Παράνομα τα μνημονιακά χρέη

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Παράνομα τα μνημονιακά χρέη
Jun 182015
 

Το Γραφείο Τύπου της Βουλής έδωσε στη δημοσιότητα την ακόλουθη Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους στην οποία “τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος, αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει.

Πρωτίστως διότι το χρέος που προκάλεσαν οι ρυθμίσεις που επέβαλε η Τρόικα παραβιάζει ευθέως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων της Ελλάδας. Ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει αυτό το χρέος διότι είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο”.

Σύνοψη

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Έχει να διαλέξει ανάμεσα στο να συνεχίσει τα αποτυχημένα προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής που της επέβαλαν οι δανειστές και στο να προχωρήσει, σπάζοντας τα δεσμά του χρέους, σε μια αληθινή αλλαγή. Πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση -οικονομική και κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική. Το μαύρο κουτί του χρέους μένει σφραγισμένο, και μέχρι πρότινος κανένας επίσημος φορέας, ελληνικός ή ξένος, δεν επεδίωξε να φέρει στο φως την αλήθεια για το πώς και γιατί η χώρα καθυποτάχθηκε στο καθεστώς της Τρόικας. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος και σε καιρό ειρήνης.

Επείγει λοιπόν να εξετασθεί μεθοδικά, και είναι κοινωνική μας ευθύνη, μια σειρά νομικών, κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων σε σχέση με το χρέος. Για ν’ αποκριθεί σ’ αυτή την ανάγκη η Βουλή των Ελλήνων σύστησε τον Απρίλιο του 2015 την Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Η εντολή που ανατέθηκε στην Επιτροπή Αλήθειας ήταν να ερευνήσει πώς δημιουργήθηκε και διογκώθηκε το δημόσιο χρέος, με ποιούς τρόπους και για ποιούς λόγους συνάφθηκε, και πώς επηρέασαν την οικονομία και τη ζωή του ελληνικού λαού οι καταναγκαστικές προϋποθέσεις (αιρεσιμότητες, conditionalities) οι οποίες συνόδευαν τα νέα δάνεια. Και επίσης να κάνει γνωστά στο εσωτερικό και το εξωτερικό τα ζητήματα που συνδέονται με το ελληνικό δημόσιο χρέος, καθώς και να ερευνήσει ποιές επιλογές υπάρχουν για την κατάργηση του, και ποιά επιχειρήματα μπορούν να διατυπωθούν σχετικά.

Η Επιτροπή Αλήθειας παρουσιάζει στην Προκαταρκτική Έκθεση τα προσωρινά της πορίσματα, τα οποία δείχνουν ότι ολόκληρο το πρόγραμμα προσαρμογής, στο οποίο καθυποτάχθηκε η Ελλάδα, ήταν και παραμένει ένα πρόγραμμα με σαφείς πολιτικές στοχεύσεις. Ο τεχνικός χαρακτήρας των μακροοικονομικών μεταβλητών και των προβλέψεων για την εξέλιξη του χρέους επέτρεψε, μολονότι αυτοί οι αριθμοί επηρεάζουν άμεσα τη ζωή και την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων, οι συζητήσεις για το χρέος να μείνουν μέχρις στιγμής σε τεχνικό επίπεδο, και ειδικότερα να εστιαστούν στο ερώτημα αν οι πολιτικές που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα διευκολύνουν την αποπληρωμή του χρέους. Αυτήν ακριβώς την επιχειρηματολογία αμφισβητούν τα γεγονότα που περιλαμβάνονται στην Έκθεση.

Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζουμε στην Προκαταρκτική Έκθεση καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος, αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει. Πρωτίστως διότι το χρέος που προκάλεσαν οι ρυθμίσεις που επέβαλε η Τρόικα παραβιάζει ευθέως τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των κατοίκων της Ελλάδας. Ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει αυτό το χρέος διότι είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο.

Η Επιτροπή διαπίστωσε επίσης ότι η μη βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν εξαρχής προδήλως γνωστή ευθύς στους διεθνείς δανειστές, τις ελληνικές αρχές και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Μολαταύτα οι ελληνικές αρχές, μαζί με κάποιες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνωμότησαν το 2010 ενάντια στην αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους προκειμένου να προστατεύσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης έκρυψαν την αλήθεια από τους πολίτες παριστάνοντας ότι δήθεν η διάσωση αφορούσε την Ελλάδα και όχι τις τράπεζες, και συνάμα εξυφαίνοντας μια αφήγηση που στόχευε να εμφανίσει τον ελληνικό πληθυσμό σαν δήθεν άξιο των αδικοπραξιών των δανειστών.

Τα ποσά που διατέθηκαν μέσω των προγραμμάτων διάσωσης (μνημονίων) του 2010 και του 2012 ελέγχονταν από το εξωτερικό μέσα από περίπλοκες διευθετήσεις, οι οποίες απέκλειαν κάθε δημοσιονομική αυτονομία. Οι δανειστές υπαγόρευσαν αυστηρά τον τρόπο διάθεσης των δανειακών κεφαλαίων ‘διάσωσης’, και έτσι είναι αποκαλυπτικό ότι κατευθύνθηκαν στην κάλυψη των τρεχουσών δημόσιων δαπανών λιγότερα από τα 10% των κεφαλαίων που εισπράχθηκαν.

