Η ελληνική οικονομία πέντε χρόνια μετά το Καστελόριζο

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Η ελληνική οικονομία πέντε χρόνια μετά το Καστελόριζο
Apr 232015
 

Πριν από 1.825 ημέρες στις 23 Απριλίου 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ και της ευρωζώνης.

Από τότε, κάθε ημέρα που περνούσε, η ελληνική οικονομία έχανε κατά μέσο όρο 22,8 εκατ. ευρώ από το ΑΕΠ της αλλά και 613 θέσεις εργασίας κάθε 24ωρο. Είναι ενδεικτικό πως το ΑΕΠ μειώθηκε από τα 226,2 δισ. ευρώ το 2010, στα 179,081 δισ. ευρώ το 2014.

Ειδικότερα, η ύφεση τα χρόνια του Μνημονίου εξελίχθηκε ως εξής: το 2010 ανήλθε στο 5,4%, το 2011 στο 8,9%, το 2012 στο 6,6%, το 2013 στο 3,9% και το 2014 καταγράφηκε ισχνή ανάπτυξη 0,8%.

Οι άνεργοι από 604,6 χιλιάδες τον Απρίλιο 2010, αυξήθηκαν μέσα στην πενταετία αναφοράς έως και στο 1,34 εκατομμύριο, δηλαδή υπερδιπλασιάσθηκαν.

Με αυτές τις πρωτόγνωρες οικονομικές θυσίες οι οποίες επέφεραν τεκτονικές αλλαγές στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, η ελληνική οικονομία πέτυχε να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα από το 15,6% του ΑΕΠ το 2009 στο 3,5% του ΑΕΠ το 2014. Αλλά δεν συνέβη το ίδιο και με το χρέος.

Το δημόσιο χρέος από 126,8% του ΑΕΠ το 2019, αυξήθηκε στο 146% του ΑΕΠ το 2010, στο 171,3% του ΑΕΠ το 2011, στο 156,9% του ΑΕΠ το 2012 (παρά το PSI), στο 175% του ΑΕΠ το 2013 και πέρυσι έκλεισε στο 177,1% του ΑΕΠ.

Τέλος, μετά από την πολύχρονη αυτή προσαρμογή επετεύχθη εξισορρόπηση στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, χωρίς ωστόσο η «στατιστική» ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, να αποτυπώνεται εμφανώς στην πραγματική οικονομία και ειδικά στις εξαγωγές.

Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών από έλλειμμα 11,2% του ΑΕΠ το 2009, μειώθηκε στο 10,1% του ΑΕΠ το 2010, στο 9,9% του ΑΕΠ το 2011, στο 2,4% του ΑΕΠ το 2012 και κατέστη πλεονασματικό κατά 0,6% του ΑΕΠ το 2013 και κατά 0,9% του ΑΕΠ το 2014.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://news.in.gr/

Focus: Έλληνες, “πολύ νωρίς χαρήκατε” για το success story

 Απόψεις  Comments Off on Focus: Έλληνες, “πολύ νωρίς χαρήκατε” για το success story
May 122014
 

“Οι καλές ειδήσεις από την Ελλάδα είναι παραπλανητικές”.

Έτσι ξεκινά άρθρο που δημοσιεύεται στο γερμανικό περιοδικό Focus.

“Η εξαντλημένη αυτή  χώρα θα εξαρτάται για πολλά χρόνια από την (σ.σ. έξωθεν) στήριξη” σημειώνεται παραπέρα.

Και συνεχίζει περιγράφοντας ένα από τα στιγμιότυπα που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα την περασμένη εβδομάδα: “Όταν φτάνει το πρώτο φορτηγό επικρατεί ησυχία. Μέσα σε λίγα λεπτά πολιορκείται, όμως, από μεγάλο πλήθος το οποίο ορμάει πάνω του. Οι έμποροι της λαϊκής στην περιοχή του Κολωνού στην Αθήνα θέλουν να δώσουν σήμερα δωρεάν τα λαχανικά τους. Η είδηση αυτή διαδόθηκε αμέσως και οι έμποροι τεντώνουν διαρκώς τα χέρια τους για να δώσουν τα προϊόντα τους στο πλήθος”. Οι συντάκτες βάζουν το δικό τους τίτλο σ΄ αυτή την εικόνα: “Σκηνές όπως στον τρίτο κόσμο. Σκηνές μιας παρακμασμένης χώρας”.

Και αυτό γιατί, σύμφωνα με το Focus, “ορισμένοι δεν έχουν καθόλου χρήματα για να καλύψουν τις στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες τους, ενώ άλλοι είναι εξαιρετικοί δημιουργικοί στο να βρίσκουν τρόπους να κρύβουν τον πλούτο τους. Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες πλούσιων Ελλήνων που έκρυβαν από τον έλεγχο του κράτους χρήματα πχ στο ψυγείο, μεταξύ φαρμάκων”.

Κατά τ’ άλλα,  σημειώνει το Focus “οι τρέχουσες δημοσιεύσεις δείχνουν μία τελείως διαφορετική εικόνα: ‘Η Ελλάδα σώθηκε’, ‘η Ελλάδα πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα’, ‘επιστροφή στις αγορές’, διάβαζε κανείς στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τις περασμένες εβδομάδες.”

“Κατάφωρα υπερβολικό το success story”

Τι συμβαίνει, όμως, στ’ αλήθεια, σύμφωνα με τους συντάκτες του εν λόγω άρθρου;

“Οι κυβερνήσεις στην Αθήνα, τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο δεν κουράζονται να διαδίδουν πως  η Ελλάδα τελικά πήρε τα πάνω της. Χαίρονται με το success story του πακέτου διάσωσής που οι ίδιοι έδωσαν.  Η ιστορία αυτή ακούγεται καλά και έρχεται λίγο πριν τις ευρωεκλογές. Έχει, όμως, ένα μειονέκτημα: Είναι κατάφωρα υπερβολική. Στο πέμπτο έτος της ευρωπαϊκής κρίσης, η Ελλάδα βρίσκεται όσο ποτέ βαθιά βυθισμένη σε μία πολύ μπερδεμένη κατάσταση. Ακόμα και τώρα σημειώνεται κερδοσκοπία με τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Οι άνθρωποι περνάνε χειρότερα. Οι έμποροι προσέφεραν την περασμένη εβδομάδα τα λαχανικά που παρήγαγαν στο πλήθος για να κερδίσουν τη στήριξη του στον αγώνα τους.”

“Τα οικονομικά δεδομένα είναι απογοητευτικά”

Οι συντάκτες του Focus συνεχίζουν λέγοντας πως “Η Ελλάδα έχει χάσει το ¼  της παραγωγής της και η ανεργία βρίσκεται στο 27%. Τα οικονομικά δεδομένα είναι απογοητευτικά. Το φημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα  αποκρύβει τα υψηλά επιτόκια δανεισμού. Και η εμπιστοσύνη των αγοραστών ομολόγων –και σε αυτό  συμφωνούν οι οικονομολόγοι- δεν αφορά την ελληνική οικονομική ανάκαμψη, αλλά όσους στηρίζουν την Ελλάδα, το ΔΝΤ και τα ευρωπαϊκά κράτη.”

Μάρκους Φράτσερ (DIW): “Η Ελλάδα είναι αποτυχημένο κράτος”

“Οικονομολόγοι, όπως ο Μάρσελ Φράτσερ από το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW) πιστεύουν ότι ‘τα δύσκολα δεν έχουν ακόμα έλθει’” σημειώνουν από το Focus.

“Η Ελλάδα είναι ένα “αποτυχημένο κράτος”. Ο κ. Φράτσερ αναμένει ένα νέο πακέτο διάσωσης. Αυτό θα ήταν το τρίτο. “Νωρίτερα ή αργότερα, θα πρέπει να υπάρξει ένα κούρεμα του χρέους” είπε ο επικεφαλής του DIW.”

“Για να σταθεί ξανά η Ελλάδα στα πόδια της, πρέπει να κάνει πέρα το χρέος της. Σε έξι χρόνια,  το επίπεδο του χρέους θα βρίσκεται από το 177% του ΑΕΠ στο 125%. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% σε δύο χρόνια. “Πρόκειται για μία ολότελα απατηλή υπόθεση” λέει ο Τόμας Μάγερ, πρώην  επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank.  “Κανείς δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο””.

Το Focus συνεχίζει, σημειώνοντας ότι :

“Εξάλλου, ο Γιάννης Βαρουφάκης, καθηγητής οικονομικών στα Πανεπιστήμια του Άουστιν / Τέξας και των Αθηνών δηλώνει ότι “η Ελλάδα είναι και παραμένει χρεοκοπημένη”. Το ελληνικό κράτος χρησιμοποιεί στατιστικά τεχνάσματα. Το Υπουργείο Οικονομικών καθυστερούσε συστηματικά την επιστροφή ΦΠΑ ύψους 800 εκατ. ευρώ προς τους εξαγωγείς και τους επιχειρηματίες. Συνολικά το κράτος το 2013 δεν πλήρωσε λογαριασμούς 4 δις. ευρώ. Από την πλευρά των εσόδων δεν υπάρχει καλή εικόνα. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν προχωρούν. Λιμάνια, ξενοδοχεία, κρατικές επιχειρήσεις – η λίστα των προσφορών είναι μεγάλη – αλλά το επενδυτικό ενδιαφέρον είναι μικρό. Η φορολογική νομοθεσία μεταβάλλεται συνεχώς”.

Μάρκους Φέρμπερ (CSU): “Προσφέρονται μόνο προβληματικά περιουσιακά στοιχεία”

“Προσφέρονται μόνο προβληματικά περιουσιακά στοιχεία. Γι΄αυτό οι ενδιαφερόμενοι κάνουν πίσω”, λέει ο Μάρκους Φέρμπερ, υποψήφιος της CSU για τις ευρωεκλογές. Πέρσι, ματαιώθηκε η πώληση ενός κομματιού γης κατέστη αδύνατη, γιατί πάνω του είχε χτιστεί παράνομα ένα ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων.  Και η ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου αργεί (….). Για το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, η κυβέρνηση Παπανδρέου το Σεπτέμβριο του 2010 είχε ονειρευτεί “πάνω από πέντε δισεκατομμύρια ευρώ έσοδα από την ιδιωτικοποίησή του”. Πριν πέντε εβδομάδες, η πώληση αυτή της προνομοιούχας περιοχής απέσπασε 915 εκατ. ευρώ, δηλαδή μόλις 147 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.  Τιμή ευκαιρίας.”

