Νέο άλμπουμ των 2L8 με χρηματοδότηση από το κοινό (crowd-funding)

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Νέο άλμπουμ των 2L8 με χρηματοδότηση από το κοινό (crowd-funding)
Sep 012013
 

Οι 2L8 κόντρα στην εμπορευματοποίηση δίνουν για ακόμα μια φορά ένα χαρακτήρα συλλογικότητας στη μουσική τους. Μετά την πρώτη επιτυχημένη έκδοση του δίσκου τους “New Battles, without honor and humanity” με χρηματοδότηση απευθείας από το κοινό, καλούν ξανά τον κόσμο να τους στηρίξει στην έκδοση του νέου τους δίσκου “Η κλωστή”.

– Ποιοι είναι οι 2L8 (scroll down for english version)

Ας μιλήσουμε λίγο για εμάς.

Μέχρι σήμερα έχουμε κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ:

  • “Armed angels, frustrated youth, the art of self – deceit and music industry” (Poeta Negra / 2005),
  • “He&She, Angry enough to keep loving in the Dark Ages” (Inner Ear / 2008),
  • “New Battles, without honor and humanity” (No more happy music productions / 2011),

Χαρακτηριστικό της δισκογραφίας μας είναι η αλλαγή σε ύφος και μουσικό στυλ από άλμπουμ σε άλμπουμ. Για αυτό η μουσική μας είναι δύσκολο να καταταχθεί σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος. Είναι post rock, post punk, new age, pop, rock, avant garde, και ταυτόχρονα τίποτα από όλα αυτά. Την μουσική μας μπορείτε να την βρείτε στην σελίδα μας στο Bandcamp και να την κατεβάσετε με ελεύθερη συνεισφορά.

Έχουμε εμφανιστεί σε πολυάριθμους συναυλιακούς χώρους όπως Gagarin, Bios, Κύτταρο, Synch Festival, AN Club, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών(Αθήνα), Υδρόγειος, Μύλος, Eightball (Θεσσαλονίκη), Rec, Λιθογραφείο (Πάτρα), καθώς και σε πολλές πόλεις της επαρχίας, ως πλήρες σχήμα, ακουστικό, ή σόλο εμφανίσεις του Κ the Clown, ιδρυτή της ομάδας.

 

– H ιδέα πίσω από τους 2L8

 

Οι 2L8 έχουν να κάνουν με την ομάδα. Στη σκηνή και εκτός σκηνής.

Η σύλληψη της ιδέας να προσδώσουμε στη μουσική μας έναν χαρακτήρα συλλογικό, και μη ιεραρχικό, υπήρξε αποτέλεσμα του κοινού συναισθήματος, της αντίθεσης μας στην εξουσιαστική δομή της κοινωνίας. Συνδετικοί μας κρίκοι η ανάγκη για ελεύθερη έκφραση, για ομαδικότητα και άμεση επικοινωνία της μουσικής μας με τον κόσμο. Η άρνηση μας να συμμετέχουμε σε ένα τέτοιο παιχνίδι πελατειακών σχέσεων, μα πάνω από όλα η μουσική ως ιδέα που δεν εμπορευματοποιείται, αλλά αποτελεί αγαθό άυλο και συλλογικό, μας οδήγησε στην απόφασή να μοιραστούμε τη μουσική μας μαζί σας χωρίς μεσάζοντες. Να την θέσουμε απευθείας στη διάθεσή σας ως οικουμενικό αγαθό που δεν απαλλοτριώνεται, αλλά εξ ορισμού ανήκει στο κοινό. Διότι δεν επιθυμούμε να είμαστε απλοί παρατηρητές της αλλαγής που επιδιώκουμε να επέλθει, αλλά συμμέτοχοι αυτής με το να θέσουμε πρωτίστως τη λειτουργία της μουσικής ομάδας μας σε ένα πλαίσιο εξωσυστημικό…

 

– Προηγούμενη εμπειρία από crowdfunding

Η δίψα λοιπόν για ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών, μας έκανε να στραφούμε για το τρίτο μας άλμπουμ “New Battles, without honor and humanity” στην χρηματοδότηση από το κοινό. Μία κίνηση που θα μας έδειχνε κατά πόσο η μουσική μας είναι απαραίτητη στον κόσμο.Η απήχηση του κόσμου καιτο αποτέλεσμα μας δικαίωσαν. Παλιοί φίλοι και νέοι, μας χρηματοδότησαν, στο μέγεθος της οικονομικής βοήθειας που μπορούσε ο καθένας να συνεισφέρει. Απ’ τις πρώτες μέρες έφθαναν σ’ εμάς ενθουσιώδη μηνύματα, και βλέπαμε κάθε μέρα να πλησιάζουμε πιο κοντά στο στόχο που είχαμε θέσει. Και τελικά καταφέραμε να κρατήσουμε ακέραια τα δικαιώματα της μουσική μας και να έχουμε εμείς το λόγο για το πως θα τη μοιραζόμαστε με το κοινό.

