Αργεντινομάχοι και Αργεντινολάτρες

 Απόψεις  Comments Off on Αργεντινομάχοι και Αργεντινολάτρες
Aug 022014
 

Η Αργεντινή επιλέγει την χρεοκοπία και τη σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds, και στην Ελλάδα ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα σε αργεντινομάχους και αργεντινολάτρες. Οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως δεν τους παίρνει πια να κρίνουν τους άλλους λαούς.

Σε περίπτωση που κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί, στην Αργεντινή -σε αντίθεση με την Ελλάδα- δεν έχουν ακόμα την εξουσία οι πολιτικοί που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία το 2001.

Ο Φερνάντο ντε λα Ρούα εγκατέλειψε το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο.

Επίσης, οι πολίτες της Αργεντινής δεν απέδωσαν την χρεοκοπία της χώρα τους στους …μετανάστες, ούτε ψήφισαν νεοναζιστές.

Σύγκριση ανάμεσα στην χρεοκοπία της Ελλάδας και της Αργεντινής δεν μπορεί να γίνει, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

Η πρόεδρος και η κυβέρνηση της Αργεντινής επέλεξαν την σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds, και δεν είναι λίγοι αυτοί οι ειδικοί που θεωρούν πως έκανε τη σωστή κίνηση.

Ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς δεν έχει καμία σχέση με τον καπιταλισμό όπως τον ξέραμε μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες.

Ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς είναι ο πιο άγριος καπιταλισμός – μέχρι τον επόμενο- και έχει μετατρέψει την παγκόσμια οικονομία σε καζίνο.

Κι αυτό δεν είναι μια αριστερή θεώρηση· οι ίδιοι οι καπιταλιστές είναι που ασκούν σκληρή κριτική στον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς που δεν είναι, βέβαια, καθόλου ελεύθερη.

Θα πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε την εξουσία να την έχουν οι εκλεγμένοι πολιτικοί ή τα αρπακτικά funds.

Ξεκάθαρα πράγματα.

Αν στο εξής τις αποφάσεις για την Αργεντινή, την Ελλάδα -και την κάθε χώρα- θα τις παίρνουν οι κερδοσκόποι και τα …αμερικανικά δικαστήρια, δεν χρειάζονται πια εκλογές. Να καταργηθούν.

Οι πολιτικοί που υπακούν τυφλά στις Τράπεζες και στα κερδοσκοπικά funds- δηλαδή οι Έλληνες πολιτικοί όλων των κυβερνήσεων από την χρεοκοπία του 2010 και μετά- δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης.

Είναι διακοσμητικοί.

Και είναι και άσχημη διακόσμηση πολιτικοί όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Η Αργεντινή επέλεξε τη σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds.

Η Αργεντινή επέλεξε να αναδείξει την παράνοια της παγκόσμιας οικονομίας σήμερα.

Ήδη, ο διάλογος, σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει ανοίξει.

Προσφεύγοντας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Αργεντινή θέτει ευθέως το ερώτημα «Δημοκρατία ή Κερδοσκόποι;».

Και θα ήταν χρήσιμο να ξέρουμε την επίσημη απάντηση.

Αν οι εκπρόσωποι των αρπακτικών funds και ο Αμερικανός δικαστής επιμείνουν, θα φάνε μια ωραία βόμβα και δεν θα επιμένουν πια.

Αν εσύ πιστεύεις πως, για την πλάκα σου, μπορείς να παίζεις με τη ζωή ενός ολόκληρου λαού, μπορεί κάποιος πατριώτης να παίξει και τη δική σου ζωή. Και δεν θα σε κλάψει κανείς.

Και στο εξής, οι υπόλοιποι κερδοσκόποι θα είναι κάπως πιο διαλλακτικοί και συζητήσιμοι.

Η Αργεντινή έχει ήδη ξεμπερδέψει με την χρεοκοπία της.

Η Ελλάδα δεν έχει ακόμα αντιληφθεί πως έχει χρεοκοπήσει.

Αλλά η Ελλάδα μπορεί να είναι τυχερή.

Η σημερινή στάση της Αργεντινής βοηθάει πολύ την Ελλάδα. Και άλλες χώρες.

Αν η Αργεντινή δικαιωθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, θα υπάρχει δεδικασμένο .

Σε ευχαριστούμε Αργεντινή.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://pitsirikos.net/

Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ για την Γάζα

 Απόψεις  Comments Off on Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ για την Γάζα
Jul 272014
 

Το ΚΚΙ καταδικάζει απερίφραστα την εξωφρενική ισραηλινή εισβολή στην Γάζα και ρίχνει το φταίξιμο για περαιτέρω αιματοχυσία στην Ισραηλινή κυβέρνηση.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ (CPI) θεωρεί την τρέχουσα εισβολή των ισραηλινών κατοχικών στρατευμάτων στη Γάζα σαν μια εξωφρενική, εγκληματική και τρομοκρατική επίθεση ενάντια στον παλαιστινιακό λαό γενικότερα και του παλαιστινιακού λαού της Γάζας ειδικότερα.

Μετά από δύο εβδομάδες δολοφονικού βομβαρδισμού της Γάζας και τεράστιας αγωνίας λόγω των ισραηλινών εγκλημάτων πολέμου που έχουν προξενηθεί εκεί, η πυρομανή κυβέρνηση Νετανιάχου αποφάσισε ότι τα εγκλήματα αυτά δεν ήταν αρκετά, και δήλωσε ότι η ισοπέδωση της Γάζας είναι η τελική λύση για τις ρουκέτες της Χαμάς κατά του Ισραήλ. Πράγματι, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις ρίψεις ρουκετών που θα έπρεπε να απορριφθούν, αλλά δεν υπάρχει απολύτως καμία σύγκριση ανάμεσα στα κτυπήματα της Χαμάς και των Ισραηλινών φρικαλεοτήτων που μπορεί να νομιμοποιήσουν ακόμη περισσότερες θηριωδίες. Σε ό, τι αφορά τις συνέπειες, όλοι γνωρίζουν ότι ενώ δεν υπήρχε σχεδόν (και ευτυχώς) οποιαδήποτε ζημιά στην ισραηλινή κοινωνία, ο λαός της Γάζας έχει υποφέρει με μεγάλους αριθμούς νεκρών και τραυματισμένων αθώων πολιτών, τεράστια καταστροφή, και, για μια ακόμη φορά στην τραγική ιστορία του παλαιστινιακού λαού – μαζική απέλαση και προσφυγιά.

Όσον αφορά τις προθέσεις, το Κομμουνιστικό Κόμμα του Ισραήλ δήλωσε ξανά και ξανά τις τελευταίες εβδομάδες ότι το πραγματικό κίνητρο της διοίκησης του Νετανιάχου στην επίθεση στη Γάζα δεν είναι να επιτευχθεί η ασφάλεια για το λαό του Ισραήλ, ούτε να διαλύσει τη Χαμάς ή να την αποδυναμώσει. Η κύρια, αν όχι αποκλειστική, αιτία της ισραηλινής επίθεσης είναι να συνεχιστεί την αχρεία πολιτική του σκληρού καπιταλισμού, της αποικιοκρατίας και του ρατσιστικού Σιωνισμού. Το να διεξάγει έναν πόλεμο στη Γάζα υπό συνθήματα όπως «αυτοάμυνα», «ενάντια στην τρομοκρατία”, “πόλεμο της αναγκαιότητας», και άλλα ψέματα – η κυβέρνηση του Ισραήλ προσπαθεί να διαιρέσει τις μάζες, να υποκινήσει Αραβο-Παλαιστινίους και Εβραίους να εναντιωθούν, και να κυριαρχεί σε όλους μέσω του εκφοβισμού και της χειραγώγησης.

Ακόμη και σε ρεαλιστικούς όρους, όπως ήταν, η ισραηλινή κυβέρνηση είναι λανθασμένη, παραπλανητική, και, κυρίως, εγκληματική! Από το 2004 το Ισραήλ επιτέθηκε στη Γάζα (συμπεριλαμβανομένων εισβολών) όχι λιγότερο από δέκα φορές (!) υπό τα ίδια συνθήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω. Τι κατάφεραν αυτές οι επιθέσεις εκτός από περισσότερα θύματα, περισσότερο μίσος, απογοήτευση, περισσότερα εγκλήματα; Απολύτως τίποτα!!

Είναι καιρός να διακηρύξουμε δυνατά και κατηγορηματικά:

Δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή!

Υπάρχει μόνο μία λύση για την αιματοχυσία και τις φρικαλεότητες: μια πλήρης εξάλειψη της ισραηλινής κατοχής, καθώς και μια ολοκληρωμένη άρση του αποκλεισμού της Γάζας!

Το ΚΚΙ καλεί όλα τα κομμουνιστικά και προοδευτικά κινήματα να οργανώσουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό, καλώντας την ισραηλινή κυβέρνηση να σταματήσει αμέσως την επίθεση εναντίον της Λωρίδας της Γάζας και να σταματήσει τα εγκλήματα πολέμου.

Όχι στην ισραηλινή επιθετικότητα!

Όχι στα εγκλήματα πολέμου!

Όχι στην επίθεση σε αμάχους!

‘Αρση του αποκλεισμού της Γάζας αμέσως!

Κάτω η Κατοχή!

Ζήτω η Ανεξάρτητη Παλαιστίνη!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://agkarra.com/

Τα κροκοδείλια δάκρυα της Όλγας Τρέμη

 Απόψεις  Comments Off on Τα κροκοδείλια δάκρυα της Όλγας Τρέμη
Jul 212014
 
Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του MEGA, έγραψε ένα πολύ συγκινητικό αποχαιρετιστήριο μήνυμα για τον ογκόλιθο της δημοσιογραφίας, Όλγα Τρέμη.

Σε αυτό το κείμενο την ευχαριστεί για το ήθος της, αυτό που επέδειξε όταν έκανε πλάκα με το ερωτικό βίντεο του Ζαχόπουλου στους διαδρόμους του «μεγάλου» καναλιού, όπως αποκάλυψε ο Καμπουράκης σε τηλεφωνική του συνομιλία και φυσικά διέψευσε η ίδια.

Ο Παναγιωτόπουλος εξαίρει επίσης την αλληλεγγύη που έδειξε η Όλγα στους συνεργάτες της, αλληλεγγύη που ήταν πρόδηλη(;) όσο το MEGA απόλυε κατά δεκάδες το προσωπικό του και επέβαλλε ατομικές συμβάσεις εργασίας.

Αυτό όμως που με οδήγησε να αφήσω το κυριακάτικο απόγευμα και να γράψω ένα μικρό σημείωμα είναι το παρακάτω απόσπασμα: «Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι η Όλγα πολεμήθηκε όσο ελάχιστοι στο δημοσιογραφικό συνάφι. Από τα πρώτα βήματά της ως κεντρική παρουσιάστρια -κι ας ήταν επί 25 χρόνια κορυφαία πολιτική συντάκτρια και παρουσιάστρια εκπομπών. Τα περίφημα σαρδάμ της -στοιχείο που επισήμαινε την ανθρώπινη πλευρά της- έγιναν αντικείμενο λυσσαλέων συστηματικών επιθέσεων, που ενδύονταν τον μανδύα της δήθεν σάτιρα».

Ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος -πρώην σύζυγος της Όλγας- που την έφερε στο MEGA (και μάλλον όχι εξαιτίας της επί 25 χρόνια φοβερής της δημοσιογραφικής καριέρας) ισχυρίζεται εδώ ότι η Όλγα πολεμήθηκε επειδή έκανε σαρδάμ. Η αλήθεια όμως είναι ότι η Όλγα δέχτηκε (και δέχεται) κριτική για όλες εκείνες τις στιγμές στις οποίες δεν έκανε σαρδάμ.

Η Όλγα ανέλαβε να παίξει έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο στην κρίση των τελευταίων τεσσάρων ετών, και το έκανε πολύ καλά. Ήταν αυτή που έσυρε το χορό του μονόδρομου του μνημονίου, που ανέλαβε τη συστηματική συκοφάντηση όλων των εργαζομένων κάθε φορά που η κυβέρνηση ετοίμαζε την επίθεση σε έναν κλάδο, που δεν είχε πρόβλημα να περνάει το μισό δελτίο μιλώντας για τον κροκόδειλο της Κρήτης όταν στο θερινό τμήμα της βουλής αποφασιζόταν το μέλλον μερικών χιλιάδων εργαζομένων της ΔΕΗ (και όχι μόνο).

Η «λυσσαλέα συστηματική επίθεση που ενδυόταν τον μανδύα της δήθεν σάτιρας» (ή αλλιώς με μια λέξη: «Ελληνοφρένεια») δεν έγινε ποτέ με βάση τα σαρδάμ της. Μπορεί και αυτά στο σενάριο να είχαν το ρόλο τους (όπως και τα πανάκριβα κοσμήματά της) αλλά αυτό που καυτηριαζόταν δεν ήταν άλλο από την απάθεια με την οποία ανέλαβε να εξημερώσει τον ελληνικό λαό.

Όσο για το «ο στόχος ήταν πάντα ο ίδιος: η τεράστια απήχηση του κεντρικού δελτίου του Μega» να μου επιτρέψετε να επισημάνω ότι το δελτίο του MEGA έχει πέσει στην τριτο-τέταρτη θέση. Αν οι τηλεθεατές πείθονταν ακόμα από τα κροκοδείλια δάκρυά της δεν νομίζω ότι ο Μπόμπολας και ο Ψυχάρης θα έψαχναν το νέο πρόσωπο που θα αναλάβει να υπνωτίζει το περήφανο έθνος.

Ο αποχαιρετισμός της Όλγας

Του Κώστα Εφήμερου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.thepressproject.gr/

3 στους 4 δεν πληρώνουν το ενοίκιο στο δημόσιο

 Απόψεις  Comments Off on 3 στους 4 δεν πληρώνουν το ενοίκιο στο δημόσιο
Jul 172014
 

Το ότι οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουν σε μεγάλο βαθμό τους φόρους που τους βεβαιώνονται το γνωρίζαμε. Μάθαμε όμως και κάτι ακόμη. Ότι πολύ χαμηλός βαθμός εισπραξιμότητας υπάρχει και στα μισθώματα των ακινήτων που εκμισθώνει το δημόσιο σε ιδιώτες. Έτσι, δεν είναι μόνο οι ιδιοκτήτες που βλέπουν ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολη η είσπραξη των ενοικίων. Είναι και το ίδιο το δημόσιο.

Ας δούμε αναλυτικά τα στοιχεία. Κάθε μήνα βεβαιώνεται στο δημόσιο ταμείο συνολικό ποσό μισθωμάτων από εκμίσθωση ακινήτων ύψους περίπου 2,45 εκατομμυρίων ευρώ. Μάλιστα σε σχέση με πέρυσι το σχετικό ποσό είναι μειωμένο κατά περίπου 7% λόγω μείωσης των μισθωμάτων αλλά και αποχώρησης μισθωτών από τα ακίνητα του δημοσίου. Από εισπράττονται μόνο τα 680.000 ευρώ.

Πιο αναλυτικά, το συνολικό ποσό που βεβαιώθηκε από μισθώματα ακινήτων το τετράμηνο Νοεμβρίου 2013- Φεβρουαρίου 2014 ανέρχεται σε περίπου 9,8 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά έως το τέλος Απριλίου 2014 εισπράχθηκαν μόνο τα 2,7 εκατομμύρια ευρώ και παρέμειναν απλήρωτα συνολικά μισθώματα ύψους 6,5 εκατ. ευρώ. Με άλλα λόγια το ποσοστό εισπραξιμότητας των μισθωμάτων διαμορφώθηκε περίπου στο 30%.

Στο υπουργείο Οικονομικών υπάρχει προβληματισμός για αυτό το πολύ χαμηλό ποσοστό εισπραξιμότητας και αναζητούνται τρόποι προκειμένου να αυξηθεί. Οι λόγοι για αυτήν τη χαμηλή εισπραξιμότητας δεν αναζητούνται μόνο στην οικονομική κρίση που έχει συμπιέσει δραματικά τον κύκλο εργασιών και το εισόδημα των μισθωτών ακινήτων.

Αναζητείται και στην αποτελεσματικότητα των μηχανισμών του δημοσίου για την είσπραξη των μισθωμάτων, οικειοθελή ή αναγκαστική. Εχθρός του δημοσίου σε αυτό το μέτωπο είναι και η πεποίθηση (δικαίως ή αδίκως) των μισθωτών ότι επειδή το ακίνητο που μισθώνουν ανήκει στο δημόσιο οι διαδικασίες για την αναγκαστική είσπραξη των μισθωμάτων ή την έξωσή τους από τα ακίνητα κινούνται με πολύ αργές και χρονοβόρες διαδικασίες.

Σε κάθε περίπτωση, σε μια εποχή που το ελληνικό δημόσιο χρειάζεται και το τελευταίο ευρώ προκειμένου να μπορέσει να πείσει τους δανειστές ότι δεν χρειάζονται νέα μέτρα και πρέπει, αντίθετα, να προχωρήσουμε σε στοχευμένες μειώσεις φόρων το δημόσιο ταμείο χάνει κάθε μήνα από ανείσπρακτα ενοίκια σημαντικά ποσά.

Του Σπύρου ΔημητρέληΠηγή: http://www.capital.gr/

Περί νομιμότητας ο λόγος

 Απόψεις, Νέα από το ΚΙΦΑ  Comments Off on Περί νομιμότητας ο λόγος
Jul 052014
 

Το Εργατικό Κέντρο Δράμας αποφάσισε την έξωση του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Αλληλεγγύης (εφεξης ΚΙΦΑ) επικαλούμενο ανάμεσα σε άλλους λόγους το γεγονός ότι το ΚΙΦΑ Δράμας δεν έχει αποκτήσει διακριτή νομική μορφή. Με αυτό το κείμενο επιχειρείται μια συμβολή στη σχετική συζήτηση περί νομιμότητας από τη θεωρητική σκοπιά του εν λόγω ζητήματος.