Tόμας Μάγερ (πρώην επικεφαλής οικονομολόγος Deutsche Bank): “Οι Έλληνες πολιτικοί είναι χαλαροί” 

Και οι Έλληνες πολιτικοί; “Οι Έλληνες πολιτικοί δεν χάνουν την αισιοδοξία τους από τέτοιες ιστορίες. Ο Τόμας Μάγερ το έχει βιώσει αυτό. Έχει συνοδεύσει επενδυτές που ήλθαν στην Αθήνα  και συναντήθηκαν με υψηλόβαθμους πολιτικούς. Περήφανοι περιέγραψαν τις επιτυχίες τους, για τα ομόλογα, τη νέα εμπιστοσύνη, το πλεόνασμα. Ένα μέλος της αντιπροσωπείας ρώτησε σχετικά με αυτό: “Και τι γίνεται με τα χρέη;”. Η απάντηση ενός κορυφαίου Έλληνα πολιτικού ήταν η εξής: “Αυτά αποτελούν παρελθόν. Τα έχουμε …ιαπωνίσει”. Οι πιστωτές δεν θα πιέσουν για την εξόφλησή τους, φέρονται να λένε οι αξιωματούχοι. “Το ελληνικό κρατικό χρέος βρίσκεται κατά 80% στα χέρια του ΔΝΤ και των ευρωπαϊκών κρατών”, εξηγεί ο κ. Μάγερ. “Γι’ αυτό είναι πιο χαλαροί οι Έλληνες πολιτικοί”.

Πηγή: www.capital.gr

Λαπαβίτσας: «Για να πάρει την εξουσία η Αριστερά, πρέπει να έχει όραμα κοινωνικής αλλαγής»

 Απόψεις  Comments Off on Λαπαβίτσας: «Για να πάρει την εξουσία η Αριστερά, πρέπει να έχει όραμα κοινωνικής αλλαγής»
May 012014
 
Ο Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, συζητήθηκε πολύ τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την πρόταση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος.

Η πρόταση δεν πέρασε, καθώς στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκαν ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι θα χρησιμοποιούσαν την υποψηφιότητα του για να τους ταυτίσουν με την πρότασή του για έξοδο από την ευρωζώνη. Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι οι εκφραστές του πιο συντηρητικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ πολέμησαν εξαρχής την υποψηφιότητα του.

Ο ριζοσπάστης οικονομολόγος ωστόσο, ξάφνιασε το κοινό του δυο φορές. Τη μία όταν δέχθηκε την πρόταση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο έχει στηρίξει μεν, αλλά πάντα ασκώντας παράλληλα κριτική και την άλλη, όταν μετά το κόψιμο της υποψηφιότητας του από την ηγεσία, προέβη σε μία δήλωση υποστήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι σε αυτόν ακουμπάνε οι ελπίδες του ελληνικού λαού.

Το TPP τον ρώτησε για όλα κι εκείνος απάντησε, ξεκαθαρίζοντας ,μεταξύ άλλων, ότι για εκείνον «η απλή αντι-μνημονιακή κατεύθυνση και ρητορική δε φτάνει», αλλά και ότι «το ευρώ είναι ταμπού για το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι για την κοινωνία».

– Στην Ελλάδα η άποψή σας για έξοδο από την Ευρωζώνη προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, όταν πρωτοακούστηκε το 2010, και εξακολουθεί να προκαλεί. Συνεχίζετε να υποστηρίζετε ότι εντός της Ευρωζώνης δεν υπάρχει σωτηρία για την Ελλάδα;

«Η κατάσταση σήμερα δεν είναι η ίδια με το 2010. Θα μπορούσε τότε η Ελλάδα να είχε κάνει μονομερή παύση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ με την προοπτική να αποφύγει την καταστροφή. Η πολιτική ηγεσία της χώρας διάλεξε την εσωτερική υποτίμηση, τις Δανειακές Συμβάσεις και την παραμονή στην Ευρωζώνη με οποιοδήποτε κόστος. Σήμερα η κατάσταση έχει κάπως σταθεροποιηθεί, αλλά μέσω οικονομικής καταστροφής, με τεράστια συρρίκνωση της παραγωγής και ανεργία. Το θέμα της Ευρωζώνης μπαίνει πλέον ως πρόβλημα ανάπτυξης. Πώς θα βγούμε από την καταστροφή που προκλήθηκε την τελευταία τετραετία; Αν το δούμε έτσι θα καταλάβουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα μέσα στο σκληρό πλαίσιο της Ευρωζώνης. Η έξοδος τίθεται από τα πράγματα ως ζήτημα ανάπτυξης. Προκύπτει από την ανάγκη να μπει η κοινωνία και η οικονομία σε άλλη βάση, να ξεφύγουμε από την καταστροφή».

– Η κυβέρνηση ωστόσο ισχυρίζεται ότι έσωσε τη χώρα από την καταστροφή και υποστηρίζει ότι οι συνέπειες της εξόδου από το ευρώ θα ήταν πολύ καταστροφικότερες από αυτές που ζει τώρα η ελληνική κοινωνία.

«Πρόκειται περί γελοιότητας. Αυτό που συνέβη στη χώρα, είναι μία καταστροφή χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της. Προκλήθηκε απίστευτη εξασθένιση του παραγωγικού ιστού και κατασπατάληση των διαθέσιμων πόρων της χώρας, ο κυριότερος εκ των οποίων είναι ο κόσμος της εργασίας. Οι νέοι άνθρωποι συντρίβονται σήμερα. Να παρουσιάζεται αυτό ως επιτυχία δείχνει ότι οι κυβερνώντες είναι εκτός τόπου και χρόνου».

– Οι συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ δηλαδή θα ήταν μικρότερες;

«Η ιστορική εμπειρία και η επιστημονική ανάλυση δείχνουν ότι θα ήταν πιο περιορισμένες και η Ελλάδα θα είχε μπει στην ανάπτυξη από καιρό. Ως θέμα οικονομικής ανάλυσης και οικονομικής ιστορίας δεν υφίσταται καν: Η Ελλάδα έκανε τη λάθος επιλογή το 2010, συντρίβοντας την οικονομία της και διαλύοντας την κοινωνία της, για να παραμείνει σε ένα νομισματικό σύστημα το οποίο είναι άκρως προβληματικό. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είχε προταθεί στους Έλληνες κυβερνώντες, καθ’ ομολογία των ιδίων, να γίνει έξοδος από την νομισματική ένωση με τη συναίνεση της ΕΕ και δεν το δέχθηκαν. Προτίμησαν να συνεχίσουν την πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, της οικονομικής καταστροφής, στην ουσία».

– Σήμερα όμως η χώρα είναι δεμένη χειροπόδαρα και το χρέος υπάγεται στο αγγλικό δίκαιο. Δεν είναι πολύ πιο δύσκολο τώρα;

«Όντως, σήμερα το χρέος παραμένει τεράστιο, οφείλεται σε δημόσιους δανειστές και υπόκειται στο βρετανικό δίκαιο. Είναι σχεδόν αδύνατον αν υπάρξει συναινετική διαγραφή του, γιατί απαιτείται η συγκατάθεση σειράς κοινοβουλίων, άρα το χρέος θα παραμείνει βρόχος για δεκαετίες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως, είναι ότι η ελληνική οικονομία είναι γονατισμένη και το χρέος δεν επιτρέπει τη γρήγορη και σταθερή ανάκαμψη. Ο παραγωγικός ιστός δέχθηκε ένα τεράστιο πλήγμα και οι απώλειες τις οποίες έχει υποστεί πολύ δύσκολα θα ανατραπούν. Έχουμε μιαιστορική συρρίκνωση για την Ελλάδα, που θα πάρει πολλά χρόνια για να αντιστραφεί. Η διαγραφή του χρέους με μονομερείς ενέργειες και η ανάπτυξη με όρους εκτός Ευρωζώνης, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες, είναι επιτακτική ανάγκη».

– Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις περίπου το ένα τρίτο των Ελλήνων δεν θέλει την Ευρωζώνη, αλλά κανένα κόμμα δεν έχει ως αίτημα την άμεση αποχώρηση. Πού νομίζετε ότι οφείλεται αυτό;

«Κατά την άποψή μου είναι ένα από τα μεγαλύτερα παράδοξα της τετραετίας που πέρασε. Υπάρχει μια διάχυτη διάθεση στον ελληνικό λαό να αντιμετωπιστεί η κατάσταση με ριζοσπαστικά διαφορετικό τρόπο, πράγμα που διαπιστώνουμε όλοι, αλλά δε βρίσκει πολιτική έκφραση. Τα λαϊκά στρώματα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ψύχραιμα και με συλλογικότητα το πρόβλημα, αν υπήρχε ένα αξιόπιστο πολιτικό κόμμα το οποίο θα έλεγε, μαζί θα περάσουμε απέναντι, μαζί θα βγάλουμε τη χώρα από την άλλη πλευρά του χειμάρρου. Αυτή είναι η πραγματική αποτυχία του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας και όχι οι κοινοτοπίες που συχνά αναφέρονται στον τύπο για διαφωνίες, καβγάδες και τα παρόμοια».