 

– Νέος δίσκος / Νέο εγχείρημα

«Η Κλωστή». Νεος δισκος με ελληνικό τίτλο και ελληνικούς στίχους! H ανάγκη για ακόμα πιο άμεση επικοινωνία με εσάς, η ανάγκη να μιλήσουμε για όσα συμβαίνουν εδώ, στον τόπο μας, οδήγησε στην απόφαση να εκφραστούμε στην ελληνική γλώσσα. “Η Κλωστή” θα κυκλοφορήσει ψηφιακά την 1η Οκτωβρίου. Θα προσφέρεται με ελεύθερη συνεισφορά, αλλά η πρόθεση μας είναι να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο! Επίσης θέλοντας να αποδείξουμε και έμπρακτα τα πιστεύω μας για την ελεύθερη διακίνηση της μουσικής, αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε μια ειδική έκδοση σε μορφή USB stick, σε τιμή κόστους. Μία έκδοση που θα περιέχει όλη τη δισκογραφια μας, την οποία θα έχετε τη δυνατοτητα να τη διακινήσετε όπως εσείς επιθυμείτε. Τα χρήματα θα μοιραστούν ακόμα στο τύπωμα των t-shirt, στο τύπωμα συνοδευτικού υλικού έκδοσης, πόστερ, κάρτες, αυτοκόλλητα, στα έξοδα αποστολής υλικού promo. Όπως καταλαβαίνετε ο στόχος που έχουμε θέσει πιθανότατα δεν καλύπτει όλα τα έξοδα, αλλά έπρεπε να θέσουμε κάτι το ρεαλιστικό. Δεν είμαστε αποκομμένοι από την πραγματικότητα, αντίθετα για αυτήν την πραγματικότητα τραγουδάμε, για αυτό και αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της βοήθειας σας και ευχαριστούμε διπλά όσους θα έρθουν αρωγοί στην προσπάθεια μας.

Έχουμε τελειώσει το στάδιο των ηχογραφήσεων, της μίξης και πλέον εξαρτάται από εσάς αν θέλετε να ανοίξετε τον δίσκο, να μυρίσετε το βινύλιο, να το βάλετε προσεκτικά πάνω στο pickup σας και ακουμπώντας σιγά την βελόνα στην άκρη του δίσκου να ξεκινήσει να παίζει η «Κλωστή».

Η απόφαση είναι στα χέρια σας.

Η αρχή έχει ήδη γίνει.

Η πορεία μας απο εδώ και πέρα εξαρτάται από εσάς…

– Κάλεσμα για δράση

Ξέρουμε ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα ήθελαν να συνδράμουν αλλά αδυνατούν. Σε αυτούς να πούμε ότι η διάδοση αυτής της σελίδας είναι εξίσου σημαντική βοήθεια για εμάς. Μιλήστε στους φίλους σας για αυτή την προσπάθεια, μοιραστείτε την στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης σας.

Ειρήνη και αγάπη για όλους.

2L8

 

————————————————————————————-

– Introducing 2L8

Let us briefly talk about us.

2L8 have released three albums:

  • “Armed angels, frustrated youth, the art of self-deceit and music industry” (Poeta Negra / 2005),
  • “He&She, Angry enough to keep loving in the Dark Ages” (Inner Ear / 2008),
  • “New Battles, without honor and humanity” (No more happy music productions / 2011),

What is characteristic about our discography is the radical stylistic shift between albums. This is the main reason why our music is hard to place in one firm category. It is post rock, post punk, new age, pop, rock, avant garde and at the same time nothing like that. Our music can always be found in our Bandcamp page, where you can download it on a choose your contribution concept.

In the recent past we have performed in almost all major venues in Athens, Thessaloniki, and also in numerous towns in the countryside as a full band act, an accoustic or a solo performance one.

– The idea behind 2L8

 

2L8 is about the team. Both on and off the stage.

The original apprehension of the idea of our musical group acting collectively, not hierarchically, can be found in the common sense that we share, in our opposition to society’s authoritative structure. What links us individuals together is the need for free expression, the need to be part of a group of people that wishes to share music with the world as straightly and honestly as possible. Our denial to be part of this game, but above all the belief that music is an idea that can not be commercialized, but exists as an immaterial and collective commodity, lead us to the decision to share our music with all of you without the middleman. We desire to offer it direclty as a universal good that can not be alienated, but it is defined from its birth to belong to the public. We do not wish to be mere observers of a changing world, but to be part of the change we crave for, and we do so by putting ourselves outside common practices, in a context that does not comply with the system.

