν είναι πια πράγμα (res), αλλά Ιερός Άνθρωπος (homosacer): το απόλυτο υποκείμενο στο οποίο η κρατική ή παρακρατική βία ασκείται με ατιμωρησία. Μπορεί να βρεθεί νεκρός σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε ένα βυθισμένο σαπιοκάραβο, στα χερσαία σύνορα, σε ένα σκοτεινό δρόμο της μητρόπολης χτυπημένος από σφαίρα μπάτσου ή μαχαίρι φασίστα. Μέσα στον διαρκή ταξικό πόλεμο χαμηλής έντασης, ο μετανάστης μετατρέπεται σε κατά παραχώρηση ύπαρξη.
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μπροστά στη σύγχρονη βαρβαρότητα, οι μετανάστες ως υπάρξεις απογυμνωμένες που ζουν έξω από την επικράτεια του νόμου και των ίδιων των ιερών φετίχ του δυτικού πολιτισμού, βιώνουν την πλήρη από-προσωποίησή τους, την αποκόλληση από τον κόσμο και το σώμα τους. Όπως το συμπύκνωσε ένας έγκλειστος στο κέντρο κράτησης στη Γουμέρα της Αυστραλίας: «Έφτασα στην Αυστραλία και ήμουν ευτυχισμένος. Μετά βρέθηκα φυλακισμένος σε ένα στρατόπεδο. Ξέχασα το όνομά μου, τον εαυτό μου, με φώναζαν νούμερο 813…».
Η βία αυτή, όμως, δε μένει αναπάντητη. Από τη Woomera μέχρι τη Λαμπεντούζα και από την Αμυγδαλέζα μέχρι την Κομοτηνή οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αναπτύσσουν αντιστάσεις και ορθώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μπροστά στη σύγχρονη βαρβαρότητα. Οι απεργίες πείνας, οι συνεχείς εξεγέρσεις που σχεδόν πάντα συνοδεύονται από καταστροφές υποδομών ή ολόκληρων στρατοπέδων συγκέντρωσης, δεν είναι απλά πυροτεχνήματα που χάνονται στην κανονικότητα μιας κοινωνικής ειρήνης. Η συχνότητά και η σφοδρότητα με την οποία συμβαίνουν αφενός διαψεύδουν ηχηρά την εικόνα του «καημένου μετανάστη» και αφετέρου δημιουργούν προυποθέσεις σύνδεσης της καταστροφής των στρατοπέδων συγκέντρωσης με το συνολικότερο αγώνα για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://halastor.blogspot.gr/

Σε «Ανοιχτής Φιλοξενίας» θα μετατραπούν τα Κέντρα Κράτησης

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Σε «Ανοιχτής Φιλοξενίας» θα μετατραπούν τα Κέντρα Κράτησης
Feb 152015
 

Το νεοσύστατο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής φέρεται να παίρνει υπό τον έλεγχό του τα Κέντρα Κράτησης Μεταναστών. Πρόθεση μάλιστα της αναπληρώτριας υπουργού Αναστασίας Χριστοδουλοπούλου είναι οι εγκαταστάσεις σε Αμυγδαλέζα, Κόρινθο και αλλού να μετατραπούν σταδιακά σε ανοικτές δομές και να μετονομαστούν σε «Κέντρα Ελεύθερης Φιλοξενίας». Η ευθύνη της ΕΛ.ΑΣ. φέρεται να περιορίζεται στην περιμετρική φύλαξη των εγκαταστάσεων και όχι στη λειτουργία τους. Επιμέρους λεπτομέρειες του σχεδίου δεν έχουν αποσαφηνιστεί, ωστόσο, αξιωματούχοι του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη διευκρίνισαν χθες στην «Κ» ότι «η αλλαγή στο καθεστώς λειτουργίας των κέντρων αποτελεί ειλημμένη πολιτική απόφαση».

Πάντως, σε εισήγησή της προς τον νέο πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου Γιάννη Πανούση, η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. τάχθηκε υπέρ της παραχώρησης της αρμοδιότητας των Κέντρων στο νέο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. «Η απόφαση της νέας κυβέρνησης κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Το ίδιο μοντέλο εφαρμόζεται στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.», σχολίασε ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ.

Στη διαχείριση της παράνομης μετανάστευσης αναφέρθηκε χθες από το βήμα της Βουλής ο κ. Πανούσης. Πρόθεση της νέας κυβέρνησης, είπε, είναι να καταργηθεί άμεσα η υπουργική απόφαση που επέτρεπε την παράταση πέραν του 18μήνου της κράτησης των παράτυπων μεταναστών.

Ο κ. Πανούσης μίλησε επίσης για «αποκατάσταση των σχέσεων εμπιστοσύνης κοινωνίας – αστυνομίας», επανέλαβε την απόφαση για αλλαγή του τίτλου και του ρόλου της ΕΥΠ σε Υπηρεσία Προστασίας Εθνικής Κυριαρχίας με αποκλειστική αρμοδιότητα την εξωτερική ασφάλεια της χώρας (βλ. φύλλο της 8/2/2015). Προανήγγειλε ακόμη τη μετεξέλιξη του Κέντρου Μελετών Ασφαλείας (ΚΕΜΕΑ) σε Ινστιτούτο Αντεγκληματικής Πολιτικής, την επαναφορά του θεσμού του αστυνομικού της γειτονιάς, καθώς και την επανεξέταση των διαδικασιών κρίσεων, μεταθέσεων και πειθαρχικού ελέγχου των αστυνομικών. Ο αναπληρωτής υπουργός είπε επίσης ότι θα συσταθεί Εθνικό Συμβούλιο Πολιτικής για την Αστυνόμευση, το οποίο θα εισηγηθεί τις αλλαγές στη δομή και τη λειτουργία της ΕΛ.ΑΣ., όπως, για παράδειγμα, τη συγχώνευση των μηχανοκίνητων μονάδων της ΕΛ.ΑΣ., την αλλαγή στον τρόπο δράσης των ΜΑΤ κ.ά. Συγχωνεύσεις τμημάτων Ο κ. Πανούσης ανακοίνωσε την πρόθεσή του να εφαρμόσει τον λεγόμενο «Καλλικράτη» στην ΕΛ.ΑΣ. προχωρώντας σε συγχωνεύσεις τμημάτων και υπηρεσιών και αναφέρθηκε στην ανάγκη ανανέωσης του στόλου οχημάτων σε ΕΛ.ΑΣ., Πυροσβεστική και εκσυγχρονισμού του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών τύπου Canadair. Τέλος, ανακοίνωσε την αποδέσμευση, μέχρι στιγμής, 457 αστυνομικών από τη φύλαξη επισήμων.

πηγή:kathimerini.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.kar.org.gr/

ΚΙΦΑ Δράμας: Στείλαμε φάρμακα στο ΚΙΑ Σαλαμίνας και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στο Παρανέστι

 Νέα από το ΚΙΦΑ, Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Μεταναστών Παρανεστίου  Comments Off on ΚΙΦΑ Δράμας: Στείλαμε φάρμακα στο ΚΙΑ Σαλαμίνας και στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στο Παρανέστι
Feb 102015
 

Στείλαμε δύο μεγάλες κούτες φάρμακα στο ΚΙΑ Σαλαμίνας με δωρεάν μεταφορά από αλληλέγγυο μεταφορικό γραφείο. Επίσης δώσαμε 40 μπουκάλια αντιβηχικά σιρόπια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών στο Παρανέστι.

——————————
Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης Δράμας λειτουργεί από το Φεβρουάριο 2012 και από το Σεπτέμβριο 2014 στεγάζεται στην Αγ. Σοφίας 1 (πάνω από την τουλούμπα).
Την 1η Τετάρτη κάθε μήνα πραγματοποιείται συνέλευση των μελών του ΚΙΦΑ. Στις συνελεύσεις συναποφασίζεται η λειτουργία και οι δράσεις του ΚΙΦΑ και είναι ανοιχτές για όλους.
email: kifadramas@gmail.com
Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των συμμετεχόντων στο ΚΙΦΑ γίνετε μέλος του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/

http://www.kifadramas.

Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας-Ν.Ιωνίας: ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας-Ν.Ιωνίας: ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
Feb 092015
 

Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Ιατρείο  Ν.Φιλαδέλφειας-Ν.Χαλκηδόνας-Ν.Ιωνίας και γύρω περιοχών.

Ελ.Βενιζέλου και Χίου, πλ. Προσκόπων Αΐδινίου,

Ν.Φιλαδέλφεια

τηλ.215-5053268

Νέα Φιλαδέλφεια ,07.02.2015

 

ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΜΒΑ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ!

Την Παρασκευή (06/02/15) εξετάστηκε στο Κοινωνικό Ιατρείο νέος  24 χρονών  από το Πακιστάν, ο οποίος ,μετά την κράτησή του  στο  Κέντρο Κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα , παρουσίασε σταδιακή αδιαθεσία, απώλεια βάρους, πυρετό (40° C)  και βήχα. Από την ακτινογραφία θώρακα διαγνώστηκε φυματίωση (κεχροειδής) .O ασθενής παραπέμφθηκε σε εφημερεύον νοσοκομείο της Αθήνας όπου και νοσηλεύεται.

Με την δημοσιοποίηση του περιστατικού θέλουμε να καταγγείλουμε δημόσια την λειτουργία των κέντρων κράτησης  – αποθηκών ανθρώπων και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης σε αυτά. Αποτελούν μια φασιστικού τύπου έμπνευση από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και πρέπει άμεσα να κλείσουν!

