Τι αγνοούν -ή θέλουν να αγνοούν- οι Αμερικάνοι για την επιτυχία του φινλανδικού μοντέλου

 Απόψεις  Comments Off on Τι αγνοούν -ή θέλουν να αγνοούν- οι Αμερικάνοι για την επιτυχία του φινλανδικού μοντέλου
Sep 212014
 

Το παρακάτω άρθρο της Anu Partanen, Φινλανδής δημοσιογράφου που ζει στη Νέα Υόρκη, αποτελεί μία σύγκριση του φιλανδικού και του αμερικάνικου εκπαιδευτικού συστήματος. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της Φινλανδίας έχει εμπνεύσει πολλές χώρες -μεταξύ των οποίων και τη δική μας. Όμως, η μετάβαση σε ένα τέτοιο μοντέλο εκπαίδευσης, όπως επισημαίνεται και στο άρθρο είναι μία πολύ δύσκολη διαδικασία γιατί απαιτεί διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας και των αξιών της. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι εκπαιδευτικές “μεταρρυθμίσεις” των τελευταίων χρόνων έχουν ως πρότυπο το μοντέλο των Η.Π.Α και όχι της Φιλανδίας.

 Η σκανδιναβική χώρα είναι μία εκπαιδευτική υπερδύναμη
επειδή εκτιμά περισσότερο την ισότητα παρά την αριστεία.

 

Όλοι συμφωνούν πως οι ΗΠΑ πρέπει να βελτιώσουν δραματικά το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Αλλά πως; Τελευταία μία από τις πλέον ένθερμες τάσεις της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης εξετάζει τη θεαματική επιτυχία της Φιλανδίας που έχει αναδειχθεί σε εκπαιδευτική υπερδύναμη της Δύσης. Δυστυχώς όμως, όταν αναφερόμαστε στο τιμαθήματα έχουν να μας προσφέρουν τα φιλανδικά σχολεία, η συζήτηση φαίνεται να χάνει το νόημα της.

Η μικρή σκανδιναβική χώρα, ήταν γνωστή -αν ήταν γενικά γνωστή για κάτι- ως η πατρίδα της Nokia, της εταιρεία-κολοσσού της κινητής τηλεφωνίας. Αλλά τελευταία η Φιλανδία έχει τραβήξει το ενδιαφέρον παγκοσμίων ερευνών για την ποιότητα ζωής -το Newsweek την κατέταξε στην πρώτη θέση τον περασμένο χρόνο- και το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα λαμβάνει ιδιαίτερο έπαινο, καθώς τα τελευταία χρόνια οι φινλανδοί μαθητές πετυχαίνουν τα υψηλότερα σκορ στον κόσμο.

Τα φινλανδικά σχολεία χρωστούν τη νεαποκτειθήσα φήμη τους κυρίως σε μία έρευνα: την έρευνα PISA, η οποία διεξάγεται κάθε τρία χρόνια από τον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ). Η έρευνα συγκρίνει τις επιδόσεις των 15χρονων σε διαφορετικές χώρες στους τομείς: ανάγνωση, μαθηματικά και επιστήμες. Η Φινλανδία κατατάσσεται στην κορυφή ή κοντά σε αυτήν και στις τρεις κατηγορίες σε κάθε έρευνα από το 2000, πλάι σε χώρες με υπερεπιδόσεις όπως η Νότια Κορέα και η Σιγκαπούρη. Στην πρόσφατη έρευνα του 2009 η Φινλανδία έπεσε ελαφρά με τους μαθητές της Σανγκάης, και της Κίνας να έχουν τα καλύτερα σκορ, αλλά να συνεχίζουν να είναι κοντά στην κορυφή. Καθ’ όλη αυτήν την περίοδο, οι αποδόσεις των αμερικανών στην ίδια έρευνα είναι μέτριες στην καλύτερη των περιπτώσεων.

Συγκρινόμενη με τα στερεότυπα του ανατολικοασιατικού μοντέλου -πολλές ώρες εξοντωτικού διαβάσματος για εξετάσεις και παπαγαλία- η επιτυχία της Φινλανδίας είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επειδή τα φινλανδικά σχολεία αναθέτουν λιγότερη δουλειά στο σπίτι και απασχολούν τα παιδιά με ένα πιο δημιουργικό τρόπο. Όλο αυτό έχει οδηγήσει ένα συνεχές ρεύμα ξένων εκπροσώπων που ταξιδεύουν στη Φινλανδία για να επισκεφτούν σχολεία και να μιλήσουν με τους εθνικούς ειδικούς της εκπαίδευσης, αλλά και μία συνεχή κάλυψη των παγκοσμίων μέσων ενημέρωσης που εντυπωσιάζονται από το φινλανδικό θαύμα.

Γι’ αυτό το λόγο υπήρχε αρκετό ενδιαφέρον για την πρόσφατη επίσκεψη στις ΗΠΑ ενός εκ των κορυφαίων φινλανδών ειδικών στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τουPasiSahlberg, διευθυντή του Education‘s Center for International Mobility (Κέντρων Εκπαίδευσης για την Διεθνή Κινητικότητα) και συγγραφέα του βιβλίουFinnish Lessons: What Can the World Learn from Educational Change in Finland?(μεταφρασμένο και στα ελληνικά:  Φινλανδικά Μαθήματα: Τι μπορεί να μάθει ο κόσμος από την εκπαιδευτική αλλαγή στη Φινλανδία) Νωρίτερα αυτό το μήνα, o Sahlberg σταμάτησε στο Dwight School της Νέας Υόρκης για να μιλήσει με εκπαιδευτικούς και μαθητές. Η επίσκεψή του τράβηξε την προσοχή των εθνικών ΜΜΕ και ήταν η αφορμή για πολλή συζήτηση.

Και όμως δεν είναι ξεκάθαρο αν το μήνυμα του Sahlberg έγινε σαφές. Όπως ο ίδιος μου εξήγησε αργότερα,υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που κανείς στην Αμερική δε θέλει να τα συζητήσει πραγματικά.

***
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Dwight School ένας φωτογράφος των New York Times αγωνίστηκε για μία θέση στο τηλεοπτικό συνεργείο του Dan Rather καθώς ο Sahlberg συμμετείχε σε μία συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τους μαθητές. Το επακόλουθο άρθρο των Times σχετικά με το γεγονός θα εστίαζε στη Φινλανδία ως ένα“ενδιαφέρον μοντέλο σχολικής μεταρρύθμισης”.

Όμως ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που ο Sahlberg είπε σε αυτήν την επίσκεψη πέρασε πρακτικά απαρατήρητο: “Α, και δεν υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία στη Φινλανδία”.

Αυτή η αντίληψη ίσως είναι δύσκολο να κατανοηθεί από έναν Αμερικάνο, αλλά είναι αλήθεια. Μόνο ένας μικρός αριθμός ανεξάρτητων σχολείων υπάρχει στην Φιλανδία και ακόμα και αυτά χρηματοδοτούνται από το δημόσιο. Δεν επιτρέπεται σε κανένα να επιβάλλει δίδακτρα. Δεν υπάρχουν ούτε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο καθένας στην Φινλανδία παρακολουθεί ένα δημόσιο σχολείο, είτε μιλάμε για παιδικό σταθμό είτε για διδακτορικό δίπλωμα.

Η ειρωνεία του σχολίου του Sahlberg στην διάρκεια της ομιλίας του στο Dwight School είναι προφανής. Όπως πολλά από τα καλύτερα σχολεία της Αμερικής, το Dwight είναι ένα ιδιωτικό ίδρυμα, στο οποίο η φοίτηση κοστίζει πάνω από $35.000 για τους μαθητές του λυκείου -χωρίς να αναφέρουμε πως το Dwight είναι ένας κερδοσκοπικός οργανισμός, μία καινούρια τάση στις ΗΠΑ. Εν τούτοις κανείς δεν σχολίασε την δήλωση του Sahlberg. Με ξάφνιασε αυτό το γεγονός. Όχι όμως και τον ίδιο τον Sahlberg.

Ο Sahlberg γνωρίζει τι αρέσει στους Αμερικάνους να συζητούν όταν πρόκειται για εκπαίδευση γιατί είναι ο άνθρωπος τους σε αυτόν προστρέχουν σε ό,τι αφορά τη Φινλανδία. Γιος δύο δασκάλων, μεγάλωσε μέσα σε ένα φινλανδικό σχολείο. Σπούδασε μαθηματικά και φυσική σε ένα γυμνάσιο στο Ελσίνκι, δούλεψε σε πολλές θέσεις στο φινλανδικό υπουργείο Παιδείας και πέρασε χρόνια ως ειδικός εκπαίδευσης στον ΟΟΣΑ, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Τώρα, μαζί με τα υπόλοιπα καθήκοντα του, ο Sahlberg υποδέχεται περίπου 100 επισκέψεις ξένων εκπαιδευτικών το χρόνο, συμπεριλαμβανομένων πολλών αμερικανών, οι οποίοι θέλουν να μάθουν το μυστικό της φινλανδικής επιτυχίας. Το καινούργιο του βιβλίο είναι εν μέρει μία προσπάθεια να απαντηθούν οι ερωτήσεις που δέχεται συνέχεια.