– Past crowdfunding experience

Our longing for free expression, distribution of ideas, lead us to turn, for our third album “New Battles, without honor and humanity”, to crowdfunding. A move that was bound to show us if our music is needed. Your feedback and the result justified us. Old friends and new, funded us, of course in the extent and amount each was able to offer. From the first days we received enthusiastic messages, urging us to keep going, and we were left in awe watching us getting closer to the goal we have set. And we did it! We managed to retain the rights to our music, to have the final say on how to share it with the world.

– New album / New venture

“H Klosti (The Thread)”. Our new album, the first one to be sung in greek! The need to talk about everything that is taking place in Greece, the need to communicate more directly with the people that we share our lives with, lead us to this decision. “The Thread” will be digitally released on October 1st. As all previous releases on a free contribution concept, but we also intent to have a vinyl publication! We also desire to prove in action our free music distribution beliefs, so we decided to have a special USB stick edition, in a price almost equal to the actual cost of the stick. This edition will include our entire discography, which you will be free to distribute as you wish. The money will also be used in making t-shirts, printing posters, card postal, stickers, and postal expenses of promo material. As you probably realize the goal we’ve set won’t cover all these expenses, but we had to set a realistic target. We are well aware of the harsh reality, this is what we sing about, and this is why we understand the importance of your help, and we thank anyone who decides to step up and answer our call.

We are done and over with recordings and mixing and now it depends on you guys. Do you want to open the sleeve, fill your lungs with the smell of vinyl, place it carefully on the deck of your pickup and listen to “The Thread”?

The decision is yours

The journey started long ago but are we to continue our course?

That depends on you…

– Call to action

 

We know that some of you would love to but are not able to contribute. Spreading this page is equally important to us. Talk to your friends about this effort, share this on your social pages.

Peace and love to all

2L8

Πηγή: http://iklosti.tk/

Στη Σεκοσεσόλα 46 χρόνια παράγουν… συλλογικότητα

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Στη Σεκοσεσόλα 46 χρόνια παράγουν… συλλογικότητα
May 172013
 

Ενα δίκτυο με περισσότερους από 50 αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς λειτουργεί στη Βενεζουέλα. Ασχολείται από τη διάθεση προϊόντων μέχρι τον οικιακό εξοπλισμό και από τα γραφεία κηδειών μέχρι την παροχή υπηρεσιών υγείας

 

→Η «Εφημερίδα των Συντακτών» μαζί με 9 συλλογικότητες συνδιοργανώνουν εκδήλωση στα «Παναθήναια» και θα μιλήσουν με εργαζομένους της Σεκοσεσόλα για τους αυτοδιαχειριζόμενους συνεταιρισμούς

 

Οταν ρωτάς «ποιο είναι το βασικό τους προϊόν» και σου απαντούν «η συλλογικότητα» και στην αμέσως επόμενη αυτονόητη ερώτηση «δηλαδή τι κάνουν», σου απαντούν «ψαρεύουν όλοι μαζί», αναγνωρίζεις πως η πρόσκληση είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, εμείς εδώ στην «Εφημερίδα των Συντακτών» είμαστε νεοσσοί συνεταιριστές κι έτσι μάλλον εξηγείται πως δεν γνωρίζαμε τον συναρπαστικό κόσμο της Σεκοσεσόλα.

Η πρόσκληση της «Αλληλεγγύης για όλους» κι άλλων 9 συλλογικοτήτων να συνδιοργανώσουμε την αποψινή εκδήλωση στα Παναθήναια μας σύστησε τους ανθρώπους αυτούς που… ανακάλυψαν την Αμερική 46 ολόκληρα χρόνια πριν καν εμείς φανταστούμε πως θα μπορούσαμε να έχουμε μια καθημερινή εφημερίδα χωρίς αφεντικά. Η συνάντηση λοιπόν με τη Λιζέθ Καρολίνα Βάργκας Καμπέρο είχε πολλαπλό ενδιαφέρον και ουχί μόνον δημοσιογραφικό.

 

Σε μια κοινωνία που καταρρέει υπό τον ζυγό του πιο άγριου φιλελευθερισμού, η Σεκοσεσόλα από τη μακρινή Βενεζουέλα δεν είναι απλώς ένα δίκτυο με περισσότερους από 50 συνεταιρισμούς και 20.000 μέλη, αλλά ένας εναλλακτικός τρόπος οργάνωσης της εργασίας και της καθημερινής ζωής που θα μπορούσε να μας εμπνεύσει.