Η φυματίωση ως ασθένεια έχει δυστυχώς αυξηθεί μέσα στα χρόνια της κρίσης. Υπεύθυνοι για την αύξηση της δεν είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αλλά η πολιτική των μνημονίων που εφαρμόστηκε στην χώρα μας.

Είναι ευρέως γνωστό ότι η αύξηση παθήσεων όπως η φυματίωση σχετίζονται με τις συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού και όχι με την καταγωγή των ασθενών. Το επιστημονικό αυτό δεδομένο φαίνεται ότι οι Υπουργοί Υγείας Λοβέρδος και Γεωργιάδης δεν το γνώριζαν όταν μιλούσαν για μετανάστες-υγειονομικές βόμβες. Υγειονομική βόμβα αποτελούν οι συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα και σε όλα τα κέντρα κράτησης ανά την Ελλάδα. Υγειονομική βόμβα αποτελεί ότι οι ανασφάλιστοι δεν μπορούν να κάνουν  εργαστηριακές εξετάσεις και δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακα τους . Υγειονομική βόμβα αποτελεί η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική που εφαρμόστηκε στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια ακολουθώντας τις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ .

Καλούμε το Υπουργείο Υγείας  και την Κυβέρνηση να επέμβουν άμεσα στον  έλεγχο των συνθηκών κράτησης και να προχωρήσουν, επιτέλους, στο κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης!

Ακολουθεί η ακτινογραφία θώρακα

 

aktinografia thoraka

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://koinonikoiatreionfnx.espivblogs.net/

Dec 282014
 

Πραγματοποιήθηκε στις 13/12 συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη λειτουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Παρανέστι και αλληλεγγύης στους έγκλειστους μετανάστες που είναι φυλακισμένοι εκεί χωρίς να έχουν κατηγορηθεί για κανένα αδίκημα.
Στη συγκέντρωση συμμετείχαν συλλογικότητες από την Θεσσαλονίκη –που ήταν και οι κύριοι οργανωτές-, την Δράμα και την Ξάνθη. Από την Δράμα βρέθηκαν στο Παρανέστι η Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία, το Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο και η Οικολογική Κίνηση.
Οι αλληλέγγυοι συνολικά ήμασταν περισσότεροι από 200 άτομα. Υπήρχε μικροφωνική που τροφοδοτούνταν από γεννήτρια και στήθηκε σε μικρή απόσταση απέναντι από την είσοδο του στρατοπέδου. Εκφωνήθηκαν κείμενα ξενόγλωσσα (αγγλικά, γαλλικά και πακιστανικά) που εκδήλωναν την αλληλεγγύη μας και είχαν σκοπό να υπάρξει ένα είδος επικοινωνίας έστω και από μακριά με τους μετανάστες. Τελικά λειτούργησαν κι ως «καταλύτης» γιατί υπήρξε ανταλλαγή συνθημάτων και φωνών εκατέρωθεν και μέσω αυτής της πίεσης έγινε δυνατή και η από κοντά επικοινωνία με δύο μετανάστες-αντιπροσώπους των 600 ανθρώπων που βρίσκονται κλεισμένοι εκεί μέσα. Αυτούς συνάντησε μια ομάδα επτά αλληλέγγυων από την Θεσσαλονίκη και την Δράμα που μετέφεραν μέσα στο στρατόπεδο ρουχισμό και είδη προσωπικής υγιεινής τα οποία είχαν συγκεντρώσει και μεταφέρει όλες οι συλλογικότητες.
Προηγήθηκε της συνάντησης συζήτηση με τον υπεύθυνο του στρατοπέδου, αξιωματικούς του α.τ. Δράμας, την ψυχολόγο και τον κοινωνικό λειτουργό που δουλεύουν εκεί με μία επτάμηνη σύμβαση. Αυτό που προσπάθησαν να πούν όλοι ήταν ότι το συγκεκριμένο στρατόπεδο είναι το καλύτερο, ότι οι ίδιοι οι μετανάστες είναι πολύ ευχαριστημένοι (πολλές φορές ζητούν οι ίδιοι να έρθουν στο Παρανέστι !) και πως η πολιτεία κάνει ότι μπορεί για να εξασφαλίσει την καλύτερη διαβίωσή τους!!!
Ταυτόχρονα όμως από την ίδια συζήτηση φάνηκαν και τα όρια δράσης τους, αφού όλοι υπερασπίζονταν την πολιτική της επαναπροώθησης.
Τα πράγματα ξεκαθάρισαν όταν εμφανίστηκαν οι ίδιοι οι μετανάστες και η συζήτηση προχώρησε μαζί τους. Πιο συγκεκριμένα πως :
-υπάρχουν 120 ανήλικοι στο στρατόπεδο κάτι το οποίο είχαν αποφύγει να το βεβαιώσουν πριν οι υπεύθυνοι (στεγάζονται σε χώρο ξεχωριστό από τους ενήλικους)
-υπάρχει μεν κέντρο υγείας δίπλα στο στρατόπεδο, εξυπηρετεί όμως μια μεγάλη περιοχή και η λίστα αναμονής είναι τέτοια που τις περισσότερες φορές, όταν έρχεται η σειρά κάποιου μετανάστη για να εξεταστεί, δεν υπάρχει πλέον ο λόγος γι΄αυτό. Ενώ ο γιατρός του κέντρου υγείας έχει ζητήσει εδώ και πολύ καιρό να ενισχυθεί και να μεταφερθεί μονάδα υγείας μέσα στο στρατόπεδο, το αίτημα αυτό έχει απορριφθεί. Για να είμαστε δίκαιοι αυτό είναι και κάτι που το ζητούν και οι υπεύθυνοι του στρατοπέδου.
-η ψυχολόγος και ο κοινωνικός λειτουργός διορίστηκαν με επτάμηνη σύμβαση μόλις στις αρχές Δεκεμβρίου, ενώ δεν υπήρχε πριν κανείς από τον Ιούνιο του 2014. Ίσως η απεργία πείνας των μεταναστών να έπαιξε κάποιο ρόλο γι΄αυτό. Όπως και να ΄χει όμως με 120 ανήλικους και άλλους 500 περίπου ενήλικους φυλακισμένους, που δεν έχουν άλλη επαφή στον «έξω κόσμο», είναι φανερό πως δεν αρκεί μια ψυχολόγος και ένας κοινωνικός λειτουργός.
-η νομική υποστήριξή τους είναι ανύπαρκτη. Μόλις στις 11 Δεκεμβρίου υπήρξε επαφή με τον Δικηγορικό σύλλογο Δράμας και αντίστοιχα ενδιαφέρον απ΄ αυτόν για να εξεταστεί το ζήτημα. Ίσως πάλι η απεργία πείνας και διαμαρτυρία μας να έπαιξαν κάποιο ρόλο, μιάς κι αυτό το «ενδιαφέρον» είχε υπάρξει και πριν δύο χρόνια κι έμεινε σ’ αυτό το επίπεδο.
Ενώ αυτά είναι τα βασικά θέματα που απασχολούν τους μετανάστες -όπως και οι ίδιοι τα ιεράρχησαν- μπορούμε να αναφερθούμε και σε μερικά ακόμη στοιχεία που έχουν τη σημασία τους.
-οι μετανάστες χειμωνιάτικα είναι ανυπόδητοι -κάποιοι και χωρίς κάλτσες- ενώ όπως μας ενημέρωσαν υπάρχουν έστω 300 ζεύγη παπούτσια αδιάθετα
-δεν υπάρχουν σαπούνια, διανέμεται μόνο κάποιο σαμπουάν πότε-πότε
-ο ένας μετανάστης από τους συνομιλητές μας είχε περάσει στην Ευρώπη από την Τουρκία στην Ελλάδα και με τελικό προορισμό τη Νορβηγία. Εκεί φιλοξενούνταν σε στρατόπεδο ανοιχτό, δηλαδή μπορούσε να βγεί όποτε ήθελε και να μπεί για να έχει στέγη και τροφή. Επαναπροωθήθηκε στην Ελλάδα εξαιτίας της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ
-ο ίδιος ήταν στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας για τρείς μήνες και τους τελευταίους δύο βρίσκεται στο Παρανέστι. Όπως δήλωσε : «εδώ είναι πολύ καλύτερα γιατί τουλάχιστον σε ακούν όταν μιλάς … »
-οι ίδιοι οι μετανάστες ζήτησαν να μαθαίνουν ελληνικά για να περάσουν κάπως δημιουργικά τον χρόνο εγκλεισμού τους (αυτή την στιγμή μόνο ένας μιλάει ελληνικά καλά)

Συμπεράσματα & Στόχοι
Κρίνουμε την δράση πολύ πετυχημένη τόσο οργανωτικά όσο και ως προς τον στόχο, μιάς και επιτεύχθηκε άμεση επικοινωνία χάρη στην πίεση που ασκήθηκε, κυρίως από τους «από μέσα».
Πρέπει να υπάρχει μια επικοινωνία και επαφή σε τακτική βάση με τους μετανάστες, κι επειδή η εμπιστοσύνη στους «υπεύθυνους» έχει χαθεί (αν υπήρχε ποτέ), είναι απαραίτητο να συμμετέχει η ΑΑΠΔ και το ΚΙΦΑ με πρώτο στόχο να έχουμε καταρχήν αντικειμενική πληροφόρηση.
Αυτά που πρέπει να εξεταστούν και να λυθούν άμεσα είναι το ζήτημα των συνθηκών διαβίωσης (υγεία, υγιεινή, ένδυση, υπόδηση, διατροφή) και της νομικής υποστήριξης. Συγκεντρώνουμε ρούχα, παπούτσια και είδη προσωπικής υγιεινής στο ΚΙΦΑ και στην Οικολογική Κίνηση. Συνεννοούμαστε καταρχήν με την ομάδα των αλληλέγγυων δικηγόρων από την Θεσσαλονίκη.
Ο κύριός μας στόχος δεν είναι να ανοίξουν τα στρατόπεδα μόνο για να μπορούν να μπούν κάποιοι απ’ έξω μέσα, αλλά για να μπορούν να βγουν οι «από μέσα» έξω.