Σύμφωνα με τη δική του άποψη, οι αμερικάνοι έχουν μόνιμες εμμονές με συγκεκριμένες ερωτήσεις: Πώς μπορείς να ελέγχεις τις επιδόσεις των μαθητών σου αν δεν τους κάνεις τεστ συνεχώς; Πώς μπορείς να βελτιώσεις τη διδασκαλία αν δεν λογοδοτούν οι κακοί δάσκαλοι ή αν δεν υπάρχει χρηματικό κίνητρο (merit pay) για τους καλούς δασκάλους; Πώς ενθαρρύνεις τον ανταγωνισμό και εμπλέκεις τον ιδιωτικό τομέα; Πώς παρέχεις την επιλογή σχολείου;

Οι απαντήσεις που δίνουν οι Φινλανδοί δείχνουν να είναι εντελώς αντίθετες από ό,τι οι Αμερικάνοι μεταρρυθμιστές προσπαθούν να κάνουν.

Κατ’αρχάς, η Φινλανδία δεν έχει καθιερωμένου τύπου τεστ. Η μόνη εξαίρεση είναι το λεγόμενο “National Matriculation Exam”, (Εθνικές Εξετάσεις Εισαγωγής στο Παν/μιο), το οποίο δίνουν όλοι στο τέλος ενός εθελοντικού δευτεροβάθμιου σχολείου, του σχετικά ανάλογου με το αμερικανικό λύκειο.

Αντ’αυτού, οι δάσκαλοι των δημόσιων σχολείων εκπαιδεύονται να αξιολογούν τα παιδιά στις τάξεις τους χρησιμοποιώντας ανεξάρτητα τεστ τα οποία δημιουργούν μόνοι τους. Όλα τα παιδιά παίρνουν έναν έλεγχο (report card) στο τέλος κάθε τριμήνου, αλλά τα δεδομένα σε αυτούς βασίζονται σε ατομική αξιολόγηση από τον κάθε δάσκαλο. Κατά περιόδους, το υπουργείο εκπαίδευσης παρακολουθεί την εθνική πρόοδο κάνοντας δειγματολειπτικά τεστ σε ομάδες μαθητών από πολλά και διαφορετικά σχολεία.

Όσο για την «υπαιτιότητα» των δασκάλων και των διοικούντων o Sahlberg απαντά σηκώνοντας τους ώμους: “Δεν υπάρχει λέξη για την λογοδοσία στη Φινλανδία” είπε αργότερα στο ακροατήριο του Teachers College του Πανεπιστημίου της Columbia. “Η λογοδοσία είναι αυτό που μένει όταν η ευθύνη έχει αφαιρεθεί”.

Για τον Sahlberg αυτό που μετράει είναι ότι στη Φινλανδία όλοι οι καθηγητές και οι διοικούντες έχουν κύρος, αξιοπρεπή μισθό και μεγάλη αίσθηση του καθήκοντος (είναι πολύ υπεύθυνοι). Απαιτείται μεταπτυχιακό για να μπορέσει κάποιος να μπει στο επάγγελμα και τα προγράμματα εκπαίδευσης δασκάλων είναι ανάμεσα στα πιο εκλεκτικά επαγγελματικά σχολεία στη χώρα. Αν ο δάσκαλος είναι κακός, είναι ευθύνη του διευθυντή να το παρατηρήσει και να το αντιμετωπίσει.

Και ενώ οι αμερικάνοι λατρεύουν να μιλούν για ανταγωνισμό, o Sahlberg τονίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα που να κάνει τους φινλανδούς να νιώθουν πιο άβολα από αυτό. Στο βιβλίο του, αναφέρει το απόφθεγμα ενός φινλανδού συγγραφέα του Samuli Paronen: “Οι αληθινοί νικητές δεν διαγωνίζονται”. Είναι δύσκολο να σκεφτείς μία πιο μη-αμερικανική ιδέα αλλά όταν μιλάμε για την εκπαίδευση, η επιτυχία των Φινλανδών δείχνει ότι η στάση τους ίσως έχει πλεονεκτήματα. Δεν υπάρχουν λίστες με κορυφαία σχολεία ή δασκάλους. Η κύρια ιδέα που οδηγεί την εκπαίδευση δεν είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ εκπαιδευτικών και σχολείων αλλά η συνεργασία.

Τέλος, στη Φινλανδία η επιλογή σχολείου προφανώς δεν είναι προτεραιότητα, όπως δεν είναι και η εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα. Το οποίο μας φέρνει πίσω στη σιωπή μετά το σχόλιο του Sahlberg στο Dwight ότι τέτοια σχολεία δεν υπάρχουν στη Φινλανδία.

“Εδώ στην Αμερική” είπε ο Sahlberg στο Teachers College “οι γονείς μπορούν να διαλέξουν να πάνε τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Είναι η ίδια ιδέα με την έννοια της αγοράς που ισχύει, ας πούμε στα μαγαζιά. Τα σχολεία είναι ένα μαγαζί και οι γονείς μπορούν να αγοράσουν οτιδήποτε θέλουν. Και στη Φινλανδία οι γονείς μπορούν επίσης να διαλέξουν. Αλλά οι επιλογές είναι όλες οι ίδιες”.

Εδώ ακριβώς είναι το αληθινά σοκαριστικό. Καθώς ο Sahlberg συνέχισε, το κεντρικό μήνυμα του ξεπρόβαλε είτε κάποιος από το ακροατήριο ήθελε να το ακούσει είτε όχι.

Δεκαετίες πριν, όταν το φινλανδικό σύστημα χρειαζόταν άμεσα μεταρρύθμιση, ο στόχος του προγράμματος που η Φινλανδία θεσμοθέτησε, και η οποία κατέληξε σε τόσο μεγάλη επιτυχία σήμερα, δεν ήταν ποτέ η αριστεία. Ήταν η αμεροληψία, η ίση μεταχείριση.

Από το 1980, ο κύριος οδηγός της φινλανδικής εκπαιδευτικής πολιτικής ήταν η ιδέα ότι κάθε παιδί πρέπει να έχει την ίδια ακριβώς ευκαιρία να μάθει, ανεξάρτητα από το οικογενειακό ιστορικό, εισόδημα, ή γεωγραφική προέλευση. Η εκπαίδευση λογιζόταν κυρίως και πάνω απ’ όλα όχι ως ένα τρόπος να παράγει σταρ επιδόσεων, αλλά ως ένα όργανο για να εξισορροπήσει την κοινωνική ανισότητα.

Κατά τους Φινλαδούς, όπως το περιγράφει ο Sahlberg, αυτό σημαίνει ότι τα σχολεία πρέπει να είναι υγιή, ασφαλή περιβάλλοντα για τα παιδιά. Αυτό ξεκινά με τα βασικά. Η Φινλανδία προσφέρει σε όλους τους μαθητές δωρεάν σχολικά γεύματα, εύκολη πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ψυχολογική υποστήριξη και εξατομικευμένη καθοδήγηση σε κάθε μαθητή.

Στην πραγματικότητα, μια που η ακαδημαϊκή αριστεία δεν ήταν συγκεκριμένη προτεραιότητα στην φινλανδική λίστα, όταν οι μαθητές τους πέτυχαν τόσο υψηλά σκορ στην έρευνα PISA το 2001, πολλοί Φινλανδοί θεώρησαν ότι τα αποτελέσματα ήταν λάθος. Αλλά τα επακόλουθα τεστ PISA επιβεβαίωσαν ότι η Φινλανδία -σε αντίθεση με πολύ κοντινές στη φιλοσοφία χώρες, όπως η Νορβηγία-  παρήγαγε ακαδημαική αριστεία μέσω της συγκεκριμένης πολιτικής γραμμής στόχευσης στην ίση μεταχείριση.

Το ότι αυτό το σημείο αγνοείται πάντα ή μένει στην άκρη στις ΗΠΑ φαίνεται ιδιαίτερα οξύ τώρα, που η οικονομική κρίση και το κίνημα “Occupy Wall Street” (“Καταλάβετε την Wall Street”) έχουν επισημάνει με τόσο έντονο τρόπο τα προβλήματα της ανισότητας στην Αμερική. Το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που μπορούν να διαθέσουν 35.000$ δίδακτρα για κάθε παιδί το χρόνο -ή απλά την τιμή ενός σπιτιού σε μία περιοχή με καλά σχολεία- και του υπόλοιπου “99 τοις εκατό” είναι οδυνηρά απλό να το δεις.

