Δολοφόνοι των παιδιών τους

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Δολοφόνοι των παιδιών τους
Jun 102015
 

Ένας εξαρτημένος και ένας αστυνομικός, φορτωμένοι ίσως και οι δύο με ψυχικές παθήσεις, ξέσπασαν πάνω στις ζωές των παιδιών τους

Γιατί τώρα τέτοια σιωπή; Πού είναι οι πολύωρες εκπομπές και οι φωνές για το «κτήνος», το «ανθρωπόμορφο τέρας», τον «γυφτοβούλγαρο» που αφού σκότωσε το 4χρονο κοριτσάκι του, προχώρησε στην απόλυτη φρίκη, την περιγραφή της οποίας όλοι ζήσαμε με κάθε λεπτομέρεια στις κάμερες και στις εφημερίδες;

Στο απόγειο τότε του ρατσιστικού μίσους και της ναζιστικής προπαγάνδας ανθρώπων που πιστεύουν ότι η καταγωγή ή το χρώμα καθορίζουν εγκληματικές συμπεριφορές, οι χρυσαυγίτικες ιστοσελίδες έγραφαν: «Ανθρωπόμορφο κτήνος από τη Βουλγαρία τεμάχισε και έβρασε το 4χρονο παιδί… Αυτούς προστατεύει η “πρώτη φορά Αριστερά”!»

Χθες, όχι ένα «ανθρωπόμορφο τέρας», αλλά «άνδρας των ΜΑΤ» έπνιξε με τα χέρια του το κοριτσάκι του. Η είδηση, ως όφειλε, ειπώθηκε, γράφτηκε και πήρε τον δρόμο της δικαιοσύνης χωρίς τις αστυνομικές πηγές να «σοκάρονται» και να εμπλουτίζουν με περιγραφές τη ζοφερή δημοσιογραφία και χωρίς φυσικά κανείς να υπαινίσσεται ότι οι Έλληνες αστυνομικοί έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με τους παιδοκτόνους «γυφτοβούλγαρους».

Ένας εξαρτημένος και ένας αστυνομικός, φορτωμένοι ίσως και οι δύο με ψυχικές παθήσεις, ξέσπασαν πάνω στις ζωές των παιδιών τους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όπως παραμένει πραγματικότητα ότι οι περισσότερες κακοποιήσεις και βιασμοί παιδιών στην Ελλάδα προέρχονται από συγγενικά πρόσωπα.

Ούτε θανατικές ποινές ούτε απειλές για τη ζωή των παιδοκτόνων ούτε τίποτα βάρβαρο θα αποδώσει δικαιοσύνη πέρα από την κάθε προβλεπόμενη από τον νόμο ποινή αφού οι δύο υποθέσεις πήραν τον δρόμο της δικαιοσύνης, που όλοι ελπίζουν και πιστεύουν ότι με τον ίδιο δίκαιο και αυστηρό τρόπο θα αντιμετωπίσει και τους δύο δολοφόνους.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.efsyn.gr/

Χέρια κατά του ρατσισμού

 Video  Comments Off on Χέρια κατά του ρατσισμού
May 272015
 

Σε ένα τρίλεπτο βίντεο, δημιουργοί από τέσσερις χώρες ενώνουν πέντε τρόπους έκφρασης (χορό, ποίηση, βίντεο, μουσική και φωτογραφία), για να μεταφέρουν μέσω δύο χεριών ένα ηχηρό μήνυμα ενάντια στο ρατσισμό.

Το βίντεο, με τίτλο «Χέρια κατά του ρατσισμού», δόθηκε στη δημοσιότητα στις 21 Μαρτίου, Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων. Κυκλοφόρησε κατ’ αρχάς στο Ίντερνετ –«ένα προνομιακό πεδίο για τη μεταφορά της ρητορικής του μίσους, μέσα από τις άκρες των δακτύλων μας όταν πληκτρολογούμε κάτι», σημειώνει η Sara Toscano, η οποία εμπνεύστηκε το βίντεο. «Ωστόσο, και στον πραγματικό κόσμο, μέσα από τις χειρονομίες και τις πράξεις μας μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά. Γι’ αυτό και στο βίντεο επικεντρωθήκαμε στα χέρια, ζητώντας απ’ όλους να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να καταπολεμήσουν τις διακρίσεις».

«Η συνεργασία είναι ιδιαίτερα σημαντική, όταν θέλεις να μεταφέρεις ένα οικουμενικό μήνυμα, όπως αυτό της ισότητας», προσθέτει η χορεύτρια και χορογράφος από την Πορτογαλία. Πηγή έμπνευσής της ήταν το έργο της ολλανδικής Μη Κυβερνητικής οργάνωσης Magenta, με την οποία είχε συνεργαστεί εκτεταμένα στο παρελθόν. Η Magenta καταπολεμά το ρατσισμό στο Διαδίκτυο, παρακινώντας ιστοσελίδες να σβήσουν εθελοντικά περιεχόμενο που προωθεί τις διακρίσεις και παραβαίνει το νόμο. «Όπως το Ίντερνετ δεν γνωρίζει σύνορα, έτσι κι εμείς θελήσαμε να συνενώσουμε καλλιτέχνες από διάφορες χώρες, για να εμπνεύσουμε άτομα και κοινότητες απ’ όλο τον κόσμο», σημειώνει η κα Toscano.

Συνεργοί στην προσπάθειά της είναι ο ποιητής Θωμάς Τσαλαπάτης, ο συνθέτης Μάνος Αθανασιάδης, η τραγουδίστρια Κατερίνα Κοζαδίνου, ο σκηνοθέτης Στέλιος Μαυρογιάννης, η γραφίστρια Κατερίνα Παππού και ο φωτογράφος Alexandre Cabrita. Το βίντεο επίσης περιλαμβάνει ένα μήνυμα των Ολλανδών Suzette Bronkhorst και Ronald Eissens, ιδρυτών της ΜΚΟ Magenta, η οποία προβάλλει το σύνθημα «Δάγκωσε το χέρι που τροφοδοτεί τις διακρίσεις».

Παντρεμένη με Έλληνα και ζώντας το μισό χρόνο στην Αθήνα, η κα Toscano έχει παρακολουθήσει από κοντά την ανάπτυξη του ρατσισμού στη χώρα. «Εγώ πάντοτε αισθανόμουν ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη και δεν βίωσα κάποιου είδους διάκριση», αναφέρει. «Όμως πιστεύω πως αυτό οφείλεται στο ότι είμαι Ευρωπαία και μαθαίνω τη γλώσσα. Ως ξένη ωστόσο, θεωρώ εξαιρετικά προβληματική και τρομακτική την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Όταν κάποια στιγμή βρέθηκα τυχαία σε συγκέντρωση της οργάνωσης στο δρόμο, αισθάνθηκα μεγάλη ανασφάλεια και αντίφαση με τις μέχρι τότε εμπειρίες μου».

«Οι Έλληνες είναι ιδιαίτερα φιλόξενος λαός και για την άνοδο του ρατσισμού νομίζω ότι ευθύνεται η κρίση. Έχουμε πάντοτε την ανάγκη να κατηγορήσουμε κάποιον, να του επιρρίψουμε την ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Τα δημαγωγικά κόμματα το εκμεταλλεύονται αυτό, σε μια περίοδο που οι άνθρωποι είναι πιο ευάλωτοι, καθώς οι ζωές τους έχουν αλλάξει λόγω της κρίσης».

«Για να νικήσουμε το ρατσισμό, πρέπει να συνεχίσουμε τη δουλειά στο πεδίο για την προώθηση της πολυπολιτισμικότητας, αφού, όταν δεν γνωρίζεις τον Άλλο, τείνεις να τον φοβάσαι. Γι’ αυτό και τα προγράμματα ένταξης, όπως π.χ. στα σχολεία, είναι ιδιαίτερα σημαντικά, αφού δείχνουν πως όλοι έχουμε τα ίδια όνειρα και τις ίδιες επιδιώξεις. Οι καλλιτέχνες επίσης μπορούν να παίξουν ρόλο στην καταπολέμηση των διακρίσεων, καθώς μπορούν να εμπνεύσουν τον κόσμο σε πολλά επίπεδα, να τους κινητοποιήσουν ώστε να βγουν από την αδράνεια και να τους προκαλέσουν διαφορετικά συναισθήματα».

Δείτε το βίντεο:

Αν ο δράστης φώναζε Αλλάχ Ακμπάρ, θα ήταν τρομοκράτης

 Απόψεις  Comments Off on Αν ο δράστης φώναζε Αλλάχ Ακμπάρ, θα ήταν τρομοκράτης
Feb 182015
 
Αν ένας 50χρονος μουσουλμάνος δολοφονούσε – με σφαίρα στο κεφάλι – τρεις λευκούς φοιτητές, όλα θα ήταν διαφορετικά. Τώρα, όμως, που τα θύματα είναι Mουσουλμάνοι και ο δράστης λευκός, το έγκλημα δεν συνιστά τρομοκρατική πράξη, ενώ δεν ανιχνεύεται καν ρατσιστικό κίνητρο

Οι αστυνομικές αρχές της Βόρειας Καρολίνας συνέλαβαν χθες έναν άνδρα, που όπως ο ίδιος ομολόγησε, αργά το βράδυ της Τρίτης σκότωσε τρεις μουσουλμάνους φοιτητές -όλοι τους μέλη της ίδιας οικογένειας- στην πανεπιστημιούπολη του Τσάπελ Χιλ.Ο 46χρονος Κρεγκ Στίβεν Χικς κρατείται τώρα στη φυλακή της κομητείας Ντέραμ, ενώ για την ώρα η αστυνομία δεν έχει καταφέρει να διευκρινίσει τα κίνητρα της τριπλής δολοφονίας, διαρρέοντας πληροφορίες ότι το έγκλημα ακολούθησε κάποια διαφωνία των θυμάτων με τον δράστη για μια θέση πάρκινγκ.

Τα τρία θύματα είναι ο Ντία Σάντι Μπαρακάτ, 23 ετών, η σύζυγός του, Γιούσορ Άμπου-Σάλια, 21 ετών και η αδελφή της, Ράζαν Αμπου Σάλια, 19 ετών. Τα δύο κορίτσια κυκλοφορούσαν με καλυμμένο το κεφάλι τους με μαντήλι.

Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο Ντία Μπαρακάτ φοιτούσε στην οδοντιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας. Στο ίδιο πανεπιστήμιο φοιτούσε και η 19χρονη Ράζαν, ενώ η σύζυγός του επρόκειτο να ξεκινήσει τις σπουδές της το προσεχές εξάμηνο. Και οι τρεις ήταν γνωστοί στην τοπική κοινότητα για την εθελοντική τους δράση.

Ο δράστης μπορεί να είναι άθεος, ψυχοπαθής ή απλά νευρικός, αλλά δεν είναι ισλαμοφοβικός

Ο δράστης, γείτονας των θυμάτων, παρουσιάζεται στα αμερικανικά ΜΜΕ  ως «άθεος» ή ακριβέστερα πολέμιος όλων των θρησκειών, καθώς στην προσωπική του σελίδα στο facebook δήλωνε πως εχθρεύεται τους ακραίους Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.

Μεταξύ διαφόρων αναρτήσεών του (στην πλειοψηφία τους κριτικές προς κάθε μορφή θρησκείας), αυτή είναι η φωτογραφία που ανήρτησε στις 20 Ιανουαρίου:
Η σύζυγος του δράστη υποστηρίζει δημόσια, με κάθε ευκαιρία, πως  η εγκληματική πράξη του άνδρα της δεν είχε σε καμία περίπτωση να κάνει με τη θρησκεία των θυμάτων, κάνοντας λόγο αποκλειστικά για μια διαφωνία μεταξύ  γειτόνων. Ο δικηγόρος του Χικς, από την άλλη, επικαλείται ψυχολογικά προβλήματα του πελάτη του, καθώς «πώς αλλιώς μπορεί να δικαιολογηθεί μια τριπλή δολοφονία για μια διαφιλονικούμενη θέση στάθμευσης;».