– Η έξοδος από την Ευρωζώνη αρκεί από μόνη της, για να δοθεί λύση στο πρόβλημα της χώρας;

«Ξέρετε, ποτέ δεν είπα ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι από μόνη της η λύση για τα προβλήματά μας. Είναι όμως προϋπόθεση. Το ζήτημα για την Ελλάδα δεν είναι να φύγει από το ευρώ και να πάει σε εθνικό νόμισμα. Η χώρα χρειάζεται βαθύτατη αλλαγή στους κρατικούς μηχανισμούς, στην οικονομία, βαθύτατες τομές σε όλα τα επίπεδα. Γνωρίζουμε όλοι τις ανισότητες, την κοινωνική σκληρότητα, τη φτώχια, τη γενικότερη δυστοκία στην οικονομία. Σκεφτείτε ακόμη ότι η ίδια η μνημονιακή πλευρά έχει κάνει σημαία της τις «μεταρρυθμίσεις». Έγιναν μεγάλες κοινωνικές αλλαγές και τομές στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι τομές που κάνουν τα πράγματα χειρότερα για την κοινωνία και τον κόσμο της εργασίας. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Το ευρώ είναι ένα πλαίσιο θεσμικό, ένα πλαίσιο εξουσίας, το οποίο ευνοεί τις συντηρητικές αλλαγές, δηλαδή την αλλαγή των κοινωνικών δομών υπέρ του κεφαλαίου. Η Ελλάδα έχει ζήσει πλήρη κοινωνική ανατροπή την τελευταία τετραετία, αλλά προς το χειρότερο, ακριβώς γιατί ανήκει στους μηχανισμούς της ΟΝΕ και της ΕΕ. Για να το θέσω όσο πιο απλά μπορώ, η σημασία της εξόδου από το ευρώ είναι ακριβώς ότι, από ένα πλαίσιο το οποίο φτιάχτηκε για να μην επιτρέπει να γίνουν τομές υπέρ των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων (Ευρωζώνη), μπαίνουμε σε ένα άλλο πλαίσιο (εθνικό νόμισμα) όπου οι τομές αυτές μπορούν να γίνουν».

– Άρα, κ. Λαπαβίτσα, για σας έχει σημασία και ποια κυβέρνηση θα οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης, σε περίπτωση που επιχειρηθεί κάτι τέτοιο.

«Έχει πολύ μεγάλη σημασία ποιες δυνάμεις κοινωνικές και πολιτικές θα πραγματοποιήσουν την έξοδο. Από το 2010 οι συνεργάτες μου κι εγώ είχαμε πει ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη είναι μία πιθανή εκδοχή της κρίσης, η οποία όμως μπορεί να είναι είτε συντηρητική, είτε προοδευτική. Η συντηρητική έξοδος βρίσκεται ακόμη στο τραπέζι και μπορεί να γίνει με όρους σκληρούς, που να προστατεύουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Μπορεί όμως να γίνει και ριζοσπαστική έξοδος με όρους που θα είναι υπέρ των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας και για αυτήν τη λύση προσπαθούμε, αυτήν τη λύση μελετάμε».

– Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό ότι η δυναμική που υπήρχε στον ΣΥΡΙΖΑ έχει “καθίσει”. Οι δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν περίπου στα ίσα με τη Νέα Δημοκρατία. Πως το ερμηνεύετε;

«Η εκλογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την άποψή μου, είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων. Ο πρώτος είναι η τεράστια λαϊκή αντίσταση το 2010-11 που εκφράστηκε κυρίως στα κινήματα των πλατειών. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ηγήθηκε αυτής της αντίστασης, αλλά συμμετείχε, στήριζε, έδινε το παρών. Ο δεύτερος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνο κόμμα της Αριστεράς που είχε το θάρρος το 2012 να πει ανοιχτά “θα σχηματίσω κυβέρνηση” και “το ευρώ δεν είναι ταμπού”. Ο ελληνικός λαός σε τέτοιες κρίσιμες ώρες δε θέλει τοποθετήσεις του τύπου “τα πράγματα θα αλλάξουν όταν το λαϊκό κίνημα θα είναι έτοιμο να πάρει την εξουσία”, οι οποίες ακόμη λέγονται σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η ευθύνη του εδώ και τώρα. Ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων, πιστεύω, επέτρεψε στο ΣΥΡΙΖΑ να απογειωθεί εκλογικά.

Αλλά αν δούμε τις συγκεκριμένες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει ως αξιωματική αντιπολίτευση τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώνει να ηγηθεί στην κοινωνία και αποτυγχάνει συνεχώς να διαμορφώσει την πολιτική ατζέντα. Δεν υπάρχει συνεκτικότητα, η απλή αντι-μνημονιακή κατεύθυνση και ρητορική δε φτάνει, το πρόγραμμα δεν πείθει, δεν έχουν καν δημιουργηθεί οργανωτικές ρίζες στην κοινωνία. Για να πάρει την εξουσία και να αλλάξει τα πράγματα η Αριστερά πρέπει να έχει δυναμική, να διαμορφώνει την ατζέντα, να γεννάει όραμα. Ε, αυτό το πράγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχει καταφέρει και ο λόγος είναι ότι δεν έχει κυριαρχήσει η ριζοσπαστική πλευρά στη διαμόρφωση των θέσεων του».

-Τα τελευταία χρόνια στηρίζετε τον ΣΥΡΙΖΑ, του ασκείτε ωστόσο και κριτική. Πριν από λίγο καιρό, κάποιοι σας πρότειναν να συμπεριληφθείτε στο ευρωψηφοδέλτιό του, μια πρόταση που τελικά δεν πέρασε. Εσείς γιατί μπήκατε σε αυτή τη συζήτηση, παρά τις επιφυλάξεις σας για το ΣΥΡΙΖΑ; 

«Δεν ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε καν έχω τις ίδιες πολιτικές καταβολές. Αλλά και ποτέ δεν του έκανα εύκολη κριτική, παρ’ όλο που δέχτηκα πυρά από πολλούς μέσα του. Πιστεύω ότι όσοι του προσάπτουν ότι έχει ήδη γίνει ένα κόμμα εξουσίας, ότι είναι ήδη μια νέα μορφή σοσιαλδημοκρατίας, κάνουν πολύ μεγάλο λάθος. Στο ΣΥΡΙΖΑ, είτε μας αρέσει, είτε όχι, ακουμπάνε οι ελπίδες των λαϊκών και εργατικών στρωμάτων. Ο χαρακτήρας του δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντεπεξέρχεται στις ανάγκες του λαού και της εποχής, εγώ αυτό το λέω με αγωνία. Πιστεύω ότι οι ευρύτερες αριστερές δυνάμεις πρέπει να συμβάλουν ώστε να εδραιωθούν τα ριζοσπαστικά του χαρακτηριστικά που είναι πολύ σημαντικά. Η επιθυμητή πολιτική λύση για τη χώρα πάντα ήταν να υπάρξει συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς, ο κύριος όγκος των οποίων είναι στο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και δέχτηκα την πρόταση».

-Είδα ότι κάνατε μία πολύ γενναιόδωρη δήλωση για τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά το κόψιμο της υποψηφιότητάς σας, λέγοντας ότι διαθέτει τα ριζοσπαστικά στοιχεία που χρειάζεται ο τόπος Αρκετοί ωστόσο, μετά το κόψιμο της υποψηφιότητας σας, έβγαλαν το αντίθετο συμπέρασμα, δηλαδή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται τα ριζοσπαστικά στοιχεία και προτιμά να συνεχίσει τη στροφή προς το κέντρο. 

«Ο κύριος λόγος που δεν έγινε αποδεκτή η υποψηφιότητά μου πιστεύω ότι ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια να αποφευχθεί προεκλογικά το θέμα του ευρώ και των μονομερών δράσεων για διαγραφή του χρέους. Κατά την άποψή μου πρόκειται για μεγάλο σφάλμα. Φτάσαμε να έχει γίνει το ευρώ και οι μονομερείς ενέργειες στο χρέος ταμπού για τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι για την κοινωνία. Η άποψη ότι οι πολιτικές μάχες κερδίζονται με μετατόπιση προς το κέντρο, ιδίως σε περιόδους κρίσης, είναι κακή πολιτική θεωρία κι ακόμη χειρότερη πολιτική πρακτική. Στην πράξη θα επιτρέψει στο συντηρητικό στρατόπεδο να θέσει την πολιτική ατζέντα και άρα να έχει μεγάλο πλεονέκτημα. Για τις δυνάμεις της Αριστεράς η απάντηση είναι ο θαρραλέος και σίγουρος ριζοσπαστισμός που θα δώσει όραμα στα λαϊκά στρώματα. Ανησυχώ πολύ για την κατεύθυνση που φαίνεται να παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δε βλέπω άλλη ρεαλιστική ελπίδα για ανατροπή της σημερινής τραγικής κατάστασης στη χώρα».

– Εδώ και λίγο καιρό δουλεύετε μαζί με την ερευνητική σας ομάδα στη δημιουργία ενός εναλλακτικού σχεδίου για την Κύπρο. Τι ακριβώς κάνετε;

«Στην Κύπρο άνοιξε μία μεγάλη συζήτηση αμέσως μετά τα γεγονότα του 2013, με τον εκβιασμό του νησιού και τη υιοθέτηση του καταστροφικού προγράμματος της Τρόικας. Το ΑΚΕΛ είχε το ίδιο μεγάλα προβλήματα γιατί είχε τη διακυβέρνηση της χώρας για πέντε χρόνια, ακριβώς την περίοδο που διαμορφώθηκαν οι συνθήκες της κρίσης. Θέλησε λοιπόν, με ευθύνη και σοβαρότητα, να εξετάσει νέες ιδέες, να σχηματίσει μιαν άλλη πρόταση, η οποία θα ήταν ριζοσπαστική και δε θα δίσταζε να θέσει προς ανάλυση και το θέμα της εξόδου από την ΟΝΕ. Οι συνεργάτες μου κι εγώ εξετάζουμε ορισμένες πλευρές της κυπριακής οικονομίας, ώστε να διαμορφώσουμε σταδιακά μία εναλλακτική πρόταση. Αν αυτή η πολιτική σημαίνει ότι θα χρειαστεί σύγκρουση με τους μηχανισμούς της ΟΝΕ, τότε θα αναλύσουμε και τους όρους με τους οποίους αυτό μπορεί να γίνει με επιτυχία.

Πρόκειται για ένα διεθνές υψηλού επιστημονικού επιπέδου οικονομικό δίκτυο, το οποίο δουλεύει πάνω στη δημιουργία μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πρόταση, με τους όρους που σας εξήγησα παραπάνω. Ο κύριος κορμός είναι οι ερευνητές του RMF στο Λονδίνο, ερευνητές από την Ισπανία, όπου θέλουν να σκεφτούν με σοβαρό τρόπο τι θα σημάνει μία έξοδος από την νομισματική ένωση, από την Κύπρο και την Ελλάδα. Στην ομάδα συμμετέχει επίσης ο Χάινερ Φλάσμπεκ από τη Γερμανία, ένας οικονομολόγος μεγάλου διαμετρήματος.