***

O Pasi Sahlberg επισημαίνει ότι το βιβλίο του «Finnish Lessons» δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας δες-πώς-το-κάνω-οδηγός για να διορθωθούν τα εκπαιδευτικά συστήματα σε όλες τις χώρες. Κάθε χώρα είναι διαφορετική και όπως πολλοί Αμερικάνοι επισημαίνουν, η Φινλανδία είναι ένα μικρό έθνος με πολύ πιο ομοιογενή πληθυσμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όμως ο Sahlberg δεν πιστεύει ότι το μέγεθος ή η ομοιογένεια πρέπει να δώσουν άλλοθι στην Αμερική να απορρίψει το φινλανδικό παράδειγμα. Η Φινλανδία είναι σχετικά ομοιογενής χώρα -το 2010 μόνο 4,6% των κατοίκων της έχουν γεννηθεί σε άλλη χώρα συγκρινόμενοι με το 12,7% στις ΗΠΑ. Αλλά ο αριθμός των γεννημένων σε ξένη χώρα κατοίκων διπλασιάστηκε την δεκαετία μέχρι το 2010 και η χώρα δεν έχασε τις αρχές της στην εκπαίδευση. Οι μετανάστες τείνουν να συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές, κάνοντας τον πληθυσμό ορισμένων σχολείων πιο μεικτό από άλλα,εξακολουθεί να μην υπάρχει ιδιαίτερη διακύμανση ανάμεσα στα φινλανδικά σχολεία στην έρευνα PISA την ίδια περίοδο.

Ο Samuel Abrams, επισκέπτης καθηγητής στο Teachers College του πανεπιστημίου του Columbia, έχει ασχοληθεί με την επίδραση του μεγέθους και της ομοιογένειας στην εκπαιδευτική επίδοση ενός έθνους συγκρίνοντας τη Φινλανδία με μία άλλη σκανδιναβική χώρα: τη Νορβηγία. Όπως και η Φινλανδία, η Νορβηγία είναι μικρή και χωρίς ιδιαίτερη διαφοροποίηση γενικά, αλλά έχει μία προσέγγιση στην εκπαίδευση η οποία είναι περισσότερο αμερικανική παρά φινλανδική. Το αποτέλεσμα; Μέτρια απόδοση στην έρευνα PISA. Η εκπαιδευτική πολιτική, ισχυρίζεται ο Abrams, είναι μάλλον πιο σημαντική για την επιτυχία του σχολικού συστήματος από το μέγεθος της χώρας και την εθνική σύστασή της.

Πράγματι, ο πληθυσμός της Φινλανδίας (5,4 εκατομμύρια) μπορεί να συγκριθεί με μία αμερικανική πολιτεία -έτσι κι αλλιώς το μεγαλύτερο ποσοστό της αμερικανικής εκπαίδευσης καθορίζεται σε πολιτειακό επίπεδο. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, έναν ερευνητικό οργανισμό στην Ουάσιγκτον, το 2010 υπήρχαν 18 πολιτείες με ίδιο ή σημαντικά μικρότερο ποσοστό μεταναστών από τη Φινλανδία.

Ακόμα, παρά τις πολλές διαφορές τους, η Φινλανδία και οι ΗΠΑ έχουν έναν κοινό εκπαιδευτικό στόχο. Όταν οι φινλανδοί αξιωματούχοι αποφάσισαν να μεταρρυθμίσουν το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας τους τη δεκαετία του 1970, το έκαναν επειδή συνειδητοποίησαν ότι για να γίνουν ανταγωνιστικοί δε μπορούσαν να βασιστούν στη βιομηχανία ή στους λιγοστούς φυσικούς πόρους. Αντ’ αυτού έπρεπε να επενδύσουν σε μία γνωσιοκεντρική οικονομία.

Με τα βιομηχανικά κέντρα της Αμερικής τώρα σε παρακμή, ο στόχος της εκπαιδευτικής πολιτικής των ΗΠΑ -όπως έγινε σαφές από τον ίδιο τον πρόεδρο Ομπάμα– είναι να διατηρηθεί η αμερικανική ανταγωνιστικότητα κάνοντας το ίδιο πράγμα. Η εμπειρία της Φινλανδίας δείχνει ότι για να κερδίσει σε αυτό το παιχνίδι μία χώρα πρέπει να προετοιμάσει καλά, όχι μόνο ένα μέρος ένα μέρος του πληθυσμού της, αλλά όλον τον πληθυσμό της για τη νέα οικονομία. Το να κατέχεις κάποια από τα καλύτερα σχολεία του κόσμου ίσως δεν είναι και αυτό αρκετό αν υπάρχουν παιδιά που μένουν πίσω.

Είναι αυτός ένας αδύνατος στόχος; Ο Sahlberg λέει ότι ενώ το βιβλίο του δεν αποτελεί εγχειρίδιο χρήσης, σκοπεύει να είναι ένα “φυλλάδιο ελπίδας”.

“Όταν ο πρόεδρος Κένεντι έκανε την έκκληση του για αναβάθμιση της αμερικανικής επιστήμης και τεχνολογίας στέλνοντας έναν άνθρωπο στο φεγγάρι το τέλος της δεκαετίας του ’60, πολλοί είπαν ότι δε μπορεί να γίνει” είπε ο Sahlberg κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη. “Αλλά είχε ένα όνειρο. Όπως ακριβώς ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ κάποια χρόνια πριν είχε ένα όνειρο. Αυτά τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα. Το όνειρο της Φινλανδίας ήταν ότι θέλαμε να έχουμε ένα καλό εκπαιδευτικό σύστημα για κάθε παιδί ανεξάρτητα από το που πήγαινε σχολείο ή από το τι οικογένεια προερχόταν. Και πολλοί ακόμα και στη Φινλανδία έλεγαν ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει”.

Προφανώς, πολλοί έκαναν λάθος. Είναι δυνατό να δημιουργήσεις ισότητα. Και ίσως ακόμα πιο σημαντικό -ως πρόκληση στον αμερικάνικο τρόπο σκέψης σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση- η εμπειρία της Φινλανδίας δείχνει ότι είναι δυνατό να πετύχεις αριστεία με το να εστιάσεις όχι στον ανταγωνισμό αλλά στη συνεργασία, όχι στην επιλογή αλλά στην ίση μεταχείριση.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση στην Αμερική δεν είναι η εθνική ποικιλομορφία του πληθυσμού της αλλά η οικονομική ανισότητα της κοινωνίας και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που η φινλανδική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αντιμετώπισε. Περισσότερη ίση μεταχείριση εντός συνόρων ίσως είναι αυτό ακριβώς που η Αμερική χρειάζεται για να είναι πιο ανταγωνιστική στο εξωτερικό.

Το άρθρο αποτελεί μετάφραση του “What Americans keep ignoring about Finland’s school success” της Anu Partanen

Πηγή: http://www.theatlantic.com/national/archive/2011/12/what-americans-keep-ignoring-about-finlands-school-success/250564/

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://giaenadiaforetikosxoleio.wordpress.com/

Το εκπαιδευτικό κουπόνι έρχεται να σκοτώσει το δημόσιο σχολείο

 Απόψεις  Comments Off on Το εκπαιδευτικό κουπόνι έρχεται να σκοτώσει το δημόσιο σχολείο
Jun 072014
 

Όλα δείχνουν ότι το τελειωτικό χτύπημα στη δημόσια παιδεία θα δοθεί με όπλο το εκπαιδευτικό κουπόνι (School voucher ) που συνδυάζεται με την ελεύθερη επιλογή σχολείου από τις οικογένειες των μαθητών. Στο τέλος του κειμένου θα σας πω μία ιστορία που θα μοιάζει με ιστορία συνωμοσίας .Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που αναφέρεται σε συνωμότες .Για εκείνους που συνωμοτούν εις βάρος της δωρεάν και δημόσιας παιδείας της χώρας.

Τι είναι το εκπαιδευτικό κουπόνι (voucher)
Το εκπαιδευτικό κουπόνι θα δίνεται στους γονείς κάθε παιδιού και θα αντιστοιχεί στα έξοδα της φοίτησής του για ένα έτος .Οι γονείς θα αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που θα περιέχει όλα τα στοιχεία των σχολείων της χώρας. Αν επιλέξουν ιδιωτικό σχολείο προφανώς θα πληρώνουν τη διαφορά .Στην αρχή κάθε εκπαιδευτικού έτους ο κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα κουπόνια που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών , ρεύμα, νερό, τηλέφωνο ,κτιριακή συντήρηση ,πετρέλαιο , εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.α).Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών ) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σα να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση.
Επειδή παρακάτω θα ακούσετε πράγματα εξωφρενικά που θα δυσκολεύεστε να πιστέψετε θέλω να σας πληροφορήσω ότι υπάρχει μεγάλη διεθνής εμπειρία και ότι όμοιες ή παρόμοιες πρακτικές έχουν ήδη εφαρμόσει αρκετές χώρες όπως η Αγγλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Σουηδία , η Δανία, η Ολλανδία κ.α. Επίσης αναρωτηθείτε πόσο δύσκολο ήταν πριν από 3-4 χρόνια να πιστέψετε κάποιες φωνές που μίλαγαν για αύξηση ωραρίου , για απολύσεις , για συγχώνευση σχολείων και για μείωση μισθών.

