‘Voor Grieken nemen ze de telefoon niet meer op. Wij kunnen toch geen geld overmaken.’ Haar patiënten lijden pijn, want bepaalde verdovingsmiddelen zijn al op. De resterende voorraad strekt nog één week. ‘Daarna stopt alles.’ Een vervelend vooruitzicht, zeker.

Struikelblok

Maar dit is bepaald niet het enige probleem van de gezondheidszorg in Drama. Tekorten zijn één ding, vertelt ziekenhuisdirecteur Kostas Trentsios, terwijl hij onder werktijd een sigaret rookt. Maar het gedrag van zijn patiënten, dat zal een struikelblok blijven, ook als er weer geld komt.

Huisartsen bestaan niet in Griekenland. Wie iets mankeert, gaat direct naar het ziekenhuis. ‘Ze komen langs met griepjes, kleine sneetjes, zulke kwalen,’ inhaleert Trentsios. Geld voor zulke escapades heeft hij niet, zeker niet na vijf jaar bezuinigen. ‘Maar patiënten blijven eisen stellen.’

Tekorten

Achter de honderden groene apothekerskruizen van Drama weten ze daar alles van. Tekorten? Zeker. Vooral dankzij de eigen inwoners, die onstuitbaar aan het hamsteren zijn. Apotheker Giorgos Zournatzoglou trekt een doosje schildklierhormoon van de plank. 1 pil per dag, 100 pillen in een doosje. ‘Ik begrijp niet waarom je hier nu, op dit moment, drie doosjes van nodig hebt. Dat zijn pillen voor de komende 300 dagen.’

Doe het niet, probeert hij op zijn klanten in te praten. ‘Ik probeer ze uit te leggen dat ze op deze manier zelf het probleem veroorzaken. Maar ja, dan gaan ze naar een ander.’ Makkelijk genoeg, in een stad met één apotheek per duizend inwoners.

Die mensen zijn allicht bezorgd voor wat komen gaat, opper ik.

Verwend

Zournatzoglou, die met zijn pas 30 jaar al secretaris is van de beroepsvereniging van apothekers in Drama, kijkt bedenkelijk. ‘Patiënten zijn hier verwend. Ze staan erop dat ze medicijnen krijgen, ook als het niet nodig is. Medicijnen zijn in Griekenland te gemakkelijk bereikbaar.’ Een Griekse arts die zijn patiënt wegstuurt met het advies om thuis eens goed uit te zieken, geldt als onbekwaam. Mensen staan erop dat ze pillen mee krijgen. Dure pillen, wel te verstaan. ‘Patiënten hebben alleen vertrouwen in dure merkmedicijnen.’

Dat is een kolfje naar de hand van Big Pharma. Die laat weliswaar even niets van zich horen nu dit land bijna bankroet is, maar normaal weten geneesmiddelenproducenten de Griekse artsen uitstekend te vinden.

Bonus

‘Bedrijven betalen een bonus als een duur merkmedicijn wordt voorgeschreven. De arts kiest dus niet voor het beste middel, maar voor de hoogste bonus. Middelen tegen depressies en angststoornissen worden teveel voorgeschreven, want dat levert allemaal bonussen op.’ Tot zover de alledaagse perikelen van apothekers in Drama.

Maar hoe veeleisend patiënten ook zijn, de situatie begint toch wel echt nijpend te worden. Neem deze verpakking chemotherapie, Xeloda, tegen darmkanker. ‘Niet meer leverbaar. Er is een serieus tekort van. Als je dit medicijn niet krijgt, is dat levensbedreigend.’

Gelukkig is er altijd nog de ‘sociale apotheek’, een Grieks fenomeen sinds het begin van de crisis. Inwoners brengen hier ongebruikte medicijnen heen, voor arme, onverzekerde medebewoners – dat worden er elke dag  meer. Wie medicijnen nodig heeft, ‘echt nodig’, benadrukt Zournatzoglou, die hier vrijwilliger is, krijgt ze gratis mee.

Hier staan nog een paar doosjes Xeloda op de plank. Nog wel. ‘Als er dit weekend geen financieel akkoord komt, hebben wij geen plan B.’

Door: Ana van Es

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.volkskrant.nl/