Η οικογένεια των θυμάτων, όμως, έχει διαφορετική άποψη. Οι συγγενείς σε δημόσιες δηλώσεις τους απαιτούν τη διενέργεια έρευνας για «έγκλημα μίσους», υποστηρίζοντας πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η πίστη των θυμάτων υπήρξε το βασικό κίνητρο της δολοφονία τους.

Σε δηλώσεις του σε αμερικανικά ΜΜΕ, ο πατέρας των δύο κοριτσιών, υποστήριξε πως η μεγαλύτερη κόρη του είχε παραπονεθεί για ένα γείτονα τους, που τους δημιουργούσε προβλήματα και τους μιλούσε με το όπλο να κρέμεται στη ζώνη του, προκαλώντας τους δυσφορία. «Ειλικρινά, μας μισεί για αυτό που είμαστε και για το πώς δείχνουμε», είχε πει στον πατέρα της.

Την ίδια ώρα, πρόσωπο, που φέρεται  πως διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τα θύματα, ισχυρίζεται πως πράγματι υπήρξε μια διένεξη για μια θέση στάθμευσης, που ζητούσε επίμονα ο δράστης, αλλά αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Χικς παρενοχλούσε τους τρεις νέους. Η Γιούσορ, μάλιστα, είχε πρόσφατα παραπονεθεί και στο διαχειριστή του συγκροτήματος, στο οποίο διέμεναν όλοι, ζητώντας του την επόμενη φορά να καλέσει την αστυνομία.

«Αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι;»

Η άγρια δολοφονία των τριών νέων μουσουλμάνων έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, φέρνοντας ακόμη μια φορά στο προσκήνιο τα ζητήματα των μειονοτήτων στη χώρα. (Δείτε εδώ σχετικές αναρτήσεις στο twitter)

Από τη μία, η παγιωμένη αδιαφορία των περισσότερων ΜΜΕ στα εγκλήματα με θύματα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας και από την άλλη η απροθυμία της δικαιοσύνης να χρησιμοποιήσει τα ίδια και μέτρα και σταθμά, ανεξαρτήτως  θρησκευτικής και εθνοτικής ταυτότητας δραστών και θυμάτων, προκαλούν εύλογα μεγάλη οργή σε μερίδα των αμερικανών πολιτών.

Η διαπίστωση πως σε αντίθεση με την τρομοϋστερία που συνοδεύει κάθε έγκλημα με μουσουλμάνο δράστη, τα θύματα της μουσουλμανικής (και όχι μόνο) μειονότητας  συγκεντρώνουν σαφώς μικρότερη δημοσιότητα, υποστήριξη και δικαιοσύνη, παραμένει εξαιρετικά ενοχλητική.

Όταν, μάλιστα, συνοδεύεται από τη διαπίστωση πως όσο οι θεσμοί μιας κοινωνίας είναι μεροληπτικοί, οι μειονότητες απομονώνονται και οι προκαταλήψεις θεριεύουν, γίνεται ανυπόφορη.

Μυρτώ Αρετάκη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.thepressproject.gr/

Race – the Power of an Illusion

 Video  Comments Off on Race – the Power of an Illusion
Jan 312015
 

Το Race-the Power of an Illusion εξερευνά από επιστημονική, ιστορική και κοινωνική σκοπιά τους μύθους, τις παρανοήσεις και τα στερεότυπα σχετικά με τη “φυλή”.

 

 

Το «Παράξενο Φρούτο»: ένα συγκλονιστικό animation ενάντια στη μάστιγα του ρατσισμού (βίντεο)

 Video  Comments Off on Το «Παράξενο Φρούτο»: ένα συγκλονιστικό animation ενάντια στη μάστιγα του ρατσισμού (βίντεο)
Dec 172014
 

Ένα καταπληκτικό animation με τον τίτλο «Strange Fruit», έρχεται να δώσει απάντηση στον αν ο ρατσισμός είναι επιδημία κι αν είναι πώς μπορούμε να σταματήσουμε την εξάπλωσή του και να πολεμήσουμε το κακό στη ρίζα του.

Το τρυφερό και συγκινητικό animation παρουσιάζει την ειρηνική καθημερινότητα ενός πατέρα και του γιου του που διακόπτεται από ένα άγνωστο αγόρι, διαφορετικού χρώματος από τους ίδιους.

Το βίντεο που σκηνοθέτησαν οι Shimi Asresay και Hili Noy έχει κερδίσει αμέτρητα βραβεία, μεταξύ των οποίων τη μαθητική διάκριση, στο 9ο Αnimfest της Αθήνας.

Πρόκειται για μία αλληγορία που πραγματεύεται τα φαινόμενα του ρατσισμού ως επίκτητη πολιτιστική επιδημία και το ζήτημα της προσωπικής συνείδησης του καθενός από εμάς, σε σχέση με την εκπαίδευση που λαμβάνουμε από την οικογένεια και το περιβάλλον μας.

Μπορούμε πραγματικά να επιμείνουμε στο προσωπικό μας σύστημα πεποιθήσεων, όταν αυτό που πρέπει να πιστέψουμε, υπαγορεύεται σε εμάς;

Η ταινία παρουσιάζει το πόσο εύκολα μπορούμε να αποκτήσουμε το φόβο και το μίσος για τους «ξένους» καθώς και το πόσο εύκολα μπορεί τελικά να γίνουμε οι ίδιοι «ξένοι».


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.kar.org.gr/

Οριστική και αμετάκλητη η αθώωση των “τσιφλικάδων” της Μανωλάδας

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Οριστική και αμετάκλητη η αθώωση των “τσιφλικάδων” της Μανωλάδας
Nov 032014
 

Ο Άρειος Πάγος έκρινε ως οριστική και αμετάκλητη την αθώωση των κατηγορουμένων για την υπόθεση της Νέας Μανωλάδας, καθώς “δεν συντρέχει λόγος να ασκηθεί αναίρεση κατά της ομόρφωνης αθωωτικής ετυμηγορίας

 

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Ο αντεισαγγελέας του Ανώτατου Δικαστηρίου Κωνσταντίνος Παρασκευαΐδης έκρινε ότι δεν πρέπει να ασκηθεί αναίρεση ως προς το αθωωτικό σκέλος της ιστορίας, γεγονός που συνεπάγεται πως οι κατηγορούμενοι δεν θα ξανακαθίσουν στο εδώλιο και δεν θα λογοδοτήσουν εκ νέου για την αιματηρή επίθεση εναντίον μεταναστών τον Απρίλιο του 2013.

Υπενθυμίζεται ότι με απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Πάτρας ομόφωνα – τέσσερις ένορκοι και τρεις τακτικοί δικαστές – είχαν αθωώσει τους φερόμενους ως βασικούς κατηγορούμενους σε βάρος των οποίων είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για βαριά κακουργήματα.

Το δημοσίευμα σημειώνει πως αντίθετα με τα προηγούμενα, ένοχοι κρίθηκαν οι δύο άλλοι κατηγορούμενοι και ειδικότερα για το αδίκημα της πρόκλησης επικίνδυνων σωματικών βλαβών ο ένας και για απλή συνέργεια σε πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών ο δεύτερος.

Και οι δύο τιμωρήθηκαν με ποινές που είχαν ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Από την πλευρά της, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη παρενέβη στην υπόθεση, ζητώντας από το ΜΟΔ Πατρών να διαβιβάσει αντίγραφο της επίμαχης απόφασης, προκειμένου να κριθεί εάν συντρέχει περίπτωση να ασκηθεί αναίρεσης,ενώ στο διάστημα που μεσολάβησε ζήτησαν το ίδιο με αίτησή τους και εμπλεκόμενοι μετανάστες.

Ωστόσο, ο αντεισαγγελέας του Α.Π έκρινε ότι δεν υπάρχει λόγος να ασκηθεί αναίρεση στην απόφαση του ΜΟΔ της Πάτρας, καθώς έχει πλήρη και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αλλά υπήρξε και ορθή εφαρμογή της νομοθεσίας από την πλευρά των δικαστών.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/

Πως το Star «ξεπλένει» τον 18χρονο δολοφόνο της Μάνης «αφαιρώντας» τη σβάστικα από το μπράτσο του (βίντεο)

 Πολιτικές ειδήσεις  Comments Off on Πως το Star «ξεπλένει» τον 18χρονο δολοφόνο της Μάνης «αφαιρώντας» τη σβάστικα από το μπράτσο του (βίντεο)
Aug 252014
 

Σε μία απίστευτη ενέργεια σχετικά με τη διπλή δολοφονία στη Μάνη προχώρησαν οι ιθύνοντες του δελτίου του Star.

Την ώρα που το δελτίο του καναλιού της Κηφισιάς «εγκωμίαζε» τις επιδόσεις στο σχολείο του 18χρονου δολοφόνου, κρίθηκε απαραίτητο να αφαιρεθεί το τατουάζ με τη σβάστικα για να μη «χαλάσει» το ρεπορτάζ για το «παιδί με την εξαιρετική παιδεία» που προέβη στο διπλό φονικό…

Δείτε τα χαρακτηριστικά βίντεο που αλιεύθηκαν στο twitter:

Restart – 1ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ – ΛΥΚΕΙΩΝ

 Video  Comments Off on Restart – 1ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ – ΛΥΚΕΙΩΝ
Aug 232014
 

1ο ΓΕΛ Νέας Φιλαδέλφειας. ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ – ΛΥΚΕΙΩΝ 6ου Φεστιβαλ Πάμε Σινεμά; 2013.

Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ για την εξέγερση στο Φέργκιουσον και τον ταξικό πόλεμο στις ΗΠΑ

 Απόψεις  Comments Off on Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ για την εξέγερση στο Φέργκιουσον και τον ταξικό πόλεμο στις ΗΠΑ
Aug 192014
 

Το Barikat μεταφράζει και δημοσιεύει ένα άρθρο του Kareem Abdul-Jabbar στο TIME της 17ης Αυγούστου. Ο Jabbar αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές του παγκόσμιου αθλητισμού (20 χρόνια στο ΝΒΑ, πρώτος σε πόντους στην ιστορία της λίγκας), με πλούσια κοινωνική και πολιτική δράση από το αντιπολεμικό κίνημα και το civil rights movement μέχρι το πρόσφατο Occupy. To παρακάτω κείμενο, ανεξαρτήτως συμφωνίας με όλα όσα αναφέρει, αποτελεί μια σημαντική κίνηση υποστήριξης της εξέγερσης στο Ferguson και τον προοπτικών αυτής, από έναν άνθρωπο με τεράστια κοινωνική απεύθυνση και παραδοσιακό εχθρό του συντηρητικού συρφετού στις ΗΠΑ με τον οποίο βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση ήδη από τα 70s όταν και αποφάσισε στην ακμή της καριέρας του να αλλάξει θρησκεία (ασπάστηκε το Ισλάμ) και όνομα (το χριστιανικό του όνομα ήταν Lew Alcindor).
Θα αποτελέσει η πρόσφατη εξέγερση στο Φέργκιουσον του Μιζούρι, ένα σημείο καμπής στη μάχη ενάντια στη φυλετική αδικία ή θα είναι μιά μικρή υποσημείωση, σε κάποια μελλοντική πτυχιακή διατριβή σχετικά με τις πολιτικές αναταραχές στον πρώιμο 21ο αιώνα;

Η απάντηση μπορεί να βρεθεί στο Μάη του 1970

Θα έχετε πιθανά ακούσει για τoυς πυροβολισμούς στο Kent State: Στις 4 Μάη του 1970, η εθνοφρουρά του Οχάϊο, άνοιξε πύρ κατά των φοιτητών που διαδήλωναν στο Πανεπιστήμιο του Kent. Στα 13 δευτερόλεπτα των πυροβολισμών, τέσσερις φοιτητές σκοτώθηκαν και εννέα τραυματίστηκαν, με το ένα να μένει μόνιμα παράλυτος. Το σοκ και η κατακραυγη για το γεγονός, έφεραν ως αποτέλεσμα μια πανεθνική απεργία στην οποία συμμετείχαν τέσσερα εκατομμύρια φοιτητές, οι οποίοι έκλεισαν 450 ιδρύματα. Πέντε μέρες μετά τα γεγονότα του Kent State, 100 χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην Ουάσινγκτον και η νεολαία της χώρας κινητοποιούταν πλέον ενεργητικά για να έρθει το τέλος του πολέμου στο Βιετνάμ, του ρατσισμού, του σεξισμού και της ανόητης πίστης στο πολιτικό κατεστημένο.