Πρώτον, είναι σημαντικό να αποσαφηνίσουμε ότι η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι στις πρακτικές κοινωνικής οικονομίας και αλληλεγγύης που αναπτύσσονται από τα κάτω προηγείται η κοινωνική και έπεται η θεσμική νομιμοποίηση. Είναι δηλαδή σύνηθες ο νόμος να διαπλάθεται μέσα από την πρακτική και να εισάγονται νέες νομικές μορφές για να στεγάσουν τις ανάγκες των καινοτόμων εγχειρημάτων. Αυτή ήταν η εξελικτική διαδικασία που ακολούθησαν πολλές πρακτικές όπως οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί στην Ιταλία μετά από την επιτυχία του κινήματος για μια δημοκρατική ψυχιατρική και τα κατειλημμένα εργοστάσια στην Αργεντινή.

Η θεσμική νομιμοποίηση (institutionalization) εξετάζεται εκτενώς στη διεθνή βιβλιογραφία ως ταυτόχρονα κατάκτηση αλλά και κίνδυνος αφομοίωσης. Κατάκτηση γιατί σηματοδοτεί την ικανότητα των εγχειρημάτων να δημιουργήσουν ρήγματα που αποκρυσταλλώνονται στο χρόνο. Κίνδυνος αφομοίωσης γιατί κατά την εξέλιξή τους ορισμένα εγχειρήματα τείνουν να προσομοιάζουν (εννοιολογικά χρησιμοποιείται ο όρος του ισομορφισμού) τυπική επιχείρηση της αγοράς ή κρατική υπηρεσία ανάλογα με το πεδίο δραστηριοποίησης.

Δεύτερον, και σε άμεση συνάρτηση με το προηγούμενο σκεπτικό, το ΚΙΦΑ Δράμας δεν αποτελεί μια εξαιρετική κατάσταση έλλειψης νομιμότητας όχι μόνο μέσα στη θάλασσα των εγχειρημάτων κοινωνικής οικονομίας και κοινωνικής αλληλεγγύης διεθνώς, αλλά και μέσα στη λίμνη των κοινωνικών ιατρείων-φαρμακείων που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα της κρίσης. Εν ολίγοις, το ζήτημα της επιλογής νομικής μορφής έχει απασχολήσει τις περισσότερες δομές καθώς δεν υπάρχει ακόμα ένα νομικό πρόσωπο που να συνάδει απόλυτα με την καινοτομία που εισάγουν οι εν λόγω πρακτικές.

Τρίτον, η απόκτηση νομικής μορφής δεν αποτελεί απλώς μια λύση σε πρακτικά και διαδικαστικά ζητήματα, αλλά έχει και συγκεκριμένους πολιτικούς συμβολισμούς. Για ορισμένα ΚΙΦΑ, η απόκτηση νομικής μορφής συνεπάγεται την παγίωση της κατάρρευσης του ΕΣΥ καθώς αντιλαμβάνονται το ρόλο τους ως δομές με διττό στόχο. Αφενός, προσφέρουν πρωτοβάθμια υγιεινομική φροντίδα στον αυξανόμενο πληθυσμό που αποκλείεται από το ΕΣΥ. Αφετέρου, διεκδικούν αυτός ο αποκλεισμένος πληθυσμός που γίνεται αόρατος από τις επίσημες πολιτικές στο χώρο της υγείας και όχι μόνο, να ξαναβρεί τη θέση του σε ένα αναμορφωμένο, δημόσιο και καθολικό ΕΣΥ. Ως εκ τούτου, και στο πλαίσιο της σημερινής συγκυρίας, η απόκτηση νομικής μορφής ενέχει τον κίνδυνο να μετασχηματίσει τα ΚΙΦΑ από μεταβατικές δομές παρέμβασης στο χώρο της υγείας σε μόνιμα δίχτυα ασφαλείας για τους/τις αποκλεισμένους/ες απαλάσσοντας το ΕΣΥ από την ανάγκη παροχής υπηρεσιών υγείας σε ανασφάλιστους/ες και σε χαμηλά αμειβόμενους/ες.

Τέταρτον, θα περίμενε κανείς η επίκληση της νομιμότητας να προέρχεται από δομές που εξ ορισμού προήλθαν από τα πάνω προς τα κάτω και όχι από ένα εργατικό κέντρο που αποτελεί μετεξέλιξη των κοινοτήτων αλληλεγγύης και αντίστασης των εργατών/εργατριών. Σε πείσμα όσων θεωρούν ότι κάθε λόγος και πράξη αντίστασης είναι παρακαταθήκη ενός παρελθόντος με το οποίο πρέπει να τελειώνουμε, διατεινόμαστε ότι χρειάζεται μια διαρκής ανατροφοδότηση του παρελθόντος με το παρόν καθώς και των διεθνών και εγχώριων πρακτικών. Από αυτή τη σκοπιά, θα περίμεναμε αν όχι την άμεση ενεργοποίηση των εργατικών κέντρων στην κατεύθυνση της δημιουργίας δομών κοινωνικής αλληλεγγύης, τουλάχιστον την έμμεση υποστήριξή τους σε αυτές. Σίγουρα όχι μια απόφαση έξωσης.

ΥΓ: Ενημερώνουμε το Εργατικό Κέντρο Δράμας πως στο πλαίσιο της Μονάδας Κοινωνικής Πολιτικής, Φτώχειας και Ανισοτήτων του Παρατηρητηρίου Κοινωνικών και Οικονομικών Εξελίξεων του ΙΝΕ ΓΣΕΕ πραγματοποιείται πανελλαδική έρευνα για τα κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία αναγνωρίζοντας τη συμβολή τους στο πεδίο της παροχής υπηρεσιών υγείας.

* Σοφία Αδάμ, ερευνήτρια, Παρατηρητήριο Κοινωνικών και Οικονομικών Εξελίξεων ΙΝΕ/ΓΣΕΕ

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://alterthess.gr/content/peri-nomimotitas-o-logos-tis-sofias-adam

Coca Cola Τρία Έψιλον – Μισές αλήθειες και αναπάντητα ερωτήματα

 Απόψεις  Comments Off on Coca Cola Τρία Έψιλον – Μισές αλήθειες και αναπάντητα ερωτήματα
Jul 042014
 
Ανακοίνωση – απάντηση σε ισχυρισμούς της Coca Cola Τρία Έψιλον, δίνει το εργατοϋπαλληλικό κέντρο Θεσσαλονίκης. Όπως επισημαίνει το ΕΚΘ:
“Η επιχείρηση της Coca Cola Τρία Έψιλον επιλέγει “μισές αλήθειες” προκειμένου να παρουσιάσει το προφίλ της εταιρείας η οποία εμφανίζεται ως ιδανική, που φροντίζει τον εργαζόμενο και παράλληλα ενισχύει το κράτος. Μόνο που η εταιρεία όλο αυτό το διάστημα αφήνει έξω τη μισή αλήθεια. Η επιχείρηση της Coca Cola Τρία Έψιλον αποφεύγει στοχευμένα να αναφερθεί στα ερωτήματα:*Πόσα εργοστάσια είχε και πόσα έχει σήμερα στην Ελλάδα;
* Πόσα εκατομμύρια κέρδος βγάζει στην Ελλάδα και την ίδια ώρα κλείνει τα εργοστάσια στη χώρα μας;
*Πόσους εργαζόμενους απασχολούσε και πόσους απασχολεί σήμερα;
*Γιατί μετέφερε την έδρα της στην Ελβετία;
*Γιατί μετέφερε άλλες δραστηριότητες της στο εξωτερικό;
* Γιατί δεν μιλάει για την τεράστια κερδοφορία της ακόμα και στην περίοδο της οικονομικής κρίσης;
*Γιατί κατήργησε το τμήμα παραγωγής του εργοστασίου της Θεσσαλονίκης;
*Γιατί κατήργησε το τμήμα διανομής της Θεσσαλονίκης;
*Γιατί την ώρα που απαξιώνει το εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης εισάγει από τη Βουλγαρία και πουλάει με τιμές Ελλάδας;
* Γιατί στις ανακοινώσεις της δεν κάνει λόγο για τους ανέργους που δημιούργησε και για την κατάσταση που έχουν περιέλθει οι ίδιοι και οι οικογένειες τους;Μπορεί η εταιρεία να επιλέγει να βάλει πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη για να προβάλλει την “κοινωνική πολιτική της” (δίνοντας πολλαπλάσια χρήματα για την προβολή του έργου της, σε σχέση με το ίδιο το έργο) και για ευνόητους λόγους να μη θέλει να αναφερθεί στα παραπάνω χαρακτηριστικά ερωτήματα, δυστυχώς για εκείνη οι πολίτες- καταναλωτές γνωρίζουν και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι περισσότεροι από 13.000 πολίτες – καταναλωτές έχουν ήδη υπογράψει στη διαδικτυακή σελίδα elastithesitous.gr (ELA STI THESI TOUS. GR) δείχνοντας τη συμπαράσταση τους στους απεργούς εργαζομένους που εδώ και 270 ημέρες συνεχίζουν τον αγώνα τους και παράλληλα βγάζουν “κόκκινη κάρτα” στις αντεργατικές τακτικές της Coca Cola Τρία Έψιλον.

Η εταιρεία όλο αυτό το διάστημα όχι μόνο αρνείται να καθίσει στο τραπέζι του διαλόγου και να συζητήσει με τους απεργούς αλλά διεκδικεί από τους εργαζόμενους που η ίδια απέλυσε και φτωχοποίησε εκατομμύρια ευρώ , επιχειρώντας να ποινικοποίησει τις προσπάθειες που κάνουν για να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο και να επιστρέψουν στις δουλειές τους.

Παράλληλα, προκαλεί αλγεινή εντύπωση η επιμονή συγκεκριμένων ηλεκτρονικών Μέσων να προβάλλουν καθημερινά το κοινωνικό πρόσωπο και το έργο της Coca Cola Τρία Έψιλον παρόλο που γνωρίζουν τι κρύβεται κάτω από το χαλί, αγνοώντας τις δικές μας θέσεις.

Καλούμε την εργοδοσία να έρθει στη θέση των εργαζομένων της και να αναλογιστεί την κατάσταση που έχουν περιέλθει αυτοί οι άνθρωποι και οι οικογένειες τους με δική της ευθύνη, να επαναλειτουργήσει τα εργοστάσια που απαξίωσε και να σταθεί σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, τόσο στη χώρα, όσο και στους πολίτες”.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.ertopen.com/

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες

 Απόψεις  Comments Off on Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι δημόσιοι ψεύτες
Jul 012014
 

 Από τη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης αυτό που παρακολουθούµε είναι ένα τσουνάμι προπαγάνδας με στόχο το πλήρες αναποδογύρισµα της λογικής και της πραγµατικότητας.

    Αυτό που αναμφισβήτητα κατέρρευσε το 2009 στην Ελλάδα και στον κόσμο, είναι η ιδιωτική οικονοµία των τραπεζών, των πολυεθνικών, των κεφαλαιοκρατών. Μαζί της κατέρρευσε η «δηµόσια» οικονοµία του καπιταλιστικού κράτους, δηλαδή του κράτους των «ιδιωτών», των καπιταλιστών και των µονοπωλίων.

    Αυτοί που δηµιούργησαν τα χρέη είναι οι ιδιώτες. Αλλά οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, την ώρα που στύβουν το δηµόσιο ταµείο για να τους διασώσουν, εκδίδουν καθηµερινά κι από ένα φιρµάνι κατεδάφισης του «δηµόσιου τοµέα της οικονοµίας». Πρόκειται για φιρµάνια που στην ουσία συνιστούν «πολεµικά ανακοινωθέντα» προς τους εργαζοµένους.

   Στο πλαίσιο αυτού του «πολέμου» δεν λείπουν, φυσικά, οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις». Οι μέθοδοι του κοινωνικού αυτοματισμού. Της σαλαμοποίησης της κοινωνίας. Της απομόνωσης κοινωνικών στρωμάτων ώστε οι «σωτήρες» να τσακίσουν το ένα μετά το άλλο, και στο τέλος όλα μαζί.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι επιλέχτηκαν εξ αρχής ως «αδύναμος κρίκος» αυτής της επιχείρησης. Οι κυβερνώντες θέλοντας να προωθήσουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ανάµεσα σε ιδιωτικούς και δηµόσιους υπαλλήλους, απευθύνονταν και απευθύνονται σε ένα λαό των 10 εκατοµµυρίων, ισχυριζόµενοι ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε». Και για να «αποδείξουν» τον ισχυρισµό τους τι κάνουν; Ενοχοποιούν τους 500.000 από αυτά τα 10 εκατοµµύρια ότι είναι «υπεράριθµοι» δηµόσιοι υπάλληλοι.

   Ξεχνούν, βέβαια, μια «λεπτομέρεια»: Οι υπάλληλοι αυτοί διορίστηκαν στο ∆ηµόσιο από τους κρατούντες. Αλλά οι κρατούντες, εκείνοι που «τους διόρισαν» επιχειρώντας να χτίσουν πάνω στο δικαίωµα για δουλειά την πολιτική «πελατεία» τους, οι ίδιοι που παλιότερα αναφωνούσαν προς τους κοµµατικούς τους στρατούς του ∆ηµοσίου «εσείς είστε το κράτος», έρχονται τώρα και ζητούν τα ρέστα!

   Στο πλαίσιο αυτού του ρεσιτάλ ανηθικότητας, τα µυθεύµατα περισσεύουν. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

   1) Λένε ότι το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει με τις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες γίνεται για τη διάσωση του δημόσιου ταμείου. Λένε ψέματα. To «όφελος» από τις απολύσεις και την διαθεσιμότητα στο Δημόσιο θα είναι της τάξης των… 100 εκατομμυρίων ευρώ. Και μάλιστα σε βάθος 6ετίας (2013 – 2018). Δεν το λέμε εμείς. Το λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ.Σταικούρας με το έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή για τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου. Περί αυτού του οικονομικού «οφέλους» πρόκειται…

    2)   Μια από πλέον χυδαίες παραστάσεις της προπαγάνδας των κυβερνητικών θιάσων της αθλιότητας, ενταγµένη κι αυτή στο «όλοι µαζί τα φάγαµε», ήταν η θεωρία των «εκατομμυρίων» εργαζομένων στον δημόσιο τομέα που με κάθε ευκαιρία επανέρχεται. Ποιος δεν θυμάται την περίφηµη «απογραφή», µέσω της οποίας η κυβέρνηση θα «ξετρύπωνε» αυτά τα δήθεν «εκατοµµύρια» των δημοσίων υπαλλήλων, αυτές τις «ορδές εκατομμυρίων κοπριτών» που… ευθύνονται για το δημόσιο χρέος. Κάποια στιγμή, βέβαια, ο καθεστωτικός γκεμπαιλισμός των κυβερνώντων, που προσποιούνταν ότι δε γνώριζαν εκ των προτέρων και µέσα από τους λογαριασµούς του προϋπολογισµού τον αριθµό των δηµοσίων υπαλλήλων, αποκαλύφθηκε. Τελικά, η ίδια η δική τους «απογραφή» έδειξε ότι τα «εκατοµµύρια» περιορίζονταν σε 636.188 τακτικούς δημόσιους υπάλληλους, 49.546 έκτακτουςκαι 20.242 εργαζόμενους με άλλες μορφές εργασίας (ανακοινώσεις Δ.Ρέππα, 10/4/ 2012). Αυτά είναι τα… εκατομμύρια των υπαλλήλων. Από τους οποίους, μάλιστα, οι 202.000 και οι άλλοι 93.000 υπηρετούν αντίστοιχα στην εκπαίδευση και στα νοσοκομεία. Τοµείς µε τεράστια κενά σε ανθρώπινο δυναµικό. Ήταν η «απογραφή» τους, επίσης, που απέδειξε ότι οι κυβερνώντες, οι ίδιοι που κατηγορούν τον ελληνικό λαό ότι «όλοι µαζί τα φάγαµε», φρόντισαν το κράτος που κατασκεύασαν να είναι τόσο «βαθύ», ώστε να περιλαµβάνει 84.000 στρατιωτικούς, 65.000 στα σώµατα ασφαλείας και 11.000 κληρικούς…

3)   Και τι δεν ακούστηκε αυτά τα χρόνια για το υπέρογκο και «διαρκώς αυξανόμενο» κονδύλι για την μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων. Το θέμα µετατράπηκε σε καθηµερινό ανάγνωσµα και ακρόαµα. Βλέπετε, όσοι µπουκώνουν µε δηµόσιο χρήµα βιοµηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές και εργολάβους κάπου αλλού έπρεπε να αποδώσουν την ευθύνη για το δηµόσιο χρέος. Ετσι, λοιπόν τι έκαναν; Αφού τσουβάλιαζαν τους μισθούς των δικών τους «γκόλντεν μπόις» με τους μισθούς των εργαζομένων στις δημόσιες επιχειρήσεις, μετά βυσσοδομούσαν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην σαν… «ρετιρέ». Ποια είναι η αλήθεια: Το 1990 οι µισθοί και οι συντάξεις που πλήρωνε το ∆ηµόσιο αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ µετά το 1994 «κατέβασαν» το ποσοστό αυτό στο 11% και η κυβέρνηση Καραµανλή το σταθεροποίησε στο 9% του ΑΕΠ. Άρα, στους εργαζοµένους στο ∆ηµόσιο και στους συνταξιούχους του ∆ηµοσίου αναλογούσε ήδη από την έναρξη της κρίσης όλο και µικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ. Και µάλιστα πολύ µικρότερο από αυτό που φαίνεται µε την πρώτη µατιά, αφού: Το 1994 το σχετικό κονδύλι µοιράστηκε σε 595.742 εργαζοµένους και συνταξιούχους, ενώ η µοιρασιά του 2008 αφορούσε 896.415 άτοµα. Αυτοί είναι οι «προνοµιούχοι» Έλληνες δηµόσιοι υπάλληλοι (Πηγή: Προυπολογισμοί και «Ριζοσπάστης» 22/11/2009). Επιπλέον: Η δαπάνη µισθοδοσίας των δηµοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα ύψους 9% του ΑΕΠ (σσ: των υπαλλήλων που σε ποσοστό 80% είχαν – προ Μνημονίων – καθαρές αποδοχές από 880 έως 1500 ευρώ και που το 50% των οποίων διαθέτουν πτυχίο πανεπιστηµιακής εκπαίδευσης ή ανώτερο τίτλο σπουδών), ήδη από το 2009 ήταν µικρότερη ως ποσοστό του ΑΕΠ από εκείνη των δηµοσίων υπαλλήλων της Δανίας µε 16,9%, της Γαλλίας µε 12,8%, της Φινλανδίας µε 13%, της Σουηδίας µε 15,1% («Αντίχτυπος» 17/12/2010).