Η Προκαταρκτική Έκθεση παρουσιάζει μια πρώτη χαρτογράφηση των κεντρικών προβλημάτων και ζητημάτων του δημόσιου χρέους. Επισημαίνει τις κομβικής σημασίας παρανομίες οι οποίες συνδέθηκαν με τη σύναψη των δανείων, και ανιχνεύει τη νομική θεμελίωση επάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί η μονομερής αναστολή της αποπληρωμής του.

Τα ευρήματά της εκτίθενται σε εννέα κεφάλαια, ως ακολούθως:

Το Πρώτο Κεφάλαιο, Το χρέος πριν από την Τρόικα, αναλύει την εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους από τη δεκαετία του 1980 και μετά. Καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διόγκωση του χρέους δεν οφειλόταν στις δήθεν υπέρμετρες δημόσιες δαπάνες, οι οποίες στην πραγματικότητα παρέμεναν χαμηλότερες από τις δημόσιες δαπάνες άλλων χωρών της ευρωζώνης. Οφειλόταν μάλλον στην πληρωμή εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων δανεισμού στους πιστωτές, στις υπερβολικά υψηλές και αδικαιολόγητες στρατιωτικές δαπάνες, στην απώλεια φορολογικών εσόδων εξαιτίας των αθέμιτων εκροών κεφαλαίου, στην ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών τραπεζών από το κράτος, και στις διεθνείς ανισορροπίες οι οποίες δημιουργήθηκαν από την ελαττωματική σχεδίαση της ίδιας της Νομισματικής Ένωσης.

Η υιοθέτηση του ευρώ οδήγησε σε δραστική αύξηση του ιδιωτικού χρέους στην Ελλάδα, στο οποίο βρέθηκαν εκτεθειμένες όχι μόνον οι ελληνικές, αλλά και μεγάλες ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες. Το γεγονός αυτό κλιμάκωσε μια τραπεζική κρίση το 2009, που με τη σειρά της επιβάρυνε το ελληνικό δημόσιο χρέος. Η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, υπερτονίζοντας τη σημασία των δημόσιων ελλειμάτων και του δημόσιου χρέους, βοήθησε το 2009 να παρασταθεί η εξελισσόμενη τραπεζική κρίση σαν κρίση δημόσιου χρέους.

Το Δεύτερο Κεφάλαιο, Η εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, 2010-2015, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η πρώτη δανειακή σύμβαση, του 2010, αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των ελληνικών και άλλων ευρωπαϊκών ιδιωτικών τραπεζών, και επέτρεψε στις τελευταίες να μειώσουν την έκθεσή τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου.

Το Τρίτο Κεφάλαιο, Το ελληνικό δημόσιο χρέος ανά δανειστή, 2015, παρουσιάζει την εριζόμενη φύση του σημερινού ελληνικού χρέους, σκιαγραφώντας τα κεντρικά χαρακτηριστικά των δανείων, τα οποία αναλύονται παρακάτω, στο Όγδοο Κεφάλαιο.

Το Τέταρτο Κεφάλαιο, Μηχανισμοί του συστήματος χρέους στην Ελλάδα, αποκαλύπτει τους μηχανισμούς που κατασκευάστηκαν μέσα από τις δανειακές συμβάσεις, από τον Μάιο του 2010 και μετά. Οι μηχανισμοί αυτοί δημιούργησαν ένα βαρύ φορτίο νέου χρέους προς τα άλλα κράτη της ευρωζώνης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ, EFSF), ενώ παράλληλα παρήγαγαν καταχρηστικά κόστη, βαθαίνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την κρίση. Οι μηχανισμοί αυτοί αποκαλύπτουν πώς το μεγαλύτερο μέρος των δανειακών κεφαλαίων μεταβιβάστηκε απευθείας στους χρηματοπιστωτικούς θεσμούς. Αντί να ωφελήσουν την Ελλάδα επιτάχυναν, με τη χρήση χρηματοπιστωτικών εργαλείων, τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων.

Το Πέμπτο Κεφάλαιο, Αιρεσιμότητες εναντίον βιωσιμότητας, παρουσιάζει πώς οι δανειστές επέβαλαν, μαζί με τις δανειακές συμβάσεις, παραβιαστικές αιρεσιμότητες οι οποίες εξάλειψαν άμεσα την οικονομική βιωσιμότητα του χρέους. Αυτές οι αιρεσιμότητες (προϋποθέσεις), στις οποίες οι δανειστές εξακολουθούν να επιμένουν, μείωσαν το ΑΕΠ και αύξησαν τον δημόσιο δανεισμό, επιβαρύνοντας επομένως την αναλογία δημόσιου χρέους / ΑΕΠ, και καθιστώντας έτσι το δημόσιο χρέος ακόμη λιγότερο βιώσιμο. Επιπλέον, επέφεραν δραματικές αλλαγές στην κοινωνία και προκάλεσαν ανθρωπιστική κρίση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος μπορεί σήμερα να θεωρηθεί εντελώς μη βιώσιμο.