Πιθανότατα, δεν έχετε ακούσει για τους πυροβολισμούς στο Jackson State.

Στις 14 Μάη, δέκα μέρες αφού το Kent State έβαλε φωτιά στο έθνος, στο Πανεπιστήμιο του Jackson State, στο οποίο σπούδαζαν κυρίως μαύροι, η αστυνομία σκότωσε δύο μάυρους νεαρούς (ο ένας τελειόφοιτος του Λυκείου, ο άλλος πατέρας ενός μωρού 18 μηνών), με καραμπίνες και τραυμάτισε άλλους δώδεκα.

Δεν υπήρξε καμία κατακραυγή σε εθνικό επίπεδο. Το έθνος δεν κινητοποιήθηκε για να κάνει κάτι. Αυτό το άψυχο τέρας που αποκαλούμε Ιστορία, κατάπιε το όλο συμβάν σβήνωντας το από τη μνήμη του έθνους.

Kαι εφόσον δεν θέλουμε την αγριότητα του Ferguson να την καταπιεί η Ιστορία και να καταλήξει ένα ερέθισμα στο έντερο της, πρέπει δούμε την όλη κατάσταση όχι μόνο σαν άλλη μια πράξη στα πλαίσια του ρατσισμού του συστήματος, αλλά και ό,τι άλλο στην πραγματικότητα είναι: ταξικός πόλεμος.

Επικεντρώνοντας μονάχα στη φυλετική πτυχή, η συζήτηση γίνεται στο αν ο θάνατος του Michael Brown – ή αυτός των τριών άοπλων μαύρων, που δολοφονήθηκαν από την αστυνομία στις ΗΠΑ μέσα σε αυτό το μήνα – έγκειται στο θέμα των διακρίσεων ή στις αιτιολογήσεις της αστυνομίας. Έπειτα θα συζητάμε για το αν υπάρχει ο ρατσισμός των μάυρων εναντίον των λευκών, όσο υπάρχει ο ρατσισμός των λευκών ενάντια στους μαύρους. (Ναι, όντως υπάρχει. Αλλά σε γενικές γραμμές, ο ρατσισμός των λευκών ενάντια στους μαύρους επηρεάζει οικονομικά το μέλλον της μαύρης κοινότητας. Ο ρατσισμός των μαύρων απέναντι στους λευκούς, έχει σχεδόν μηδαμινές κοινωνικές επιπτώσεις.)

Στη συνέχεια, θα αρχίσουμε να συζητάμε για το άν η αστυνομία στις ΗΠΑ είναι και η ίδια μία μειονότητα σε κίνδυνο, που υπόκειται σε διακρίσεις με βάση το χρώμα (της στολής της) – το μπλέ. (Ναι, είναι. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες να λάβουμε υπόψη πριν καταδικάσουμε την αστυνομία, όπως οι πολιτικές πιέσεις, η ανεπαρκής εκπαίδευση και διάφορες απόκρυφες πολιτικές). Ύστερα, θα διερωτηθούμε αν οι μαύροι πέφτουν συχνότερα θύματα πυροβολισμών εξαιτίας του ότι διαπράττουν συχνότερα εγκλήματα. (Στην πραγματικότητα, έρευνες αποδεικνύουν ότι οι μαύροι γίνονται στόχαστρο συχνότερα σε κάποιες πόλεις όπως η Νέα Υόρκη. Είναι δυσκολότερο να μιλήσουμε για μια μεγαλύτερη, εθνικής εμβέλειας, εικόνα γιατί η έρευνα στο θέμα είναι θλιβερά ανεπαρκής. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης, μας δείχνει ότι στο διάστημα 2003-2009 στις ΗΠΑ, ανάμεσα στους θανάτους που είχαν να κάνουν με σύλληψη, υπάρχει ελάχιστη διαφορά ανάμεσα σε μαύρους, λευκούς ή λατίνους. Μολαταύτα, τα στοιχεία δεν μας δείχνουν πόσοι από αυτούς ήταν άοπλοι.)

Τα φυλετικά ζητήματα, για τα οποία όλοι σπεύδουν να υψώσουν γροθιές, αποσπούν την Αμερική από το να δεί ότι οι στόχοι της υπερβολικής αντίδρασης της αστυνομίας, βασίζονται λιγότερο στο χρώμα και περισσότερο σε κάτι που είναι ακόμα χειρότερο και από το επίπεδο οδύνης του ιού Έμπολα: στο να είσαι φτωχός. Φυσικά, για πολλούς στην Αμερική, το να έχεις συγκεκριμένο χρώμα στο δέρμα σου είναι συνώνυμο με το να είσαι φτωχός και το να είσαι φτωχός είναι συνώνυμο με το να είσαι εγκληματίας. H ειρωνία είναι ότι αυτή η παρεξήγηση υπάρχει στην πραγματικότητα και μεταξύ των ίδιων των φτωχών.

Kαι έτσι ακριβώς θέλει να έχουν τα πράγματα, η καθεστηκυία τάξη

H τελευταία απογραφή έδειξε ότι 50 εκατομμύρια Αμερικανοί είναι φτωχοί. 50 εκατομμύρια ψηφοφόροι είναι ένα σημαντικό μπλοκ αν κάποτε οργανωθούν σε μια προσπάθεια να πετύχουν τους οικονομικούς τους σκοπούς. Έτσι, είναι κρίσιμο για εκείνους που βρίσκονται στο «Πλουσιότερο 1%» να κρατούν τους φτωχούς διαλυμένους, αποσπώντας την προσοχή τους με ζητήματα που κυρίως ακουμπούν στο συναίσθημα τους όπως η μετανάστευση, οι αμβλώσεις, ο έλεγχος της οπλοκατοχής, έτσι ώστε να μην σταματήσουν κάποια στιγμή (σ.σ. οι φτωχοί) και αναρωτηθούν πώς τους κοροϊδεύουν για τόσο καιρό.

Ένας τρόπος να κρατήσεις αυτούς τους 50 εκατομμύρια φτωχούς, διαλυμένους είναι μέσω της παραπληροφόρησης. Τα τελευταία στοιχεία από το PunditFact σχετικά με τα ειδησεογραφικά δίκτυα, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι για το Fox και το Fox News Channel, το 60% των όσων μεταδίδουν, είναι ψέμματα. Για το NBC και το MSNBC, το ποσοστό είναι 46%.

Αυτά είναι τα «νέα», αδέρφια! Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στο Ferguson, το Fox News έπαιξε μια ασπρόμαυρη φώτο του Martin Luther King, με την επιγραφή: «Ξεχνώντας το μήνυμα του Μartin Luther King / Οι διαδηλωτές στο Missouri στρέφονται στη βία». Mήπως έπαιξαν κάτι αντίστοιχο όταν και οι δύο Μπούς εισέβαλλαν στο Ιράκ: «Ξεχνώντας το μήνυμα του Ιησού Χριστού / Οι ΗΠΑ ξεχνούν να γυρίσουν το μάγουλο και σκοτώνουν χιλίαδες»;

Πώς γίνεται οι τηλεθεατές να κάνουν λογικές επιλογές σε μια Δημοκρατία, αν οι πηγές πληροφόρησης τους είναι διεφθαρμένες; Δεν μπορούν. Και αυτό είναι ακριβώς πώς το «1%» ορίζει τη μοίρα του «99%».

Ακόμα χειρότερα, ορισμένοι πολιτικοί και επιχειρηματίες συνομωτούν για να μείνουν οι φτωχοί ως έχουν. Στην κωμική-ειδησεογραφική εκπομπή του στο HBO με τίτλο Last Week Tonight, o John Oliver έκανε ένα θέμα πάνω στις επιχειρήσεις των payday loans (σ.τ.μ. εταιρίες που παρέχουν «δάνεια ημέρας», με υψηλό τόκο) και εκείνους που με απίστευτη αναισθησία εκμεταλλεύονται την απόγνωση του φτωχού κόσμου. Πώς γίνεται μια τέτοια βιομηχανία που αποσπά 1900% σε τόκους επί των δανείων να τη βγάζει καθαρή; Στο Τέξας, ο τοπικός βουλευτής Gary Elkins κατάφερε και μπλόκαρε νομοθετική ρύθμιση για το θέμα, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είναι ιδιοκτήτης μιας τέτοιας αλυσίδας καταστημάτων που δίνουν payday loans. H βουλευτής Vicki Truitt που διαρκώς κατήγγειλε τον Elkins για την προφανή σύγκρουση συμφερόντων στο θέμα λόγω της εταιρίας του, έγινε λομπίστα για την ACE Cash Express, μόλις 17 μέρες μετά τη λήξη της θητείας της. Στην ουσία, ο Oliver έδειξε πως οι φτωχοί οδηγούνται σε τέτοιου είδους δάνεια, μόνο και μόνο για να καταλήξουν σε αδυναμία πληρωμής και έτσι να συνεχίζουν να δανείζονται. Ο κύκλος αυτός δεν μπορεί να σπάσει.

Βιβλία και ταινίες σε περιβάλλον δυστοπίας, όπως το Snowpiercer, το Divergent, τα Hunger Games και το Elysium σηματοδότησαν την οργή, τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο επειδή εκφράζουν μια νεανική δυσαρέσκεια απέναντι στα πρότυπα εξουσίας. Αυτό θα εξηγούσε κάποια από τη δημοφιλία που έχουν ανάμεσα σε νεότερης ηλικίας κοινά, αλλά δεν δικαιολογεί τη δημοφιλία ανάμεσα στους «20κάτι» και σε μεγαλύτερους ενήλικες. O πραγματικός λόγος που μαζευόμαστε για να δούμε τον πορσελάνινο χαρακτήρα του Donald Sutherland στο Hunger Games είναι το γεγονός ότι ένας αδίστακτος πρόεδρος των ΗΠΑ αφιερωμένος στο να διατηρεί τη θέση του πλούτου ενώ λειαίνει τη φτέρνα του στους λαιμούς των φτωχών, φαντάζει αληθινό σενάριο σε μια κοινωνία που το «1%» κερδίζει ακόμα περισσότερο πλούτο, ενώ η μεσαία τάξη καταρρέει.