4) Ένα «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι εκείνο περί του «υπερμεγέθους» ποσοστού των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ. Εδώ το παραμύθι συναγωνίζεται εκείνο με την «Κοκκινοσκουφίτσα». Η έρευνα στα πλαίσια της «Έκθεσης Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» που πραγµατοποιήθηκε από τους ερευνητές του αυστριακού Ινστιτούτου Οικονοµικών Ερευνών και των Πανεπιστηµίων του Στρασβούργου και του Μαγδεµβούργου («The size and performance of public sector activities in Europe»), αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα το ποσοστό των δηµοσίων υπαλλήλων επί του συνόλου των εργαζοµένων είναι 11,4%. Αυτό το ποσοστό είναι ένα από τα 4 χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει, αναλογικά µε το σύνολο των εργαζοµένων, το 1/3 των δηµοσίων υπαλλήλων σε σύγκριση µε τη Σουηδία και τη ∆ανία και περίπου το 1/2 σε σύγκριση µε τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Μάλιστα, αυτά τα ποσοστά παραµένουν σταθερά εδώ και τριάντα χρόνια.

5) Εξίσου «δηµοφιλές» προπαγανδιστικό παραµύθι είναι και το άλλο, για τις «υπέρµετρες» δηµόσιες δαπάνες. Αλλά από όλα τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προκύπτει ότι το σύνολο των δαπανών του ελληνικού κρατικού τοµέα ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ένα από τα χαµηλότερα σε όλη την Ευρώπη. Όσο για το «γενναιόδωρο» κράτος πρόνοιας που τάχα απολαµβάνουν οι Έλληνες, αρκεί να σηµειωθεί ότι κατά µέσο όρο την περίοδο 1998-2007 η Ελλάδα διέθετε µόνο 3.530 ευρώ κατά κεφαλήν για προγράµµατα κοινωνικής προστασίας, ενώ ο µέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 6.251,78 ευρώ. Τέλος και σχετικά µε τους «κοπρίτες» δηµοσίους υπαλλήλους, το ίδιο το ∆ΝΤ οµολογεί: Στις µεγάλες οικονοµίες ανά τον κόσµο (και όχι µόνο στην Ελλάδα) η αύξηση των ελλειμμάτων οφείλεται κατά 50% στην πάσης φύσεως φοροδιαφυγή των µεγαλοσχηµόνων και στην αποπληρωµή τόκων για προηγούµενα δάνεια των κυβερνήσεων που καταλήγουν πάλι στα ταµεία των µεγαλοσχηµόνων. Αντίθετα, η αύξηση των δηµοσίων δαπανών επιβαρύνει τα ελλείμματα κατά λιγότερο από 10% («Ιός – Ελευθεροτυπία», 27/11/2010 και Κώστας Νικολάου, Enet.gr)

 

   Συμπέρασμα:

   Η παγκόσμια οικονοµική κρίση δεν εκδηλώθηκε παρά ως κατάρρευση της περίφημης «ιδιωτικής», της καπιταλιστικής δηλαδή, οικονομίας. Τους ιδιώτες των μονοπωλίων, των πολυεθνικών και των τραπεζών ήταν που ήρθαν να διασώσουν τα κράτη, «κοινωνικοποιώντας» τα βάρη από τις ζηµιές των τραπεζιτών.

   Το γεγονός αυτό δείχνει από µόνο του πόσο σαθρές είναι οι «αναλύσεις» περί ευθύνης του σπάταλου και αντιπαραγωγικού δηµόσιου χαρακτήρα της οικονομίας έναντι του «υγιούς» ιδιωτικού τοµέα.

Τα παραπάνω φυσικά και δεν αναιρούν ότι πράγματι στην Ελλάδα, ο λεγόμενος «δημόσιος τομέας» και σπάταλος είναι, και αντιπαραγωγικός καιαντικοινωνικός. Όμως, οι υπόλογοι για τη λειτουργία του δηµόσιου τοµέα όπως αυτοί τον κατασκεύασαν έτσι ώστε να υπηρετεί τα συµφέροντα του κεφαλαίου, οι αρχιτέκτονες της ρουσφετοκρατίας και της αναξιοπρεπούς γλίτσας µε την οποία οικοδοµούσαν τους κοµµατικούς στρατούς τους, έχουν το επιπλέον θράσος να υποδεικνύουν ως υπεύθυνους για το δικό τους δηµιούργηµα τους εργαζοµένους. Τους οποίους µάλιστα έφτασαν να αποκαλούν µέχρι και «κοπρίτες» (Θόδωρος Πάγκαλος, «Βήµα» 1/1/2011).

    Και είναι προφανές γιατί το κάνουν:

    Πρώτον, γιατί με πρόσχηµα την «κριτική» ενάντια στο καπιταλιστικό «δηµόσιο», εκείνη που ελεεινολογείται, που επιχειρείται να λοιδορηθεί ως υπόλογη και ως υπεύθυνη (!) για την κρίση είναι η έννοια του πραγµατικά δηµόσιου, του πραγµατικά συλλογικού και του πραγµατικά κοινωνικού.

    Δεύτερον, διότι χτυπώντας τους δημόσιους υπαλλήλους στο όνομα της… «έγνοιας» τους για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, και τους δημόσιους έχουν φτωχοποιήσει και τους ιδιωτικούς τους έχουν στείλει κατά 1,5 εκατομμύριο στην ανεργία, κατά 1 εκατομμύριο στην απληρωσιά και όλους μαζί στον εργασιακό μεσαίωνα.

 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

Κινέζοι επενδυτές: Χρήμα με όρους σκλαβοπάζαρου

 Απόψεις  Comments Off on Κινέζοι επενδυτές: Χρήμα με όρους σκλαβοπάζαρου
Jun 262014
 

Η προσέγγιση με τον πρώτο μεγαλύτερο αυτήν τη στιγμή στρατηγικό επενδυτή, την Κίνα, μετά την επίσκεψη στην Αθήνα του κινέζου πρωθυπουργού Λι Κετσιάνγκ, την αναβάθμιση των ήδη θερμών -λόγω των πολλών και ποικίλων επενδύσεων – σχέσεων, και τις υποσχέσεις του Αντώνη Σαμαρά πως η Ελλάδα αν μη τι άλλο θα μπορούσε να αποτελέσει το εμπορικό προτεκτοράτο των Κινέζων στο όνομα των επενδύσεων που τάχα επιφέρουν πολλές θέσεις εργασίας, θα πρέπει να προβληματίσει τους Έλληνες πολίτες, που λόγω των πολλών και διαφόρων προβλημάτων ελέω της κρίσης, καλούνται να προσφερθούν ως φτηνή τροφή σε Ρώσους, Καταριανούς και Κινέζους επενδυτές.

Η κατηγορία είναι στάνταρ: όποιοι δεν συμφωνούν με την προσέλκυση επενδύσεων στην Ελλάδα, είναι κατά της πατρίδας. Όποιοι συκοφαντούν την κυβέρνηση για τις κινήσεις αυτές, δεν κάνουν, λέει, τίποτε άλλο παρά να καταστροφολογούν και να εύχονται την οικονομική τελμάτωση της χώρας. Δεν αναφέρεται βέβαια τίποτε αναφορικά με το αν αυτές οι προσφορές από την χώρα μας είναι προς το συμφέρον των πολιτών ή αν όλα γίνονται διότι πολύ απλά δεν υπάρχει για την κυβέρνηση άλλη δυνατότητα εισχώρησής της στην αναπτυξιακή διαδικασία.

Τώρα, πως γίνεται και θεωρείται ανάπτυξη η δωρεά φιλέτων σε ξένους επενδυτές με αντάλλαγμα κάποιων θέσεων εργασίας, με τις γνωστές αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις και μισθούς (πάλι στο όνομα της κρίσης), την χωρίς όρους παράδοση κομβικών λιμανιών όπως το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και της Μεσογείου – του Πειραιά – που για τους Κινέζους αποτελεί στρατηγικό εμπορικό πλεονέκτημα για την είσοδο των προϊόντων τους στην Ευρώπη, αυτό θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο ευρείας συζήτησης μεταξύ των εμπειρογνωμόνων σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, των συνδικάτων λιμενεργατών και όλων όσων εμπλέκονται ή ενδιαφέρονται στην εν λόγω κινέζικη εμπλοκή.

Βέβαια, για την κυβέρνηση, η λύση αυτή δεν είναι παρά μονόδρομος από την στιγμή που έχει ήδη απορρίψει τις εγχώριες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, που πολλά κόμματα της Αντιπολίτευσης πρότειναν ως λύση. Οι πρωτοβουλίες αυτές αφορούσαν πολλούς τομείς που υποδείκνυαν τον τρόπο με απλά μέσα και αποφάσεις. Η κυβέρνηση όμως, επενδύοντας στις υποσχέσεις για τον τουρισμό, ισχυριζόμενη ότι η χώρα σε λίγο καιρό θα βουλιάξει από Ρώσους, Κινέζους και Σαουδάραβες τουρίστες, θεωρεί πως εφεξής αυτό θα είναι το διαπραγματευτικό της χαρτί στις όποιες διαβουλεύσεις με τους ξένους επενδυτές, η προσφορά νησιών και φιλέτων σε προσιτές τιμές και με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Κάποιο λάθος όμως έχει κάνει η κυβέρνηση. Τουριστική ανάπτυξη δεν γίνεται υπό την καθοδήγηση των όποιων Κινέζων ή Ρώσων, ούτε η αλόγιστη προσφορά εδαφών με αντιστάθμισμα μερικών εκατοντάδων θέσεων εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, αυτές οι συναλλαγές που γίνονται ερήμην των πολιτών, θα γυρίσουν μπούμερανγκ στην κυβέρνηση, που θέλει να δείξει όσο το δυνατόν γρηγορότερα έργο. Το λέω αυτό διότι δεν βλέπει ο κόσμος με καλό μάτι ούτε την πλουσιοπάροχη προσφορά, ούτε την μεγαλόσχημη υποτελικού τύπου ξενάγηση των Κινέζων στην χώρα μας, με δεδομένο μάλιστα ότι αυτή η χώρα κατηγορείται εδώ και πολλά χρόνια με σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην εργασία και την ελευθεροτυπία.

Κοινώς ειπείν, ο κος Σαμαράς ανοίγει παρτίδες με μια χούντα, με το επιχείρημα ότι οι Κινέζοι έχουν το χρήμα και αυτοί θα μας αναστήσουν. Αυτοί όπως και οι Ρώσοι του Πούτιν, που αναδεικνύεται σε έναν ακόμη δυνάστη του λαού του και που με όχημα την Gazprom επεκτείνεται στην Ευρώπη, στο όνομα και αυτός της προσφοράς ρευστότητας. Θα πει βέβαια, κάποιος «καλά τα ανθρώπινα δικαιώματα θα κοιτάξουμε τώρα, όταν πρέπει να επιβιώσουμε σαν χώρα;» Ασφαλώς, εκεί έχουν καταντήσει τον κόσμο, να αποδέχεται το ξέπλυμα μαύρου χρήματος – από εμπόριο όπλων και ναρκωτικών μέχρι διακίνηση γυναικών – στο όνομα της «τόνωσης της εγχώριας ανάπτυξης», και με την λογική του «ας τα κονομήσει ο μαγαζάτορας ή ο ξενοδόχος στα νησιά, αδιάφορο αν τα λεφτά που του αφήνουν προέρχονται από σκοτεινά κανάλια….».

Έτσι έκαναν μέχρι πρότινος και με τους «φραγκάτους» Ρώσους τουρίστες, την ίδια στιγμή που έτρεμαν στην δράση της ρώσικης μαφίας και δυσφορούσαν που η Κύπρος ήταν το «πλυντήριο» των Ρώσων μεγαλοιδεατών. Όλα για το χρήμα λοιπόν και ας μείνουν στο περιθώριο όλοι οι διαφωνούντες, αυτοί οι τάχα σταθεροί «εχθροί της πατρίδας». Μιλάμε για την κινέζικη επέλαση στο όνομα της αποφυγής της κρίσης και όταν αναφερόμαστε σε αυτούς πρέπει πάνω απ΄όλα να σιωπούμε. Έτσι αξιώνουν από την κυβέρνηση, που με αντάλλαγμα λίγων θέσεων εργασίας δελεάζουν τους πολίτες και αδημονούν για την έλευση των κινέζικων τσάρτερ. Θα δείξει αγαπητέ κε Σαμαρά που θα οδηγήσει η εν λόγω πολιτικής σας.

Στο αν η χώρα εφεξής θα είναι ο παράδεισος των μεγαλοαστών της νέας επιθετικής μορφής καπιταλισμού ή αν το στοίχημά σας θα χαθεί στις ολοένα και περισσότερες αξιώσεις των παμπόνηρων επενδυτών. Γιατί, να μην το ξεχνάμε, αυτοί δίνουν χρήμα και αγοράζουν μισθωτή σκλαβιά προς εξυπηρέτηση πάνω απ όλα των δικών τους συμφερόντων. Επενδύουν προπαντός για να κερδίσουν πολλαπλώς σε σχέση με αυτά που προσφέρουν. Ρίχνουν χρήμα και αγοράζουν σκλαβιά.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://tvxs.gr/

Χάλασε κόσμο και… την πιάτσα ο Manu Chao

 Απόψεις  Comments Off on Χάλασε κόσμο και… την πιάτσα ο Manu Chao
Jun 252014
 

Χάλασε κόσμο με την συναυλία, χάλασε και …την καλή συμπεριφορά της πιάτσας ο Manu Chao . Δεν ήταν η επιτυχία της συναυλίας του με τους σαράντα χιλιάδες θεατές στο λιμάνι. Ούτε τα παρατράγουδα της κακής της διοργάνωσης που άφησαν στυφή γεύση στους λίγους που βρέθηκαν μπροστά στα επεισόδια και γύρισαν άπραγοι σπίτια τους.

Η πιάτσα χάλασε διότι ο καλλιτέχνης δεν είχε καμιά αντίρρηση να ανέβουν στην σκηνή εκπρόσωποι κινημάτων ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, κόντρα στην ιδιωτικοποίηση του νερού ακόμη και των Ζαπατίστας. Οπότε, ξίνισαν τα μούτρα αυτοί που πήγαν να δουν και να ακούσουν μια «καθαρή» συναυλία. Διότι αν ο ο Manu Chao ερμήνευε απλώς τα κινηματικά τραγούδια του, είχε ρυθμισμένη στα όρια της ευπρέπειας –πάντοτε- την επαναστικότητα, πέταγε δυό τρία συνθήματα σαν να κάνει λάικ στο φέημπουκ και κουνούσε τους γοφούς ή την κιθάρα του παιχνιδιάρικα δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Αλλά αυτός επέλεξε και την συναυλία να κάνει και να δώσει το λόγο σε αυτούς τους «σφετεριστές του μικροφώνου» όπως ονοματίζουν σήμερα ΤΑ ΝΕΑ τους εκπροσώπους των κινημάτων. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα. Κακομαθαίνουν οι «σφετεριστές» και μπορεί καμιά ώρα να θελήσουν να μπουν στο γήπεδο -όχι το ποδοσφαιρικό- αλλά, αυτό της πολιτικής και τότε τι θα απογίνουμε ως χώρα και έθνος.

Την χάλασε και πολύ την πιάτσα αυτός ο Manu Chao . Δεν αρκέστηκε να βάλει στην τσέπη το παραδάκι και να εξαφανιστεί. Δέχθηκε να κατέβη από το βάθρο του και να ανεβούν οι θεατές της παράστασης στη σκηνή για να διηγηθούν οι ίδιοι τον καημό τους παρά το ότι και η παράσταση καθαυτή μιλούσε για τον καημό τους. Το… χειρότερο, ήταν ότι και το κοινό ήταν τεράστιο. Οι χιλιάδες παρόντες δηλαδή εκλάμβαναν την ανοχή του καλλιτέχνη ως εμπράγματη συμπόρευση με τους σφετεριστές του μικροφώνου, δεν αρκέστηκε σε ρόλο αγκιτάτορα.