 

Αντιφασιστική Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Δράμας

Jul 292014
 

ΚΙΦΑ Δράμας: Απαιτούμε την άμεση κατάργηση όλων των στρατοπέδων συγκέντρωσης

Το ΚΙΦΑ Δράμας πραγματοποίησε παρέμβαση στο Naturart festival 2014 που πραγματοποιήθηκε 25-27 Ιουλίου στο Παρανέστι. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε λίγο πριν την εμφάνιση του Γ. Αγγελάκα με κείμενο που διαβάστηκε από το μικρόφωνο. Δείτε το βίντεο:

 

ΚΙΦΑ Δράμας

Απαιτούμε την άμεση κατάργηση όλων των στρατοπέδων συγκέντρωσης

Το Μάρτιο του 2012 η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στη δημιουργία περίπου 30 κέντρων κράτησης για να στεγάσει προσωρινά τους «παράνομους» μετανάστες μέχρι την οριστική τους απέλαση από τη χώρα. Οι κρατικοί μηχανισμοί και τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν ότι η κίνηση αυτή αποσκοπούσε στον έλεγχο του κοινωνικού χάους που προκλήθηκε στην Ελλάδα εξαιτίας των μεταναστών και κατόπιν της κατάρρευσης της οικονομίας της χώρας. Οι μετανάστες, άλλοτε φτηνό εργατικό δυναμικό για τα ντόπια αφεντικά, χαρακτηρίστηκαν λαθραίοι και επικίνδυνοι, κατηγορήθηκαν για σωρεία εγκλημάτων που συχνά δεν είχαν διαπράξει και υπέστησαν ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό μέσα από την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς».

Η ρητορική και πρακτική αυτή είχε στόχο να υποβιβάσει τους μετανάστες στη συνείδηση του κόσμου σε όντα κατώτερα των ζώων ώστε να μην εξεγείρεται η κοινωνία όταν καταπατούνται βάναυσα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όπως συμβαίνει με το καθεστώς κράτησής τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Έτσι, σιγά σιγά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ρίζωσαν και εδραιώθηκαν στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας.

Δεν θα αναφερθούμε στις συνθήκες κράτησης που είναι άθλιες και απάνθρωπες αναγκάζοντας τους κρατούμενους μετανάστες σε συχνές απεργίες πείνας, εξεγέρσεις, ακόμα και απόπειρες αυτοκτονίας. Αλλά θα σταθούμε, κυρίως, στο γεγονός της κράτησής τους η οποία όχι μόνο είναι άδικη για ανθρώπους που δεν έχουν διαπράξει κανένα νομικό αδίκημα, αλλά γίνεται και παράνομη καθώς η φυλάκιση-κράτησή τους συχνά ξεπερνά το ανώτατο θεσμοθετημένο όριο των 18 μηνών.

Αγαπητοί φίλοι και συμπολίτες. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση η κρατική εξουσία με τη βοήθεια των φασιστών της ΧΑ μας καλεί να δούμε τους μετανάστες ως εχθρούς. Ας κοιτάξουμε καλύτερα, όμως, ποιοι είναι οι πραγματικοί μας εχθροί σε μια χώρα που οι περισσότεροι Έλληνες είτε είναι άνεργοι είτε ζουν στην εργασιακή ανασφάλεια, με μισθούς της τάξης των 600 ευρώ, ενώ παράλληλα τα αφεντικά και οι τράπεζες θησαυρίζουν.

Οι μετανάστες δεν είναι οι εχθροί μας. Είναι οι απόκληροι που κατάφεραν μέσα από πολλές κακουχίες να φτάσουνε στον «ευρωπαϊκό παράδεισο» για να γίνουνε οι σύγχρονοι σκλάβοι των μεγάλων αφεντικών. Και τώρα που οι δουλειές στέρεψαν τα μεγάλα αφεντικά με τη βοήθεια των πιστών σκύλων τους τους στερούν την ελευθερία. Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες από την Ασία και την Αφρική που βρίσκονται κλεισμένοι στα στρατόπεδα, δεν έχουνε έρθει στην Ελλάδα για «να μας κλέψουν τις δουλειές» ή τυχαία επειδή «καβάλησαν μια βάρκα», αλλά επειδή οι πατρίδες τους έχουνε λεηλατηθεί από τις πολυεθνικές, έχουν βομβαρδιστεί «ανθρωπιστικά» από τους συμμάχους μας, όπως έγινε στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν παλιότερα, ή όπως γίνεται στην Παλαιστίνη τώρα για την «εξασφάλιση της ειρήνης». Ο ιμπεριαλισμός είναι αυτός που βγάζει τους μετανάστες από τη χώρα τους και ο ντόπιος φασισμός συμπληρώνει λέγοντας «έξω οι ξένοι από τη χώρα μας» στρώνοντας το πεδίο για τη δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Όσοι καθόμαστε παθητικοί μπροστά σε αυτό το αίσχος και νομίζουμε τον εαυτό μας βολεμένο, έχοντας την εντύπωση ότι το δράμα της προσφυγιάς δεν μας αφορά ας θυμηθούμε τους παππούδες μας που ήρθανε ξυπόλητοι από την Μικρά Ασία. Ας θυμηθούμε τους συγγενείς μας που ξενιτεύτηκαν σε αναζήτηση μίας καλύτερης τύχης στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία. Ας θυμηθούμε τον χαρακτηρισμό «βρωμοέλληνες» που μας αποδώσανε οι εκεί ντόπιοι, τον ρατσισμό και τις κακουχίες που συναντήσανε. Ας κοιτάξουμε δίπλα μας να δούμε τους φίλους και γνωστούς που μεταναστεύουν σήμερα γιατί δεν υπάρχει δουλειά στην Ελλάδα.

Αντιθέτως, χρέος μας είναι, σήμερα περισσότερο από ποτέ, η ενεργή συμμετοχή και παρουσία μας σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις και συλλογικότητες.

Γιατί πάνω από όλα, για να θέλουμε να είμαστε άνθρωποι πρέπει να είμαστε αντιρατσιστές.

 

Απαιτούμε την άμεση κατάργηση όλων των στρατοπέδων συγκέντρωσης και την άμεση απελευθέρωση των κρατούμενων μεταναστών

Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος

 

 

——————————

Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης Δράμας λειτουργεί από το Φεβρουάριο 2012. Για περίπου 2,5 χρόνια στεγαζόταν στο Εργατικό Κέντρο Δράμας, μέχρι που ο πρόεδρος του ΕΚ αποφάσισε την έξωση του ΚΙΦΑ προφασιζόμενος ότι το ΚΙΦΑ δημιουργεί προβλήματα στο ΕΚ και ότι λειτουργεί παράνομα (στην εποχή που είναι νόμιμο να πεθαίνεις αβοήθητος). Στις 15 Ιουλίου 2014 πραγματοποιήθηκε έξωση του ΚΙΦΑ από το κτίριο του ΕΚ, ωστόσο ευτυχώς βρέθηκε ιδιώτης ο οποίος παραχώρησε δωρεάν χώρο στο ΚΙΦΑ για μεταστέγασή του.

email: kifadramas@gmail.com

Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των συμμετεχόντων στο ΚΙΦΑ γίνετε μέλος του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/

http://www.kifadramas.gr/

ΚΙΑ Θεσσαλονίκης: Για το καλό τους…

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on ΚΙΑ Θεσσαλονίκης: Για το καλό τους…
Apr 142014
 

Με μια γνωμοδότηση, που σίγουρα θα ικανοποιήσει τον κ.Μπαλτάκο και τους ομοϊδεάτες του, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους προτείνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, την επ΄αόριστον παράταση της κράτησης των μεταναστών στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης», μέχρι να συναινέσουν στην «οικειοθελή» απέλασή τους.

Η γνωμοδότηση 44/2014 του Δ” Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου, ορίζει τα εξής:

«Ναι μεν δεν προβλέπεται από τον νόμο η δυνατότητα παρατάσεως της κρατήσεως πέραν του 18μηνου, ούτε εκ νέου κράτηση για χρονικό διάστημα μέχρι 18 μήνες, με αιτιολογημένη όμως απόφαση της αρμόδιας Αρχής, λόγω της αρνήσεως συνεργασίας του ίδιου του αλλοδαπού για την πραγματοποίηση και ολοκλήρωση της εκτελέσεως της αποφάσεως επιστροφής του ή απελάσεώς του και του κινδύνου της διαφυγής του, μπορεί να μην αφεθεί ελεύθερος και μετά το 18μηνο, αλλά να του επιβληθεί αυτόματα ο περιοριστικός όρος υποχρεωτικής διαμονής του στο κέντρο προαναχωρησιακής κρατήσεως, μέχρις ότου συνεργασθεί με τις αρμόδιες Αρχές για την εκτέλεση της πράξεως επιστροφής ή απελάσεώς του». Το κράτος θεωρεί ότι η απελευθέρωση των κρατουμένων «θα έχει αποτέλεσμα την έμμεση “νομιμοποίηση” της παραμονής των ως άνω αλλοδαπών στη χώρα, ενώ παράλληλα εκτιμάται, με βεβαιότητα, ότι θα εντείνει τις μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας και θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των μη νόμιμων μεταναστών στο εσωτερικό, με τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες στη δημόσια τάξη και ασφάλεια, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι οι μετανάστες αυτοί στερούνται πόρων για τη διαβίωσή τους».