Αυτό δεν είναι υπερβολή. Στατιστικές το αποδεικνύουν. Σύμφωνα με την έρευνα του Pew Research Center, μόνο τα μισά από τα νοικοκυριά στις ΗΠΑ είναι μεσαίου εισοδήματος, καταγράφωντας μια πτώση 11% από τη δεκαετία του 1970. Το μέσο εισόδημα της μεσαίας τάξης έχει πέσει 5% την τελευταία δεκαετία και ο συνολικός πλούτος βρίσκεται 28% κάτω. Όλο και λιγότεροι άνθρωποι (μόνο το 23%), θεωρούν ότι θα έχουν άρκετά χρήματα για να βγούν στη σύνταξη. Πιο καταδικαστικό για την κατάσταση, όλων: Λιγότεροι Αμερικανοί από ποτέ, πιστεύουν στην κινητήρια αρχή του Αμερικάνικου Ονείρου, ότι η σκληρή δουλειά θα τους πάει μπροστά.

Αντί να ενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε τον πραγματικό εχθρό – ανίκανους πολιτικούς, νομοθέτες και άλλους που βρίσκονται στην εξουσία- πέφτουμε στην παγίδα να στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο, ξοδεύοντας τις δυνάμεις μας μαχόμενοι ενάντια στους συμμάχους μάς και όχι ενάντια στους εχθρούς μας. Αυτό δεν έχει να κάνει με αποκλεισμούς μόνο με βάση το χρώμα ή τα πολιτικά κόμματα αλλά, επίσης και σχετικά με το φύλο. Στο βιβλίο της Unspeakable Things: Sex, Lies and Revolution, η Laurie Penny αναφέρει ότι οι μειωμένες ευκαιρίες για καριέρα στους νέους άνδρες, τους οδηγεί στο να νιώθουν λιγότερο πολύτιμοι για τις γυναίκες, με αποτέλεσμα να εκτρέπουν την οργή τους από αυτούς που πραγματικά προκαλούν το πρόβλημα, σε αυτές που επίσης βιώνουν τις συνέπειες: τις γυναίκες.

Ναι, γνωρίζω ότι είναι άδικο να σταμπάρω τους πλουσιότερους με τόσο χοντρές γραμμές. Υπάρχουν μερικοί πολύ πλούσιοι που έχουν προσφέρει φοβερή υποστήριξη στην κοινότητα τους. Ταπεινοί για την επιτυχία τους, προσπαθούν να βοηθήσουν τους άλλους γύρω τους. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει με το πλήθος των εκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων που συνεργάζονται παρασκηνιακά για να μειώσουν τα κουπόνια τροφίμων, δεν ανακουφίζουν το βάρος των φοιτητικών δανείων από τους νέους και τσακίζουν την επέκταση του επιδόματος ανεργίας.

Σε κάθε τέτοια περιστατικά πυροβολισμών, θανάτων και αγριοτήτων, η αστυνομία και το δικαστικό σύστημα μοιάζουν να επιβάλλουν το νόμο ενός άδικου καθεστώτος. Η οργή μας αυξάνεται και οι εξεγέρσεις ζητούν να προκύψει δικαιοσύνη. Τα ειδησεογραφικά κανάλια κάνουν συνεντεύξεις με τον καθένα και οι γνωστές αυθεντίες επιρρίπτουν ευθύνες.

Μετά τι;

Δε λέω ότι οι διαμαρτυρίες στο Ferguson δεν είναι δικαιολογημένες – είναι. Στην πραγματικότητα, χρειαζόμαστε περισσότερες διαμαρτυρίες σε όλη τη χώρα. Που είναι όμως το Kent State της εποχής; Τι θα χρειαστεί για να κινητοποιήσει 4 εκατομμύρια φοιτητές σε ειρηνική διαμαρτυρία; Γιατί αυτό χρειαζόμαστε για να προκαλέσουμε πραγματική αλλαγή. Η μεσαία τάξη πρέπει να ενωθεί με τους φτωχούς και οι λευκοί να ενωθούν με τους αφροαμερικανούς σε μαζικές διαδηλώσεις για να ανατρέψουμε τους διεφθαρμένους πολιτικούς, για να μποικοτάρουμε τις εκμεταλλευτικές επιχειρήσεις, για να περάσει νομοθεσία που θα προωθεί την οικονομική ισότητα και τις ευκαιρίες για όλους και για να τιμωρήσουμε όλους όσους τζογάρουν με το οικονομικό μας μέλλον.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα πάθουμε ότι έχουμε τώρα για τα γεγονότα του Ferguson: Μια χούφτα πολιτικών και διασημοτήτων να εκφράζουν τη συμπάθεια και τον αποτροπιασμό τους. Αν δεν έχουμε μια συγκεκριμένη ατζέντα – μια λίστα με τι θέλουμε να αλλάξουμε και πως – θα μαζευόμαστε ξανά και ξανά δίπλα στα νεκρά κορμιά των νεκρών παιδιών μας, των γονιών μας και των γειτόνων μας.

Ελπίζω ο John Steinbeck να αποδειχθεί σωστός όταν έγραφε στα Σταφύλια της Οργής ότι «H Ύφεση δουλεύει για να δυναμώσει και να ενώσει τους καταπιεσμένους». Αλλά είμαι περισσότερο διατεθιμένος να επαναλάβω το Inner City Blues του Marvin Gaye, που γράφτηκε το χρόνο μετά τους πυροβολισμούς στο Kent State και το Jackson State

Inflation no chance

To increase finance

Bills pile up sky high

Send that boy off to die

Make me wanna holler

The way they do my life

Make me wanna holler

The way they do my life

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://barikat.gr/

Θα προτιμούσα να πεθάνω με αξιοπρέπεια, παρά να ζήσω σε ανοιχτού τύπου φυλακή

 Απόψεις  Comments Off on Θα προτιμούσα να πεθάνω με αξιοπρέπεια, παρά να ζήσω σε ανοιχτού τύπου φυλακή
Aug 082014
 

Η Γάζα είναι δύσκολος τόπος. Είναι μικρή, πολυπληθής και πολιορκημένη.

Όμως οι άνθρωποι είναι καλοί, το φαγητό νόστιμο και η παραλία, αν και βρώμικη, μας δίνει μια ψευδαίσθηση ελευθερίας. Το ηλιοβασίλεμα στην παραλία μας παραμένει μαγικό, σε πείσμα των Ισραηλινών πολεμικών πλοίων που στιγματίζουν τον ορίζοντα. Βολτάρωντας στους δρόμους συναντάς πιτσιρικάδες υπαίθριους πωλητές να διαλαλούν την πραμάτεια τους. Παίρνεις ταξί και μέχρι να το καταλάβεις, ανταλλάσεις τηλέφωνα με έναν καινούριο φίλο… τον ταρίφα σου!

Οι αγορές μας είναι μια χαοτική εμπειρία και για τις πέντε αισθήσεις. Σε ώρα αιχμής, μαθητές με στολές της UNRWA ή με μπλουζάκια της Μπάρτσα και της Ρεάλ, πλημμυρίζουν τους δρόμους γυρνώντας σπίτια τους μετά το σχολείο, κι εγώ συνειδητοποιώ πόσο νεαρός είναι ο πληθυσμός της Γάζας! Η νύχτα είναι τόσο ζωντανή, όσο και η μέρα. Μπορείς να καπνίσεις έναν ναργιλέ σε κάποιο παραθαλάσσιο ή κεντρικό καφενείο ή να χαλαρώσεις με την οικογένεια σου. Οι κάτοικοι της Γάζας είναι επίσης άνθρωποι.

Αλλά οι παραπάνω σκηνές είναι πια παρελθόν. Οι δρόμοι έχουν ερημώσει, όπως και η παραλία. Τα σχολειά μας μετατράπηκαν σε αυτοσχέδια καταφύγια, για να δώσουν μια αίσθηση ασφάλειας στους ανθρώπους που τα γεμίζουν ασφυκτικά. Ο όμορφοι ήχοι της ζωής μας, αντικαταστάθηκαν απο τους αποτρόπαιους ήχους του θανάτου μας. Μη επανδρωμένα βουίζουν πάνω απ΄τα κεφάλια μας και μαχητικά βρυχώνται στον ουρανό.

Πάντα κάπου κοντά γίνονται βομβαρδισμοί. Και το κοντά είναι σχετικό. Μπορεί να είναι τόσο κοντά, ώστε τα τζάμια του σπιτιού σου να γίνουν θρύψαλα, ενώ εσυ ουρλιάζεις απο τρόμο. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πόσο τυχερός ήσουν αυτή την φορά, ενώ σίγουρα κάποιος άλλος σκοτώθηκε. Αυτό μπορεί να συμβαίνει αμέτρητες φορές κάθε μέρα, μέχρι να το πάρεις απόφαση και να πιέσεις τον εαυτό σου να συρθεί σε κάποια σκοτεινή γωνιά του σπιτιού σου, για να κοιμηθείς υπό τον ήχο των συνεχόμενων εκρήξεων.

Οι άνθρωποι στην Γάζα βιώνουν την τρίτη Ισραηλινή εισβολή της τελευταίας εξαετίας, χωρίς να έχουν τρόπο διαφυγής.

Όταν οι πύραυλοι χτυπάνε σπίτια, ολόκληρες οικογένειες αφανίζονται. Πως μπορεί να περιγράψει κάποιος την δολοφονία εικοσιπέντε μελών τεσσάρων διαφορετικών οικογενειών με ένα χτύπημα, ή την δολοφονία δεκαοχτώ μελών άλλων οικογενειών, επίσης με ένα μόνο χτύπημα; Πως μπορεί να περιγράψει κάποιος το ολονύχτιο, αδιάκοπο κι ανελέητο σφυροκόπημα της πιο πυκνοκατοικημένης και φτωχικής γειτονιάς της Γάζας, που δεν επιτρέπει σε ασθενοφόρα και διασώστες να επέμβουν για να απομακρύνουν τους πληγέντες;

Το Ισραήλ λέει: “Δεν στοχεύουμε άμαχο πληθυσμό”.

“ΛΕΤΕ ΨΕΜΑΤΑ”, πρέπει να είναι η απάντηση κάθε λογικού ανθρώπου, σ’αυτούς τους αβάσιμους ισχυρισμούς.Το Ισραήλ στοχεύει άμαχο πληθυσμο με τελευταίας τεχνολογίας και υψηλής ακριβείας οπλισμό. Μόνο έτσι μπορούν να δικαιολογηθούν οι πάνω από 1000, έως τώρα, νεκροί, το 80% των οποίων είναι απλοί πολίτες, σύμφωνα με στοιχεία ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Πάνω απο 200 παιδιά έχουν σκοτωθεί, κάποια απανθρακωμένα, άλλα αποκεφαλισμένα και πολλά ξεκοιλιασμένα. Ισραηλινά πολεμικά πλοία σκότωσαν τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Bakr, μέρα – μεσημέρι, την ώρα που έπαιζαν στην παραλία, μπροστά στα μάτια του απεσταλμένου του NBC στην Γάζα, Ayman Mohyedin. Ελεύθερος σκοπευτής δολοφόνησε νεαρό άνδρα, την ώρα που αυτός έψαχνε τον ξάδερφο του, στα ερείπια που άφησε πίσω της η ακατανόμαστη σφαγή της Al Shujayeh. Μη επανδρωμένα αεροπλάνα δολοφόνησαν τα δύο νεαρά αδέρφια απο την οικογένεια Areef, την ώρα που αυτα πήγαιναν να αγοράσουν γιαούρτι για το πρωϊνό τους. Τρία παιδιά δολοφονήθηκαν την ώρα που τάιζαν τα περιστέρια και τις κότες τους, στην ταράτσα του σπιτιού τους. Το Ισραήλ έχει ρίξει χιλιάδες τόνους εκρηκτικών σε μια απο τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές του πλανήτη, σκοτώνοντας, με ένα πάντα χτύπημα, 26 μέλη της οικογένειας Abu Jame20 μέλη της οικογένειας Al Najjar18 μέλη της οικογένειας Al Batsh9 μέλη της οικογένειας Al Qassas, 7 μέλη της οικογένειας Al Keilani, 8 μέλη της οικογένειας Kaware, 5 μέλη της οικογένειας Hamad … και οι νεκροί δεν έχουν τελειωμό!

