Oct 272012
 

Βαξεβάνης Χρησιμοποιώντας ένα ακραίο -εννοείται- παράδειγμα, υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων, που αν έβρισκε ας πούμε απόψε η αστυνομία τον Βαξεβάνη κι αυτός έτρεχε να ξεφύγει και για να τον πιάσουν του έσπαγαν και πέντε πλευρά, πάλι θα επιχειρηματολογούσε ότι εφαρμόστηκε ο νόμος, ότι δεν γίνεται να υπάρχει επιλεκτική εφαρμογή των νόμων, ότι άλλο θέμα το πώς χειρίστηκαν οι πολιτικοί τη λίστα κι άλλο θέμα το πώς θα χειριστεί η έννομη τάξη τον κάθε πολίτη που παραβιάζει το νόμο. Που θα έλεγε δηλαδή να μη λαϊκίζουμε, να πάψουμε να κραυγάζουμε ημι-άναρθρα, να μάθουμε να διακρίνουμε τα μήλα από τα πορτοκάλια. Που τελικά θα επαινούσε την σύλληψη και το σπάσιμο των πλευρών ως κράτος που λειτουργεί και νόμο που εφαρμόζεται, ως στοιχεία απεξαρτημένα εντελώς από την μεγαλύτερη εικόνα, ωσάν η αφήγηση της ιστορίας μας να ξεκινά από το τεύχος του περιοδικού και πιο πριν να μην έχει προηγηθεί τίποτα.

Sorry, the comment form is closed at this time.