Τέλος ο Manu Chao έκαμε κάτι αδιανόητο μετά την συναυλία. Πήγε και μίλησε αυτοπροσώπως με τους εργάτες ενός αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου, γεγονός προφανώς απαράδεκτο, διότι ως πετυχημένος, παγκοσμίου ακτινοβολίας καλλιτέχνης, δίνει το κακό παράδειγμα και σε άλλους ομότεχνους να κάνουν το ίδιο. Φταίει που δεν διαβάζει ΤΑ ΝΕΑ μάλλον. Αν τα διάβαζε θα μάθαινε ότι τους εργάτες τους συνετίζουμε με διάφορους τρόπους, διότι είναι τεμπέληδες, κι αν δεν είναι φροντίζουμε μη γίνουν, τους κουνάμε το δάχτυλο, τους κάνουμε παρατηρήσεις, ελέγχουμε την κάρτα τους στη δουλειά, τους κλέβουμε τα ένσημα, μας μυρίζουν οι μασχάλες τους και δεν τους λέμε καλημέρα διότι υπάρχει περίπτωση να κολλήσουμε την ασθένεια της ταξικής τους κατήφειας.

Το κακό με τον Manu Chao είναι ότι αφήρεσε με μια κίνηση τον μπερντέ της καθωσπρέπειας από τους καλλιτέχνες εκείνους της ημεδαπής που έχουν γίνει ιεροκήρυκες της τραπεζικής ηθικής στον τόπο και έχουν αποδυθεί στον αγώνα να συνετίσουν τους «σφετεριστές» των μικροφώνων τους. Και, φυσικά, δεν αναφέρομαι σε αυτούς που ανυπόκριτα λένε αυτό που λένε, αλλά στις μουσίτσες εκείνες, που με ύφος πάστορα, προσπαθούν να εξηγήσουν ότι για το καλό σου νοιάζονται κι είναι και αριστερόστροφη, ενίοτε, η κεντρομόλα τους διάθεση.

Την χάλασε ντιπ την πιάτσα ο Manu Chao. Εκτός όλων των άλλων έμαθαν κάποιοι ότι η ΒΙΟΜΕ δεν είναι στο Μεξικό αλλά στη Θεσσαλονίκη.

Του Απόστολου Λυκεσά

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://alterthess.gr/

Το ΚΙΦΑ Δράμας απειλείται

 Απόψεις, Νέα από το ΚΙΦΑ  Comments Off on Το ΚΙΦΑ Δράμας απειλείται
Jun 242014
 

Δυο χρόνια πριν όταν το κίνημα των πλατειών ολοκλήρωνε τον κύκλο του, κάπως άδοξα, στη Δράμα μια πολυπληθής ομάδα πολιτών αποφάσιζε να μην επιστρέψει στη καθημερινότητα της αλλά να συνεχίσει με άλλους τρόπους την αντίσταση στις πολιτικές που εξαθλίωναν και εξαθλιώνουν τις άμεσα πληττόμενες από τις υλικές συνέπειες της κρίσης ομάδες του πληθυσμού.

Μέσα από πολύωρες αλλά παραγωγικές συνεδριάσεις κατέληξαν στη δημιουργία του Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Αλληλεγγύης. Εκείνη τη χρονική στιγμή αυτή η προσπάθεια ήταν, και δυστυχώς συνεχίζει να είναι, η σημαντικότερη κίνηση για να σωθούν άνθρωποι από την απελπισία και τη ανασφάλεια αλλά και για να συγκροτηθεί μια συνείδηση στον κόσμο της πόλης ότι η αλληλεγγύη μπορεί να μας κρατήσει όρθιους μπροστά στην καταιγίδα των μνημονίων.

Η συμμέτοχη των γιατρών των φαρμακοποιών αλλά και απλών πολιτών ξεπερνούσε κάθε προσδοκία για την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος. Φυσικά σε αυτό συνέβαλλε η συνεχής και ακούραστη ενημέρωση προς όλους τους πολίτες της Δράμας που είχαν αναλάβει αυτοί που συγκρότησαν το ΚΙΦΑ. Οι εκατοντάδες πολίτες που επισκέφτηκαν σε αυτά τα 2,5 χρόνια το ΚΙΦΑ δείχνει την αδήριτη αναγκαιότητα της ύπαρξης της δομής. Και χωρίς να θέλω να φανώ υπερβολικός σε μερικές περιπτώσεις σώθηκαν ζωές και στηρίχθηκαν οικογένειες που βρίσκονταν σε αδιέξοδο. Το ΚΙΦΑ υλοποιώντας τις ιδέες της άμεσης δημοκρατίας και της αυτοδιαχείρισης δεν είχε ποτέ αρχηγούς και καθοδήγηση, δεν έπεσε ποτέ στην παγίδα του προσεταιρισμού από θεσμούς που προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν την κοινωνική του απήχηση, δε μπήκε ποτέ σε ένα συστημικό καλούπι που θα το μετέτρεπε σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Κι αυτό ήταν που τελικά ενόχλησε.

Το ΚΙΦΑ στα 2,5 χρόνια λειτουργίας του δεν έμεινε μόνο στην στήριξη των ανασφάλιστων συμπολιτών μας. Επέλεξε να έχει μια δυναμική παρουσία στην κοινωνία της Δράμας οργανώνοντας δράσεις που αφορούσαν την κατάσταση στη δημόσια υγεία, προβολή του ντοκιμαντέρ Ruins της Ζωής Μαυρούδη αναφορικά με την υπόθεση της δίωξης των φερόμενων ως οροθετικών γυναικών την άνοιξη του 2012, είχε ενεργή παρουσία στις αντιμνημονιακές εκδηλώσεις, οργάνωσε παζάρι οικονομικής ενίσχυσης και συλλογική κουζίνα, διοργάνωσε τρία φεστιβάλ αντίστασης κι ενημέρωσης στα γρασίδια της Αγίας Βαρβάρας τα τρία τελευταία χρόνια. Σε όλες αυτές τις δράσεις συμμετείχαν χιλιάδες πολίτες πράγμα ίσως αδιανόητο ακόμα για και οργανωμένους φορείς που δρουν δεκαετίες στη Δράμα και δε μπορούν να μαζέψουν ούτε τους φίλους τους σε αντίστοιχες συγκεντρώσεις. Κι αυτό ενόχλησε.

Το ΚΙΦΑ στα 2,5 χρόνια λειτουργίας του έδωσε φάρμακα, ρούχα, αναπηρικά αμαξίδια σε ανασφάλιστους συμπολίτες μας αλλά και σε δημόσια νοσοκομεία και σε άλλα δημόσια ιδρύματα. Δημιούργησε βάση δεδομένων των φαρμάκων και συμμετέχει σε πανελλαδικό δίκτυο Κοινωνικών Ιατρείων μέσω του οποίου στέλνονται σκευάσματα σε όλη την Ελλάδα. Κι αυτό ενόχλησε.

Το ΚΙΦΑ στα 2,5 χρόνια λειτουργίας του πήρε θέση με ανακοινώσεις για ζητήματα που επηρεάζουν τις ζωές όλων μας θεωρώντας ότι δεν είναι φιλανθρωπικό σωματείο αλλά μια ενεργή πολιτική δύναμη που έχει γνώμη και την διατυπώνει ελευθέρα κι ανεπηρέαστα. Κι αυτό ενόχλησε.

Όλα τα προαναφερόμενα κι ακόμα περισσότερα που δε γράφονται για την οικονομία του κειμένου ήταν αποτέλεσμα συνελεύσεων που ήταν ανοιχτές σε όλους τους πολίτες και οι αποφάσεις παίρνονται με αδιαμφισβήτητα αμεσοδημοκρατικό τρόπο κι αυτό ήταν κάτι που όχι μόνο ενόχλησε αλλά και εξόργισε.

Όλα τα παραπάνω όμως δεν έφτασαν για να αποτρέψουν την αδιανόητη απόφαση της πλειοψηφίας του διοικητικού συμβουλίου τους Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Δράμας να στείλει στο ΚΙΦΑ επιστολή έξωσης(!) με χρονικό περιθώριο ούτε ενός μήνα. Τα επιχειρήματα της απόφασης αν δεν είχαν τις τραγικές διαστάσεις της απειλής της διακοπής λειτουργίας του ΚΙΦΑ θα μπορούσαν απλά να χαρακτηριστούν ως αστειότητες. Από τη νομιμότητα, (ποια ακριβώς νομιμότητα; αυτή των μνημονίων;) της οποίας φαίνεται να είναι ένθερμος οπαδός το ΕΥΚ μέχρι τις υποτιθέμενες φθορές που έγιναν από το ΚΙΦΑ στις εγκαταστάσεις του κτιρίου κι από την έλλειψη χώρου για να εγκατασταθούν σωματεία μέχρι την αισχρή υπόνοια που αφήνεται για παράνομη διακίνηση φαρμάκων αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι το ΚΙΦΑ ενοχλεί κάποιους.

Η υποχρέωση του ΕΥΚ να στηρίξει και να στεγάσει μια δομή που στέκεται αλληλέγγυα στους αδύναμους και ανασφάλιστους συμπολίτες μας δε μπορεί να εμφανίζεται ως χάρη μερικών ανθρώπων που πάνω απ’ όλα είναι αιρετοί και δεν έχουν ιδιοκτησιακά δικαιώματα σε έναν χώρο που ανήκει σε όλους τους ανέργους κι εργαζόμενους. Εάν ήταν και είναι αδύναμοι να οργανώσουν κάτι αντίστοιχο και ωφέλιμο για την κοινωνία αυτό που τους μένει είναι απλά να στηρίζουν τέτοιες προσπάθειες και ταυτόχρονα να αναρωτηθούν γιατί οι ίδιοι δε μπόρεσαν όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια να κάνουν πράξη ανάλογα εγχειρήματα.

Τώρα λοιπόν που η απειλή είναι τόσο ξεκάθαρη καλούμαστε όλοι και όλες να πάρουμε θέση. Να δηλώσουμε αν είμαστε με τις ανάγκες τις κοινωνίας και την αυτοοργάνωση της ή με την κυβερνητική νομιμότητα και τις καταστροφικές της πολιτικές. Και σ’ αυτή την απειλή του ΕΥΚ πρέπει να απαντήσουν όλοι και όλες. Μια πρώτη απάντηση στήριξης του ΚΙΦΑ είναι η συμμέτοχη μας στη συγκέντρωση στη πλατεία Ελευθερίας την Παρασκευή 27/6 στις 7 το απόγευμα.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και δε πρόκειται να το παραδώσουμε σε κανέναν.

 

του Χρήστου Καραγιαννίδη

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://rednotebook.gr/

#savekifadramas: Όταν τμήμα της ΓΣΕΕ αποστεγάζει Κοινωνικά Φαρμακεία τότε η άσκηση “συνδικαλισμού” είναι το άλλοθι του προεδρίου που ασκεί φιλόκυβερνητική πολιτική

 Απόψεις  Comments Off on #savekifadramas: Όταν τμήμα της ΓΣΕΕ αποστεγάζει Κοινωνικά Φαρμακεία τότε η άσκηση “συνδικαλισμού” είναι το άλλοθι του προεδρίου που ασκεί φιλόκυβερνητική πολιτική
Jun 222014
 

Όταν τμήμα της ΓΣΕΕ αποστεγάζει Κοινωνικά Φαρμακεία με φτηνότατες δικαιολογίες τότε η άσκηση “συνδικαλισμού” είναι φανερώτατα το άλλοθι του προεδρίου που ασκεί φιλόκυβερνητική-μνημονιακή-σκανδαλωδώς αντιλαική πολιτική.

#savekifadramas: Αν ήμασταν ΜΚΟ, αν παίρναμε τα φράγκα του Νιάρχου, αν μπαίναμε στο ΕΣΠΑ, αν …

 Απόψεις, Νέα από το ΚΙΦΑ  Comments Off on #savekifadramas: Αν ήμασταν ΜΚΟ, αν παίρναμε τα φράγκα του Νιάρχου, αν μπαίναμε στο ΕΣΠΑ, αν …
Jun 202014
 

Αν ήμασταν ΜΚΟ, αν παίρναμε τα φράγκα του Νιάρχου, αν μπαίναμε στο ΕΣΠΑ, αν μας στήριζαν μεγαλοσχήμονα κομματικά και συνδικαλιστικά στελέχη,αν καθοδηγούσαμε τους ασθενείς,αν βγαίναμε στην τηλεόραση,αν διαφημίζαμε τις πενιχρές δωρεές μας, αν φωτογραφιζόμασταν με τις σακούλες των φαρμάκων στον τοπικό τύπο, αν δεν διαμαρτυρόμασταν τόσο συχνά και ουσιαστικά, αν δεν ακολουθούσαμε την ιδρυτική μας διακήρυξη, αν δεν ήμασταν τόσο σίγουροι για το εγχείρημά μας, αν ήμασταν περισσότερο φρόνιμοι και συγκαταβατικοί, τότε θα μας άφηναν ήσυχους. Αλλά σ’ αυτή τη ζωή διαλέγεις ή θα είσαι ήσυχος ή θα είσαι ελεύθερος.

Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βαρβέλης: Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κ ανήψι καθαριστριών

 Απόψεις  Comments Off on Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βαρβέλης: Η μάνα μου καθαρίστρια, εγώ παιδί κ ανήψι καθαριστριών
Jun 162014
 

Έλαμπαν τα σπίτια που δούλευε 6 μέρες την εβδομάδα και την έβδομη, την Κυριακή, (στην “αργία” της), να καθαρίσει και το δικό μας το σπίτι κ εμάς, να μαγειρέψει ενα πιάτο ζεστο φαγητό, να πλείνει, ν απλώσει, να σιδερώσει, να μας αγκαλιάσει και να ξεκουραστεί.
Αυτή η μάνα μου!
Αυτές οι Περιστεριώτισες οι μανάδες των φίλων μας, που ξεκινούσαν χαράματα νηστικιές, αφήνοντας τα παιδιά στους δρόμους, για να φτάσουν στην Εκάλη, στη Φιλοθέη, στο Ψυχικό, με κρύο, με βροχή, με χιόνι, με ζέστη και να γίνουν “παραδουλεύτρες” όπως τις έλεγαν οι “Κυρίες”, για να μας μεγαλώσουν, με το μεροκάματο τους, να μας μορφώσουν, να γίνουμε άνθρωποι. Και οι περισσότεροι γίναμε!
Κι όταν επέστρεφε η μάνα απ τη δουλεία, έχοντας μεσα στην τσάντα της την βρεγμένη της ρόμπα που φορούσε όταν σφουγγάριζε με τα γόνατα τα πατώματα, μικρός εγώ, πολύ μικρός, την ρώταγα με αγωνία:
– Μαμά τι μου έφερες?
– Κούραση παιδί μου, η απάντηση της. Κούραση.
Μεγαλώσαμε με τα ρούχα που έδιναν οι “Κυρίες” στη μάνα μας για ψυχικό. Δικό μας ρούχο δεν είχαμε. Αποφόρια. Μ αυτά ντυνόμασταν.
Μανάδες ηρωίδες!
Σ αυτές τις μανάδες σήκωσε το χέρι του ο Φασισμός. Αυτές τις μανάδες χτύπησαν οι “μπράβοι” των 500 ευρώ.
Αντι να φιλήσουν το χέρι τους,τις έστειλαν στα νοσοκομεία.
Αυτοί που σκότωσαν τον “αδελφό” μας και το “παιδί” μας, τον Γρηγορόπουλο,
αυτοί που προσφέρουν ασυλία στους Ναζιστές, σάρκα από την σάρκα τους, αυτοί που πουλάνε πρέζα στις πιάτσες για να μην ξυπνήσει ποτέ ο λαός, αυτοί που εκδίδουν πόρνες για να μαζεύουν τα ποσοστά,
αυτοί που φέρονται απάνθρωπα στους μετανάστες,
αυτοί που εκβιάζουν καταστηματάρχες,
αυτοί που πάντα υπηρετούν την εκάστοτε εξουσία πιστά, οι ταγματαλήτες στην κατοχή, οι ασφαλίτες στη χούντα, για να λάβουν ως ανταπόδωση το ” μέρισμά τους..” τόλμησαν και σήκωσαν το βέβυλο χέρι τους, στις μανάδες μας.
Σ’ όλα αυτά τα ανθρωπάρια, με τους γυμνασμένους μύες και το ελάχιστο μυαλό, που με την στάση και την συμπεριφορά τους έφτυσαν τις ίδιες τις μανάδες τους, γυρίζω την πλάτη.
Σκληραίνω την καρδιά μου.
Δεν τους ευλογώ πια. Δεν μου βγαίνει.
Δεν έχω ευχή γ αυτούς.
Όλοι αυτοί, θα με βρούν μπροστά τους, στον αγώνα.
Φωνάζω δυνατά:
Ξυπνήστε όλοι, ξύπνα επιτέλους λαέ του Θεού πριν να ειναι αργά.
“ΑΚΟΥΣΑΤΕ οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς. 2 ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· 3 ὅτι ἐδόθη παρὰ τοῦ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ ῾Υψίστου, ὃς ἐξετάσει ὑμῶν τὰ ἔργα καὶ τὰς βουλὰς διερευνήσει· 4 ὅτι ὑπηρέται ὄντες τῆς αὐτοῦ βασιλείας οὐκ ἐκρίνατε ὀρθῶς, οὐδὲ ἐφυλάξατε νόμον, οὐδὲ κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθητε. 5 φρικτῶς καὶ ταχέως ἐπιστήσεται ὑμῖν, ὅτι κρίσις ἀπότομος ἐν τοῖς ὑπερέχουσι γίνεται…”

Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Βαρβέλης

Χρυσαυγίτες: Μούτσοι των εφοπλιστών, τσιράκια των βιομηχάνων

 Απόψεις  Comments Off on Χρυσαυγίτες: Μούτσοι των εφοπλιστών, τσιράκια των βιομηχάνων
Jun 142014
 

Πώς λέγεται αυτός που:

Τον παίρνει από το χεράκι ο μεγιστάνας Ανιέλι και τον παρουσιάζει στους βιομήχανους ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης του, όπως έγινε το Μάρτη του 1919 με τον Μουσολίνι στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας;
Συγκροτεί τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και χτυπά εργάτες και απεργίες, όπως έκαναν το 1920 στην Ιταλία οι μελανοχίτωνες;

Αυτόν που ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε παίρνει υπό την αγκάλη του και τον διορίζει πρωθυπουργό, όπως έγινε το 1922 με τον Ντούτσε;

Που κάνει πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι τον διορίζουν Καγκελάριο, όπως έγινε το 1933 με τον Χίτλερ;

Έχει καταλάβει την εξουσία και υπόσχεται από τη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ ότι θα τεθεί «το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως έκανε το 1933 ο Φύρερ;

Αυτός λέγεται -και είναι- φασίστας και ναζιστής. Καθότι φασισμός και ναζισμός είναι να παριστάνεις τον «αντισυστημικό» και να είσαι το πιο πιστό σκυλάκι και το πιο σιχαμερό φιδάκι στην υπηρεσία του συστήματος.Ας δούμε πίσω από την «αντισυστημική» μάσκα του φασισμού και του ναζισμού, πίσω από τα μούσκουλα του χρυσαυγίτικου υπόκοσμου, τι δουλικά του συστήματος κρύβονται:

Όταν διαπράχτηκε το σκάνδαλο της παραχώρησης της Αγροτικής Τράπεζας στην Πειραιώς, το μοναδικό κόμμα της αντιπολίτευσης που συντάχθηκε πλήρως με την κυβέρνηση, που όχι μόνο δεν υπερψήφισε αλλά και μπλόκαρε την πρόταση για τη σύγκληση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων για το θέμα (3/8/2012), ήταν τα «χρυσαύγουλα» των τραπεζιτών.