 

1.200 εργαζόμενοι

getFile (22)

Η Λιζέθ είναι γέννημα θρέμμα της Σεκοσεσόλα: οι παππούδες της ήταν από τους πρωτοπόρους που ίδρυσαν το δίκτυο. Μεγάλωσε μαζί τους και κάθε Σαββατοκύριακο των παιδικών της χρόνων ήταν αφιερωμένο σε κάποια από τις δραστηριότητες του συνεταιρισμού. Οταν το 2003 ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην επικοινωνία ήταν για εκείνη αυτονόητο πως δεν θα αναζητούσε εργασία στην αγορά, αλλά στη Σεκοσεσόλα.

«Είμαστε μια οργάνωση-ομπρέλα που δικτυώνει τους συνεταιριστές. Είμαστε 1.200 εργαζόμενοι κι ασχολούμαστε από τη διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες μέχρι τη διάθεση οικιακού εξοπλισμού και από τα γραφεία κηδειών μέχρι την παροχή υπηρεσιών υγείας», μου εξηγεί. «Είναι μια καλοπληρωμένη δουλειά, αλλά το βασικό κίνητρο για μένα δεν ήταν αυτό. Στη Σεκοσεσόλα το μέτρο είναι ο άνθρωπος κι οι ανάγκες του: αν γίνεις μάνα θα μπορέσεις να προσαρμόσεις τα ωράριά σου για να έχεις χρόνο για τα παιδιά. Ή αν κάποια στιγμή κουραστείς ή νιώσεις κορεσμένος από το αντικείμενό σου, μπορείς να αλλάξεις. Είσαι ελεύθερος να εξελιχθείς».

Διαφορετικές σχέσεις

Δεν πρόκειται απλώς για έναν διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της δουλειάς, αλλά για μια εντελώς διαφορετική σχέση με την έννοια της εργασίας. Η ιδέα-κλειδί για να κατανοήσει κάποιος αυτή τη σχέση είναι η έννοια της προσωπικής εξέλιξης μέσα από τη συλλογικότητα και την ελευθερία. «Διαμορφώνει ο καθένας το πρόγραμμά του και τις ώρες του, όπως επιλέγει και τα αντικείμενα στα οποία θα δραστηριοποιηθεί», λέει η Λιζέθ.

«Για έναν ανειδίκευτο εργάτη είναι μια εξαιρετικά καλοπληρωμένη εργασία, αλλά για έναν γιατρό ή έναν δικηγόρο η αμοιβή (που είναι για όλους μας ίδια) είναι χαμηλότερη από την αγορά. Στη Σεκοσεσόλα όμως δεν έρχεσαι για να γίνεις πλούσιος, αλλά για να εξελιχθείς ως άνθρωπος. Εξ ου και δεν χρησιμοποιούμε τη λέξη “μισθός”, αλλά τη λέξη “anticipo” για να δείξουμε ότι είμαστε έξω από την καπιταλιστική έμμισθη σχέση εργασίας» (σ.σ. στα ελληνικά μεταφράζεται ως «έναντι», αν και η νοηματοδότησή της δεν έχει καμία σχέση με την έννοια που έχει η λέξη κυριολεκτικά στη γλώσσα μας. Εννοούν πως η αμοιβή τους είναι έναντι των συλλογικών κερδών που θα έχουν στο τέλος του χρόνου).

Σε άλλους θυμίζει χίπικη κοινότητα, σε άλλους αναρχική κολεκτίβα, σε άλλους κομμουνιστική κοπερατίβα. Παράγετε πολιτική στην πράξη, λέω στη Λιζέθ, για να με ξαφνιάσει με την απάντησή της: «Μας ρωτούν αν είμαστε κομμουνιστές ή επαναστάτες. Είμαστε συνεργατιστές, θέλουμε έναν κόσμο ισότητας για μαύρους και άσπρους, καθολικούς και προτεστάντες. Εχουμε πολλές και διάφορες πολιτικές απόψεις για το πώς θα γίνει αυτό το όραμα πράξη, αλλά πάνω από όλα είμαστε συνεργατιστές. Στη Βενεζουέλα υπάρχει μεγάλη διαφθορά, υψηλή εγκληματικότητα και πάρα πολλά αρπακτικά που προσπαθούν να διασπαθίσουν το δημόσιο χρήμα. Οταν αποφασίζεις να ακολουθήσεις μιαν άλλη πορεία (να μην έχεις κανενός είδους οικονομική εξάρτηση από κανένα κέντρο) είναι σαν να κολυμπάς κόντρα στο ρεύμα».