Θεωρία συνομωσίας ή πράξεις συνωμοτών
Ποιες είναι όμως οι αιτίες που η κυβέρνηση φαίνεται ότι μελετά πολύ σοβαρά την εφαρμογή του μοντέλου του εκπαιδευτικού κουπονιού ; Η απάντηση βρίσκεται στην παροιμία « με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Από τη μία θα δώσει ένα νέο κτύπημα στο κοινωνικό κράτος ( συρρίκνωση δημόσιας παιδείας) και από την άλλη θα ευνοήσει τα ιδιωτικά συμφέροντα και τους αγαπημένους της «σχολάρχες»(δίνοντάς τους κρατική χρηματοδότηση αφού οι γονείς θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το voucher και στα ιδιωτικά σχολεία).
Α) ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι να μεταφέρει την ευθύνη για το ποια δημόσια σχολεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν και ποια θα κλείσουν στους γονείς. Δίνοντας σε εκείνους το δικαίωμα επιλογής σχολείου ( χωρίς κανένα πλέον γεωγραφικό όριο που υπήρχε μέχρι σήμερα και που επέτρεπε στα παιδιά να φοιτούν μόνο σε σχολεία της περιοχής κατοικίας τους) ουσιαστικά θα τους βάζει να ψηφίζουν ποια σχολεία είναι καλά( πολλές επιλογές γονέων) και ποια είναι κακά .Φυσικά τα κακά σχολεία θα λειτουργούν με χαμηλό ετήσιο budget και τελικά θα κλείνουν αφού δεν θα έχουν αρκετούς πελάτες. Ουσιαστικός λοιπόν στόχος είναι το κάθε σχολείο να λειτουργεί σα μια αυτόνομη επιχείρηση που το μέλλον της θα κρίνεται από τις πωλήσεις της (εγγραφές μαθητών).Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς που θα ανήκουν σε ένα σχολείο που θα αναγκαστεί να κλείσει λόγω χαμηλής ζήτησης από τους γονείς το υπουργείο έχει φροντίσει να πάρει τα μέτρα του. Μέχρι σήμερα αυτοί οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζονταν « υπεράριθμοι» και το υπουργείο παιδείας ήταν υποχρεωμένο να τους διασφαλίσει νέο σχολείο για να εργαστούν και μάλιστα κατά προτεραιότητα σε σχέση με άλλες χαρακτηρισμένες ομάδες ( από μετάθεση , διάθεση ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ, κλπ).Από εδώ και στο εξής αυτοί οι εκπαιδευτικοί απλά θα απολύονται αφού το υπουργείο παιδείας έχει σκοπό να νομοθετήσει την υπαγωγή των οργανικών θέσεων κατευθείαν στα σχολεία .Ήδη έχει εξαγγείλει ότι μέχρι τις αρχές του Ιουλίου του 2014 θα δοθεί οργανική θέση σε συγκεκριμένο σχολείο ,και μάλιστα χωρίς περιορισμό ωρών, σε όλους τους εκπαιδευτικούς. Ας καταλάβουμε ότι αυτό είναι μόνο το «τυράκι της φάκας».
Βέβαια για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του εκπαιδευτικού κουπονιού έχει γίνει μια απίστευτη προετοιμασία από πλευράς του υπουργείου παιδείας.(αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας, ατομική αξιολόγηση, σύστημα καταγραφής δεδομένων my school, σταθμισμένες εξετάσεις με τη χρήση τράπεζας θεμάτων).

Με τι κριτήρια θα επιλέγουν οι γονείς το σχολείο που επιθυμούν για τα παιδιά τους;
Με βάση και τη διεθνή εμπειρία οι γονείς θα έχουν πρόσβαση σε μια μεγάλη βάση δεδομένων (σε αρκετά κράτη έχει την ονομασία my school ) με όλα τα σχολεία της χώρας (δημόσια και ιδιωτικά)που θα περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζονται για να κάνουν τη σωστή επιλογή :
1)Στοιχεία για τους εκπαιδευτικούς κάθε σχολείου : Οι εκπαιδευτικοί θα έχουν μετρήσιμα προσόντα αφού θα έχουν περάσει από αξιολόγηση
2) Στοιχεία για τις επιδόσεις των μαθητών : Θα παρέχονται στατιστικά αποτελέσματα από τις επιδόσεις των μαθητών(leaguetables) και φυσικά επειδή πρέπει η κρίση των επιδόσεων να θεωρείται αντικειμενική και αξιόπιστη εδώ ¨κουμπώνει ¨η χρήση της τράπεζας θεμάτων .
3) Στοιχεία για την συνολική εικόνα του σχολείου ( εύρυθμη λειτουργία , εξεύρεση περισσότερων οικονομικών πόρων από χορηγούς και δημοτικούς φορείς , τα project , οι μειονότητες που φοιτούν στο σχολείο ,το συνολικό διαθέσιμο budget του σχολείου).Τα στοιχεία αυτά θα καταγράφονται κάθε έτος με τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδος (ΑΕΕ).

Β)ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων ,εδώ και λίγο καιρό, ζητούν επιτακτικά από την κυβέρνηση κρατική χρηματοδότηση μέσω εκπαιδευτικών κουπονιών και φαίνεται ότι κατά πάσα πιθανότητα θα τη λάβουν. Το υπουργείο παιδείας λοιπόν θα δίνει στους γονείς το δικαίωμα να επιλέξουν ( με τη χρήση του voucher) και ιδιωτικό σχολείο για το παιδί τους αρκεί να καλύπτουν τη διαφορά στα έξοδα φοίτησης . Φυσικά δεν θα είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση θα προωθήσει κρατική χρηματοδότηση σε ιδιωτικά συμφέροντα (τρανό παράδειγμα οι τράπεζες).Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα σώσει οικονομικά πολλούς σχολάρχες που λόγω της κρίσης έχουν τεράστια οικονομικά αδιέξοδα αλλά θα χρησιμοποιήσει την μετατόπιση πολλών παιδιών από τα δημόσια στα ιδιωτικά σχολεία για να ελαττωθεί ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν στα δημόσια σχολεία και έτσι αυτά να οδηγούνται στη συγχώνευση ή στο κλείσιμο.