Όλο αυτό σημαίνει ότι η εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση εξόδου δεν είναι η αφηρημένη ιδέα που σκορπά τρόμο, μπορεί να εφαρμοστεί και υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν τον τρόπο να το κάνουν».

– Θα σας ενδιέφερε να κάνετε την ίδια μελέτη και για την Ελλάδα;

Κατ’ αρχήν, μου φαίνεται απίστευτο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει ήδη παράγει προχωρημένες επεξεργασίες γι’ αυτό το ενδεχόμενο. Το θεωρώ λόγο για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή. Υπάρχει γενικότερο ενδιαφέρον από πλευράς πνευματικών κύκλων, οικονομολόγων και άλλων, να δουν τι θα σήμαινε η υιοθέτηση μιας άλλης οικονομικής πολιτικής. Οι μελέτες αυτές όμως θέλουν πολιτική βούληση, στήριξη και πόρους για να διαμορφωθεί το πρόγραμμα με σοβαρότητα.

-Και μία τελευταία ερώτηση κ. Λαπαβίτσα. Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα σας δημιουργεί αισιοδοξία ή απαισιοδοξία;

«Δυστυχώς δε μου δημιουργεί αισιοδοξία. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατορθώνει να διαμορφώσει την πολιτική ατζέντα και δεν υπάρχει ορμή και κατεύθυνση της πολιτικής κίνησης προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά βλέπουμε να εμφανίζεται σταδιακά ένας μανιασμένος σεκταρισμός, ο οποίος κατά την άποψή μου είναι τελείως λάθος και στηρίζει στην ουσία το κυβερνητικό στρατόπεδο. Η μνημονιακή πλευρά έχει την εμπειρία της εξουσίας, γνωρίζει πολύ καλά πώς να ελέγχει το επικοινωνιακό παιχνίδι και παρουσιάζει ότι συμβαίνει με τον καλύτερο τρόπο. Ήδη δημιουργείται η παραπλανητική εικόνα ότι η κρίση πέρασε και πλέον περνάμε στην ανάπτυξη. Ανησυχώ πολύ για το τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα.Εάν δεν υπάρξει πολιτική αλλαγή, τότε φοβάμαι ότι η Ελλάδα θα πάρει δρόμο ιστορική παρακμής. Θα γίνει μία χώρα ασήμαντη, γερασμένη, φτωχή και τελείως περιθωριακή στην Ευρώπη. Θέλω να πιστεύω ότι η κοινωνία θα βρει τις δυνάμεις για να κάνει αυτό που πρέπει».

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.thepressproject.gr/

Στο 75% του πορτογαλικού ο πραγματικός κατώτατος μισθός στην Ελλάδα

 Απόψεις  Comments Off on Στο 75% του πορτογαλικού ο πραγματικός κατώτατος μισθός στην Ελλάδα
Feb 042014
 

«Πρωταθλήτρια» στη… μείωση των πραγματικών εργατικών αμοιβών (-23,8%) αναδεικνύεται η Ελλάδα, σύμφωνα με έρευνα του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών (Wirtschafts – und Sozialwissenschaftliches Institut, WSI) του Ιδρύματος Χανς Μπέκλερ (Hans Boeckler Stiftung). Η πραγματική αξία του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα είναι πολύ κατώτερη από εκείνου στην Ισπανία και την Πορτογαλία. Συγκεκριμένα ο ελληνικός πραγματικός (λαμβάνοντας υπόψη τον πληθωρισμό κλπ.) κατώτατος μισθός φτάνει στο… 75% του αντίστοιχου πορτογαλικού, αν και η σχέση μεταξύ των δύο κατώτατων μισθών είναι ακριβώς αντίστροφη σε ονομαστικό επίπεδο, δηλαδή με βάση πόσα ευρώ παίρνει ο κάθε εργαζόμενος «στο χέρι»… Την ίδια στιγμή, το 80% των νέων επιχειρησιακών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί μετά το 2012 προέβλεψαν μειώσεις στους μισθούς.

Την έρευνα αυτή από πλευράς WSI-Hans Boeckler Stiftung υπογράφει ο δρ. Τόμας Σούλτερ. Σε αυτήν ο Γερμανός οικονομολόγος παρουσιάζει τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί κυρίως στις τέσσερις χώρες που έχουν ενταχθεί σε Μνημόνια τα τελευταία χρόνια δηλαδή στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο.

Να σημειωθεί πως η εν λόγω έρευνα παρουσιάστηκε δημόσια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά σε συζήτηση με το θέμα: «απασχόληση και κοινωνικές πλευρές της δράσης και του ρόλου της τρόικας στις χώρες της ευρωζώνης που έχει εφαρμοστεί το πρόγραμμα», (Βρυξέλλες 9 Ιανουαρίου 2014).

Η προσέγγιση της τρόικας, σύμφωνα με το δρ. Σούλτερ, σχετικά με τους μισθούς και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις βασίζεται στην υπόθεση ότι η μείωση του εργασιακού κόστους είναι το κλειδί για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας (στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης). Γι’ αυτό πραγματοποιούνται κατ΄ εντολή της ευθείς παρεμβάσεις στην τρέχουσα εξέλιξη των μισθών και «Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» των συστημάτων συλλογικών διαπραγματεύσεων με στόχο τη βελτίωση της προς τα κάτω ελαστικότητας των μισθών.

Πιο αναλυτικά ο Γερμανός οικονομολόγος, παρουσιάζει την εξέλιξη των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα:

Μισθοί στο δημόσιο τομέα
Στην Ελλάδα, οι μισθοί στο δημόσιο τομέα «πάγωσαν» το 2009, το 2010 μειώθηκαν μεταξύ 12%-20% και την περίοδο 2011-13 μειώθηκαν πάλι πάνω από 17%
Στην Πορτογαλία, μειώθηκαν κατά 5% το 2010, μειώθηκαν και πάλι μεταξύ 3,5%-10% το 2011 και αναβλήθηκε η παροχή των ετήσιων μπόνους
Στην Ιρλανδία, μειώθηκαν κατά 5%-7% το 2009 και κατά 5%-8% το 2010
Στην Κύπρο, μειώθηκαν κατά 6,5%-12,5% το 2013.

Κατώτατοι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα
Στην Ελλάδα μειώθηκαν κατά 22% το 2012 (κατά 32% για τους νέους εργάτες κάτω από 25 ετών)
Στην Πορτογαλία, «πάγωσαν» το 2011 και δεν πρόκειται να αυξηθούν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας
Στην Ιρλανδία μειώθηκαν κατά… 1 ευρώ το Φεβρουάριο του 2011 και επανήλθαν τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου
Στην Κύπρο αναβλήθηκε η αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και δεν πρόκειται να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας

Η εξέλιξη της πραγματικής αξίας του κατώτατου μισθού

Στην Ισπανία σε σταθερές τιμές του 2009 ο πραγματικός κατώτατος μισθός έφτασε τις 96 μονάδες, στην Πορτογαλία τις 94 και στην Ελλάδα τις … 71 μονάδες. Με άλλα λόγια ο ελληνικός πραγματικός κατώτατος μισθός βρίσκεται στο 75% του πορτογαλικού. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο ονομαστικός κατώτατος μισθός στην Πορτογαλία (565 ευρώ) είναι χαμηλότερος από εκείνο στην Ελλάδα (683 ευρώ) !

Πιο αναλυτικά οι εξελίξεις στις εργασιακές σχέσεις ανά χώρα:

Ελλάδα
Ο δρ. Σούλτερ επισημαίνει τις σημαντικότερες αλλαγές στο εργατικό δίκαιο σε σχέση με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις:

Με το νόμο 4024/2011 επήλθε αναβολή της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων και της ρήτρας ευνοϊκότητας πχ οι επιχειρησιακές συμβάσεις να αποκλίνουν από τις κλαδικές

Με το νόμο 4046/2012 μειώθηκε η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων σε 3 μήνες

Με το νόμο 4093/2012, ο εθνικός κατώτατος μισθός θα αποφασίζεται με νόμο (και όχι από μία εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας).

Επικαλούμενος στοιχεία του ελληνικού υπουργείου Εργασίας, ο Γερμανός οικονομολόγος σημειώνει πως από το 2012, το 80% των επιχειρησιακών συμβάσεων που έχουν υπογραφεί, προβλέπει μειώσεις στους μισθούς.

Πορτογαλία

Σύμφωνα με το δρ. Σούλτερ, με το νόμο 23/2012 επιτρέπεται στους αντιπροσώπους των μη συνδικαλισμένων εργατών να διαπραγματεύονται σε επιχειρησιακό επίπεδο σε μικρές εταιρείες.

Με το νόμο 90/2012 εισάγονται αυστηρότερα κριτήρια για την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων.

Με το Μνημόνιο του 2011, η κυβέρνηση συμφώνησε να περιορίσει την έκταση των συλλογικών συμβάσεων επ’ αόριστον.

Αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με στοιχεία από το πορτογαλικό υπουργείο Εργασίας τα οποία επικαλείται ο δρ. Σούλτερ, μόλις 328.000 εργαζομένοι καλύπτονταν από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας έναντι… 1,9 εκατομμυρίων το 2008!

Ιρλανδία

Το 2009 έπαψε να υπάρχει το πανεθνικό σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων που ίσχυε εδώ και 22 χρόνια.

Έτσι, η συλλογική διαπραγμάτευση ισχύει πλέον μόνο σε επιχειρησιακό επίπεδο.

Το 2012 θεσπίστηκε το Σύμφωνο Βιομηχανικών Σχέσεων, σύμφωνα με το οποίο γινόνταν πιο αυστηρά τα κριτήρια για τις «Ονομαστικές Συμβάσεις Εργασίας» (Registered Employemnt Agreements) και τους «Κανόνες Ρύθμισης της Εργασίας» (Employement Regulation Orders), με τα οποία καθορίζονται οι κατώτατοι μισθοί σε συγκεκριμένους τομείς.