Ίσως αυτή είναι και η εξήγηση για το ότι η Χρυσή Αυγή επαινείται τόσο συχνά από το πόρταλ bankingnews.

Όταν ο Λάτσης ζήτησε από το δημόσιο να φορτωθεί τη συντήρηση του Μουσείου του, ο πιο ένθερμος οπαδός του στη Βουλή αποδείχτηκε η Χρυσή Αυγή, που διό στόματος Παναγιώταρου (19/9/2012) επιδαψίλευσε ύμνους για την «προσφορά» και μίλησε με ανυπόκριτο θαυμασμό για «έναν εκ των πλουσιοτέρων ανθρώπων της γης».

Όταν ο λαός διαδήλωνε ενάντια στο δεύτερο Μνημόνιο, ο Κασιδιάρης έβλεπε «τρομοκράτες» και ζητούσε στη Βουλή (20/9/2012) να δοθεί οικονομική ενίσχυση για τις ζημιές που είχαν υποστεί τα υποκαταστήματα των τραπεζιτών και των πολυεθνικών «από τους τρομοκράτες και αυτούς που δημιούργησαν τα επεισόδια».

Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά έφερνε με το Μεσοπρόθεσμο μέτρα δισεκατομμυρίων ευρώ σε βάρος του λαού, η έγνοια των χρυσαυγιτών ήταν να απαλλαγούν οι εφοπλιστές ακόμα και από την «έκτατη εισφορά» του γελοίου (για τα μεγέθη τους) ποσού των 80 εκατ. ευρώ: «Ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν, εσείς πάλι συμβάλλετε καθοριστικά στην καταστροφή του» ωρυόταν (5/11/2012) ο Γερμενής ή «Καιάδας» μέσα στη Βουλή.

Όταν ήρθε στη Βουλή ο προϋπολογισμός-καρμανιόλα, η αγωνία των ναζιστών ήταν μη χάσουν έστω και ένα ευρώ οι εταιρείες όπλων και το NATO: «Να μην περικοπεί έστω κι ένα ευρώ από την άμυνα», δόλωνε (11/11/2012) ο χρυσαυγίτης Ζησιμόπουλος.

Όταν έγινε η απεργία των εργολαβικών εργαζόμενων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, το Νοέμβριο του 2012, οι πρώτοι που εξέδωσαν ανακοίνωση ζητώντας από τους εισαγγελείς να παρέμβουν κατά των απλήρωτων εργαζόμενων ήταν οι νεοναζί.

Όταν έσκασε η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, ανάμεσα σε εκείνους πουψήφισαν «όχι» στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, ήταν και ο χρυσαυγίτης Αρβανίτης. Όπως είπε αργότερα (20/12/2012) ψήφισε έτσι «κατά λάθος».

Όταν ήρθε στη Βουλή η τροπολογία για ξεπούλημα ακόμη και ολόκληρων νησιών και βραχονησίδων, ο Παναγιώταρος ψήφισε 14/2/2012) υπέρ της τροπολογίας! Μιάμιση ώρα αργότερα και μετά τo σάλο από το ξεβράκωμα, είπαν πάλι ότι είχαν κάνει λάθος.

Αυτοί είναι. Μούτσοι των εφοπλιστών, τσιράκια των βιομηχάνων.
Νίκος Μπογιόπουλος – «Unfollow»
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://mlagananews.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3808.html

5μηνίτες: εργαζόμενοι μιας χρήσης κι ειδικού σκοπού

 Απόψεις  Comments Off on 5μηνίτες: εργαζόμενοι μιας χρήσης κι ειδικού σκοπού
Jun 132014
 

Έληξαν τα 5μηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας που έτρεξαν μέσω ΟΑΕΔ και χιλιάδες πλέον εργαζόμενοι βρίσκονται ξανά στον καιάδα της ανεργίας. Στο ΙΚΑ απασχολήθηκαν τη συγκεκριμένη περίοδο Γενάρη-Ιούνη 2014 περίπου 1.000 εργαζόμενοι καλύπτοντας τα οργανικά κενά που έχουν δημιουργηθεί μετά τις αποχωρήσεις χιλιάδων υπαλλήλων και τις εκατοντάδες διαθεσιμότητες.
Τα προγράμματα έληξαν χωρίς τα προβλήματα που είχαν παρουσιαστεί στους προηγούμενους κύκλους δηλαδή τις καθυστερήσεις στις εκταμιεύσεις και τις πληρωμές των εργαζόμενων που είχαν δημιουργήσει πλήθος κινητοποιήσεων.

Οι «ωφελούμενοι» όπως τους αποκαλεί το υπουργείο εργασίας και ο ΟΑΕΔ δεν είναι εργαζόμενοι που υπάγονται στην εργατική νομοθεσία. Σχετικό έγγραφο υπενθυμίζει στους φορείς απασχόλησης ότι οι εργαζόμενοι στα 5μηνα παρέχουν «εξαρτημένη εργασία ειδικού σκοπού» κι επομένως πλην της καθορισμένης αμοιβής, ουδέν αναγνωρίζεται. (διαταξεις για ωφελουμενους κοι_νωφελη_21.3.2014-1-1)

Σε τι συνίσταται ο ειδικός σκοπός; Μα στη κάλυψη χιλιάδων οργανικών κενών των δημοσίων οργανισμών, συμπεριλαμβανομένου και του ΙΚΑ, με εργαζόμενους μιας χρήσης, χωρίς δημοσιονομικό κόστος, με αμοιβές στα επίπεδα της εξευτελιστικής νέας εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας αλλά χωρίς κανένα παρεπόμενο αυτής (δώρα, επιδόματα, προσαυξήσεις κλπ) και χωρίς κανένα άλλο εργασιακό δικαίωμα (άδειες, μητρότητα, απεργιακό δικαίωμα κλπ). Μέσω των προγραμμάτων αυτών επιχειρείται να δοθεί κι ένα κομμάτι ψωμί σε άνεργους που παραμένουν εκτός επιδότησης ανεργίας για χρόνια γιατί δεν βρήκαν μέχρι σήμερα καμιά ευκαιρία να δουλέψουν.

Το πώς αντιμετωπίζει το συνδικαλιστικό κίνημα αυτές τις προκλήσεις είναι οφθαλμοφανείς: αν το υπουργείο χαρακτηρίζει τους άνεργους-εργαζόμενους 5μηνίτες ως ειδικού σκοπού επιχειρώντας να κατευνάσει τη κοινωνική οργή κι απελπισία, για τα επίσημα συνδικαλιστικά όργανα οι εργαζόμενοι αυτοί είναι αόρατοι.

Προτάσεις που κατατίθενται για να οργανωθούν οι 5μηνίτες στα σωματεία μας δεν έχουν καμιά τύχη, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (κυρίως στους ΟΤΑ). Το αστείο είναι ότι οι ηγεσίες των συλλόγων μας θυμούνται το καταστατικό μονάχα σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της ενότητας των εργαζομένων μέσα στον ίδιο χώρο εργασίας. Μερικοί θυμήθηκαν ότι ο σύλλογος μας έχει την επόμενη περίοδο εκλογές, αν και ήταν γνωστό ότι οι εκλογές θα πραγματοποιούντο μετά τη λήξη των προγραμμάτων. Ορισμένοι πιο έξυπνοι για να αποφύγουν τις ευθύνες τους, συμβούλεψαν να φτιάξουν οι 5μηνίτες ένα δικό τους σωματείο.

Κλείνοντας τα μάτια στις άγριες μορφές εκμετάλλευσης των ανέργων, τη μετατροπή τους σε εργαζόμενους μιας χρήσης κι ειδικού σκοπού, διαλύοντας τις υπάρχουσες εργασιακές σχέσεις με τη παρότρυνση να καλυφθούν τα οργανικά κενά με αυτές τις μορφές εργασιακών σχέσεων, οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν ήδη θάψει τα εργασιακά δικαιώματα όλων μας στα ερείπια που έσπειραν οι σημερινές αλλά και οι χτεσινές κυβερνήσεις που προωθούσαν τα περίφημα προγράμματα stage και που όλες είναι συνένοχες για την εργολαβοποίηση πολλών λειτουργιών του δημόσιου τομέα όπως για παράδειγμα ο τομέας της καθαριότητας.

Κάθε πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος που κλείνει τα μάτια στα εκατομμύρια των ανέργων, στις άγριες μορφές εκμετάλλευσης που βρίσκονται ακριβώς δίπλα μας, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

9/6/2014
Γιάννης Χατζηγιάννης

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://ergatis.wordpress.com/

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω μπαλίτσα με αίμα

 Απόψεις  Comments Off on Ευχαριστώ, δεν θα πάρω μπαλίτσα με αίμα
Jun 122014
 

 favela Ευχαριστώ, δεν θα πάρω μπαλίτσα με αίμα του Θωμά Γιούργα

Στην Βραζιλία του Μουντιάλ πάνω από 12 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στις φαβέλες σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και περιθωριοποίησης. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση της Βραζιλίας θα ξοδέψει περισσότερα από 7 δις δολάρια μόνο για την κατασκευή των γηπέδων, τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε τρόφιμα, βασική εκπαίδευση, φάρμακα και υπηρεσίες υγείας.

Πικάντικη λεπτομέρεια; Η FIFA ως μη-κερδοσκοπικός-οργανισμός μπαίνει σε καθεστώς μεγάλων φοροαπαλλαγών γλυτώνοντας έτσι την απόδοση περίπου μισού δις δολαρίων στο κράτος της Βραζιλίας. Το πως και το γιατί θεωρείται μη-κερδοσκοπικός ένας οργανισμός που στοχεύει ξεκάθαρα στο κέρδος από το χρυσό εμπόρευμα του ποδοσφαίρου το αφήνω ως ρητορικό ερώτημα και τροφή για σκέψη.

Πέρα από το ηθικά τερατώδες οικονομικό σκάνδαλο, στην Βραζιλία του Μουντιάλ συντελείται ένα οργανωμένο έγκλημα με ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εκδιωχθεί βιαίως από τα σπίτια όπου έμεναν για χρόνια. Αθώοι άνθρωποι και μικρά παιδιά, έχουν τραυματιστεί και δολοφονηθεί από τις μαζικές επιχειρήσεις τις Βραζιλιανικης αστυνομίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ακραίας και αχρείαστης βίας, η εκδίωξη από τα σπίτια τους των κατοίκων γύρω από την περιοχή του γηπέδου Μαρακανά ώστε να κατασκευαστεί ένας τεράστιος χώρος στάθμευσης για 10.000 αυτοκίνητα.

Το μοναδικό παράπτωμά των περισσότερων εξ αυτών ήταν ότι θα εξέθεταν την αντιαισθητική φτώχεια τους στα μάτια των Μουντιαλικών τουριστών. Οι ζωές των πιο φτωχών Βραζιλιάνων θεωρήθηκαν ως το αποκρουστικό, αηδιαστικό πρόγραμμα στην τηλεόραση την ώρα του πλούσιου δείπνου. Η Βραζιλιάνικη κυβέρνηση μετετράπη στο βίαιο χέρι που έτρεξε να αλλάξει κανάλι ώστε να μην αηδιάσουν οι χορτασμένοι οπαδοί του θεάματος.

Κι εμείς εδώ τι σχέση έχουμε με όλα αυτά; Μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο; Μπορούμε να αλλάξουμε κάτι εάν μπουκοτάρουμε το Μουντιάλ; Μήπως δεν είναι πρακτική μια ζωή που βάζει τόσο αυστηρά ηθικά όρια και βέτο;

Με τη σειρά, όπως λέει και ο Άδωνις Γεωργιάδης, με τη σειρά:

α) Η ηθική υποχρέωση μπορεί να σχετίζεται με την εγγύτητα ενός γεγονότος σε σχέση με την δυνατότητα παρέμβασης. Για παράδειγμα, μπορεί να έχω ηθική ευθύνη να σώσω το μωρό που πνίγεται δίπλα μου αλλά όχι το μωρό που πνίγεται σε μια λίμνη στην Καμπότζη. Η Βραζιλία πέφτει αρκετά μακριά ώστε να έχουμε την ηθική υποχρέωση να αντισταθούμε στην αστυνομική βία που ασκείται κατά των κατοίκων στις φαβέλες.

β) Η ηθική υποχρέωση μπορεί να σχετίζεται με την ένταση ενός γεγονότος, την πρόσβαση στην πληροφορία περί του γεγονότος ή στην δυνατότητά μας να πράξουμε κάτι ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τον αχρείαστο πόνο.

Εδώ είναι ξεκάθαρο πως η δολοφονική βία που ασκείται εναντίων των φτωχών Βραζιλιάνων έχει γίνει ή μπορεί εύκολα να γίνει γνωστή σε κάποιον που ασχολείται με το γεγονός του Μουντιάλ. Αυτομάτως, ερχόμαστε σε επαφή με την ένταση του γεγονότος μαθαίνοντας για τις ποσοτικές και ποιοτικές πτυχές της καταστροφής της ζωής των θυμάτων. Από αυτούς τους δύο παράγοντες πηγάζει η ηθική υποχρέωσή μας για αντίδραση.

Είναι σαν να γνωρίζουμε πως για την κατασκευή ενός μπαρ δολοφονήθηκαν και εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους οι φτωχοί της γειτονιάς και εμείς να πηγαίνουμε χωρίς να τρέχει τίποτα για να πιούμε το μοχίτο μας.

Πως μπορούμε να αντισταθούμε στο έγκλημα που συντελείται στην Βραζιλία του Μουντιάλ;

Απάντηση: Απέχοντας από κάθε επαφή με το προιόν, και διαδίδοντας τα πραγματικά γεγονότα με σκοπό να αφυπνίσουμε συνειδήσεις.

Και τι θα καταφέρουμε αν τα κάνουμε αυτά; Και πάλι κάποιοι θα πάνε στο αιματοβαμμένο μπαρ, θα πιούνε τα ποτάκια τους και θα φύγουνε σαν κύριοι. Τι θα αλλάξουμε εμείς εδώ από την Ελλάδα αν δεν δούμε την μπαλίτσα μας;

Απάντηση: Τον εαυτό μας θα αλλάξουμε. Θα μεγαλώσουμε την συνείδησή μας. Θα είμαστε σε μεγαλύτερη εγρήγορση για την επόμενη προσπάθεια αποκτήνωσής μας.

Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι πιο πρακτικό και ωφέλιμο από αυτό;

του Θωμά Γιούργα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.nostimonimar.gr/

WWF: Τα κομμάτια ενός άσχημου παζλ αρχίζουν να συμπληρώνονται

 Απόψεις  Comments Off on WWF: Τα κομμάτια ενός άσχημου παζλ αρχίζουν να συμπληρώνονται
Jun 112014
 

Τι κοινό έχει το νομοσχέδιο του αιγιαλού με το δασικό; Αλληλοσυμπληρώνονται, ώστε μεγάλες εκτάσεις σε αδόμητες παράκτιες περιοχές να αποτελέσουν το προστατευτικό πλαίσιο που τα θωρακίζει μέχρι σήμερα. Στις περισσότερες περιπτώσεις μιλάμε για πανέμορφα τοπία, αλλά και για τόπους μεγάλης οικολογικής αξίας. Είναι αυτό που λέμε «περιοχές φιλέτα».

Σίγουρα η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις για να αναπτυχθεί. Πώς λοιπόν τα νομοσχέδια αυτά τις προωθούν; Παρέχοντας ένα δίκαιο πλαίσιο που δεν θα αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση; Με τη δημιουργία υποδομών για μακροχρόνιες επενδύσεις που θα αναδείξουν και θα προστατεύσουν τα μοναδικά χαρακτηριστικά της χώρας μας; Όχι!

Η λογική που προωθείται είναι η αφαίρεση της περιβαλλοντικής προστασίας που έχει διατηρήσει τη Ελλάδα – τα νησιά μας, τα βουνά και τα δάση μας – στη μοναδική σημερινή της μορφή. Μοναδική για μας αλλά και για τα εκατομμύρια τουρίστες που γι’αυτό το λόγο κάθε χρόνο έρχονται στη χώρα μας.