Με ποιες μεθόδους όμως στρώθηκε το έδαφος για την επέλαση των «σχολαρχών»;
1)Η μελέτη του ΙΟΒΕ
Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις προηγείται η λίπανση του εδάφους από μελέτες που αποδεικνύουν αυτό που συμφέρει τους ενδιαφερόμενους . Στα μέσα του Φλεβάρη του 2014 έλαβε χώρα το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Ποιό ήταν το βασικό θέμα του συνεδρίου ; Το εκπαιδευτικό κουπόνι. Ποιοί άλλοι παραβρέθηκαν εκτός από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ; Οι υπουργοί Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος και κ.Κεδίκογλου , ο υπουργός Ανάπτυξης κ.Χατζηδάκης και Γενικός Επιθεωρητής ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης κ. Ρακιντζής .
Το ΙΟΒΕ ( Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών ) είναι στην ουσία η «δεξαμενή σκέψης του ΣΕΒ (Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων)» .Μην ξεχνάμε ότι και ο κ. Στουρνάρας που φέρεται να είναι ο συντάκτης των Μνημονίων είχε μακρά θητεία στη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ. Ποιά ήταν τα βασικά σημεία αυτής της έρευνας η οποία ,παρεμπιπτόντως αναφέρω, διαβάστηκε στο 1ο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων ;
α) Στις 29 χώρες του ΟΟΣΑ οι επιδόσεις των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων είναι καλύτερες εκείνων των δημόσιων σχολείων και αυτό οφείλεται στην χρηματοδότηση των γονέων.
β) Σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ (2012) ανάμεσα σε 29 χώρες-μέλη του, μόνο στην Ελλάδα και σε άλλες 2 χώρες δεν παρέχεται καθόλου κρατική χρηματοδότηση στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Θέτει, λοιπόν , επιτακτικά το ζήτημα της χορήγησης δημόσιας χρηματοδότησης στα ιδιωτικά σχολεία, για να μπορούν να φοιτούν μαθητές από όλα τα οικονομικά στρώματα και όχι μόνο από τα υψηλότερα έτσι ώστε να πραγματώνεται πιο ουσιωδώς η ισότητα ευκαιριών.
γ) Ότι πρέπει οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα επιλογής σχολείου: είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού, ώστε με αυτό τον τρόπο να βελτιώνεται το εκπαιδευτικό έργο των σχολείων.
2)Η ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο εργασίας.
Με την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια πλέον δεν υπάγονται στο υπουργείο παιδείας αλλά στο υπουργείο εργασίας .Πέραν από την άρση της εποπτείας του κράτους από τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί μετατρέπονται πλέον σε απλούς ιδιωτικούς υπαλλήλους. Έτσι ελευθερώνονται οι απολύσεις (θα ισχύει ότι αφορά τον ιδιωτικό τομέα) και καταργούνται όλες οι συμβάσεις εργασίας και αντικαθίστανται από ατομικές. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι με την απειλή της απόλυσης οι εργοδότες θα μπορούν κάθε χρόνο να επιβάλουν νέες συμβάσεις με χειρότερους όρους εργασίας. Τι όμως εξυπηρετεί μια τέτοια ενέργεια;
Δίνει το δικαίωμα στους «σχολάρχες» να μειώσουν τα έξοδά τους ( απόλυση παλαιότερων εκπαιδευτικών και πρόσληψη νέων και φθηνότερων) .Προσωπική μου άποψη είναι ότι με αυτό τον τρόπο οι «σχολάρχες» μειώνοντας τα λειτουργικά τους έξοδα θα μπορούν να κάνουν καλύτερες τιμές στους γονείς ώστε το voucher να αρκεί και να μην απαιτείται από τους γονείς να καλύψουν καμία διαφορά από τη τσέπη τους. Έτσι με αυτό τον τρόπο οι εγγραφές των ιδιωτικών σχολείων θα εκτιναχθούν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός στο συνέδριο των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων που αναφέρθηκε πιο πάνω τονίστηκαν και τα εξής : 5.000 τον χρόνο κοστίζει ένας μαθητής δημοσίου Γυμνασίου στο ελληνικό κράτος. 7000 ευρώ κατά μέσο όρο κοστίζει ο αντίστοιχος μαθητής του ιδιωτικού Γυμνασίου στους γονείς του .Είναι φανερό ότι η διαφορά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη .Σκεφθείτε λοιπόν τους γονείς που θα έχουν ένα κουπόνι στα χέρια τους και θα μπορούν να επιλέξουν και δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο .Τι λέτε ότι θα επέλεγαν;
3) Η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και τα κοινωνικά στερεότυπα
Το υπουργείο παιδείας τα τελευταία χρόνια έχει φροντίσει να υποβαθμίσει τη δημόσια παιδεία , να αμαυρώσει την εικόνα των εκπαιδευτικών του δημοσίου και την εικόνα των δημόσιων σχολείων. Από την άλλη το υπουργείο ποντάρει στην αξιοποίηση των κοινωνικών στερεότυπων που επικρατούν : θεωρεί ότι τα μεσαία ή και κατώτερα στρώματα που ψάχνουν απελπισμένα να αναρριχηθούν ταξικά μέσω των παιδιών τους ,θα υποδεχτούν ως «μάννα εξ ουρανού» το εκπαιδευτικό κουπόνι που θα τους δίνει το δικαίωμα να γράψουν το παιδί τους σε ένα καλό σχολείο της επιλογής τους.

Οι ολέθριες συνέπειες του voucher στις χώρες που εφαρμόστηκε
1)Στις ΗΠΑ και στην Αγγλία αλλά και σε αρκετές άλλες χώρες που εφαρμόστηκε το voucher στην αρχή είχε θετική υποδοχή, κυρίως από τους γονείς χαμηλών και μεσαίων οικονομικών στρωμάτων που θεωρούσαν ότι το παιδί τους άξιζε ενός καλύτερου σχολείου .Οι στατιστικές όμως μελέτες έδειξαν ότι η αλλαγή σχολείου όχι μόνο δεν προκάλεσε βελτίωση της επίδοσης των παιδιών αλλά σε πολλές περιπτώσεις είχαμε και αισθητή πτώση .Οπότε ο αρχικός ενθουσιασμός των γονέων έχει πλέον μετατραπεί σε πονοκέφαλο.
2)Πάρα πολλά σχολεία που δεν είχαν αρκετή ζήτηση από τους γονείς έκλεισαν και οι εκπαιδευτικοί που εργάζονταν σε αυτά απολύθηκαν.
3)Τα σχολεία μετατράπηκαν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις όπου έπρεπε να διασφαλίζουν τη φήμη τους για να συνεχίζουν να υπάρχουν αφήνοντας όμως στην άκρη τον ουσιώδη παιδαγωγικό τους ρόλο. Προετοίμαζαν τους μαθητές τους μόνο για τις εξετάσεις και έριχναν το βάρος σε μαθήματα που εξετάζονταν σε εθνικό επίπεδο (μαθηματικά ,γλώσσα) με αποτέλεσμα την πλημμελή εκπαίδευση τους σε όλα τα άλλα μαθήματα.
4)Στους εκπαιδευτικούς που έβλεπαν ότι το επαγγελματικό τους μέλλον εξαρτάται από το μέλλον της σχολικής μονάδας (φήμη, επιτυχίες, εγγραφές ) παρατηρήθηκε έξαρση του συνδρόμου της εργασιακής εξουθένωσης ( burn out syndrome),αφού υπερέβαλαν εαυτόν λόγω της ανασφάλειας και αναγκάζονταν να εργάζονται πολλές ώρες εκτός ωραρίου για να προετοιμάσουν τους μαθητές για εξετάσεις , μη παίρνοντας καμία ευχαρίστηση από την διδασκαλία τους.
5)Ενώ στην αρχή όπου εφαρμόστηκε το voucher κάλυπτε το σύνολο της φοίτησης από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μπαίνουν επιπλέον χρεώσεις στους γονείς με νέα «εκπαιδευτικά προϊόντα» που προσέφερε το σχολείο στους μαθητές και που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο αρχικό πακέτο.
6)Ενώ οι υποστηρικτές του voucher μιλούσαν για πραγμάτωση της ισότητας ευκαιριών στην πραγματικότητα είχαμε μεγάλη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Δημιουργήθηκε η κατηγορία των ανεπιθύμητων μαθητών που κανένα σχολείο δεν τους ήθελε γιατί θα αμαύρωναν τη φήμη του. Αδύναμοι μαθητές , μαθητές με μαθησιακά προβλήματα , μαθητές με οικογενειακά προβλήματα , παιδιά μεταναστών , ζωηροί μαθητές , παιδιά που ανήκουν σε μειονότητες θεωρήθηκαν προβλήματα του σχολείου και οι διευθυντές φρόντιζαν να απαλλαγούν από αυτούς είτε ελέγχοντας τις εγγραφές τους είτε εκμεταλλευόμενοι τις διατάξεις που ευνοούσαν κάτι τέτοιο.

To voucher είναι όπλο στα χέρια του νεοφιλελευθερισμού
Βασικός υποστηρικτής του εκπαιδευτικού κουπονιού (School voucher ) ήταν ο οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν( θεμελιωτής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομίας ) που ισχυριζόταν ότι «το εκπαιδευτικό κουπόνι είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί η μετάβαση από ένα κρατικό σύστημα σε ένα σύστημα της αγοράς». Η πρώτη που έτρεξε να εφαρμόσει το voucher στη χώρα της ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ (της Αγγλίας) που ως γνωστόν ήταν φανατική θαυμάστρια του νεοφιλελευθερισμού και πιστή φίλη του Φρίντμαν.
Το voucher στην ουσία μετατρέπει τον γονέα σε καταναλωτή και το σχολείο σε προϊόν. Η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό που αφορά όλους μετατρέπεται σε ατομικό αγαθό . Το δημόσιο σχολείο όμως (όπως και όλα τα δημόσια αγαθά) ενισχύει το αίσθημα της λαϊκής ενότητας . Η συνέχειά του είναι συνυφασμένη με την ίδια την διατήρησης της δημοκρατίας.
Το voucher είναι πολύ επικίνδυνο εργαλείο γιατί είναι ύπουλο και ξεγελάει τους γονείς για τις πραγματικές του προθέσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός τους κλείνει το μάτι και τους λέει : « πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας , το παιδί σας αξίζει ένα καλύτερο σχολείο και εσείς αξίζετε ένα καλύτερο μέλλον». Προσπαθεί να τους πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό των παιδιών τους. Οι γονείς δύσκολα μπορούν να καταλάβουν ότι πίσω από όλα κρύβονται συμφέροντα που απλά χρειάζονται τη δική τους συναίνεση για να εξυπηρετηθούν .
Ο καπιταλισμός , με ακόμα άλλον έναν τρόπο, δείχνει το πιο τρομακτικό του πρόσωπο μέσα στα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας. Στόχος του είναι να ενισχύσει τις ανισότητες ώστε η πλειονότητα των μαθητών να αποθαρρύνεται και να επιλέγει το δρόμο της κατάρτισης και της μαθητείας , αφού το σύστημα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από χέρια και όχι από μυαλά. Είναι προφανές ότι η αντίσταση σε μια τέτοια επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και των συμφερόντων δεν μπορεί παρά να έχει πολιτική διάσταση.