Το Έκτο Κεφάλαιο, Οι επιπτώσεις των ‘προγραμμάτων διάσωσης’ στα ανθρώπινα δικαιώματα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα τα οποία επιβλήθηκαν στο πλαίσιο των λεγόμενων ‘προγραμμάτων διάσωσης’ έπληξαν άμεσα τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού και παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία ωστόσο οφείλουν, τόσο η Ελλάδα όσο και οι εταίροι της, να σέβονται, να προστατεύουν και να προάγουν σύμφωνα με το εσωτερικό, το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Οι δραστικές προσαρμογές, που επιβλήθηκαν στην ελληνική οικονομία και σε ολόκληρη την κοινωνία, προκάλεσαν ραγδαία υποβάθμιση του επιπέδου ζωής και παραμένουν ασύμβατες προς την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική συνοχή, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το Έβδομο Κεφάλαιο, Νομικά ζητήματα σχετικά με τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, αναλύει ότι υπήρξε παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων από την πλευρά τόσο της ίδιας της Ελλάδας όσο και των δανειστών της, δηλαδή των (πιστωτριών) χωρών της ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που επέβαλαν τα μέτρα αυτά στην Ελλάδα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες (κράτη και όργανα ή θεσμοί) παρέλειψαν να εκτιμήσουν τις παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων που συνεπάγονταν οι πολιτικές που οι ίδιοι επέβαλαν στην Ελλάδα και, επιπλέον, παραβίασαν άμεσα το ελληνικό Σύνταγμα απογυμνώνοντας ουσιαστικά την Ελλάδα από τα περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματά της. Οι συμφωνίες συμπεριλαμβάνουν καταχρηστικούς όρους, που πρακτικά καταναγκάζουν την Ελλάδα να παραδώσει στους δανειστές σημαντικές πλευρές της εθνικής της κυριαρχίας. Αυτό αποτυπώνεται στη ρήτρα εφαρμογής του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου στις δανειακές συμβάσεις, η οποία διευκόλυνε την παράκαμψη του ελληνικού Συντάγματος αλλά και των διεθνών υποχρεώσεων σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Οι παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων και του εθιμικού δικαίου, πολλές ενδείξεις κακόπιστης συμπεριφοράς εκ μέρους των συμβαλλόμενων μερών, και ο καταχρηστικός χαρακτήρας αυτών των συμβάσεων καθιστούν τις συναφθείσες συμβάσεις άκυρες.

Το Όγδοο Κεφάλαιο, Αποτίμηση του παράνομου, αθέμιτου, επονείδιστου, και μη βιώσιμου χαρακτήρα του χρέους, παρέχει μια αποτίμηση του ελληνικού δημόσιου χρέους με βάση τους ορισμούς του παράνομου, αθέμιτου, επονείδιστου, και μη βιώσιμου χρέους, τους οποίους υιοθέτησε η Επιτροπή Αλήθειας.

Το Όγδοο Κεφάλαιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, είναι μη βιώσιμο, διότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να το εξυπηρετήσει χωρίς να πλήξει καίρια την ικανότητά της να αναποκρίνεται στις βασικές υποχρεώσεις της για προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Επιπλέον, το κεφάλαιο περιέχει στοιχεία για ενδεικτικές περιπτώσεις παράνομου, αθέμιτου, και επονείδιστου χρέους προς κάθε έναν δανειστή.

Το χρέος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρέπει να χαρακτηριστεί παράνομο διότι η σύναψή του έγινε κατά παράβαση του καταστατικού του ίδιου του ΔΝΤ, ενώ επιπλέον οι όροι του παραβιάζουν το ελληνικό Σύνταγμα, το διεθνές εθιμικό δίκαιο, και τις συνθήκες τις οποίες έχει κυρώσει η Ελληνική Δημοκρατία. Είναι επίσης αθέμιτο, διότι οι όροι του επιβάλλουν πολιτικές οι οποίες παραβιάζουν τις υποχρεώσεις προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τέλος, είναι επονείδιστο (απεχθές), διότι το ΔΝΤ γνώριζε ότι τα μέτρα τα οποία επέβαλλαν οι πολιτικές του ήταν αντιδημοκρατικά και αναποτελεσματικά, και θα οδηγούσαν σε σοβαρές παραβιάσεις των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων.

Το χρέος προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να χαρακτηριστεί παράνομο διότι η ΕΚΤ υπερέβη τις αρμοδιότητές της επιβάλλοντας, μέσω της συμμετοχής της στην Τρόικα, την εφαρμογή των προγραμμάτων μακροοικονομικής προσαρμογής (λόγου χάρη, την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας). Το χρέος προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι επίσης αθέμιτο και επονείδιστο, διότι ο κύριος λόγος ύπαρξης του Προγράμματος Αγοράς Ομολόγων (Securities Market Programme, SMP) ήταν να εξυπηρετηθούν συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, επιτρέποντας στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές και ελληνικές ιδιωτικές τράπεζες να απαλλαγούν από τα ελληνικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους.

