ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ: ΚΕΠΑ-Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας

Το προσωπείο της εξυγίανσης και μεταρρύθμισης που υπόσχονται Κυβέρνηση και Τρόϊκα πέφτει, αποκαλύπτοντας ένα γραφειοκρατικό λαβύρινθο,  ελλείψεις, υποστελέχωση επιτροπών ,αδιαφορία, τραγικές καθυστερήσεις μέχρι τον έλεγχο, αλλά και  στη μετέπειτα  έκδοση γνωματεύσεων , που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην αφαίρεση του επιδόματος ή σύνταξης αναπηρίας ,που χρόνια σωματικά και ψυχικά ασθενείς δικαιούνται και στηρίζουν την επιβίωσή τους .

Άνθρωποι ήδη χτυπημένοι από   ασθένειες και εξαθλιωμένοι από τη φτώχια και την ανεργία, που επιβάλλονται από  χρεοκοπημένες κυβερνητικές πολιτικές του καταρρέοντος καπιταλιστικού συστήματος , ρίχνονται στον κοινωνικό καιάδα ως σκουπίδια.
Τα ποσοστά της αναπηρίας τους, που οι ιατρικές εξετάσεις επιβεβαιώνουν, κρίνονται ως ανεπαρκή και μειώνονται στο ελάχιστο από τις πρωτοβάθμιες υγειονομικές επιτροπές. Το δικαίωμα της  ένστασης  χρεώνεται 50ευρώ και φυσικά στο μεσοδιάστημα, μέχρι την καθυστερημένα τελική απόφανση της δευτεροβάθμιας επιτροπής, το επίδομα αναπηρίας έχει ήδη κοπεί. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες περιπτώσεις. Πόσο μειώνουν τα ποσοστά αναπηρίας; Όσο πρέπει να μειωθεί το χρέος και να καταγραφεί «πρωτογενές πλεόνασμα»!  Μόνο που έτσι, ξεπληρώνονται μεν οι τοκογλύφοι, αλλά χάνονται ανθρώπινες ζωές. Μερικά παραδείγματα από μέλη της Συνέλευσής μας.

” Είμαι 35 ετών. Το 2005 ξεκίνησα να παίρνω αναπηρικό επίδομα με 67% , μετά από σοβαρό εργατικό ατύχημα, μέχρι τον Ιούνιο του 2012. Από τότε ξαναπέρασα επιτροπή 17 Οκτωβρίου 2013 , που έκριναν τις ίδιες παθήσεις 50%. Έκανα ένσταση πληρώνοντας 50 ευρώ, περιμένοντας να περάσω δευτεροβάθμια επιτροπή, χωρίς να έχω καμιά πληροφορία γι αυτό. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η μητέρα μου. Είμαστε όλοι άνεργοι και αδυνατούμε να βρούμε δουλειά. έχουμε πια πρόβλημα επιβίωσης. Ζούμε από τη βοήθεια άλλων ανθρώπων.”

” Είμαι 47 ετών. Πάσχω από καρδιακή ανεπάρκεια της μιτροειδούς. Έχω μόνιμο βηματοδότη και έχω χειρουργηθεί δυο φορές, 5 και 22 ετών και πάσχω από επακόλουθες αγγειολογικές παθήσεις. Από το 1987 μέχρι το 2010 στηριζόμουν οικονομικά στο επίδομα αναπηρίας. Η πρωτοβάθμια επιτροπή μου έδινε πάντα 67 – 80% αναπηρία, κάνοντας κάθε φορά τις απαραίτητες εξετάσεις  στο Νοσοκομείο. Το Σεπτέμβριο του 2010 η επιτροπή μου έδωσε 50% αναπηρία. Έκανα ένσταση στην δευτεροβάθμια επιτροπή πληρώνοντας 50 ευρώ, χωρίς να με δικαιώσει. Από τότε μέχρι σήμερα ζω χωρίς την οικονομική υποστήριξη που δικαιούμαι.”

Ποια είναι και  η ευθύνη των γιατρών που απαρτίζουν τις επιτροπές; Μπορούν να λειτουργούν σε διατεταγμένη υπηρεσία, υπακούοντας μόνο στις φασιστικές εντολές ενός μνημονιακού υπουργείου, παραβλέποντας τον Άνθρωπο και τον όρκο που έχουν δώσει; Ποια είναι η θέση του Ιατρικού Συλλόγου και τι συστάσεις κάνει στα μέλη του;