Η αληθινή διάσταση της λογικής αυτής θα αποκαλυφθεί αργά ή γρήγορα: ‘εξυπηρέτηση’ συγκεκριμένων επενδυτών, που συνολικά υποβαθμίζει το τουριστικό προϊόν μας. Εκχώρηση του μοναδικού φυσικού μας πλούτου με ελάχιστο αντίτιμο, που θα φέρει κέρδη για μερικούς κοντόφθαλμους επενδυτές, αλλά θα πληρωθεί πολλαπλάσια από τις επόμενες γενιές. Πόση ζημιά θα έχει ήδη προκληθεί στο περιβάλλον της «ομορφότερης χώρας του κόσμου» ώσπου να φανεί ξεκάθαρα η καταστροφική λογική των νομοσχεδίων αυτών;


Ακτές

Από κοντά παρακολουθούμε τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν το νέο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών για τον αιγιαλό. Γιατί είμαστε αντίθετοι;

  • Για πρώτη φορά, νομιμοποιούνται αυθαίρετα κτίσματα στην παραλία.
  • Για πρώτη φορά, επιτρέπεται η ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις (μπαράκια, ξαπλώστρες κλπ).
  • Δίνεται το δικαίωμα σε οποιονδήποτε εκμεταλλεύεται εμπορικά μια παραλία να χτίσει λιμανάκια, να επιχωματώσει ή να μπαζώσει,  «εφόσον κριθεί ότι η επιχωμάτωση είναι
  • απαραίτητη για τη λειτουργία της επιχείρησης» (άρθ. 13, παρ. 5).
  • Μειώνει το πλάτος της υποχρεωτικά αδόμητης και κοινόχρηστης παραλίας από 50 μέτρα σε 10 μέτρα. Το υπόλοιπο μπορεί τώρα να χτιστεί, να περιφραχθεί, κλπ.
  • Αφαιρεί την απαγόρευση που ίσχυε μέχρι σήμερα για αποκλειστική χρήση της παραλίας.

Ένα νομοσχέδιο καταστροφικό για το περιβάλλον αλλά και για το δικαίωμά μας σε ελεύθερες και φυσικές παραλίες.

Στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής διαβούλευσης, στο opengov.gr, καταθέσαμε αναλυτική κριτική. Την επόμενη μέρα στείλαμε επιστολή στον κάθε βουλευτή. Πιέζουμε ώστε να καταλάβουν πως ένας τέτοιος νόμος δεν πρέπει να φτάσει στη Βουλή.

Ευτυχώς, υπήρξαν άμεσες και μαζικές αντιδράσεις. Δίκτυα και πρωτοβουλίες πολιτών δημιουργήθηκαν). Παραδώσαμε 112 χιλιάδες υπογραφές που συγκεντρώθηκαν διεθνώς στο AVAAZ στο Υπουργείο Οικονομικών. Σήμερα, έχουν ξεπεράσει τις 140 χιλιάδες. Μια σειρά από ανεξάρτητους φορείς αντέδρασαν άμεσα, όπως για παράδειγμα η Ένωση Διοικητικών Δικαστών.

Μήπως το νομοσχέδιο θα φέρει ένα σημαντικό οικονομικό όφελος για τη χώρα, που θα αντισταθμίσει το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος του; Μάλλον το αντίθετο. Τα στοιχεία δείχνουν πως οι τουρίστες επιλέγουν προορισμό με πρώτο κριτήριο το περιβάλλον. Ποια θα είναι η επίπτωση σε βάθος χρόνου στη ‘μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας’, όταν οι παραλίες μας θα πάψουν να είναι φυσικές;

Ο Διευθυντής του WWF Ισπανίας απηύθυνε έκκληση στους Έλληνες υπουργούς: «Μην καταστρέψετε τις ακτές σας, όπως εμείς»! Ως αποτελέσματα του χαλαρού νομικού πλαισίου στην Ισπανία, σήμερα το 75% των ακτών της έχει οικοδομηθεί, ενώ ταυτόχρονα σχεδόν μισό εκατομμύριο θερινές κατοικίες είναι κενές. Πολλοί αναλυτές μάλιστα εκτιμούν ότι η φρενήρης οικοδομική δραστηριότητα στις ακτές τροφοδότησε μια χρηματοπιστωτική φούσκα που συνέβαλε στην αποσταθεροποίηση του ισπανικού τραπεζικού συστήματοςκαι στην πρόσφατη οικονομική κρίση. Αυτό πιστεύουμε πως χρειάζεται η Ελλάδα σήμερα;

Πού βρισκόμαστε σήμερα
Παρόλο που η κυβέρνηση άφησε να εννοηθεί ότι ‘θα λάβει τις αντιδράσεις υπόψη’, είμαστε σε επιφυλακή. Ανησυχία μας είναι ότι, αντί για ουσιαστικές αλλαγές, μπορεί να αλλάξει μόνο η μορφή του νομικού κειμένου: οι διατάξεις του μπορεί να κατέβουν διάσπαρτες και ‘κρυμμένες’ σε άσχετα νομοσχέδια. Ή να κατατεθεί με διαδικασία κατεπείγοντος, επειδή αποτελεί μνημονιακή δέσμευση. Τέτοιες πρακτικές δυστυχώς έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια ώστε να καλυφθούν τα ίχνη νομοσχεδίων που διαφορετικά θα προξενούσαν αντιδράσεις.

Τι μπορείς να κάνεις:
Υπόγραψε: Έχουν ήδη στηθεί δυο δημόσιες πλατφόρμες για συλλογή υπογραφών διαμαρτυρίας. Η πρώτη λειτουργεί εδώ και μέρες από πρωτοβουλία πολιτών στο change.org, ενώ η δεύτερη από τη διεθνή οργάνωση «AVAAZ.ORG – Ο κόσμος εν δράσει» μόλις ξεκίνησε εδώ και ελπίζουμε ότι θα προσελκύσει και διεθνές ενδιαφέρον.

Έλα στη διαμαρτυρία που διοργανώνεται την Πέμτη 12 Ιουνίου στις 18:00 στο Σύνταγμα από την πρωτοβουλία free-beaches.


Δάση

Από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε και το νομοσχέδιο για τα δάση να κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση. Δυστυχώς, αντίθετα με το νομοσχέδιο του αιγιαλού, οι αντιδράσεις ως τώρα ήταν πολύ μικρότερες καθώς το θέμα δεν έχει προβληθεί ιδιαίτερα. Όμως το κόστος του θα είναι εξίσου μεγάλο, ειδικά καθώς «κουμπώνει» με το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, ώστε και το δασικό τμήμα των νησιωτικών «φιλέτων» να αποχαρακτηριστεί αλλά και στην ακτή να μπορούν να κατασκευαστούν τουριστικές εγκαταστάσεις πάνω στο κύμα.
Με μια ματιά, το νομοσχέδιο αυτό:

  • Αποχαρακτηρίζει οικολογικά πολύτιμες φυσικές εκτάσεις, κυρίως στα νησιά της χώρας μας και σε παραθαλάσσιες περιοχές, που μέχρι σήμερα προστατεύονταν. Όταν οι εκτάσεις αυτές καίγονται δε θα κηρύσσονται πια αναδασωτέες και θα μπορούν ακόμα και να χτιστούν.
  • Νομιμοποιεί αυθαίρετα ακόμα και μέσα σε εθνικούς δρυμούς.
  • Ανοίγει τον δρόμο για μια σειρά από επεμβάσεις, ακόμα και στις προστατευόμενες περιοχές της χώρας μας. Στόχος είναι η διευκόλυνση κάθε είδους τουριστικών υποδομών.

Όσο για τη μάστιγα των πυρκαγιών, πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που αντί να εντείνει την πρόληψη, μάλλον δίνει περισσότερα κίνητρα σε κάθε λογής εμπρηστές και καταπατητές.

Με το νέο σχέδιο νόμου που τέθηκε σε ηλεκτρονική διαβούλευση τον περασμένο Σεπτέμβρη, τα δάση μένουν έκθετα σε κάθε είδους επεμβάσεις. Ολόκληρες δασικές εκτάσεις μένουν χωρίς καμία προστασία, ενώ σε όσα δάση και δασικές εκτάσεις εξακολουθεί να αναγνωρίζει το νομοσχέδιο, οι επιτρεπτές επεμβάσεις αυξάνονται και εντείνονται. Για παράδειγμα, ακόμα και σε προστατευόμενες δασικές περιοχές Natura 2000 θα επιτρέπεται η εκχέρσωση για αγροτική εκμετάλλευση, οι κάθε είδους κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, αλλά και οι τουριστικές εγκαταστάσεις (μέχρι και γήπεδα γκολφ!).

Ταυτόχρονα, αίρεται η απόλυτη απαγόρευση χρήσης για τις αναδασωτέες εκτάσεις. Με άλλα λόγια, ‘ό,τι ήταν δάσος, δεν πρόκειται να ξαναγίνει δάσος’!

Ακόμα, ανοίγει το παράθυρο για τη νομιμοποίηση σωρείας αυθαιρεσιών στα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Για παράδειγμα, δίνονται, για πολλοστή φορά, νέες προθεσμίες για τη νομιμοποίηση δραστηριοτήτων που συνεχίζονται χωρίς τις απαραίτητες άδειες, όπως λατομεία, κατασκηνώσεις, χιονοδρομικά κέντρα, εγκαταστάσεις μέσα σε πάρκα και άλση, κ.ά.

Συνολικά, το νομοσχέδιο ‘κλείνει το μάτι’ σε οποιονδήποτε ως τώρα συναντούσε το ‘εμπόδιο’ της περιβαλλοντικής προστασίας για να εκμεταλλευτεί μια δασική έκταση. Το μήνυμα ακόμα και για τους επίδοξους εμπρηστές είναι σαφές.

Στο πλαίσιο της διαβούλευσης και σε συμμαχία με τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της Ελλάδας αντιδράσαμε άμεσα, απευθύνοντας το μόνο λογικό αίτημα: την ολοκληρωτική απόσυρσή του σχεδίου νόμου.

Όπως και με τον αιγιαλό, δεν λέμε ότι η νομοθεσία που ισχύει σήμερα είναι η ιδανική. Υπάρχουν πολλές ελλείψεις, που συμβάλλουν σημαντικά στις καταστροφές των πυρκαγιών που βλέπουμε κάθε χρόνο. Ακόμα, ο μεγάλος πλούτος που κρύβουν τα δάση μας σήμερα δεν λαμβάνεται υπόψη, ούτε υπάρχουν οι βάσεις για την οικονομική αξιοποίησή του. Όμως, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν προωθεί την οικονομική αξιοποίηση σε βάθος χρόνου, για παράδειγμα με την αειφορική παραγωγή δασικών προϊόντων (π.χ. ξυλείας), αλλά στο άμεσο ‘ξεπούλημα’ που σήμερα θα ωφελήσει ορισμένους, αλλά μακροπρόθεσμα θα φέρει τεράστιο κόστος στους πολλούς.

Πού βρισκόμαστε σήμερα
Τους περασμένους μήνες συγκεντρώσαμε υπογραφές διαμαρτυρίας ενάντια στο νομοσχέδιο. Η ώθηση των υπογραφών μας έδωσε τη δυνατότητα να υποβάλλουμεαναλυτικά σχόλια στον τέως Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος, Σταύρο Καλαφάτη. Όπως όμως και με το νομοσχέδιο του αιγιαλού, περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή το δασικό νομοσχέδιο να κατέβει για ψήφιση στη Βουλή. Η τελική του μορφή μας είναι αυτή τη στιγμή άγνωστη.

Τι μπορείς να κάνεις:
Αναμένοντας την τελική μορφή του νομικού κειμένου που θα κατέβει προς ψήφιση στη Βουλή, στόχος είναι να δώσουμε ώθηση στη συλλογή υπογραφών διαμαρτυρίας. Μπορείς να υπογράψεις εδώ.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.wwf.gr/el/crisis/aktes-dasi

Ολίγον ρατσιστής, ολίγον φιλοχρυσαυγίτης και πολύ μνημονιακός ο νέος Υπουργός Παιδείας

 Απόψεις  Comments Off on Ολίγον ρατσιστής, ολίγον φιλοχρυσαυγίτης και πολύ μνημονιακός ο νέος Υπουργός Παιδείας
Jun 102014
 

Αξίζει ένα μικρό χρονικό με αφορμή την υπουργοποίηση του κ. Λοβέρδου, ο οποίος – μετά από ένα μικρό διάλλειμα που έκανε έξω από τις μνημονιακές κυβερνήσεις τις οποίες υπηρέτησε από καθέδρας αρκετά χρόνια – επανέρχεται στην ηγεσία του υπουργείου παιδείας για να συνεχίσει το καταστροφικό έργο του προκατόχου του.

Την εμπιστοσύνη των δανειστών την έχει κερδίσει με το σπαθί του άλλωστε, τόσο στο Υπουργείο Εργασίας σέρνοντας πρώτος το χορό των πολιτικών της ανεργίας το 2009, όσο και στο Υπουργείο Υγείας διαλύοντας κομμάτι – κομμάτι το ΕΣΥ.
Υπερασπίστηκε με θέρμη την απόβαση του ΔΝΤ στη χώρα, λέγοντας χαρακτηριστικά τον Απρίλιο του 2010 «Αν τους πετάξουμε έξω από τη χώρα, τότε η χώρα θα πτωχεύσει».
Πολέμησε με μένος τους δημοσίους υπαλλήλους χαρακτηρίζοντάς τους υπεύθυνους για την κατάσταση της χώρας δηλώνοντας συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 2011: «Ξέρω τον εχθρό μου… Το 1 εκατομμύριο υπάλληλοι που ταλαιπωρούν τα 10 εκατομμύρια με την βεβαιότητα ότι ο δημόσιος τομέας είναι ισόβιος, μας έφτασαν εδώ που μας έφτασαν. Τα 10 εκατομμύρια πληρώνουν το 1 εκατομμύριο. Αυτό πρέπει να έχει εχθρούς..».
Την «πολιτική» του σταδιοδρομία όμως, σφράγισε η στιγμή της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών, έξι μέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, δημοσιεύοντας φωτογραφίες τους και χαρακτηρίζοντάς τες «απασφαλισμένη υγειονομική βόμβα». Σε ένα ψηφοθηρικό κρεσέντο ρατσισμού, ο φερόμενος ως επίδοξος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε οτι «είναι ανάγκη να απελαθούν οι ιερόδουλες φορείς του AIDS, προκειμένου να πάψουν να συνιστούν απειλή για την ελληνική οικογένεια».
Πέραν από τις ρατσιστικές θέσεις του απέναντι στους φορεις του aids, χάιδεψε με τη σειρά του – όντας εκτός κυβέρνησης – τα ναζιστικά αυτιά της Χρυσής Αυγής και επίσημα, δηλώνοντας το Φεβρουάριο του 2013 τα εξής: «Η Χρυσή Αυγή είναι αυθεντικό κίνημα», τη χαρακτήρισε «ελληνική Χεζμπολάχ» καθώς και ότι «κάνει ακτιβισμό πάνω σε μεγάλα προβλήματα».
Ας θυμίσουμε ακόμα, την υποστήριξη στο παρελθόν, της επαναφοράς της θανατικής καταδίκης σε κείμενό του στο οποίο ανέφερε: «Σε χώρες μάλιστα όπως η Ελλάδα, όπου η κατάσταση των φυλακών είναι δραματική και ο σωφρονισμός των κρατουμένων ανύπαρκτος, ο τιμωρητικός χαρακτήρας της ποινής αποτελεί δυστυχώς τον αποκλειστικό λόγο της ύπαρξής της»
Όπως και να χει από τα θρανία των κυβερνήσεων της κοινωνικής καταστροφής ο κ. Λοβέρδος αποφοίτησε με άριστα και δίκαια θεωρείτε ένας από τους καλύτερους μαθητές των μνημονιακών πολιτικών. Για τους πραγματικούς όμως μαθητές αλλά και εκπαιδευτικούς, προμηνύονται μέρες δύσκολες και ανηφορικές. Η ολοκλήρωση του έργου της διάλυσης της εκπαίδευσης θα υλοποιηθεί από τα σίγουρα χέρια ενός έμπειρου διαχειριστή έτοιμο να συγκρουστεί με όσους υπερασπίζονται το μέλλον των μαθητών και την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών.

Γράφει η Κλειώ Ιωάννου

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/

Χρυσή Αυγή: Έργα και ημέρες πίσω από το «αντισυστημικό» προσωπείο

 Απόψεις  Comments Off on Χρυσή Αυγή: Έργα και ημέρες πίσω από το «αντισυστημικό» προσωπείο
Jun 092014
 

Ας δούμε, λοιπόν, τι ρόλο παίζει η Χρυσή Αυγή. Τι σόι πράμα είναι. Όχι από άποψη αισθητικής. Αυτό το είδαμε (ξανά) χτες στη Βουλή. Όχι από άποψη εγκληματική. Αυτό το προσδιορίζει ο ναζιστικός χαρακτήρας της. Αυτό το γνωρίζουμε ήδη από τα προ 15ετίας πεπραγμένα τους στα δικαστήρια της Ευελπίδων με την δολοφονική επίθεση κατά του φοιτητή, τότε, Κουσουρή. Το γνωρίζουμε από τα πεπραγμένα τους στο Κερατσίνι, στα Πετράλωνα, στις γειτονιές της Αθήνας με τους μαχαιρωμένους μετανάστες.

   Πάμε να δούμε τον πολιτικό της χαρακτήρα από την πιο κρίσιμη πλευρά: Από την πλευρά των οικονομικών, των πολιτικών και κοινωνικών συμφερόντων που εκπροσωπεί. Η Χρυσή Αυγή αυτοπροβάλλεται σαν «αντισυστημική». Καθόλου πρωτότυπο. Ανάμεσα στις άλλες ιδιότητες του φασισμού και του ναζισμού είναι να παριστάνει τον «αντισυστημικό», την ώρα που είναι το πιο πιστό σκυλάκι και το πιο σιχαμερό φιδάκι στην υπηρεσία του συστήματος.