Δημήτρης Τσιριγώτης

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/

Παραιτήσεις διευθυντών σχολικών μονάδων από τη Θεσσαλονίκη

 Απόψεις  Comments Off on Παραιτήσεις διευθυντών σχολικών μονάδων από τη Θεσσαλονίκη
Apr 092014
 

Θεσσαλονίκη 06/04/2014

 

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ…

Επειδή η νεοφιλελεύθερης κοπής «αξιολόγηση» στην ελληνική εκπαίδευση επιχειρεί:

·         να μετατρέψει τα σχολεία σε διαβαθμισμένης ποιότητας ανταγωνιστικές επιχειρήσεις πώλησης υπηρεσιών εκπαίδευσης – κατάρτισης

·         να ανατρέψει πλήρως, τόσο το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, όσο και να μεταλλάξει ολοκληρωτικά το πλαίσιο άσκησης του εκπαιδευτικού τους έργου και του παιδαγωγικού τους ρόλου

·         να φαλκιδεύσει τις δυνατότητες μακρόχρονης εκπαιδευτικής σταδιοδρομίας των μαθητών και να επιδεινώσει τις, κακής ποιότητας, μορφωτικές προδιαγραφές της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Επειδή δεν επιθυμούμε  οι επιχειρούμενες αλλαγές να καταστούν  αναπόδραστη πραγματικότητα.

Επειδή, μέχρι στιγμής και σε αναντιστοιχία με τα χαρακτηριστικά, την κλίμακα και την ένταση της επίθεσης που δέχεται η εκπαίδευση, δυστυχώς δεν έχει δοθεί στον κλάδο η δυνατότητα μιας ξεκάθαρης, αποφασιστικής, αγωνιστικής και νικηφόρας συνδικαλιστικής απάντησης.

Επειδή στην παρούσα συγκυρία θεωρούμε χρέος, τόσο δικό μας όσο και όλων των συναδέλφων/ισσών, την εμπράγματη και συνεχή εναντίωση, πρέπει ο καθένας και η καθεμιά να εξαντλήσει τα όρια αντίστασης από τη θέση που υπηρετεί, μετατρέποντας κάθε σπιθαμή δικαιοδοσίας και επιρροής του σε σημείο αγωνιστικής συσπείρωσης και οργανωμένης αντεπίθεσης.

Επειδή σύμφωνα με τις προσωπικές και πολιτικές μας αξίες και την συνδικαλιστική αναγκαιότητα καθήκον μας είναι η μη «αξιολόγηση» των συναδέλφων προκειμένου:

·         να υπερασπιστούμε το δημόσιο, δωρεάν σχολείο και τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών

·         να προασπίσουμε την παιδαγωγική ελευθερία, τη δημοκρατία και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών

Αυτό το καθήκον, θα το πράξουμε με τον επωφελέστερο τρόπο και στον προσφορότερο χρόνο για την συλλογική αντίσταση και αγώνα με ΜΑΖΙΚΕΣ – ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ – ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΕΣ υπηρεσιακές παραιτήσεις.

Λιάμπας Γιώργος

Δ/ντης 9ου Δημ. Σχ. Καλαμαριάς

Αιρετός ΠΥΣΠΕ Ανατ. Θεσ/νικης

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπ/κων Π.Ε. «Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ»

Βουρτσάκη Βάνα

Δ/ντρια 2ου Δημ. Σχ. Πυλαίας Θεσ/νίκης

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπ/κων Π.Ε. «Ο ΠΛΑΤΩΝ»

Κουλιούμπας Οδυσσέας

Δ/ντης 2ου Δημ. Σχ. Νεάπολης Θεσ/νίκης

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπ/κων Π.Ε. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»

Βλάχου Ελένη

Δ/ντρια 5ου Δημ. Σχ. Συκεών Θεσ/νίκης

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπ/κων Π.Ε. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»

Χαλαστάνης  Θόδωρος

Δ/ντης Ειδ. Δημ. Σχ. Αλεξάνδρειας Ημαθίας

Μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπ/κων Π.Ε. Ημαθίας

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/

Δήλωση-παραίτηση προϊσταμένης Νηπιαγωγείου ενάντια στην «αξιολόγηση»

 Απόψεις  Comments Off on Δήλωση-παραίτηση προϊσταμένης Νηπιαγωγείου ενάντια στην «αξιολόγηση»
Apr 082014
 

Την παραίτησή της υπέβαλλε άλλη μία εκπαιδευτικός, προϊσταμένη στο 2ο Νηπιαγωγείο Διονύσου και μέλος του ΔΣ του συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ ΑΝ Αττικής «Ο Σωκράτης», Βάσω Παπαϊωάννου εκφράζοντας την αντίθεσή της στη συγκρότηση των ομάδων εργασίας, για να εφαρμοστεί η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.

 

Διαβάστε όλη τη δήλωση παραίτησης παρακάτω:

ΔΙΟΝΥΣΟΣ 7/4/2014

“Υποβάλω την παραίτησή μου, γιατί μου ζητάτε να αναθέσω υποχρεωτικά στις συναδέλφισσές μου να συγκροτήσουμε τις ομάδες εργασίας για να εφαρμόσουμε την αξιολόγηση της σχολικής μας μονάδας, πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με την απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων μου και του σωματείου μου που είμαι και μέλος του  ΔΣ , αλλά και με τη συνείδησή μου ως παιδαγωγός και ως εργαζόμενη που επί 28 ½  χρόνια υπηρετώ συνειδητά την εκπαίδευση  και καθημερινά αγωνίζομαι για ένα καλύτερο νηπιαγωγείο.

Εμείς οι Νηπιαγωγοί είμαστε ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές εργαζόμαστε κάτω από δύσκολες συνθήκες χωρίς υλικοτεχνική υποδομή σε ακατάλληλα κτήρια κάνοντας χρέη καθαρίστριας ,τηλεφωνήτριας, τραπεζοκόμου ,κλπ δίνουμε καθημερινά την ψυχή μας για να υπηρετήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε το Δημόσιο σχολείο και  αξιολογούμαστε καθημερινά από γονείς και μαθητές.

Αλλά και ως προϊσταμένες μπαίνοντας καθημερινά σε τάξη εκτελούμε τα διοικητικά μας καθήκοντα δουλεύοντας ατέλειωτες ώρες αντί ενός πενιχρού επιδόματος .                           Σε αυτή  την καθημερινότητα μας για να την φέρουμε σε πέρας έχουμε την στήριξη των συναδέλφων και  σήμερα μου ζητάτε να υλοποιήσω την αυτοαξιολόγηση  και αύριο την αξιολόγηση τους και να υπογράψω την απόλυση τους. Να χαλάσω το κλίμα την συνεργατικότητας ,της αλληλεγγύης που μέσα σ’ αυτό το κλίμα και με μεράκι  διαμορφώσαμε  σχολεία από το μηδέν.

Είμαι βαθιά πεπεισμένη ότι η αυτοαξιολογηση της σχολικής μονάδας και αργότερα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού δεν έρχεται να διαμορφώσει ένα καλύτερο σχολείο αλλά θα αποβεί ταφόπλακα του Δημόσιου χαρακτήρα του με την υποχρηματαδότηση, την κατηγοριοποίηση, την υποβάθμιση του μορφωτικού του επιπέδου, στηριζόμενο  στις τσέπες των γονιών και των χορηγών. Ακόμη θα οδηγήσει στο παραπέρα χτύπημα των εργασιακών οικονομικών δικαιωμάτων και στην απόλυση χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στη εκπαίδευση υπερασπίστηκα και από τη θέση μέλους του ΔΣ του Συλλόγου μου τα συμφέροντα των συναδέλφων και των μαθητών μου με συνέπεια. Σήμερα μου ζητάτε αυτό τον αγώνα να τον αυτοαναιρέσω που για μένα είναι στάση ζωής.