Αυτές τις ιστορίες ακούμε, εν αναμονή του δικού μας θανάτου, στην “άνεση” του σπιτικού μας.

Κάποια στιγμή, μπορεί και να συμφωνηθεί μια παύση πυρός.Η Χαμάς, μάλλον σύντομα, θα σταματήσει να ρίχνει ρουκέτες. Θα σταματήσει όμως το Ισραήλ να ασκεί καθημερινή βία στους κατοικους της Γάζας και της Δυτικής Όχθης;Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι, ακόμη κι άν οι Παλαιστίνιοι σταματήσουν ν’αντιστέκονται, το Ισραήλ δεν θα σταματήσει τον αποκλεισμό, όπως έχουν δηλώσει κατ’επανάληψη οι ηγέτες του. Οι μαντρωμένοι Εβραίοι, στο γκέτο της Βαρσοβίας, έλεγαν: “Να ζείς και να πεθαίνεις με αξιοπρέπεια”. Καθώς κάθομαι κι εγω μαντρωμένος στο ολόδικό μου γκέτο, σκέφτομαι πόσο έχουν τιμήσει οι Παλαιστίνιοι, αυτη την παγκόσμια αξία! Ζούμε κι πεθαίνουμε με αξιοπρέπεια, αρνούμενοι να υποδουλωθούμε.

Μας κούρασε ο πόλεμος. Εγώ, για παράδειγμα, έχω χορτάσει αιματοκύλισμα, θάνατο και καταστροφή. Αλλά απο την άλλη, δεν μπορώ να ανεχτώ το πισωγύρισμα σ’ένα status quo βαθιάς αδικίας. Δεν μπορώ πλέον να ζώ σε μιά φυλακή ανοιχτού τύπου. Δεν ανεχόμαστε άλλη απάνθρωπη συμπεριφορά, στερούμενοι των βασικότερων ανθρώπινων αναγκών μας. Είμαστε παγιδευμένοι. Παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο είδη θανάτου: Θάνατο απο τους πυραύλους του Ισραήλ και θάνατο απο τον αποκλεισμό του Ισραήλ.

Θέλουμε να μπαινοβγαίνουμε ελεύθερα στην Γάζα, όποτε θέλουμε.

Γιατί να μην μπορούν τα παιδιά μας να πάνε σε όποιο πανεπιστήμιο θέλουν;

Γιατί οι ασθενείς μας να πεθαίνουν, επειδή το Ισραήλ τους απαγορεύει να παραλάβουν τα φάρμακα που στέλνουν νοσοκομεία του εξωτερικού;

Γιατί οι ψαράδες μας να μην μπορούν να δουλέψουν χωρίς τον φόβο ότι θα δολοφονηθούν;

Δικαιούμαστε πρόσβαση σε καθαρό νερό, ενέργεια και ικανοποίηση των βασικών μας αναγκών. Κι όμως δεν μπορούμε λόγω του Ισραηλινού αποκλεισμού. Έχουν αποκλείσει τα κορμιά μας και την μοίρα μας. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανέχεται τέτοια αδικία.

Είμαστε άνθρωποι.

 

ΠΗΓΗ: Huffington Post

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: https://omniatv.com/

Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ για την Γάζα

 Απόψεις  Comments Off on Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ για την Γάζα
Jul 272014
 

Το ΚΚΙ καταδικάζει απερίφραστα την εξωφρενική ισραηλινή εισβολή στην Γάζα και ρίχνει το φταίξιμο για περαιτέρω αιματοχυσία στην Ισραηλινή κυβέρνηση.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ (CPI) θεωρεί την τρέχουσα εισβολή των ισραηλινών κατοχικών στρατευμάτων στη Γάζα σαν μια εξωφρενική, εγκληματική και τρομοκρατική επίθεση ενάντια στον παλαιστινιακό λαό γενικότερα και του παλαιστινιακού λαού της Γάζας ειδικότερα.

Μετά από δύο εβδομάδες δολοφονικού βομβαρδισμού της Γάζας και τεράστιας αγωνίας λόγω των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου που έχουν προξενηθεί εκεί, η πυρομανή κυβέρνηση Νετανιάχου αποφάσισε ότι τα εγκλήματα αυτά δεν ήταν αρκετά, και δήλωσε ότι η ισοπέδωση της Γάζας είναι η τελική λύση για τις ρουκέτες της Χαμάς κατά του Ισραήλ. Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις ρίψεις ρουκετών που θα έπρεπε να απορριφθούν, αλλά δεν υπάρχει απολύτως καμία σύγκριση ανάμεσα στα κτυπήματα της Χαμάς και των Ισραηλινών φρικαλεοτήτων που μπορεί να νομιμοποιήσουν ακόμη περισσότερες θηριωδίες. Σε ό, τι αφορά τις συνέπειες, όλοι γνωρίζουν ότι ενώ δεν υπήρχε σχεδόν (και ευτυχώς) οποιαδήποτε ζημιά στην ισραηλινή κοινωνία, ο λαός της Γάζας έχει υποφέρει με μεγάλους αριθμούς νεκρών και τραυματισμένων αθώων πολιτών, τεράστια καταστροφή, και, για μια ακόμη φορά στην τραγική ιστορία του παλαιστινιακού λαού – μαζική απέλαση και προσφυγιά.

Όσον αφορά τις προθέσεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ δήλωσε ξανά και ξανά τις τελευταίες εβδομάδες ότι το πραγματικό κίνητρο της διοίκησης του Νετανιάχου στην επίθεση στη Γάζα δεν είναι να επιτευχθεί η ασφάλεια για το λαό του Ισραήλ, ούτε να διαλύσει τη Χαμάς ή να την αποδυναμώσει. Η κύρια, αν όχι αποκλειστική, αιτία της ισραηλινής επίθεσης είναι να συνεχιστεί την αχρεία πολιτική του σκληρού καπιταλισμού, της αποικιοκρατίας και του ρατσιστικού Σιωνισμού. Το να διεξάγει έναν πόλεμο στη Γάζα υπό συνθήματα όπως «αυτοάμυνα», «ενάντια στην τρομοκρατία”, “πόλεμο της αναγκαιότητας», και άλλα ψέματα – η κυβέρνηση του Ισραήλ προσπαθεί να διαιρέσει τις μάζες, να υποκινήσει Αραβο-Παλαιστινίους και Εβραίους να εναντιωθούν, και να κυριαρχεί σε όλους μέσω του εκφοβισμού και της χειραγώγησης.

Ακόμη και σε ρεαλιστικούς όρους, όπως ήταν, η ισραηλινή κυβέρνηση είναι λανθασμένη, παραπλανητική, και, κυρίως, εγκληματική! Από το 2004 το Ισραήλ επιτέθηκε στη Γάζα (συμπεριλαμβανομένων εισβολών) όχι λιγότερο από δέκα φορές (!) υπό τα ίδια συνθήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Τι κατάφεραν αυτές οι επιθέσεις εκτός από περισσότερα θύματα, περισσότερο μίσος, απογοήτευση, περισσότερα εγκλήματα; Απολύτως τίποτα!!

Είναι καιρός να διακηρύξουμε δυνατά και κατηγορηματικά:

Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή!

Υπάρχει μόνο μία λύση για την αιματοχυσία και τις φρικαλεότητες: μια πλήρης εξάλειψη της ισραηλινής κατοχής, καθώς και μια ολοκληρωμένη άρση του αποκλεισμού της Γάζας!

Το ΚΚΙ καλεί όλα τα κομμουνιστικά και προοδευτικά κινήματα να οργανώσουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, καλώντας την ισραηλινή κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως την επίθεση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας και να σταματήσει τα εγκλήματα πολέμου.

Όχι στην ισραηλινή επιθετικότητα!

Όχι στα εγκλήματα πολέμου!

Όχι στην επίθεση σε αμάχους!

‘Αρση του αποκλεισμού της Γάζας αμέσως!

Κάτω η Κατοχή!

Ζήτω η Ανεξάρτητη Παλαιστίνη!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://agkarra.com/

Ολίγον ρατσιστής, ολίγον φιλοχρυσαυγίτης και πολύ μνημονιακός ο νέος Υπουργός Παιδείας

 Απόψεις  Comments Off on Ολίγον ρατσιστής, ολίγον φιλοχρυσαυγίτης και πολύ μνημονιακός ο νέος Υπουργός Παιδείας
Jun 102014
 

Αξίζει ένα μικρό χρονικό με αφορμή την υπουργοποίηση του κ. Λοβέρδου, ο οποίος – μετά από ένα μικρό διάλλειμα που έκανε έξω από τις μνημονιακές κυβερνήσεις τις οποίες υπηρέτησε από καθέδρας αρκετά χρόνια – επανέρχεται στην ηγεσία του υπουργείου παιδείας για να συνεχίσει το καταστροφικό έργο του προκατόχου του.

Την εμπιστοσύνη των δανειστών την έχει κερδίσει με το σπαθί του άλλωστε, τόσο στο Υπουργείο Εργασίας σέρνοντας πρώτος το χορό των πολιτικών της ανεργίας το 2009, όσο και στο Υπουργείο Υγείας διαλύοντας κομμάτι – κομμάτι το ΕΣΥ.
Υπερασπίστηκε με θέρμη την απόβαση του ΔΝΤ στη χώρα, λέγοντας χαρακτηριστικά τον Απρίλιο του 2010 «Αν τους πετάξουμε έξω από τη χώρα, τότε η χώρα θα πτωχεύσει».
Πολέμησε με μένος τους δημοσίους υπαλλήλους χαρακτηρίζοντάς τους υπεύθυνους για την κατάσταση της χώρας δηλώνοντας συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2011: «Ξέρω τον εχθρό μου… Το 1 εκατομμύριο υπάλληλοι που ταλαιπωρούν τα 10 εκατομμύρια με την βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν. Τα 10 εκατομμύρια πληρώνουν το 1 εκατομμύριο. Αυτό πρέπει να έχει εχθρούς..».
Την «πολιτική» του σταδιοδρομία όμως, σφράγισε η στιγμή της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών, έξι μέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, δημοσιεύοντας φωτογραφίες τους και χαρακτηρίζοντάς τες «απασφαλισμένη υγειονομική βόμβα». Σε ένα ψηφοθηρικό κρεσέντο ρατσισμού, ο φερόμενος ως επίδοξος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε οτι «είναι ανάγκη να απελαθούν οι ιερόδουλες φορείς του AIDS, προκειμένου να πάψουν να συνιστούν απειλή για την ελληνική οικογένεια».
Πέραν από τις ρατσιστικές θέσεις του απέναντι στους φορεις του aids, χάιδεψε με τη σειρά του – όντας εκτός κυβέρνησης – τα ναζιστικά αυτιά της Χρυσής Αυγής και επίσημα, δηλώνοντας το Φεβρουάριο του 2013 τα εξής: «Η Χρυσή Αυγή είναι αυθεντικό κίνημα», τη χαρακτήρισε «ελληνική Χεζμπολάχ» καθώς και ότι «κάνει ακτιβισμό πάνω σε μεγάλα προβλήματα».
Ας θυμίσουμε ακόμα, την υποστήριξη στο παρελθόν, της επαναφοράς της θανατικής καταδίκης σε κείμενό του στο οποίο ανέφερε: «Σε χώρες μάλιστα όπως η Ελλάδα, όπου η κατάσταση των φυλακών είναι δραματική και ο σωφρονισμός των κρατουμένων ανύπαρκτος, ο τιμωρητικός χαρακτήρας της ποινής αποτελεί δυστυχώς τον αποκλειστικό λόγο της ύπαρξής της»
Όπως και να χει από τα θρανία των κυβερνήσεων της κοινωνικής καταστροφής ο κ. Λοβέρδος αποφοίτησε με άριστα και δίκαια θεωρείτε ένας από τους καλύτερους μαθητές των μνημονιακών πολιτικών. Για τους πραγματικούς όμως μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς, προμηνύονται μέρες δύσκολες και ανηφορικές. Η ολοκλήρωση του έργου της διάλυσης της εκπαίδευσης θα υλοποιηθεί από τα σίγουρα χέρια ενός έμπειρου διαχειριστή έτοιμο να συγκρουστεί με όσους υπερασπίζονται το μέλλον των μαθητών και την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών.