   Πίσω από την «αντισυστημική» μάσκα του φασισμού και του ναζισμού, πίσω από τα μούσκουλα του χρυσαυγίτικου υποκόσμου, κρύβονται οι πιο δουλικές «υπηρετριούλες» του συστήματος. Να μερικές τέτοιες «υπηρεσίες»:

   Πρώτο: Στις 3 Αυγούστου 2012 ήρθε στη Βουλή η πρόταση για την σύγκληση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων ώστε να διερευνηθεί το σκάνδαλο της παραχώρησης της Αγροτικής Τράπεζας. Υπήρξε ένα μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που με την αρνητική ψήφο του μπλόκαρε την διερεύνηση της υπόθεσης. Ήταν η Χρυσή Αυγή. Αλήθεια πως γίνεται ένα «αντισυστημικό κόμμα να κάνει πλάτες σε τραπεζικά «ντίλ» που ζημιώνουν τον ελληνικό λαό; Τι έχει να πει γι’ αυτό το τραπεζικό πόρταλ «BankingNews» το οποίο συχνά πυκνά φιλοξενεί διθυράμβους για την Χρυσή Αυγή;…

   Δεύτερο:  Στις 14 Φλεβάρη 2013 συζητήθηκε στη Βουλή η τροπολογία που αφορούσε στο ξεπούλημα ακόμα και νησιών και βραχονησίδων. Μετά από ένα λόγο όλο πάθος υπέρ των «ασφαλιστικών δικλείδων» που τάχα εξασφαλίζονταν παρά το ξεπούλημα των νησιών, ο Παναγιώταρος ψήφισε υπέρ της τροπολογίας! Τόσο… «πατριώτες». Μιάμιση ώρα αργότερα και μετά το σάλο από το «ξεβράκωμα», οι χρυσαυγίτες είπαν ότι είχαν κάνει λάθος. Τόσο «ρόμπες»…

Ιδού το λογύδριο με το οποίο ο «πατριώτης» χρυσαυγίτης τάχθηκε υπέρ της τροπολογίας που ξεπουλούσε νησιά και βραχονησίδες. Λίγη ώρα αργότερα είπαν ότι υπερψήφισαν… κατά «λάθος»!

Τρίτο: Στις 19 Σεπτέμβρη 2012  τέθηκε στη Βουλή το αίτημα του ιδρύματος Λάτση να υπάρξει συντήρηση του μουσείου του με δημόσιο χρήμα. Η «αντισυστημική» Χρυσή Αυγή, πάλι δια στόματος Παναγιώταρου, έσπευσε να γλύψει τον επιχειρηματία, να φανεί γαλαντόμα, επιδαψιλεύοντας ύμνους στον όμιλο για την «προσφορά» του και μιλώντας με ευγνωμοσύνη  για τον «έναν εκ των πλουσιοτέρων ανθρώπων της γης»…

Τέταρτο:  Στις 5 Νοέμβρη 2012 η κυβέρνηση Σαμαρά προωθούσε το μεσοπρόθεσμο. Αλλά η έγνοια των χρυσαυγιτών δεν ήταν τα μέτρα δισεκατομμυρίων εις βάρος του λαού. Ήταν να απαλλαγούν κάποιοι εφοπλιστές (ποιοι άραγε;) από την «έκτατη εισφορά» του αστείου ποσού των 80 εκ. ευρώ:«Ο κλάδος της ναυτιλίας έχει στηρίξει την ελληνική οικονομία κατά το παρελθόν, εσείς πάλι συμβάλλετε καθοριστικά στην καταστροφή του», εξανίστατο ο Γερμενής – «Καιάδας» στη Βουλή. Όσο για τον Παναγιώταρο, απειλούσε για λογαριασμό κάποιων εφοπλιστών (ποιών άραγε;) ότι αν φορολογηθούν θα φύγουν… Έλεγε στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής: «(…) βλέπουμε στον προϋπολογισμό που λέτε ότι από φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία θα αποκομίσουμε 80 εκ. ευρώ… το πιο εύκολο που θα κάνουν οι έλληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία (…)». Όσο για τον Μάρτη του 2013, οι ναζί, με ερώτησή τους, στη Βουλή, υπό τον τίτλο «Λύση στη χρηματοδότηση των ναυτιλιακών εταιρειών» καλούσαν τους υπουργούς Οικονομικών και Ναυτιλίας να απαντήσουν:«Με ποιον τρόπο προτίθενται να στηρίξουν τις ναυτιλιακές εταιρείες;». Εδώ, πέρα από το γλείψιμο στον εφοπλιστικό κόσμο, αξίζει να θυμίσουμε ότι δεν πάει πολύς καιρός που στον διεθνή Τύπο υπήρξαν δημοσιεύματα ότι το ναζιστικό μόρφωμα χρηματοδοτείται απευθείας από κάποια λόμπυ του εξωτερικού. Χαρακτηριστικά, η βρετανική εφημερίδα «Guardian» σε εκτενές άρθρο της για τους εν Ελλάδι νεοναζί, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι: «Εν μέσω φημών για υποστήριξη από πλούσιους εφοπλιστές, κατάφερε να ανοίξει γραφεία του κόμματος (σ.σ. Χρυσή Αυγή) σε όλη την Ελλάδα»…

   Πέμπτο: Στις 20 Δεκέμβρη 2012, στη συζήτηση σύστασης εξεταστικής επιτροπής για τη «λίστα Λαγκάρντ», η Χρυσή Αυγή ψήφισε «όχι»! Λίγη ώρα αργότερα, και μετά το ξεμπρόστιασμα, ο χρυσαυγίτης βουλευτής Αρβανίτης, ισχυρίστηκε  (και αυτός) ότι είχε ψηφίσει αρνητικά κατά … «λάθος».

   Έκτο: Στις 11 Νοέμβρη 2012, όταν τέθηκε στη Βουλή το θέμα της μείωσης των εξοπλιστικών δαπανών, οι χρυσαυγίτες τινάχτηκαν από τη θέση τους σαν να επρόκειτο για ντίλερ ΝΑΤΟικών όπλων: «(…) να μην περικοπεί έστω κι ένα ευρώ από την άμυνα», ωρυόταν ο χρυσαυγίτης Ζησιμόπουλος. Τι όμως εννοούν όταν λένε «άμυνα»; Το εξήγησε ο νυν ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής, ο στρατηγός (διατελέσας και επιτελάρχης του ΝΑΤΟ) Γ.Επιτήδειος, σε προεκλογική του συνέντευξη (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/apokleistikh-sunenteujh-tou-gewrgiou-epithdeiou-antistrathgou-kai-upopshfio#ixzz32rMtkGuC) . Στην ερώτηση «πιστεύετε ότι η παραμονή μας στο ΝΑΤΟ εξυπηρετεί το έθνος;», έδωσε την ακόλουθη «αντισυστημική» απάντηση: «Βεβαίως. Άλλωστε εάν δεν το εξυπηρετούσε δε θα γινόμασταν μέλος του(…).Εφόσον είμαστε μέλος μια συμμαχίας οφείλουμε να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στα πλαίσια της συμμαχίας αυτής. Εάν αυτό δε συμβεί δεν εξυπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα». Το «έθνος» και το ΝΑΤΟ αποτελούν ένα πράγμα, λοιπόν, για τους… «αντισυστημικούς» χρυσαυγίτες

Έβδομο: Τόσο «ελληναράδες» και «αντισυστημικοί» που είναι οι ναζιστές έχουν φτάσει στο σημείο να συγκροτούν δουλεμπορικά για να εξασφαλίζουν φτηνό εργατικό «κρέας» στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Πίσω από τον χρυσαυγίτικο «ΟΑΕΔ», τον αποκαλούμενο «Όμιλο Ανεύρεσης Εργασίας Δοκιμαζόμενων Ελλήνων» που έχουν συστήσει, βρίσκεται ο μηχανισμός υλοποίησης της… πρότασης που είχε καταθέσει ο χρυσαυγίτης βουλευτής με το προσωνύμιο «Καιάδας» το Νοέμβρη του 2012 στη Βουλή. : «… όσον αφορά τους ανέργους που επιδοτεί ο ΟΑΕΔ -είχε πει-, αυτοί να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε θέσεις του δημοσίου τομέα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος λειτουργίας του». Η… πρότασή τους, δε, οδηγεί στη δημιουργία ενός εργατικού δυναμικού που θα δουλεύει οκτώ και παραπάνω ώρες τη μέρα, χωρίς ένσημα, με μόλις 14,4 ευρώ τη μέρα! Κάτω δηλαδή κι από την αμοιβή των μεταναστών στην Μανωλάδα!

   Όγδοο: Μεγάλη είναι η αγωνία των χρυσαυγιτών προς την αναξιοπαθούσα τάξη των καπιταλιστών. Γράφουν, για παράδειγμα, οι χρυσαυγίτες στην ιστοσελίδα τους: «Το φορολογικό καθεστώς στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ευνοϊκό απέναντι στις επιχειρήσεις (…) οι επιχειρήσεις είχαν κάθε λόγο να αισθάνονται ότι το κράτος τις πολεμά, παρεμποδίζοντας τη λειτουργία τους, μέσα από τον φορολογικό νόμο (…)». Φυσικά όταν λένε «επιχειρήσεις» δεν μιλούν για τον «εμποράκο». Η πρεμούρα τους έχει να κάνει με τη φορολόγηση των επιχειρήσεων του μεγάλου κεφαλαίου. Εκεί γλείφουν. Γι’ αυτό στη Βουλή ζητούν συνεχώς νέα κίνητρα, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Όπως τον Απρίλη του 2013, που με ερώτησή τους στη Βουλή ζητούσαν από την κυβέρνηση να διαμορφώσει «στρατηγική για ενίσχυση των ελληνικών αεροπορικών εταιρειών…». Των ιδιωτικών -εννοείται-αεροπορικών εταιρειών… Κάπως έτσι φτάσαμε να αναπαράγονται σε ιστολόγια («moneyPro.gr») κείμενα υπό τον τίτλο «Τάση υπέρ της Χρυσής Αυγής στον ΣΕΒ;», όπου αναγραφόταν: «(…) μερίδα επιχειρηματιών του ΣΕΒ, κυρίως πιο μεσαίων σε δυναμική και νέων ηλικιακά, φέρονται να βλέπουν με άλλο μάτι το ακροδεξιό κόμμα (…). Πιστεύουν πως η Χρυσή Αυγή περιόρισε κατά πολύ τον αριστερό-αναρχικό ακτιβισμό (…). Πιέζουν για να υπάρξουν δίαυλοι επικοινωνίας με την άκρα Δεξιά. Διαύλους που ήδη ο Εμπορικός Σύλλογος της Αθήνας (σ.σ. οι μεγαλέμποροι) διατηρεί με το κόμμα». Να αληθεύουν όλα αυτά;

   Ένατο: Τι κρύβεται πίσω από τα λεγόμενα της Χρυσής Αυγής για την «κακούργα» την ΕΕ; Μας το εξηγεί πάλι ο ευρωβουλευτής της (στην ίδια συνέντευξη): «Είμαι υπέρ της Ε.Ε. Για την ευρωπαϊκή ένωση ισχύει αυτό που είχε πει ο Αμερικάνος Άρθουρ Κέσλερ: “Όσες κηλίδες και αν έχει ο ήλιος είναι προτιμότερος από το σκοτάδι”.(…) Η χώρα μας (…) έχει ανάγκη να συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς και ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε». Τόσο… ηλιόλουστη η «αντισυστημικότητά τους»…

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί φυσικά η αλλεργία και ο τραμπουκισμός της Χρυσής Αυγής απέναντι σε κάθε εργατική διεκδίκηση, σε κάθε κοινωνικό αγώνα:  Από την απεργία των εργαζόμενων στη Χαλυβουργία για την οποία στις 20 Ιουλίου 2012 εξέδωσαν ανακοίνωση ενάντια στους χαλυβουργούς  μέχρι την απεργία των εργαζομένων στο Αριστοτέλειο, τον Νοέμβριο του 2012, όταν οι πρώτοι που εξέδωσαν ανακοίνωση ζητώντας από τους εισαγγελείς να παρέμβουν κατά των εργαζόμενων ήταν οι νεοναζί.

Γνωστές, επίσης, είναι τόσο οι ύβρεις τους ενάντια στους εργαζόμενους – απολυμένους της ΕΡΤ, όσο και οι τελευταίες καταγγελίες των καθαριστριών ότι κατά τη διάρκεια τους αγώνα τους απειλούνται από χρυσαυγίτες…

Πασίγνωστοι, δε, είναι και για το μένος τους ενάντια στους εργάτες. Τέτοιους έβαλαν στο στόχαστρο με την δολοφονική επίθεσή τους κατά των συνδικαλιστών του ΚΚΕ στο Πέραμα.

Ο χρυσαυγίτης Παππάς σε νεαρή ναζιστική ηλικία. Μετά, όμως (όπως είπε χτες σε μια ακόμα επίδειξη «λεβεντιάς») μεγάλωσε. Όσο βέβαια κι αν την κρύβει την ηλικία του (την ναζιστική), είναι πρόδηλο ότι μεγάλωσε κι αυτή μαζί του…

   Αυτή είναι η «αντισυστημικότητα» της Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι άλλωστε η «αντισυστημικότητα» του ίδιου του ναζισμού: «Ο εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)»!

   Τούτος ο ύμνος στον Χίτλερ και στο ναζισμό, που μετέτρεψε τον εργάτη σε «πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας» και σε «σύντροφο» των βιομηχάνων, εκφωνήθηκε από τον κύριο Κρουπ. Τον επικεφαλής της γνωστής πολυεθνικής και πρόεδρο των Γερμανών βιομηχάνων, σε ομιλία του στις 26 Γενάρη 1934.

   Η ατράνταχτη αυτή ομολογία (περιλαμβάνεται στα Πρακτικά Δικών της Νυρεμβέργης, τόμος 1, κεφάλαιο VIII) ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι η τροφός του ναζισμού, ότι τα μονοπώλια και μερίδα του κεφαλαίου είναι οι προαγωγοί του φασισμού, με τα «Τάγματα Εφόδου» του οποίου, όταν τους «χρειάζονται», εξασφαλίζουν «ησυχία», «πειθαρχία», «υπακοή» και πολλά, πάρα πολλά κέρδη, διατηρεί  αυτούσια την αξία της.

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.enikos.gr/

Το εκπαιδευτικό κουπόνι έρχεται να σκοτώσει το δημόσιο σχολείο

 Απόψεις  Comments Off on Το εκπαιδευτικό κουπόνι έρχεται να σκοτώσει το δημόσιο σχολείο
Jun 072014
 

Όλα δείχνουν ότι το τελειωτικό χτύπημα στη δημόσια παιδεία θα δοθεί με όπλο το εκπαιδευτικό κουπόνι (School voucher ) που συνδυάζεται με την ελεύθερη επιλογή σχολείου από τις οικογένειες των μαθητών. Στο τέλος του κειμένου θα σας πω μία ιστορία που θα μοιάζει με ιστορία συνωμοσίας .Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό από τη στιγμή που αναφέρεται σε συνωμότες .Για εκείνους που συνωμοτούν εις βάρος της δωρεάν και δημόσιας παιδείας της χώρας.

Τι είναι το εκπαιδευτικό κουπόνι (voucher)
Το εκπαιδευτικό κουπόνι θα δίνεται στους γονείς κάθε παιδιού και θα αντιστοιχεί στα έξοδα της φοίτησής του για ένα έτος .Οι γονείς θα αναζητούν το καλύτερο σχολείο για το παιδί τους σε μια μεγάλη βάση δεδομένων που θα περιέχει όλα τα στοιχεία των σχολείων της χώρας. Αν επιλέξουν ιδιωτικό σχολείο προφανώς θα πληρώνουν τη διαφορά .Στην αρχή κάθε εκπαιδευτικού έτους ο κάθε διευθυντής σχολείου θα πηγαίνει στην τράπεζα με τα κουπόνια που θα έχει καταφέρει να μαζέψει και θα τα εξαργυρώνει σε χρήματα. Με τα χρήματα αυτά θα πρέπει να καλύψει όλα τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου του (μισθοί εκπαιδευτικών , ρεύμα, νερό, τηλέφωνο ,κτιριακή συντήρηση ,πετρέλαιο , εξοπλισμός εποπτικών μέσων κ.α).Κοντολογίς το κάθε σχολείο θα έχει το δικό του budget (ανάλογα με τον αριθμό των εγγραφών ) και με αυτό θα πρέπει να καλύπτει όλα τα λειτουργικά έξοδα για ένα έτος, σα να ήταν μια αυτόνομη επιχείρηση.
Επειδή παρακάτω θα ακούσετε πράγματα εξωφρενικά που θα δυσκολεύεστε να πιστέψετε θέλω να σας πληροφορήσω ότι υπάρχει μεγάλη διεθνής εμπειρία και ότι όμοιες ή παρόμοιες πρακτικές έχουν ήδη εφαρμόσει αρκετές χώρες όπως η Αγγλία, οι Η.Π.Α., η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Σουηδία , η Δανία, η Ολλανδία κ.α. Επίσης αναρωτηθείτε πόσο δύσκολο ήταν πριν από 3-4 χρόνια να πιστέψετε κάποιες φωνές που μίλαγαν για αύξηση ωραρίου , για απολύσεις , για συγχώνευση σχολείων και για μείωση μισθών.