Αλλά και ως  παιδαγωγός θέλω να έχω το δικαίωμα να κοιτάζω τους μαθητές μου  και τους γονείς τους στα μάτια  υπερασπιζόμενη  μέχρι τέλους το δικαίωμά τους στη μόρφωση μέσα σε ένα δημόσιο σχολείο δωρεάν για όλα τα παιδιά.

Με βάση τα παραπάνω, δηλώνω ότι δε θέλω να παραμείνω στη θέση της προϊσταμένης , θα συνεχίσω να υπηρετώ την εκπαίδευση ως απλή νηπιαγωγός.

Συντάσσομαι με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για την ανατροπή.

ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ ΒΑΣΩ

ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΗ ΣΤΟ 2Ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε ΑΝ. ΑΤΤΙΚΗΣ

“Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ”

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/

Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: Αληθινά και πλασματικά κενά και στο βάθος… ΕΣΠΑ

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: Αληθινά και πλασματικά κενά και στο βάθος… ΕΣΠΑ
Oct 042013
 

«Διαλύουν το δημόσιο σχολείο» τονίζουν οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης οι οποίοι φέτος έχουν να αντιμετωπίσουν μια ακόμη δύσκολη χρονιά.

Όπως καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί σήμερα σχεδόν ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς τα κενά είναι πολλά περισσότερα από όσα παρουσιάζει η διοίκηση καθώς πολλοί εκπαιδευτικοί μεταφέρθηκαν στο πρωϊνό ωράριο του σχολείου για να καλύψουν τα κενά των μηδενικών προσλήψεων ενώ οι θέσεις τους στο ολοήμερο καλύφθηκαν από το ΕΣΠΑ.

Χαρακτηριστικό είναι ότι την 1η του Οκτώβρη η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων της Δυτικής Θεσσαλονίκης συνεχίζουν, να μη μπορούν να αναπτύξουν πλήρες πρόγραμμα λειτουργίας. Συγκεκριμένα αυτή τη στιγμή σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς υπάρχουν 402 κενά εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. Ταυτόχρονα συνεχίζουν να υπάρχουν 53 κενά σε Ειδικά Σχολεία και Τμήματα Ένταξης.

Σύμφωνα ακόμη και με τον πίνακα που ακολουθεί με στοιχεία που δίνει στην δημοσιότητα η διοίκηση και σήμερα συνεχίζουν να υπάρχουν κενά στην περιοχή της κεντρικής Μακεδονίας.

Ένα  μήνα μάλιστα μετά την έναρξη των σχολείων εκατοντάδες τμήματα νηπιαγωγείων σε όλη τη χώρα παραμένουν κλειστά εξαιτίας της μη διάθεσης των αναγκαίων πιστώσεων για πρόσληψη νηπιαγωγών.Είναι χαρακτηριστικό ότι στη β’ φάση των προσλήψεων αναληρωτών προσλήφθηκαν μόνο 11 νηπιαγωγοί ενώ τα κενά σε όλη τη χώρα είναι εκατοντάδες.

«Η κυβέρνηση με τις οδηγίες της Τρόικας , Ε.Ε.  και Δ.Ν.Τ. διαλύει σταθερά όλες τις δομές Παιδείας, Υγείας του όποιου κοινωνικού κράτους έχει απομείνει. Εξαφανίζει το δημόσιο σχολείο και στη θέση το αντικαθιστά με το σχολείο που θα λειτουργεί με προγράμματα ΕΣΠΑ (με 7μηνες συμβάσεις) και με εκπαιδευτικούς με ελαστικές σχέσεις εργασίας,  αναπληρωτές από ΕΣΠΑ οι οποίοι θα τοποθετούνται στα σχολεία στην καλύτερη περίπτωση στα μέσα του Οκτώβρη» αναφέρει στο alterthess η Μάτα Μαγαλιού, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΤ συλλόγου Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης, «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ».

«Ήδη η ειδική αγωγή, τα αντισταθμιστικά προγράμματα, όπως  ενισχυτική διδασκαλία, τάξεις υποδοχής  στελεχώνονται χρόνια τώρα από αναπληρωτές ΕΣΠΑ . Φέτος άλλο ένα τμήμα του δημόσιου σχολείου το ολοήμερο τμήμα περνά στο ΕΣΠΑ» προσθέτει.

«Βρισκόμαστε ήδη στο δεύτερο μήνα της σχολικής χρονιάς αλλά κανένα σχολείο δεν μπορεί να αναπτύξει το πρόγραμμα σ’ όλη του την έκταση, κανένα σχολείο δεν μπορεί να λειτουργήσει κανονικά. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί που σήμερα βρίσκονται σε ένα σχολείο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι και τον επόμενο μήνα θα είναι στο ίδιο σχολείο. Χιλιάδες  παιδιά δεν ξέρουν αν ο δάσκαλός τους θα είναι μαζί τους και την επόμενη μέρα» αναφέρει.

Υπενθυμίζεται ότι το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την πρόσληψη 873 δασκάλων μέσω ΕΣΠΑ για την κάλυψη λειτουργικών κενών αποκλειστικά και μόνο στο απογευματινό πρόγραμμα των Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων.

Δηλαδή στις ίδιες θέσεις απ’ όπου οι «πλεονάζοντες» απομακρύνθηκαν, το Υπουργείο τοποθετεί τ’ωρα αναπληρωτές εκπαιδευτικούς μέσω ΕΣΠΑ και προφανώ με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα και συμβάσεις μόνο λίγων μηνών.

Όπως υποστηρίζουν οι εκπαιδευτικοί η πρόσληψη δασκάλων έπρεπε να γίνει είτε με μόνιμους διορισμούς είτε με αναπληρωτές του τακτικού προϋπολογισμού καθώς το ΕΣΠΑ αφορά προγράμματα που λειτουργούν πιλοτικά και δεν πρέπει να καλύπτει τις πάγιες ανάγκες του σχολείου.

«Είναι φανερό σε όλους μας ότι γι’ αυτούς που μας κυβερνούν οι έννοιες μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και εργασιακά δικαιώματα των εκπ/κών είναι κενές περιεχομένου» αναφέρει η Μάτα Μαγάλιου.

«Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μετά από ένα μήνα κι ακόμα δεν έχουν εκπαιδευτικό στα τμήματα ένταξης και παράλληλη στήριξη.» προσθέτει. Σύμφωνα με τα στοιχεία των εκπαιδευτικών την 1η Οκτώβρη:

«Στα σχολεία που λειτουργούν με Ενιαίο Αναμορφωμένο πρόγραμμα δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμη εκπαιδευτικοί θεατρικής αγωγής , εικαστικών , πληροφορικής. Στα νηπιαγωγεία χιλιάδες προνήπια εξακολουθούν να παραμένουν έξω από τις δομές δημόσιας εκπαίδευσης επειδή η οικονομική ασφυξία των δήμων δεν επιτρέπει να προχωρήσουν σε κατασκευές νηπιαγωγείων» τονίζει.

Παρατυπίες στις αποσπάσεις των εκπαιδευτικών

Ειδικά φέτος τα φαινόμενα των παρατυπιών που παρατηρούνται στον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών, στον τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται στα σχολεία έχει καταγγελθεί από το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας.

«Οι διοικητικές υπηρεσίες έχουν αποστελεχωθεί σε τέτοιο βαθμό που οι ελάχιστοι εργαζόμενοι σ’ αυτές παρά τα εξαντλητικά τους ωράρια αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες λειτουργίας των γραφείων εκπαίδευσης» αναφέρει η κ. Μαγάλιου.

Όπως καταγγέλλουν οι εκπαιδευτικοί οι προκλητικές μετακινήσεις με πλήρη αδιαφάνεια, χωρίς καμία αιτιολόγηση και  με αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας είναι στην ημερήσια διάταξη.

«Αντίθετα σε εκατοντάδες εκπαιδευτικούς με δύο ή τρία παιδιά ή σοβαρά προβλήματα υγείας δε δίνεται η δυνατότητα να μετακινηθούν κοντά στις οικογένειες τους. Δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε ότι η κατάσταση που παρουσιάζεται σήμερα στα σχολεία δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση» υπογραμμίζει η κ. Μαγάλιου.