Γράφει η Κλειώ Ιωάννου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/

Ντροπή μας

 Απόψεις  Comments Off on Ντροπή μας
May 292014
 

Ήταν το 2013, ξημερώματα της 23ης μαϊου του 2013, όταν ο 40χρονος Μαμαντού Μπα από τη Γουινέα της Δυτικής Αφρικής γύριζε σπίτι του απ΄την δουλειά στην οποία εργαζόταν εδώ και 6 περίπου χρόνια ως λαντζέρης. Με νόμιμα χαρτιά πολιτικού πρόσφυγα, σταθερή δουλειά και διεύθυνση πίστευε ότι μπορούσε να κάνει μια καινούργια αρχή σ΄αυτή τη χώρα. Το όνειρο θόλωσε με την άνοδο των «παλικαριών» της Χρυσής Αυγής και τη νομιμοποίησή τους από μια μεγάλη μερίδα ελλήνων ψηφοφόρων που ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν όταν τους ψήφιζαν (ας μην κρυβόμαστε πίσω απ΄το δάχτυλό μας). Τους ψήφισαν για να κάνουν αυτό που έκαναν πάντα. Τραμπουκισμούς και επιβολή του δικού τους νόμου που περιελάμβανε τυφλές εκκαθαρίσεις…

Όταν ο σιδηρολοστός κατέβηκε με φόρα στο κεφάλι του Μαμαντού Μπα, ήρθε και η συνειδητοποίηση ότι οι νόμοι αυτής της χώρας δεν μπορούν πια να τον προστατεύσουν. Το θέμα έγινε είδηση, ίσως μόνο και μόνο επειδή ο συγκεκριμένος μετανάστης διέθετε τα νόμιμα χαρτιά. Η δημοσιοποίηση συχνά είναι το μόνο όπλο που έχουν αυτοί οι άνθρωποι για να γλυτώσουν από επιθέσεις. Αλλά συχνά ούτε αυτό φτάνει αφού δεν υπάρχει ξεκάθαρη νομοθεσία και καμία νομική προστασία για τα θύματα ρατσιστικών επιθέσεων.

Ένα χρόνο μετά, το Βέλγιο έκρινε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παρέχει στον 40χρονο Μαμαντού προστασία απέναντι στην εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Και ποιος μπορεί να αντικρούσει αυτήν την κρίση. Σα να λέμε ότι στην Ελλάδα δεν τηρούνται τα θεμελιώδη δικαιώματα που κατοχυρώνει η Ευρωπαϊκή Συνθήκη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Με την Χρυσή Αυγή να καταγράφεται ως τρίτο κόμμα στη χώρα, αφού έχει δείξει το πρόσωπό της, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, σε όλους τους Έλληνες, η ελπίδα οποιοσδήποτε μετανάστης με διαφορετικό χρώμα να κάνει μια καινούργια ασφαλή αρχή στη χώρα μας ξεθωριάζει. Και μαζί της ξεθωριάζουν πολλά πράγματα. Το αίσθημα της δικαιοσύνης, της ισότητας, της αναγνώρισης του δικαιώματος σε κάθε άνθρωπο να ζει και να ευτυχεί. Που σ΄αυτή τη χώρα θα έπρεπε να ήταν αυτονόητα. Είχαμε πολλές πρωτιές στην ιστορία μας. Για τις περισσότερες από αυτές είμαστε περήφανοι. Για την συγκεκριμένη, αυτήν την πρώτη φορά που χορηγείται πολιτικό άσυλο σε άτομο που κινδυνεύει σε άλλη χώρα της ΕΕ, θα πρέπει να ντρεπόμαστε. Και να θυμώνουμε. Προς την σωστή κατεύθυνση όμως.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.parallaximag.gr/parallax-view/ntropi-mas

Πως να ευνουχίσετε μια μεγαλοφυία

 Απόψεις  Comments Off on Πως να ευνουχίσετε μια μεγαλοφυία
Feb 082014
 

Όσο παράδοξο και να σας ακουστεί αυτό που θα πω, οι ηττημένοι είναι αυτοί που γράφουν την ιστορία, όχι οι νικητές.

Οι νικητές είναι συνήθως άνθρωποι μέσης ευφυϊας, χωρίς όραμα και φαντασία, τρομακτικά μέτριοι άνθρωποι που χτίζουν παλάτια πάνω σε αυτήν ακριβώς τη μετριότητα τους. Καλλιεργούν τριγύρω τους τη μετριότητα, την εμπλουτίζουν με μίσος για κάθετι πρωτόγνωρο, και νικούν. Το πλήθος εύκολα τους ακολουθάει, γιατί βλέπει σε Εκείνους τον εαυτό του, καταλαβαίνει ότι μπορεί κι εκείνος να γίνει Σπουδαίος, Νικητής, χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα.

Μέσα σε αυτή τη θάλασσα της μετριότητας και της οπισθοδρομικότητας είναι αναπόφευκτο να ηττώνται όσοι τολμούν να υπερασπιστούν το καινούριο.

Ποιος θυμάται πως ονομάζονταν οι κατήγοροι του Σωκράτη; Και όμως, εκείνοι νίκησαν, εκείνοι τον δολοφόνησαν -και το πλήθος από κάτω χειροκροτούσε.

“Τον Βαραββά ή τον Ιησού;” ρωτούσε ο Πιλάτος. “Ποιον να ελευθερώσω;”

“Πλάκα μας κάνεις;” φώναζε το πλήθος. “Ο Βαραββάς είναι σαν κι εμάς. Ο άλλος είναι επικίνδυνος.”

(Αυτή είναι η τελευταία φορά που γράφω ότι αναφέρομαι στον Ιησού ως μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, αδιαφορώντας για το αν υπήρξε, για το αν ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος ή αν ήταν θεάνθρωπος. Αν εσείς θέλετε να διυλίζετε τον κώνωπα, δικαίωμα σας. Οι πεποιθήσεις σας, άθεοι και ένθεοι φίλοι μου, είναι η καμήλα που θα κάτσει στο λαιμό σας.)

turing_final

Στο λαιμό ενός άλλου ηττημένου έκατσε ένα κομμάτι μήλο, όπως και στη Χιονάτη. Και η κακιά μάγισσα δεν ήταν η μητριά του, ήταν το έθνος του, ήταν ολόκληρη η ανθρωπότητα, στην οποία πρόσφερε περισσότερα απ” όλους τους κατήγορους, απ” όλους τους κήνσορες, απ” όλους τους μέτριους.

Ο Άλαν Τιούρινγκ δεν ήταν μέτριος. Ήταν υπερκαινοφανής, σαν ένας σούπερ νόβα που εκρήγνυται και κατακλύζει το σύμπαν με την ενέργεια του.

Μεγαλοφυής, υπέρμετρα μεγαλοφυής, αλλά και εκκεντρικός, υπερβολικά έντιμος, ηλιθιωδώς έντιμος, ίσως κάπως ασπεργκιανός.

Στην περίπτωση που δεν έχετε καν ακούσει το όνομα του θα σας πω ότι ο Τιούρινγκ ήταν αυτός που έθεσε τα θεμέλια της επιστήμης των υπολογιστών. Ήταν σπουδαίος μαθηματικός και όρισε τις αρχές της τεχνητής νοημοσύνης (συνεισφέροντας έτσι και στην κατανόηση του πιο δύσκολου Αινίγματος, του ανθρώπινου εγκεφάλου).

Μια πρόχειρη και ημιτελής μελέτη του στη μορφογενετική, έδωσε νέα στοιχεία και στη βιολογία. Με ό,τι και να καταπιάστηκε ο Τιούρινγκ ήταν μεγαλειώδης, ανοίγοντας καινούριους δρόμους. Γι’ αυτούς που πιστεύουν ότι η επιστήμη δεν έχει καμία αξία αν δεν είναι χρήσιμη, ας πούμε ότι χάρη στον Τιούρινγκ ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε πιο γρήγορα και ό,τι χάρη σε αυτόν σώθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι.

Ας το πούμε σαν παραμύθι: Οι Ναζί κυριαρχούσαν στον Ατλαντικό με τα υποβρύχια τους. Είχαν μια μηχανή κρυπτογράφησης, το

index

Αίνιγμα, του οποίου τον κώδικα κανείς δεν μπορούσε να αποκρυπτογραφήσει. Έτσι πίστευαν. Ο Τιούρινγκ με τους συνεργάτες του “έλυσαν το Αίνιγμα”. Οι σύμμαχοι γνώριζαν που ακριβώς θα βρεθεί το κάθε υποβρύχιο και τα καταβύθισαν. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Αγγλίας. Νίκησε τους Γερμανούς στη θάλασσα.

Ο Τιούρινγκ πήρε ένα κάποιο μετάλλιο από τη βασίλισσα, αλλά αυτό δεν έπρεπε να γίνει γνωστό, αφού εργαζόταν στη Αντικατασκοπεία. Λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου του είπαν να βάλει το μετάλλιο στον κώλο του (και συγχωρέστε με για τα γαλλικά μου).

Ο Τιούρινγκ ήταν μεγαλοφυής, ήταν χρήσιμος, αλλά είχε ένα μεγάλο “ελάττωμα”: Ήταν ομοφυλόφιλος. Το 1952 (και ενώ εκατομμύρια άνθρωποι ήταν ακόμα ζωντανοί χάρη στη μεγαλοφυία του), το Στέμμα στράφηκε εναντίον του. Ο Τιούρινγκ είχε μια περιστασιακή σχέση με κάποιον νεαρό. Όταν αντιλήφθηκε ότι είχε γίνει διάρρηξη στο σπίτι του κάλεσε την αστυνομία, πιστεύοντας ότι ευθυνόταν ο συγκεκριμένος εραστής του. Οι ντετέκτιβ που ανέλαβαν την υπόθεση, κατάλαβαν γρήγορα ότι είχαν ένα μεγαλύτερο λαβράκι από τη ληστεία. Ρώτησαν τον Τιούρινγκ για τη σχέση του με τον νεαρό ύποπτο και εκείνος (ηλιθιωδώς έντιμος, όπως προείπα), τους έδωσε κάθε λεπτομέρεια, ενώ τους πρόσφερε τσάι.

Λίγο μετά στοιχειοθετήθηκε κατηγορία για κιναιδισμό εναντίον του. Στη δίκη όλοι οι συνεργάτες και οι συνάδελφοι στο πανεπιστήμιο κατέθεσαν υπέρ του Τιούρινγκ. Χωρίς αυτόν η εργασία τους δεν μπορούσε να προχωρήσει. Οι δικαστές, μέτριοι όπως συνηθίζουν να είναι όλοι οι κατήγοροι, αδιαφόρησαν για τις ικανότητες και την προσφορά του Τιούρινγκ. Αφού αποδέχτηκε την ενοχή του (για ομοφυλοφιλία), χωρίς να δείχνει στοιχεία μεταμέλειας, του έδωσαν δύο επιλογές: Φυλάκιση ή χημικός ευνουχισμός. Ο χημικός ευνουχισμός ήταν ενέσεις οιστρογόνων που θα περιόριζαν την (τόσο επικίνδυνη) λίμπιντο του, θα τον καθιστούσαν ανίκανο.