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παρέχει δάνεια χωρίς μετρητά (cash-less loans) τα οποία πρέπει να θεωρηθούν παράνομα, επειδή παραβιάζουν όχι μόνον το ‘Αρθρο 122(2) της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ/TFEU), αλλά και πολλά κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα, καθώς και πολιτικές ελευθερίες. Περαιτέρω, η Συμφωνία Πλαίσιο (Framework Agreement) του ΕΤΧΣ, του 2010, καθώς και η Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης (Master Financial Assistance Agreement) του 2012, περιλαμβάνουν πολλαπλούς καταχρηστικούς όρους, οι οποίοι αποκαλύπτουν σαφώς αθέμιτη συμπεριφορά από την πλευρά του δανειστή. Το ΕΤΧΣ παραβιάζει επίσης με τη δράση του τις δημοκρατικές αρχές, γεγονός που καθιστά αυτά τα συγκεκριμένα χρέη αθέμιτα και επονείδιστα.

Τα διμερή δάνεια πρέπει να θεωρηθούν παράνομα διότι παραβιάζουν τη διαδικασία που προβλέπεται από το ελληνικό Σύνταγμα. Κατά τη σύναψή τους υπήρξε σαφώς αθέμιτη συμπεριφορά εκ μέρους των δανειστών, ενώ επίσης περιέχουν όρους που παραβιάζουν το νόμο και τη δημόσια τάξη. Τόσο το ευρωπαϊκό όσο και το διεθνές δίκαιο παραβιάστηκαν κατά τη σχεδίαση των μακροοικονομικών προγραμμάτων, προκειμένου να παρακαμφθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επιπλέον τα διμερή δάνεια είναι αθέμιτα, διότι δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού, αλλά απλώς επέτρεψαν στους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας να σώσουν τους εαυτούς τους. Τέλος, τα διμερή δάνεια είναι επονείδιστα διότι τόσο οι πιστώτριες χώρες όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνώριζαν τις ενδεχόμενες παραβιάσεις, αλλά τόσο το 2010 όσο και το 2012 απέφυγαν να εκτιμήσουν ποιές επιπτώσεις θα είχαν στα ανθρώπινα δικαιώματα η μακροοικονομική προσαρμογή και η δημοσιονομική σταθεροποίηση, που ήταν και οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση των δανείων.

Το χρέος προς τους ιδιώτες δανειστές πρέπει να θεωρηθεί παράνομο διότι οι ιδιωτικές τράπεζες πριν από τη δημιουργία της Τρόικας έδρασαν ανεύθυνα και δεν έδειξαν τη δέουσα επιμέλεια στη διαχείριση του δανεισμού, ενώ ορισμένοι ιδιώτες δανειστές, όπως κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds), ενήργησαν επίσης κακόβουλα. Μέρος του χρέους προς τις ιδιωτικές τράπεζες και τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου είναι αθέμιτο για τους ίδιους λόγους για τους οποίους είναι και παράνομο. Επιπλέον, οι ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν με αθέμιτο τρόπο από τους φορολογούμενους. Τέλος, το χρέος προς τις ιδιωτικές τράπεζες και τα κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου είναι επονείδιστο, διότι οι μεγάλοι ιδιώτες δανειστές γνώριζαν ότι τα δάνεια αυτά συνήφθησαν για ίδιο όφελος και όχι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού.

Η Προκαταρκτική Έκθεση καταλήγει επισημαίνοντας ορισμένα πρακτικά ζητήματα. Το Ένατο Κεφάλαιο, Νομική θεμελίωση της αποκήρυξης και αναστολής πληρωμών του ελληνικού δημόσιου χρέους, εκθέτει ποιές επιλογές υπάρχουν όσον αφορά την ακύρωση του χρέους, και ιδίως τις συνθήκες υπό τις οποίες ένα κυρίαρχο κράτος μπορεί να ασκήσει το δικαίωμά του να προχωρήσει μονομερώς, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, στην αποκήρυξη του χρέους ή στην αναστολή της αποπληρωμής του.

Τα νομικά επιχειρήματα που επιτρέπουν σε ένα κυρίαρχο κράτος να αποκηρύξει μονομερώς το παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο χρέος είναι πολλαπλά· όσον αφορά την ελληνική περίπτωση, μια τέτοια μονομερής κυριαρχική πράξη θα μπορούσε να θεμελιωθεί στα εξής επιχειρήματα: καταρχάς στην κακή πίστη την οποία επέδειξαν οι δανειστές, ωθώντας την Ελλάδα να παραβιάσει το εσωτερικό της δίκαιο και τις διεθνείς της υποχρεώσεις σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη νομική υπεροχή και προτεραιότητα των ανθρώπινων δικαιωμάτων απέναντι σε διεθνείς συμφωνίες, όπως εκείνες που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με τους δανειστές ή με την Τρόικα. Τη χρήση καταναγκασμού. Την επιβολή άδικων και ανεπιεικών όρων, οι οποίοι κατάφωρα παραβιάζουν το Σύνταγμα και την εθνική κυριαρχία. Τέλος, το δικαίωμα το οποίο αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο στο κράτος, να παίρνει μετρα ενάντια σε παράνομες ενέργειες δανειστών, οι οποίες πλήττουν τη δημοσιονομική του κυριαρχία, το υποχρεώνουν να αποδεχθεί παράνομα, αθέμιτα και επονείδιστα χρέη, και παραβιάζουν την οικονομική του αυτοδιάθεση και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Όσον αφορά τη μη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, κάθε κράτος έχει νόμιμο δικαίωμα να επικαλείται την ύπαρξη κατάστασης ανάγκης σε εξαιρετικές περιστάσεις, προκειμένου να διαφυλάξει ουσιώδη συμφέροντα τα οποία απειλούνται από κίνδυνο μεγάλο και παρόντα. Σε τέτοια περίπτωση το κράτος μπορεί να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεών του, οι οποίες επαυξάνουν τον κίνδυνο, όπως συμβαίνει με τις εκκρεμείς δανειακές συμβάσεις. Τέλος, τα κράτη έχουν δικαίωμα να κηρύξουν μονομερώς πτώχευση όταν δεν είναι βιώσιμη η εξυπηρέτηση του χρέους, στην οποία περίπτωση δεν διαπράττουν διεθνώς παράνομη πράξη και, επομένως, δεν φέρουν ευθύνη.