Κύπρος

Το Μνημόνιο του 2013 ανέβαλε την αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή του μισθού για όσο χρονικό διάστημα διαρκέσει το πρόγραμμα. Στο μέλλον, θα υπάρξει μία μετακίνηση από την πλήρη στη μερική τιμαριθμική προσαρμογή (κατά 50%) με βάση τον πληθωρισμό του προηγούμενου έτους.

Ισπανία

Στην Ισπανία, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, ο αριθμός των εργαζομένων που καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας έπεσε στα 4,6 εκατομμύρια το 2013 από…. 12 εκατομμύρια που ήταν το 2008.

Εν κατακλείδι…

Συγκρίνοντας την πραγματική μείωση των αμοιβών στις χώρες – μέλη της ΕΕ για την περίοδο 2010-14 , ο Γερμανός οικονομολόγος βγάζει τα ακόλουθα συμπεράσματα:

Πρώτα από όλα πως στις 16 από τις 28 χώρες έχει προκύψει μείωση από 0,3% (Τσεχία) έως… 23,8% (Ελλάδα)
Οι εργαζόμενοι στην Κύπρο έχουν δεχτεί τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση στην Ε.Ε. (-19,8%)
Ακολουθούν οι Ούγγροι εργαζόμενοι (-10,6%), οι Πορτογάλοι (-8,1%), οι Ισπανοί (-6,9%), οι Ιρλανδοί (-6,8%) κλπ.

Αυτή είναι η προσέγγιση της Τρόικας για το Εργασιακό

Ποια είναι η συνολική προσέγγιση της τρόικας σχετικά με τους μισθούς και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις; Σύμφωνα με τον δρ. Τόμας Σούλτεν αυτή συμπυκνώνεται στα εξής επτά σημεία:

«Μεταρρυθμίσεις φιλικές προς την απασχόληση» στο πεδίο των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Μείωση της κάλυψης των διαπραγματεύσεων
Μείωση της έκτασης των συμφωνιών
Μεταρρύθμιση του συστήματος των διαπραγματεύσεων προς ένα λιγότερο συγκεντρωτικό μοντέλο
Επέκταση της δυνατότητας απόκλισης από τις υψηλότερου επιπέδου συμφωνίες
Μετακίνηση ή περιορισμός της «αρχής της εύνοιας»
Μείωση της διαπραγματευτικής δύναμης των συνδικάτων

 

Του Δημήτρη Κατσαγάνη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.capital.gr/

Το «υδροκέφαλο» δημόσιο και οι πλεονάζοντες εντός του

 Απόψεις  Comments Off on Το «υδροκέφαλο» δημόσιο και οι πλεονάζοντες εντός του
Nov 242013
 

Με αφορμή την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ έχουμε και πάλι σε πρώτο πλάνο την «ανάλυση» περί του υπερμεγέθους ελληνικού δημοσίου.

Κάθε βράδυ στις 8 Τρέμη, Τσίμας και λοιποί δίνουν, με αυτήν την ανάλυση ως οδηγό, μάχες για την προστασία του απροστάτευτου ιδιώτη –με όλες τις σημασίες- φοιτητή και της βαρυγκομούσας οικογενείας του. Με μια οργουελική κίνηση, μπροστά στην οποία θα υποκλινόταν σεμνά ακόμη και ο ναζιστικός Volkische Beobachter, ισχυρίζονται, με ύφος ανθρώπου που έχει μαζί του όλο το δίκιο του κόσμου, πως αυτό που απειλεί τις σπουδές (;) των φοιτητών δεν είναι η πολιτική των Σαμαράδων και των Βενιζέλων, αλλά οι διοικητικοί και οι πρυτάνεις.

Επικαλούνται, μάλιστα, προκειμένου να επαυξήσουν το άδολο δίκιο τους, και τις περίεργες διαδικασίες πρόσληψης ενός μέρους του προσωπικού των ΑΕΙ. Το γεγονός πως αυτές οι διαδικασίες στήθηκαν από τους λαμόγιους του δικομματισμού, με τους οποίους σταθερά συναγελάζονται, «δεν έχει σημασία». Ό,τι έγινε έγινε. Από δω και πέρα να είμαστε σωστοί και, μαζί με τον υπουργό μας, να λάβουμε όλοι μέρος στην εκκαθάριση της τελευταίας σοβιετικής επαρχίας του κόσμου από την ανθρώπινη σκουριά που επισώρευσε ο μεταπολιτευτικός κρατισμός. Διότι «δεν πάει άλλο». Ως γνωστόν, έχουμε 1500000 δημοσίους υπαλλήλους –κι ας έδειξε η απογραφή γύρω στις 600000, μαζί με τους ένστολους, οι οποίοι, βεβαίως, θα πάρουν πρώτοι μέρισμα από το πρωτογενές πλεόνασμα!

Έτσι, για να παταχθεί ο υδροκεφαλισμός και να εκσυγχρονιστούμε δεόντως, θα πρέπει, στην περίπτωση των διοικητικών των ΑΕΙ, να φτάσουμε σε μια αναλογία 1 προς 100 φοιτητές από 3.5 προς 100 –και 1.5 στο ΑΠΘ- που είναι σήμερα. Για να απομακρυνθούμε έτι περισσότερο από τους καθυστερημένους της Βρετανίας και της Γερμανίας, στα πανεπιστήμια των οποίων η αντίστοιχη αναλογία είναι μεγαλύτερη του 10 προς 100. Στο κάτω κάτω, μειώνουμε διαρκώς την χρηματοδότηση, φέρνοντάς την στο 1/3 αυτής που είχαν πριν από 5 χρόνια, και τα πανεπιστήμιά μας παραμένουν στο 1-2% των καλύτερων της παγκόσμιας κατάταξης. Αν τους μειώσουμε και το προσωπικό στο 1/3 δεν μπορεί παρά να εκτοξευθούν, στο μέτρο που θα παταχθεί η γραφειοκρατία.

Όσο κι αν μοιάζει καρικατούρα το προηγούμενο, στην πραγματικότητα είναι αυτό που σοβαρά λέγεται από τα άθλια καθεστωτικά talking heads. Ένα, μεγάλο ίσως, μέρος τους είναι απλώς άσχετοι σε όλα εκτός από το να προσφέρουν υπηρεσίες στα αφεντικά τους. Θέλω να πω, αρκετοί ανάμεσά τους τα πιστεύουν ειλικρινά αυτά που λένε. Άλλοι κατανοούν πως θα πρέπει να τα πιστεύουν ειδάλλως απειλείται και η δική τους κοινωνική υπόσταση, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό δοτή και εξαρτημένη από την τύχη των πραγματικών αφεντικών. Και κάποιοι τα οργανώνουν συμμετέχοντας δραστήρια και συνειδητά στο μεγαλύτερο πείραμα κοινωνικής μηχανικής εδώ και πολλές δεκαετίες.

Στο σημείο αυτό εμφανίζεται μια πραγματική ιδαιτερότητα της ελληνικής περίπτωσης. Σπανίως στην ιστορία επιχειρήθηκε μια τέτοιας έκτασης κοινωνική «εκχέρσωση», ώστε, σε ισοπεδωμένο έδαφος, να χτιστεί ο «γενναίος νέος κόσμος», η επικράτεια του λευκού κινέζου εργαζόμενου, προϊόν προς εξαγωγή, στη συνέχεια, σε ολόκληρη την καπιταλιστική μητρόπολη. Γι’ αυτό και η «ανορθολογική» δήθεν επιμονή των τροϊκανών, γι’ αυτό και η συνέχιση μιας έκδηλα ανθρωποβόρας πολιτικής με ελάχιστη αποτελεσματικότητα ως προς τους διακηρυγμένους στόχους της.

Αυτό που διακυβεύεται είναι ιστορικής σημασίας για τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Πρόκειται για την προσπάθεια δημιουργίας «μιας ζωής στα άκρα» για την κοινωνική πλειοψηφία και δοκιμάζουν εδώ τη δοσολογία και τον πιο αποτελεσματικό οδικό χάρτη για την επιβολή της. Γι’ αυτό και είμαστε όλοι μας τόσο αναλώσιμοι: για κατεξοχήν ταξικούς και καθόλου για «εθνικούς» λόγους. Αλλά αυτό είναι μια άλλη καίρια και μεγάλη συζήτηση.

Ας επανέλθουμε, λοιπόν, στις ομιλούσες κεφαλές των δελτίων.

Ακούσατε τίποτε, άραγε, για την τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ –υπεράνω υποψίας για αντικαπιταλιστική εμμονή- σύμφωνα με την οποία, στην Ελλάδα με το τεράστιο δημόσιο, το 2011 μόλις το 7,9% του εργατικού δυναμικού απασχολείται στην κεντρική κυβέρνηση σε σχέση με το διπλάσιο 15.5%, που είναι ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ;

Για δείτε τους αριθμούς σε άλλες ενδεικτικές περιπτώσεις: Δανία -30%, Σουηδία -26%, Φινλανδία -23%, Γαλλία -23%, Βρετανία -18%, Λουξεμβούργο -18%, Καναδάς -18%, Βέλγιο -18%,Ιρλανδία -17%, Αυστραλία -16%. Αλλά και ΗΠΑ -15%, Ιταλία -14%, Ισπανία -13%, Ολλανδία -13%, Βραζιλία -12%, Πορτογαλία -12%, Αυστρία -12%, Γερμανία -12%, Ελβετία -10%.
Βάσει αυτών των αριθμών, η λογική συναγωγή είναι πως αναπτυγμένη χώρα σημαίνει κρατική απασχόληση πολύ μεγαλύτερη από αυτήν της Ελλάδας. Αν σκεφτούμε δε πως στον ΟΟΣΑ ανήκουν και χώρες, όπως η Ουκρανία, η Τουρκία ή το Μεξικό, κατανοούμε πως η υστέρηση έναντι των αναπτυγμένων είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Το κράτος μας, λοιπόν, είναι ελάχιστο αν κρίνουμε με όρους απασχόλησης. Αν, μάλιστα, αφαιρέσουμε και το πράγματι ιδιαζόντως μεγάλο κράτος μας στους τομείς των στρατιωτικών και της καταστολής, τότε γίνεται απειροελάχιστο συγκριτικά.