Όμως – για να μην παρεξηγηθούμε – αυτό το κάνει «για το καλό τους»! Και το εξηγεί:

«Προστατεύεται συγχρόνως με το δημόσιο συμφέρον και το ατομικό τους συμφέρον, αφού πρόκειται για ευάλωτα άτομα, χωρίς μόνιμη διαμονή, χωρίς νόμιμα έγγραφα και χωρίς δυνατότητα να εργασθούν και κινδυνεύουν να πέσουν σε μεγάλη ένδεια ή σε παράνομα κυκλώματα εκμεταλλεύσεώς τους».

Νέα γλώσσα – νέα ήθη.

Αν τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» μετονομάζονται σε «κέντρα προ-αναχώρησης» και η «κράτηση» σηματοδοτεί την «προστασία από την ανεξέλεγκτη ελευθερία», τότε μπορούμε άνετα να δεχτούμε και το δίκιο του Υπουργού Υγείας, που διακηρύσσει σε όλους τους τόνους ότι τα μέτρα κατεδάφισης του Δημόσιου συστήματος υγείας είναι μέτρα προάσπισης της υγείας των πολιτών. Επίσης, το ότι οι φτωχοί κι οι μετανάστες μένουν χωρίς ιατροφαρμακευτική φροντίδα είναι ουσιαστικά ένας τρόπος για να γλυτώσουν από την τυραννία των γιατρών και των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης του πόνου τους. Ναι, γιατί όχι… Αφού ο κυνισμός και ο νόμος της ζούγκλας καθίστανται κυρίαρχη ιδεολογία και όποιος στέκεται ενάντια σ΄αυτόν τον πολιτισμένο αγριανθρωπισμό βαφτίζεται προδότης του έθνους και εχθρός της πατρίδας, τότε μπορούμε χαλαρά κι εμείς να καλωσορίσουμε από τον καναπέ μας το νέο Μεσαίωνα. Και γιατί να ενδιαφερθούμε για το ότι πρόσφυγες από τόπους κατεστραμμένους, οι οποίοι πέρασαν τα πάνδεινα για να φτάσουν σε μια χώρα που ήλπιζαν ότι θα έβρισκαν ψωμί και ελευθερία, είναι τώρα μαντρωμένοι σε κλουβιά δίχως δίκη, δίχως δικαιώματα, δίχως επικοινωνία με τον έξω κόσμο και τους ανακοινώνεται μια ωραία πρωία, μετά από 1,5 χρόνο, ότι θα παραμείνουν μέσα «για το καλό τους και ωσότου συνεργαστούν για την απέλαση»?… Και μάλιστα όταν αυτοί θέλουν όντως να φύγουν από αυτή τη χώρα, αλλά είναι εγκλωβισμένοι εδώ λόγω της Συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ… Οι συγκεκριμένοι, μόλις το έμαθαν στο κέντρο κράτησης Ξάνθης, άρχισαν απεργία πείνας, αλλά αυτό είναι μια πάγια τακτική των απολίτιστων για να πλήξουν το κύρος της χώρας, που μάλιστα είναι έτοιμη να βγει και στις Αγορές.

 

Σαν Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης έχουμε ταχθεί από τη στιγμή της ίδρυσης μας στο πλευρό των αποκλεισμένων ντόπιων και μεταναστών και αποτελούμε ενεργό κομμάτι του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού κινήματος. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να σταματήσει αυτό το αίσχος, θα δουλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να διατηρηθεί η ελπίδα για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Σε αυτό το δίλημμα που επανακάμπτει με όρους εμφυλιακούς, θα βαδίσουμε το δρόμο προς το Φως και όχι πίσω στο Σκοτάδι.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://kiathess.gr/

Εγκλεισμός επ΄ αόριστον έως την «οικειοθελή» απέλαση

 Απόψεις  Comments Off on Εγκλεισμός επ΄ αόριστον έως την «οικειοθελή» απέλαση
Mar 282014
 
Με γνωμοδότησή του, το Νομικό Συμβούλιο βαφτίζει τον παρατεταμένο και παράνομο εγκλεισμό μεταναστών «περιοριστικό μέτρο», που προστατεύει παράλληλα το δημόσιο, αλλά και ατομικό τους συμφέρον, καθώς διαφορετικά «κινδυνεύουν να πέσουν σε μεγάλη ένδεια»
Ο τρόπος με τον οποίο το Δ΄ Τμήμα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα των μεταναστών, οι οποίοι κρατούνται παρανόμως για μεγάλο και μη καθορισμένο χρονικό διάστημα (όταν η επέλασή τους δεν είναι εφικτή), είναι ενδεικτικός της ακροδεξιάς ατζέντας που επιβάλλεται στην χάραξη της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής.
Η πρόσφατη γνωμοδότηση 44/2014 με εισηγητές την Χρυσαφούλα Αυγερινού, νομική σύμβουλο, και τον Δημήτριο Κατωπόδη, πάρεδρο, αδιαφορώντας για τις εισηγήσεις διεθνών οργανισμών, αλλά και του Συνηγόρου του Πολίτη, ορίζει πλέον πως μετανάστης χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα που δεν απελαύνεται, «μπορεί να μην αφεθεί ελεύθερος και μετά το 18μηνο, αλλά να του επιβληθεί αυτόματα ο περιοριστικός όρος υποχρεωτικής διαμονής του στο κέντρο προαναχωρησιακής κρατήσεως, μέχρις ότου συνεργασθεί με τις αρμόδιες Αρχές για την εκτέλεση της πράξεως επιστροφής ή απελάσεώς του».
Πιο συγκεκριμένα το Δ’ Τμήμα στην απόφασή του επισημαίνει πως «ναι μεν δεν προβλέπεται από τον νόμο η δυνατότητα παρατάσεως της κρατήσεως πέραν του 18μηνου, ούτε εκ νέου κράτηση για χρονικό διάστημα μέχρι 18 μήνες, με αιτιολογημένη όμως απόφαση της αρμόδιας Αρχής, λόγω της αρνήσεως συνεργασίας του ίδιου του αλλοδαπού για την πραγματοποίηση και ολοκλήρωση της εκτελέσεως της αποφάσεως επιστροφής του ή απελάσεώς του και του κινδύνου της διαφυγής του», είναι καθόλα νόμιμο να παραμένει έγκλειστος επ’ αόριστον.
Με αυτή την απόφαση, ένα διοικητικό μέτρο μεταφράζεται σε μέτρο στερητικό της ελευθερίας, ενώ την ίδια ώρα τα άθλια κέντρα κράτησης μεταναστών βαφτίζονται «προαναχωρησιακά κέντρα»:
«Το μέτρο της υποχρεωτικής παραμονής σε ορισμένο μέρος μπορεί να είναι και το μέτρο της υποχρεωτικής διαμονής στα προαναχωρησιακά κέντρα, όχι ως κράτηση, αλλά ως περιοριστικό μέτρο».
Τι και αν η κράτηση επ’ αόριστον είναι παράνομη και καταδικαστέα καθώς αντιβαίνει του διεθνούς δικαίου, τι κι αν οι συνθήκες κράτησης στα κέντρα αυτά έχουν χαρακτηριστεί επανειλημμένως απάνθρωπες και εξευτελιστικές..
Το σκεπτικό πίσω από την απόφαση του, αιτιολογεί το Νομικό Συμβούλιο με τον παρακάτω τρόπο:
Η απελευθέρωση των κρατουμένων «θα έχει αποτέλεσμα την έμμεση “νομιμοποίηση” της παραμονής των ως άνω αλλοδαπών στη χώρα, ενώ παράλληλα εκτιμάται, με βεβαιότητα, ότι θα εντείνει τις μεταναστευτικές ροές προς τη χώρα μας και θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των μη νόμιμων μεταναστών στο εσωτερικό, με τις εντεύθεν δυσμενείς συνέπειες στη δημόσια τάξη και ασφάλεια, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη ότι οι μετανάστες αυτοί στερούνται πόρων για τη διαβίωσή τους».
Λες και η υποκρισία των ελληνικών αρχών δεν είναι αρκετή, το Νομικό Συμβούλιο εκτιμά ακόμη πως με την απόφασή του «προστατεύεται συγχρόνως με το δημόσιο συμφέρον και το ατομικό τους συμφέρον, αφού πρόκειται για ευάλωτα άτομα, χωρίς μόνιμη διαμονή, χωρίς νόμιμα έγγραφα και χωρίς δυνατότητα να εργασθούν και κινδυνεύουν να πέσουν σε μεγάλη ένδεια ή σε παράνομα κυκλώματα εκμεταλλεύσεώς τους».
Το μήνυμα προς τους μη νομιμοποιημένους μετανάστες είναι σαφές:
Ή θα επιστρέψουν «πίσω» (ασχέτως αν υπάρχει κάποιο ασφαλές μέρος για εκείνους να επιστρέψουν) ή θα παραμείνουν έγκλειστοι επ’ αόριστον στις άθλιες συνθήκες των ελληνικών «στρατοπέδων συγκέντρωσης».
  • Διαβάστε περισσότερα για τις λεπτομέρειες της γνωμόδοτησης από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εδώ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.thepressproject.gr/

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Jan 102014
 

Η διαφορά μας είναι ότι “εσύ” βλέπεις λαθρομετανάστες ενώ “εγώ” βλέπω ανθρώπους.