«Οι ευθύνες της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας είναι τεράστιες. Ενώ η παραπάνω εικόνα διαμορφωνόταν καθαρά από τον Ιούνιο αδράνησε χαρακτηριστικά, δεν ενημέρωσε την κοινωνία και δεν προετοίμασε τον κλάδο μας, ώστε όλη αυτή η απαράδεκτη πολιτική της κυβέρνησης να μας βρει απέναντι της πριν ξεκινήσουν τα σχολεία.  Απέφυγε να ενταχθεί σε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο, να υπερασπιστεί το δημόσιο σχολείο,  τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και τα εργασιακά μας δικαιώματα» προσέθεσε.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://alterthess.gr/

Αποχή των μαθητών στη Δράμα

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Αποχή των μαθητών στη Δράμα
Sep 252013
 

Αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους είναι οι γονείς όλων των μαθητών του Δήμου Παρανεστίου, αν δεν βρεθεί ικανοποιητική λύση για τη μετακίνηση των παιδιών από και προς τα σχολεία τους. Σήμερα το πρωί, το κουδούνι χτύπησε στο δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκο του Παρανεστίου, αλλά οι γονείς, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, αποφάσισαν να μην στείλουν τα παιδιά στα σχολεία, κάνοντας την ώρα εκείνη πορεία στο κέντρο της πόλης, με αιτήματα την “ίση μεταχείριση” και την “έμπρακτη δωρεάν Παιδεία”.

Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Παρανεστίου Παναγιώτης Σαϊνατούδης, ένα μεγάλο μέρος μαθητών των παραπάνω σχολείων μετακινούνται με ταξί, λόγω μεγάλης χιλιομετρικής απόστασης (από 3-23 χλμ.), αλλά και εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν υπάρχει αστική συγκοινωνία.

Ωστόσο, οι οδηγοί ταξί αρνούνται να συνεχίσουν τη μεταφορά των μαθητών τη νέα σχολική χρονιά, εξαιτίας των ασύμφορων, όπως τονίζουν, χαμηλότερων τιμών που προβλέπει η σχετική ΚΥΑ, η οποία αλλάζει επιπλέον και τη χιλιομετρική απόσταση, με αποτέλεσμα να δικαιούνται μεταφορά μόνο οι μαθητές που διαμένουν σε περιοχές άνω των πέντε χλμ.

“Αυτό σημαίνει ότι ένας μαθητής λυκείου θα πρέπει να διανύσει καθημερινά 6 χλμ. για να πάει και να έρθει στο σχολείο του, περπατώντας πάνω σε τμήμα της εθνικής οδού, με κάθε κίνδυνο που συνεπάγεται αυτή η μετακίνηση” τονίζει ο κ. Σαϊνατούδης.

Από την πλευρά του, ο Σταύρος Παπαδόπουλος, από το Μεσοχώρι του Δήμου Παρανεστίου εξηγεί στο ΑΠΕ – ΜΠΕ πως είτε ο ίδιος είτε η σύζυγός το θα πρέπει να αργούν στη δουλειά ώστε να μεταφέρουν τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά τους στο σχολείο. “Τα δύο, που φοιτούν στο δημοτικό μπορούν να μεταφερθούν με ταξί, με την προϋπόθεση πως θα δεχθούν τις νέες τιμές οι οδηγοί. Τα άλλα δύο, που φοιτούν στο γυμνάσιο και το λύκειο, θα πρέπει να διανύουν καθημερινά έξι χλμ. για να πηγαινοέρχονται στο σχολείο” σημειώνει, εξηγώντας πως η μετακίνησή τους θα πρέπει να γίνει είτε με τα πόδια είτε με ποδήλατο, αφού δεν υπάρχει καν γραμμή υπεραστικού ΚΤΕΛ. “Κανένας γονιός που ζει στα ορεινά της Δράμας δεν θα αφήσει, μέσα στην ‘καρδιά’ του χειμώνα το παιδί του να διανύσει 6 χλμ. για να μορφωθεί” προσθέτει.

Ο αντιπεριφερειάρχης Δράμας Γιάννης Ξανθόπουλος έχει συγκαλέσει για σήμερα το μεσημέρι έκτακτη σύσκεψη με την παρουσία όλων των δημάρχων της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας και των εμπλεκόμενων φορέων ώστε να βρεθεί λύση. Ωστόσο, οι γονείς είναι αποφασισμένοι, αν δεν βρεθεί λύση, να σταματήσουν να στέλνουν τους μαθητές στο δημοτικό, ενώ οι μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου θα απέχουν καθημερινά μια ώρα από τα μαθήματά τους.

Πηγή: AΠΕ-ΜΠΕ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

Αγγλία:Το 83% των διδασκόντων βλέπει πεινασμένα παιδιά στις σχολικές τάξεις – Ένας στους δύο δασκάλους ταΐζει πεινασμένους μαθητές

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Αγγλία:Το 83% των διδασκόντων βλέπει πεινασμένα παιδιά στις σχολικές τάξεις – Ένας στους δύο δασκάλους ταΐζει πεινασμένους μαθητές
Jun 202012
 

Μεγάλος αριθμός δασκάλων στη Βρετανία βλέπει τους μαθητές του να έρχονται πεινασμένοι και σχεδόν ένας στους δύο λένε ότι έφεραν φαγητό για τους μαθητές τους, σύμφωνα με έρευνα του Guardian για τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν εκατομμύρια Βρετανοί –και περισσότερο τα παιδιά– λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα.

Η έρευνα του Guardian ανάμεσα σε δασκάλους δείχνει ότι το 83% βλέπει μαθητές που είναι πεινασμένοι τα πρωινά ενώ το 55% θεωρεί ότι μέχρι ένα στα τέσσερα παιδιά δεν έχει πάρει ικανοποιητικό πρόγευμα πριν έλθει στο σχολείο. Ακόμη, το 2% των δασκάλων είπε ότι όλα τα παιδιά του σχολείου τους έρχονταν πεινασμένα.

Άκρως ανησυχητικό είναι αυτό που ανέφερε το 59% των ερωτηθέντων ότι μερικές φορές τα παιδιά έπρεπε να απομακρυνθούν από την τάξη για να τους δώσουν κάτι να φάνε· το 13% των δασκάλων είπε ότι αυτό συμβαίνει τακτικά.

Η έλλειψη συγκέντρωσης, η κούραση, η συμπεριφορά των μαθητών και τα παράπονά τους ότι δεν αισθάνονται καλά κινητοποίησε τους δάσκαλους να ανακαλύψουν ότι οι μαθητές δεν έχουν φάει καλά (ή καθόλου), σύμφωνα με την έρευνα.

Ένας στους δύο εκπαιδευτικοί έφεραν τρόφιμα ή φρούτα στο σχολείο με δική τους πρωτοβουλία ενώ το 17% έδωσε στα παιδιά χρήματα για να πάρουν φαγητό.

Τα ποσοστά των μαθητών με ανεπαρκή σίτιση φαίνεται μάλιστα ότι αυξάνονται την τελευταία διετία, σύμφωνα με τους δασκάλους—για κάποιους η αύξηση στο σχολείο τους ήταν δραματική.

Σε ό,τι αφορά τα αίτια, οι δάσκαλοι ενοχοποιούν κυρίως κοινωνικούς παράγοντες όπως την συμπεριφορά των γονέων, οικογενειακά ή κοινωνικά προβλήματα αλλά και τον περιορισμό των επιδομάτων και γενικότερα τις οικονομικές πιέσεις στην οικογένεια.

Δάσκαλοι –αλλά και γιατροί– δηλώνουν σοκαρισμένοι από τα αποτελέσματα, εξηγούν ότι πρόκειται για πρόβλημα που γίνεται καθημερινό και διογκώνεται και ζητούν περισσότερα μέτρα.

«Το παιδί που έρχεται στο σχολείο πεινασμένο και κουρασμένο δεν μπορεί να μάθει», εξηγεί στο Guardian ο πρόεδρος της Ένωσης των Δασκάλων.

Η ανεπαρκής σίτιση προκαλεί, μεταξύ άλλων, μείωση της ανάπτυξης και αναιμίες στους μαθητές, λένε γιατροί, και σημειώνουν ότι είναι και παράγοντας που επιτείνει τους κοινωνικούς διαχωρισμούς μέσα στην σχολική τάξη. Μπορεί ακόμη να είναι λόγος να σπρώξει τα παιδιά σε ανθυγιεινά σνακ.

Μία λύση θα ήταν να δίνεται δωρεάν πέρα από γεύμα και πρόγευμα στο σχολείο σε μαθητές από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα που το έχουν ανάγκη. Σήμερα, περίπου 1,3 εκατομμύρια μαθητές δικαιούνται αυτή την παροχή ενώ άλλα 700.000 μόλις που ξεπερνούν τα κριτήρια οπότε το μέτρο θα μπορούσε να επεκταθεί σε αυτά.

Πρωτοβουλίες θα αναλάβει και ο επανεκλεγείς δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, που αποφάσισε την προσφορά δωρεάν προγευμάτων σε 50 σχολεία στις φτωχότερες συνοικίες του Λονδίνου.

Πάντως το βρετανικό υπουργείο Παιδείας δεν σκοπεύει να επεκτείνει τα προγράμματά του για δωρεάν γεύματα αλλά καλωσορίζει κάθε πρωτοβουλία σχολείου που μπορεί να βοηθήσει.

 

ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr/world/article/?aid=463187