Ναι, αλλά, θα σου πει η καθεστωτική κεφαλή, οι δαπάνες; Τι έχεις να πεις για τις δαπάνες; Ας πούμε, λοιπόν: οι δαπάνες άμυνας –από τις μεγαλύτερες στον κόσμο- θα πρέπει να μειωθούν στο διηνεκές. Οι δαπάνες που αφορούν προμήθειες, εγγυήσεις ή τραπεζικές «διευκολύνσεις», επίσης.

Οι δαπάνες για παιδεία, όμως, οι οποίες, όπως και πάλι μας πληροφορεί η έκθεση του ΟΟΣΑ είναι το 7.9% των συνολικών έναντι 12.5% μέσου όρου του ΟΟΣΑ, θα πρέπει να αυξηθούν κατά 65%, για να φθάσουν αυτόν τον μέσο όρο (κι αυτά για το 2011 γιατί το 2013 τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα). Το ίδιο ισχύει και σχετικά με τις δαπάνες για την υγεία.

Ας δώσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα.

Η κυβέρνηση αποφάσισε πριν από μερικές μέρες να δώσει 3 δισεκατομμύρια για έργα οδοποιίας στους γνωστούς εθνικούς κατασκευαστές, έτσι, αέρα πατέρα. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσε να πληρώνει τους «πλεονάζοντες» διοικητικούς ή τους εξοντωμένους από τον Ιούνιο εκπαιδευτικούς της τεχνικής εκπαίδευσης για 75 χρόνια!

Σταματώ εδώ. Το αίσχος είναι τόσο φανερό, που δεν χρειάζονται άλλα στοιχεία.

Κι όσο για τις αναξιοκρατικές προσλήψεις, ΟΚ. Ας παρουσιάσουν οι δικοί τους υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς και φαρισαίοι της τελευταίας δεκαετίας τις λίστες με τα γαλάζια και πράσινα παιδιά, που φρόντισαν να βοηθήσουν στο να «τρουπώσουν». Είναι βέβαιο πως τις έχουν, προκειμένου να «ελέγχουν την κατάσταση». Ας τις δώσουν, λοιπόν. Και όλοι μαζί, ανοιχτά και δημοκρατικά να δούμε τι θα κάνουμε.

Του Χρήστου Λάσκου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alterthess.gr/

Συνέντευξη τύπου στον Ενικό του Υπουργού Υγείας. Άλλο ένα επικοινωνιακό σόου υπερπαραγωγή

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Συνέντευξη τύπου στον Ενικό του Υπουργού Υγείας. Άλλο ένα επικοινωνιακό σόου υπερπαραγωγή
Oct 232013
 

Ο εθελοντής ιατρός  του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού, καρδιολόγος Γιώργος Βήχας, πήρε μέρος  στην – αυτοαποκαλούμενη – δημόσια συζήτηση, εκπομπή ΕΝΙΚΟΣ  με τον Υπουργό Υγείας, κύριο Άδωνη  Γεωργιάδη, την Δευτέρα 21/10 με την πεποίθηση ότι θα συζητηθούν καίρια θέματα που άπτονται της Δημόσιας Υγείας. Επί  1 ½ ώρα παρήλασαν  μπροστά από την κάμερα πρόεδροι κάθε λογής και συνδικαλιστές που με 2-3 λέξεις του ο υπουργός τους έβαζε στην θέση τους.  Μετά από την επίμονη προσπάθεια 42χρονου μακροχρόνια ανέργου και ανασφάλιστου πολίτη, ο κος Χατζηνικολάου έδωσε – επιτέλους – τον λόγο στην άλλη άκρη της «εξέδρας» και άφησε να ακουστούν λίγες λέξεις για το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα της δημόσιας υγείας που δεν είναι άλλο από τους ανασφάλιστους πολίτες.  Αντί όμως ο υπουργός να απαντήσει επί της ουσίας, αναλώθηκε με επιθετικό ύφος σε περιφερειακά θέματα, μη απαντώντας ουσιαστικά, ενώ ο κος Χατζηνικολάου πήρε τον λόγο από τον γιατρό μας και τον έδωσε και πάλι στην εξέδρα που έπαιζε «φιλικά» προς τον υπουργό υγείας.Είναι ντροπή μια υποτίθεται δημόσια συζήτηση να γίνεται κάτω από τους όρους αυτού που υποτίθεται ότι απαντάει σε ερωτήματα.  Είναι απορίας άξιο το πώς ο υπουργός (όντας 4 μήνες υπουργός υγείας και άσχετος με τον συγκεκριμένο τομέα, κατά δική του ομολογία!) γνώριζε, και αποστόμωσε με την απάντηση του, για θέματα που είχαν να κάνουν από το 2000.  Ας υποθέσουμε ότι ο υπουργός είναι τόσο άξιος και γνώστης όλων των θεμάτων υγείας.  Ας υποθέσουμε ότι οι παραβρισκόμενοι «πολίτες» όντως έκαναν ερωτήσεις που ενδιαφέρουν τους πολίτες.  Ας υποθέσουμε ότι όλη η βραδιά είχε να κάνει με την ουσιαστική ενημέρωση των πολιτών.  Αυτό που δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση όμως να υποθέσουμε είναι ότι όλη η συζήτηση δεν έγινε παρά μόνο για νασυσκοτιστεί και πάλι η κοινή γνώμη για τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προβλήματα της δημόσιας υγείας.  Όταν ακούς τον υπουργό υγείας να μιλάει επί 3 ώρες ΜΟΝΟ για λογιστικά θέματα και για ΧΡΗΜΑ, τότε σίγουρα γνωρίζεις ότι κάτι έχει πάει πολύ στραβά.  Δεν μπορεί ο υπουργός υγείας να καταλάβει ότι είναι υπεύθυνος για τις ζωές των πολιτών?  Δεν μπορεί να καταλάβει ο υπουργός υγείας ότι η μείωση των δαπανών σημαίνει κόστος σε ΖΩΕΣ?

Φυσικά και μπορεί να το καταλάβει.  Όσο επικοινωνιακά παιχνίδια και να παίξουν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι που τον καλύπτουν, την ΑΛΗΘΕΙΑ δεν μπορούν να την κρύψουν.  3,000,000 συμπολίτες μας είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ από το δημόσιο σύστημα υγείας και αυτό έχει κόστος σε ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ  ΖΩΕΣ.  Ο υπουργός σε αυτό τι έχει να απαντήσει?

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://mki-ellinikou.blogspot.gr/

Τα «golden boys» του ΤΧΣ παίρνουν 2 εκατ. ευρώ το χρόνο

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Τα «golden boys» του ΤΧΣ παίρνουν 2 εκατ. ευρώ το χρόνο
Oct 202013
 

Τα δύο εκατομμύρια ευρώ αγγίζουν ετησίως οι αμοιβές των «χρυσών» όπως φαίνεται στελεχών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) σύμφωνα με έγγραφο που διαβίβασε στην Βουλή το υπουργείο Οικονομικών προς απάντηση σχετικού ερωτήματος του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου.

Πιο αναλυτικά, σύμφωνα με το έγγραφο το σύνολο των αμοιβών προσωπικού ανέρχεται σε 1.998.033 ευρώ εκ των οποίων ποσό ύψους 223.585 ευρώ αφορά εργοδοτικές εισφορές.

Το εντυπωσιακό δε είναι ότι από τα 1,7 εκατ. ευρώ καθαρών απολαβών, τα 550.926 ευρώ (333.227 ευρώ καθαρά) αποτελούν την μισθοδοσία των τριών εκτελεστικών μελών του Ταμείου ενώ τα 1,2 εκατ. ευρώ (1.045.571 ευ΄ρω καθαρά) την μισθοδοσία του υπόλοιπου προσωπικού.

Σύμφωνα δε με την σχετική οικονομική έκθεση για το 2012 (σ.σ. η διοίκηση άλλαξε το 2013) οι αμοιβές έχουν ως εξής:

-Παναγιώτης Θωμόπουλος Πρόεδρος ΔΣ (εκτελεστικό μέλος) 241.479 ευρώ
-Χαράλαμπος Κύρκος Αντιπρόεδρος ΔΣ (εκτελεστικό μέλος) 167.003 ευρώ
-Αναστάσιος Γάγαλης Αντιπρόεδρος ΔΣ (εκτελεστικό μέλος) 161.636 ευρώ
-Ηλίας Πλασκοβίτης (εως Ιουν. 2012) μέλος (με εκτελεστικό) 13.812 ευρώ
-Βασιλική Ζάκκα Μέλος (μη εκτελεστικό) 27.624 ευρώ
-Γιώργος Μέργος (από Ιουλ. 2012) Μέλος (μη εκτελεστικό) 13.812 ευρώ
-Ηλίας Τζαβαλής Μέλος (ανεξάρτητο μη εκτελεστικό) 27.624 ευρώ
-Πέπη Ιπλιξιάν μέλος (ανεξάρτητο μη εκτελεστικό) 28.043 ευρώ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.protothema.gr/

Τα μυστήρια ενός πλεονάσματος με τριπλάσιο… έλλειμμα

 Απόψεις  Comments Off on Τα μυστήρια ενός πλεονάσματος με τριπλάσιο… έλλειμμα
Sep 112013
 

Η αλήθεια σε κάθε ισολογισμό, όπως λέγεται συνήθως από τους επιχειρηματίες, βρίσκεται πάντα στο… ταμείο. Και εκεί, στο Ταμείο φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα «ρευστότητας», σύμφωνα με τα ταμειακά στοιχεία που έδωσε χθες η Τράπεζα της Ελλάδος, επισημαίνοντας ένα έλλειμμα «κεντρικής διοίκησης» τριπλάσιο από το πλεόνασμα της εκτέλεσης του προϋπολογισμού για το οκτάμηνο του 2013 που παρουσίασε το ΥΠΟΙΚ.

Το παράδοξο εδώ είναι ότι και οι δύο έχουν… δίκιο. Και πρωτογενές πλεόνασμα υπάρχει και το ταμειακό έλλειμμα είναι μεγαλύτερο από πέρσι.