Θεωρία συνομωσίας ή πράξεις συνωμοτών
Ποιες είναι όμως οι αιτίες που η κυβέρνηση φαίνεται ότι μελετά πολύ σοβαρά την εφαρμογή του μοντέλου του εκπαιδευτικού κουπονιού ; Η απάντηση βρίσκεται στην παροιμία « με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Από τη μία θα δώσει ένα νέο κτύπημα στο κοινωνικό κράτος ( συρρίκνωση δημόσιας παιδείας) και από την άλλη θα ευνοήσει τα ιδιωτικά συμφέροντα και τους αγαπημένους της «σχολάρχες»(δίνοντάς τους κρατική χρηματοδότηση αφού οι γονείς θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν το voucher και στα ιδιωτικά σχολεία).
Α) ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Το κλειδί της όλης υπόθεσης είναι να μεταφέρει την ευθύνη για το ποια δημόσια σχολεία θα συνεχίσουν να υπάρχουν και ποια θα κλείσουν στους γονείς. Δίνοντας σε εκείνους το δικαίωμα επιλογής σχολείου ( χωρίς κανένα πλέον γεωγραφικό όριο που υπήρχε μέχρι σήμερα και που επέτρεπε στα παιδιά να φοιτούν μόνο σε σχολεία της περιοχής κατοικίας τους) ουσιαστικά θα τους βάζει να ψηφίζουν ποια σχολεία είναι καλά( πολλές επιλογές γονέων) και ποια είναι κακά .Φυσικά τα κακά σχολεία θα λειτουργούν με χαμηλό ετήσιο budget και τελικά θα κλείνουν αφού δεν θα έχουν αρκετούς πελάτες. Ουσιαστικός λοιπόν στόχος είναι το κάθε σχολείο να λειτουργεί σα μια αυτόνομη επιχείρηση που το μέλλον της θα κρίνεται από τις πωλήσεις της (εγγραφές μαθητών).Όσον αφορά τους εκπαιδευτικούς που θα ανήκουν σε ένα σχολείο που θα αναγκαστεί να κλείσει λόγω χαμηλής ζήτησης από τους γονείς το υπουργείο έχει φροντίσει να πάρει τα μέτρα του. Μέχρι σήμερα αυτοί οι εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζονταν « υπεράριθμοι» και το υπουργείο παιδείας ήταν υποχρεωμένο να τους διασφαλίσει νέο σχολείο για να εργαστούν και μάλιστα κατά προτεραιότητα σε σχέση με άλλες χαρακτηρισμένες ομάδες ( από μετάθεση , διάθεση ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ, κλπ).Από εδώ και στο εξής αυτοί οι εκπαιδευτικοί απλά θα απολύονται αφού το υπουργείο παιδείας έχει σκοπό να νομοθετήσει την υπαγωγή των οργανικών θέσεων κατευθείαν στα σχολεία .Ήδη έχει εξαγγείλει ότι μέχρι τις αρχές του Ιουλίου του 2014 θα δοθεί οργανική θέση σε συγκεκριμένο σχολείο ,και μάλιστα χωρίς περιορισμό ωρών, σε όλους τους εκπαιδευτικούς. Ας καταλάβουμε ότι αυτό είναι μόνο το «τυράκι της φάκας».
Βέβαια για να διευκολυνθεί η εφαρμογή του εκπαιδευτικού κουπονιού έχει γίνει μια απίστευτη προετοιμασία από πλευράς του υπουργείου παιδείας.(αυτοαξιολόγηση σχολικής μονάδας, ατομική αξιολόγηση, σύστημα καταγραφής δεδομένων my school, σταθμισμένες εξετάσεις με τη χρήση τράπεζας θεμάτων).

Με τι κριτήρια θα επιλέγουν οι γονείς το σχολείο που επιθυμούν για τα παιδιά τους;
Με βάση και τη διεθνή εμπειρία οι γονείς θα έχουν πρόσβαση σε μια μεγάλη βάση δεδομένων (σε αρκετά κράτη έχει την ονομασία my school ) με όλα τα σχολεία της χώρας (δημόσια και ιδιωτικά)που θα περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που χρειάζονται για να κάνουν τη σωστή επιλογή :
1)Στοιχεία για τους εκπαιδευτικούς κάθε σχολείου : Οι εκπαιδευτικοί θα έχουν μετρήσιμα προσόντα αφού θα έχουν περάσει από αξιολόγηση
2) Στοιχεία για τις επιδόσεις των μαθητών : Θα παρέχονται στατιστικά αποτελέσματα από τις επιδόσεις των μαθητών(leaguetables) και φυσικά επειδή πρέπει η κρίση των επιδόσεων να θεωρείται αντικειμενική και αξιόπιστη εδώ ¨κουμπώνει ¨η χρήση της τράπεζας θεμάτων .
3) Στοιχεία για την συνολική εικόνα του σχολείου ( εύρυθμη λειτουργία , εξεύρεση περισσότερων οικονομικών πόρων από χορηγούς και δημοτικούς φορείς , τα project , οι μειονότητες που φοιτούν στο σχολείο ,το συνολικό διαθέσιμο budget του σχολείου).Τα στοιχεία αυτά θα καταγράφονται κάθε έτος με τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδος (ΑΕΕ).

Β)ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων ,εδώ και λίγο καιρό, ζητούν επιτακτικά από την κυβέρνηση κρατική χρηματοδότηση μέσω εκπαιδευτικών κουπονιών και φαίνεται ότι κατά πάσα πιθανότητα θα τη λάβουν. Το υπουργείο παιδείας λοιπόν θα δίνει στους γονείς το δικαίωμα να επιλέξουν ( με τη χρήση του voucher) και ιδιωτικό σχολείο για το παιδί τους αρκεί να καλύπτουν τη διαφορά στα έξοδα φοίτησης . Φυσικά δεν θα είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση θα προωθήσει κρατική χρηματοδότηση σε ιδιωτικά συμφέροντα (τρανό παράδειγμα οι τράπεζες).Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα σώσει οικονομικά πολλούς σχολάρχες που λόγω της κρίσης έχουν τεράστια οικονομικά αδιέξοδα αλλά θα χρησιμοποιήσει την μετατόπιση πολλών παιδιών από τα δημόσια στα ιδιωτικά σχολεία για να ελαττωθεί ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν στα δημόσια σχολεία και έτσι αυτά να οδηγούνται στη συγχώνευση ή στο κλείσιμο.

Με ποιες μεθόδους όμως στρώθηκε το έδαφος για την επέλαση των «σχολαρχών»;
1)Η μελέτη του ΙΟΒΕ
Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις προηγείται η λίπανση του εδάφους από μελέτες που αποδεικνύουν αυτό που συμφέρει τους ενδιαφερόμενους . Στα μέσα του Φλεβάρη του 2014 έλαβε χώρα το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Ποιό ήταν το βασικό θέμα του συνεδρίου ; Το εκπαιδευτικό κουπόνι. Ποιοί άλλοι παραβρέθηκαν εκτός από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ; Οι υπουργοί Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος και κ.Κεδίκογλου , ο υπουργός Ανάπτυξης κ.Χατζηδάκης και Γενικός Επιθεωρητής ∆ηµόσιας ∆ιοίκησης κ. Ρακιντζής .
Το ΙΟΒΕ ( Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών ) είναι στην ουσία η «δεξαμενή σκέψης του ΣΕΒ (Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων)» .Μην ξεχνάμε ότι και ο κ. Στουρνάρας που φέρεται να είναι ο συντάκτης των Μνημονίων είχε μακρά θητεία στη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΙΟΒΕ. Ποιά ήταν τα βασικά σημεία αυτής της έρευνας η οποία ,παρεμπιπτόντως αναφέρω, διαβάστηκε στο 1ο Συνέδριο Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων ;
α) Στις 29 χώρες του ΟΟΣΑ οι επιδόσεις των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων είναι καλύτερες εκείνων των δημόσιων σχολείων και αυτό οφείλεται στην χρηματοδότηση των γονέων.
β) Σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ (2012) ανάμεσα σε 29 χώρες-μέλη του, μόνο στην Ελλάδα και σε άλλες 2 χώρες δεν παρέχεται καθόλου κρατική χρηματοδότηση στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Θέτει, λοιπόν , επιτακτικά το ζήτημα της χορήγησης δημόσιας χρηματοδότησης στα ιδιωτικά σχολεία, για να μπορούν να φοιτούν μαθητές από όλα τα οικονομικά στρώματα και όχι μόνο από τα υψηλότερα έτσι ώστε να πραγματώνεται πιο ουσιωδώς η ισότητα ευκαιριών.
γ) Ότι πρέπει οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα επιλογής σχολείου: είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού, ώστε με αυτό τον τρόπο να βελτιώνεται το εκπαιδευτικό έργο των σχολείων.
2)Η ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο εργασίας.
Με την ψήφιση του τελευταίου πολυνομοσχεδίου οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια πλέον δεν υπάγονται στο υπουργείο παιδείας αλλά στο υπουργείο εργασίας .Πέραν από την άρση της εποπτείας του κράτους από τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί μετατρέπονται πλέον σε απλούς ιδιωτικούς υπαλλήλους. Έτσι ελευθερώνονται οι απολύσεις (θα ισχύει ότι αφορά τον ιδιωτικό τομέα) και καταργούνται όλες οι συμβάσεις εργασίας και αντικαθίστανται από ατομικές. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι με την απειλή της απόλυσης οι εργοδότες θα μπορούν κάθε χρόνο να επιβάλουν νέες συμβάσεις με χειρότερους όρους εργασίας. Τι όμως εξυπηρετεί μια τέτοια ενέργεια;
Δίνει το δικαίωμα στους «σχολάρχες» να μειώσουν τα έξοδά τους ( απόλυση παλαιότερων εκπαιδευτικών και πρόσληψη νέων και φθηνότερων) .Προσωπική μου άποψη είναι ότι με αυτό τον τρόπο οι «σχολάρχες» μειώνοντας τα λειτουργικά τους έξοδα θα μπορούν να κάνουν καλύτερες τιμές στους γονείς ώστε το voucher να αρκεί και να μην απαιτείται από τους γονείς να καλύψουν καμία διαφορά από τη τσέπη τους. Έτσι με αυτό τον τρόπο οι εγγραφές των ιδιωτικών σχολείων θα εκτιναχθούν. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός στο συνέδριο των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων που αναφέρθηκε πιο πάνω τονίστηκαν και τα εξής : 5.000 τον χρόνο κοστίζει ένας μαθητής δημοσίου Γυμνασίου στο ελληνικό κράτος. 7000 ευρώ κατά μέσο όρο κοστίζει ο αντίστοιχος μαθητής του ιδιωτικού Γυμνασίου στους γονείς του .Είναι φανερό ότι η διαφορά δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη .Σκεφθείτε λοιπόν τους γονείς που θα έχουν ένα κουπόνι στα χέρια τους και θα μπορούν να επιλέξουν και δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο .Τι λέτε ότι θα επέλεγαν;
3) Η υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και τα κοινωνικά στερεότυπα
Το υπουργείο παιδείας τα τελευταία χρόνια έχει φροντίσει να υποβαθμίσει τη δημόσια παιδεία , να αμαυρώσει την εικόνα των εκπαιδευτικών του δημοσίου και την εικόνα των δημόσιων σχολείων. Από την άλλη το υπουργείο ποντάρει στην αξιοποίηση των κοινωνικών στερεότυπων που επικρατούν : θεωρεί ότι τα μεσαία ή και κατώτερα στρώματα που ψάχνουν απελπισμένα να αναρριχηθούν ταξικά μέσω των παιδιών τους ,θα υποδεχτούν ως «μάννα εξ ουρανού» το εκπαιδευτικό κουπόνι που θα τους δίνει το δικαίωμα να γράψουν το παιδί τους σε ένα καλό σχολείο της επιλογής τους.

Οι ολέθριες συνέπειες του voucher στις χώρες που εφαρμόστηκε
1)Στις ΗΠΑ και στην Αγγλία αλλά και σε αρκετές άλλες χώρες που εφαρμόστηκε το voucher στην αρχή είχε θετική υποδοχή, κυρίως από τους γονείς χαμηλών και μεσαίων οικονομικών στρωμάτων που θεωρούσαν ότι το παιδί τους άξιζε ενός καλύτερου σχολείου .Οι στατιστικές όμως μελέτες έδειξαν ότι η αλλαγή σχολείου όχι μόνο δεν προκάλεσε βελτίωση της επίδοσης των παιδιών αλλά σε πολλές περιπτώσεις είχαμε και αισθητή πτώση .Οπότε ο αρχικός ενθουσιασμός των γονέων έχει πλέον μετατραπεί σε πονοκέφαλο.
2)Πάρα πολλά σχολεία που δεν είχαν αρκετή ζήτηση από τους γονείς έκλεισαν και οι εκπαιδευτικοί που εργάζονταν σε αυτά απολύθηκαν.
3)Τα σχολεία μετατράπηκαν σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις όπου έπρεπε να διασφαλίζουν τη φήμη τους για να συνεχίζουν να υπάρχουν αφήνοντας όμως στην άκρη τον ουσιώδη παιδαγωγικό τους ρόλο. Προετοίμαζαν τους μαθητές τους μόνο για τις εξετάσεις και έριχναν το βάρος σε μαθήματα που εξετάζονταν σε εθνικό επίπεδο (μαθηματικά ,γλώσσα) με αποτέλεσμα την πλημμελή εκπαίδευση τους σε όλα τα άλλα μαθήματα.
4)Στους εκπαιδευτικούς που έβλεπαν ότι το επαγγελματικό τους μέλλον εξαρτάται από το μέλλον της σχολικής μονάδας (φήμη, επιτυχίες, εγγραφές ) παρατηρήθηκε έξαρση του συνδρόμου της εργασιακής εξουθένωσης ( burn out syndrome),αφού υπερέβαλαν εαυτόν λόγω της ανασφάλειας και αναγκάζονταν να εργάζονται πολλές ώρες εκτός ωραρίου για να προετοιμάσουν τους μαθητές για εξετάσεις , μη παίρνοντας καμία ευχαρίστηση από την διδασκαλία τους.
5)Ενώ στην αρχή όπου εφαρμόστηκε το voucher κάλυπτε το σύνολο της φοίτησης από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μπαίνουν επιπλέον χρεώσεις στους γονείς με νέα «εκπαιδευτικά προϊόντα» που προσέφερε το σχολείο στους μαθητές και που δεν είχαν συμπεριληφθεί στο αρχικό πακέτο.
6)Ενώ οι υποστηρικτές του voucher μιλούσαν για πραγμάτωση της ισότητας ευκαιριών στην πραγματικότητα είχαμε μεγάλη όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων στην εκπαίδευση. Δημιουργήθηκε η κατηγορία των ανεπιθύμητων μαθητών που κανένα σχολείο δεν τους ήθελε γιατί θα αμαύρωναν τη φήμη του. Αδύναμοι μαθητές , μαθητές με μαθησιακά προβλήματα , μαθητές με οικογενειακά προβλήματα , παιδιά μεταναστών , ζωηροί μαθητές , παιδιά που ανήκουν σε μειονότητες θεωρήθηκαν προβλήματα του σχολείου και οι διευθυντές φρόντιζαν να απαλλαγούν από αυτούς είτε ελέγχοντας τις εγγραφές τους είτε εκμεταλλευόμενοι τις διατάξεις που ευνοούσαν κάτι τέτοιο.

To voucher είναι όπλο στα χέρια του νεοφιλελευθερισμού
Βασικός υποστηρικτής του εκπαιδευτικού κουπονιού (School voucher ) ήταν ο οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν( θεμελιωτής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομίας ) που ισχυριζόταν ότι «το εκπαιδευτικό κουπόνι είναι ένα μέσο για να επιτευχθεί η μετάβαση από ένα κρατικό σύστημα σε ένα σύστημα της αγοράς». Η πρώτη που έτρεξε να εφαρμόσει το voucher στη χώρα της ήταν η Μάργκαρετ Θάτσερ (της Αγγλίας) που ως γνωστόν ήταν φανατική θαυμάστρια του νεοφιλελευθερισμού και πιστή φίλη του Φρίντμαν.
Το voucher στην ουσία μετατρέπει τον γονέα σε καταναλωτή και το σχολείο σε προϊόν. Η εκπαίδευση από κοινωνικό αγαθό που αφορά όλους μετατρέπεται σε ατομικό αγαθό . Το δημόσιο σχολείο όμως (όπως και όλα τα δημόσια αγαθά) ενισχύει το αίσθημα της λαϊκής ενότητας . Η συνέχειά του είναι συνυφασμένη με την ίδια την διατήρησης της δημοκρατίας.
Το voucher είναι πολύ επικίνδυνο εργαλείο γιατί είναι ύπουλο και ξεγελάει τους γονείς για τις πραγματικές του προθέσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός τους κλείνει το μάτι και τους λέει : « πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας , το παιδί σας αξίζει ένα καλύτερο σχολείο και εσείς αξίζετε ένα καλύτερο μέλλον». Προσπαθεί να τους πείσει ότι όλα γίνονται για το καλό των παιδιών τους. Οι γονείς δύσκολα μπορούν να καταλάβουν ότι πίσω από όλα κρύβονται συμφέροντα που απλά χρειάζονται τη δική τους συναίνεση για να εξυπηρετηθούν .
Ο καπιταλισμός , με ακόμα άλλον έναν τρόπο, δείχνει το πιο τρομακτικό του πρόσωπο μέσα στα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά μας. Στόχος του είναι να ενισχύσει τις ανισότητες ώστε η πλειονότητα των μαθητών να αποθαρρύνεται και να επιλέγει το δρόμο της κατάρτισης και της μαθητείας , αφού το σύστημα αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από χέρια και όχι από μυαλά. Είναι προφανές ότι η αντίσταση σε μια τέτοια επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και των συμφερόντων δεν μπορεί παρά να έχει πολιτική διάσταση.

Δημήτρης Τσιριγώτης

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.alfavita.gr/