 

Η ιστορία

getFile (21)

Η Σεκοσεσόλα (Cecosesola – Central de Cooperativas de Servicios Sociales del Estado Lara) γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 από «φτωχούς ανθρώπους με τις ίδιες ανάγκες που έπρεπε να βρουν κοινές λύσεις». Στη Βενεζουέλα υπήρχε παράδοση στις συνεταιριστικές τράπεζες: οι Ιησουίτες μοναχοί δίπλα στις εκκλησίες τους δημιουργούσαν ταμεία αλληλοβοήθειας, απ’ όπου τα μέλη τους –ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκείας- μπορούσαν να δανείζονται χρήματα με χαμηλά επιτόκια. Οι περισσότερες από αυτές τις μικρές τράπεζες απέτυχαν παταγωδώς.

Το 1967 στο Μπαρκισιμέτο του κρατιδίου της Λάρα οι κάτοικοι αντιμετώπισαν μια δύσκολη συνθήκη: ένας πολύ φτωχός συμπολίτης τους πέθανε και η οικογένειά του δεν είχε τα χρήματα για την κηδεία. Ετσι έφτιαξαν την πρώτη τους κοπερατίβα: ένα συνεταιριστικό γραφείο κηδειών, που λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Το κάθε μέλος του συνεταιρισμού πληρώνει 16 μπολιβάρ τον μήνα κι εξασφαλίζει έτσι την ταφή για τον εαυτό του κι άλλα 8 μέλη της οικογένειάς του.

Ο επόμενος σταθμός στην ιστορία αυτού του δικτύου, που σήμερα καλύπτει περισσότερους από 50 συνεταιρισμούς, ήταν τα λεωφορεία. Επειδή στο Μπαρκισιμέτο δεν υπήρχαν δημόσιες συγκοινωνίες, οι συνεργατιστές αποφάσισαν να διαθέσουν φτηνά μέσα μαζικής μεταφοράς στον λαό. Δανείστηκαν τα κεφάλαια κι αγόρασαν 136 οχήματα, των οποίων τα δρομολόγια σχεδιάστηκαν σε λαϊκές συνελεύσεις.

«Ηταν μια μεγαλειώδης και πολύ διδακτική αποτυχία», διηγείται η Λιζέθ. «Οταν οι ιδιώτες είδαν πως υπήρχε πεδίο δράσης κι αποφάσισαν να ελέγξουν την αγορά, ο δήμος αποφάσισε να μην επιδοτήσει τα εισιτήριά μας. Είχαμε μια πολύ σκληρή δεξιά κυβέρνηση και μας κατηγόρησαν σαν επαναστάτες κομμουνιστές. Αυτό τότε ήταν αδίκημα. Μας κατάσχεσαν πολλά λεωφορεία και κάποια άλλα καταστράφηκαν από σαμποτάζ. Ο συνεταιρισμός καταστράφηκε: χάσαμε 30 φορές το αρχικό κεφάλαιο. Ομως ο κόσμος μάς στήριζε τόσο πολύ που πεισμώσαμε. Αποφασίσαμε ότι θα πάρουμε το μάθημά μας και θα προχωρήσουμε.

»Τι μας έμαθε η μάχη των λεωφορείων; Πρώτον πως ό,τι κάνουμε από εδώ και πέρα θα είναι πλήρως αυτοδιαχειριζόμενο κι αυτοχρηματοδοτούμενο: ούτε δάνεια, ούτε επιδοτήσεις από κανέναν φορέα. Δεύτερον, ο συνεταιρισμός και οι υπηρεσίες του θα είναι ανοιχτά σε όλη την κοινωνία και όχι μόνο στα μέλη μας. Τρίτο και βασικότερο, μάθαμε την αξία μιας συνέλευσης: είχαμε μείνει άνεργοι κι είχαμε άπλετο χρόνο για να κουβεντιάζουμε. Καταλάβαμε πως δεν μπορεί να υπάρξει συνεταιρισμός χωρίς αμέτρητες ώρες ανταλλαγής ιδεών και χωρίς η συλλογικότητα να ενημερώνεται και να συναποφασίζει για όλα. Σήμερα ασχολούμαστε από τη διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες μέχρι παροχή υπηρεσιών υγείας».

 

 ……………………………………………………………………….

ΑΡΧΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Στην καρδιά του συνεταιρισμού βρίσκεται η γενική συνέλευση

Το να είσαι ένας από τους 1.200 εργαζομένους της Σεκοσεσόλα δεν είναι απλώς μια εργασιακή συνθήκη, αλλά τρόπος ζωής. «Το πρώτο πράγμα για το οποίο προσπαθούμε να πείσουμε τους καινούργιους συντρόφους και τις συντρόφισσες είναι γιατί είναι εξαιρετικής σημασίας το να έρχονται στις συνελεύσεις», μας λέει η Λιζέθ. «Οι συναντήσεις είναι καθημερινές –κάποιες μέρες και πρωί και απόγευμα- κι είναι ανοιχτές και στα πρόσωπα και στην ατζέντα: μπορεί να είναι σύντροφοι από τον επισιτισμό κι από το λογιστήριο και ο καθένας μπορεί να θέσει όποιο θέμα θέλει απολύτως ελεύθερα. Εγώ μόλις γυρίσω θα ενημερώσω για το ταξίδι στην Ελλάδα. Το να συμμετέχεις στη συνέλευση μετριέται ως χρόνος εργασίας κι αμείβεται ως τέτοιος: εργαζόμαστε τρεις μέρες την εβδομάδα και συζητάμε άλλες δύο. Κι επειδή πολλοί μας λένε τρελούς, θέλω να σας πω ότι είναι απολύτως παραγωγικό: αμειβόμαστε όλοι με τον ίδιο μισθό, που είναι διπλάσιος από τον βασικό που αυξήθηκε κιόλας την Πρωτομαγιά στη Βενεζουέλα». Σε αυτές τις συναντήσεις οι συνεταιριστές κάνουν αυτοκριτική, διαχειρίζονται τα προβλήματα που προκύπτουν, παίρνουν αποφάσεις για μελλοντικές δραστηριότητες.

«Κι εδώ ερχόμαστε στον δεύτερο κανόνα λειτουργίας: διαφάνεια κι εμπιστοσύνη», λέει η Λιζέθ. «Δεν μπορεί να λειτουργήσει ένας συνεταιρισμός αν δεν υπάρχει πλήρης διαφάνεια στα οικονομικά. Στη Βενεζουέλα έγιναν πολλές απόπειρες και απέτυχαν λόγω αδιαφάνειας και διαφθοράς. Σ’ έναν συνεταιρισμό όλα ανήκουν σε όλους κι όλοι πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι για τα οικονομικά μεγέθη, να αναλαμβάνουν όλοι μαζί το κάθε ρίσκο. Και η εμπιστοσύνη δεν έχει να κάνει μόνο με τη διαφάνεια, αλλά και με τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων: επειδή δεν ξέρουμε να συζητάμε, νομίζουμε ότι όποιος μας κάνει κριτική είναι κακοπροαίρετος. Αν είμαστε συνεργατιστές όμως, έχουμε όλοι έναν κοινό στόχο κι η κριτική είναι για να βελτιωθούμε. Συμμετέχοντας σ’ έναν συνεταιρισμό δεν λύνουμε το βιοποριστικό μας πρόβλημα μόνο, αλλά εξελισσόμαστε ως άνθρωποι. Γι’ αυτό κι ένα από τα δικά μας μότο είναι “παράγουμε συλλογικότητα”. Αυτό είναι το βασικό μας προϊόν: η σχέση του καθενός με τον εαυτό του και την εργασία του κι οι μεταξύ μας σχέσεις. Ολα τα άλλα –τα τρόφιμα, οι υπηρεσίες, τα αντικείμενα, ό,τι εμπορευόμαστε τέλος πάντων- έπονται».

Για να το πετύχουν αυτό οι συνεταιριστές από τη Βενεζουέλα έχουν καταργήσει πλήρως την έννοια της εξειδίκευσης και της ιεραρχίας. Σ’ εμάς που δεν έχουμε τέτοια εμπειρία φαίνεται χαοτικό: πώς μπορείς τη μια να είσαι λογιστής και την άλλη μανάβης; Εντάξει, μπορεί να ανακαλύπτεις συνεχώς νέα ταλέντα και δεξιότητες, αλλά θα γίνεις ποτέ κορυφαίος σε κάτι; Κι αν δεν υπάρχει ιεραρχία, ποιος παίρνει κρίσιμες αποφάσεις σε συνθήκες πίεσης;