 Απόψεις  Comments Off on Η διαφορά μας είναι ότι “εσύ” βλέπεις λαθρομετανάστες ενώ “εγώ” βλέπω ανθρώπους.
Dec 292013
 

Δεν είμαι σίγουρη αν έχεις προσπαθήσει ποτέ να μπεις στη θέση του Άλλου.

Είμαι σίγουρη ότι πολλές φορές έχεις πει Αν ήμουν στη θέση του, θα θα θα…
Έχεις ξεστομίσει βαρύγδουπα λόγια του τύπου «Ας καθόταν στη χώρα του» ή «Να πάει από κει που ήρθε» για αυτόν τον «κακό» Άλλο, την ώρα που συνάνθρωποί σου συν-Έλληνες, έχουν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς όχι τώρα μόνο, αλλά πολλές φορές στο παρελθόν και βρίσκονται διασκορπισμένοι ανά τον κόσμο.
Σε προκαλώ, λοιπόν να μπεις στη θέση του Άλλου.
Αυτού του Άλλου που του ‘χεις φορτώσει όλα τα δεινά της ζωής σου γιατί είναι πιο εύκολο να τα φορτώνεις αλλού.
Στη θέση του Άλλου από την Ινδία, το Ιράν, το Πακιστάν, την Τανζανία, τη Συρία λόγου χάρη, να κάνεις ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων – κατά τη διάρκεια του οποίου μπορεί και να μη βγεις ζωντανός και να καταλήξεις σε κάποιον υγρό τάφο – για μια καλύτερη ζωή θέλοντας να περάσεις από μια χώρα για να βρεις την τύχη σου σε κάποια άλλη και ξέμεινες (sic!).
Να εργαστείς ως βοσκός σε κάποιο αφεντικό το οποίο ενώ σου χρωστάει τα μαλλιοκέφαλα των εριφίων του σε μεροκάματα, σε καρφώνει στους μπάτσους γιατί είσαι λαθρομετανάστης.
Είσαι ο Άλλος, ο «χωρίς χαρτιά», της γης ο κολασμένος.
Προσπάθησε να καταλάβεις για ποιο λόγο θέλουν να σου κάνουν το βίο αβίωτο στα κέντρα κράτησής σου (sic!) και στον κάνουν.
Να στοιβάζεσαι σε κελιά κάτω από συνθήκες απάνθρωπες την ώρα που περιμένεις να περάσει ο χρόνος που απαιτείται για να γίνει η ταυτοποίησή σου από την χώρα από την οποία έφυγες για να γλιτώσεις, για να σε ξαποστείλουν πάλι εκεί.
Χωρίς χαρτιά και χωρίς χρήματα να αιτείσαι πολιτικό άσυλο και να περιμένεις να εξεταστεί η υπόθεσή σου ανάμεσα στις υποθέσεις χιλιάδων άλλων. Υποθέσεις, αριθμοί, ζωές.
Προσπάθησε να συνεννοηθείς σε μια ξένη χώρα, σε μια ξένη γλώσσα, να σου φέρνουν χαρτιά μπροστά σου να υπογράψεις χωρίς να καταλαβαίνεις τι υπογράφεις, να μην υπάρχει άνθρωπος να συνεννοηθείς μαζί του για να καταλάβεις για ποιο λόγο σε κρατάνε ή για πόσο θα σε κρατάνε και η ζωή σου χάνεται σ ένα κελί.
Η ζωή σου χάνεται στο μεσοδιάστημα που χρειάζεται για να γυρίσει ένα κρατικό γραφειοκρατικό γρανάζι του σάπιου αστικού συστήματος.
Η ζωή σου χάνεται σαν τους κόκκους της άμμου μέσα απ τα χέρια σου την ώρα που κάποιοι άλλοι παίζουν παιχνίδια εξουσίας στην πλάτη σου.

Σταμάτα μια ηλιόλουστη στιγμή χειμωνιάτικου μεσημεριού στη μέση του δρόμου, με τον ήλιο να σου χαϊδεύει τα μάγουλα και μπες στη θέση αυτού του Άλλου… αν τολμάς.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://nancysigma.blogspot.gr/

Η πολιτική οικονομία των στρατοπέδων

 Απόψεις  Comments Off on Η πολιτική οικονομία των στρατοπέδων
Dec 232013
 

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης συμβάλλουν άμεσα στην εγκαθίδρυση νέων κοινωνικών σχέσεων, νέων καθεστώτων εργασίας, τα οποία «ταιριάζουν γάντι» στις νεοφιλελεύθερες επιλογές και των ελληνικών ελίτ

«Καθαροί χώροι, καθαρά κρεβάτια, ζεστά ντους – τίποτε από αυτά δεν θα άλλαζε κάτι. Μη μας βοηθάτε, αν αυτά είναι που σκοπεύετε να διεκδικήσετε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ελευθερία».
(έγκλειστος μετανάστης από την Ερυθραία)

44

Εδώ και περίπου 30 χρόνια οι πολιτικές στην Ευρώπη απέναντι στους πρόσφυγες και μετανάστες έχουν δημιουργήσει ένα αρχιπέλαγος στρατοπέδων (βλ. χάρτη). Στις 14 του Δεκέμβρη πραγματοποιείται στην Ξάνθη μια κεντρική κινητοποίηση της καμπάνιας ενάντια σε τέτοια στρατόπεδα στη χώρα μας.
Η αντίθεσή μας με τα στρατόπεδα δεν έχει να κάνει μόνο με τις άθλιες συνθήκες που υποφέρουν οι φυλακισμένοι-χωρίς-δίκη. Η παραβίαση της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων τους δεν ξεκινά με την ελλιπή ποιότητα διαβίωσης εκεί μέσα. Η καμπάνια έχει αφετηρία την εκτίμηση ότι με τέτοια στρατόπεδα η κοινωνία μας δημιουργεί «ά-νομους» κοινωνικούς χώρους, θεσμούς πολύ χειρότερους, πολύ πιο επικίνδυνους και από τις επίσης άθλιες φυλακές. Το στρατόπεδο συγκέντρωσης δεν είναι καν φυλακή, νομικά είναι ένας «μη τόπος», το μαύρο παρελθόν του οποίου μάς πάει πίσω σε αποικιοκρατικά και ναζιστικά μοντέλα αντιμετώπισης κοινωνικών ζητημάτων.

Αυτή η καθ’ όλα ακροδεξιά πρακτική των στρατοπέδων στηρίζει μια ολόκληρη πολιτική οικονομία, καθώς, όχι απλώς καταστέλλει την ανάγκη και τη φτώχεια ως έγκλημα, αλλά τη μετατρέπει ταυτόχρονα σε ευκαιρία για ιδιωτική κερδοφορία. Τα στρατόπεδα συμβάλλουν άμεσα στην εγκαθίδρυση νέων κοινωνικών σχέσεων, νέων καθεστώτων εργασίας, τα οποία «ταιριάζουν γάντι» στις νεοφιλελεύθερες επιλογές και των ελληνικών ελίτ.

Ας θυμηθούμε εδώ ότι ο νεοφιλελεύθερος μετασχηματισμός των κοινωνιών μας δεν σημαίνει καθόλου την οπισθοχώρηση του κράτους και την επέλαση της αγοράς –όπως μας νανουρίζουν οι κράχτες της νεοφιλελεύθερης θρησκείας. Αντίθετα!

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν στοχεύουν καθόλου στη μείωση της ισχύος του κράτους. Στοχεύουν να αλλάξουν τη χρήση του κράτους.

Το κράτος χρησιμοποιεί την ισχύ του τώρα όχι για υποδομές και αλληλεγγύη, αλλά για τιμωρία των κοινωνικά αδύναμων. Χρησιμοποιεί την ισχύ του για την αναχαίτιση της αντίστασης «απ’ τα κάτω» και όχι για τη διεύρυνση της δημοκρατίας!

Αυτές οι κατασταλτικές λειτουργίες συνδέονται άμεσα με τη δεύτερη αλλαγή χρήσης του κράτους στον οικονομικό τομέα: η παραίτηση από τις προνοιακές λειτουργίες συνοδεύεται άμεσα από την ανάληψη πρωτοβουλιών που αφορούν τη διασφάλιση, ει δυνατόν, τη δημιουργία ευκαιριών κερδοφορίας για ιδιώτες. Ολος ο κοινωνικός, ο δημόσιος πλούτος αποτελεί την πρώτη ύλη· καλύτερα: τη λεία για τέτοιες ευκαιρίες!

Μερικά παραδείγματα από τα ελληνικά στρατόπεδα, που κάνουν νύξη σε διαφορετικά είδη πολιτικο-οικονομικής δραστηριότητας και στη νέα χρήση του κράτους:

 

Ιδιωτικές business – δημοσία δαπάνη

Ενα πρόσφορο πεδίο γι’ αυτήν τη νέα πολιτική – οικονομική λειτουργία αποτελούν οι λεγόμενες «συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» (ΣΔΙΤ). Το κράτος εδώ –ως «διαχειριστής» του δημόσιου τομέα– ξοδεύει κοινωνικό πλούτο προκειμένου ακριβώς να δημιουργήσει ευκαιρίες κερδοφορίας για ιδιώτες!

Το πιο προφανές παράδειγμα αφορά την ανάθεση της κατασκευής, της «ασφάλειας» καθώς και της συντήρησης και τροφοδότησης των στρατοπέδων σε ιδιώτες. Η πολιτικο-οικονομική δραστηριότητα του κράτους εδώ έγκειται στο γεγονός ότι μεταφέρει άμεσα δημόσιους πόρους σε ιδιώτες. Το αντίστοιχο πρόγραμμα της Ε.Ε. (2007-2013) διαθέτει περίπου 4 δισ. ευρώ δημόσιου χρήματος για την «αλληλεγγύη και διαχείριση των μεταναστευτικών ροών». Μόνο που εδώ φυλακίζονται οι μετανάστες χωρίς δίκη προκειμένου η Ευρώπη να επιδείξει «αλληλεγγύη» σε ιδιώτες επιχειρηματίες.