Ο Τιούρινγκ προτίμησε τον ευνουχισμό, γιατί αν φυλακιζόταν δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τις έρευνες του. Μία από τις παρενέργειες των οιστρογόνων ήταν η μαστοτροφία. Ο Άλαν απέκτησε στήθη! Μάλιστα (αυτό ακούγεται πιο διεστραμμένο από κάθετι άλλο), ο κατήγορος υποστήριζε ότι αυτή ακριβώς η μαστοτροφία θα βοηθούσε τον ομοφυλόφιλο Τιούρινγκ να καταλάβει το λάθος του! Βάζω θαυμαστικό, γιατί δεν μπορώ καν να καταλάβω το σκεπτικό του κατήγορου. Πως “βοηθάς” έναν ομοφυλόφιλο να θεραπευτεί από την αρρώστια του κάνοντας “τον πιο θηλυκό;

Ο Τιούρινγκ έπεσε σε κατάθλιψη, αλλά προσπάθησε να το ξεπεράσει. Στο τέλος του ευνουχισμού με ενέσεις, στο τέλος της ποινής του, του εμφύτευσαν ένα ορμονικό “μπαλονάκι”. Αυτό θα συνέχιζε να εκκρίνει τα οιστρογόνα. (Ναι, αυτά συνέβαιναν στην Αγγλία του 1953, όχι στο 1984 του Όργουελ).

Ο Τιούρινγκ αυτοκτόνησε ένα χρόνο μετά. Κάποιοι λένε ότι η αιτία της αυτοχειρίας δεν ήταν η “θεραπεία”. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ούτε καν αυτοκτόνησε, αλλά ότι ήταν απρόσεχτος.

87227972-alan-turing

Μαζί με το πτώμα του βρέθηκε ένα δαγκωμένο μήλο, εμποτισμένο με κυανιούχο κάλιο. Το αγαπημένο παραμύθι του Τιούρινγκ ήταν η Χιονάτη. Αλλά ο Άλαν (όπως και η Χιονάτη) δεν άφησε σημείωμα αυτοκτονίας. Και, λένε κάποιοι, ότι ήταν ιδιαίτερα εύθυμος τις ημέρες πριν την αυτοκτονία (ή το ατύχημα).

Δεν πρόκειται να διυλίσω τον κώνωπα. Δεν έχει καμία σημασία αν ο Τιούρινγκ αυτοκτόνησε ή ατύχησε. Αυτό που έχει σημασία (η καμήλα) είναι ότι ένας μεγαλοφυής άνθρωπος, που πρόσφερε τόσα και είχε να προσφέρει πολλά περισσότερα, ευνουχίστηκε από τους μέτριους (ντετέκτιβ, δικαστές, βασίλισσες). Και μόλις προχθές, εν έτει 2013, εξήντα χρόνια μετά, το βρετανικό στέμμα του έδωσε χάρη! 

Αντί να ζητήσουν συγνώμη από την ανθρωπότητα για το έγκλημα που έκαναν, οι μέτριοι έδωσαν χάρη στον Τιούρινγκ για τον “κιναιδισμό” του.

Όμως ο ηττημένος είναι ο νικητής. Εκείνος διαμόρφωσε την ιστορία. Το γεγονός ότι τώρα μπορούμε να επικοινωνούμε διαδικτυκά οφείλεται εν μέρη και σε αυτόν τον κίναιδο. (Κάποιοι ισχυρίζονται ότι και το σήμα της Apple, ένα δαγκωμένο μήλο, αποτελεί φόρο τιμής στη “Χιονάτη της Πληροφορικής”.)

Οι ντετέκτιβ που τον έστειλαν στο δικαστήριο ίσως να έχουν πεθάνει πια. Και αν ζουν κανείς δεν νοιάζεται γι” αυτούς. Οι δικαστές που τον καταδίκασαν ίσως να έχουν πεθάνει. Η βασίλισσα θα πεθάνει σύντομα.

Αλλά ο Τιούρινγκ, ευνουχισμένος κίναιδος, θα συνεχίσει να είναι μέρος της ζωής μας. Κάθε φορά που πατάμε ένα πλήκτρο του υπολογιστή.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://sanejoker.info/

Συνέντευξη της Αθηνάς Αθανασίου, νέας Αντιπροέδρου του Ινστιτούτου Πουλαντζά

 Απόψεις  Comments Off on Συνέντευξη της Αθηνάς Αθανασίου, νέας Αντιπροέδρου του Ινστιτούτου Πουλαντζά
Nov 142013
 

Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι απαραίτητο να συμπεριλάβει ζητήματα που αφορούν το φύλο και τη σεξουαλικότητα και μάλιστα όχι ως δευτερεύοντα ζητήματα αλλά ως θεμελιακές διαστάσεις του φαινομένου

Πάντα επισημαίνουμε την ιδιαίτερη σημασία που έχουν οι ποικίλες διακρίσεις με άξονα το φύλο ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η επιδείνωση της κρίσης έχει εντείνει αυτές τις διακρίσεις; Έχουν δημιουργηθεί νέες μορφές τους;

Η νεοφιλελεύθερη συνθήκη της κρίσης και της επισφάλειας προσφέρει εύφορο έδαφος για την περαιτέρω εδραίωση των εμπεδωμένων στην ελληνική κοινωνία διακρίσεων και ιεραρχιών που αφορούν το φύλο: οι γυναίκες στο ρόλο της οικιακής και αναπαραγωγικής εργασίας και οι άνδρες εγγυητές της κυκλοφορίας του κεφαλαίου και θεματοφύλακες της τιμής του έθνους. Και όλοι και όλες μαζί πίσω ολοταχώς στις αξίες της ≪ελληνικής οικογένειας≫, στις αρχές του ≪οίκου≫, εκεί που η οικο-νομία (ως νομή του οίκου) αποκτά τη διττή έννοια του οικονομικού καταμερισμού της εργασίας και της ρύθμισης της σεξουαλικότητας και αναπαραγωγής. Εδώ χρειάζεται προσοχή: από τη μια πλευρά οι αλλαγές στον καταμερισμό της αμειβόμενης εργασίας πλήττουν τις γυναίκες, και, από την άλλη, στο πλαίσιο του διαχειριστικού λόγου της κρίσης εμπεδώνεται ο έμφυλος βιολογισμός της θυματοποίησης και οι γυναίκες γίνονται αντικείμενο ενός πατερναλιστικού προσεταιρισμού (ως ≪ευάλωτη ομάδα≫). Ας αναλογιστούμε πώς οι ≪μόνες μητέρες≫ έφτασαν την εποχή της Θάτσερ να αποτελούν σύμβολο εξάρτησης (“nanny-state”), κοινωνικής μειονεξίας και κατάχρησης της ≪ευεργεσίας≫ του βρετανικού κράτους πρόνοιας, ή πώς οι Αφρο-αμερικανές μητέρες κατασκευάστηκαν ως επονείδιστη ταυτότητα και δυσβάσταχτο φορτίο για το βορειοαμερικανικό ασφαλιστικό σύστημα.

Η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση επιφέρει ριζικές αλλαγές στον καταμερισμό της αμειβόμενης εργασίας (αλλά και της επισφάλειας και της ανεργίας) κατά φύλο, ενώ βαθαίνει την ανισότητα και τη βία του σεξισμού και της ετεροκανονικότητας. Στην περσινή ετήσια διάλεξη στη μνήμη του Νίκου Πουλαντζά (2012), η φεμινίστρια θεωρητικός Γκάγιατρι Σπίβακ υποστήριξε κάτι εξαιρετικά σημαντικό: ότι η αναπαραγωγική ετεροκανονικότητα αποτελεί θεμελιακή φόρμα και νόρμα του νεοφιλελευθερισμού, η οποία υπαγορεύει μορφές διαχείρισης της πολιτικής οικονομίας.

Συμφωνώντας απόλυτα μ’ αυτό, θεωρώ κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι, εκτός από στρατηγική της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, και μια ευρύτερη νεοσυντηρητική τεχνική φρονηματικής διακυβέρνησης, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η ενεργοποίηση κανόνων που αφορούν, ταυτόχρονα και αδιάρρηκτα, τη θέση στην οικονομία της αγοράς, την ταυτότητα φύλου, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την εθνική ταυτότητα, την υγεία και την αρτιμέλεια. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια όχι μόνο ταξικά αλλά και έμφυλα προσδιορισμένη καπιταλιστική κυβερνο-λογική: τόσο από την άποψη των έμφυλων ανισοτήτων που διέπουν την ανακατανομή του κεφαλαίου, όσο και από την άποψη της εδραίωσης νεοσυντηρητικών, σεξιστικών και ετεροκανονικών προϋποθέσεων της ιδιότητας του πολίτη.

Η επιρροή της Χρυσής Αυγής εδράζεται και σε μια σειρά από στερεοτυπικές αντιλήψεις, σεξιστικού χαρακτήρα, που στην Ελλάδα είναι κυρίαρχες. Η εναντίωση σε αυτές στήνει φράγματα στην αύξηση του ερείσματος της Ακροδεξιάς. Πως μπορούμε να συνδυάσουμε αυτό το μέτωπο με τα υπόλοιπα στοιχεία επίθεσης προς τη ΧΑ; Μπορεί να γίνει κάποια ιεράρχηση;

Η πολιτική που παράγει πλεονάζοντες και απεγνωσμένους ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, είναι σύμφυτη με την πολιτική του κοινωνικού εκφασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού και της ομοφοβίας. Η ΧΑ δεν είναι προϊόν της κρίσης, αλλά η μνημονιακή διαχείριση της κρίσης από το μπλοκ εξουσίας είναι η συνθήκη που επέτρεψε την εισδοχή του νεοναζισμού στην κυρίαρχη κοινοτοπία της πολιτικής. Είναι λοιπόν καίριας σημασίας σήμερα να πάμε πέρα από τους κλασικούς αυτοματισμούς του οικονομισμού και να βαθύνουμε τις επεξεργασίες μας για τη σχέση νεοφιλελευθερισμού, κρατικού ρατσισμού και κοινωνικού εκφασισμού. Σ’ αυτό τον πλαίσιο, είναι απαραίτητο ο αντιφασιστικός αγώνας να συμπεριλάβει ζητήματα που αφορούν το φύλο και τη σεξουαλικότητα, και μάλιστα όχι ως δευτερεύοντα ζητήματα αλλά ως θεμελιακές διαστάσεις του φασιστικού φαινομένου.

Η υπαγωγή των γυναικών στο ≪φυσικό≫ ρόλο της οικιακής φροντίδας στο πλαίσιο του αποδεκατισμού του δημόσιου συστήματος φροντίδας, η ανασφάλιστη εργασία της οικιακής φροντίδας που αναλαμβάνουν μετανάστριες από τον παγκόσμιο νότο, οι αποκλεισμοί του οικογενειοκρατικού μοντέλου φροντίδας, η διαπόμπευση των εξαρτημένων εκδιδόμενων γυναικών, ο νεοναζιστικός όχλος να ουρλιάζει με μίσος ≪ξεσκισμένες αδερφές≫ έξω από το θέατρο Χυτήριο, η απαγόρευση της τηλεοπτικής προβολής του spot του Athens Pride 2013 από το ΕΣΡ, τα ρατσιστικά πογκρόμ εναντίον των τρανς ατόμων από την Αστυνομία Θεσσαλονίκης προκειμένου ≪να βελτιωθεί η εικόνα της πόλης≫: είναι όλα αποτυπώματα ενός αυταρχικού κράτους στην καρδιά του οποίου βρίσκεται η μικροπολιτική του ηθικού πανικού που αναζωογονεί διάφορες εκδοχές του δόγματος ≪πατρίς-θρησκεία-οικογένεια≫. Κι αυτό δεν είναι παράπλευρη απώλεια της κρίσης αλλά κρίσιμη στρατηγική διακυβέρνησης.