«Προφανέστατα είναι ένας εντελώς διαφορετικός τρόπος οργάνωσης γι’ αυτό σας είναι τόσο δυσνόητο», λέει η Λιζέθ. «Να ξεκινήσω από την ιεραρχία. Εμείς αποφασίσαμε να δουλεύουμε χωρίς αφεντικά. Αν έχεις ιεραρχία, κάποιος είναι πιο πάνω από τον άλλο σε μια πυραμίδα, φτιάχνεις μικρά αφεντικά. Στην καρδιά του συνεταιρισμού βρίσκεται η γενική συνέλευση, δεν χρειάζεσαι κάποιον σοφό, γιατί όλοι μαζί σκεφτόμαστε καλύτερα. Ως προς την κυκλικότητα στις δραστηριότητες, σας απαντώ πως ναι, μπορείς να γίνεις πολύ καλός γιατί δεν τα κάνουμε όλοι όλα, αλλά ο καθένας κάνει δυο-τρία πράγματα ανάλογα με τις ικανότητες, τις σπουδές και τα ενδιαφέροντά του. Εγώ ας πούμε σπούδασα επικοινωνία και εργάζομαι στην ομάδα επικοινωνίας του συνεταιρισμού: ασχολούμαι με το σάιτ και τις σχέσεις μας με άλλες συλλογικότητες. Τα Σαββατοκύριακα βοηθάω στον ανεφοδιασμό των λαϊκών αγορών. Κι επειδή πάντα μου άρεσε το μασάζ, έκανα μαθήματα και δουλεύω στο υδροθεραπευτήριο. Εμείς η ομάδα επικοινωνίας εκπαιδεύουμε τους υπόλοιπους στα νέα μέσα, οι λογιστές εκπαιδεύουν εμάς στα λογιστικά. Ετσι όλοι εξελισσόμαστε και θέτουμε τις γνώσεις μας στην υπηρεσία των αναγκών των συντρόφων και των συντροφισσών μας».

 

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου,  Διερμηνεία: Νίκος Κοκκάλας

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.efsyn.gr/

Mar 192012
 

H Collectivo Prezzemollo, συλλογικότητα φοιτητών, ερευνητών και εργαζόμενων του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας (EUI), έγινε ευρέως γνωστή διεθνώς τον περασμένο Νοέμβριο, από τη δυναμική της διαμαρτυρία στην εναρκτήρια εκδήλωση του ακαδημαϊκού έτους, με ομιλητή τον Χέρβαν βαν Ρομπέι. Αυτές τις μέρες τους συναντάμε ξανά, ως PIIGS αυτήν τη φορά, απέναντι στον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε και τη διάλεξή του στο Eυρωπαϊκό Πανεπιστήμιο με θέμα: «Οι οικονομικές και θεσμικές προοπτικές της Ευρώπης» στις 7 Μαρτίου. Δεκάδες μέλη της κολεκτίβας φόρεσαν μάσκες γουρουνιών και μπλουζάκια που δήλωναν την αλληλεγγύη τους προς τις χώρες «PIIGS» (Portugal, Ireland, Italy, Greece, Spain), φώναξαν συνθήματα και τραγούδησαν, διαμαρτυρόμενοι έτσι για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας που διαλύει, μέρα με τη μέρα, την Ευρώπη και τους πολίτες της. Στις αφίσες που τοιχοκολλήθηκαν στο κτίριο του Πανεπιστημίου, καθώς και στο κείμενο που δημοσιεύουμε στη συνέχεια, η Collectivo Prezzemolo απορρίπτει τη λογική του μονοδρόμου, διεκδικώντας τίποτα λιγότερο από κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και δημοκρατία· τίποτα λιγότερο απ’ το δικαίωμα στο μέλλον.

“Ως ερευνητές και εργαζόμενοι στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, ένα καθόλα ευρωπαϊκό ίδρυμα, δεν μπορούμε να μείνουμε σιωπηλοί μπροστά στη παρουσία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ενός από τους αρχιτέκτονες της κοινωνικής σφαγής που βρίσκεται σε εξέλιξη, καταστρέφοντας τις ζωές εκατομυρίων ευρωπαίων πολιτών. Πώς είναι δυνατόν να ακούμε τον Σόιμπλε να μας μιλάει για την Ευρώπη και τις «προοπτικές» της, την ώρα που, πίσω απ’ τη φιλοευρωπαϊκή ρητορεία, η πολιτική της λιτότητας διαλύει την ήπειρο και τους λαούς της, σε μια ελεύθερη πτώση που κάνει εμάς τους Ευρωπαίους όλο και πιο φτωχούς, όλο και πιο αδύναμους;

Από το 2008, η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίση η οποία υπονομεύει ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό της κράτος κι από το ίδιο μας το μέλλον, ενώ οι αποκαλούμενες «λύσεις» που επιβάλλονται από τα ευρωπαϊκά και διεθνή ιδρύματα και από τις εθνικές κυβερνήσεις κάνουν τα πράγματα όλο και χειρότερα. Βλέποντας και βιώνοντας τις συνέπειες στις ζωές μας, στην καθημερινότητά μας, έχει γίνει πλέον δύσκολο για εμάς τους Ευρωπαίους να διακρίνουμε αν αυτές οφείλονται στην κρίση ή στην πολιτική της λιτότητας.