Προοίμιο
Η αξιοπρέπεια του λαού βαραίνει περισσότερο από το
παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο και μη βιώσιμο χρέος

Έχοντας ολοκληρώσει την προκαταρκτική φάση της έρευνάς της, η Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους θεωρεί ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει θύμα μιας προσχεδιασμένης επίθεσης, η οποία οργανώθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Αυτό το βίαιο, παράνομο και ανήθικο εγχείρημά τους έχει μοναδικό σκοπό να περάσουν τα ιδιωτικά χρέη στο δημόσιο.

Παρουσιάζοντας τούτη την Προκαταρκτική Έκθεση στις ελληνικές αρχές και τον ελληνικό λαό, η Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους θεωρεί ότι ολοκλήρωσε την πρώτη φάση της εντολής της, η οποία περιγράφεται στην από 4 Απριλίου του 2015 απόφαση της προέδρου της Βουλής. Η Επιτροπή ελπίζει πως η Έκθεση θα αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο ώστε να εγκαταλειφθεί η καταστροφική λογική της λιτότητας, και να προστατευθούν από τους κινδύνους που σήμερα τα απειλούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία, η αξιοπρέπεια του λαού και το μέλλον των επερχόμενων γενεών.

Σε απάντηση εκείνων που προσπαθούν να επιβάλουν άδικα μέτρα, ο ελληνικός λαός θα μπορούσε να επικαλεστεί τη ρήση του Θουκυδίδη “και όνομα δια το μη ες ολίγους αλλ’ ες πλείονας οικείν Δημοκρατία κέκληται” (Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου, Επιτάφιος του Περικλή (2.37) – “και ως προς το όνομα καλείται Δημοκρατία επειδή η εξουσία δεν είναι στα χέρια των λίγων, αλλά των πολλών”).

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.capital.gr/

Krugman: Πιο ρεαλιστής ο Τσίπρας απο την τρόικα

 Απόψεις  Comments Off on Krugman: Πιο ρεαλιστής ο Τσίπρας απο την τρόικα
Jan 292015
 

«Δίνοντας τέλος στον εφιάλτη της Ελλάδας» είναι ο τίτλος του άρθρου του νομπελίστα οικονομολόγου Paul Krugman στους New York Times για τις ελληνικές εκλογές.

Ο Krugman λέει πως πολλοί θα προειδοποιήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να εγκαταλείψει την προεκλογική δέσμευση για άρση των πολιτικών λιτότητας και να συμπεριφερθεί «υπεύθυνα».

«Πώς έχει λειτουργήσει όμως μέχρι στιγμής αυτή η υπευθυνότητα;», διερωτάται ο γνωστός οικονομολόγος. Για να κατανοήσουμε τον πολιτικό σεισμό που «ταρακούνησε» της Ελλάδα, λέει, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στο Μάιο του 2010, όταν υπεγράφη η συμφωνία, βάσει της οποίας η τρόικα θα επέκτεινε τα δάνειά της προς τη χώρα σε αντάλλαγμα για έναν συνδυασμό λιτότητας και μεταρρυθμίσεων.

Είναι ένα αξιοσημείωτο έγγραφο, αλλά με την κακή έννοια, επισημαίνει ο Krugman. Η τρόικα, ενώ παρίστανε τον πραγματιστή, πουλούσε μια οικονομική φαντασίωση. Και οι Έλληνες πλήρωναν το τίμημα για τις ψευδαισθήσεις της οικονομικής ελίτ.

Οι οικονομικές προβλέψεις που συνόδευαν τη συμφωνία, εξηγεί ο Krugman, έδειχναν πως η Ελλάδα θα μπορούσε να επιβάλει σκληρή λιτότητα με μικρό αντίκτυπο στην ανάπτυξη και την απασχόληση. Η Ελλάδα βρισκόταν ήδη σε ύφεση όταν επετεύχθη η συμφωνία, αλλά οι προβλέψεις «υπέθεταν» πως η επιβράδυνση αυτή θα τελείωνε σύντομα -ότι θα υπήρχε μόνο μια μικρή οικονομική επιβράδυνση το 2011 και έως το 2012 η Ελλάδα θα ανέκαμπτε. Η ανεργία, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα αυξανόταν σημαντικά, από το 9,4% το 2009 έως περίπου το 15% το 2012, για να αρχίσει στη συνέχεια να υποχωρεί με ταχείς ρυθμούς.

Αυτό που ακολούθησε, λέει ο Krugman, ήταν ένας οικονομικός και ανθρωπιστικός εφιάλτης. Αντί να τελειώσει το 2011, η ελληνική ύφεση κέρδισε momentum.