Η αποστροφή για τον/την άλλον/άλλη, με τη μορφή της ετοιμοπόλεμης εθνομαγκιάς, έχει κεντρική θέση στο λόγο και τις πρακτικές της νεοναζιστικής οργάνωσης. Το ίδιο και η υπογράμμιση του εθνικού ρόλου της μητρότητας. Διόλου τυχαίο, αφού ο έλεγχος του γυναικείου σώματος και της γυναικείας σεξουαλικότητας αποτελεί προϋπόθεση της εθνοφυλετικής καθαρότητας. Ο μισογυνισμός πάντοτε συνυφαίνεται με το εγκώμιο της γυναικείας ≪φύσης≫, που νομιμοποιεί τον περιορισμό των γυναικών στα ≪κατά φύση≫ καθήκοντα του φύλου τους, ως ≪μητέρες του έθνους≫.

Αυτή η ιδεολογία ≪πατάει≫ σε ≪πατροπαράδοτα≫ συντηρητικά αξιακά συστήματα που προϋπήρχαν στην ελληνική κοινωνία. Στα συμφραζόμενα της κοινωνικής εξαθλίωσης και υπό τη αιγίδα της νεοφιλελεύθερης κυβερνο-λογικής, η επιχείρηση ≪αίμα-τιμή≫ (με τις προφανείς εθνοφυλετικές και έμφυλες συνδηλώσεις) αποκτά περαιτέρω ερείσματα και αξιώσεις νομιμοποίησης. Η νεοναζιστική ατζέντα, συγκλίνοντας με τη νεοφιλελεύθερη οικονομία της αγοράς, στηρίζεται στη βιοπολιτική λογιστική του αναλώσιμου ανθρώπινου σώματος.

Με δεδομένο ότι οι τελευταίες δεκαετίες χαρακτηρίζονται από την ανάδυση νέων μορφών ταυτοτήτων –χρησιμοποιείται ακόμη και ο όρος “πολυδιάσπαση”- μπορεί η συγκρότηση μιας νέου τύπου ηγεμονίας να στοχεύει στη δημιουργία ενός νέου ενιαίου πολιτικού και πολιτισμικού προτύπου ή πρέπει να βρούμε τους τρόπους με τους οποίους κάποια κρίσιμα στοιχεία θα ενσωματώνονται σε πολλούς διαφορετικούς ανθρωπότυπους;

Πράγματι, το ζητούμενο σήμερα από την πλευρά της Αριστεράς είναι η συγκρότηση μιας νέου τύπου ηγεμονίας, μιας αντι-κυριαρχικής ηγεμονίας, θα έλεγα, η οποία θα συνίσταται στην κινητοποίηση και ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας. Η αξιακή στόχευση της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η δημιουργία ενός ≪ενιαίου πολιτικού και πολιτισμικού προτύπου≫, αλλά η συστράτευση πολλαπλών συλλογικοτήτων, ιδεών, στάσεων και υποκειμενικοτήτων. Το ≪ενιαίο≫ παραπέμπει στη λογική του ≪ενός≫ και προϋποθέτει αποκλεισμούς, ενώ το ≪πρότυπο≫ υποδηλώνει ορθοδοξίες. Έτσι, το αιτούμενο δεν είναι ένα ενιαίο και μονολιθικό συλλογικό υποκείμενο (π.χ., το υποτιθέμενο ενιαίο κοινωνικό υποκείμενο της εργατικής τάξης), ούτε και οι κλειστές, περιχαρακωμένες, αυτο-αναφορικές ταυτότητες, αλλά ένα νέο φαντασιακό κοινωνικών δεσμών και συσχετισμών με γνώμονα τη ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας και το βάθεμα της ισοελευθερίας.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, η ≪ταυτότητα≫ δεν αποτελεί σταθερό και αμετάκλητο σημαίνον μιας οντολογικής κατηγορίας αλλά στρατηγική τοποθέτηση πολλαπλών υποκειμένων σε σχέση με ιστορικά και πολιτικά συμφραζόμενα. Ούτε αναφέρεται στην αυτάρκεια και αυταρέσκεια του ατομικιστικού εαυτού, αλλά συντίθεται κοινωνικά και εμπλέκεται σε σχέσεις εξουσίας που ρυθμίζουν ποιες μορφές και στάσεις ζωής περιλαμβάνονται ισότιμα στο πολιτικό πεδίο και στην αναγνωρίσιμη υποκειμενικότητα. Αυτή ακριβώς η κοινωνικά τοποθετημένη ενδεχομενικότητα των ταυτοτήτων μας καλεί να ασκούμε τη φαντασία μας ως προς τις δυνατότητες για εναλλακτικές –παροντικές ή μελλοντικές- επιτελέσεις τους. Γι’ αυτό η προβληματοποίηση των ταυτοτήτων (ως ενιαίων, σταθερών, περιχαρακωμένων, θεμελιωμένων στη ≪φύση≫, κτλ) δεν ισοδυναμεί με αποκήρυξη της πολιτικής χρήσης τους.
Η ≪ταυτότητα≫ αποτελεί ταυτόχρονα όχημα των σχέσεων κυριαρχίας αλλά και πεδίο αντίστασης, αντικείμενο διαρκούς πολιτικής αντιδικίας.

Η αντιπρόταση στο νεοσυντηρητισμό που διέπει τη νεοφιλελεύθερη νόρμα του απολιτικού και καταναλωτικού ατομικισμού αλλά και οι συζητήσεις για ένα υποκείμενο συλλογικού αυτοκαθορισμού (βλ. τις θεωρητικές και πολιτικές επεξεργασίες περί ≪πλήθους≫, για παράδειγμα) πρέπει να λαμβάνουν υπόψη αυτές τις διαστάσεις. Η αξιακή επαν-επινόηση του πολιτικού πεδίου που επιζητούμε σήμερα ως αντίδοτο στη μεταπολιτική καμπή και κοινωνική καταστροφή που σηματοδοτεί το μνημονιακό καθεστώς αναφέρεται σε μια δημοκρατία με δήμο και έναν δήμο με διαφορές. Απαιτεί μια πολιτική πληθυντικών και έκκεντρων υποκειμένων που συνέχονται και συν-αρθρώνονται στη βάση μιας αγωνιστικής (αλλά όχι αναγκαστικά ομοιόμορφης) στάσης, ηθικής και διά-θεσης αναθέσμισης της κοινωνίας στην κατεύθυνση της ισότητας και της ελευθερίας των πολλών.

Πόσο αναπτυγμένες είναι στην Ελλάδα οι σπουδές φύλου; Το ΙΝΠ σχεδιάζει κάποιες πρωτοβουλίες για τα σχετικά ζητήματα;

Σε συνθήκες όπου το Πανεπιστήμιο εκβιάζεται από την επιχειρησιακή λογική της αγοράς που απαιτεί λίγους, καθαρούς, και, πάνω απ’ όλα, προσοδοφόρους ακαδημαϊκούς κλάδους, οι Σπουδές Φύλου (ΣΦ) συμπεριλαβάνονται στα γνωστικά πεδία που εκλαμβάνονται ως ≪δευτερεύοντα≫, ≪αντι-παραγωγικά≫ και ≪περιττά≫. Ανήκουν δε στα κατεξοχήν ≪επικίνδυνα≫ πεδία, αφού η κριτική, ως διανοητική και πολιτική πρακτική που στερεί τις νόρμες από την οντολογική τους θεμελίωση, είναι στο επίκεντρο των ΣΦ, και γνωρίζουμε ότι η νεοφιλελεύθερη υπαγωγή της γνώσης στην επιχειρησιακή λογική αποστρέφεται την ετεροφροσύνη και υπονομεύει την κριτική σκέψη.

Οι ΣΦ και η φεμινιστική θεωρία, στην οργανική σύνδεσή τους με τα φεμινιστικά και κουήρ κινήματα, είναι από τα πιο ανανεωτικά θεωρητικο-πολιτικά ρεύματα των τελευταίων δεκαετιών. Εμπλέκονται ενεργά στην αναδόμηση αυτού που είναι δυνατό να φανταστούμε, να στοχαστούμε, να αρθρώσουμε και να αποτολμήσουμε στο Πανεπιστήμιο και πέρα από αυτό. Η επαναστατικότητα των ΣΦ έγκειται στο ότι προβληματοποιούν την ίδια τη διαδικασία παραγωγής γνώσης, το τι μετράει ως γνώση και ποιοι/ποιες λογίζονται ως υποκείμενα γνώσης. Φανταστείτε πόσο ≪επικίνδυνο≫ είναι αυτό για ένα πλαίσιο που μετατρέπει τη γνώση σε εμπόρευμα. Η μελέτη του φύλου δεν αποτελεί απλώς και μόνο θεματική. Είναι θεωρητικοπολιτική σκευή της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτισμικής θεωρίας που αφορά την έννοια του πολιτικού, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την ισότητα, τη διαφορά, την πολιτική πράξη, την αντίσταση, τη συγκρότηση του υποκειμένου, την πολιτική της γνώσης, την ιδιότητα του πολίτη. Το ίδιο και η φεμινιστική πολιτική για την Αριστερά: δεν (πρέπει να) είναι απλώς μια επιμέρους θεματική που αφορά τις γυναίκες, αλλά μια πολιτική στάση που διαπερνά τον ευρύτερο πολιτικό μας λόγο, τις αξίες και τις πρακτικές μας.

Είναι καθήκον μας σήμερα να παλεύουμε για πανεπιστημιακές σπουδές που φιλοξενούν τη μάχιμη κριτική και εκπληρώνουν τον προορισμό του Πανεπιστημίου άνευ όρων (για να θυμηθούμε τον Ζακ Ντεριντά). Από την άλλη, το Πανεπιστήμιο δεν είναι ο μοναδικός χώρος όπου αναπτύσσονται στοχαστικές επεξεργασίες και πολιτικά διαβήματα γύρω από τα ζητήματα του φύλου και της σεξουαλικότητας. Υπάρχουν συλλογικότητες και κινηματικές δράσεις που εισφέρουν καθοριστικά στο πεδίο, με πειραματική τόλμη και ριζοσπαστικό πολιτικό ήθος.

Στο ΙΝΠ σκοπεύουμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες σ’ αυτή την κατεύθυνση, αξιοποιώντας όλο αυτό το δυναμικό, τόσο εντός όσο και εκτός Πανεπιστημίου. Μας ενδιαφέρει να διατηρήσουν και να βαθύνουν οι ΣΦ την πολιτική τους αιχμή και ταυτόχρονα, και αυτό είναι η σημαντικότερη πρόκληση, να τις ενεργοποιήσουμε ως πολιτική αιχμή του λόγου και της στάσης της Αριστεράς. Αν στόχος μας είναι να διαμορφώσουμε νέους, δικαιότερους όρους κοινωνικών σχέσεων, η Αριστερά χρειάζεται το φεμινισμό και ο φεμινισμός χρειάζεται την Αριστερά.

Τη συνέντευξη πήραν ο Σταύρος Παναγιωτίδης και o Παναγιώτης Πάντος.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.rednotebook.gr/