 

Νέα καθεστώτα εργασίας

Με τον εγκλεισμό των προσφύγων και μεταναστών στα στρατόπεδα το κράτος παγιδεύει και καθηλώνει ένα μέρος του εργατικού δυναμικού, κάτι που καθιστά τα υποκείμενα εκτεθειμένα και διαθέσιμα για εργασία κάτω από άθλιους όρους. Οι εποχικές «ανάγκες» για φτηνά εργατικά χέρια καθιστούν την οικοδόμηση στρατοπέδων, ειδικά σε (ημι)αγροτικές περιοχές, μια ιδιαίτερα ευφυή και πολιτικο-οικονομικά τελεσφόρα πράξη. Οι τριγύρω επιχειρηματίες-αγρότες μπορούν έτσι εύκολα να επιλέξουν όσα χέρια χρειάζονται, το κράτος φροντίζει οι έγκλειστοι στις ενδιάμεσες περιόδους να μη φύγουν ή πεθάνουν από την πείνα.

Η απασχόληση έγκλειστων έχει άλλωστε ρυθμιστεί και νομικά (ν. 3907/2011). Το ελληνικό κράτος επιδεικνύει για τον νέο πολιτικο-οικονομικό του ρόλο μια πρωτότυπη ελαστικότητα, καθότι θεωρεί κατ’ αρχάς κάποιον παράνομο, αλλά στη συνέχεια επιτρέπει αυτός να απασχοληθεί –αφαιρώντας βέβαια πρώτα όποια δικαιώματα συνοδεύουν (ακόμη) αυτήν την «απασχολησιμότητα».

Το άρθρο 37 για τη «Ρύθμιση Θεμάτων Απομάκρυνσης», π. 5 είναι πολύ ξεκάθαρο: «Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων (…) αρχών να διασφαλίσουν» στους υπηκόους «τρίτων χωρών, των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί,(…) στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς (…) στέγασης (…) και γενικότερα ό,τι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί (…) να απασχολούνται ως μισθωτοί…».

Η στρατοπέδευση δημιουργεί ευκαιρίες για τη χρήση της έγκλειστης εργατικής δύναμης μέσω «ενοικίασης» των φυλακισμένων-χωρίς-δίκη. Οι αφηγήσεις πρώην έγκλειστων προσφύγων σε στρατόπεδα της Βόρειας Ελλάδας μιλούν για «διάθεσή» τους σε ντόπιους αγρότες που ζητούσαν εργατικά χέρια –με μισθούς που και η σύγχρονη κυβέρνησή μας ούτε καν ονειρεύεται ακόμη.

 

Κατασκευή πελατών – δημοσία δαπάνη

Εδώ είναι το κράτος αυτό που με τον εγκλεισμό και την ανασφάλεια δημιουργεί κυριολεκτικά, εξ αρχής και δημοσία δαπάνη, εκείνες τις ειδικές ομάδες και τις ιδιαίτερες ανάγκες τους που δεν θα υπήρχαν καν χωρίς στρατόπεδα! Ο εγκλεισμός και η ανασφάλεια είναι οι ειδικές συνθήκες, οι οποίες μετατρέπουν τα υποκείμενα σε πελάτες -για ακριβή δικηγορική «συμπάθεια» και ελπίδα. Το κράτος παράγει ευάλωτα υποκείμενα και έτσι την αγορά, όπου επιχειρηματικοί δαίμονες (π.χ. δικηγόροι) μπορούν να κάνουν περιουσία εμπορευόμενοι ανύπαρκτες ελπίδες.

Το κράτος φαίνεται να διαπλέκεται επιπλέον και στην προώθηση των έγκλειστων πελατών σε συγκεκριμένους «παρόχους υπηρεσιών». Σε ένα τέτοιο σκηνικό δεν είναι καθόλου παράξενο που πρόσφυγες πρώην έγκλειστοι σε στρατόπεδα της Βόρειας Ελλάδας θυμούνται τις πολύ ακριβές, ωστόσο μάταιες, «συναλλαγές» τους μόνο με έναν δικηγόρο (ή δικηγορικό γραφείο) που έβρισκε την πόρτα των στρατοπέδων ανοιχτή!

Το κράτος δεν αποσύρεται και παραδίδει έτσι το οικονομικό πεδίο σε ιδιώτες. Το στρατόπεδο –αυτή η μηχανή αναβαλλόμενων απελάσεων– είναι ένα πολύ βολικό πεδίο άσκησης του νέου ρόλου του κράτους: φυλακίζοντας πολίτες δημιουργεί αγορά και πελάτες για ιδιώτες. Το ισχυρό, κατασταλτικό κράτος παράγει –με δημόσιο χρήμα!– νέα οικονομικά πεδία και τα χαρίζει βορά σε ιδιώτες. Το στρατόπεδο λειτουργεί ως πεδίο «πρωτογενούς συσσώρευσης» (Μαρξ), παράγοντας αδύναμους και δημιουργώντας έτσι ευκαιρίες καταλήστευσης πόρων. Ενας αντίστοιχος μηχανισμός πρωτογενούς καταλήστευσης κοινωνικών πόρων, με τελείως άλλες διαστάσεις ωστόσο, είναι και το παιχνίδι που έχει στηθεί με τις τράπεζες και τα δημόσια χρέη!

Η καμπάνια ενάντια στα στρατόπεδα αποτελεί δράση ενάντια σ’ αυτή τη μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε στρατόπεδο για τους (όλο και περισσότερους) φτωχούς και αδύναμους, τη μετατροπή της σε βορά για τις ορέξεις της ιδιωτικής κερδοφορίας!

 

Του Αθανάσιου Μαρβάκη, Αναπλ. καθ. Κλινικής Κοινωνικής Ψυχολογίας στο ΠΤΔΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.efsyn.gr/

Καμπάνια “Να κλείσουν τώρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης”

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Καμπάνια “Να κλείσουν τώρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης”
Dec 062013
 

Σε σειρά δράσεων προχωρούν πλήθος αντιρατστικών και πολιτικών συλλογικοτήτωνμε σκοπό να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και να δοθεί άσυλο σε όσους πρόσφυγες επιθυμούν να μείνουν στη χώρα και ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους/ες μετανάστες/τριες θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη.

Αναλυτικά:

– Τρίτη 10/12 18:00 Καμάρα: μικροφωνική παρέμβαση – ενημέρωση

– Τρίτη 10/12 20:30 Ανοιχτή Συνέλευση συντονισμού της καμπάνιας – Κοινωνικό Κέντρο/ Στέκι Μεταναστών

– Τετάρτη 11/12 22:00 Live + Party οικονομικής ενίσχυσης – Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών

– Πέμπτη 12/12 21:00 Ρεμπέτικο γλέντι οικονομικής ενίσχυσης – Ετεροτοπία

– Παρασκευή 13/12 18:00 προβολή-ενημέρωση 21:00 συναυλία οικονομικής ενίσχυσης – Προκάτ Πολυτεχνείο Ξάνθης

– Σάββατο 14/12 12:00μ πορεία στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ξάνθης. Συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία Ξάνθης. Αναχώρηση από Θεσσαλονίκη 9:00πμ Αγ. Βενιζέλου

– Τετάρτη 18/12  Παγκόσμια ημέρα μετανάστη, εκδίκαση της υπόθεσης δολοφονίας του Σαχζάντ Λουκμάν στα Πετράλωνα. Πανελλαδική ημέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το φασισμό «από όπου κι αν προέρχεται» συγκέντρωση και πορεία στις 18:30 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Τις δράσεις της καμπάνιας “Να κλείσουν τώρα τα  στρατόπεδα συγκέντρωσης” συνδιοργανώνουν οι:Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή, ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, Ομάδα μαθημάτων «Εκτός Τάξης», Ομάδα Νομικών για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών.

Να κλείσουν τώρα τα ναζιστικής έμπνευσης στρατόπεδα συγκέντρωσης

“Ως προεκλογικό, ψηφοθηρικό μέτρο πριν τις περσινές διπλές εκλογές και στη συνέχεια ως κεντρικός άξονας της (αντί-) μεταναστευτικής πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης που εκδηλώθηκε και με την επιχείρηση «Ξένιος Δίας», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών δημιουργήθηκαν, γέμισαν, πλήθυναν και συνεχίζουν για πάνω από ένα χρόνο να κηλιδώνουν την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και να αποτελούν τη μελανότερη ίσως στιγμή στον αγώνα για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των τελευταίων δεκαετιών.” αναφέρει η ανακοίνωση της καμπάνιας.