Τι πήγε στραβά; Ο Krugman λέει πως συχνά ακούει επικριτικούς ισχυρισμούς πως η Ελλάδα δεν τήρησε τις υποσχέσεις της και πως απέτυχε να κάνει τις αναγκαίες περικοπές δαπανών. Κάθε άλλο παρά αυτό συνέβη. Στην πραγματικότητα, εξηγεί ο Krugman, η Ελλάδα επέβαλε σκληρές περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, στους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και τα κοινωνικά επιδόματα. Παράλληλα, η συρρίκνωση του ΑΕΠ προκάλεσε αύξηση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ παρά την επιβράδυνση της αύξησης του χρέους και της ελάφρυνσης χρέους το 2012.

Γιατί λοιπόν οι αρχικές προβλέψεις ήταν τόσο αισιόδοξες; «Όπως είπα πριν, επειδή οι υποτιθέμενα ρεαλιστές αξιωματούχοι επέβαλαν στην πραγματικότητα τα οικονομικά της φαντασίας τους. Τόσο η ΕΕ, όσο και η ΕΚΤ αποφάσισαν να πιστέψουν στην καλή νεράιδα της εμπιστοσύνης –πίστεψαν δηλαδή, πως οι άμεσες επιπτώσεις της καταστροφής θέσεων εργασίας θα αντισταθμίζονταν με το παραπάνω από την άνοδο της αισιοδοξίας του ιδιωτικού τομέα», λέει ο Krugman. Το ΔΝΤ ήταν πιο επιφυλακτικό, αλλά υποτίμησε με τη σειρά του τη βλάβη που θα προκαλούσε η λιτότητα.

Σύμφωνα με τον Krugman, αν η τρόικα ήταν ρεαλιστική, τότε θα αναγνώριζε ότι ζητούσε το αδύνατο. Δύο χρόνια μετά την έναρξη υλοποίησης του προγράμματος στην Ελλάδα, το ΔΝΤ προσπάθησε να βρει άλλα ιστορικά παραδείγματα που να αποδείκνυαν πως η αποπληρωμή χρέους μέσω ελληνικού τύπου λιτότητας ήταν επιτυχής, αλλά δεν βρήκε.

Τώρα που ο Τσίπρας κέρδισε, λέει ο Krugman, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι θα ήταν καλό να αφήσουν τη διάλεξη, ζητώντάς του να συμπεριφερθεί υπεύθυνα και να συμμορφωθεί με το πρόγραμμά τους. Η αλήθεια είναι πως έχασαν την αξιοπιστία τους. Το πρόγραμμα που επέβαλαν στην Ελλάδα δεν είχε νόημα. Δεν υπήρχε περίπτωση να λειτουργήσει.

Στην έκκλησή του για μια μεγάλη αλλαγή, ο Τσίπρας είναι πολύ πιο ρεαλιστής από τους αξιωματούχους που θέλουν να συνεχιστεί το “ξυλοκόπημα” έως ότου επιστρέψει η ηθική, καταλήγει ο Krugman.

Το άρθρο στους NEW YORK TIMES: http://www.nytimes.com/

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.capital.gr/

ΜΚΙΕ: Ψήφισμα κόλαφος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελλάδα και την Τρόικα

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on ΜΚΙΕ: Ψήφισμα κόλαφος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελλάδα και την Τρόικα
Mar 272014
 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ψήφισμα κόλαφος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Ελλάδα και την Τρόικα

Στις 13/03/2014 εγκρίθηκε το ψήφισμα T7-0240/2014  με τίτλο «Πτυχές συνδεόμενες με την απασχόληση και την κοινωνική διάσταση του ρόλου και των δραστηριοτήτων της Τρόικας» από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Το ψήφισμα αποτελεί κόλαφο για τη χώρα μας αλλά και για την Τρόικα αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τέθηκε στο περιθώριο, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έλαβε αποφάσεις εκτός του πεδίου αρμοδιοτήτων της.  Στο ψήφισμα διατυπώνονται σαφείς παρατυπίες στις διάφορες διαδικασίες που σχετίζονται με το ρόλο της Τρόικας, καθώς επίσης σημειώνεται ότι τα προγράμματα που καταρτίστηκαν δεν έλαβαν υπόψη τους κοινωνικούς παράγοντες.  Έτσι, πλήττονται οι ευπαθείς ομάδες πληθυσμού ενώ η ανεργία έχει σκαρφαλώσει σε πολύ ανησυχητικά νούμερα.

Τα αποτελέσματα του παραπάνω «σχεδιασμού», που βασίστηκε σε εσφαλμένο δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, είναι δυστυχώς εμφανή στη χώρα μας.  Η φτώχια αγγίζει πλέον τη μεσαία και την εργατική τάξη, ενώ δυστυχώς η φτώχια των παιδιών διαρκώς εντείνεται.  Παράλληλα, παρατηρείται αύξηση των κατασχέσεων οικιών και αδυναμία αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων, κάτι που σαφώς πλήττει τα ανθρώπινα δικαιώματα.  Η όλη κατάσταση δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο λόγω της μείωσης των κατώτατων μισθών και τωνοριζόντιων περικοπών στην υγεία.  Όπως σημειώνεται στο ψήφισμα, οι μεταρρυθμίσεις έχουν για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία σοβαρό αντίκτυπο στην ποιότητα και τη γενική δυνατότητα πρόσβασης στις κοινωνικές υπηρεσίες της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, καταπατώντας ουσιαστικά το δικαίωμα των ανθρώπων στην υγεία.

