Στην Ελλάδα όπου κι αν γυρίζεις, όπου κι αν κοιτάξεις, υπάρχει μια δημόσια έκταση υπό κατάληψη. “Νοικοκυραίοι”, παπάδες, μοναστήρια, δήμοι, επιχειρηματίες και πάει λέγοντας. Ας μη μιλήσουμε για τις “νόμιμες” καταλήψεις όπου ιδιώτες νοικιάζουν (από δημάρχους, υπουργούς και λοιπούς τιμητές της νομιμότητας) δημόσιους χώρους και κτίσματα και είτε δεν πληρώνουν καθόλου (πιο συνηθισμένο) είτε πληρώνουν αστείο ενοίκιο. Όμως ποτέ μα ποτέ δεν τρέχουν τα ΜΑΤ να διώξουν αυτούς τους καταληψίες ή να συλλάβουν όσους δεν πληρώνουν. Αυτοί δεν ενοχλούν γιατί είναι μέρος της κουλτούρας του πολιτικού συστήματος και το στηρίζουν.
Οι μόνοι που ενοχλούν, είναι όσοι εκτός από καταληψίες, που συνήθως ταυτόχρονα καλύπτουν και τη βασική ανάγκη της στέγασης, εκφράζουν όχι μόνο άλλη άποψη αλλά και με συλλογικό τρόπο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό.
Είναι σίγουρο ότι αν τη βίλα Αμαλίας είχε καταλάβει κανένας μακρινός ξάδερφος του Πάχτα (εκείνο το παλικάρι που χάρισε για 11 εκ ευρώ τα μεταλλεία χρυσού στον Μπόμπολα, αλλά δεν πειράζει μωρέ, χαλάλι του) όχι μόνο δεν θα έκαναν επέμβαση τα ΜΑΤ, αλλά θα διεκδικούσε και την κυριότητα του κτιρίου.
Sorry, the comment form is closed at this time.