“Τα νέου τύπου στρατόπεδα συγκέντρωσης υπερβαίνουν κατά πολύ σε ζόφο τα ήδη γνωστά κέντρα κράτησης & πρώτης διαλογής, που είχαμε γνωρίσει στα νησιωτικά και ηπειρωτικά σύνορα (Μυτιλήνη, Σάμος, Έβρος κτλ). Η ίδια η φύση τους, η ναζιστικής έμπνευσης δημιουργία τους, η ανυπαρξία ουσιαστικά οποιουδήποτε δικαιώματος, αλλά και οποιασδήποτε προοπτικής κι ελπίδας για τους κρατούμενους, η κράτηση χωρίς, στην πράξη, χρονικά όρια και όρους, ο εγκλεισμός καφκικού τύπου (χωρίς λόγο, στόχο και δίχως τέλος), που αποτελεί βασανιστήριο ως τέτοιος, δεν επιτρέπουν να συζητάμε καν για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής, για βασικούς όρους προαυλισμού, για τη δυνατότητα και την πρόσβαση σε νομική, ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη. Όλες οι σοβαρές σχετικές καταγγελίες που βγαίνουν κατά καιρούς, δεν μπορούν ούτε να αποδοθούν σε κακή διαχείριση, ούτε να διορθωθούν και να «καλυτερεύσουν» οι συνθήκες. Αυτό γίνεται αντιληπτό από την αντίδραση με μεγάλες εξεγέρσεις και απεργίες πείνας των κρατούμενων, οι οποίοι δε διστάζουν να βάλουν σε κίνδυνο τις ζωές τους μιας και η κατάσταση που βιώνουν εξευτελίζει την αξία της ζωής αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το μοναδικό τους όπλο για αντίστασης.”

“Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα, στην Κόρινθο, στο Παρανέστι, την Ξάνθη και την Κομοτηνή πρέπει να κλείσουν το συντομότερο δυνατό.Την ίδια στιγμή που η κοινωνία κραδάζεται από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες και η κυβέρνηση, υπό το βάρος της εγχώριας και διεθνούς κατακραυγής, φορά το προσωπείο του πατριώτη αντιφασίστα-αντιναζιστή, τα ελληνικά Γκουαντάναμο παραμένουν ανοιχτά και συνεχίζουν να μας στοιχειώνουν. Ταυτόχρονα, ολόκληρη η Ευρώπη θρηνεί για το ναυάγιο της Λαμπεντούζα όμως, στην πράξη, η ΕΕ συνεχίζει ακάθεκτη στην πολιτική της για κλειστά σύνορα με την ενίσχυση του διασυνοριακού στρατού της Frontex. Τέλος, οι μαρτυρίες, από επίσημους και μη φορείς, για άκρως παράνομες άμεσες επαναπροωθήσεις προσφύγων πολέμου στα σύνορα ανατολικά σύνορα της χώρας (χερσαία και παράκτια) πληθαίνουν συνεχώς.” τονίζεται ακόμη ενώ παράλληλα επισημαίνεται:

“Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι η πιο βίαιη και συνάμα η πλέον χαρακτηριστική εκδοχή του κρατικού φασισμού. Του φασισμού που δε χρειάζεται για φορείς του τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής – αλλά δηλώνει απερίφραστα και δίχως ντροπή ότι « η Χρυσή Αυγή μας βόλευε» – που εκφέρεται από τα πλέον επίσημα και κεντρικά στελέχη των τελευταίων κυβερνήσεων και που σηματοδοτείται από τα ίδια τα λόγια του πρωθυπουργού που ανάγγειλε τον «καθαρισμό των πόλεων από τους εισβολείς»”, καταλήγει η ανακοίνωση της καμπάνιας.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://alterthess.gr/

Αρνήθηκαν την πρόσβαση φορέων στα κέντρα κράτησης-Καμπάνια για την οριστική κατάργησή τους

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Αρνήθηκαν την πρόσβαση φορέων στα κέντρα κράτησης-Καμπάνια για την οριστική κατάργησή τους
Nov 062013
 

Παρεμβάσεις στα Κέντρα Κράτησης που βρίσκονται σε Μακεδονία και Θράκη πραγματοποιήθηκαν στις 2 και 3 Νοεμβρίου από αντιπροσωπείες οργανώσεων, κομμάτων και με την παρουσία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιπροσωπεία που αποτελούνταν από γιατρούς, δικηγόρους, πολιτικά στελέχη, βουλευτές και μέλη αντιρατσιστικών οργανώσεων, επισκέφτηκε τα κέντρα κράτησης σε Παρανέστι, Ξάνθη και Κομοτηνή, ζήτησε να εισέλθει στο χώρο που κρατούνται οι μετανάστες, ενώ στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις στις πόλεις που φιλοξενούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εντύπωση προκάλεσε η άρνηση της ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης να επιτρέψει την είσοδο της αντιπροσωπείας στα στρατόπεδα, κατά παράβαση του νόμου και αγνοώντας επιδεικτικά το θεσμικό ρόλο των μελών της αντιπροσωπείας .

Στόχος των οργανώσεων είναι να στηθεί μια καμπάνια που θα θέτει ως τελικό στόχο την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης που «κηλιδώνουν την έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αποτελούν τη μελανότερη ίσως στιγμή στον αγώνα για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα», όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση. Τα μέλη της καμπάνιας αναφέρουν ότι τα στρατόπεδα πρέπει να κλείσουν το συντομότερο δυνατό, ενώ ζητούν να δοθεί άσυλο σε όσους πρόσφυγες επιθυμούν να μείνουν στη χώρα και ταξιδιωτικά έγγραφα σε όσους θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη.

Στην Πρωτοβουλία για την κατάργηση των στρατοπέδων, που φιλοδοξεί να αποκτήσει μόνιμη παρουσία, συμμετέχουν μεταξύ άλλων αντιρατσιστικές οργανώσεις από πολλές πόλεις της Βορείου Ελλάδας, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ανταρσυα, τοπικές συλλογικότητες και κινήσεις πολιτών, σωματεία εργαζομένων, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα κ.α

Πρώτη παρέμβαση-πρώτες αρνήσεις

Και στα τρία κέντρα κράτησης που πραγματοποιήθηκε επίσκεψη αντιπροσωπείας των οργανώσεων, οι αρχές μετά από ρητή εντολή του υπουργείου Δημοσίας Τάξης αρνήθηκε την πρόσβαση στο χώρο. Μάλιστα όταν ζητήθηκε να αιτιολογηθεί η απόφαση αυτή δεν δόθηκαν πειστικές απαντήσεις, ενώ όπως τονίζουν δικηγόροι ο σχετικός νόμος προβλέπει το δικαίωμα κοινωνικού ελέγχου των συνθηκών κράτησης από πολιτικές οργανώσεις και κοινωνικούς φορείς.

Μάλιστα επιχειρήθηκε από τις αστυνομικές αρχές να συνδεθεί η άρνηση εισόδου με την δολοφονία των Χρυσαυγιτών στην Αθήνα, ενώ επισημαίνεται΄ότι στο παρελθόν υπήρχε περιορισμένη πρόσβαση φορέων ακόμη και στους κοιτώνες των μεταναστών. Παρόλ΄αυτά υπήρξε ενημέρωση για τις συνθήκες κράτησης των μεταναστών, με τις μαρτυρίες να κάνουν λόγο για κολαστήρια, που επιβεβαιώνουν τις αντίστοιχες εκθέσεις που έχουν συντάξει διεθνείς οργανισμοί. Πρόσφατες εκθέσεις της Ομάδας Εργασίας του ΟΗΕ για την Αυθαίρετη Κράτηση, του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Μεταναστών και της Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη Μετανάστευση, τους Πρόσφυγες και τους Εκτοπισμένους, που επισκέφτηκαν το διάστημα Δεκεμβρίου 2012 – Ιανουαρίου 2013 κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων αλλά και οργανωμένα κέντρα κράτησης (μεταξύ των οποίων στο Φυλάκιο Έβρου, την Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο και την Κομοτηνή), κάνουν λόγο για συνθήκες κράτησης ακατάλληλες ή που υπολείπονται κατά πολύ των διεθνών προδιαγραφών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι συνθήκες κράτησης δεν αφορούν μόνο στις υλικές εγκαταστάσεις. Περιλαμβάνουν και όλες εκείνες τις απαραίτητες υποστηρικτικές δομές και υπηρεσίες για να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση, κατάλληλες συνθήκες υγιεινής και καθαριότητας, πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επαρκή και κατάλληλη σίτιση και ρουχισμό, στρώματα και κλινοσκεπάσματα, τακτικό προαυλισμό, δυνατότητα επικοινωνίας του κρατούμενου με τους οικείους του και με δικηγόρο, διερμηνεία σε γλώσσα που να κατανοεί, ενημέρωση για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, κοινωνική και ψυχολογική στήριξη (ειδικά αν πρόκειται για ευάλωτες ομάδες) και μια σειρά άλλα αυτονόητα αλλά, δυστυχώς, όχι εξασφαλισμένα. Ενδεικτικό της κατάστασης μπορεί να αποβεί, κατόπιν σχετικής διερεύνησης, το τραγικό συμβάν με το θάνατο ασθενούς που, ενόσω κρατείτο στο προ-αναχωρησιακό κέντρο της Κορίνθου, δεν φαίνεται να έτυχε εγκαίρως της δέουσας ιατρικής φροντίδας.

Σε αντίθεση με την κυρίαρχη εικόνα που υπάρχει οι τοπικές κοινωνίες έχουν αγκαλιάσει τους πρόσφυγες των σρατοπέδων και παρεμβαίνουν συστηματικά για τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης. Οι πρωτοβουλίες αυτές βρίσκουν σε πολλές περιπτώσεις συμμάχους στις τοπικές αρχές που παραδέχονται πως πρόκειται για απάνθρωπο μέτρο κράτησης και αντιδρούν συχνά στις αποφάσεις του υπουργείου. Μάλιστα επισημαίνουν ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί τους επόμενους μήνες, καθώς τα κέντρα κράτησης έχουν φτάσει στα όρια χωριτικότητας, ενώ οι προβλέψεις κανουν λόγο για τριπλασιασμό του αριθμού των κρατουμένων. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Παρανεστίου, που “φιλοξενούνται’ 307 μετανάστες, σε ενα χώρο που δεν αντέχει πάνω από 280 ανθρώπους και η πρόβλεψη είναι για τους επόμενους μήνες οι πρόσφυγες που θα κρατούνται να φτάσουν τους 1.100.