Και παρ’ όλα αυτά δεν υπάρχει κανένα μυστήριο σ’ αυτό.

Πράγματι στο οκτάμηνο Ιανουαρίου – Αυγούστου σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, δηλαδή χωρίς τις ΔΕΚΟ και τους οργανισμούς που εντάσσονται στην Γενική Κυβέρνηση, σημειώθηκε πλεόνασμα της τάξης των 3 δισ. ευρώ. Αλλά  η κρυφή αλήθεια αυτού του πλεονάσματος αποτυπώνεται με ακόμα καλύτερο τρόπο  στην αναφορά της ανακοίνωσης του ΥΠΟΙΚ που εξηγεί ότι «σε τροποποιημένη ταμειακή βάση, για το 8μηνο Ιανουαρίου – Αυγούστου, παρουσιάζεται έλλειμμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 2,441 δισ. ευρώ έναντι ελλείμματος 12,484 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2012 και στόχου για έλλειμμα 7.833 εκατ. ευρώ…».

Και εκεί το ΥΠΟΙΚ αρχίζει να πλησιάζει στα ταμειακά «νούμερα» της ΤτΕ που μιλάνε για ταμειακό έλλειμμα 3 δισ. ευρώ.

Το ΥΠΟΙΚ διευκρινίζει ότι η ΤτΕ δεν καταγράφει στο ταμειακό αποτέλεσμα τις αποπληρωμές των ληξιπρόθεσμων που πάνε κατά ένα μεγάλο μέρος τους και κλείνουν τρύπες (4,6 δισ. ευρώ) της Γενικής Κυβέρνησης. Πράγματι ένα μέρος των δαπανών που προκαλούν το ταμειακό έλλειμμα των 9 δισ. ευρώ μεταφέρεται με τις πληρωμές αυτές στα ταμεία του ευρύτερου δημόσιου τομέα τα οποία όμως δεν περιλαμβάνονται στον λογαριασμό της κεντρικής διοίκησης που καταγράφει το ταμείο της ΤτΕ. Γιατί η ΤτΕ έχει ένα ταμείο στο οποίο καταγράφει τα άμεσα έσοδα και δαπάνες της κεντρικής διοίκησης που έχει μικρές διαφορές από την «κεντρική κυβέρνηση». Αυτό είναι το Ταμείο και το ταμείο δεν λέει ποτέ ψέματα…

Σε λογιστικό επίπεδο βέβαια η κεντρική κυβέρνηση έχει πάρε – δώσε με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και η αλήθεια είναι ότι έχει αρχίσει να εξοφλεί προς τον τομέα αυτό ληξιπρόθεσμες οφειλές όπως και προς ιδιώτες περί τα 600 – 700 εκατ. ευρώ τον μήνα. Ο συνολικός στόχος είναι να αποπληρωθούν μέχρι το τέλος του έτους περί τα 7 – 8 δισ. ευρώ. Περισσότερα από τα μισά από αυτά πάνε από την τσέπη της κεντρικής κυβέρνησης στην τσέπη της γενικής κυβέρνησης και εκεί το ταμειακό και το λογιστικό αρχίζουν να παίρνουν αποστάσεις…

Όμως αυτό δεν αλλάζει την επικίνδυνη αλήθεια των λογαριασμών της ΤτΕ. Λογαριασμών  που δείχνουν ότι τα έσοδα στο οκτάμηνο ήταν 28,7 δισ. ευρώ όταν το 2012 την ίδια περίοδο ήταν 30,5 δισ. ευρώ.

Και αυτά τα περίπου δύο δισ. ευρώ λείπουν τώρα από το ταμείο…

Το ΥΠΟΙΚ υποστηρίζει ότι μέσα στο επόμενο τρίμηνο οι συσσωρευμένες απαιτήσεις φόρων θα εξαφανίσουν το ταμειακό έλλειμμα που εντοπίζει η ΤτΕ και θα εκτοξεύσουν τα έσοδα και το πλεόνασμα.

Αυτή είναι μία λογιστική προσέγγιση με πολλά ερωτήματα για το κατά πόσο μπορεί να γίνει πραγματικότητα καθώς τα «έσοδα» αυτά πρέπει να έρθουν από τσέπες των οποίων το διαθέσιμο εισόδημα είναι ακόμα μικρότερο από το περσινό… Όσο μικρότερη και αν είναι η ύφεση φέτος από πέρσι, παραμένει ύφεση και αυτό σημαίνει ακόμα μικρότερο διαθέσιμο εισόδημα. Η εξωφρενικά μεγαλύτερη «λογιστική» απαίτηση από αυτό το πολύ μικρότερο εισόδημα δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα οδηγήσει και σε ανάλογο «ταμειακό» αποτέλεσμα.

Στο ΥΠΟΙΚ κάποιοι ήδη… βάζουν στοίχημα το κεφάλι τους ότι θα διαψευσθούν οι Κασσάνδρες. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι το στοίχημα αυτό αν χαθεί θα προκαλέσει σεισμούς με ισχυρές πολιτικές παρενέργειες και όχι απλά τριγμούς, στο οικονομικό επιτελείο.

Η ΤτΕ χθες με τα ταμειακά της αποτελέσματα απλώς υπενθύμισε το πραγματικό στοίχημα των επόμενων μηνών και αυτό δεν είναι το «λογιστικό» πλεόνασμα, αλλά το «ταμειακό» αποτέλεσμα, όχι μόνο στο δημόσιο ταμείο αλλά και στο σύνολο της φτωχότερης από πέρσι οικονομίας. Γιατί από εκεί πρέπει να αφαιρεθούν τα ποσά από τα οποία θα οικοδομηθεί το «πρωτογενές πλεόνασμα»,  που θα ανοίξει τις διαδικασίες για την νέα αναδιάρθρωση του χρέους…

Του Γιάννη Αγγέλη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.capital.gr/

Ένας άλλος κόσμος

 Video, Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Ένας άλλος κόσμος
May 302013
 

Το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» (90′, 2013)

Αυτή τη στιγμή στο πλανήτη παρατηρείται μια κοινωνικά άνιση κατανομή (και συσσώρευση) του πλούτου, διόγκωση των κοινωνικών ανισοτήτων, περιορισμός βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και μια άνευ προηγουμένου εξάντληση των φυσικών πόρων.

Η συνεχής οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών, με έμφαση στη βρώμικη οικονομία του άνθρακα, αποδείχθηκε μη βιώσιμη αφού ενέτεινε τις ανισότητες, μείωσε το βιοτικό επίπεδο, κατέστρεψε τους φυσικούς πόρους και μεταμορφώθηκε τελικά σε μια υπανάπτυξη αποσυνδεδεμένη από την κοινωνική ευημερία.

Αυτή η οικονομία της αγοράς και της κατανάλωσης κατάφερε να σβήσει από τη μνήμη των περισσότερων ανθρώπων ότι ένας άλλος κόσμος κάποτε έθετε όρια στην ανάπτυξη, τόνιζε τη συνεργασία αντί για τον ανταγωνισμό και εκτιμούσε τα δώρα και την ανταλλαγή ως δεσμό της ανθρώπινης αλληλεγγύης.

Στην Ελλάδα της κρίσης, από το 2010 έχουν αναπτυχθεί σαν τα μανιτάρια δεκάδες κινήματα και πρωτοβουλίες πολιτών με στόχο την επανάκτηση της ζωής, των κοινών αγαθών, του ελεύθερου δημιουργικού χρόνου και των παραγωγικών διαδικασιών.

Οικοκοινότητες και οικοχωριά, επανακτήσεις αγροτικής γης, καταλήψεις στέγης και κέντρα κοινωνικής συμβίωσης, συνεταιρισμοί παραγωγών- καταναλωτών, κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι αγρόκηποι, αεικαλλιέργεια (permaculture) και βιολογικές καλλιέργειες, ανταλλακτήρια και τράπεζες παραδοσιακών σπόρων, εργασιακές κολεκτίβες, ηθικές τράπεζες, αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, τοπικά ανταλλακτικά δίκτυα προϊόντων και υπηρεσιών (αχρήματη οικονομία), λαϊκές συνελεύσεις και συμμετοχικοί προϋπολογισμοί σε επίπεδο κοινότητας συνθέτουν ένα πολύχρωμο και πολύμορφο παζλ εναλλακτικών προτάσεων σαν απάντηση στην πολλαπλή κρίση που βιώνουμε.

Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες. Επιχειρεί μια ενδεικτική καταγραφή μερικών από τις κυριότερες πρωτοβουλίες που ασχολούνται με τη μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τον καπιταλισμό και την κρίση.

Ακόμη αποτελεί μια συνέχεια παρουσίασης και ενδυνάμωσης αυτού του «άλλου κόσμου» που έγινε μέσα από την μετάφραση του ντοκιμαντέρ «Φόρος τιμής στην Καταλωνία ΙΙ» αλλά και την πλατφόρμα δικτύωσης «Ένας άλλος κόσμος».

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://pitsirikos.net/

Αναβαθμιστήκαμε!

 Πολιτικό χιούμορ  Comments Off on Αναβαθμιστήκαμε!
May 152013
 

Ο οίκος αξιολόγησης Fitch αναβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας από CCC σε B-, με σταθερή μάλιστα προοπτική να πάρει ακόμα καλύτερους βαθμούς και να περάσει στο πανεπιστήμιο, ενώ αρκετές πιθανότητες να περάσει στον τελικό έχει και το ελληνικό τραγούδι στη Γιουροβίζιον.

Σύμφωνα με την Fitch, η ελληνική οικονομία βρήκε νέο σημείο ισορροπίας αφού δεν κινείται τίποτα στην αγορά και αυτό δημιουργεί μια πολύ σταθερή κατάσταση. Την κατάσταση του πτώματος.

Όπως αναφέρει ο οίκος αξιολόγησης, αν η ανεργία φτάσει στο 65% και οι μισθοί πάνε στα 100 ευρώ, η Ελλάδα θα ξεπεράσει την χρεοκοπία και θα βγει και πάλι στις αγορές. Χωρίς τους Έλληνες.