Εξαιτίας των ανωτέρω λόγων αποκλεισμού από την  πρόσβαση, πολλών και πλέον ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, σε υπηρεσίες υγείας και με σκοπό την προστασία τους, συστήθηκε και λειτουργεί το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχωρά ένα βήμα πιο πέρα, κάνοντας συστάσεις καλώντας ουσιαστικά την ΕΕ να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να ανακτηθούν τα πρότυπα κοινωνικής προστασίας και να ληφθούν έκτακτα μέτρα.  Επίσης, καλεί την Επιτροπή, την ΕΚΤ και την Ευρωομάδα να επανεξετάσουν και να αναθεωρήσουν, όπου είναι απαραίτητο και μάλιστα το ταχύτερο δυνατόν, τα έκτακτα μέτρα που έχουν τεθεί σε εφαρμογή.

Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητά τη συμμόρφωση με τις νομικές υποχρεώσεις που ορίζονται στις Συνθήκες και στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, καθώς η έλλειψη συμμόρφωσης συνιστά παραβίαση του πρωτογενούς δικαίου της ΕΕ.  Καλεί τον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εξετάσει αναλυτικά τον αντίκτυπο των μέτρων επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να εκδώσει συστάσεις σε περίπτωση παραβίασης του Χάρτη. Ακόμη, ζητά από την Τρόικα και τα εμπλεκόμενα κράτη μέλη να τερματίσουν το συντομότερο δυνατόν τα προγράμματα και να θεσπίσουν μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων.

Στη συνέχεια, ζητείται από την Επιτροπή και το Συμβούλιο να εξετάζουν τις κοινωνικές ανισορροπίες και τη διόρθωσή τους με την ίδια προσοχή με την οποία εξετάζουν τις μακροοικονομικές ανισορροπίες, και να μεριμνούν ώστε τα μέτρα προσαρμογής ναεξασφαλίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισορροπία ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση, την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Μεταξύ των συστάσεων προς την Επιτροπή και στα κράτη μέλη, συμπεριλαμβάνεται και η σύσταση να μη θεωρούνται ως δαπάνες οι δαπάνες για την υγεία και την εκπαίδευση, αλλά ως επενδύσεις που μπορούν να οδηγήσουν στην ανάκαμψη.

Τέλος, το Ευωρωπαϊκό Κοινονούλιο προτείνει τη διαβούλευση με την κοινωνία των πολιτών, καθώς και με οργανώσεις ασθενών και επαγγελματικούς φορείς για την προστασία των ευάλωτων ομάδων και την πρόσβασή τους σε φάρμακα και υπηρεσίες υγείας.

Ελπίζουμε να δοθεί βάση από όλους τους αρμόδιους φορείς στο συγκεκριμένο ψήφισμα, μιας και η δική μας εμπειρία μέσω της καθημερινής μας επαφής με άπορους και ανασφάλιστους πολίτες που απευθύνονται σε εμάς για φάρμακα και υπηρεσίες υγείας, δείχνει ότι είναι ανάγκη να αντιμετωπισθούν τα ζητήματα που θέτει το ψήφισμα άμεσα.

Πηγή ψηφίσματος http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?type=TA&reference=P7-TA-2014-0240&language=EL&ring=A7-2014-0135

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.mkiellinikou.org/

Η Ιρλανδία κινεί έρευνα για την τρόικα

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Η Ιρλανδία κινεί έρευνα για την τρόικα
Nov 292013
 

Στερνή μου γνώση… Η έρευνα που κίνησε το Ευρωκοινοβούλιο για να αξιολογήσει τις ενέργειας της τρόικας στα κράτη-μέλη της ευρωζώνης που τέθηκαν υπό τις υπηρεσίες της προχωρά.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, οι επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της τρόικας, ήτοι ο πρόεδρος του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem, o πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Hermann van Rompuy και ο αρμόδιος για θέματα ΟΝΕ επίτροπος της Κομισιόν Olli Rehn δέχθηκαν την περασμένη Παρασκευή έναν κατάλογο 29 ερωτημάτων στα οποία θα πρέπει να απαντήσουν εντός τριών εβδομάδων, ώστε στις 17 Δεκεμβρίου να υποβληθεί, όπως προβλέπεται, μία έκθεση βασισμένη στις απαντήσεις των αποδεκτών.

Επιπλέον, οι πρωθυπουργοί, υπουργοί Οικονομικών και κεντρικών τραπεζών της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου, δέχθηκαν έναν κατάλογο εννέα ερωτημάτων, ενώ μετά το πέρας της περιόδου των τριών εβδομάδων οι ευρωβουλευτές σκοπεύουν να απευθυνθούν στους πρώην ηγέτες των εμπλεκόμενων χωρών, οι οποίοι είχαν κληθεί να λάβουν τις κρίσιμες αποφάσεις.

Η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία ηγείται της έρευνας, προτίθεται, επίσης, να πραγματοποιήσει και δημόσιες ακροάσεις, αλλά λόγω χρονικών περιορισμών δεν είναι ακόμη σαφές κατά πόσον θα πραγματοποιήσει αποστολές στις εν λόγω χώρες.