Πετυχημένες οι συσκέψεις

Μετά την επίσκεψη στα κέντρα κράτησης πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις σε Δράμα, Ξάνθη και Κομοτηνή με τη μαζική συμμετοχή φορέων και πολιτών. Στις συσκέψεις επισημάνθηκε η ανάγκη να συνεχιστούν οι παρεμβάσεις στα κέντρα κράτησης και να ενταθεί η πίεση στην κυβέρνηση για κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στην κατεύθυνση αυτή προγραμματίζονται εκδηλώσεις σε πόλεις που φιλοξενούν κέντρα κράτησης για την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας, ενώ γίνονται προετοιμασίες για την πανελλαδική ημέρα δράσης ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με πιο πιθανή ημερομηνία την 14η Δεκεμβρίου.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://alterthess.gr/

Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών: Βαριές κρατικές ευθύνες για τον θάνατο του πρόσφυγα Μοχάμαντ Χασάν

 Απόψεις  Comments Off on Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών: Βαριές κρατικές ευθύνες για τον θάνατο του πρόσφυγα Μοχάμαντ Χασάν
Aug 012013
 

Στις 27/7 πέθανε στο Σισμανόγλειο ο Αφγανός πρόσφυγας Μοχάμαντ Χασάν. Ο Χασάν κρατούταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κορίνθου από τον Σεπτεμβρίο του 2012. Παρά το ότι είχε παραπονεθεί ότι πονούσε αφόρητα και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των συγκρατούμενών του, οι αστυνομικοί-φύλακες δεν τον μετέφεραν εγκαίρως στο νοσοκομείο.

Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός για 11 μήνες δεν είχε στοιχειώδη θεραπεία για την σοβαρή αρρώστια του. Σύμφωνα με την γνωμάτευση των γιατρών στο Κόρινθο ο πρόσφυγας Μοχάμαντ Χασάν έπασχε από «λοίμωξη αναπνευστικού-αναπνευστική ανεπάρκεια τύπου 1». Πιθανόν να έχει αποφευχθεί ο θάνατος του με την κατάλληλη αγωγή και ιατρική φροντίδα.

Οι συνθήκες κράτησης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών δεν παραβιάζουν μόνο κάθε έννοια νομιμότητας -παραβίαση που διαπράττεται μάλιστα από όσους έχουν κάνει σημεία την “πάταξη της ανομίας”. Τσαλακώνουν επίσης κάθε έννοια σεβασμού της αξιοπρέπειας αλλά και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής. Με μηδενική ιατρική φροντίδα, κακή διατροφή και καταπάτηση των κανόνων υγιεινής, τα στρατόπεδα συνιστούν απειλή για τη ζωή και την υγεία των κρατούμενων μεταναστών.

Ο θάνατος του Μοχάμαντ Χασάν δεν είναι ένα ατύχημα. Είναι το φυσιολογικό αποτέλεσμα μιας κρατικής πολιτικής που θεωρεί ότι οι ζωές προσφύγων και μεταναστών δεν είναι άξιες προστασίας.

Αθήνα 29/7/2013
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://migrant.diktio.org/

Κοινωνικό Φαρμακείο Μυτιλήνης: SOS ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Κοινωνικό Φαρμακείο Μυτιλήνης: SOS ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
Jun 262013
 

Χάρη στην παρέμβαση των “Γιατρών του κόσμου”, που ήταν σε θέση να διαπιστώσουν πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία ενός μικρού βρέφους από τη Συρία, το παιδί απέφυγε να παραμείνει επί 24 και βάλε ώρες σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών και διακομίστηκε στο νοσοκομείο. Εκεί διαπιστώθηκε πως έπασχε από βαριά αναιμία και μεταγγίστηκε αμέσως. Ο πατέρας του μας ενημέρωσε πως οι συνθήκες στη Συρία ήταν τόσο άσχημες που δεν υπήρχε γιατρός για να παρακολουθήσει το παιδί μετά τη γέννηση . . .
Και σήμερα στο λιμάνι οι μερίδες ίσα -ίσα έφτασαν για να ταϊστούν τόσα στόματα, χάρη στη αλληλεγγύη του κόσμου…
Αυτές δεν είναι εικόνες από χώρα της υποσαχάριας Αφρικής είναι σημερινές από το λιμάνι της Μυτιλήνης.
Η απόφαση της χτεσινής συνέλευσης του λιμανιού ήταν:
Αύριο στις 9 μμ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ με πανό “Η ΚΡΑΤΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ”
Διεκδικούμε ανοιχτό χώρο υποδοχής, σε συνθήκες μη κράτησης, με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης που θα λειτουργεί αυτοδιαχειριζόμενο από τους ίδιους τους μετανάστες με τη βοήθεια των εθελοντών.
την Πέμπτη να κατατεθεί μηνυτήρια αναφορά κατά παντώς υπευθύνου για τις συνθήκες κράτησης αυτών των ανθρώπων. Η παράδοση της μηνυτήριας αναφοράς δεν θα γίνει με αντιπροσώπευση, αλλά θα γίνει με την παρουσία μας όσων το δυνατόν περισσότεροι βρεθούν στην εισαγγελία.
Η ακριβής ώρα και το κείμενο θα ανακοινωθεί με μήνυμα.
(το κοινωνικό φαρμακείο της Μυτιλήνης όσο μπορεί στέκεται στο πλευρό των προσφύγων ανταποκρινόμενο στις ανάγκες με φάρμακα σε συνεργασία με τους γιατρούς του κόσμου).

Oct 032012
 

ΜΑΤ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΕΣΤΙ

Καραμπίνες βγήκαν χθες κατά τη διάρκεια επεισοδίων έξω από το Κέντρο Κράτησης Παράνομων Μεταναστών στο Παρανέστι Δράμας. Πενήντα περίπου μέλη της Πατριωτικής Κίνησης, ακροδεξιάς οργάνωσης από τη Δράμα συγκεντρώθηκαν έξω από το κέντρο διαμαρτυρόμενα για τη λειτουργία του. Τα μέλη της Πατριωτικής Κίνησης προσπαθώντας να μπουν μέσα στο κέντρο επιτέθηκαν στους αστυνομικούς οι οποίοι έκαναν χρήση δακρυγόνων και χημικών. Πριν μία εβδομάδα μεταφέρθηκαν στο εγκαταλειμμένο στρατόπεδο “Πανταζόπουλου” 150 μετανάστες από τις αστυνομικές σχολές της Ξάνθης. Τα επεισόδια ξεκίνησαν μετά την λήξη της πορείας διαμαρτυρίας που συμμετείχαν μέλη της Πατριωτικής Ένωσης Δράμας έξω από το κέντρο κράτησης. Τα ΜΑΤ είχαν αποκλείσει την είσοδο του στρατοπέδου ενώ διαμαρτυρόμενοι έκοψαν τα συρματοπλέγματα για να εισέλθουν στο χώρο του στρατοπέδου. Κάποιος από αυτούς μάλιστα σήκωσε και όπλο πυροβολώντας δύο φορές προς την πλευρά του στρατοπέδου και οχτώ στον αερά χωρίς όμως να συλληφθεί. Τα ΜΑΤ απάντησαν με ρήψη δακρυγόνων και ακολούθησε συμπλοκή ανάμεσα στους αστυνομικούς και τους συγκεντρωμένους. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων τραυματίστηκε στο κεφάλι ο υποδιοικητής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Δράμας, ενώ από τη ρήψη χημικών χρειάστηκε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα δυο παιδιά που βρίσκονταν σε κατοικία πλησίον του στρατοπέδου.

Ο δήμαρχος Παρανεστίου, Νίκος Καγιόγλου, αναμένεται το πρωί της Τρίτης να συναντηθεί στην Αθήνα με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Δένδια.
Μιλώντας στον ραδιοσταθμό Κόκκινο ο βουλευτής Δράμας του ΣΥΡΙΖΑ  Χρ. Καραγγιαννίδης ανέφερε ότι το κάλεσμα για την συγκέντρωση δεν έγινε από τον Δήμο Παρανεστίου αλλά από την “Πατριωτική Κίνηση”, ότι συμμετείχαν λίγοι κάτοικοι της περιοχής και ότι η πλειοψηφία των  διαμαρτυρόμενων προέρχονταν από άλλες πόλεις όπως η Καβάλα, η Ξάνθη κτλ. Χαρακτηριστικά σημείωσε πως “Το Παρανέστι έγινε αγαπημένος τόπος τουρισμού για τους ακροδεξιούς”

Σήμερα η αστυνομία συνέλαβε έξι άτομα ενώ άλλα εννέα καταζητούνται για τα χθεσινά επεισόδια στο Κέντρο Κράτησης Μεταναστών. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται για αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης, στάση και απόπειρα επικίνδυνων σωματικών βλαβών και οδηγούνται στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Δράμας, ενώ τα άτομα που αναζητούνται, έχουν ταυτοποιηθεί

Όπως ανακοινώθηκε από την αστυνομία, από τους συλλήφθέντες οι 5 είναι Έλληνες, ηλικίας 36, 37, 39, 41 και 42 ετών και ένας Αλβανός, ηλικίας 32 χρόνων.
Επιπλέον, από τις Αρχές έχει ταυτοποιηθεί και το άτομο που πυροβόλησε με κυνηγετικό όπλο.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alterthess.gr/