Η Fitch συμπληρώνει πως ο κίνδυνος για έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη απομακρύνθηκε αλλά αυτό που προβληματίζει κάπως είναι η έξοδος από την Δημοκρατία.

Παράλληλα, η Fitch εξαίρει την κυβέρνηση για το σχέδιό της να οδηγεί σε μετανάστευση όσους Έλληνες περισσεύουν, ώστε να αποτελούν πια πρόβλημα για τις χώρες που τους υποδέχονται και όχι για την Ελλάδα.

Αυτό που προβληματίζει την Fitch είναι πως η κυβέρνηση δεν έχει πετύχει τίποτα στον τομέα της ανάπτυξης αλλά, αν ο πληθυσμός της Ελλάδας μειωθεί στο μισό, θα υπάρξει και ανάπτυξη, και θα βουλώσουμε τα στόματα των εχθρών μας.

Στην ανακοίνωση της Fitch αναφέρεται πως η Ελλάδα δίνει την εικόνα ότι βρίσκεται σε πολιτική και κοινωνική σταθερότητα αλλά αυτή την εικόνα έδινε η Ελλάδα και το 2008, και είδαμε πώς κατέληξε.

Τώρα πια η Ελλάδα είναι λίγο πιο πάνω από τα «σκουπίδια». Δηλαδή, έχουμε αρχίσει να βγάζουμε το κεφάλι από τον σκουπιδοτενεκέ και έχουμε τρομάξει με αυτά που βλέπουμε γύρω μας.

Η αναβάθμιση της Ελλάδας από την Fitch μου θυμίζει αυτές τις εκλάμψεις που έχουν οι ασθενείς λίγο πριν τα τινάξουν.

Τα ξέρετε: είσαι στο νοσοκομείο, ο άνθρωπός σου -μετά από πολλές μέρες σε κώμα- είναι μέσα στην καλή χαρά, σου μιλάει, σε φιλάει, πλημμυρίζεις από ελπίδα, φεύγεις κάποια στιγμή χαρούμενος από το νοσοκομείο για να πας στο σπίτι να κάνεις ένα μπάνιο και να κοιμηθείς λίγο σαν άνθρωπος, και, μόλις μπαίνεις στο σπίτι, χτυπάει το τηλέφωνο και σου λένε «Έλα αμέσως στο νοσοκομείο. Πέθανε.».

Άντε, και καλή ψυχή.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://pitsirikos.net/

Όργιο μαύρου χρήματος σε τραπεζικούς λογαριασμούς 13 δημοσίων υπαλλήλων

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Όργιο μαύρου χρήματος σε τραπεζικούς λογαριασμούς 13 δημοσίων υπαλλήλων
Aug 082012
 

Εκτός υπηρεσίας «πέταξαν» οριστικά τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα την περίφημη «εκατομμυριούχο» δικαστική υπάλληλο που υπηρετούσε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών και είχε καταθέσεις 7,9 εκατομμυρίων ευρώ , τις οποίες εκτός των άλλων «έκρυβε» επί 20 χρόνια από τις αρμόδιες αρχές. Η συγκεκριμένη υπάλληλος που ανήκει στον κατάλογο με τους 13 «κροίσους» δημοσίους υπαλλήλους που είχαν συνολικές καταθέσεις άνω των 25 εκατομμυρίων ευρώ, κατείχε και σημαντική ακίνητη περιουσία καθώς και ανώνυμη εταιρία. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό πώς ουσιαστικά υποστήριξε πώς δεν γνώριζε ότι έπρεπε να τα δηλώσει γιατί «δεν είχαν μεταβολές». Η δικαστική υπάλληλος εκδιώχθηκε (οριστική παύση) πριν από λίγες ημέρες για τα πειθαρχικά παραπτώματα της «αναξιοπρεπούς και ανάξιας διαγωγής εντός και εκτός υπηρεσίας» από το αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο, ενώ εκκρεμεί σε βάρος της και το ποινικό σκέλος της υπόθεσης.

Πως αποκαλύφθηκε

Η αποκάλυψη του θέματος είχε γίνει πριν από μερικούς μήνες όταν άνδρες του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ) εντόπισαν «όργιο» μαύρου χρήματος σε τραπεζικούς λογαριασμούς 13 δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι έκρυβαν στις καταθέσεις τους περισσότερα από 25 εκατομμύρια ευρώ. Μεταξύ των προσώπων αυτών ήταν και η εν λόγω δικαστική υπάλληλος που υπηρετούσε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών τα τελευταία 31 χρόνια και η οποία είχε σε 30 τραπεζικούς λογαριασμούς «αδικαιολόγητες» καταθέσεις ύψους 7.965.236,64 ευρώ. Ακόμη, στην κατοχή της ιδίας και του συζύγου της εντοπίστηκε το σύνολο των μετοχών ανώνυμης εταιρείας, ενώ διέθετε και σημαντική ακίνητη περιούσια. Τα στοιχεία αυτά συγκέντρωσαν οι αρχές ύστερα από άρση του τραπεζικού, φορολογικού και χρηματιστηριακού απορρήτου αλλά και ενδελεχή έρευνα που διενήργησαν σε όλα τα υποθηκοφυλακεία της χώρας. Η ίδια -σύμφωνα με πληροφορίες- υποστήριξε ενώπιον του αρμοδίου πειθαρχικού οργάνου ότι δεν δήλωνε τα περιουσιακά της στοιχεία γιατί τα τελευταία χρόνια δεν είχε σημειωθεί καμία μεταβολή σε αυτά

Oι υπόλοιποι «κροίσοι»

Σημαντικό πάντως θα είναι να δούμε την εξέλιξη και των υπολοίπων υποθέσεων καθώς και τις κινήσεις των αρχών προς την δήμευση της περιουσίας σε περίπτωση που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν τα ποσά. Τους κροίσους δημοσίους υπαλλήλους είχε αποκαλύψει έγγραφο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης που κατατέθηκε στην Βουλή τον περασμένο Μάρτιο μετά από σχετική ερώτηση του πρώην βουλευτή Πειραιά με το ΠΑΣΟΚ Μανώλη Μπεντενιώτη. Σύμφωνα με αυτό:

– Συνταξιούχος υπάλληλος Υπουργείου της Αθήνας είχε καταθέσεις συνολικού ύψους 8.923.506,59.
-Τελωνιακός υπάλληλος είχε καταθέσεις ύψους 923.554,67 ευρώ.
Επίσης εντοπίστηκαν πέντε υπάλληλοι πολεοδομίας:
-Υπάλληλος πολεοδομίας νησιωτικού νομού είχε καταθέσεις» ύψους 1.563.355 ευρώ. Το αποτέλεσμα των ερευνών είχε ως συνέπεια η εφορία να βεβαιώσει φόρους που πρέπει να πληρώσει ο επίορκος υπάλληλος ύψους 330.561,47 ευρώ
– Πρώην Διευθυντής της Πολεοδομίας νησιωτικού νομού είχε καταθέσεις ύψους 609.382 ευρώ, του επιβλήθηκε ποινή παύσης και τέθηκε αυτοδίκαια σε αργία». Επιπροσθέτως, η εφορία του καταλόγισε φόρους και προσαυξήσεις ύψους 877.832,06 ευρώ ενώ το δικαστήριο του απαγόρευση την έξοδο από την χώρα.
– Προϊστάμενος πολεοδομίας της Δυτικής Ελλάδας είχε καταθέσεις ύψους 607.637 ευρώ
-Προϊστάμενος πολεοδομίας Δήμου της Αττικής πιάστηκε με αποταμιεύσεις ύψους 353.971,6 ευρώ
-Υπάλληλος πολεοδομίας της Βορείου Ελλάδας εντοπίστηκε να φυλάσσει στους λογαριασμούς του 61.296,10 ευρώ, τα οποία όχι μόνο δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει αλλά εις βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα.
-Πρώην δασάρχης σε νησί του Σαρωνικού, δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ποσό των 1.014.701,4 ευρώ από σύνολο καταθέσεων 4.109.449,8 ευρώ. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι αν και εις βάρος του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη από την δικαιοσύνη, το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο τον απάλλαξε για το συγκεκριμένο αδίκημα για να τον απολύσει πρόσφατα λόγω καταδίκης επειδή έδωσε άδεια τοποθέτησης κεραίας κινητής τηλεφωνίας μέσα σε δασική περιοχή και σε αρχαιολογικό χώρο!
-Πρώην προϊστάμενος δασικής υπηρεσίας νησιωτικού νομού είχε 88.200 ευρώ τα οποία χαρακτηρίστηκαν αδικαιολόγητα.
-Υπάλληλος του ΟΑΕΔ είχε 675.615,28 ευρώ αδικαιολόγητες καταθέσεις.
-Προϊστάμενος Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων είχε αδικαιολόγητες καταθέσεις ύψους 506.059,02 ευρώ
-Πρώην διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών στην Δυτική Ελλάδα είχε τραπεζικές καταθέσεις ύψους 600.000 ευρώ και του επιβλήθηκε ποινή οριστικής παύσης.

Του Παναγιώτη Στάθη

Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων – Σ.πα.με

 Δράσεις αλληλεγγύης πολιτών  Comments Off on Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων – Σ.πα.με
Feb 282012
 

Η Σ.Πα.Με. είναι μια συλλογική προσπάθεια δικαίου εμπορίου που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη (Κ. Μελενίκου 29). Πρακτικά είναι ένα πρατήριο ειδών πρώτης ανάγκης, τύπου μπακάλικου, και ως νομική υπόσταση ένας μη κερδοσκοπικός προμηθευτικός συνεταιρισμός. Όλες οι αποφάσεις για όλα τα θέματα παίρνονται μέσω γενικής συνέλευσης και ψηφίζονται βάσει πλειοψηφίας και όλες οι εργασίες μοιράζονται το δυνατόν με κυκλική εναλλαγή. Σκοπός του εγχειρήματος είναι κατά κάποιο τρόπο να φανεί ότι μπορούν να λειτουργήσουν σ’αυτόν τον τόπο συλλογικές προσπάθειες – και κυρίως στον πονεμένο τομέα της παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων.

περισσότερες πληροφορίες: http://synparmes.gr/