Κατά το δελτίο του Agence Europe, ο κατάλογος των 29 ερωτήσεων προς την τρόικα, αφορά κατ΄ αρχήν το σχεδιασμό και τη διαδικασία υιοθέτησης των προγραμμάτων οικονομικής προσαρμογής, και δεύτερον το πώς λειτουργούν αυτά τα προγράμματα. Επίσης περιλαμβάνονται ερωτήσεις όπως ποιός ήταν ο ρόλος του καθενός από τα θεσμικά όργανα, ποιά μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για τις προβλέψεις για το χρέος, ποιός ήταν υπεύθυνος για την τελική απόφαση, ποιά ήταν η συμμετοχή του Eurogroup, εάν υπήρξαν περιπτώσεις κατά τις οποίες ορισμένα μέτρα που λαμβάνονταν δεν ανταποκρίνονταν σε νόμους που ίσχυαν κ.λπ. Από τις εθνικές αρχές έχει ζητηθεί επίσης να περιγράψουν την ποιότητα της συνεργασίας με την τρόικα.

Την ανάλυση της διεθνούς διάστασης των προγραμμάτων στήριξης θα κληθούν να δώσουν ο πρόεδρος της ΕΚΒ Mario Draghi, ο πρόεδρος της Κομισιόν Jose Barroso και η διευθύντρια του ΔΝΤ Christine Lagarde.

Δεν πρόκειται όμως για τη μόνη διαδικασία αυτού του είδους, καθώς σε εθνικό επίπεδο δική του έρευνα αποφάσισε να κινήσει το κοινοβούλιο της Ιρλανδίας, της μόνης έως τώρα χώρας που επαίρεται ότι ολοκλήρωσε επιτυχώς το πρόγραμμά της. Και εδώ ο απολογισμός αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με το Euobserver.com οι οικονομολόγοι, συνδικαλιστές και πολιτικοί της ιρλανδικής αντιπολίτευσης οι οποίοι συνεργάσθηκαν με την τρόικα έχουν τα χειρότερα να πουν (“μιλούσαμε σε κλειστά αυτιά”) για τους εκπροσώπους της ΕΚΤ Klaus Masuch (γνωστό μας από το προηγούμενο πέρασμά του από την Ελλάδα) και της Κομισιόν, Istvan Szekely, ενώ αντίθετα τονίζουν ότι είχαν μια λειτουργική συνεργασία με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ κατά την πρώτη διετία του ιρλανδικού προγράμματος Ashoka Mody, ο οποίος μάλιστα φέτος παραδέχθηκε ότι η έμφαση στη λιτότητα ήταν λανθασμένη και ότι μέρος του ιρλανδικού χρέους θα όφειλε να διαγραφεί.

Άλλωστε η Ιρλανδία χρειάσθηκε να προσφύγει στο πρόγραμμα των 85 δισ. ευρώ μόνο και μόνο διότι μετά από πίεση των Βρυξελλών και της Φραγκφούρτης επωμίσθηκε τα βάρη των τραπεζών μετά το σκάσιμο της στεγαστικής φούσκας, με αποτέλεσμα το ιρλανδικό δημόσιο χρέος να έχει τετραπλασιασθεί σήμερα στο 123% του ΑΕΠ.

Όσο για την απρόσμενη μείωση των ποσοστών της ανεργίας στο 13,5%, που ήρθε να αποτελέσει το “επιστέγασμα” της εξόδου της Ιρλανδίας από το μνημόνιο (αλλά όχι και από τη διηνεκή επιτήρηση), αποκαλυπτικό είναι το γεγονός ότι κατά τα χρόνια εφαρμογής του προγράμματος στήριξης από την τρόικα, η χώρα υπέστη δραματική δημογραφική μεταβολή. Από χώρα με τον υψηλότερο βαθμό εισροής μεταναστών προ εξαετίας, η Ιρλανδία μετατράπηκε στη χώρα με την μεγαλύτερη καθαρή εκροή πληθυσμού (35.000 άτομα), ξεπερνώντας τις Βαλτικές Δημοκρατίες και το Κόσσοβο, σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε στις 21 Νοεμβρίου η Eurostat.

Ήδη φοιτητές στο Δουβλίνο ίδρυσαν την πρωτοβουλία “Δεν πάμε πουθενά”, σε απάντηση προς την κυβέρνηση η οποία ενθαρρύνει τη μετανάστευση προκειμένου να “ανακουφίσει” την αγορά εργασίας…

Πηγή: http://www.capital.gr/

Επιβολή της τρόικας το σχέδιο νόμου για τον νέο Κώδικα Δικηγόρων

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Επιβολή της τρόικας το σχέδιο νόμου για τον νέο Κώδικα Δικηγόρων
Sep 272013
 

Αποσπάσματα από τη συζήτηση για το δημοσίευμα του UNFOLLOW που διαψεύδει τους ισχυρισμούς του υπουργού Δικαιοσύνης ότι το σχέδιο νόμου για τον νέο Κώδικα Δικηγόρων είναι πρωτοβουλία της κυβέρνησης και όχι επιβολή της τρόικας. Διαρκής Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, 12 Σεπτεμβρίου 2013.

To δημοσίευμα του UNFOLLOW, εδώ: http://unfollow.com.gr/