Ποιος φταίει που οι φίλοι και οι οικογένειές μας χάνουν τις δουλειές τους; Ποιος κόβει τη χρηματοδότηση για έρευνα και γνώση; Ποιος απογυμνώνει τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς από κάθε τι το δημοκρατικό; Φταίει η κρίση ή οι υποτιθέμενες λύσεις;

Ξέρουμε ότι η διάκριση αυτή δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, διότι η κρίση δεν συνιστά φυσικό φαινόμενο, αλλά το αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών: η κρίση αυτή είναι κρίση του νεοφιλελευθερισμού, και γι’ αυτό η νεοφιλελεύθερη λιτότητα δεν μπορεί να αποτελεί λύση. Η λιτότητα, στην πραγματικότητα, δεν είναι η λύση για την κρίση, αλλά μια προσπάθεια κάποιων να κερδίσουν από αυτήν: οι ίδιες οι τράπεζες και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ που δημιούργησαν την κρίση, τώρα βγάζουν κέρδος από τις ελληνικές και ιρλανδικές «διασώσεις», από τα ιταλικά ομόλογα, από κάθε υποτιθέμενο «πακέτο διάσωσης», που θέτει σε εφαρμογή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Επιπλέον, η κρίση και η λιτότητα παρέχουν ένα καλό πλαίσιο για τη δικαιολόγηση μιας πρωτοφανούς επίθεσης σε ό,τι έχει απομείνει από το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Η νεοφιλελεύθερη Δεξιά και οι διεθνείς οικονομικές ελίτ περίμεναν επί δεκαετίες μια τέτοια ευκαιρία: την ευκαιρία να μπορούν να γίνουν κοινωνικά αποδεκτά τέτοιου είδους ακραία αντικοινωνικά μέτρα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα φαίνονταν σαν όνειρα θερινής νυκτός κάποιων περιθωριακών ιδεοληπτικών. Μέτρα όπως η απαγόρευση του ελλείμματος στα εθνικά Συντάγματα, η κατεδάφιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, της υγείας και της πρόνοιας.

Θα υποδεχθούμε τον Σόιμπλε με μια ειρηνική και αποφασιστική διαμαρτυρία, κάνοντας ορατή, και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, την αντίθεση και την αντίσταση στη λιτότητα, την οποία εκατομύρια ευρωπαίων πολιτών έχουν εκφράσει τον τελευταίο χρόνο στους δρόμους και στις πλατείες όλης της ηπείρου. Εμείς, ως ερευνητές και εργαζόμενοι στο EUI νιώθουμε την υποχρέωση να καταγγείλουμε αυτό που συμβαίνει και να αξιοποιήσουμε το προνόμιο που έχουμε, καθώς θα βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με έναν από τους σφαγείς της Ευρώπης, ώστε να του πούμε ότι θα θέλανε να του πουν εκατομύρια ευρωπαίοι πολίτες.

Δεν αποδεχόμαστε τον εκβιασμό της λιτότητας: Είμαστε όλοι PIIGS, είμαστε όλοι Πορτογάλοι, Ιρλανδοί, Ιταλοί, Έλληνες, Ισπανοί· είμαστε όλοι αδέρφια κάθε ανθρώπου που χάνει την δουλειά του, το εισόδημα και τα δικαιώματά του εξαιτίας των πολιτικών που καθοδηγούνται όχι από το δημόσιο συμφέρον, αλλά από τα περιθώρια κέρδους και το μεγάλο κεφάλαιο.

Αρνούμαστε το αφήγημα της «ΤΙΝΑ» [There Is No Alternative] και του όλο και πιο ασφυκτικού κλοιού της «ανυπαρξίας εναλλακτικής», και καταγγέλουμε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της λιτότητας, που δεν είναι ουδέτερη, αλλά κοινωνικά, πολιτικά και εθνικά στοχευμένη· διεκδικούμε το δικαίωμα και έχουμε το καθήκον, ως μέλη μιας ακαδημαϊκής κοινότητας κοινωνικών επιστημόνων, να αφοσιωθούμε στη συλλογική επιδίωξη της εξεύρεσης εναλλακτικών δρόμων για ένα μέλλον βασισμένο στην κοινωνική δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την ισότητα, καθώς και να συμμετέχουμε στον παγκόσμιο αγώνα ενάντια στον φιλελευθερισμό-ζόμπι που επιδιώκει να κάνει την κρίση, ευκαιρία, προς όφελός του.”

ΠΗΓΗ: http://enthemata.wordpress.com/2012/03/18/prezzemolo/#more-6803